1.   De gezamenlijke acties van de Unie en de lidstaten op het gebied van asiel- en migratiebeheer, binnen hun respectieve bevoegdheden, zijn gebaseerd op het beginsel van solidariteit en billijke verdeling van de verantwoordelijkheid zoals verankerd in artikel 80 VWEU, op basis van een alomvattende aanpak, en worden gestuurd door het beginsel van geïntegreerde beleidsvorming, met naleving van het internationaal en het Unierecht, met inbegrip van de grondrechten.

Met het algemene doel om asiel en migratie doeltreffend te beheren binnen het kader van het toepasselijke Unierecht, hebben die acties de volgende doelstellingen:

2.   De Commissie, de Raad en de lidstaten zorgen voor een consistente uitvoering van het beleid inzake asiel- en migratiebeheer, zowel wat de interne als de externe componenten van dat beleid betreft, in overleg met instellingen en organen, instanties en agentschappen die verantwoordelijk zijn voor extern beleid.

1.   Bij de uitvoering van hun verplichtingen uit hoofde van deze verordening nemen de Unie en de lidstaten het beginsel van solidariteit en billijke verdeling van de verantwoordelijkheid zoals verankerd in artikel 80 VWEU in acht en houden zij rekening met hun gemeenschappelijk belang bij de doeltreffende werking van het beleid inzake asiel- en migratiebeheer van de Unie.

2.   Bij het nakomen van hun verplichtingen uit hoofde van deze verordening werken de lidstaten nauw samen en zorgen zij voor:

3.   Om de lidstaten te ondersteunen bij het nakomen van hun verplichtingen omvat de permanente EU-toolbox voor migratiesteun ten minste het volgende:

1.   De lidstaten beschikken over nationale strategieën waarin zij een strategische aanpak vaststellen om ervoor te zorgen dat zij de capaciteit hebben om hun asiel- en migratiebeheersysteem doeltreffend uit te voeren, met volledige naleving van hun verplichtingen uit hoofde van het Unie- en het internationaal recht en rekening houdend met hun specifieke situatie, met name hun geografische locatie.

Bij de vaststelling van hun nationale strategieën kunnen de lidstaten de Commissie en relevante organen, instanties en agentschappen van de Unie, met name het Asielagentschap, raadplegen, evenals lokale en regionale autoriteiten, waar passend en in overeenstemming met het nationale recht. Die strategieën omvatten ten minste het volgende:

2.   In de nationale strategieën wordt rekening gehouden met andere relevante strategieën en bestaande steunmaatregelen, met name de steunmaatregelen uit hoofde van Verordeningen (EU) 2021/1147 en (EU) 2021/2303, en zij stroken met, en vormen een aanvulling op, de nationale strategieën voor Europees geïntegreerd grensbeheer die zijn vastgesteld overeenkomstig artikel 8, lid 6, van Verordening (EU) 2019/1896.

3.   De lidstaten zenden hun nationale strategieën voor asiel- en migratiebeheer zes maanden vóór de vaststelling van de in artikel 8 bedoelde strategie toe aan de Commissie.

4.   De financiële en operationele steun van de Unie, met inbegrip van operationele steun van haar organen, instanties en agentschappen, voor de nakoming van de verplichtingen, wordt verleend overeenkomstig Verordeningen (EU) 2019/1986, (EU) 2021/1147, (EU) 2021/2303 en, waar relevant, Verordening (EU) 2021/1148.

5.   De Commissie monitort en verstrekt informatie over de migratiesituatie door middel van regelmatige verslagen op basis van gegevens en informatie die worden verstrekt door de Europese Dienst voor extern optreden, het Asielagentschap, het Europees Grens- en kustwachtagentschap, Europol en het Bureau van de Europese Unie voor de grondrechten, en met name de informatie die is verzameld op grond van Aanbeveling (EU) 2020/1366 en in het kader van het netwerk inzake het EU-mechanisme voor paraatheid en crisisbeheer in verband met migratie, en zo nodig informatie die door de lidstaten wordt verstrekt.

6.   De Commissie stelt door middel van uitvoeringshandelingen een model vast dat de lidstaten moeten gebruiken om ervoor te zorgen dat hun nationale strategieën vergelijkbaar zijn wat specifieke kernelementen betreft, zoals noodplannen. Die uitvoeringshandelingen worden volgens de in artikel 77, lid 2, bedoelde onderzoeksprocedure vastgesteld.

1.   De Commissie stelt na raadpleging van de lidstaten, rekening houdend met de relevante verslagen en analyses van organen, instanties en agentschappen van de Unie en voortbouwend op de in artikel 7 bedoelde nationale strategieën, een vijfjarige Europese strategie voor asiel- en migratiebeheer (de “strategie”) op waarin de strategische aanpak om te zorgen voor een consistente uitvoering van de nationale strategieën wordt uiteengezet. De Commissie zendt de strategie toe aan het Europees Parlement en de Raad. De strategie is niet juridisch bindend.

2.   De strategie wordt uiterlijk op 12 december 2025 voor het eerst vastgesteld en vervolgens om de vijf jaar.

3.   De strategie omvat de in de artikelen 4 en 5 genoemde componenten, kent een prominente rol toe aan de rechtspraak van het Hof van Justitie van de Europese Unie en het Europees Hof voor de Rechten van de Mens, en houdt ook rekening met:

1.   De Commissie stelt jaarlijks een Europees jaarverslag over asiel en migratie vast waarin de situatie op het gebied van asiel, opvang en migratie in de voorgaande twaalf maanden en eventuele ontwikkelingen worden beoordeeld, en aan de hand waarvan een strategisch situatieoverzicht wordt gegeven op het gebied van migratie en asiel dat ook dient als instrument voor vroegtijdige waarschuwing en bewustmaking voor de Unie (het “verslag”).

2.   Het verslag is gebaseerd op relevante kwantitatieve en kwalitatieve gegevens en informatie die worden verstrekt door de lidstaten, de Europese Dienst voor extern optreden, het Asielagentschap, het Europees Grens- en kustwachtagentschap, Europol en het Bureau van de Europese Unie voor de grondrechten. Het kan ook rekening houden met door andere relevante organen, instanties, agentschappen of organisaties verstrekte informatie.

3.   Het verslag bevat de volgende elementen:

4.   De Commissie stelt het verslag elk jaar uiterlijk op 15 oktober vast en zendt het toe aan het Europees Parlement en de Raad.

5.   Het verslag vormt de basis voor besluiten op het niveau van de Unie over de maatregelen die nodig zijn voor het beheer van migratiesituaties.

6.   Het eerste verslag wordt uiterlijk op 15 oktober 2025 gepubliceerd.

7.   Ten behoeve van het verslag verstrekken de lidstaten en het Asielagentschap, het Europees Grens- en kustwachtagentschap, Europol en het Bureau van de Europese Unie voor de grondrechten de in artikel 10 bedoelde informatie elk jaar uiterlijk op 1 juni.

8.   De Commissie roept elk jaar in de eerste helft van juli een bijeenkomst van het EU-mechanisme voor paraatheid en crisisbeheer in verband met migratie bijeen om de eerste beoordeling van de situatie toe te lichten en informatie uit te wisselen met de leden van dat mechanisme. Wat de samenstelling en de werkwijze van het EU-mechanisme voor paraatheid en crisisbeheer in verband met migratie betreft, is de oorspronkelijke versie van Aanbeveling (EU) 2020/1366 van toepassing.

9.   De lidstaten en de relevante organen, instanties en agentschappen van de Unie verstrekken de Commissie elk jaar uiterlijk op 1 september bijgewerkte informatie.

10.   De Commissie roept elk jaar uiterlijk op 30 september een bijeenkomst van het EU-mechanisme voor paraatheid en crisisbeheer in verband met migratie bijeen om de geconsolideerde beoordeling van de situatie toe te lichten. Wat de samenstelling en de werkwijze van het EU-mechanisme voor paraatheid en crisisbeheer in verband met migratie betreft, is de oorspronkelijke versie van Aanbeveling (EU) 2020/1366 van toepassing.

1.   Wanneer de Commissie de algemene migratiesituatie beoordeelt en nagaat of in een lidstaat sprake is van migratiedruk, een risico van migratiedruk of een significante migratiesituatie, gebruikt zij het in artikel 9 bedoelde verslag en houdt zij rekening met alle nadere informatie op grond van artikel 9, lid 3, punt a).

2.   De Commissie houdt ook rekening met de volgende elementen:

3.   Om te beoordelen of een lidstaat met een significante migratiesituatie wordt geconfronteerd, houdt de Commissie daarnaast rekening met het cumulatieve effect van de jaarlijkse aankomsten, in het heden en het verleden, van onderdanen van derde landen of staatlozen.

1.   Samen met het in artikel 9 bedoelde verslag stelt de Commissie een uitvoeringsbesluit vast waarin wordt bepaald of in een bepaalde lidstaat sprake is van migratiedruk, een risico van migratiedruk in het komende jaar, of een significante migratiesituatie.

Met het oog daarop raadpleegt de Commissie de betrokken lidstaten. De Commissie kan een termijn voor die raadpleging vaststellen.

2.   Voor de toepassing van lid 1 gebruikt de Commissie de op grond van artikel 10 verzamelde informatie, waarbij zij rekening houdt met alle elementen van het in artikel 9 bedoelde verslag, alle migratieroutes, met inbegrip van de specifieke kenmerken van het structurele verschijnsel van ontschepingen na opsporings- en reddingsoperaties en niet-toegestane verplaatsingen van onderdanen van derde landen en staatlozen tussen de lidstaten, alsook de eerder ervaren druk op de betrokken lidstaat en de huidige situatie.

3.   Wanneer een lidstaat gedurende de laatste twaalf maanden geconfronteerd is geweest met een groot aantal aankomsten als gevolg van herhaalde ontschepingen na opsporings- en reddingsoperaties, beschouwt de Commissie die lidstaat als een lidstaat waar sprake is van migratiedruk, mits de schaal van die aankomsten zodanig groot is dat zij zelfs voor het goed voorbereide asiel-, opvang- en migratiestelsel van de betrokken lidstaat tot onevenredige verplichtingen leiden.

4.   De Commissie stelt het uitvoeringsbesluit elk jaar uiterlijk op 15 oktober vast en zendt het toe aan het Europees Parlement en de Raad.

1.   Elk jaar dient de Commissie, op basis van en samen met het in artikel 9 bedoelde verslag, een voorstel in voor een uitvoeringshandeling van de Raad tot vaststelling van de jaarlijkse solidariteitspool die nodig is om de migratiesituatie in het komende jaar op evenwichtige en doeltreffende wijze aan te pakken. Dat voorstel geeft de geschatte jaarlijkse solidariteitsbehoeften van de lidstaten waar sprake is van migratiedruk weer.

2.   In het in lid 1 van dit artikel bedoelde voorstel van de Commissie worden de totale jaarlijkse cijfers voor vereiste herplaatsingen en financiële bijdragen voor de jaarlijkse solidariteitspool op het niveau van de Unie vastgesteld, ten minste op het volgende niveau:

In het in lid 1 van dit artikel bedoelde voorstel van de Commissie worden ook voor elke lidstaat jaarlijkse indicatieve bijdragen vastgesteld aan de hand van de toepassing van de referentiesleutel van artikel 66 om de toezegging van zijn solidariteitsbijdragen (de “toezeggingsronde”) op grond van artikel 13 te vergemakkelijken.

3.   Bij het bepalen van het niveau van de Uniebrede verantwoordelijkheid die door alle lidstaten moet worden gedeeld en het daaruit voortvloeiende niveau van solidariteit, houdt de Commissie rekening met relevante kwalitatieve en kwantitatieve criteria, waaronder, voor het betrokken jaar, het totale aantal aankomsten, de gemiddelde percentages ingewilligde asielverzoeken en de gemiddelde terugkeerpercentages. De Commissie houdt er ook rekening mee dat de lidstaten die een begunstigde lidstaat op grond van artikel 58, lid 1, zullen worden, niet verplicht zijn gevolg te geven aan hun toegezegde solidariteitsbijdragen.

De Commissie kan een hoger aantal herplaatsingen en hogere financiële bijdragen vaststellen dan het niveau dat in lid 2 van dit artikel is vermeld, en kan andere vormen van solidariteit vaststellen, zoals uiteengezet in artikel 56, lid 2, punt c), naargelang de behoefte aan dergelijke maatregelen die voortvloeien uit de specifieke uitdagingen op het gebied van migratie in de betrokken lidstaat. Om ervoor te zorgen dat de verschillende soorten solidariteitsmaatregelen gelijkwaardig blijven, wordt de verhouding tussen de in lid 2, punten a) en b), van dit artikel vermelde cijfers gehandhaafd.

4.   Niettegenstaande lid 2 van dit artikel wordt in uitzonderlijke situaties, indien uit de door de lidstaten en de relevante organen, instanties en agentschappen van de Unie op grond van artikel 9, lid 2, verstrekte informatie of de door de Commissie op grond van artikel 11, lid 1, uitgevoerde raadplegingen niet blijkt dat er solidariteitsbijdragen voor het komende jaar nodig zijn, terdege met die constatatie rekening gehouden in het in lid 1 van dit artikel bedoelde voorstel van de Commissie.

5.   Wanneer de Commissie in een in artikel 11 bedoeld uitvoeringsbesluit heeft vastgesteld dat in één of meer lidstaten sprake is van migratiedruk als gevolg van grote aantallen aankomsten wegens herhaalde ontschepingen na opsporings- en reddingsoperaties, rekening houdend met de specifieke kenmerken van de betrokken lidstaten, stelt de Commissie het indicatieve percentage van de jaarlijkse solidariteitspool vast dat aan die lidstaten ter beschikking moet worden gesteld.

6.   De Commissie stelt het in lid 1 van dit artikel bedoelde voorstel elk jaar uiterlijk op 15 oktober vast en zendt het toe aan de Raad. De Commissie zendt dat voorstel gelijktijdig toe aan het Europees Parlement. Totdat de in artikel 57 bedoelde uitvoeringshandeling van de Raad is vastgesteld, wordt het in lid 1 van dit artikel bedoelde voorstel van de Commissie niet openbaar gemaakt. Het voorstel krijgt de rubricering “RESTREINT UE/EU RESTRICTED” en wordt als zodanig behandeld overeenkomstig Besluit 2013/488/EU van de Raad (38).

1.   Met het oog op de doeltreffende uitvoering van deel IV van deze verordening wordt een EU-solidariteitsforum op hoog niveau (het “forum op hoog niveau”) opgericht, bestaande uit de vertegenwoordigers van de lidstaten en voorgezeten door de lidstaat die het voorzitterschap van de Raad bekleedt. De lidstaten worden vertegenwoordigd op het niveau van verantwoordelijkheid en beslissingsbevoegdheid dat passend is voor de uitvoering van de aan het forum op hoog niveau toegekende taken.

Derde landen die met de Unie een overeenkomst hebben gesloten over de criteria en mechanismen voor de vaststelling van de staat die verantwoordelijk is voor de behandeling van een verzoek om internationale bescherming dat in een lidstaat of in dat derde land is ingediend, kunnen indien passend worden uitgenodigd om deel te nemen aan het forum op hoog niveau om op ad-hocbasis bij te dragen aan solidariteit.

2.   De Raad roept het forum op hoog niveau bijeen binnen 15 dagen na de vaststelling van het in artikel 9 bedoelde verslag, het in artikel 11 bedoelde besluit en het in artikel 12 bedoelde voorstel van de Commissie.

3.   Tijdens de in lid 2 bedoelde bijeenkomst behandelt het forum op hoog niveau het in artikel 9 bedoelde verslag, het in artikel 11 bedoelde besluit en het in artikel 12 bedoelde voorstel van de Commissie en maakt het de balans op van de algemene situatie. Er wordt tevens een conclusie bereikt in verband met de solidariteitsmaatregelen en het vereiste bijdrageniveau op grond van de procedure van artikel 57 en, indien dat noodzakelijk wordt geacht, met andere migratieresponsmaatregelen met betrekking tot verantwoordelijkheid, paraatheid en noodsituaties, alsook met de externe dimensie van migratie. Tijdens die bijeenkomst van het forum op hoog niveau doen de lidstaten toezeggingen in verband met hun solidariteitsbijdragen voor de totstandbrenging van de jaarlijkse solidariteitspool op grond van artikel 57.

4.   Wanneer de Raad, op aansturen van een lidstaat of op verzoek van de Commissie, van oordeel is dat de solidariteitsbijdragen voor de jaarlijkse solidariteitspool ontoereikend zijn in verhouding tot de vastgestelde behoeften, onder meer wanneer aanzienlijke verminderingen zijn toegekend overeenkomstig de artikelen 61 en 62, of in één of meer lidstaten waar sprake is van migratiedruk de behoeften groter zijn dan verwacht, of de algemene situatie aanvullende solidariteitssteun vereist, roept de Raad het forum op hoog niveau bij gewone meerderheid opnieuw bijeen om de lidstaten te verzoeken aanvullende solidariteitsbijdragen te verstrekken. Bij elke toezeggingsronde wordt de in artikel 57 vastgestelde procedure gevolgd.

1.   Om ervoor te zorgen dat deel IV van deze verordening soepel functioneert, wordt een EU-solidariteitsforum op technisch niveau (het “forum op technisch niveau”) opgericht, dat door de EU-solidariteitscoördinator, namens de Commissie, wordt bijeengeroepen en voorgezeten.

2.   Het forum op technisch niveau bestaat uit vertegenwoordigers van de relevante autoriteiten van de lidstaten op een niveau dat hoog genoeg is om de aan het forum toegekende taken uit te voeren.

3.   Derde landen die met de Unie een overeenkomst hebben gesloten over de criteria en mechanismen voor de vaststelling van de staat die verantwoordelijk is voor de behandeling van een verzoek om internationale bescherming dat in een lidstaat of in dat derde land is ingediend, kunnen indien passend worden uitgenodigd om deel te nemen aan het forum op technisch niveau om op ad-hocbasis bij te dragen aan solidariteit.

4.   Het Asielagentschap neemt deel aan het forum op technisch niveau. Het Europees Grens- en kustwachtagentschap en het Bureau van de Europese Unie voor de grondrechten nemen, waar passend en indien zij door de EU-solidariteitscoördinator worden uitgenodigd, deel aan het forum op technisch niveau. Ook agentschappen van de Verenigde Naties kunnen worden uitgenodigd om deel te nemen, afhankelijk van hun betrokkenheid bij het solidariteitsmechanisme.

5.   Na de vaststelling van de in artikel 57 bedoelde uitvoeringshandeling van de Raad roept de EU-solidariteitscoördinator een eerste bijeenkomst van het forum op technisch niveau bijeen. Na die eerste bijeenkomst komt het forum op technisch niveau op gezette tijden en zo vaak als nodig bijeen, met name op grond van artikel 58, lid 3, en artikel 59, lid 6, om het solidariteitsmechanisme tussen de lidstaten operationeel te maken en de solidariteitsbehoeften met de vastgestelde bijdragen aan te pakken.

1.   De Commissie benoemt een EU-solidariteitscoördinator die de uitvoering van het solidariteitsmechanisme overeenkomstig deel IV van deze verordening op technisch niveau coördineert.

2.   De EU-solidariteitscoördinator:

3.   Voor de toepassing van lid 2 wordt de EU-solidariteitscoördinator bijgestaan door een bureau en worden de nodige financiële en personele middelen ter beschikking gesteld zodat de EU-solidariteitscoördinator zijn taken doeltreffend kan uitvoeren. De EU-solidariteitscoördinator werkt nauw samen met het Asielagentschap, onder meer in verband met de praktische details van herplaatsing uit hoofde van deze verordening.

4.   In het in artikel 9 bedoelde verslag wordt een stand van zaken gegeven in verband met de uitvoering en werking van het solidariteitsmechanisme.

5.   De lidstaten verstrekken de EU-solidariteitscoördinator de nodige gegevens en informatie opdat de EU-solidariteitscoördinator zijn taken doeltreffend kan uitvoeren.

1.   De lidstaten behandelen een verzoek om internationale bescherming dat door een onderdaan van een derde land of een staatloze op het grondgebied van een van de lidstaten wordt ingediend, ook aan de grens of in de transitzones. Het verzoek wordt door één enkele lidstaat behandeld, namelijk de lidstaat die op basis van de criteria van deel III, hoofdstuk II, of de clausules van hoofdstuk III van dit deel, verantwoordelijk is.

2.   Onverminderd de in deel IV van deze verordening vermelde regels, wanneer op basis van de in deze verordening genoemde criteria niet kan worden vastgesteld welke lidstaat verantwoordelijk is voor de behandeling van het verzoek om internationale bescherming, is de eerste lidstaat waar het verzoek om internationale bescherming werd geregistreerd verantwoordelijk voor de behandeling ervan.

3.   Indien het voor een lidstaat niet mogelijk is een verzoeker over te dragen aan de lidstaat die in de eerste plaats als verantwoordelijke lidstaat is aangewezen omdat er gegronde redenen zijn om aan te nemen dat de verzoeker als gevolg van de overdracht aan die lidstaat een reëel risico zou lopen op schending van zijn of haar grondrechten die neerkomt op onmenselijke of vernederende behandelingen in de zin van artikel 4 van het Handvest, gaat de met het bepalen van de verantwoordelijkheid belaste lidstaat voort met het onderzoeken van de criteria van deel III, hoofdstuk II, of de clausules van hoofdstuk III van dit deel, teneinde vast te stellen of een andere lidstaat als verantwoordelijke lidstaat kan worden aangewezen.

Indien een lidstaat op grond van de eerste alinea van dit lid de overdracht aan een volgens de criteria van deel III, hoofdstuk II, of de clausules van hoofdstuk III van dit deel, aangewezen lidstaat of aan de eerste lidstaat waar het verzoek werd geregistreerd niet kan uitvoeren, en niet kan vaststellen of een andere lidstaat als verantwoordelijke lidstaat kan worden aangewezen, wordt die lidstaat de lidstaat die verantwoordelijk is voor de behandeling van het verzoek om internationale bescherming.

4.   Indien er geen veiligheidscontrole waarin artikel 15 van Verordening (EU) 2024/1356 voorziet op grond van die verordening is uitgevoerd, onderzoekt de eerste lidstaat waar het verzoek om internationale bescherming is geregistreerd zo spoedig mogelijk na de registratie van het verzoek of er redelijke gronden zijn om aan te nemen dat die verzoeker een bedreiging vormt voor de binnenlandse veiligheid, alvorens de criteria voor het bepalen van de verantwoordelijke lidstaat op grond van hoofdstuk II, of de clausules van hoofdstuk III van dit deel toe te passen.

Indien er een veiligheidscontrole waarin artikel 15 van Verordening (EU) 2024/1356 voorziet, is uitgevoerd, maar de eerste lidstaat waar het verzoek om internationale bescherming is geregistreerd, gegronde redenen heeft om te onderzoeken of er redelijke gronden zijn om aan te nemen dat die verzoeker een bedreiging vormt voor de binnenlandse veiligheid, voert die lidstaat het onderzoek zo spoedig mogelijk na de registratie van het verzoek uit, alvorens de criteria voor het bepalen van de verantwoordelijke lidstaat op grond van hoofdstuk II, of de clausules van hoofdstuk III van dit deel, toe te passen.

Indien uit de overeenkomstig artikel 15 van Verordening (EU) 2024/1356 of overeenkomstig de eerste en tweede alinea van dit lid uitgevoerde veiligheidscontrole blijkt dat er redelijke gronden zijn om aan te nemen dat die verzoeker een bedreiging vormt voor de binnenlandse veiligheid, is de lidstaat die de veiligheidscontrole uitvoert de verantwoordelijke lidstaat en is artikel 39 van deze verordening niet van toepassing.

5.   Iedere lidstaat behoudt het recht om, met inachtneming van de regels en waarborgen die zijn vastgelegd in Verordening (EU) 2024/1348, een verzoeker naar een veilig derde land te zenden.

1.   Een verzoek om internationale bescherming wordt gedaan en geregistreerd in de lidstaat van eerste binnenkomst.

2.   In afwijking van lid 1 geldt dat wanneer een onderdaan van een derde land of een staatloze in het bezit is van een geldige verblijfstitel of een geldig visum, het verzoek om internationale bescherming wordt gedaan en geregistreerd in de lidstaat die de verblijfstitel of het visum heeft afgegeven.

Wanneer een onderdaan van een derde land of een staatloze in het bezit is van een verlopen verblijfsvergunning of visum, of wanneer die verblijfstitel of dat visum nietig werd verklaard, werd ingetrokken of werd herroepen, wordt het verzoek om internationale bescherming gedaan en geregistreerd in de lidstaat waar die persoon zich bevindt.

3.   De verzoeker verleent volledige medewerking aan de bevoegde autoriteiten van de lidstaten bij het verzamelen van de biometrische gegevens overeenkomstig Verordening (EU) 2024/1358 en in de onder deze verordening vallende aangelegenheden, met name door zo spoedig mogelijk en uiterlijk tijdens het in artikel 22 van deze verordening bedoelde onderhoud alle elementen en informatie waarover hij beschikt te verstrekken en bekend te maken die relevant zijn om te bepalen welke lidstaat verantwoordelijk is, onder meer door identiteitsdocumenten in te dienen indien de verzoeker in het bezit is van dergelijke documenten. Indien de verzoeker op het tijdstip van het onderhoud niet in staat is bewijs over te leggen ter staving van de aangereikte elementen en informatie of het in artikel 22, lid 1, van deze verordening bedoelde modelformulier in te vullen, stelt de bevoegde autoriteit binnen de in artikel 39, lid 1, van deze verordening bedoelde tijdspanne een redelijke termijn voor het overleggen van dat bewijs vast, rekening houdend met de individuele omstandigheden van het geval.

4.   De verzoeker wordt vereist aanwezig te zijn in:

5.   Wanneer een overdrachtsbesluit overeenkomstig artikel 42, lid 2, en artikel 67, lid 10, ter kennis van de verzoeker wordt gebracht, werkt de verzoeker met de bevoegde autoriteiten mee en komt dat besluit na.

1.   Mits de verzoeker in kennis is gesteld van zijn of haar verplichtingen en de gevolgen van de niet-nakoming daarvan overeenkomstig artikel 11, lid 1, punt b), van Verordening (EU) 2024/1356 of artikel 5, lid 1, en artikel 21 van Richtlijn (EU) 2024/1346, heeft de verzoeker vanaf het moment van kennisgeving van een besluit tot overdracht aan de verantwoordelijke lidstaat geen recht op de opvangvoorzieningen als vermeld in de artikelen 17 tot en met 20 van die richtlijn in een andere lidstaat dan die waar de verzoeker op grond van artikel 17, lid 4, van deze verordening vereist wordt aanwezig te zijn.

De eerste alinea doet geen afbreuk aan de noodzaak om een levensstandaard te waarborgen die in overeenstemming is met het recht van de Unie, met inbegrip van het Handvest, en internationale verplichtingen.

2.   Elementen en informatie die relevant zijn om te bepalen welke lidstaat verantwoordelijk is en die na het verstrijken van de termijn zijn aangereikt of verstrekt, worden alleen in aanmerking genomen indien verzoekers bewijs leveren dat bepalend is voor de juiste toepassing van deze verordening, met name met betrekking tot niet-begeleide minderjarigen en gezinshereniging.

3.   Lid 1 is niet van toepassing wanneer de verzoeker zich niet bevindt in de lidstaat waar die vereist wordt aanwezig te zijn en er voor de bevoegde autoriteiten van de lidstaat waar de verzoeker aanwezig is redelijke gronden zijn om aan te nemen dat de verzoeker het slachtoffer zou kunnen zijn geweest van een van de strafbare feiten bedoeld in de artikelen 2 en 3 van Richtlijn 2011/36/EU van het Europees Parlement en de Raad (39).

4.   De lidstaten houden bij de toepassing van dit artikel rekening met de individuele omstandigheden van de verzoeker, met inbegrip van elk reëel risico op schending van de grondrechten in de lidstaat waar de verzoeker vereist wordt aanwezig te zijn. Alle door de lidstaten getroffen maatregelen moeten evenredig zijn.

1.   Zodra dat mogelijk is en in elk geval uiterlijk op de datum waarop een verzoek om internationale bescherming in een lidstaat is geregistreerd, verstrekken de bevoegde autoriteiten van die lidstaat de verzoeker informatie over de toepassing van deze verordening, de rechten van de verzoeker op grond van deze verordening en de in artikel 17 vermelde verplichtingen, alsook over de in artikel 18 vermelde gevolgen van niet-nakoming. Die informatie heeft met name betrekking op:

2.   De verzoeker heeft de mogelijkheid om informatie te vragen over de voortgang van de procedure en de bevoegde autoriteiten stellen de verzoeker van die mogelijkheid in kennis. Indien de verzoeker minderjarig is, hebben de minderjarige en de ouder of vertegenwoordiger de mogelijkheid om dergelijke informatie te vragen.

1.   De in artikel 19 bedoelde informatie wordt schriftelijk verstrekt in een beknopte, transparante, begrijpelijke en gemakkelijk toegankelijke vorm, in heldere en eenvoudige bewoordingen en in een taal die de verzoeker verstaat of waarvan redelijkerwijs kan worden aangenomen dat de verzoeker die verstaat. De lidstaten maken gebruik van het op grond van lid 2 van dit artikel voor dat doel opgestelde gemeenschappelijke voorlichtingsmateriaal. Het gemeenschappelijk voorlichtingsmateriaal is ook online beschikbaar, op een open en gemakkelijk toegankelijk platform voor verzoekers om internationale bescherming.

Indien dat nodig is om ervoor te zorgen dat de verzoeker de informatie goed begrijpt, wordt de informatie ook mondeling verstrekt, waar passend in samenhang met het in artikel 22 bedoelde persoonlijk onderhoud. Met het oog daarop krijgt de verzoeker de gelegenheid vragen te stellen om de verstrekte informatie te verduidelijken. De lidstaten kunnen gebruikmaken van ondersteunende multimedia-apparatuur.

2.   Het Asielagentschap stelt, in nauwe samenwerking met de verantwoordelijke nationale autoriteiten, gemeenschappelijk voorlichtingsmateriaal op, alsook specifieke informatie voor niet-begeleide minderjarigen en kwetsbare verzoekers, indien nodig voor verzoekers met specifieke procedurele of opvangbehoeften, waarin ten minste de in artikel 19 bedoelde informatie is opgenomen. Dat gemeenschappelijk voorlichtingsmateriaal bevat tevens informatie over de toepassing van Verordening (EU) 2024/1358 en met name over het doeleinde waarvoor de gegevens van een verzoeker in Eurodac mogen worden verwerkt.

Het gemeenschappelijk voorlichtingsmateriaal wordt zodanig opgesteld dat de lidstaten dat kunnen aanvullen met extra informatie die specifiek is voor de lidstaat in kwestie.

3.   Indien de verzoeker minderjarig is, wordt de in artikel 19 bedoelde informatie op een kindvriendelijke manier door adequaat opgeleid personeel en in aanwezigheid van de vertegenwoordiger van de verzoeker verstrekt.

1.   Verzoekers hebben het recht om op doeltreffende wijze een krachtens het nationale recht als zodanig erkende of toegelaten juridisch adviseur of andere counselor te raadplegen over aangelegenheden in verband met de toepassing van de criteria van hoofdstuk II, of de clausules van hoofdstuk III van dit deel, in alle fasen van de in deze verordening bepaalde procedure ter bepaling van de verantwoordelijke lidstaat.

2.   Onverminderd het recht van de verzoeker om op eigen kosten een eigen juridisch adviseur of andere counselor te kiezen, kan een verzoeker in het kader van de procedure ter bepaling van de verantwoordelijke lidstaat om kosteloze juridische counseling verzoeken.

3.   Kosteloze juridische counseling wordt verstrekt door juridisch adviseurs of andere counselors die krachtens het nationale recht zijn erkend of toegelaten om verzoekers counseling te verstrekken, hen bij te staan of te vertegenwoordigen, of door niet-gouvernementele organisaties die krachtens het nationale recht zijn geaccrediteerd om juridische diensten of vertegenwoordiging aan verzoekers te bieden.

Voor de toepassing van de eerste alinea kan de doeltreffende toegang tot kosteloze juridische counseling worden gewaarborgd door een persoon te belasten met het in de administratieve fase van de procedure verstrekken van juridische counseling aan meerdere verzoekers tegelijkertijd.

4.   De lidstaten kunnen de verstrekking van juridische counseling organiseren overeenkomstig hun nationale stelsels.

5.   De lidstaten stellen specifieke procedureregels vast met betrekking tot de regelingen voor het indienen en behandelen van verzoeken voor het verstrekken van kosteloze juridische counseling zoals bepaald in dit artikel.

6.   Voor de toepassing van de procedure ter bepaling van de verantwoordelijke lidstaat houdt de kosteloze juridische counseling de verstrekking in van:

7.   Onverminderd lid 1 kan de verstrekking van kosteloze juridische counseling in het kader van de procedure ter bepaling van de verantwoordelijke lidstaat worden uitgesloten indien de verzoeker reeds door een juridisch adviseur wordt bijgestaan en vertegenwoordigd.

8.   Met het oog op de toepassing van dit artikel kunnen de lidstaten het Asielagentschap om bijstand verzoeken. Daarnaast kan aan de lidstaten financiële steun worden verleend uit fondsen van de Unie, overeenkomstig de rechtshandelingen die op dergelijke financiering van toepassing zijn.

1.   Om de procedure voor het bepalen van de verantwoordelijke lidstaat te vergemakkelijken, voeren de bevoegde autoriteiten van de lidstaat die met het bepalen van de verantwoordelijke lidstaat is belast als bedoeld in artikel 38, lid 1, een persoonlijk onderhoud met de verzoeker met het oog op de toepassing van artikel 39. Het onderhoud biedt de verzoeker tevens de mogelijkheid de overeenkomstig artikel 19 ontvangen informatie juist te begrijpen.

De bevoegde autoriteiten verzamelen informatie over de specifieke situatie van de verzoeker door proactief vragen te stellen die kunnen helpen bepalen welke lidstaat verantwoordelijk is met het oog op de toepassing van artikel 39.

Indien er aanwijzingen zijn dat de verzoeker gezinsleden of familieleden in een lidstaat heeft, ontvangt de verzoeker een door het Asielagentschap te ontwikkelen modelformulier. De verzoeker vult dat modelformulier in met de informatie waarover hij of zij beschikt om de toepassing van artikel 39 te vergemakkelijken. Indien mogelijk vult de verzoeker dat modelformulier in vóór het persoonlijk onderhoud vermeld in dit artikel.

Het Asielagentschap ontwikkelt het in de derde alinea van dit lid bedoelde modelformulier uiterlijk op 12 april 2025. Het Asielagentschap ontwikkelt ook richtsnoeren voor de identificatie en opsporing van gezinsleden om de toepassing van de artikelen 25 tot en met 28 en artikel 34 door de verzoekende en de aangezochte lidstaat overeenkomstig de artikelen 39 en 40 te ondersteunen.

De verzoeker krijgt de gelegenheid om de bevoegde autoriteiten naar behoren gemotiveerde redenen voor te leggen om hen te doen overwegen artikel 35, lid 1, toe te passen.

2.   Er kan worden afgezien van een persoonlijk onderhoud indien:

Voor de toepassing van punt c) van de eerste alinea biedt de lidstaat die het onderhoud achterwege laat, de verzoeker de gelegenheid om alle verdere informatie te verstrekken die relevant is om op correcte wijze de verantwoordelijke lidstaat te bepalen binnen de in artikel 39, lid 1, bedoelde termijn, met inbegrip van naar behoren gemotiveerde redenen op basis waarvan de autoriteit de noodzaak van een persoonlijk onderhoud kan overwegen.

3.   Het persoonlijk onderhoud vindt tijdig plaats en in ieder geval voordat er een overnameverzoek op grond van artikel 39 wordt gedaan.

4.   Het persoonlijk onderhoud wordt gevoerd in de taal waaraan de verzoeker de voorkeur geeft, tenzij er een andere taal kan worden gebruikt die de verzoeker verstaat en waarin de verzoeker helder kan communiceren. Een onderhoud met niet-begeleide en, in voorkomend geval, begeleide minderjarigen wordt door een persoon die de nodige kennis heeft van de rechten en de bijzondere behoeften van minderjarigen op kindgerichte en aan de context aangepaste wijze gevoerd, waarbij rekening wordt gehouden met de leeftijd en mate van volwassenheid van de minderjarige, in aanwezigheid van de vertegenwoordiger en, indien van toepassing, de juridisch adviseur van de minderjarige. Zo nodig wordt voorzien in een tolk die kan zorgen voor een goede communicatie tussen de verzoeker en de persoon die het persoonlijk onderhoud voert. Tijdens het persoonlijk onderhoud kan ook worden voorzien in de aanwezigheid van een cultureel bemiddelaar. Indien mogelijk en indien de verzoeker daarom verzoekt, zijn de persoon die het onderhoud voert en, indien van toepassing, de tolk van het geslacht waaraan de verzoeker de voorkeur geeft.

5.   De lidstaten kunnen, indien dat naar behoren gerechtvaardigd wordt door de omstandigheden, het persoonlijk onderhoud per videoconferentie voeren. In dat geval voorzien de lidstaten in de nodige regelingen voor passende faciliteiten, procedurele en technische normen, rechtsbijstand en vertolking, rekening houdend met de richtsnoeren van het Asielagentschap.

6.   Het persoonlijk onderhoud vindt plaats in zodanige omstandigheden dat een passende geheimhouding is gewaarborgd. Het wordt gevoerd door een krachtens het nationale recht gekwalificeerde persoon. Verzoekers van wie is vastgesteld dat zij bijzondere procedurele waarborgen nodig hebben op grond van Verordening (EU) 2024/1348 krijgen passende ondersteuning om de voorwaarden te scheppen die nodig zijn om doeltreffend alle elementen aan te reiken die het mogelijk maken te bepalen welke lidstaat verantwoordelijk is. Het personeel dat het onderhoud met verzoekers voert, beschikt ook over algemene kennis betreffende factoren die het vermogen van verzoekers om aan een onderhoud deel te nemen negatief kunnen beïnvloeden, zoals aanwijzingen dat de persoon in het verleden is gefolterd of het slachtoffer is geweest van mensenhandel.

7.   De lidstaat die het persoonlijk onderhoud voert, maakt een geluidsopname van het onderhoud en stelt daarvan een schriftelijke samenvatting op met ten minste de belangrijkste informatie die de verzoeker tijdens het onderhoud heeft verstrekt. De verzoeker wordt vooraf in kennis gesteld van het feit dat er een dergelijke opname wordt gemaakt en het doel daarvan. In geval van twijfel over de door de verzoeker tijdens het persoonlijk onderhoud afgelegde verklaringen, prevaleert de geluidsopname. De samenvatting kan de vorm van een verslag of een standaardformulier aannemen. De lidstaat zorgt ervoor dat de verzoeker of de krachtens het nationale recht als zodanig erkende of toegelaten juridisch adviseur of andere counselor die de verzoeker juridisch vertegenwoordigt, tijdig toegang tot de samenvatting heeft, zo snel mogelijk na het onderhoud en in elk geval voordat de bevoegde autoriteiten een besluit nemen over de verantwoordelijke lidstaat. De verzoeker krijgt de gelegenheid om aan het einde van het persoonlijk onderhoud of binnen een bepaalde termijn mondeling of schriftelijk opmerkingen te maken of opheldering te verschaffen over onjuiste vertalingen of misverstanden of andere feitelijke onjuistheden in de schriftelijke samenvatting.

1.   Bij alle procedures waarin deze verordening voorziet, vormt het belang van het kind de eerste overweging voor de lidstaten. Procedures die betrekking hebben op minderjarigen worden met prioriteit behandeld.

2.   Elke lidstaat waar een niet-begeleide minderjarige aanwezig is, zorgt ervoor dat de minderjarige wordt vertegenwoordigd en bijgestaan door een vertegenwoordiger met betrekking tot de relevante procedures die zijn voorzien in deze verordening. De vertegenwoordiger beschikt over de middelen, kwalificaties, opleiding, expertise en onafhankelijkheid om ervoor te zorgen dat tijdens de procedures die uit hoofde van deze verordening worden uitgevoerd, rekening wordt gehouden met het belang van het kind. De vertegenwoordiger heeft toegang tot de inhoud van de relevante documenten in het dossier van de verzoeker, met inbegrip van het specifieke voorlichtingsmateriaal voor niet-begeleide minderjarigen, en houdt de niet-begeleide minderjarige op de hoogte van de voortgang van de procedures uit hoofde van deze verordening.

Indien een verzoek wordt gedaan door een persoon die beweert minderjarig te zijn of ten aanzien van wie er objectieve redenen zijn om aan te nemen dat het om een minderjarige gaat, en die niet begeleid is:

In het geval van een onevenredig aantal verzoeken gedaan door niet-begeleide minderjarigen of in andere uitzonderlijke situaties kan de termijn voor het aanwijzen van een vertegenwoordiger op grond van de tweede alinea, punt b), met tien werkdagen worden verlengd.

Indien de bevoegde autoriteit tot de conclusie komt dat een verzoeker die beweert minderjarig te zijn zonder enige twijfel ouder is dan achttien jaar, is zij niet verplicht een vertegenwoordiger aan te wijzen overeenkomstig dit lid.

De vertegenwoordiger of de in de tweede alinea, punt a), bedoelde persoon worden van hun taken ontheven indien de bevoegde autoriteiten, na de in artikel 25, lid 1, van Verordening (EU) 2024/1348 bedoelde leeftijdsbeoordeling, niet aannemen dat de verzoeker minderjarig is of van oordeel zijn dat de verzoeker niet minderjarig is, of indien de verzoeker niet langer een niet-begeleide minderjarige is.

Wanneer een organisatie als vertegenwoordiger is aangewezen, wijst zij een persoon aan die ervoor verantwoordelijk is om ten aanzien van de minderjarige haar taken uit te voeren. De eerste alinea is van toepassing op die persoon.

De vertegenwoordiger waarin in de eerste alinea wordt voorzien, kan dezelfde persoon of organisatie zijn als die waarin artikel 23 van Verordening (EU) 2024/1348 voorziet.

3.   De lidstaten betrekken de vertegenwoordiger van een niet-begeleide minderjarige gedurende de gehele procedure om vast te stellen welke lidstaat uit hoofde van deze verordening verantwoordelijk is. De vertegenwoordiger staat de niet-begeleide minderjarige bij om informatie te verstrekken die relevant is voor de beoordeling van het belang van het kind overeenkomstig lid 4, ook wat betreft de uitoefening van het recht om te worden gehoord, en, voor zover dat relevant is, ondersteunt de vertegenwoordiger de contacten van de minderjarige met andere actoren, zoals organisaties voor het traceren van familieleden, waarbij de vertrouwelijkheidsverplichtingen ten aanzien van de minderjarige naar behoren in acht worden genomen.

4.   Om het belang van het kind te beoordelen, werken de lidstaten nauw met elkaar samen en houden zij met name naar behoren rekening met de volgende factoren:

5.   Alvorens een niet-begeleide minderjarige over te dragen, stelt de overdragende lidstaat de verantwoordelijke lidstaat of de lidstaat van herplaatsing daarvan in kennis, en die bevestigt dat onverwijld alle passende maatregelen als bedoeld in de artikelen 16 en 27 van Richtlijn (EU) 2024/1346 en artikel 23 van Verordening (EU) 2024/1348 zullen worden genomen, met inbegrip van de aanstelling van een vertegenwoordiger in de verantwoordelijke lidstaat of in de lidstaat van herplaatsing. Elk besluit om een niet-begeleide minderjarige over te dragen, wordt voorafgegaan door een individuele beoordeling van het belang van het kind. De beoordeling wordt gebaseerd op de in lid 4 van dit artikel genoemde relevante factoren en de conclusies van de beoordeling van die factoren worden duidelijk vermeld in het overdrachtsbesluit. De beoordeling vindt onverwijld plaats door naar behoren opgeleid personeel dat over de nodige kwalificaties en expertise beschikt om ervoor te zorgen dat rekening wordt gehouden met het belang van het kind.

6.   Met het oog op de toepassing van artikel 25 onderneemt de lidstaat waar het verzoek van de niet-begeleide minderjarige om internationale bescherming voor het eerst is geregistreerd onmiddellijk passende acties om na te gaan of er gezinsleden, broers of zussen, of familieleden van de niet-begeleide minderjarige op het grondgebied van de lidstaten aanwezig zijn, waarbij het belang van het kind wordt beschermd.

Daartoe kan die lidstaat de hulp van internationale of andere relevante organisaties inroepen en de toegang van de minderjarige tot de opsporingsdiensten van dergelijke organisaties faciliteren.

De personeelsleden van de in artikel 52 bedoelde bevoegde autoriteiten die verzoeken betreffende niet-begeleide minderjarigen behandelen, krijgen een passende opleiding met betrekking tot de specifieke behoeften van minderjarigen, die voor de toepassing van deze verordening relevant zijn.

7.   Teneinde de passende acties tot identificatie van de gezinsleden of familieleden van een niet-begeleide minderjarige die op het grondgebied van een andere lidstaat verblijven te faciliteren op grond van lid 6 van dit artikel, stelt de Commissie uitvoeringshandelingen vast, met inbegrip van een standaardformulier voor de uitwisseling van relevante informatie tussen de lidstaten. Die uitvoeringshandelingen worden volgens de in artikel 77, lid 2, bedoelde onderzoeksprocedure vastgesteld.

1.   De in dit hoofdstuk vastgestelde criteria aan de hand waarvan de verantwoordelijke lidstaat wordt bepaald, zijn van toepassing in de volgorde waarin zij in dit hoofdstuk voorkomen.

2.   Welke lidstaat volgens de in dit hoofdstuk vermelde criteria de verantwoordelijke lidstaat is, wordt bepaald op basis van de situatie op het tijdstip waarop het verzoek om internationale bescherming voor het eerst bij een lidstaat werd geregistreerd.

1.   Wanneer de verzoeker een niet-begeleide minderjarige is, zijn alleen de in dit artikel vermelde criteria van toepassing. Die criteria zijn van toepassing in de volgorde waarin zij voorkomen in de leden 2 tot en met 5.

2.   De verantwoordelijke lidstaat is de lidstaat waar een gezinslid of een broer of zus van de niet-begeleide minderjarige zich wettig ophoudt, tenzij wordt aangetoond dat dat niet in het belang van het kind is. Indien de verzoeker een gehuwde minderjarige is van wie de echtgenoot zich niet wettig op het grondgebied van de lidstaten ophoudt, is de verantwoordelijke lidstaat de lidstaat waar de vader, moeder of een andere volwassene die krachtens het recht of volgens de praktijk van die lidstaat voor de minderjarige verantwoordelijk is, of een broer of zus van de minderjarige zich wettig ophoudt, tenzij wordt aangetoond dat dat niet in het belang van het kind is.

3.   Indien de verzoeker een niet-begeleide minderjarige is die een familielid heeft dat zich wettig in een andere lidstaat ophoudt, en het op basis van een individueel onderzoek vaststaat dat dat familielid voor de minderjarige kan zorgen, verenigt die lidstaat de minderjarige met dat familielid en is die lidstaat de verantwoordelijke lidstaat, tenzij wordt aangetoond dat dat niet in het belang van het kind is.

4.   Indien in meer dan één lidstaat gezinsleden, broers of zussen of familieleden als bedoeld in de leden 2 en 3 verblijven, wordt op basis van het belang van het kind bepaald welke lidstaat de verantwoordelijke lidstaat is.

5.   Bij ontstentenis van gezinsleden, broers of zussen of familieleden als bedoeld in de leden 2 en 3 is de lidstaat waar het verzoek van de niet-begeleide minderjarige om internationale bescherming voor het eerst is geregistreerd de verantwoordelijke lidstaat, indien dat in het belang van het kind is.

6.   De Commissie is bevoegd overeenkomstig artikel 78 gedelegeerde handelingen vast te stellen met betrekking tot:

Bij de uitoefening van haar bevoegdheid om gedelegeerde handelingen vast te stellen, beperkt de Commissie zich tot het vooropstellen van het belang van het kind, zoals bepaald in artikel 23, lid 4.

7.   De Commissie stelt door middel van uitvoeringshandelingen eenvormige methoden vast voor overleg en uitwisseling van informatie tussen de lidstaten voor de toepassing van dit artikel. Die uitvoeringshandelingen worden volgens de in artikel 77, lid 2, bedoelde onderzoeksprocedure vastgesteld.

1.   Wanneer een gezinslid van de verzoeker is toegelaten te verblijven in een lidstaat als persoon die internationale bescherming geniet, of in een lidstaat verblijft op basis van een verblijfsvergunning voor langdurig ingezetenen overeenkomstig Richtlijn 2003/109/EG van de Raad (40) of een verblijfsvergunning voor langdurig ingezetenen die is verleend overeenkomstig het nationale recht indien die richtlijn niet van toepassing is in de betrokken lidstaat, is die lidstaat verantwoordelijk voor de behandeling van het verzoek om internationale bescherming, mits de betrokken personen schriftelijk hebben verklaard dat zij dat wensen.

2.   Wanneer het gezinslid in het verleden was toegelaten voor verblijf als persoon die internationale bescherming geniet, maar later burger van een lidstaat is geworden, is die lidstaat verantwoordelijk voor de behandeling van het verzoek, mits de betrokken personen schriftelijk hebben verklaard dat zij dat wensen.

3.   De leden 1 en 2 zijn ook van toepassing op kinderen die geboren zijn nadat het gezinslid op het grondgebied van de lidstaten is aangekomen.

1.   Wanneer de verzoeker houder is van een geldige verblijfstitel, is de lidstaat die die titel heeft afgegeven verantwoordelijk voor de behandeling van het verzoek om internationale bescherming.

2.   Wanneer de verzoeker houder is van een geldig visum, is de lidstaat die dat visum heeft afgegeven verantwoordelijk voor de behandeling van het verzoek om internationale bescherming, tenzij dat visum namens een andere lidstaat is afgegeven uit hoofde van een vertegenwoordigingsregeling zoals voorzien in artikel 8 van Verordening (EG) nr. 810/2009. In dat geval is de vertegenwoordigde lidstaat verantwoordelijk voor de behandeling van het verzoek om internationale bescherming.

3.   Wanneer de verzoeker houder is van meerdere geldige verblijfstitels of visa die door verschillende lidstaten zijn afgegeven, wordt in de volgende volgorde bepaald welke lidstaat de verantwoordelijke lidstaat is voor de behandeling van het verzoek om internationale bescherming:

4.   Indien de verzoeker houder is van één of meer verblijfstitels waarvan de geldigheid minder dan drie jaar vóór de registratie van het verzoek is verlopen of die minder dan drie jaar vóór de registratie van het verzoek nietig zijn verklaard, zijn herroepen of ingetrokken, of van één of meer visa waarvan de geldigheid minder dan 18 maanden vóór de registratie van het verzoek is verlopen of die minder dan 18 maanden vóór de registratie van het verzoek nietig zijn verklaard, zijn herroepen of zijn ingetrokken, zijn de leden 1, 2 en 3 van toepassing.

5.   Het feit dat de verblijfstitel of het visum is afgegeven op basis van een valse of fictieve identiteit of op vertoon van valse, vervalste of ongeldige documenten, vormt geen belemmering voor het toewijzen van de verantwoordelijkheid aan de lidstaat die de verblijfstitel of het visum heeft afgegeven. De lidstaat die de verblijfstitel of het visum heeft afgegeven, is echter niet verantwoordelijk indien de lidstaat kan aantonen dat er is gefraudeerd nadat de verblijfstitel of het visum werd afgegeven.

1.   Indien de verzoeker in het bezit is van een door een in een lidstaat gevestigde onderwijsinstelling afgegeven diploma of kwalificatie, is die lidstaat verantwoordelijk voor de behandeling van het verzoek om internationale bescherming, mits het verzoek minder dan zes jaar na afgifte van het diploma of de kwalificatie is geregistreerd.

2.   Indien de verzoeker in het bezit is van meer dan één diploma of kwalificatie, afgegeven door onderwijsinstellingen in verschillende lidstaten, berust de verantwoordelijkheid voor de behandeling van het verzoek om internationale bescherming bij de lidstaat die het diploma of de kwalificatie heeft afgegeven na de langste studieperiode of, indien de studieperioden identiek zijn, de lidstaat waar het meest recente diploma of de meest recente kwalificatie is behaald.

1.   Indien een onderdaan van een derde land of een staatloze op het grondgebied van de lidstaten binnenkomt via een lidstaat waar de betrokken persoon niet visumplichtig is, is die lidstaat verantwoordelijk voor de behandeling van het verzoek om internationale bescherming.

2.   Lid 1 is niet van toepassing indien het verzoek om internationale bescherming van de onderdaan van een derde land of de staatloze wordt geregistreerd in een andere lidstaat waar de betrokken persoon evenmin visumplichtig is voor binnenkomst op het grondgebied. In dat geval is die andere lidstaat verantwoordelijk voor de behandeling van het verzoek om internationale bescherming.

1.   Indien aan de hand van bewijsmiddelen of indirect bewijs zoals beschreven in de lijsten bedoeld in artikel 40, lid 4, van deze verordening, met inbegrip van de in Verordening (EU) 2024/1358 bedoelde gegevens, wordt vastgesteld dat een verzoeker op irreguliere wijze de grens van een lidstaat via land, zee of lucht heeft overschreden vanuit een derde land, berust de verantwoordelijkheid voor de behandeling van het verzoek om internationale bescherming bij de eerste lidstaat waar de verzoeker is binnengekomen. Die verantwoordelijkheid eindigt indien het verzoek meer dan 20 maanden na de datum waarop die grensoverschrijding heeft plaatsgevonden, wordt geregistreerd.

2.   Niettegenstaande lid 1 van dit artikel, berust, indien aan de hand van bewijsmiddelen of indirect bewijs zoals beschreven in de lijsten bedoeld in artikel 40, lid 4, van deze verordening, met inbegrip van de in Verordening (EU) 2024/1358 bedoelde gegevens, wordt vastgesteld dat een verzoeker na een opsporings- en reddingsoperatie op het grondgebied van een lidstaat is ontscheept, de verantwoordelijkheid voor de behandeling van het verzoek om internationale bescherming bij die lidstaat. Die verantwoordelijkheid eindigt indien het verzoek meer dan twaalf maanden na de datum waarop die ontscheping heeft plaatsgevonden, wordt geregistreerd.

3.   De leden 1 en 2 van dit artikel zijn niet van toepassing indien aan de hand van bewijsmiddelen of indirect bewijs zoals beschreven in de lijsten bedoeld in artikel 40, lid 4, van deze verordening, met inbegrip van de in Verordening (EU) 2024/1358 bedoelde gegevens, kan worden vastgesteld dat de verzoeker na de grens te hebben overschreden op grond van artikel 67 van deze verordening is herplaatst naar een andere lidstaat. In dat geval is die andere lidstaat verantwoordelijk voor de behandeling van het verzoek om internationale bescherming.

1.   Wanneer een verzoeker wegens een zwangerschap, het hebben van een pasgeboren kind, een ernstige geestelijke of lichamelijke aandoening, een zware handicap, een ernstig psychisch trauma of hoge leeftijd afhankelijk is van de hulp van een kind, broer of zus, of ouder dat of die wettig verblijft in een van de lidstaten, of wanneer het kind, de broer of zus, of de ouder dat of die wettig verblijft in een van de lidstaten afhankelijk is van de hulp van de verzoeker, zorgen de lidstaten er normaliter voor dat de verzoeker kan blijven bij of wordt verenigd met dat kind, die broer of zus, of die ouder, op voorwaarde dat er familiebanden bestonden voordat de verzoeker op het grondgebied van de lidstaten aankwam, dat het kind, de broer of zus, of de ouder, dan wel de verzoeker in staat is voor de afhankelijke persoon te zorgen, en dat de betrokken personen, na over die mogelijkheid te zijn geïnformeerd, schriftelijk hebben verklaard dat zij dat wensen.

Indien er aanwijzingen zijn dat een kind, broer of zus, of ouder wettig verblijft op het grondgebied van de lidstaat waar de afhankelijke persoon zich ophoudt, gaat die lidstaat na of het kind, de broer of zus, of de ouder voor de afhankelijke persoon kan zorgen alvorens een overnameverzoek op grond van artikel 39 in te dienen.

2.   Indien het kind, de broer of zus, of de ouder bedoeld in lid 1 wettig verblijft in een andere lidstaat dan de lidstaat waar de verzoeker zich ophoudt, is de lidstaat waar dat kind, de broer of zus, of de ouder wettig verblijft de verantwoordelijke lidstaat, tenzij de gezondheidstoestand van de verzoeker hem gedurende een significante tijdsspanne belet naar die lidstaat te reizen. In dat geval is de lidstaat waar de verzoeker zich ophoudt de verantwoordelijke lidstaat. Dat brengt voor die lidstaat niet de verplichting met zich mee dat het kind, de broer of zus, of de ouder van de verzoeker naar die lidstaat moet worden gebracht.

3.   De Commissie is bevoegd overeenkomstig artikel 78 gedelegeerde handelingen vast te stellen met betrekking tot:

4.   De Commissie stelt door middel van uitvoeringshandelingen eenvormige methoden vast voor overleg en uitwisseling van informatie tussen de lidstaten voor de toepassing van dit artikel. Die uitvoeringshandelingen worden volgens de in artikel 77, lid 2, bedoelde onderzoeksprocedure vastgesteld.

1.   In afwijking van artikel 16, lid 1, kan een lidstaat besluiten een in die lidstaat geregistreerd verzoek om internationale bescherming van een onderdaan van een derde land of een staatloze te behandelen, ook al is de lidstaat daartoe volgens de in deze verordening neergelegde criteria niet verplicht.

2.   De lidstaat waarin een verzoek om internationale bescherming is geregistreerd en die de procedure uitvoert om te bepalen welke lidstaat verantwoordelijk is, of de verantwoordelijke lidstaat, kan te allen tijde voordat in eerste aanleg een beslissing ten gronde is genomen, een andere lidstaat vragen een verzoeker over te nemen teneinde familierelaties te verenigen op humanitaire gronden, in het bijzonder op grond van betekenisvolle banden op basis van familie-, sociale of culturele overwegingen, ook wanneer die laatste lidstaat niet verantwoordelijk is volgens de in de artikelen 25 tot en met 28 en artikel 34 vastgelegde criteria. De betrokken personen stemmen daar schriftelijk mee in.

Het overnameverzoek omvat alle elementen waarover de verzoekende lidstaat beschikt die nodig zijn om het de aangezochte lidstaat mogelijk te maken de situatie te beoordelen.

De aangezochte lidstaat verricht alle verificaties die nodig zijn om de in het verzoek aangevoerde humanitaire gronden te onderzoeken en geeft binnen twee maanden na ontvangst van het verzoek een antwoord aan de verzoekende lidstaat via het netwerk voor elektronische communicatie dat tot stand is gebracht uit hoofde van artikel 18 van Verordening (EG) nr. 1560/2003. In geval van een afwijzing wordt vermeld om welke redenen het verzoek wordt afgewezen.

1.   De uit hoofde van deze verordening verantwoordelijke lidstaat is verplicht:

2.   Voor de toepassing van deze verordening is het niet mogelijk de situatie van een minderjarige die de verzoeker vergezelt en onder de definitie van gezinslid valt, te scheiden van de situatie van het gezinslid, en de minderjarige wordt overgenomen of teruggenomen door de lidstaat die verantwoordelijk is voor de behandeling van het verzoek om internationale bescherming van dat gezinslid, zonder dat daarvoor schriftelijke instemming van de betrokken persoon vereist is, ook al is de minderjarige zelf geen individuele verzoeker, tenzij wordt aangetoond dat dat niet in het belang van het kind is. Hetzelfde geldt voor kinderen die na de aankomst van de verzoeker op het grondgebied van de lidstaten zijn geboren, zonder dat een nieuwe procedure voor hun overname hoeft te worden ingeleid.

Niettegenstaande de in artikel 26 bepaalde vereiste schriftelijke toestemming is bij de inleiding van een nieuwe procedure voor de overname van een minderjarige ten aanzien van een lidstaat die op grond van artikel 26 als verantwoordelijke lidstaat is aangewezen, geen schriftelijke toestemming van de betrokken personen vereist, tenzij wordt aangetoond dat de overdracht naar de verantwoordelijke lidstaat niet in het belang van het kind is.

3.   In de situaties als bedoeld in lid 1, punten a) en b), van dit artikel behandelt de verantwoordelijke lidstaat, of voltooit ze de behandeling van, het verzoek om internationale bescherming overeenkomstig Verordening (EU) 2024/1348.

1.   Wanneer een lidstaat een verblijfstitel afgeeft aan de verzoeker, besluit om artikel 35 toe te passen, van mening is dat het niet in het belang van het kind is om een niet-begeleide minderjarige aan de verantwoordelijke lidstaat over te dragen, of de betrokken persoon niet binnen de in artikel 46 gestelde termijnen aan de verantwoordelijke lidstaat overdraagt, wordt die lidstaat de verantwoordelijke lidstaat en gaan de in artikel 36 vastgestelde verplichtingen over op die lidstaat. In voorkomend geval stelt die lidstaat de voorheen verantwoordelijke lidstaat, de lidstaat die een procedure ter bepaling van de verantwoordelijke lidstaat uitvoert of de lidstaat die om overname van de verzoeker is verzocht of die een kennisgeving inzake terugname heeft ontvangen, in kennis via het netwerk voor elektronische communicatie dat tot stand is gebracht uit hoofde van artikel 18 van Verordening (EG) nr. 1560/2003.

De lidstaat die op grond van de eerste alinea van dit lid verantwoordelijk wordt, geeft aan dat hij de verantwoordelijke lidstaat is geworden op grond van artikel 16, lid 3, van Verordening (EU) 2024/1358.

2.   Na de behandeling van een verzoek in het kader van de grensprocedure op grond van Verordening (EU) 2024/1348 komen de in artikel 36, lid 1, van deze verordening vastgelegde verplichtingen te vervallen 15 maanden nadat een besluit waarbij een verzoek wordt afgewezen als niet-ontvankelijk, ongegrond of kennelijk ongegrond wat de vluchtelingenstatus of de subsidiairebeschermingsstatus betreft of een besluit waarbij een verzoek impliciet of expliciet ingetrokken wordt verklaard, definitief is geworden.

Een verzoek dat na de in de eerste alinea bedoelde termijn wordt geregistreerd, wordt voor de toepassing van deze verordening beschouwd als een nieuw verzoek, hetgeen aanleiding geeft tot een nieuwe procedure ter bepaling van de verantwoordelijke lidstaat.

3.   Niettegenstaande de eerste alinea van lid 2 van dit artikel vervalt, wanneer de betrokken persoon binnen de in die alinea bedoelde termijn van 15 maanden in een andere lidstaat om internationale bescherming verzoekt en er op de datum van het verstrijken van die termijn van 15 maanden een terugnameprocedure loopt, de verantwoordelijkheid niet totdat de terugnameprocedure is afgerond of totdat de termijnen waarbinnen de overdragende lidstaat overeenkomstig artikel 46 de overdracht moet verrichten, zijn verstreken.

4.   De in artikel 36, lid 1, van deze verordening vastgelegde verplichtingen komen te vervallen wanneer de verantwoordelijke lidstaat op basis van overeenkomstig Verordening (EU) 2017/2226 geregistreerde en opgeslagen gegevens of ander bewijs vaststelt dat de betrokken persoon het grondgebied van de lidstaten gedurende ten minste negen maanden heeft verlaten, tenzij de betrokken persoon in het bezit is van een geldige verblijfstitel die is afgegeven door de verantwoordelijke lidstaat.

Een verzoek dat na de in de eerste alinea bedoelde periode van afwezigheid is geregistreerd, wordt voor de toepassing van deze verordening beschouwd als een nieuw verzoek, hetgeen aanleiding geeft tot een nieuwe procedure ter bepaling van de verantwoordelijke lidstaat.

5.   De in artikel 36, lid 1, punt b), van deze verordening vastgelegde verplichting om een onderdaan van een derde land of een staatloze terug te nemen, komt te vervallen wanneer op basis van de actualisering van de in artikel 16, lid 2, punt d), van Verordening (EU) 2024/1358 bedoelde gegevensreeks wordt vastgesteld dat de betrokken persoon het grondgebied van de lidstaten gedwongen dan wel vrijwillig heeft verlaten overeenkomstig een terugkeerbesluit of een verwijderingsbevel dat is uitgevaardigd na de intrekking of afwijzing van het verzoek.

Een verzoek dat na een daadwerkelijke verwijdering of vrijwillige terugkeer wordt geregistreerd, wordt voor de toepassing van deze verordening beschouwd als een nieuw verzoek, hetgeen aanleiding geeft tot een nieuwe procedure ter bepaling van de verantwoordelijke lidstaat.

1.   Elke lidstaat verstrekt aan alle lidstaten die daarom vragen, adequate en ter zake dienende persoonsgegevens betreffende een persoon die binnen het toepassingsgebied van deze verordening valt, die beperkt blijven tot dat wat nodig is om:

2.   De in lid 1 bedoelde informatie heeft uitsluitend betrekking op:

3.   De verantwoordelijke lidstaat kan, voor zover dat nodig is voor de behandeling van een verzoek om internationale bescherming, een andere lidstaat verzoeken hem te informeren over de door de verzoeker opgegeven redenen ter staving van zijn of haar verzoek en, in voorkomend geval, de redenen van de jegens de verzoeker genomen beslissing. Indien de verantwoordelijke lidstaat artikel 55 van Verordening (EU) 2024/1348 toepast, kan die lidstaat ook informatie vragen aan de hand waarvan zijn bevoegde autoriteiten kunnen nagaan of er nieuwe elementen naar voren zijn gekomen of door de verzoeker zijn voorgelegd. De aangezochte lidstaat kan weigeren op het verzoek in te gaan als de verstrekking van dergelijke informatie ten koste gaat van essentiële staatsbelangen of van de bescherming van de grondrechten en fundamentele vrijheden van de betrokken persoon of van anderen. De verzoeker wordt vooraf door de verzoekende lidstaat op de hoogte gebracht over welke specifieke informatie is opgevraagd en wat de reden was voor het opvragen daarvan.

4.   Elk verzoek om informatie wordt enkel ingediend in het kader van een specifiek verzoek om internationale bescherming of overdracht ten behoeve van herplaatsing. Dat verzoek wordt gemotiveerd en als het verzoek bedoeld is om het bestaan na te gaan van een criterium op grond waarvan de aangezochte lidstaat als verantwoordelijke lidstaat kan worden aangewezen, wordt erin aangegeven op welk bewijs, waaronder betrokken informatie uit betrouwbare bronnen over de wijze waarop verzoekers het grondgebied van de lidstaten binnenkomen, of op welke gedetailleerde en verifieerbare gegevens in de verklaringen van de verzoeker het verzoek is gebaseerd. Dergelijke informatie uit betrouwbare bronnen is als zodanig onvoldoende om de verantwoordelijkheid en de bevoegdheid van een lidstaat krachtens deze verordening te bepalen, maar kan bijdragen tot de beoordeling van andere indicaties met betrekking tot een individuele verzoeker.

5.   De aangezochte lidstaat moet binnen drie weken antwoorden. Eventuele overschrijdingen van die termijn worden naar behoren gemotiveerd. Het niet antwoorden binnen drie weken ontslaat de aangezochte lidstaat niet van zijn antwoordplicht. Indien die aangezochte lidstaat informatie achterhoudt waaruit blijkt dat hij de verantwoordelijke lidstaat is, mag die lidstaat het verstrijken van de in artikel 39 gestelde termijnen niet aanvoeren als reden om niet in te gaan op een overnameverzoek. In dat geval worden de in artikel 39 gestelde termijnen voor de indiening van een overnameverzoek verlengd met de duur van overschrijding van de antwoordtermijn door de aangezochte lidstaat.

6.   De uitwisseling van informatie vindt plaats op verzoek van een lidstaat en uitsluitend tussen de autoriteiten die daartoe door elke lidstaat zijn aangewezen en gemeld bij de Commissie overeenkomstig artikel 52, lid 1.

7.   De uitgewisselde informatie mag slechts voor de in lid 1 genoemde doeleinden worden gebruikt. In elke lidstaat mag die informatie, afhankelijk van de aard ervan en afhankelijk van de bevoegdheid van de autoriteit waarvoor ze bestemd zijn, slechts worden verstrekt aan de autoriteiten en rechterlijke instanties die tot taak hebben:

8.   De lidstaat die de gegevens verstrekt, ziet erop toe dat die informatie juist en bijgewerkt is. Wanneer blijkt dat de lidstaat onjuiste informatie heeft verstrekt of informatie die niet meegedeeld had mogen worden, worden de ontvangende lidstaten daarvan onmiddellijk op de hoogte gebracht. Zij zijn verplicht die informatie te corrigeren of te wissen.

9.   In elke betrokken lidstaat wordt de verstrekking of de ontvangst van de uitgewisselde informatie geregistreerd in het persoonlijk dossier van de betrokken persoon of in een register.

1.   Elke lidstaat deelt de Commissie onverwijld mee welke bevoegde autoriteiten belast zijn met de naleving van de verplichtingen uit hoofde van deze verordening en eventuele wijzigingen daarvan. De lidstaten zorgen ervoor dat die autoriteiten over voldoende personele, materiële en financiële middelen beschikken om hun taken in verband met de toepassing van de procedures ter bepaling van de lidstaat die verantwoordelijk is voor de behandeling van een verzoek om internationale bescherming op snelle en efficiënte wijze te kunnen vervullen en met name om de procedurele rechten en grondrechten te kunnen waarborgen, een vlot verloop van de procedure voor gezinshereniging van in verschillende lidstaten verblijvende gezinsleden of familieleden te kunnen waarborgen, binnen de gestelde termijnen te kunnen antwoorden op informatie- en overnameverzoeken en kennisgevingen inzake terugname en om, indien van toepassing, hun verplichtingen uit hoofde van deel IV na te kunnen komen.

2.   De Commissie publiceert een geconsolideerde lijst van de in lid 1 bedoelde autoriteiten in het Publicatieblad van de Europese Unie. Wanneer die lijst wordt gewijzigd, publiceert de Commissie eenmaal per jaar een bijgewerkte geconsolideerde versie.

3.   De lidstaten zorgen ervoor dat het in lid 1 bedoelde personeel van de autoriteiten de nodige opleiding krijgt betreffende de toepassing van deze verordening.

4.   De Commissie stelt door middel van uitvoeringshandelingen veilige elektronische communicatiekanalen op voor het verzenden van informatie, biometrische gegevens genomen overeenkomstig Verordening (EU) 2024/1358, verzoeken, kennisgevingen, antwoorden en alle andere schriftelijke correspondentie tussen de in lid 1 bedoelde autoriteiten en tussen die autoriteiten en het Asielagentschap, en om ervoor te zorgen dat de verzenders automatisch een elektronisch bewijs van ontvangst krijgen. Die uitvoeringshandelingen worden volgens de in artikel 77, lid 2, bedoelde onderzoeksprocedure vastgesteld.

1.   De lidstaten kunnen onderling op bilaterale basis administratieve regelingen treffen voor de praktische toepassing van deze verordening, teneinde deze gemakkelijker en doeltreffender ten uitvoer te leggen. Die regelingen kunnen betrekking hebben op:

2.   De lidstaten mogen tevens bestaande krachtens Verordening (EG) nr. 343/2003 van de Raad (41) en Verordening (EU) nr. 604/2013 getroffen, administratieve regelingen behouden. Voor zover dergelijke regelingen niet verenigbaar zijn met deze verordening wijzigen de betrokken lidstaten die regelingen zodanig dat de onverenigbare elementen worden weggenomen.

3.   Alvorens een regeling als bedoeld in lid 1, punt b), te treffen of te wijzigen, raadplegen de betrokken lidstaten de Commissie om na te gaan of de regeling verenigbaar is met deze verordening.

4.   Indien de Commissie van oordeel is dat een regeling als bedoeld in lid 1, punt b), onverenigbaar is met deze verordening, stelt zij de betrokken lidstaten daarvan binnen een redelijke termijn in kennis. De betrokken lidstaten doen al het nodige om de regeling binnen een redelijke termijn zodanig te wijzigen dat dergelijke onverenigbare elementen worden weggenomen.

5.   De lidstaten stellen de Commissie in kennis van alle regelingen bedoeld in lid 1, alsook van eventuele opzegging of wijziging van die regelingen.

1.   Met het oog op de goede werking van de uit hoofde van deze verordening ingestelde mechanismen en de oplossing van problemen bij de toepassing ervan, vindt, wanneer twee of meer lidstaten moeilijkheden ondervinden om in het kader van deze verordening samen te werken of onderling deze verordening toe te passen, op verzoek van één of meer van de betrokken lidstaten onverwijld overleg tussen hen plaats om binnen een redelijke termijn passende oplossingen te vinden, overeenkomstig het in artikel 4, lid 3, VEU neergelegde beginsel van loyale samenwerking.

Indien passend kan informatie over de ondervonden moeilijkheden en de gevonden oplossing met de Commissie en de andere lidstaten worden gedeeld in het kader van het in artikel 77 bedoelde comité.

2.   Wanneer uit hoofde van lid 1 geen oplossing wordt gevonden of de moeilijkheden voortduren, kunnen één of meer van de betrokken lidstaten de Commissie verzoeken om te overleggen met de betrokken lidstaten om passende oplossingen te vinden. De Commissie laat dat overleg onverwijld plaatsvinden. De betrokken lidstaten nemen actief deel aan het overleg. De lidstaten en de Commissie nemen alle passende maatregelen om de kwestie onverwijld op te lossen. De Commissie kan aanbevelingen richten tot de betrokken lidstaten met vermelding van de te nemen maatregelen en de passende termijnen.

Indien passend kan informatie over de ondervonden moeilijkheden, de gedane aanbevelingen en de gevonden oplossing met de andere lidstaten worden gedeeld in het kader van het in artikel 77 bedoelde comité.

De in dit artikel vastgelegde procedure laat in individuele gevallen de in deze verordening vastgestelde termijnen onverlet.

3.   Dit artikel doet geen afbreuk aan de bevoegdheden van de Commissie om toe te zien op de toepassing van het recht van de Unie uit hoofde van de artikelen 258 en 260 VWEU. Het doet ook geen afbreuk aan de mogelijkheid voor de betrokken lidstaten om hun geschil overeenkomstig artikel 273 VWEU aan het Hof van Justitie van de Europese Unie voor te leggen of aan de mogelijkheid voor elke lidstaat om zich overeenkomstig artikel 259 VWEU tot dat Hof te wenden.

1.   De jaarlijkse solidariteitspool, die de bijdragen omvat die zijn opgenomen in de in artikel 57 bedoelde uitvoeringshandeling van de Raad, zoals toegezegd door de lidstaten tijdens de bijeenkomst van het forum op hoog niveau, dient als het belangrijkste solidariteitsresponsinstrument voor lidstaten die onder migratiedruk staan, op basis van de behoeften die zijn vastgesteld in het in artikel 12 bedoelde voorstel van de Commissie.

2.   De jaarlijkse solidariteitspool bestaat uit de volgende soorten solidariteitsmaatregelen, die als gelijkwaardig worden beschouwd:

Acties in of met betrekking tot de in de eerste alinea, punt b), van dit lid bedoelde derde landen worden uitgevoerd door begunstigde lidstaten overeenkomstig het toepassingsgebied en de doelstellingen van deze verordening en van Verordening (EU) 2021/1147.

3.   De in lid 2, punt b), bedoelde financiële bijdragen voor projecten in derde landen zijn met name gericht op:

1.   Op basis van het in artikel 12 bedoelde voorstel van de Commissie en in aansluiting op de toezeggingsronde die heeft plaatsgevonden in het in artikel 13 bedoelde forum op hoog niveau stelt de Raad jaarlijks, vóór het einde van elk kalenderjaar, een uitvoeringshandeling vast tot vaststelling van de jaarlijkse solidariteitspool, met inbegrip van het referentiegetal van de vereiste herplaatsingen en financiële bijdragen voor de jaarlijkse solidariteitspool op het niveau van de Unie en de specifieke toezeggingen die door elke lidstaat tijdens de in artikel 13 bedoelde bijeenkomst van het forum op hoog niveau zijn gedaan voor elke in artikel 56, lid 2, bedoelde soort solidariteitsbijdrage. De Raad stelt de in dit lid bedoelde uitvoeringshandeling met gekwalificeerde meerderheid van stemmen vast. De Raad kan het in artikel 12 bedoelde voorstel van de Commissie met gekwalificeerde meerderheid wijzigen.

2.   In de in lid 1 van dit artikel bedoelde uitvoeringshandeling van de Raad wordt zo nodig ook het indicatieve percentage van de jaarlijkse solidariteitspool vastgesteld dat beschikbaar kan worden gesteld aan lidstaten die onder migratiedruk staan als gevolg van een groot aantal aankomsten ingevolge herhaalde ontschepingen na opsporings- en reddingsoperaties, rekening houdend met de geografische kenmerken van de betrokken lidstaten. Daarnaast kunnen in de uitvoeringshandeling van de Raad ook andere soorten solidariteitsmaatregelen als genoemd in artikel 56, lid 2, punt c), worden opgenomen, afhankelijk van de behoeften aan dergelijke maatregelen ingevolge de specifieke uitdagingen op het gebied van migratie in de betrokken lidstaten.

3.   Tijdens de in artikel 13 bedoelde bijeenkomst van het forum op hoog niveau komen de lidstaten een algemeen referentiegetal overeen voor elke solidariteitsmaatregel in de jaarlijkse solidariteitspool, op basis van het in artikel 12 bedoelde voorstel van de Commissie. Tijdens die bijeenkomst doen de lidstaten tevens toezeggingen betreffende hun bijdragen aan de jaarlijkse solidariteitspool, overeenkomstig lid 4 van dit artikel en het verplichte billijk aandeel berekend volgens de in artikel 66 bedoelde referentiesleutel.

4.   Bij de uitvoering van lid 3 van dit artikel kunnen de lidstaten volledig vrij kiezen voor een van de in artikel 56, lid 2, genoemde soorten solidariteitsmaatregelen of voor een combinatie daarvan. Lidstaten die alternatieve solidariteitsmaatregelen toezeggen, vermelden de financiële waarde van dergelijke maatregelen, vastgesteld op basis van objectieve criteria. Indien de alternatieve solidariteitsmaatregelen niet zijn opgenomen in het in artikel 12 bedoelde voorstel van de Commissie, kunnen de lidstaten dergelijke maatregelen toch nog toezeggen. Indien de begunstigde lidstaten in een bepaald jaar niet om dergelijke maatregelen verzoeken, worden zij omgezet in financiële bijdragen.

1.   Een lidstaat die in het in artikel 11 bedoelde besluit is aangemerkt als lidstaat die onder migratiedruk staat en die voornemens is gebruik te maken van de jaarlijkse solidariteitspool, stelt, na de vaststelling van de in artikel 57 bedoelde uitvoeringshandeling van de Raad, de Commissie en de Raad van dat voornemen in kennis. De Commissie stelt het Europees Parlement daarvan in kennis.

2.   De betrokken lidstaat vermeldt informatie over het soort en het niveau van de in artikel 56, lid 2, bedoelde solidariteitsmaatregelen die nodig zijn om de situatie aan te pakken, waaronder, indien relevant, het gebruik van de onderdelen van de permanente EU-toolbox voor migratiesteun. Indien die lidstaat voornemens is om gebruik te maken van financiële bijdragen, vermeldt hij ook de relevante uitgavenprogramma’s van de Unie.

3.   Na ontvangst van de in lid 2 bedoelde informatie heeft de betrokken lidstaat toegang tot de jaarlijkse solidariteitspool overeenkomstig artikel 60. De EU-solidariteitscoördinator roept onverwijld en in ieder geval binnen 10 dagen na ontvangst van de informatie het forum op technisch niveau bijeen om de solidariteitsmaatregelen operationeel te maken.

1.   Indien een lidstaat die niet in het in artikel 11 bedoelde besluit is aangemerkt als lidstaat die onder migratiedruk staat, maar die zichzelf als lidstaat onder migratiedruk beschouwt, stelt de Commissie in kennis van zijn behoefte om gebruik te maken van de jaarlijkse solidariteitspool en informeert de Raad daarover. De Commissie stelt het Europees Parlement daarvan in kennis.

2.   De in lid 1 bedoelde kennisgeving bevat de volgende informatie:

3.   Het Asielagentschap, het Europees Grens- en kustwachtagentschap en het Bureau van de Europese Unie voor de grondrechten, alsook de betrokken lidstaat, staan de Commissie, indien zij daarom verzoekt, bij bij het opstellen van een beoordeling van de migratiedruk.

4.   De Commissie beoordeelt de kennisgeving onverwijld, rekening houdend met de in de artikelen 9 en 10 bedoelde informatie, de vraag of de kennisgevende lidstaat in het in artikel 11 bedoelde besluit is aangemerkt als lidstaat die onder migratiedruk dreigt te komen, de algemene situatie in de Unie, de situatie in de kennisgevende lidstaat gedurende de voorafgaande 12 maanden, en de door de kennisgevende lidstaat geuite behoeften, en stelt een besluit vast over de vraag of de lidstaat als een lidstaat wordt beschouwd die onder migratiedruk staat. Indien de Commissie besluit dat die lidstaat onder migratiedruk staat, wordt de betrokken lidstaat een begunstigde lidstaat, tenzij hem overeenkomstig lid 6 van dit artikel de toegang tot de jaarlijkse solidariteitspool wordt ontzegd.

5.   De Commissie stelt de betrokken lidstaat, het Europees Parlement en de Raad onverwijld in kennis van het besluit.

6.   Indien bij het besluit van de Commissie wordt vastgesteld dat de kennisgevende lidstaat onder migratiedruk staat, roept de EU-solidariteitscoördinator het forum op technisch niveau onverwijld en binnen twee weken na de toezending van het besluit van de Commissie aan de betrokken lidstaat, het Europees Parlement en de Raad bijeen met het oog op het operationeel maken van de solidariteitsmaatregelen. De EU-solidariteitscoördinator roept het forum op technisch niveau bijeen, tenzij de Commissie van oordeel is, of de Raad bij uitvoeringshandeling besluit dat is vastgesteld binnen twee weken na de toezending van het besluit van de Commissie aan de betrokken lidstaat, het Europees Parlement en de Raad, dat de jaarlijkse solidariteitspool beschikt over onvoldoende capaciteit om de betrokken lidstaat toegang te bieden tot de jaarlijkse solidariteitspool of dat er andere objectieve redenen zijn om die lidstaat niet in aanmerking te laten komen voor toegang tot de jaarlijkse solidariteitspool.

7.   Indien de Raad besluit dat de jaarlijkse solidariteitspool beschikt over onvoldoende capaciteit, is artikel 13, lid 4, van toepassing en wordt het forum op hoog niveau uiterlijk één week na het besluit van de Commissie bijeengeroepen.

In het geval dat de Commissie besluit tot afwijzing van een verzoek van een lidstaat om als lidstaat onder migratiedruk te worden beschouwd, kan de kennisgevende lidstaat een nieuwe kennisgeving met aanvullende relevante informatie indienen bij de Commissie en de Raad.

1.   Binnen het forum op technisch niveau, werken de lidstaten onderling en met de Commissie samen om te waarborgen dat de jaarlijkse solidariteitspool gedurende het betrokken jaar op doeltreffende en efficiënte wijze operationeel is en dat de solidariteitsmaatregelen op evenwichtige wijze en tijdig ten uitvoer worden gelegd, in het licht van de vastgestelde en beoordeelde behoeften en de beschikbare solidariteitsbijdragen.

2.   De EU-solidariteitscoördinator coördineert de operationalisering van de solidariteitsbijdragen, opdat de beschikbare solidariteitsbijdragen evenwichtig over de begunstigde lidstaten worden verdeeld, en houdt daarbij rekening met de ontwikkelingen met betrekking tot de migratiesituatie.

3.   De lidstaten geven bij het operationeel maken van de vastgestelde solidariteitsmaatregelen uitvoering aan de door hen met betrekking tot een bepaald jaar toegezegde solidariteitsbijdragen bedoeld in artikel 56, uitgezonderd de uitvoering van financiële bijdragen, vóór het einde van dat jaar, onverminderd artikel 65, lid 3, en artikel 67, lid 12.

De bijdragende lidstaten voeren hun toezeggingen vóór het einde van het jaar uit in verhouding tot hun totale toezegging aan de jaarlijkse solidariteitspool voor een bepaald jaar.

De lidstaten waaraan overeenkomstig artikel 61 of 62 een volledige vermindering van solidariteitsbijdragen is toegekend of die zelf een begunstigde lidstaat zijn op grond van artikel 58, lid 1, of artikel 59, lid 4, zijn niet verplicht uitvoering te geven aan hun toegezegde solidariteitsbijdragen bedoeld in artikel 56, lid 2, voor een bepaald jaar.

Bijdragende lidstaten zijn niet verplicht uitvoering te geven aan hun toezeggingen op grond van artikel 56, lid 2, of verantwoordelijkheidscompensaties op grond van artikel 63 toe te passen ten aanzien van een begunstigde lidstaat, indien de Commissie, in het in artikel 11 of artikel 59, lid 4, bedoelde besluit, in die begunstigde lidstaat systemische tekortkomingen met betrekking tot de regels van deel III van deze verordening heeft vastgesteld die ernstige negatieve gevolgen kunnen hebben voor de werking van deze verordening.

4.   Tijdens de eerste bijeenkomst van het forum op technisch niveau in de jaarlijkse cyclus kunnen bijdragende en begunstigde lidstaten, in het licht van de vastgestelde behoeften, redelijke voorkeuren uiten inzake de profielen van beschikbare herplaatsingskandidaten en inzake een mogelijke planning voor de uitvoering van hun solidariteitsbijdragen, rekening houdend met de noodzaak van dringende maatregelen voor de begunstigde lidstaten.

De EU-solidariteitscoördinator faciliteert de interactie en samenwerking tussen de lidstaten ter zake.

Bij de uitvoering van herplaatsingen geven de lidstaten voorrang aan de herplaatsing van kwetsbare personen.

5.   De organen, instanties en agentschappen van de Unie die bevoegd zijn op het gebied van asiel- en grens- en migratiebeheer, verlenen op verzoek en binnen hun respectieve mandaten ondersteuning aan de lidstaten en de Commissie om de juiste tenuitvoerlegging en werking van dit deel te waarborgen. Die steun kan worden verleend in de vorm van analyses, deskundigheid en operationele ondersteuning. De EU-solidariteitscoördinator coördineert alle bijstand van deskundigen of teams die worden ingezet door het Asielagentschap, het Europees Grens- en kustwachtagentschap of andere organen, instanties of agentschappen van de Unie met betrekking tot de operationalisering van de solidariteitsbijdragen.

6.   Elk jaar in januari vanaf 2025 en daarna, bevestigen de lidstaten aan de EU-solidariteitscoördinator de niveaus van elke solidariteitsmaatregel waaraan in het voorgaande jaar uitvoering werd gegeven.

1.   Een lidstaat die in een in artikel 11 bedoeld besluit is aangemerkt als lidstaat onder migratiedruk of die zichzelf als zodanig beschouwt en die niet overeenkomstig artikel 58 gebruik heeft gemaakt van de jaarlijkse solidariteitspool of niet overeenkomstig artikel 59 kennis heeft gegeven van de behoefte om van de jaarlijkse solidariteitspool gebruik te maken, kan te allen tijde verzoeken om een gedeeltelijke of volledige vermindering van zijn toegezegde bijdragen vermeld in de in artikel 57 bedoelde uitvoeringshandeling van de Raad.

De betrokken lidstaat dient zijn verzoek in bij de Commissie. De betrokken lidstaat zendt zijn verzoek ter informatie toe aan de Raad.

2.   Indien de in lid 1 van dit artikel bedoelde verzoekende lidstaat een lidstaat is die in een in artikel 11 bedoeld besluit niet is aangemerkt als lidstaat onder migratiedruk maar zichzelf wel als zodanig beschouwt, wordt door de lidstaat in het verzoek:

Bij de beoordeling van een dergelijk verzoek houdt de Commissie ook rekening met de in de artikelen 9 en 10 genoemde informatie.

3.   De Commissie stelt de Raad na uiterlijk vier weken na ontvangst van het overeenkomstig dit artikel ingediende verzoek in kennis van haar beoordeling van het verzoek. De Commissie stelt ook het Europees Parlement in kennis van die beoordeling.

4.   Na ontvangst van de beoordeling van de Commissie stelt de Raad een uitvoeringshandeling vast om te bepalen of de lidstaat toestemming krijgt om af te wijken van de in artikel 57 bedoelde uitvoeringshandeling van de Raad.

1.   Een lidstaat die in een in artikel 11 bedoeld besluit is aangemerkt als lidstaat die geconfronteerd wordt met een significante migratiesituatie of die zichzelf als zodanig beschouwt, kan te allen tijde verzoeken om een gedeeltelijke of volledige vermindering van de door hem toegezegde bijdragen zoals vastgelegd in de in artikel 57 bedoelde uitvoeringshandeling van de Raad.

De betrokken lidstaat dient zijn verzoek in bij de Commissie. De betrokken lidstaat zendt zijn verzoek ter informatie toe aan de Raad.

2.   Indien de verzoekende lidstaat in een in artikel 11 bedoeld besluit is aangemerkt als lidstaat die geconfronteerd wordt met een significante migratiesituatie wordt in het verzoek:

3.   Indien de verzoekende lidstaat in een in artikel 11 bedoeld besluit niet is aangemerkt als lidstaat die geconfronteerd wordt met een significante migratiesituatie, maar zich wel als zodanig beschouwt, bevat het verzoek, naast de in lid 2 van dit artikel bedoelde informatie, ook een naar behoren onderbouwde motivering inzake de ernst van de significante migratiesituatie in de verzoekende lidstaat. Bij de beoordeling van een dergelijk verzoek houdt de Commissie ook rekening met de in de artikelen 9 en 10 bedoelde informatie en de eventuele vaststelling in een in artikel 11 bedoeld besluit dat de lidstaat onder migratiedruk dreigt te komen.

4.   De Commissie stelt de Raad na uiterlijk vier weken na ontvangst van het overeenkomstig dit artikel ingediende verzoek in kennis van haar beoordeling van het verzoek. De Commissie stelt ook het Europees Parlement in kennis van die beoordeling.

5.   Na ontvangst van de beoordeling van de Commissie stelt de Raad een uitvoeringshandeling vast om te bepalen of de lidstaat toestemming krijgt om af te wijken van de in artikel 57 bedoelde uitvoeringshandeling van de Raad.

1.   Indien de herplaatsingstoezeggingen aan de jaarlijkse solidariteitspool vastgesteld in de in artikel 57 bedoelde uitvoeringshandeling van de Raad 50 % of meer bedragen van het in het in artikel 12 bedoelde voorstel van de Commissie voor een uitvoeringshandeling van de Raad genoemde getal, kan een begunstigde lidstaat de andere lidstaten verzoeken de verantwoordelijkheid op zich te nemen voor de behandeling van verzoeken om internationale bescherming waarvoor de begunstigde lidstaat als verantwoordelijke lidstaat is aangemerkt, in plaats van herplaatsingen overeenkomstig de procedure vermeld in artikel 69.

2.   Een bijdragende lidstaat kan aan de begunstigde lidstaten laten weten bereid te zijn om de verantwoordelijkheid op zich te nemen voor de behandeling van verzoeken om internationale bescherming waarvoor een begunstigde lidstaat als verantwoordelijke lidstaat is aangemerkt, in plaats van herplaatsingen:

Indien een bijdragende lidstaat zich daartoe bereid heeft verklaard en de begunstigde lidstaat daarmee instemt, past de begunstigde lidstaat de in artikel 69 vastgelegde procedure toe.

3.   De bijdragende lidstaten nemen de verantwoordelijkheid op zich voor verzoeken om internationale bescherming waarvoor de begunstigde lidstaat als verantwoordelijke lidstaat is aangemerkt tot het hoogste van de in de punten a) en b) van dit lid bedoelde getallen is bereikt, indien na de bijeenkomst van het overeenkomstig artikel 13, lid 4, bijeengeroepen forum op hoog niveau de herplaatsingstoezeggingen aan de jaarlijkse solidariteitspool zoals vastgesteld in de in artikel 57 bedoelde uitvoeringshandeling van de Raad:

4.   Lid 3 van dit artikel is ook van toepassing wanneer de in een bepaald jaar uit te voeren toezeggingen lager liggen dan het hoogste van de twee in de punten a) of b) van dat lid bedoelde getallen als gevolg van volledige of gedeeltelijke verminderingen die zijn toegekend overeenkomstig artikel 61 of artikel 62 of omdat begunstigde lidstaten als bedoeld in artikel 58, lid 1, en artikel 59, lid 4, niet verplicht zijn uitvoering te geven aan de solidariteitsbijdragen die zij voor een bepaald jaar hebben toegezegd.

5.   Een bijdragende lidstaat die aan het einde van een bepaald jaar zijn toezeggingen niet heeft uitgevoerd of minder herplaatsingen heeft aanvaard op grond van artikel 67, lid 9, dan de door hem toegezegde herplaatsingen als bedoeld in artikel 57, lid 3, neemt, op verzoek van de begunstigde lidstaat, de verantwoordelijkheid op zich voor verzoeken om internationale bescherming waarvoor de begunstigde lidstaat als verantwoordelijke lidstaat is aangemerkt tot het aantal overeenkomstig artikel 57, lid 3, toegezegde herplaatsingen is bereikt, zo snel mogelijk na het einde van een bepaald jaar.

6.   De bijdragende lidstaat wijst de individuele verzoeken waarvoor hij op grond van de leden 2 en 3 van dit artikel de verantwoordelijkheid op zich neemt en stelt de begunstigde lidstaat daarvan in kennis, met gebruikmaking van het uit hoofde van artikel 18 van Verordening (EG) nr. 1560/2003 opgezette elektronische communicatienetwerk.

De bijdragende lidstaat wordt de verantwoordelijke lidstaat voor de aangewezen verzoeken en maakt zijn verantwoordelijkheid kenbaar op grond van artikel 16, lid 3, van Verordening (EU) 2024/1358.

7.   De lidstaten zijn niet verplicht de verantwoordelijkheid op zich te nemen op grond van lid 6, eerste alinea, van dit artikel die verder gaat dan hun billijk aandeel berekend volgens de in artikel 66 bedoelde referentiesleutel.

8.   Dit artikel is slechts van toepassing indien:

9.   De bijdragende lidstaat kan dit artikel toepassen op onderdanen van derde landen of staatlozen van wie de verzoeken in de begunstigde lidstaat definitief zijn afgewezen. De artikelen 55 en 56 van Verordening (EU) 2024/1348 zijn van toepassing.

1.   Financiële bijdragen bestaan uit overdrachten van bedragen door de bijdragende lidstaten naar de begroting van de Unie en vormen externe bestemmingsontvangsten overeenkomstig artikel 21, lid 5, van Verordening (EU, Euratom) 2018/1046 van het Europees Parlement en de Raad (42). Financiële bijdragen worden gebruikt voor de uitvoering van de acties van de jaarlijkse solidariteitspool bedoeld in artikel 56, lid 2, punt b), van deze verordening.

2.   De begunstigde lidstaten stellen acties vast die met de in lid 1 van dit artikel bedoelde financiële bijdragen kunnen worden gefinancierd en dienen die in bij het forum op technisch niveau. De Commissie onderhoudt nauwe contacten met de begunstigde lidstaten om ervoor te zorgen dat die acties in overeenstemming zijn met de doelstellingen van artikel 56, lid 2, punt b), en artikel 56, lid 3. De EU-solidariteitscoördinator houdt een inventaris bij van de acties en stelt die beschikbaar via het forum op technisch niveau.

3.   De Commissie stelt een uitvoeringshandeling vast met voorschriften voor de werking van de financiële bijdragen. Die uitvoeringshandeling wordt volgens de in artikel 77, lid 2, bedoelde onderzoeksprocedure vastgesteld.

4.   Indien het in artikel 57, lid 1, van deze verordening bedoelde bedrag niet volledig wordt toegewezen, kan het resterende bedrag worden toegevoegd aan het in artikel 10, lid 2, punt b), van Verordening (EU) 2021/1147 bedoelde bedrag.

5.   De lidstaten brengen aan de Commissie en aan het forum op technisch niveau verslag uit over de voortgang met betrekking tot de uitvoering van acties die worden gefinancierd met financiële bijdragen op grond van dit artikel.

6.   De Commissie neemt in het in artikel 9 bedoelde verslag informatie op over de uitvoering van acties die gefinancierd worden met financiële bijdragen op grond van dit artikel, en over kwesties die van invloed zouden kunnen zijn op de uitvoering daarvan en de maatregelen die zijn genomen om die aan te pakken.

1.   Bijdragen in de vorm van alternatieve solidariteitsmaatregelen zijn gebaseerd op een specifiek verzoek van de begunstigde lidstaat. Dergelijke bijdragen worden geteld als financiële solidariteit en de concrete waarde ervan wordt gezamenlijk en op realistische wijze vastgesteld door de bijdragende en de begunstigde lidstaten en meegedeeld aan de EU-solidariteitscoördinator voordat die bijdragen worden uitgevoerd.

2.   De lidstaten voorzien uitsluitend in alternatieve solidariteitsmaatregelen die een aanvulling vormen op, en geen kopie zijn van, de solidariteitsmaatregelen waarin voorzien wordt door operaties van organen, instanties en agentschappen van de Unie of door financiering van de Unie op het gebied van asiel- en migratiebeheer in de begunstigde lidstaten. De lidstaten voorzien uitsluitend in alternatieve solidariteitsmaatregelen naast wat zij via de organen, instanties en agentschappen van de Unie verplicht zijn bij te dragen.

3.   De begunstigde en de bijdragende lidstaten voltooien de uitvoering van overeengekomen alternatieve solidariteitsmaatregelen, zelfs als de geldigheid van de relevante uitvoeringshandelingen is verstreken.

1.   De in dit artikel vastgestelde procedure is van toepassing op de herplaatsing van personen als bedoeld in artikel 56, lid 2, punt a).

2.   Alvorens de in dit artikel vastgelegde procedure toe te passen, vergewist de begunstigde lidstaat zich ervan dat er geen redelijke gronden zijn om aan te nemen dat de betrokken persoon een bedreiging vormt voor de interne veiligheid. Indien er vóór of tijdens de in dit artikel vastgestelde procedure redelijke gronden zijn om te veronderstellen dat de persoon een bedreiging vormt voor de interne veiligheid, onder andere wanneer een bedreiging voor de interne veiligheid is vastgesteld overeenkomstig artikel 15 van Verordening (EU) 2024/1356, past de begunstigde lidstaat de in dit artikel vastgestelde procedure niet toe of beëindigt hij die onmiddellijk. De begunstigde lidstaat sluit de betrokken persoon dan uit van toekomstige herplaatsing of overdracht aan een lidstaat. Indien de betrokken persoon een verzoeker om internationale bescherming is, is de begunstigde lidstaat de verantwoordelijke lidstaat overeenkomstig artikel 16, lid 4, van deze verordening.

3.   Indien herplaatsing moet worden uitgevoerd, identificeert de begunstigde lidstaat de personen die voor herplaatsing in aanmerking komen. Het Asielagentschap biedt overeenkomstig artikel 2, lid 1, punt k), van Verordening (EU) 2021/2303 de begunstigde lidstaat op diens verzoek bijstand bij het identificeren van te herplaatsen personen en bij het koppelen van die personen aan de lidstaten van herplaatsing.

De lidstaat houdt, in voorkomend geval, rekening met het bestaan van betekenisvolle banden, zoals familiebanden of culturele banden, tussen de betrokken persoon en de lidstaat van herplaatsing. Met het oog daarop biedt de begunstigde lidstaat de te herplaatsen personen de mogelijkheid informatie te verschaffen over het bestaan van betekenisvolle banden met specifieke lidstaten en relevante informatie en documentatie aan te leveren om het bestaan van die banden aan te tonen. Die mogelijkheid houdt evenwel niet in dat de betrokken persoon op grond van dit artikel het recht heeft om een specifieke lidstaat van herplaatsing te kiezen.

4.   Om te herplaatsen personen te identificeren en hen te koppelen aan de lidstaten van herplaatsing, kunnen begunstigde lidstaten gebruikmaken van instrumenten die zijn ontwikkeld door de EU-solidariteitscoördinator.

Verzoekers die geen betekenisvolle banden hebben met een lidstaat, worden eerlijk verdeeld over de resterende lidstaten van herplaatsing.

Wanneer de te herplaatsen geïdentificeerde persoon internationale bescherming geniet, wordt die persoon pas herplaatst nadat hij schriftelijk met herplaatsing heeft ingestemd.

5.   Indien herplaatsing moet worden uitgevoerd, stelt de begunstigde lidstaat de in lid 1 van dit artikel bedoelde personen in kennis van de in dit artikel en artikel 68 vastgelegde procedure, alsook, in voorkomend geval, van de verplichtingen van artikel 17, leden 3, 4 en 5, en de gevolgen van niet-naleving als vermeld in artikel 18.

De eerste alinea van dit lid is niet van toepassing op verzoekers voor wie de begunstigde lidstaat kan worden aangewezen als de verantwoordelijke lidstaat op grond van de criteria die zijn vastgesteld in de artikelen 25 tot en met 28 en artikel 34, met uitzondering van artikel 25, lid 5. Dergelijke verzoekers komen niet in aanmerking voor herplaatsing.

6.   De lidstaten zorgen ervoor dat gezinsleden op het grondgebied van dezelfde lidstaat worden herplaatst.

7.   In de in de leden 2 en 3 bedoelde gevallen verstrekt de begunstigde lidstaat aan de lidstaat van herplaatsing zo spoedig mogelijk alle relevante informatie en documenten over de betrokken persoon met gebruikmaking van een standaardformulier, onder meer om de autoriteiten van de lidstaat van herplaatsing in staat te stellen na te gaan of er gronden zijn om aan te nemen dat de betrokken persoon een bedreiging vormt voor de interne veiligheid.

8.   De lidstaat van herplaatsing onderzoekt de op grond van lid 7 door de begunstigde lidstaat verstrekte informatie en controleert of er geen redelijke gronden zijn om aan te nemen dat de betrokken persoon een bedreiging vormt voor de interne veiligheid. De lidstaat van herplaatsing kan ervoor kiezen die informatie te verifiëren via een persoonlijk onderhoud met de betrokken persoon. De betrokken persoon wordt naar behoren geïnformeerd over de aard en het doel van dergelijk onderhoud. Het persoonlijk onderhoud vindt plaats binnen de in lid 9 vastgelegde termijnen.

9.   Indien er geen redelijke gronden zijn om aan te nemen dat de betrokken persoon een bedreiging vormt voor de interne veiligheid, bevestigt de lidstaat van herplaatsing binnen een week na ontvangst van de relevante informatie van de begunstigde lidstaat dat hij de betrokken persoon zal herplaatsen.

Indien uit de controles blijkt dat er redelijke gronden zijn om aan te nemen dat de betrokken persoon een bedreiging vormt voor de interne veiligheid, stelt de lidstaat van herplaatsing de begunstigde lidstaat binnen een week na ontvangst van de relevante informatie van die lidstaat in kennis van de aard van en de onderliggende elementen voor een signalering uit een relevante databank. In dergelijke gevallen vindt geen herplaatsing van de betrokken persoon plaats.

In uitzonderlijke gevallen, wanneer kan worden aangetoond dat het onderzoek van de informatie bijzonder complex is of dat een groot aantal gevallen op hetzelfde moment moet worden gecontroleerd, kan de lidstaat van herplaatsing zijn antwoord geven na de in de eerste en de tweede alinea genoemde termijn van één week, maar in elk geval binnen twee weken. In dergelijke situaties deelt de lidstaat van herplaatsing zijn besluit om een antwoord uit te stellen aan de begunstigde lidstaat mee binnen de oorspronkelijke termijn van één week.

Het zonder reactie laten verstrijken van de in de eerste en de tweede alinea genoemde termijn van één week of van de in de derde alinea genoemde termijn van twee weken, staat gelijk met de bevestiging van de ontvangst van de informatie, en brengt de verplichting mee de betrokken persoon te herplaatsen, met inbegrip van de verplichting te zorgen voor passende regelingen voor aankomst.

10.   De begunstigde lidstaat neemt uiterlijk één week na de bevestiging door de lidstaat van herplaatsing een overdrachtsbesluit. Hij stelt de betrokken persoon onverwijld, en uiterlijk twee dagen vóór de overdracht in het geval van verzoekers om internationale bescherming en één week vóór de overdracht in het geval van personen die internationale bescherming genieten, schriftelijk in kennis van het besluit om hem of haar aan die lidstaat over te dragen.

Indien de te herplaatsen persoon een verzoeker is, leeft hij of zij het herplaatsingsbesluit na.

11.   De betrokken persoon wordt overeenkomstig het nationale recht van de begunstigde lidstaat, na overleg tussen de betrokken lidstaten, overgedragen van de begunstigde lidstaat aan de lidstaat van herplaatsing, zodra dat praktisch mogelijk is, en uiterlijk vier weken vanaf de bevestiging door de lidstaat van herplaatsing, of vanaf de definitieve beslissing op het beroep of het bezwaar tegen een overdrachtsbesluit met opschortende werking overeenkomstig artikel 43, lid 3.

12.   De begunstigde lidstaten en de lidstaten van herplaatsing zetten het proces van herplaatsing voort, zelfs nadat het tijdschema voor de uitvoering of de geldigheid van de in artikelen 57, 61 en 62 bedoelde uitvoeringshandelingen van de Raad is verstreken.

13.   Artikel 42, leden 3, 4 en 5, de artikelen 43 en 44, artikel 46, leden 1 en 3, artikel 47, leden 2 en 3, en de artikelen 48 en 50 zijn van overeenkomstige toepassing op de herplaatsingsprocedure.

De begunstigde lidstaat die de overdracht uitvoert van een persoon die internationale bescherming geniet, verstrekt aan de lidstaat van herplaatsing alle in artikel 51, lid 2, bedoelde informatie over de gronden waarop de persoon die internationale bescherming geniet zijn of haar verzoek heeft gebaseerd, en deelt de gronden mee voor eventuele besluiten met betrekking tot de persoon die internationale bescherming geniet.

14.   De Commissie stelt door middel van uitvoeringshandelingen eenvormige methoden vast voor het voorbereiden en het verstrekken van informatie en documenten ten behoeve van herplaatsing. Die uitvoeringshandelingen worden volgens de in artikel 77, lid 2, bedoelde onderzoeksprocedure vastgesteld. Bij de voorbereiding van die uitvoeringshandelingen kan de Commissie het Asielagentschap raadplegen.

1.   De lidstaat van herplaatsing laat de begunstigde lidstaat, het Asielagentschap en de EU-solidariteitscoördinator weten dat de betrokken persoon veilig is aangekomen of dat hij of zij zich niet binnen de gestelde termijn heeft gemeld.

2.   Wanneer de lidstaat van herplaatsing een verzoeker heeft herplaatst voor wie de verantwoordelijke lidstaat nog niet is bepaald, past de lidstaat van herplaatsing de in deel III vastgestelde procedures toe, met uitzondering van artikel 16, lid 2, artikel 17, leden 1 en 2, artikel 25, lid 5, artikel 29, artikel 30 en artikel 33, leden 1 en 2.

Indien de verantwoordelijke lidstaat niet kan worden bepaald uit hoofde van de eerste alinea van dit lid, is de lidstaat van herplaatsing verantwoordelijk voor de behandeling van het verzoek om internationale bescherming.

De lidstaat van herplaatsing geeft zijn verantwoordelijkheid aan in Eurodac op grond van artikel 16, lid 1, van Verordening (EU) 2024/1358.

3.   Wanneer een verzoeker, voor wie de begunstigde lidstaat eerder op andere gronden dan de in artikel 67, lid 5, tweede alinea, bedoelde criteria als verantwoordelijke lidstaat was aangemerkt, werd herplaatst, wordt de verantwoordelijkheid voor de behandeling van het verzoek om internationale bescherming overgedragen aan de lidstaat van herplaatsing.

De verantwoordelijkheid voor de beoordeling van eventuele verdere verklaringen of enig volgend verzoek van de betrokken persoon overeenkomstig de artikelen 55 en 56 van Verordening (EU) 2024/1348 wordt eveneens overgedragen aan de lidstaat van herplaatsing.

De lidstaat van herplaatsing geeft zijn verantwoordelijkheid aan in Eurodac op grond van artikel 16, lid 3, van Verordening (EU) 2024/1358.

4.   Wanneer een persoon die internationale bescherming geniet is herplaatst, verleent de lidstaat van herplaatsing automatisch de internationale-beschermingsstatus, met eerbiediging van de status die door de begunstigde lidstaat is verleend.

1.   Indien een begunstigde lidstaat op grond van artikel 63, leden 1 en 2, een andere lidstaat verzoekt de verantwoordelijkheid voor de behandeling van een aantal verzoeken om internationale bescherming op zich te nemen, stuurt hij zijn verzoek naar de bijdragende lidstaat en vermeldt hij het aantal verzoeken om internationale bescherming waarvoor de verantwoordelijkheid moet worden overgenomen in plaats van herplaatsingen.

2.   De bijdragende lidstaat beantwoordt het verzoek binnen 30 dagen na ontvangst ervan.

De bijdragende lidstaat kan besluiten de verantwoordelijkheid te aanvaarden voor de behandeling van een lager aantal verzoeken om internationale bescherming dan door de begunstigde lidstaat werd gevraagd.

3.   De lidstaat die een verzoek op grond van lid 2 van dit artikel heeft aanvaard, geeft aan voor welke individuele verzoeken om internationale bescherming hij de verantwoordelijkheid op zich neemt en vermeldt zijn verantwoordelijkheid op grond van artikel 16, lid 3, van Verordening (EU) 2024/1358.