EUR-Lex Access to European Union law
This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 52013DC0634
COMMUNICATION FROM THE COMMISSION TO THE EUROPEAN PARLIAMENT, THE COUNCIL, THE EUROPEAN ECONOMIC AND SOCIAL COMMITTEE AND THE COMMITTEE OF THE REGIONS on the Telecommunications Single Market
MEDEDELING VAN DE COMMISSIE AAN HET EUROPEES PARLEMENT, DE RAAD, HET EUROPEES ECONOMISCH EN SOCIAAL COMITÉ EN HET COMITÉ VAN DE REGIO'S over de eengemaakte telecommunicatiemarkt
MEDEDELING VAN DE COMMISSIE AAN HET EUROPEES PARLEMENT, DE RAAD, HET EUROPEES ECONOMISCH EN SOCIAAL COMITÉ EN HET COMITÉ VAN DE REGIO'S over de eengemaakte telecommunicatiemarkt
/* COM/2013/0634 final */
MEDEDELING VAN DE COMMISSIE AAN HET EUROPEES PARLEMENT, DE RAAD, HET EUROPEES ECONOMISCH EN SOCIAAL COMITÉ EN HET COMITÉ VAN DE REGIO'S over de eengemaakte telecommunicatiemarkt /* COM/2013/0634 final */
MEDEDELING VAN DE COMMISSIE AAN HET
EUROPEES PARLEMENT, DE RAAD, HET EUROPEES ECONOMISCH EN SOCIAAL COMITÉ EN HET
COMITÉ VAN DE REGIO'S over de eengemaakte telecommunicatiemarkt 1. Politieke en economische
achtergrond Wezenlijke
stappen in de richting van een Europese eengemaakte telecommarkt zijn
essentieel voor de strategische belangen van Europa, de economische
vooruitgang, de telecomsector zelf en de burgers die ontevreden zijn dat zij
geen volledige en eerlijke toegang hebben tot telecomdiensten, waaronder
internet en mobiele diensten. Naarmate er meer
gebruik wordt gemaakt van cloud computing, zal het belang van betrouwbare en
snelle toegang tot internet toenemen. Daarvoor moeten er hoogwaardige netwerken
beschikbaar zijn, die alleen kunnen worden voorzien door een gezonde
telecomsector; zodoende is dit van strategisch belang voor Europa. Het is eveneens
van strategisch belang dat Europa beschikt over eigen capaciteiten om veilige
cloudcomputingdiensten aan burgers te leveren en een significante productiecapaciteit
op het gebied van telecomapparatuur behoudt. Beide factoren zijn aangewezen op
een dynamische telecommunicatiesector die bereid is te investeren in mobiele
4G-netwerken en vaste hogesnelheidstoegangsnetwerken. De overgrote
meerderheid van de burgers, bedrijven, overheden en ondernemers is in
toenemende mate afhankelijk van telecomconnectiviteit. Momenteel is het voor
hen in Europa verre van zeker dat zij toegang tot deze diensten hebben, ondanks
het feit dat er al zesentwintig jaar vooruitgang wordt geboekt bij het
hervormen van de nationale telecommarkten in Europa en bij het oprichten van
een eengemaakte telecommarkt. De
interneteconomie neemt een steeds groter deel van het bbp voor haar rekening;
doeltreffende connectiviteit en internetinnovatie zijn tegenwoordig essentieel
voor de productiviteitsgroei in alle economische sectoren, variërend van de
gezondheidszorg en de energiesector tot overheidsdiensten. Het gaat bij het
verbeteren van de telecomsector daarom niet meer alleen om die sector zelf (die
slechts 9 % van de digitale economie in Europa uitmaakt), maar ook om het
ondersteunen van de duurzame ontwikkeling in alle sectoren. Een significante
nieuwe stap in de richting van de ontwikkeling van de eengemaakte telecommarkt
zou een broodnodige impuls aan de economie geven door nieuwe bronnen van
economische groei (zoals de app-economie, die sinds 2008 voor 794 000
nieuwe banen heeft gezorgd – waarvan bijna de helft softwareontwikkelaars) te
bevorderen, innovatie te stimuleren, nieuwe en duurzame banen te scheppen en
het concurrentievermogen van Europa te herstellen. Met het oog
hierop heeft de Europese Raad van maart 2013 de Commissie verzocht concrete
maatregelen te presenteren om zo spoedig mogelijk de eengemaakte markt voor
informatie- en telecommunicatietechnologie te creëren. Met de voorstellen van
vandaag lost de Commissie die toezegging in. De
elektronische-communicatiesector is op wereldwijde schaal actief: internet (en
de diensten waarmee op internet handel wordt gedreven) reikt tot buiten de
grenzen van de EU. Het is belangrijk dat de onderhavige initiatieven worden
beschouwd tegen de achtergrond van ontwikkelingen die elders plaatsvinden en
dat er bij specifieke sectorale overeenkomsten of bij handels- en
investeringsbesprekingen met onze voornaamste partners afdoende aandacht wordt
besteed aan de levering van elektronische-communicatiediensten en digitale
diensten. 2. Zesentwintig jaar hervorming
van de telecomregelgeving In iets meer dan
een generatie is het dankzij het EU-regelgevingskader gelukt om Europa's
telecommunicatielandschap te liberaliseren en statische openbare
dienstenmonopolies te veranderen in een dynamische, concurrerende sector. In de
jaren tachtig van de vorige eeuw werd het eerste van een reeks Europese wetgevingspakketten
aangenomen, waarmee netwerken werden ontbundeld, de concurrentie werd bevorderd
en de keuze werd vergroot, de kosten van mobiele roaming aan een maximum werden
gebonden, de consumenten aanzienlijk meer rechten kregen alsmede de convergentie
en samenhangende toepassing van het gemeenschappelijke regelgevingskader werden
bevorderd. Het is bovendien
grotendeels aan de toepassing van het EU-mededingingsrecht te danken dat de
markten op concurrerende wijze werken, wat heeft geleid tot lagere prijzen en
betere diensten voor klanten in de hele EU. Bij deze
wijzigingen in de telecomwetgeving van de EU is er gestreefd naar aanpassing
aan de doorbraken in de ICT: eerst mobiele telefonie en vervolgens internet.
Momenteel vormt de telecommunicatiesector het fundament voor digitale producten
en diensten die de mogelijkheid in zich bergen om alle aspecten van ons leven
te ondersteunen en het economisch herstel van Europa te bevorderen. De wijzigingen in
de sector worden al lang ondersteund door de inspanningen van de EU om een
stabiel regelgevingsklimaat en de concurrentie te bevorderen. Met doorbraken
als de GSM- en de UMTS-norm heeft de EU de weg geëffend, waardoor Europa en
haar industriële spelers op wereldschaal toonaangevend kunnen zijn. De liberalisering
heeft er geleidelijk voor gezorgd dat burgers en bedrijven op de nationale
markten kunnen profiteren van concurrentie, billijkere prijzen en
daadwerkelijke keuzes. De markten worden concurrerender, Europeser en
mondialer, en het regelgevingskader dient gelijke tred met deze ontwikkelingen
te houden. Het bestaande
regelgevingskader is in 2007 door de Commissie gepresenteerd en is gericht op
het versterken van het Europese toezicht op en de consistentie van de
regulering van nationale markten; aan deze doelstellingen is voldaan. Buiten
Europa hebben sterke aanbieders in de Verenigde Staten, Japan en Zuid-Korea de
laatste tijd veel geïnvesteerd in snelle (vaste en mobiele)
breedbandverbindingen. Bij dergelijke wereldwijde ontwikkelingen is het
belangrijk dat Europa geen achterstand oploopt. Daarnaast hebben veranderingen
op economisch en technologisch gebied alsmede de financiële crisis geleid tot
steeds snellere ontwikkelingen in de wereldwijde telecomsector, waaronder
aanzienlijke herstructureringen. Door nieuwe vraag naar en toepassingen voor
datagestuurde diensten wordt het belang van een eengemaakte markt groter; een
sterke positie van de Europese ICT-sector (met name telecom), en brede
breedbanddekking in vergelijking met andere landen zijn cruciaal voor het
concurrentievermogen van de Europese economie. Deze visie is zeer actueel, nu
Europa groei nodig heeft om uit de crisis te komen en op zoek is naar nieuwe
manieren om dit te verwezenlijken. De telecomsector
moet bloeien door de hele economie in staat te stellen om te bloeien, en niet
door de behoeften aan connectiviteit van de bredere economie te frustreren met
zakelijke modellen die teren op schaarste en niet op overvloed. Er moet
derhalve doortastend worden opgetreden: de sector moet worden geherstructureerd,
anders is het onvermijdelijk dat deze verder krimpt. De huidige stand van zaken
kan niet worden gehandhaafd. 3. Belemmeringen voor de
eengemaakte markt De Europese
Commissie is vastbesloten om de voordelen van telecommunicatie voor het bedrijfsleven
en de burgers op peil te houden en uit te breiden. Ondanks de tot nu toe
geboekte vooruitgang wordt de sector echter nog steeds geconfronteerd met een
reeks obstakels, barrières en moeilijkheden, die er allemaal samen voor zorgen
dat de voordelen van de eengemaakte markt niet volledig tot ontplooiing kunnen
komen. Uit een recente studie blijkt dat het bruto binnenlands product (bbp)
van de EU door de voltooiing van de interne markt voor elektronische
communicatie met wel 110 miljard euro per jaar zou kunnen groeien.[1] Over het geheel
genomen draagt de telecomsector nog steeds de kenmerken van voormalige
nationale monopolies die hun activiteiten grotendeels op nationaal gebied
ontplooien. Sommige grote telecommunicatiebedrijven zijn actief in meerdere
lidstaten, maar geen enkele is actief in alle lidstaten. De meeste mobiele
aanbieders ontplooien alleen activiteiten op nationaal gebied, veel vaste
aanbieders werken zelfs op nog kleinere markten. De bedrijven die wel in
meerdere lidstaten actief zijn, zijn gebonden aan verschillende regels en aan
de soms uiteenlopende vereisten en maatregelen van de verschillende
regelgevende instanties, waarbij zij in elke lidstaat bepaalde machtigingen
nodig hebben. Bovendien werken in meerdere lidstaten actieve aanbieders
dikwijls niet echt op Europees niveau: zij nemen er blijkbaar genoegen mee hun
activiteiten in elke lidstaat afzonderlijk te ontplooien. De markt telt meer
dan duizend vaste aanbieders en enkele honderden mobiele aanbieders die vaak
wel bij een grotere groep horen, maar toch op nationale basis werken.
Tegelijkertijd krijgt de sector steeds meer een wereldwijde dimensie en wordt
het steeds belangrijker op grote schaal te werken om winstgevend te zijn. Het ontbreken van
een eengemaakte markt is ook duidelijk te merken aan de prijzen. Zo liggen de
kosten om naar een ander EU-land te bellen of om een mobiel toestel in een
andere EU-land te gebruiken dikwijls veel hoger dan het binnenlandse
prijsniveau. Dit is het gevolg van roamingkosten voor data en telefoongesprekken
en van "internationale" (binnen de EU geldende) gesprekstarieven.
Dergelijke kosten, die door veel burgers als oneerlijk worden beschouwd, vormen
daarnaast een praktische belemmering voor het uitoefenen van vrijheden op het
gebied van de eengemaakte markt. Bovendien zouden
consumenten naar verwachting eerder geneigd zijn om gebruik te maken van het
aanbod van in andere lidstaten gevestigde aanbieders als zij weten dat zij
kunnen vertrouwen op gemeenschappelijke regels, bijvoorbeeld met betrekking tot
transparantie, contractuele voorwaarden, het gemakkelijker maken om over te
stappen van de ene aanbieder naar de andere, en regels om te voorkomen dat
onlinediensten worden geblokkeerd of afgeknepen in het kader van maatregelen om
de toegang tot open internet te waarborgen. Daarnaast wordt de eengemaakte
markt wellicht gefragmenteerd door de uiteenlopende inspanningen op nationaal
niveau om de consumentenrechten te waarborgen. De verschillen in
de tijdschema's, de voorwaarden en de kosten van de procedures om spectrum te
verwerven hebben een ongunstig effect op investeringen en zorgen ervoor dat het
moeilijk is om geïntegreerde draadloze netwerken tussen landen te ontwikkelen.
Als spectrum tijdig en op voorspelbare wijze beschikbaar is, zouden de breedbandverbindingen
in Europa een bredere dekking hebben en goedkoper worden. Door de
reguleringsstructuren op nationaal niveau lukt dit vaak niet. Tevens zorgt de
uiteenlopende regelgeving inzake vaste netwerken vaak voor overregulering,
rechtsonzekerheid en onvoorspelbaarheid, waardoor het moeilijker wordt om
investeringen in snelle breedbandnetwerken van de volgende generatie te
plannen. Door een grotere
mate van harmonisering op de eengemaakte markt zouden de Europeanen kunnen
profiteren van een betere breedbanddekking en van meer innovatieve, nieuwe
digitale diensten. Snelle telecommunicatienetwerken zijn ook essentiële inputs
voor veel andere sectoren op publiek en privaat gebied. Een sterke en
dynamische telecomsector is van doorslaggevend belang als Europa gebruik wil
maken van nieuwe innovaties zoals cloud computing, nieuwe werktuigen die
gebruikmaken van "big data", "connected" auto's, slimme
fabricage, het "internet van dingen", slimme steden, gemoderniseerde
overheden, e-gezondheid, e-onderwijs enz. Hogesnelheidsnetwerken kunnen
derhalve de voedingsbodem voor een florerend Europees digitaal ecosysteem
worden. De sector heeft
kortom te lijden onder het volgende: fragmentatie op basis van nationale
grenzen; een gebrek aan regelgeving die in heel Europa consistent en
voorspelbaar is; te hoge prijzen voor bepaalde diensten; en een gebrek aan
investeringen. Om de Europese werkgelegenheid, productiviteit en groei te
waarborgen, is het essentieel dat deze problemen worden aangepakt. Een
concurrerende eengemaakte telecommarkt zou daarbij kunnen helpen. 4. Naar een eengemaakte markt
voor telecommunicatie Een daadwerkelijk
eengemaakte markt voor telecommunicatie heeft de volgende kenmerken: – consumenten
kunnen ongeacht hun locatie zonder discriminatie diensten verkrijgen bij elke
willekeurige EU-aanbieder; – aanbieders
kunnen buiten hun eigen lidstaat op concurrerende wijze diensten aanbieden en
zich richten tot consumenten in de hele EU; – buitensporige
kosten voor gesprekken tussen EU-landen of voor het gebruik van een mobiel
toestel ergens anders in de EU worden afgeschaft. Dit doel streeft
de Europese Commissie sedert enige tijd na, met het regelgevend kader dat nu
wordt voorgesteld als resultaat. Ultieme vereisten daarvoor zijn het
geleidelijk wegwerken van nationale belemmeringen voor grensoverschrijdende
concurrentie, met inbegrip van uiteenlopende nationale sectorale voorschriften,
uiteenlopende nationale consumentenwetgeving op het gebied van
telecommunicatiecontracten en uiteenlopende nationale voorwaarden voor de
toewijzing van spectrum. Daarnaast is een regelgevingskader vereist dat
consistent en stabiel is, rechtszekerheid biedt, sterker geharmoniseerd is
alsmede de concurrentie en investeringen bevordert om een grotere keuze,
snellere breedband en betere grensoverschrijdende diensten te waarborgen. De Commissie
blijft van mening dat een daadwerkelijk eengemaakte markt in overeenstemming
met deze visie één voor de interpretatie en uitvoering van een geharmoniseerd
rechtskader verantwoordelijke regelgevende EU-instantie vereist. Bovendien zou
er één systeem nodig zijn voor het opleggen van maatregelen op
regelgevingsgebied, en eventueel verdere harmonisatie van de verdeling en
toewijzing van spectrum. Het staat echter
vast dat het proces waarmee een eengemaakte telecommarkt wordt opgebouwd net
als in andere sectoren geleidelijk verloopt en evenzeer afhankelijk is van het
gedrag van de marktdeelnemers als van door regelgevende instanties genomen
maatregelen. De vandaag
gepresenteerde voorstellen zijn een belangrijke tussenstap naar het
uiteindelijke doel, een volledig geïntegreerde eengemaakte markt: er worden
enkele belemmeringen weggewerkt, waardoor mede mogelijk wordt gemaakt dat de
sector zijn bijdrage levert aan het urgente streven naar groei. De aanpak is
gebaseerd op het bestaande telecommunicatiekader en legt de nadruk op de
grensoverschrijdende kwesties waarmee aanbieders en consumenten worden
geconfronteerd alsmede op het wegnemen van belemmeringen voor investeringen.
Hierbij wordt geconstateerd wat er specifiek aan het huidige kader moet worden
veranderd, in de vorm van tussenstappen die er samen voor kunnen zorgen dat er
een omslagpunt wordt bereikt waarbij de markt kan opschuiven naar een
pan-Europese eengemaakte markt. De volgende
praktische stappen moeten worden genomen: ·
het deels gelijktrekken van de manier waarop
nationaal regelgevende instanties de regelgeving interpreteren, het bevorderen
van de samenwerking tussen deze instanties en de bestuurlijke continuïteit
alsmede het versterken van de rol van de Commissie; ·
het aanpakken van de problemen waarmee consumenten
op een gefragmenteerde Europese markt worden geconfronteerd door een aantal
gemeenschappelijke consumentennormen in te voeren; het afschaffen van kosten
voor gesprekken die tijdens de roaming binnenkomen en van ongerechtvaardigde
toeslagen voor gesprekken tussen EU-landen; het invoeren van marktprikkels die
ertoe kunnen leiden dat roamingkosten in Europa na verloop van tijd geheel
worden afgeschaft; en het invoeren van een nieuwe, gemeenschappelijke
consumentenbescherming, waaronder het waarborgen van toegang tot het open
internet; ·
het bieden van nieuwe zakelijke mogelijkheden aan
de telecomsector door investeringen in netwerken alsmede het aanbieden en
waarborgen van grensoverschrijdende diensten minder ingewikkeld te maken; en
het harmoniseren van essentiële technische "inputs" (bijvoorbeeld
spectrum voor draadloze netwerken, toegang tot netwerken voor vaste breedband); ·
het versterken van de Europese dimensie van het
huidige stelsel van nationale regelgevende instanties. De Commissie stelt voor
om als tussenstap de rol van de voorzitter van het Orgaan van Europese
regelgevende instanties voor elektronische communicatie (Berec) te versterken
door een voltijdse post voor een periode van drie jaar te creëren, waardoor de
strategische planning en de continuïteit worden verbeterd. Aan het einde van
de onderhandelingen over de herziening van 2009 van het regelgevingskader heeft
de Commissie formeel toegezegd om actie te ondernemen met betrekking tot de
toegang tot open internet. Sindsdien, en zeker sinds het kader oorspronkelijk
werd opgesteld, is het belang internettoegang enorm gestegen; het is zelfs een
cruciaal onderdeel van economische, maatschappelijke en culturele activiteiten
geworden. Internettoegang is bovendien de belangrijkste en waardevolste dienst
geworden die netwerkexploitanten en internetproviders aanbieden. Actie met
betrekking tot open internet is momenteel om vier redenen nodig. Ten eerste is
de open toegang momenteel niet op doeltreffende wijze EU-breed gewaarborgd en
is het al dikwijls duidelijk gebleken dat diensten worden geblokkeerd of
"afgeknepen" (gereduceerd), hetgeen schadelijk is voor de belangen
van de consument en van de aanbieders van de inhoud en toepassingen die het
risico lopen om te worden geblokkeerd. Ten tweede ontwikkelen telecomaanbieders
alsmede aanbieders van inhoud en toepassingen "gespecialiseerde
diensten", die wat betreft de maatschappelijke en economische waarde
afhankelijk zijn van gegarandeerde kwaliteit. Voorbeelden hiervan zijn IPTV,
toepassingen op het gebied van e-gezondheid zoals medische beeldvorming met
hoge resolutie, videoconferenties alsmede bedrijfskritische, data-intensieve
cloudtoepassingen. Deze innovaties bieden mogelijkheden voor nieuwe economische
activiteiten, waarvoor een Europees regelgevingskader nodig is dat duidelijke
voorwaarden schept voor de ontwikkeling van dergelijke diensten, in combinatie
met een florerend internet-ecosysteem. Ten derde hebben de nationale regelgevende
instanties op grond van het Europese telecomwetgevingskader niet voldoende
bevoegdheden om sancties op te leggen voor het blokkeren of voor andere
onredelijke databeheerspraktijken. Evenmin zijn zij in staat om de vitaliteit
van het open internet op peil te houden. Ten vierde beginnen nationale
beleidsmakers dit probleem op verschillende manieren aan te pakken. Hier
ontstaat een nieuw risico op fragmentatie van de eengemaakte markt en wordt het
geïntegreerde netwerkbeheer met nieuwe uitdagingen geconfronteerd. De
ontwerpverordening is erop gericht deze kwesties op een evenwichtige en
doeltreffende manier aan te pakken. 5. Aanpak ten aanzien van
investeringen en concurrentie De aanbeveling
over kostenmethodologieën en non-discriminatie is het tweede element van dit
pakket, dat de voorgestelde verordening aanvult en er onlosmakelijk mee is
verbonden. De aanbeveling is meer specifiek gericht op investeringen en nadere
harmonisatie van de kostenmethodologieën. Het doel is ervoor te zorgen dat
Europa meer in breedband investeert. Dat is essentieel om het
concurrentievermogen op wereldschaal op peil te houden. Investeringen worden
echter belemmerd door rechtsonzekerheid en de verschillende aanpak door de
regelgevende instanties. De regelgeving kan consistenter en voorspelbaarder
worden gemaakt en het regelgevingsklimaat kan stabieler worden gemaakt door (1)
de kosten die gevestigde partijen aan anderen mogen berekenen voor de toegang
tot hun kopernetwerken verder te harmoniseren; en (2) te waarborgen dat "toegangvragende
partijen" daadwerkelijk gelijkwaardige toegang tot netwerken hebben.
Indien dergelijke concurrentiebeperkingen en non-discriminatie zijn
gewaarborgd, zouden de prijzen voor producten van de volgende generatie niet
worden gereguleerd maar door de markt worden bepaald. Bovendien zouden de
prijzen voor de toegang tot kopernetwerken in het algemeen stabiel blijven en
niet op kunstmatige wijze lager uitvallen dan de prijzen voor de netwerken van
de toekomst. De huidige stand
van zaken is dat de inconsistente toepassing van de regels leidt tot
rechtsonzekerheid voor alle marktspelers en tot belemmeringen voor de interne
markt. Rechtszekerheid is van groot belang, aangezien investeringen in snelle
breedbandnetwerken aanzienlijke kosten met zich meebrengen, maar de vraag naar
het eindproduct geenszins zeker is. De aanbeveling
geeft op dit gebied duidelijkheid en is derhalve essentieel om de
rechtsonzekerheid weg te nemen: zowel gevestigde aanbieders als toegangvragende
partijen krijgen duidelijkheid over de prijzen die voor netwerktoegang in
rekening mogen worden gebracht. 6. Stappenplan ter voltooiing van de eengemaakte
telecommarkt op middellange termijn Naar verwachting
leidt de voorgestelde verordening op middellange termijn tot grotere vrijheid
en kansen voor de marktdeelnemers en tot meer consolidering in de sector.
Naarmate Europa dichter bij een daadwerkelijk eengemaakte markt komt, zal de
concurrentie toenemen, hetgeen naar verwachting na verloop van tijd zal leiden
tot een afname van de sectorspecifieke regulering op basis van marktanalyse.
Het ontwikkelen van de eengemaakte markt zou er onder meer toe moeten leiden
dat de concurrentie op de relevante markten doeltreffender wordt, waarbij
toepassing ex post van het mededingingsrecht in toenemende mate als voldoende
wordt beschouwd om de marktwerking te garanderen. Terwijl de eengemaakte markt
voor elektronische communicatie ontstaat, moet het geografische bereik van de
markten zich eveneens ontwikkelen, met het oog op zowel de sectorspecifieke regelgeving
op basis van concurrentiebeginselen als op de toepassing van het
mededingingsrecht zelf. Om het proces te
ondersteunen, zal de Commissie werk maken van een herziening van haar
Aanbeveling inzake relevante markten om te waarborgen dat de ex ante regelgevingsdruk
op aanbieders wordt verlaagd naarmate de concurrentie zich ontwikkelt. Om de eengemaakte
telecommarkt compleet te maken, zullen verdere stappen nodig zijn, met name een
krachtigere coördinatie van de reguleringsmaatregelen. Daartoe zal de Commissie
de nodige stappen zetten om de weg te effenen voor de volgende Commissie, zowel
door gebruik te maken van de bestaande instrumenten die het rechtskader biedt,
als door een evaluatie voor te bereiden van de manier waarop de bestaande
mechanismen voor het waarborgen van de coherentie van de regelgeving verder
kunnen worden versterkt. Deze evaluatie, die te zijner tijd een breed opgezette
publieke raadpleging zal omvatten, dient eveneens de vraag naar het nut van één
Europese telecomregulator te behandelen. Andere mogelijke aandachtspunten zijn
de gelijke voorwaarden voor "over-the-top" onlinediensten en
telecomdiensten, en vragen die rijzen met betrekking tot de convergentie van de
audiovisuele en telecommunicatiediensten en -markten. 7. Conclusie In de visie van
de Commissie moet de EU een dynamische en concurrerende telecomsector krijgen.
Hiertoe behoort een aantal sterke aanbieders die in meerdere lidstaten en
buiten de EU actief zijn, en daarnaast een aantal kleinere bedrijven die op
kleinere gebieden actief zijn. Beide groepen bieden de allernieuwste
infrastructuur of diensten. De sector biedt de infrastructuur en diensten die
een florerende en open digitale economie nodig heeft, zodat de Europese
digitale groei, werkgelegenheid en kansen worden bevorderd. Met deze reeks
maatregelen bevestigt de Commissie haar verbintenis met betrekking tot de
breedbanddoelstellingen van de Digitale agenda voor Europa, waarbij
verschillende soorten aanbieders (gevestigde en alternatieve, vaste en
draadloze) een bijdrage leveren alsmede een ruime en concurrerende keuze aan
hoogwaardige diensten en inhoud bieden. Voor nieuwe onlinediensten is een goede
breedbanddekking van essentieel belang: met deze vereiste kunnen zij een
kritieke massa bereiken op uiteenlopende gebieden, zoals slimme netwerken en
steden, universele cloud computing of het "internet van dingen".
Europa kan voortrekker op digitaal gebied worden: met een moderne digitale
infrastructuur kunnen de burgers de mogelijkheden van internet ten volle
benutten en kunnen bedrijven op wereldwijde schaal concurreren. Met het oog op
het bovenstaande roept de Commissie het Europees Parlement en de Raad op om de
voorgestelde, zorgvuldig afgewogen verordening te onderzoeken en vast te
stellen en daaraan de hoogste politieke prioriteit toe te kennen. [1] Ecorys, TU Delft et al., Steps Towards a Truly
Internal Market for e-Communications, 2013.