(1)

Για να διασφαλιστεί ότι οι επενδυτές και οι εποπτικές αρχές κατανοούν τον τρόπο με τον οποίο μια σύνθετη ή μη μόνιμη μορφή διατήρησης είναι ισοδύναμη με μία από τις επιλογές διατήρησης που προβλέπονται στο άρθρο 6 παράγραφος 3 του κανονισμού (ΕΕ) 2017/2402, η χρήση της εν λόγω μορφής διατήρησης και οι σχετικές λεπτομέρειες θα πρέπει να γνωστοποιούνται στο τελικό έγγραφο προσφοράς, στο ενημερωτικό δελτίο, στη σύνοψη της συναλλαγής ή στην επισκόπηση των βασικών χαρακτηριστικών της τιτλοποίησης.

(2)

Το άρθρο 6 παράγραφος 3 στοιχεία α) έως ε) του κανονισμού (ΕΕ) 2017/2402 καθορίζει διάφορους τρόπους εκπλήρωσης της απαίτησης διατήρησης κινδύνου που προβλέπεται στο άρθρο 6 παράγραφος 1 του εν λόγω κανονισμού. Για να εναρμονιστεί η εφαρμογή της απαίτησης διατήρησης κινδύνου και να επιτευχθεί ισοδύναμη διατήρηση σημαντικού καθαρού οικονομικού συμφέροντος σε μια τιτλοποίηση, είναι αναγκαίο να εξειδικευθούν περαιτέρω οι εν λόγω τρόποι, συμπεριλαμβανομένης της εκπλήρωσης μέσω σύνθετης ή μη μόνιμης μορφής διατήρησης. Σε ένα πρόγραμμα ABCP, μια ταμειακή διευκόλυνση που καλύπτει το 100 % του πιστωτικού κινδύνου καθενός από τα τιτλοποιημένα ανοίγματα ή που συνιστά θέση πρωτεύουσας ζημίας σε σχέση με την τιτλοποίηση, ισοδυναμεί με διατήρηση καθαρού οικονομικού συμφέροντος στην τιτλοποίηση. Ως εκ τούτου, τα εν λόγω προγράμματα ABCP θα πρέπει να θεωρείται ότι συμμορφώνονται με την απαίτηση διατήρησης κινδύνου σύμφωνα με το άρθρο 6 παράγραφος 3 στοιχεία α) και δ) του κανονισμού (ΕΕ) 2017/2402.

(3)

Το σύνθετο υπερβάλλον περιθώριο ορίζεται στο άρθρο 2 σημείο 29 του κανονισμού (ΕΕ) 2017/2402 ως το ποσό που καθορίζεται συμβατικά από τη μεταβιβάζουσα οντότητα για την κάλυψη ζημιών. Κατά συνέπεια, το σύνθετο υπερβάλλον περιθώριο δημιουργεί μια αξία ανοίγματος που θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη κατά τη μέτρηση του σημαντικού καθαρού οικονομικού συμφέροντος κατά τη δημιουργία. Επομένως, το σύνθετο υπερβάλλον περιθώριο θα πρέπει να αναγνωρίζεται ως πιθανή μορφή συμμόρφωσης της μεταβιβάζουσας οντότητας μιας σύνθετης τιτλοποίησης με την απαίτηση διατήρησης κινδύνου, όταν το εν λόγω σύνθετο υπερβάλλον περιθώριο πληροί τις προϋποθέσεις που ορίζονται στο άρθρο 6 παράγραφος 1 του κανονισμού (ΕΕ) 2017/2402 και όταν το εν λόγω σύνθετο υπερβάλλον περιθώριο υπόκειται σε κεφαλαιακή απαίτηση σύμφωνα με τον ισχύοντα κανονισμό προληπτικής εποπτείας.

(4)

Τα σύνθετα υπερβάλλοντα περιθώρια μπορούν να προσδιοριστούν με δύο διαφορετικούς τρόπους. Ένας τρόπος είναι η παροχή πιστωτικής ενίσχυσης στο τμήμα ανώτερης ή ενδιάμεσης εξασφάλισης. Ένας δεύτερος τρόπος είναι η παροχή πιστωτικής ενίσχυσης σε όλα τα τμήματα, συμπεριλαμβανομένου του τμήματος πρωτεύουσας ζημίας. Όταν το σύνθετο υπερβάλλον περιθώριο παρέχει πιστωτική ενίσχυση μόνο στα τμήματα ανώτερης ή ενδιάμεσης εξασφάλισης, δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται ως τμήμα πρωτεύουσας ζημίας. Συνεπώς, ο κάτοχος θα πρέπει να διατηρεί τουλάχιστον ένα ελάχιστο ποσό σε όλα τα τμήματα για λόγους συμμόρφωσης με το άρθρο 6 παράγραφος 3 στοιχείο α) του κανονισμού (ΕΕ) 2017/2402. Όταν το σύνθετο υπερβάλλον περιθώριο παρέχει πιστωτική ενίσχυση σε όλα τα τμήματα, το σύνθετο υπερβάλλον περιθώριο θα πρέπει να ισοδυναμεί με το τμήμα πρωτεύουσας ζημίας της σύνθετης τιτλοποίησης και συνεπώς να θεωρείται ότι συμμορφώνεται με το άρθρο 6 παράγραφος 3 στοιχείο δ) του κανονισμού (ΕΕ) 2017/2402.

(5)

Είναι αναγκαίο να προσδιοριστεί το οικονομικό συμφέρον που πρέπει να διατηρείται όταν τα υποκείμενα ανοίγματα μιας τιτλοποίησης περιλαμβάνουν αναληφθέντα και μη αναληφθέντα ποσά πιστωτικών διευκολύνσεων. Επειδή ο πιστωτικός κίνδυνος προσδιορίζεται με βάση τα αναληφθέντα ποσά, το καθαρό οικονομικό συμφέρον θα πρέπει να μετράται λαμβάνοντας υπόψη μόνον αυτά τα ποσά.

(6)

Για να διασφαλιστεί η συνεχής εκπλήρωση της απαίτησης διατήρησης σε περίπτωση που το καθαρό οικονομικό συμφέρον διατηρείται από τον ενοποιημένο όμιλο και ο κάτοχος που ανήκει στον όμιλο δεν περιλαμβάνεται πλέον στο πεδίο εφαρμογής της εποπτείας σε ενοποιημένη βάση, είναι αναγκαίο να προβλεφθεί ότι μία ή περισσότερες από τις υπόλοιπες οντότητες που περιλαμβάνονται στο πεδίο εφαρμογής της εποπτείας σε ενοποιημένη βάση θα αναλαμβάνουν το άνοιγμα στην τιτλοποίηση.

(7)

Το άρθρο 6 παράγραφος 1 πρώτο εδάφιο του κανονισμού (ΕΕ) 2017/2402 απαγορεύει την πώληση ή την αντιστάθμιση κινδύνου του διατηρούμενου οικονομικού συμφέροντος, καθώς αυτή θα εξάλειφε το άνοιγμα του κατόχου στον πιστωτικό κίνδυνο των διατηρούμενων θέσεων τιτλοποίησης ή των ανοιγμάτων. Συνεπώς, η αντιστάθμιση θα πρέπει να επιτρέπεται μόνον όταν αντισταθμίζει για τον κάτοχο άλλους κινδύνους πέραν του πιστωτικού κινδύνου των διατηρούμενων θέσεων τιτλοποίησης ή των ανοιγμάτων. Ωστόσο, η αντιστάθμιση θα πρέπει επίσης να επιτρέπεται όταν πραγματοποιείται πριν από την τιτλοποίηση ως θεμιτό και συνετό στοιχείο της παροχής πιστώσεων ή της διαχείρισης κινδύνου και δεν δημιουργεί διαφοροποίηση προς όφελος του κατόχου μεταξύ του πιστωτικού κινδύνου των διατηρούμενων θέσεων τιτλοποίησης ή ανοιγμάτων και των θέσεων τιτλοποίησης ή ανοιγμάτων που μεταβιβάζονται σε επενδυτές. Επιπλέον, στις τιτλοποιήσεις στις οποίες ο κάτοχος δεσμεύεται να διατηρήσει ποσοστό μεγαλύτερο από το ελάχιστο σημαντικό καθαρό οικονομικό συμφέρον του 5 %, η αντιστάθμιση δεν θα πρέπει να απαγορεύεται για τυχόν διατηρούμενο συμφέρον που υπερβαίνει το εν λόγω ποσοστό, υπό τον όρο ότι οι εν λόγω περιστάσεις γνωστοποιούνται στο τελικό έγγραφο προσφοράς, στο ενημερωτικό δελτίο, στη σύνοψη της συναλλαγής ή στην επισκόπηση των βασικών χαρακτηριστικών της τιτλοποίησης.

(8)

Για να διασφαλιστεί η συνεχής διατήρηση του σημαντικού καθαρού οικονομικού συμφέροντος, οι κάτοχοι θα πρέπει να μεριμνούν ώστε να μην υφίσταται κανένας ενσωματωμένος μηχανισμός στη δομή τιτλοποίησης με τον οποίο το διατηρούμενο σημαντικό καθαρό οικονομικό συμφέρον που μετράται κατά τη δημιουργία μειώνεται ταχύτερα από το μεταβιβαζόμενο συμφέρον. Για τον ίδιο λόγο, δεν θα πρέπει να δίνεται προτεραιότητα από πλευράς ταμειακών ροών για την κατά προτίμηση αποπληρωμή ή την απόσβεση του διατηρούμενου σημαντικού καθαρού οικονομικού συμφέροντος, κατά τρόπο που θα μείωνε το διατηρούμενο σημαντικό καθαρό οικονομικό συμφέρον κάτω από το 5 % της τρέχουσας ονομαστικής αξίας των τμημάτων που πωλήθηκαν ή μεταβιβάστηκαν σε επενδυτές ή των τιτλοποιημένων ανοιγμάτων, ή κάτω από το 5 % της καθαρής αξίας στην περίπτωση μη εξυπηρετούμενων ανοιγμάτων παραδοσιακών τιτλοποιήσεων ΜΕΑ. Επιπλέον, η πιστωτική ενίσχυση που παρέχεται στον επενδυτή που αναλαμβάνει το άνοιγμα σε μια θέση τιτλοποίησης δεν θα πρέπει να μειώνεται δυσανάλογα σε σχέση με το ποσοστό αποπληρωμής για τα υποκείμενα ανοίγματα. Η απαίτηση αυτή δεν θα πρέπει να εμποδίζει την οντότητα που διατηρεί συμφέρον να αμείβεται κατά προτεραιότητα για υπηρεσίες που παρέχονται στην οντότητα ειδικού σκοπού για τιτλοποίηση, υπό τον όρο ότι το ποσό της αμοιβής καθορίζεται υπό συνθήκες πλήρους ανταγωνισμού και ότι η διάρθρωση της εν λόγω αμοιβής δεν υπονομεύει την απαίτηση διατήρησης.

(9)

Όταν ο κύριος οφειλέτης έχει πλήρως ευθυγραμμισμένα συμφέροντα με τον επενδυτή, συμπεριλαμβανομένης της περίπτωσης κατά την οποία η τιτλοποίηση περιλαμβάνει κατ’ αποκλειστικότητα ίδια καλυμμένα ομόλογα ή άλλα ίδια χρεόγραφα, η οντότητα που τιτλοποιεί τα εν λόγω μέσα δεν θα πρέπει να υποχρεούται να λάβει περαιτέρω μέτρα για να συμμορφωθεί με την απαίτηση διατήρησης κινδύνου.

(10)

Το άρθρο 8 του κανονισμού (ΕΕ) 2017/2402 προβλέπει ορισμένες εξαιρέσεις από την απαγόρευση των επανατιτλοποιήσεων. Επειδή οι απαιτήσεις διατήρησης ισχύουν για τα δύο επίπεδα των συναλλαγών που περιλαμβάνονται σε μια επανατιτλοποίηση, είναι αναγκαίο να προσδιοριστεί ο τρόπος με τον οποίο οι εν λόγω συναλλαγές πρέπει να συμμορφώνονται με την απαίτηση διατήρησης. Κατά γενικό κανόνα, οι πρώτες τιτλοποιήσεις ανοιγμάτων και το δεύτερο επίπεδο «επανασυσκευασίας» της συναλλαγής θα πρέπει να αντιμετωπίζονται χωριστά για τους σκοπούς της εκπλήρωσης της απαίτησης διατήρησης κινδύνου. Συνεπώς, θα πρέπει να υπάρχει υποχρέωση διατήρησης σημαντικού καθαρού οικονομικού συμφέροντος σε καθένα από αυτά τα επίπεδα. Το ίδιο θα πρέπει να ισχύει για τις συναλλαγές με περισσότερες από μία υποκείμενες τιτλοποιήσεις, όπως προγράμματα έκδοσης εμπορικών χρεογράφων εξασφαλισμένων με στοιχεία ενεργητικού (ABCP) διαφορετικά από εκείνα που αναφέρονται στο άρθρο 8 παράγραφος 4 του κανονισμού (ΕΕ) 2017/2402. Ωστόσο, είναι πιθανό η μεταβιβάζουσα οντότητα της τιτλοποίησης, η οποία ενεργεί ως οντότητα που διατηρεί συμφέρον, να τιτλοποιήσει θέσεις που είχε διατηρήσει καθ’ υπέρβαση της απαίτησης ελάχιστης διατήρησης στο πρώτο επίπεδο της τιτλοποίησης. Σ’ αυτή την περίπτωση, η εν λόγω μεταβιβάζουσα οντότητα δεν θα πρέπει να υποχρεούται να διατηρεί πρόσθετο συμφέρον στο επίπεδο της επανατιτλοποίησης, υπό τον όρο ότι δεν προστίθενται άλλα ανοίγματα ή θέσεις στην υποκείμενη ομάδα της επανατιτλοποίησης. Στις περιπτώσεις αυτές, η επανατιτλοποίηση θα πρέπει να θεωρείται απλώς το δεύτερο σκέλος της ίδιας συναλλαγής που δεν μεταβάλλει σημαντικά την οικονομική βάση της τιτλοποίησης. Συνεπώς, η αρχική διατήρηση στο επίπεδο της τιτλοποίησης θα πρέπει να επαρκεί για την επίτευξη του σκοπού της απαίτησης διατήρησης κινδύνου. Τέλος, απλώς η εκ νέου τμηματοποίηση μιας θέσης τιτλοποίησης σε διαδοχικά τμήματα από τη μεταβιβάζουσα οντότητα της τιτλοποίησης δεν θα πρέπει να θεωρείται επανατιτλοποίηση για τους σκοπούς της απαίτησης διατήρησης.

(11)

Οι απαιτήσεις επιλογής στοιχείων ενεργητικού που ορίζονται στο άρθρο 6 παράγραφος 2 του κανονισμού (ΕΕ) 2017/2402 αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του πλαισίου διατήρησης κινδύνου. Εάν οι μεταβιβάζουσες οντότητες ήταν σε θέση να διαλέγουν στοιχεία ενεργητικού για την τιτλοποίηση χαρτοφυλακίων με χαμηλότερη πιστωτική ποιότητα, και ιδίως εν αγνοία των επενδυτών ή των δυνητικών επενδυτών, ο σκοπός και η αποτελεσματικότητα της διατήρησης κινδύνου για την ευθυγράμμιση των συμφερόντων των μεταβιβαζουσών οντοτήτων και των επενδυτών θα υπονομεύονταν σοβαρά. Στο εν λόγω σενάριο, ενώ η μεταβιβάζουσα οντότητα θα χρησιμοποιούσε την τιτλοποίηση για την εκποίηση επισφαλών στοιχείων ενεργητικού, οι επενδυτές θα παραπλανούνταν και θα βασίζονταν στη διατήρηση τμήματος του κινδύνου από τη μεταβιβάζουσα οντότητα ως απόδειξη της ορθής ευθυγράμμισης συμφερόντων. Για να αποφευχθεί ένα τέτοιο σενάριο και να υπάρξει ασφάλεια δικαίου, είναι αναγκαίο να καθοριστούν κριτήρια στα οποία μπορούν να βασίζονται οι μεταβιβάζουσες οντότητες για να διασφαλίσουν τη συμμόρφωση με το άρθρο 6 παράγραφος 2 του κανονισμού (ΕΕ) 2017/2402. Επιπλέον, θα πρέπει επίσης να προβλεφθούν κριτήρια για τον προσδιορισμό των «συγκρίσιμων στοιχείων ενεργητικού». Οι τιτλοποιήσεις για τις οποίες η σύγκριση που αναφέρεται στο άρθρο 6 παράγραφος 2 του κανονισμού (ΕΕ) 2017/2402 δεν είναι δυνατή, επειδή όλα τα συγκρίσιμα στοιχεία ενεργητικού μεταβιβάστηκαν στην ΟΕΣΤ, θα πρέπει να θεωρείται ότι πληρούν τις απαιτήσεις της εν λόγω παραγράφου, υπό τον όρο ότι το γεγονός πως η σύγκριση αυτή δεν είναι δυνατή γνωστοποιείται στο τελικό έγγραφο προσφοράς, στο ενημερωτικό δελτίο, στη σύνοψη της συναλλαγής ή στην επισκόπηση των βασικών χαρακτηριστικών της τιτλοποίησης.

(12)

Σε περίπτωση που έχει κινηθεί διαδικασία αφερεγγυότητας κατά της οντότητας που διατηρεί συμφέρον ή όταν η εν λόγω οντότητα δεν είναι σε θέση να εξακολουθήσει να ενεργεί υπό την ιδιότητα αυτή για λόγους πέρα από τον έλεγχό της ή τον έλεγχο των μετόχων της, θα πρέπει να είναι δυνατόν το εναπομείναν διατηρούμενο σημαντικό καθαρό οικονομικό συμφέρον να διατηρηθεί από άλλη νομική οντότητα που συμμορφώνεται με το άρθρο 6 του κανονισμού (ΕΕ) 2017/2402, ώστε να συνεχιστεί η ευθυγράμμιση των συμφερόντων.

(13)

Σύμφωνα με το άρθρο 6 παράγραφος 1 τέταρτο εδάφιο του κανονισμού (ΕΕ) 2017/2402, μόνον οι διαχειριστές που μπορούν να αποδείξουν πραγματογνωσία στη διαχείριση ανοιγμάτων παρόμοιας φύσης με τα τιτλοποιημένα ανοίγματα μπορούν να ενεργούν ως οντότητες που διατηρούν συμφέρον σε μια παραδοσιακή τιτλοποίηση ΜΕΑ. Επομένως, είναι σκόπιμο να καθοριστούν τα κριτήρια που θα πρέπει να πληρούν οι διαχειριστές ώστε να είναι σε θέση να αποδείξουν ότι διαθέτουν την απαιτούμενη πραγματογνωσία στη διαχείριση ανοιγμάτων παρόμοιων με εκείνα που τιτλοποιούνται.

(14)

Ο κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμός (ΕΕ) αριθ. 625/2014 της Επιτροπής (2) συμπληρώνει τις διατάξεις περί διατήρησης κινδύνου που προβλέπονται στο άρθρο 405 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 575/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (3) για τα πιστωτικά ιδρύματα και τις επιχειρήσεις επενδύσεων. Ο κανονισμός (ΕΕ) 2017/2401 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (4) τροποποίησε τον κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 575/2013 με την απαλοιφή του πέμπτου μέρους και συνεπώς του άρθρου 405 του εν λόγω κανονισμού. Οι απαιτήσεις σχετικά με τη διατήρηση κινδύνου που προβλέπονταν στο άρθρο 405 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 575/2013 καθορίζονται πλέον στο άρθρο 6 του κανονισμού (ΕΕ) 2017/2402. Συνεπώς, είναι σκόπιμο να καταργηθεί ο κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμός (ΕΕ) αριθ. 625/2014, με την επιφύλαξη του άρθρου 43 παράγραφος 6 του κανονισμού (ΕΕ) 2017/2402.

(15)

Ο παρών κανονισμός βασίζεται στα σχέδια ρυθμιστικών τεχνικών προτύπων που καταρτίστηκαν σε στενή συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Αρχή Κινητών Αξιών και Αγορών και την Ευρωπαϊκή Αρχή Ασφαλίσεων και Επαγγελματικών Συντάξεων, και υποβλήθηκαν στην Επιτροπή από την Ευρωπαϊκή Αρχή Τραπεζών.

(16)

Η Ευρωπαϊκή Αρχή Τραπεζών διεξήγαγε ανοικτές δημόσιες διαβουλεύσεις σχετικά με τα σχέδια ρυθμιστικών τεχνικών προτύπων στα οποία βασίζεται ο παρών κανονισμός, ανέλυσε τα ενδεχόμενα συναφή κόστη και τις ωφέλειες και ζήτησε τη γνώμη της ομάδας τραπεζικών συμφεροντούχων που συγκροτήθηκε σύμφωνα με το άρθρο 37 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1093/2010 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (5),

α)

ως «σύνθετη μορφή διατήρησης» νοείται η διατήρηση σημαντικού καθαρού οικονομικού συμφέροντος μέσω της χρήσης παράγωγων μέσων·

β)

ως «μη μόνιμη μορφή διατήρησης» νοείται η διατήρηση σημαντικού καθαρού οικονομικού συμφέροντος μέσω της χρήσης πιστωτικής στήριξης που εξασφαλίζει την άμεση επιβολή της διατήρησης, μεταξύ άλλων με εγγυήσεις, πιστωτικές επιστολές ή παρόμοιες μορφές πιστωτικής στήριξης.

α)

άμεση διατήρηση ποσοστού τουλάχιστον 5 % της ονομαστικής αξίας καθενός από τα τμήματα τιτλοποίησης που έχουν πωληθεί ή μεταβιβαστεί σε επενδυτές·

β)

διατήρηση ανοίγματος που εκθέτει τον κάτοχό του στον πιστωτικό κίνδυνο κάθε εκδοθέντος τμήματος μιας συναλλαγής τιτλοποίησης σε αναλογική βάση ίσου τουλάχιστον με 5 % της συνολικής ονομαστικής αξίας καθενός από τα εκδοθέντα τμήματα·

γ)

διατήρηση τουλάχιστον του 5 % της ονομαστικής αξίας καθενός από τα τιτλοποιημένα ανοίγματα, υπό την προϋπόθεση ότι ο διατηρούμενος πιστωτικός κίνδυνος είναι της ίδιας προτεραιότητας ή κατατάσσεται μετά τον πιστωτικό κίνδυνο που έχει τιτλοποιηθεί σε σχέση με τα ίδια ανοίγματα·

δ)

παροχή, στο πλαίσιο ενός προγράμματος ABCP, ταμειακής διευκόλυνσης, εφόσον πληρούνται όλες οι ακόλουθες προϋποθέσεις: