(1)

Ο συντονισμός των οικονομικών πολιτικών των κρατών μελών εντός της Ένωσης, όπως προβλέπεται από τη Συνθήκη για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΛΕΕ), ενέχει την τήρηση των κατευθυντήριων αρχών της σταθερότητας των τιμών, των υγιών δημόσιων οικονομικών, των υγιών νομισματικών συνθηκών και του βιώσιμου ισοζυγίου πληρωμών.

(2)

Το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης, το οποίο συνίστατο αρχικά στους κανονισμούς (ΕΚ) αριθ. 1466/97 (3) και (ΕΚ) αριθ. 1467/97 του Συμβουλίου (4) και στο ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της 17ης Ιουνίου 1997 (5), βασίζεται στον στόχο υγιών και βιώσιμων δημόσιων οικονομικών ως μέσο ενίσχυσης των προϋποθέσεων σταθερότητας των τιμών και ισχυρής, βιώσιμης και χωρίς αποκλεισμούς ανάπτυξης, βασισμένης σε χρηματοοικονομική σταθερότητα, υποστηρίζοντας με τον τρόπο αυτόν την επίτευξη των στόχων της Ένωσης για βιώσιμη ανάπτυξη και απασχόληση.

(3)

Το πλαίσιο δημοσιονομικής διακυβέρνησης αποτελεί μέρος του Ευρωπαϊκού Εξαμήνου, το οποίο επίσης περιλαμβάνει τον συντονισμό και την εποπτεία ευρύτερων οικονομικών πολιτικών και πολιτικών απασχόλησης των κρατών μελών, σύμφωνα με τα άρθρα 121 και 148 ΣΛΕΕ, συμπεριλαμβανομένου του ευρωπαϊκού πυλώνα κοινωνικών δικαιωμάτων, καθώς και τις σχετικές ειδικές ανά χώρα συστάσεις.

(4)

Η συμμετοχή των εθνικών κοινοβουλίων, των κοινωνικών εταίρων, των οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών και άλλων σχετικών συμφεροντούχων στο Ευρωπαϊκό Εξάμηνο είναι καθοριστικής σημασίας για να διασφαλιστούν η ανάληψη ιδίας ευθύνης σε εθνικό επίπεδο για τις οικονομικές και δημοσιονομικές πολιτικές, καθώς και η διαφανής και χωρίς αποκλεισμούς χάραξη πολιτικής.

(5)

Το πλαίσιο οικονομικής διακυβέρνησης της Ένωσης θα πρέπει να προσαρμοστεί, προκειμένου να συνεκτιμηθούν καλύτερα η αυξημένη ανομοιογένεια των δημοσιονομικών θέσεων, του δημόσιου χρέους και των οικονομικών προκλήσεων, καθώς και άλλες ευπάθειες σε όλα τα κράτη μέλη. Η υλοποίηση ισχυρών πολιτικών ως απάντηση στην πανδημία της COVID-19 αποδείχθηκε ιδιαίτερα αποτελεσματική για τον μετριασμό των οικονομικών και κοινωνικών συνεπειών της κρίσης που προκάλεσε η εν λόγω πανδημία, αλλά είχε ως αποτέλεσμα σημαντική αύξηση των λόγων χρέους του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα, γεγονός που υπογραμμίζει τη σημασία της μείωσης των λόγων χρέους και των ελλειμμάτων σε συνετά επίπεδα με σταδιακό, ρεαλιστικό, διαρκή και φιλικό προς την ανάπτυξη τρόπο που θα εξασφαλίζει περιθώριο για αντικυκλικές πολιτικές και τη σημασία της αντιμετώπισης των μακροοικονομικών ανισορροπιών, αποδίδοντας παράλληλα τη δέουσα προσοχή στους στόχους απασχόλησης και στους κοινωνικούς στόχους. Συγχρόνως, το πλαίσιο οικονομικής διακυβέρνησης της Ένωσης θα πρέπει να προσαρμοστεί, ώστε να συμβάλλει στην αντιμετώπιση των μεσοπρόθεσμων και των μακροπρόθεσμων προκλήσεων που αντιμετωπίζει η Ένωση, όπως η επίτευξη δίκαιης ψηφιακής και πράσινης μετάβασης, συμπεριλαμβανομένων των στόχων για το κλίμα που ορίζονται στον κανονισμό (ΕΕ) 2021/1119 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (6), η διασφάλιση ενεργειακής ασφάλειας, η υποστήριξη της ανοικτής στρατηγικής αυτονομίας, η αντιμετώπιση των δημογραφικών αλλαγών, η ενίσχυση της κοινωνικής και της οικονομικής ανθεκτικότητας και της συνεχούς σύγκλισης, καθώς και η εφαρμογή της Στρατηγικής Πυξίδας για την Ασφάλεια και την Άμυνα, όλες εκ των οποίων απαιτούν μεταρρυθμίσεις και διαρκή υψηλά επίπεδα επενδύσεων τα επόμενα έτη.

(6)

Το πλαίσιο οικονομικής διακυβέρνησης της Ένωσης θα πρέπει να προωθεί υγιή και βιώσιμα δημόσια οικονομικά και βιώσιμη και χωρίς αποκλεισμούς ανάπτυξη και, ως εκ τούτου, θα πρέπει να διαφοροποιείται μεταξύ των κρατών μελών λαμβάνοντας υπόψη το δημόσιο χρέος και τις οικονομικές προκλήσεις τους και επιτρέποντας πολυετείς ειδικές ανά χώρα δημοσιονομικές πορείες, διασφαλίζοντας παράλληλα αποτελεσματική πολυμερή εποπτεία με σεβασμό της αρχής της ίσης μεταχείρισης.

(7)

Είναι απαραίτητο να εξασφαλιστεί επαρκές επίπεδο δημόσιων επενδύσεων, προκειμένου να επιτευχθούν οι κύριοι στόχοι της μεταρρύθμισης του πλαισίου οικονομικής διακυβέρνησης που καθορίζονται στον παρόντα κανονισμό, καθώς και να τεθούν σε εφαρμογή οι τρέχουσες και οι μελλοντικές προτεραιότητες της Ένωσης. Η εφαρμογή χρηματοδοτικών μέσων όπως τα ταμεία της πολιτικής για τη συνοχή, στα οποία περιλαμβάνονται επί του παρόντος το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης (ΕΤΠΑ) και το Ταμείο Συνοχής που θεσπίστηκαν με τον κανονισμό (ΕΕ) 2021/1058 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (7), το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο+ (ΕΚΤ+) που ιδρύθηκε με τον κανονισμό (ΕΕ) 2021/1057 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (8) και το Ταμείο Δίκαιης Μετάβασης (ΤΔΜ) που θεσπίστηκε με τον κανονισμό (ΕΕ) 2021/1056 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (9), στο πλαίσιο του Μέσου Ανάκαμψης της Ευρωπαϊκής Ένωσης που θεσπίστηκε με τον κανονισμό (ΕΕ) 2020/2094 του Συμβουλίου (10) ή του ευρωπαϊκού μέσου προσωρινής στήριξης για τον μετριασμό των κινδύνων ανεργίας σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης που θεσπίστηκε με τον κανονισμό (ΕΕ) 2020/672 του Συμβουλίου (11), θα μπορούσε να προσφέρει διδάγματα για τη βελτίωση της αποτελεσματικότητας και της αποδοτικότητας των επενδύσεων και των πολιτικών απασχόλησης, καθώς και για οποιοδήποτε ενωσιακό μέσο επενδύσεων που καλύπτει τις κοινές προτεραιότητες της Ένωσης.

(8)

Η διαδικασία πολυμερούς εποπτείας που προβλέπεται στο άρθρο 121 παράγραφοι 2, 3 και 4 και στο άρθρο 148 παράγραφος 4 ΣΛΕΕ θα πρέπει να παρακολουθεί το πλήρες φάσμα των οικονομικών εξελίξεων και των εξελίξεων στον τομέα της απασχόλησης σε κάθε κράτος μέλος και σε ολόκληρη την Ένωση. Στην παρακολούθηση αυτή περιλαμβάνεται ο εντοπισμός μακροοικονομικών ανισορροπιών και η πρόληψη και διόρθωση υπερβολικών ανισορροπιών που προβλέπονται στους κανονισμούς (ΕΕ) αριθ. 1174/2011 (12) και (ΕΕ) αριθ. 1176/2011 (13) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, αντίστοιχα. Για την παρακολούθηση των εν λόγω οικονομικών εξελίξεων και εξελίξεων στον τομέα της απασχόλησης, τα κράτη μέλη θα πρέπει να υποβάλλουν πληροφορίες με τη μορφή μεσοπρόθεσμων δημοσιονομικών-διαρθρωτικών σχεδίων που να καλύπτουν περίοδο τεσσάρων ή πέντε ετών, ανάλογα με την κανονική διάρκεια της βουλευτικής περιόδου του οικείου κράτους μέλους. Στο πλαίσιο της ολοκληρωμένης ανάλυσης των εξελίξεων στον τομέα της απασχόλησης και των κοινωνικών εξελίξεων που περιλαμβάνεται στο Ευρωπαϊκό Εξάμηνο, η Επιτροπή εκτιμά τους κινδύνους για την ανοδική κοινωνική σύγκλιση στα κράτη μέλη και παρακολουθεί την πρόοδο όσον αφορά την εφαρμογή των αρχών του ευρωπαϊκού πυλώνα κοινωνικών δικαιωμάτων με βάση τον πίνακα κοινωνικών αποτελεσμάτων και τις αρχές του πλαισίου κοινωνικής σύγκλισης.

(9)

Θα πρέπει να καθοριστούν λεπτομερείς κανόνες σχετικά με το περιεχόμενο, την υποβολή, την αξιολόγηση, την έγκριση και την παρακολούθηση των εθνικών μεσοπρόθεσμων δημοσιονομικών-διαρθρωτικών σχεδίων, με σκοπό την προώθηση υγιών και βιώσιμων δημόσιων οικονομικών και βιώσιμης και χωρίς αποκλεισμούς ανάπτυξης των κρατών μελών, καθώς και την προώθηση της ανθεκτικότητας μέσω μεταρρυθμίσεων και επενδύσεων, συμπεριλαμβανομένων όσων συμβάλλουν στις κοινές προτεραιότητες της Ένωσης, και την πρόληψη εμφάνισης υπερβολικών δημοσιονομικών ελλειμμάτων.

(10)

Τα εθνικά μεσοπρόθεσμα δημοσιονομικά-διαρθρωτικά σχέδια θα πρέπει να συγκεντρώνουν τη δημοσιονομική πολιτική, τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και τις επενδύσεις κάθε κράτους μέλους. Τα εν λόγω σχέδια θα πρέπει να αποτελούν τον ακρογωνιαίο λίθο του πλαισίου οικονομικής διακυβέρνησης της Ένωσης. Κάθε κράτος μέλος θα πρέπει να υποβάλλει εθνικό μεσοπρόθεσμο δημοσιονομικό-διαρθρωτικό σχέδιο στο οποίο θα περιγράφει τη δημοσιονομική πορεία του, καθώς και τις δημόσιες επενδύσεις και μεταρρυθμίσεις προτεραιότητας που διασφαλίζουν από κοινού διαρκή και σταδιακή μείωση του χρέους, καθώς και βιώσιμη και χωρίς αποκλεισμούς ανάπτυξη, αποφεύγοντας μια φιλοκυκλική δημοσιονομική πολιτική. Τα εν λόγω σχέδια θα πρέπει επίσης να περιλαμβάνουν ευρύτερες μεταρρυθμίσεις και επενδύσεις, μεταξύ άλλων σε σχέση με τις κοινές προτεραιότητες της Ένωσης, ιδίως την πράσινη μετάβαση, συμπεριλαμβανομένων της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας και της μετάβασης στην κλιματική ουδετερότητα έως το 2050 σύμφωνα με τον κανονισμό (ΕΕ) 2021/1119 και μέσω της εφαρμογής των εθνικών σχεδίων για την ενέργεια και το κλίμα που υποβάλλονται σύμφωνα με τον κανονισμό (ΕΕ) 2018/1999 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (14)·, την ψηφιακή μετάβαση, συμπεριλαμβανομένου του προγράμματος πολιτικής «Ψηφιακή δεκαετία» με ορίζοντα το 2030 που θεσπίστηκε με την απόφαση (ΕΕ) 2022/2481 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (15)· την κοινωνική και οικονομική ανθεκτικότητα και την υλοποίηση του ευρωπαϊκού πυλώνα κοινωνικών δικαιωμάτων, συμπεριλαμβανομένων των σχετικών στόχων για την απασχόληση, τις δεξιότητες και τη μείωση της φτώχειας έως το 2030· την ενεργειακή ασφάλεια· και την ανάπτυξη αμυντικών ικανοτήτων, κατά περίπτωση συμπεριλαμβανομένης της στρατηγικής πυξίδας για την ασφάλεια και την άμυνα, ή μεταγενέστερων πράξεων της Ένωσης που σχετίζονται με αυτές τις προτεραιότητες. Κατά την περίοδο λειτουργίας του μηχανισμού ανάκαμψης και ανθεκτικότητας που θεσπίστηκε με τον κανονισμό (ΕΕ) 2021/241 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (16), οι δεσμεύσεις που αναλαμβάνονται στα εθνικά σχέδια ανάκαμψης και ανθεκτικότητας θα πρέπει να λαμβάνονται δεόντως υπόψη κατά την κατάρτιση των εθνικών μεσοπρόθεσμων δημοσιονομικών-διαρθρωτικών σχεδίων.

(11)

Τα ταμεία της πολιτικής για τη συνοχή συγχρονίζονται επίσης με το Ευρωπαϊκό Εξάμηνο. Δεδομένου ότι αποτελούν τη μακροπρόθεσμη επενδυτική πολιτική του προϋπολογισμού της Ένωσης, οι μεταρρυθμίσεις και οι επενδύσεις στο πλαίσιο των εν λόγω ταμείων θα πρέπει επίσης να λαμβάνονται δεόντως υπόψη κατά την κατάρτιση των εθνικών μεσοπρόθεσμων δημοσιονομικών-διαρθρωτικών σχεδίων, προκειμένου να διασφαλίζεται η συνέπεια και, κατά περίπτωση, η συμπληρωματικότητα.

(12)

Το εθνικό μεσοπρόθεσμο δημοσιονομικό-διαρθρωτικό σχέδιο θα πρέπει να υποβάλλεται κατόπιν τεχνικού διαλόγου με την Επιτροπή, προκειμένου να διασφαλίζεται συμμόρφωση με τον παρόντα κανονισμό. Η αξιολόγηση των εθνικών μεσοπρόθεσμων δημοσιονομικών-διαρθρωτικών σχεδίων από την Επιτροπή θα πρέπει να περιλαμβάνει σύνοψη του εν λόγω τεχνικού διαλόγου. Βάσει σύστασης της Επιτροπής, το Συμβούλιο θα πρέπει να εκδίδει σύσταση που να καθορίζει την πορεία των καθαρών δαπανών και, όπου αρμόζει, να εγκρίνει τις μεταρρυθμίσεις και τις επενδύσεις που στηρίζουν την ενδεχόμενη παράταση της περιόδου προσαρμογής.

(13)

Για την απλούστευση του δημοσιονομικού πλαισίου της Ένωσης και την αύξηση της διαφάνειας, ένας ενιαίος λειτουργικός δείκτης βασισμένος στη βιωσιμότητα του χρέους θα πρέπει να αποτελεί τη βάση για τον καθορισμό της δημοσιονομικής πορείας και για την άσκηση της ετήσιας δημοσιονομικής εποπτείας για κάθε κράτος μέλος. Ο εν λόγω ενιαίος λειτουργικός δείκτης θα πρέπει να βασίζεται στις εθνικά χρηματοδοτούμενες καθαρές πρωτογενείς δαπάνες, δηλαδή: δημόσιες δαπάνες εκτός των δαπανών για τόκους, μέτρα διακριτικής ευχέρειας στο σκέλος των εσόδων, δαπάνες για προγράμματα της Ένωσης που αναπληρώνονται στο σύνολό τους από ενωσιακά κονδύλια, εθνικές δαπάνες για τη συγχρηματοδότηση προγραμμάτων που χρηματοδοτούνται από την Ένωση, καθώς και κυκλικά στοιχεία των δαπανών για επιδόματα ανεργίας. Σε ευθυγράμμιση με τις κατευθυντήριες αρχές που χρησιμοποιούνται από την Επιτροπή για τον χαρακτηρισμό συναλλαγών ως έκτακτων και άλλων προσωρινών μέτρων, τα εν λόγω έκτακτα και άλλα προσωρινά μέτρα θα πρέπει επίσης να εξαιρούνται από τον δείκτη καθαρών δημόσιων δαπανών. Ο εν λόγω δείκτης, ο οποίος δεν επηρεάζεται από τη λειτουργία αυτόματων σταθεροποιητών και άλλων διακυμάνσεων δαπανών που εκφεύγουν του άμεσου ελέγχου της κυβέρνησης, παρέχει περιθώριο για αντικυκλική μακροοικονομική σταθεροποίηση.

(14)

Για την πλαισίωση του διαλόγου που οδηγεί στην υποβολή των εθνικών μεσοπρόθεσμων δημοσιονομικών-διαρθρωτικών σχεδίων, η Επιτροπή θα πρέπει να διαβιβάζει στα κράτη μέλη με δημόσιο χρέος που υπερβαίνει το 60 % του ΑΕΠ ή με δημόσιο έλλειμμα που υπερβαίνει το 3 % του ΑΕΠ, όπως ορίζεται στο άρθρο 126 παράγραφος 2 ΣΛΕΕ σε συνδυασμό με το πρωτόκολλο (αριθ. 12) σχετικά με τη διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος που προσαρτάται στη Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΣΕΕ) και τη ΣΛΕΕ («πρωτόκολλο (αριθ. 12)»), πορεία αναφοράς που να καλύπτει περίοδο προσαρμογής τεσσάρων ετών με πιθανή παράταση έως τρία έτη. Η εν λόγω πορεία θα πρέπει να βασίζεται σε ανάλυση επικινδυνότητας, να είναι ειδική για κάθε χώρα και να θεμελιώνεται στη βιωσιμότητα του χρέους, ώστε να διασφαλίζεται μια περισσότερο προσανατολισμένη στο μέλλον προσέγγιση, κατάλληλη τόσο για τις τρέχουσες όσο και για τις μελλοντικές προκλήσεις.

(15)

Κατόπιν αιτήματος κράτους μέλους με δημόσιο χρέος που δεν υπερβαίνει το 60 % του ΑΕΠ και δημοσιονομικό έλλειμμα που δεν υπερβαίνει το 3 % του ΑΕΠ, η Επιτροπή θα πρέπει να διαβιβάζει καθοδήγηση υπό μορφή τεχνικών πληροφοριών στο εν λόγω κράτος μέλος.

(16)

Κατά τη διάρκεια του μήνα πριν από το πέρας της προθεσμίας κατά την οποία η Επιτροπή οφείλει να διαβιβάσει πορεία αναφοράς ή τεχνικές πληροφορίες σε κράτος μέλος, το εν λόγω κράτος μέλος θα πρέπει να έχει τη δυνατότητα να ζητήσει ανταλλαγή απόψεων επί τεχνικών θεμάτων με την Επιτροπή. Η εν λόγω ανταλλαγή απόψεων επί τεχνικών θεμάτων θα πρέπει να παρέχει την ευκαιρία να συζητηθούν οι τελευταίες διαθέσιμες στατιστικές πληροφορίες και οι οικονομικές και δημοσιονομικές προοπτικές του οικείου κράτους μέλους, διασφαλίζοντας παράλληλα την ίση μεταχείριση των κρατών μελών.

(17)

Το πολυμερές πλαίσιο δημοσιονομικής εποπτείας της Ένωσης βασίζεται σε στατιστικά στοιχεία που παρέχει η Eurostat, η οποία είναι υπεύθυνη, για λογαριασμό της Επιτροπής, να διασφαλίζει την ποιότητα των δημοσιονομικών στοιχείων που συλλέγονται σύμφωνα με το ευρωπαϊκό σύστημα εθνικών και περιφερειακών λογαριασμών. Η Eurostat οφείλει να δημιουργήσει ένα πλαίσιο για να υποβάλλουν τα κράτη μέλη στατιστικά στοιχεία σχετικά με την εθνική συγχρηματοδότηση προγραμμάτων που χρηματοδοτούνται από την Ένωση, τα οποία είναι αναγκαία για την εφαρμογή του παρόντος κανονισμού και τα οποία δεν συλλέγονται επί του παρόντος από τη Eurostat. Έως ότου δημιουργηθεί το πλαίσιο για τη συλλογή και την παροχή των στοιχείων αυτών, τα κράτη μέλη θα πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να βασίζονται σε εκτιμήσεις. Η μορφή, η έκταση, η συχνότητα και ο χρόνος της παροχής των στοιχείων αυτών από τα κράτη μέλη θα πρέπει να καθοριστούν από τους αρμόδιους στατιστικούς φορείς της Ένωσης.

(18)

Η πορεία αναφοράς θα πρέπει να διασφαλίζει ότι, έως το πέρας της περιόδου προσαρμογής, το δημόσιο χρέος βρίσκεται σε αξιόπιστα πτωτική πορεία ή παραμένει σε συνετά επίπεδα, ακόμη και υπό δυσμενή σενάρια. Επιπλέον, θα πρέπει να διασφαλίζει ότι το δημοσιονομικό έλλειμμα οδηγείται και διατηρείται κάτω από την τιμή αναφοράς του 3 % του ΑΕΠ, λαμβάνοντας παράλληλα υπόψη ότι τα κράτη μέλη θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν πρόσθετο κόστος μετά το πέρας της περιόδου προσαρμογής, όπως το κόστος που σχετίζεται με τη γήρανση του πληθυσμού. Τέλος, θα πρέπει να διασφαλίζει τη συνέπεια με τη διορθωτική πορεία βάσει του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1467/97.

(19)

Για να βελτιωθεί η προβλεψιμότητα ως προς τα αποτελέσματα του πολυμερούς πλαισίου δημοσιονομικής εποπτείας της Ένωσης και να ενισχυθεί η ίση μεταχείριση των κρατών μελών, η πορεία αναφοράς θα πρέπει να συμμορφώνεται εκ των προτέρων με μία συνθήκη διασφάλισης της βιωσιμότητας του χρέους. Η εν λόγω συνθήκη διασφάλισης θα πρέπει να εγγυάται, κατά τη φάση σχεδιασμού των εθνικών μεσοπρόθεσμων δημοσιονομικών-διαρθρωτικών σχεδίων, ότι ο προβλεπόμενος λόγος δημόσιου χρέους μειώνεται κατά έναν ελάχιστο ετήσιο μέσο όρο. Θα πρέπει να λειτουργεί ως ελάχιστη απαίτηση για την προσπάθεια που συνδέεται με την πορεία αναφοράς και την πορεία των καθαρών δαπανών. Λόγω της ειδικής σύνθεσης του ανεξόφλητου δημόσιου χρέους της Ελλάδας, ένα σημαντικό ποσό αναβαλλόμενων πληρωμών τόκων αναμένεται να καταστεί ληξιπρόθεσμο το 2033. Επομένως, η σχετική έκτακτη αύξηση του λόγου του δημόσιου χρέους προς το ΑΕΠ της Ελλάδας δεν θα πρέπει να ληφθεί υπόψη κατά την εφαρμογή της συνθήκης διασφάλισης της βιωσιμότητας του χρέους.

(20)

Οι βασιζόμενες σε ανάλυση επικινδυνότητας απαιτήσεις για την πορεία αναφοράς αναμένεται να είναι επαρκείς, ώστε να μειωθούν τα επίπεδα του δημοσιονομικού ελλείμματος αρκετά κάτω από την τιμή αναφοράς του 3 % του ΑΕΠ. Ωστόσο, προκειμένου το πολυμερές πλαίσιο δημοσιονομικής εποπτείας να καταστεί ανθεκτικότερο έναντι αβέβαιων εξελίξεων των μακροοικονομικών δημοσιονομικών μεταβλητών, η πορεία αναφοράς θα πρέπει επίσης να προβλέπει κοινό περιθώριο ανθεκτικότητας σε σχέση με την τιμή αναφοράς για το έλλειμμα που προβλέπεται στο άρθρο 126 παράγραφος 2 ΣΛΕΕ σε συνδυασμό με το πρωτόκολλο αριθ. 12 ή σύγκλιση προς την εν λόγω τιμή αναφοράς για το έλλειμμα. Αυτή η κοινή διασφάλιση ανθεκτικότητας θα πρέπει να εγγυάται τη δημιουργία δημοσιονομικών αποθεμάτων ασφαλείας για αντίξοες συνθήκες και διαταραχές, διευκολύνοντας έτσι την άσκηση αντικυκλικών πολιτικών στο δημοσιονομικό πλαίσιο της Ένωσης.

(21)

Για τα πρώτα εθνικά μεσοπρόθεσμα δημοσιονομικά-διαρθρωτικά σχέδια, η αξιοπιστία της μείωσης του δημόσιου χρέους μεσοπρόθεσμα θα πρέπει να βασίζεται στη μεθοδολογία που περιγράφεται στο Debt Sustainability Monitor 2023 της Επιτροπής. Μια ομάδα εργασίας για την ανάλυση της βιωσιμότητας του χρέους θα πρέπει να διερευνήσει πιθανές μεθοδολογικές βελτιώσεις, μεταξύ άλλων όσον αφορά τις υποκείμενες παραδοχές. Η εν λόγω ομάδα εργασίας θα πρέπει να απαρτίζεται από εμπειρογνώμονες των κρατών μελών, την Επιτροπή και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Το Ευρωπαϊκό Δημοσιονομικό Συμβούλιο και ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας θα πρέπει να προσκαλούνται από την εν λόγω ομάδα εργασίας ως παρατηρητές. Η αρμόδια επιτροπή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου θα πρέπει να έχει τη δυνατότητα να καλέσει την Επιτροπή να παρουσιάσει τη μεθοδολογία της στο πλαίσιο του οικονομικού διαλόγου που θεσπίζεται στον παρόντα κανονισμό.

(22)

Προκειμένου να αξιολογήσει αν απαιτούνται περαιτέρω προσαρμογές στο πέρας της τετραετούς ή πενταετούς περιόδου εφαρμογής του εθνικού μεσοπρόθεσμου δημοσιονομικού-διαρθρωτικού σχεδίου, η Επιτροπή θα πρέπει να αξιολογεί εκ νέου την κατάσταση και να προτείνει νέα πορεία αναφοράς εάν το δημόσιο χρέος του κράτους μέλους παραμένει άνω του 60 % του ΑΕΠ ή εάν το δημοσιονομικό έλλειμμά του είναι υψηλότερο από 3 % του ΑΕΠ.

(23)

Κάθε εθνικό μεσοπρόθεσμο δημοσιονομικό-διαρθρωτικό σχέδιο θα πρέπει να αναφέρει το καθεστώς του στο πλαίσιο εθνικών διαδικασιών, και ειδικότερα αν υποβλήθηκε στο εθνικό κοινοβούλιο και αν έχει λάβει έγκριση από το εθνικό κοινοβούλιο. Στο εθνικό μεσοπρόθεσμο δημοσιονομικό-διαρθρωτικό σχέδιο θα πρέπει να επισημαίνεται επίσης αν το εθνικό κοινοβούλιο είχε την ευκαιρία να συζητήσει τη σύσταση του Συμβουλίου σχετικά με το προηγούμενο σχέδιο και, εφόσον συντρέχει περίπτωση, οποιαδήποτε άλλη σύσταση ή απόφαση του Συμβουλίου ή οποιαδήποτε προειδοποίηση της Επιτροπής. Εφόσον είναι διαθέσιμη, η γνώμη του ανεξάρτητου δημοσιονομικού οργάνου που έχει συσταθεί σύμφωνα με την οδηγία 2011/85/ΕΕ του Συμβουλίου (17) θα πρέπει να επισυνάπτεται στο εθνικό μεσοπρόθεσμο δημοσιονομικό-διαρθρωτικό σχέδιο που υποβάλλεται στην Επιτροπή. Πριν από την υποβολή του δεύτερου εθνικού μεσοπρόθεσμου δημοσιονομικού-διαρθρωτικού σχεδίου, καθώς και των επόμενων σχεδίων, κάθε κράτος μέλος θα πρέπει να διεξάγει, σύμφωνα με το εθνικό νομικό του πλαίσιο, διαβούλευση με τους κοινωνικούς εταίρους, τις περιφερειακές αρχές, τις οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών και άλλους σχετικούς συμφεροντούχους σε εθνικό επίπεδο. Το εθνικό μεσοπρόθεσμο δημοσιονομικό-διαρθρωτικό σχέδιο θα πρέπει να περιλαμβάνει πληροφορίες σχετικά με τη διαβούλευση στα εθνικά κοινοβούλια και τη διαδικασία διαβούλευσης. Δεδομένου του αυστηρότερου χρονοδιαγράμματος που προβλέπεται για την κατάρτιση των πρώτων εθνικών μεσοπρόθεσμων δημοσιονομικών-διαρθρωτικών σχεδίων, τα κράτη μέλη θα μπορούσαν να διεξάγουν διαβούλευση την περίοδο πριν από την έναρξη της κατάρτισης, ορίζοντας κατάλληλες προθεσμίες.

(24)

Σε περίπτωση νεοδιορισθείσας κυβέρνησης, ένα κράτος μέλος θα πρέπει να έχει τη δυνατότητα να υποβάλει αναθεωρημένο εθνικό μεσοπρόθεσμο δημοσιονομικό-διαρθρωτικό σχέδιο στην Επιτροπή. Αν υπάρχουν αντικειμενικές περιστάσεις που εμποδίζουν την εφαρμογή του εθνικού μεσοπρόθεσμου δημοσιονομικού-διαρθρωτικού σχεδίου, το οικείο κράτος μέλος μπορεί να ζητήσει να υποβάλει αναθεωρημένο σχέδιο στην Επιτροπή το αργότερο 12 μήνες πριν από τη λήξη του τρέχοντος σχεδίου.

(25)

Όταν τα κράτη μέλη κάνουν χρήση παραδοχών στα εθνικά μεσοπρόθεσμα δημοσιονομικά-διαρθρωτικά σχέδιά τους σε παραδοχές οι οποίες διαφέρουν από αυτές του πλαισίου μεσοπρόθεσμης πρόβλεψης του δημόσιου χρέους, θα πρέπει να εξηγούν και να δικαιολογούν δεόντως τις διαφορές κατά τρόπο διαφανή και βάσει τεκμηριωμένων οικονομικών επιχειρημάτων στον τεχνικό διάλογο και στα εθνικά μεσοπρόθεσμα δημοσιονομικά-διαρθρωτικά σχέδιά τους.

(26)

Όταν το Συμβούλιο θεωρεί ότι το αναθεωρημένο εθνικό μεσοπρόθεσμο δημοσιονομικό-διαρθρωτικό σχέδιο ενός κράτους μέλους δεν συμμορφώνεται με τις απαιτήσεις του παρόντος κανονισμού, το Συμβούλιο θα πρέπει να συστήνει, κατά κανόνα, την αρχική πορεία αναφοράς που είχε προηγουμένως διαβιβαστεί από την Επιτροπή ως πορεία των καθαρών δαπανών.

(27)

Προκειμένου να καταστεί δυνατή η κατάλληλη αλληλεπίδραση μεταξύ του κοινού ενωσιακού πλαισίου και των εθνικών δημοσιονομικών πλαισίων, η Επιτροπή θα πρέπει να βασίζει την αξιολόγηση από αυτήν της συμμόρφωσης των κρατών μελών με τις αντίστοιχες πορείες τους των καθαρών δαπανών όπως καθορίζονται από το Συμβούλιο μόνο σε εξελίξεις που αφορούν τις καθαρές δαπάνες. Τα κράτη μέλη θα πρέπει να είναι σε θέση να θέτουν τους εθνικούς δημοσιονομικούς στόχους τους βάσει διαφορετικού δείκτη, όπως το διαρθρωτικό ισοζύγιο, εάν τούτο απαιτείται από το εθνικό δημοσιονομικό πλαίσιό τους.

(28)

Στο πλαίσιο της αξιολόγησης των εθνικών μεσοπρόθεσμων δημοσιονομικών-διαρθρωτικών σχεδίων, η Επιτροπή θα πρέπει να εξετάζει ειδικότερα την αξιοπιστία των μακροοικονομικών και δημοσιονομικών παραδοχών, στο μέτρο που διαφέρουν από εκείνες στις οποίες βασίζεται η πορεία αναφοράς. Ειδικότερα, οι προβλέψεις για την εξέλιξη του χρέους κάτω από αμετάβλητες πολιτικές που πρέπει να περιλαμβάνονται στο σχέδιο θα πρέπει να είναι συγκρίσιμες με τις προβλέψεις της Επιτροπής.

(29)

Προκειμένου να διασφαλίζεται η εφαρμογή των εθνικών μεσοπρόθεσμων δημοσιονομικών-διαρθρωτικών σχεδίων, η Επιτροπή και το Συμβούλιο θα πρέπει να παρακολουθούν τις μεταρρυθμίσεις και επενδύσεις που περιλαμβάνονται στα εν λόγω σχέδια στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Εξαμήνου, βάσει των ετήσιων εκθέσεων προόδου που υποβάλλουν τα κράτη μέλη, και σύμφωνα με τα άρθρα 121 και 148 ΣΛΕΕ. Προς τούτο, θα πρέπει να συμμετέχουν σε οικονομικό διάλογο με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

(30)

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα πρέπει να συμμετέχει δεόντως σε τακτική βάση και με διαρθρωμένο τρόπο στο Ευρωπαϊκό Εξάμηνο, προκειμένου να αυξάνεται η διαφάνεια, η λογοδοσία και η ανάληψη ιδίας ευθύνης για τις αποφάσεις που λαμβάνονται στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Εξαμήνου. Ο πρόεδρος του Συμβουλίου και η Επιτροπή θα πρέπει να ενημερώνουν τακτικά το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για τα αποτελέσματα της πολυμερούς εποπτείας δυνάμει του παρόντος κανονισμού. Οι πληροφορίες που πρέπει να παρέχονται στο πλαίσιο του παρόντος κανονισμού θα πρέπει να καταρτίζονται και να διαβιβάζονται από την Επιτροπή στο Συμβούλιο και θα πρέπει να τίθενται στη διάθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου χωρίς αδικαιολόγητη καθυστέρηση.

(31)

Προκειμένου να διασφαλιστεί πιο σταδιακή μείωση του χρέους, η περίοδος προσαρμογής μπορεί να παραταθεί κατά τρία έτη κατ’ ανώτατο όριο, εάν το κράτος μέλος υποστηρίζει το εθνικό μεσοπρόθεσμο δημοσιονομικό-διαρθρωτικό σχέδιό του με ένα σύνολο επαληθεύσιμων και χρονικά προσδιορισμένων μεταρρυθμίσεων και επενδύσεων οι οποίες, εξεταζόμενες συνολικά, κατά γενικό κανόνα, ενισχύουν την ανάπτυξη και την ανθεκτικότητα· στηρίζουν τη βιωσιμότητα των δημόσιων οικονομικών· λαμβάνουν υπόψη τις κοινές προτεραιότητες της Ένωσης· λαμβάνουν υπόψη τις σχετικές ειδικές ανά χώρα συστάσεις στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Εξαμήνου, συμπεριλαμβανομένων, κατά περίπτωση, των συστάσεων που εκδίδονται στο πλαίσιο της διαδικασίας μακροοικονομικών ανισορροπιών, καθώς και των ειδικών ανά χώρα επενδυτικών προτεραιοτήτων, χωρίς να οδηγούν σε μείωση του επιπέδου των εθνικά χρηματοδοτούμενων δημόσιων επενδύσεων κατά την περίοδο που καλύπτει το σχέδιο, σε σύγκριση με το μεσοπρόθεσμο επίπεδο πριν από την έναρξη του σχεδίου, λαμβανομένων υπόψη της έκτασης και της κλίμακας των ειδικών ανά χώρα προκλήσεων.

(32)

Το σύνολο των μεταρρυθμίσεων και επενδύσεων στο οποίο στηρίζεται παράταση της περιόδου προσαρμογής θα πρέπει να συνάδει με τις δεσμεύσεις που περιλαμβάνονται στο εγκεκριμένο σχέδιο ανάκαμψης και ανθεκτικότητας του οικείου κράτους μέλους κατά τη διάρκεια της περιόδου λειτουργίας του μηχανισμού ανάκαμψης και ανθεκτικότητας και στο σύμφωνο εταιρικής σχέσης που συνομολογείται στο πλαίσιο του πολυετούς δημοσιονομικού πλαισίου. Όταν τα σχέδια ανάκαμψης και ανθεκτικότητας περιλαμβάνουν φιλόδοξες μεταρρυθμίσεις και επενδύσεις, ιδίως όσον αφορά την οικονομική ανάπτυξη και τη βιωσιμότητα των δημόσιων οικονομικών σε μεσοπρόθεσμο ορίζοντα, θα πρέπει να θεωρείται ότι συμμορφώνονται με τις απαιτήσεις που αφορούν την παράταση της περιόδου προσαρμογής για τα πρώτα εθνικά μεσοπρόθεσμα δημοσιονομικά-διαρθρωτικά σχέδια.

(33)

Το σύνολο των μεταρρυθμίσεων και των επενδύσεων που περιλαμβάνονται στα εθνικά μεσοπρόθεσμα δημοσιονομικά-διαρθρωτικά σχέδια θα πρέπει να ευθυγραμμίζεται με τις κοινές προτεραιότητες της Ένωσης, στις οποίες περιλαμβάνεται η επίτευξη: δίκαιης πράσινης και ψηφιακής μετάβασης, συμπεριλαμβανομένης της συνέπειας με τους στόχους για το κλίμα που ορίζεται στον κανονισμό (ΕΕ) 2021/1119· κοινωνικής και οικονομικής ανθεκτικότητας, συμπεριλαμβανομένου του ευρωπαϊκού πυλώνα κοινωνικών δικαιωμάτων· ενεργειακής ασφάλειας· και, όπου είναι αναγκαίο, ανάπτυξης αμυντικών ικανοτήτων. Η Επιτροπή θα πρέπει να δίνει ιδιαίτερη προσοχή στις προτεραιότητες αυτές κατά την αξιολόγηση από αυτήν των εθνικών μεσοπρόθεσμων δημοσιονομικών-διαρθρωτικών σχεδίων. Το εν λόγω σύνολο μεταρρυθμίσεων και επενδύσεων θα πρέπει επίσης να συνάδει με την εφαρμογή των εθνικών στρατηγικών που προσδιορίζει το οικείο κράτος μέλος για να ανταποκριθεί στις εν λόγω προτεραιότητες της Ένωσης.

(34)

O αντίκτυπος των μεταρρυθμίσεων και των επενδύσεων, μόλις υλοποιηθούν στο πλαίσιο των εθνικών μεσοπρόθεσμων δημοσιονομικών-διαρθρωτικών σχεδίων, θα πρέπει να ληφθεί δεόντως υπόψη κατά την κατάρτιση των επόμενων σχεδίων με σκοπό την προώθηση φιλικών προς την ανάπτυξη στρατηγικών δημοσιονομικής εξυγίανσης. Ιδιαίτερη προσοχή θα πρέπει να δοθεί στον αντίκτυπο επί της βιωσιμότητας των δημόσιων οικονομικών μέσω των μελλοντικών δημόσιων εσόδων, δαπανών και δυνητικής μεγέθυνσης, καθώς και στη συνεισφορά στις κοινές προτεραιότητες της Ένωσης, με βάση τεκμηριωμένα και βασιζόμενα σε δεδομένα οικονομικά στοιχεία.

(35)

Όταν ένα κράτος μέλος αποτυγχάνει να συμμορφωθεί ικανοποιητικά με το χρονικά προσδιορισμένο σύνολο μεταρρυθμίσεων και επενδύσεων στις οποίες βασίζεται η πιο σταδιακή πορεία των καθαρών δαπανών όπως καθορίζεται από το Συμβούλιο εντός της καθορισμένης προθεσμίας, το Συμβούλιο, βάσει σύστασης της Επιτροπής, θα πρέπει να είναι σε θέση να συστήσει να συντομευθεί η παράταση της περιόδου προσαρμογής, δηλαδή να γίνει πιο απότομη η ετήσια προσπάθεια προσαρμογής, εκτός εάν υπάρχουν αντικειμενικές περιστάσεις που εμποδίζουν την υλοποίηση έως την αρχική προθεσμία.

(36)

Η Επιτροπή θα πρέπει να συστήσει λογαριασμό ελέγχου για κάθε κράτος μέλος, ώστε να παρακολουθεί τις ετήσιες και τις σωρευτικές ανοδικές και καθοδικές αποκλίσεις των παρατηρούμενων καθαρών δαπανών από την πορεία των καθαρών δαπανών όπως έχει καθοριστεί από το Συμβούλιο. Ο λογαριασμός ελέγχου δεν θα πρέπει να καταγράφει αποκλίσεις ενόσω παραμένουν ενεργοποιημένες ρήτρες διαφυγής. Σύμφωνα με το άρθρο 2 παράγραφος 3 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1467/97, κατά την κατάρτιση της έκθεσης δυνάμει του άρθρου 126 παράγραφος 3 ΣΛΕΕ, η Επιτροπή θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη ως σχετικούς παράγοντες την πρόοδο στην υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων και των επενδύσεων, συμπεριλαμβανομένων ιδίως των πολιτικών για την εφαρμογή της κοινής στρατηγικής της Ένωσης για την ανάπτυξη και την απασχόληση, και να λαμβάνει ιδιαίτερα υπόψη τις οικονομικές συνεισφορές στην επίτευξη των κοινών προτεραιοτήτων της Ένωσης, όπως ορίζονται στον παρόντα κανονισμό.

(37)

Τα ανεξάρτητα δημοσιονομικά όργανα έχουν αποδείξει την ικανότητά τους να προάγουν τη δημοσιονομική πειθαρχία και να ενισχύουν την αξιοπιστία των δημόσιων οικονομικών των κρατών μελών. Προκειμένου να ενισχυθεί η ανάληψη ιδίας ευθύνης σε εθνικό επίπεδο, ο συμβουλευτικός ρόλος των ανεξάρτητων δημοσιονομικών οργάνων θα πρέπει να διατηρηθεί στο μεταρρυθμισμένο πλαίσιο οικονομικής διακυβέρνησης της Ένωσης, με σκοπό να αναπτυχθούν σταδιακά οι δυνατότητές τους.

(38)

Ένα μόνιμο και πιο ανεξάρτητο Ευρωπαϊκό Δημοσιονομικό Συμβούλιο θα πρέπει να διαδραματίζει πιο εξέχοντα συμβουλευτικό ρόλο στο πλαίσιο της οικονομικής διακυβέρνησης της Ένωσης. Θα πρέπει να συνεχίσει να αξιολογεί την εφαρμογή του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης, να αξιολογεί τον μελλοντικό δημοσιονομικό προσανατολισμό για τη ζώνη του ευρώ στο σύνολό της και να παρέχει συμβουλές στην Επιτροπή και το Συμβούλιο, σεβόμενο παράλληλα τον ρόλο και τα προνόμια της Επιτροπής που ορίζονται στη ΣΕΕ και τη ΣΛΕΕ. Η ανεξαρτησία του και η πρόσβασή του σε πληροφορίες θα πρέπει να βελτιωθούν. Κατά τη διαδικασία διορισμού του προέδρου και των μελών του Ευρωπαϊκού Δημοσιονομικού Συμβουλίου, θα πρέπει να ζητείται η γνώμη του Συμβουλίου και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Οι εν λόγω διορισμοί θα πρέπει, στο μέτρο του δυνατού, να εξασφαλίζουν κατάλληλη γεωγραφική ισορροπία και ισόρροπη εκπροσώπηση των φύλων.

(39)

Όταν εκδίδει γνώμη επί των σχεδίων δημοσιονομικών προγραμμάτων που υποβάλλονται δυνάμει του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 473/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (18), η Επιτροπή θα πρέπει να αξιολογεί αν τα σχέδια δημοσιονομικών προγραμμάτων συνάδουν με τις πορείες των καθαρών δαπανών όπως καθορίζονται από το Συμβούλιο βάσει του παρόντος κανονισμού.

(40)

Σε περίπτωση σημαντικών διαταραχών στη ζώνη του ευρώ ή σε ολόκληρη την Ένωση, είναι αναγκαίο να υπάρχει γενική ρήτρα διαφυγής για την αντιμετώπιση σοβαρής οικονομικής ύφεσης στη ζώνη του ευρώ ή σε ολόκληρη την Ένωση, επιτρέποντας απόκλιση από την πορεία των καθαρών δαπανών όπως καθορίζεται από το Συμβούλιο, υπό τον όρο ότι μια τέτοια απόκλιση δεν θέτει σε κίνδυνο τη μεσοπρόθεσμη βιωσιμότητα των δημόσιων οικονομικών. Η ενεργοποίηση και η παράταση της γενικής ρήτρας διαφυγής πρέπει να υπόκειται σε σύσταση του Συμβουλίου, την οποία το Συμβούλιο θα πρέπει να επιδιώκει να εκδίδει εντός τεσσάρων εβδομάδων από την έκδοση σύστασης της Επιτροπής. Το Ευρωπαϊκό Δημοσιονομικό Συμβούλιο θα πρέπει να γνωμοδοτεί σχετικά με την παράταση της γενικής ρήτρας διαφυγής.

(41)

Εκτός από τη γενική ρήτρα διαφυγής, θα πρέπει επίσης να υπάρχει ειδική ρήτρα διαφυγής ανά χώρα, ώστε να επιτρέπεται απόκλιση από την πορεία των καθαρών δαπανών όπως καθορίζεται από το Συμβούλιο, όταν εξαιρετικές περιστάσεις, όπως απρόβλεπτα εξωγενή συμβάντα που εκφεύγουν του ελέγχου του κράτους μέλους, έχουν σημαντικό αντίκτυπο στα δημόσια οικονομικά του κράτους μέλους και απαιτούν αντικυκλικά δημοσιονομικά μέτρα, υπό τον όρο ότι μια τέτοια απόκλιση δεν θέτει σε κίνδυνο τη μεσοπρόθεσμη βιωσιμότητα των δημόσιων οικονομικών. Η ενεργοποίηση και η παράταση της ειδικής ρήτρας διαφυγής ανά χώρα πρέπει να υπόκειται σε σύσταση του Συμβουλίου, την οποία το Συμβούλιο θα πρέπει να επιδιώκει να εκδίδει εντός τεσσάρων εβδομάδων από την έκδοση σύστασης της Επιτροπής, λαμβάνοντας υπόψη το αίτημα του οικείου κράτους μέλους για ενεργοποίηση ή παράταση της ειδικής ρήτρας διαφυγής ανά χώρα.

(42)

Ο παρών κανονισμός αποτελεί μέρος δέσμης μέτρων μαζί με τον κανονισμό (ΕΕ) 2024/1264 του Συμβουλίου (19) και την οδηγία (ΕΕ) 2024/1265 του Συμβουλίου (20). Από κοινού, οι τρεις αυτές νομοθετικές πράξεις (καλούμενες εφεξής από κοινού «μεταρρύθμιση του πλαισίου οικονομικής διακυβέρνησης») μεταρρυθμίζουν το πλαίσιο οικονομικής διακυβέρνησης της Ένωσης, ενσωματώνοντας στο δίκαιο της Ένωσης την ουσία του τίτλου III (Δημοσιονομικό Σύμφωνο) της Συνθήκης για τη σταθερότητα, τον συντονισμό και τη διακυβέρνηση στην Οικονομική και Νομισματική Ένωση (21), της 2ας Μαρτίου 2012 («ΣΣΣΔ»), σύμφωνα με το άρθρο 16 της εν λόγω συνθήκης. Αξιοποιώντας την πείρα από την εφαρμογή της ΣΣΣΔ από τα κράτη μέλη, η μεταρρύθμιση του πλαισίου οικονομικής διακυβέρνησης διατηρεί τον μεσοπρόθεσμο προσανατολισμό του δημοσιονομικού συμφώνου ως μέσο για την επίτευξη δημοσιονομικής πειθαρχίας και την προώθηση της ανάπτυξης. Η μεταρρύθμιση του πλαισίου οικονομικής διακυβέρνησης ενισχύει την ειδική ανά χώρα διάστασή του με στόχο τη βελτίωση της αίσθησης ιδίας ευθύνης σε εθνικό επίπεδο, μεταξύ άλλων μέσω της διατήρησης του συμβουλευτικού ρόλου των ανεξάρτητων δημοσιονομικών οργάνων, που θεμελιώνεται κατ’ ουσίαν στις κοινές αρχές του δημοσιονομικού συμφώνου για τους εθνικούς δημοσιονομικούς διορθωτικούς μηχανισμούς που πρότεινε η Επιτροπή στην ανακοίνωσή της της 20ής Ιουνίου 2012 σύμφωνα με το άρθρο 3 παράγραφος 2 ΣΣΣΔ. Η ανάλυση δαπανών χωρίς να υπολογίζονται τα μέτρα διακριτικής ευχέρειας στο σκέλος των εσόδων για τη συνολική αξιολόγηση της συμμόρφωσης η οποία απαιτείται από το δημοσιονομικό σύμφωνο καθορίζεται στον παρόντα κανονισμό. Όπως και στο δημοσιονομικό σύμφωνο, προσωρινές αποκλίσεις από το μεσοπρόθεσμο σχέδιο επιτρέπονται μόνο σε εξαιρετικές περιστάσεις σύμφωνα με τον παρόντα κανονισμό και σε συμμόρφωση με τις διατάξεις για τον λογαριασμό ελέγχου. Στο ίδιο πνεύμα με το δημοσιονομικό σύμφωνο, σε περίπτωση σημαντικών αποκλίσεων από το μεσοπρόθεσμο σχέδιο, θα πρέπει να εφαρμόζονται μέτρα για τη διόρθωση των αποκλίσεων εντός ορισμένου χρονικού διαστήματος. Η μεταρρύθμιση του πλαισίου οικονομικής διακυβέρνησης ενισχύει τις διαδικασίες δημοσιονομικής εποπτείας και επιβολής για την υλοποίηση της δέσμευσης προώθησης υγιών και βιώσιμων δημόσιων οικονομικών και βιώσιμης και χωρίς αποκλεισμούς ανάπτυξης. Επομένως, η μεταρρύθμιση του πλαισίου οικονομικής διακυβέρνησης διατηρεί τους θεμελιώδεις στόχους της δημοσιονομικής πειθαρχίας και της βιωσιμότητας του χρέους που καθορίζονται στο δημοσιονομικό σύμφωνο.

(43)

Προκειμένου να εξασφαλιστεί η αποτελεσματική εφαρμογή και η κατάλληλη παρακολούθηση του παρόντος κανονισμού, η Επιτροπή θα πρέπει να παρέχει εγκαίρως καθοδήγηση, αφού ζητήσει τη γνώμη της Οικονομικής και Δημοσιονομικής Επιτροπής, σχετικά με τις πληροφορίες που πρέπει να περιλαμβάνουν τα κράτη μέλη στα εθνικά μεσοπρόθεσμα δημοσιονομικά-διαρθρωτικά σχέδιά τους και στις ετήσιες εκθέσεις προόδου τους. Η εν λόγω καθοδήγηση θα πρέπει να δημοσιοποιείται.

(44)

Η πολυμερής εποπτεία θα πρέπει να βασίζεται σε υψηλής ποιότητας και ανεξάρτητα στατιστικά στοιχεία τα οποία καταρτίζονται σύμφωνα με τις αρχές που καθορίζονται στον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 223/2009 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (22).

(45)

Δεδομένου ότι οι στόχοι του παρόντος κανονισμού για εξασφάλιση αποτελεσματικού συντονισμού των οικονομικών πολιτικών και πολυμερούς δημοσιονομικής εποπτείας δεν μπορούν να επιτευχθούν ικανοποιητικά από τα κράτη μέλη, μπορούν όμως, εξαιτίας της κλίμακας ή των αποτελεσμάτων του συντονισμού και της εποπτείας, να επιτευχθούν καλύτερα σε επίπεδο Ένωσης, η Ένωση δύναται να λάβει μέτρα σύμφωνα με την αρχή της επικουρικότητας του άρθρου 5 ΣΕΕ. Σύμφωνα με την αρχή της αναλογικότητας όπως διατυπώνεται στο ίδιο άρθρο, ο παρών κανονισμός δεν υπερβαίνει τα αναγκαία όρια για την επίτευξη των στόχων αυτών.

(46)

Ενόψει της υφιστάμενης προθεσμίας που προβλέπεται στο Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης, ο παρών κανονισμός θα πρέπει να αρχίσει να ισχύει επειγόντως την επομένη της δημοσίευσής του στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης,