1.

Στις 23 Φεβρουαρίου 1983 η Επιτροπή έλαβε απόφαση περί αναδιοργανώσεως των μεταφραστικών της υπηρεσιών στις Βρυξέλλες και το Λουξεμβούργο. Η αναδιοργάνωση αυτή περιελάμβανε κυρίως την εγκαθίδρυση εξειδικευμένων ομάδων εντός των μεταφραστικών τμημάτων, οι οποίες θα λειτουργούσαν υπ' ευθύνη ενός επικεφαλής ομάδας για το διορισμό του οποίου θα προηγείτο πρόσκληση υποβολής υποψηφιοτήτων.

Αποφασίστηκε να γίνει ο διορισμός αυτός κατόπιν δοκιμαστικής περιόδου κατά τη διάρκεια της οποίας διάφοροι υποψήφιοι για τη θέση ασκούσαν, στο πλαίσιο ενός εκ περιτροπής συστήματος, τα καθήκοντα του επικεφαλής ομάδας κατά τη διάρκεια έξι μηνών.

2.

Η Anna Bonino, που ανέλαβε υπηρεσία στην Επιτροπή το 1966 και κατείχε από το 1974 θέση αναθεωρητή, με βαθμό LA 4 από την 1η Ιανουαρίου 1979, ανέλαβε τα καθήκοντα του επικεφαλής ομάδας « οικονομία και νομισματικά» του ιταλικού τμήματος μεταφράσεως κατά τη διάρκεια της πρώτης δοκιμαστικής περιόδου μεταξύ της 1ης Ιουνίου 1983 και 30 Νοεμβρίου 1983.

Για την περίοδο από της 1ης Δεκεμβρίου 1983 μέχρι 31 Μαΐου 1984 ο Carlo Tutzschky, μεταφραστής από το 1971, αναθεωρητής με βαθμό LA 5 από την 1η Οκτωβρίου 1976 και με βαθμό LA 4 από την 1η Νοεμβρίου 1982, ανέλαβε δοκιμαστικά τα καθήκοντα του επικεφαλής ομάδας.

Ένας τρίτος υπάλληλος που ήταν υποψήφιος για τη δοκιμαστική περίοδο απέσυρε την υποψηφιότητά του.

3.

Τον Ιούνιο του 1984η Επιτροπή δημοσίευσε την ανακοίνωση κενής θέσεως COM/1059/84 για τη θέση του επικεφαλής ομάδας στη σταδιοδρομία LA 5/LA 4, για τη μεταφραστική ομάδα « οικονομία και νομισματικά » στο ιταλικό τμήμα. Τα καθήκοντα περιγράφονταν ως εξής:

« Υπό την εποπτεία του προϊσταμένου τμήματος και σε συμφωνία μαζί του, υπεύθυνος για τη διανομή και την ορθή εκτέλεση των μεταφραστικών εργασιών που βαρύνουν την ομάδα· προβαίνει στην αναθεώρηση ή μετάφραση κειμένων που έχουν ανατεθεί στην ομάδα του· φροντίζει για την επαγγελματική επιμόρφωση των μελών της ομάδας. »

Τα προσόντα που απαιτούνταν για τη θέση ήταν:

Η Bonino και ο Tutzschky υπέβαλαν τις υποψηφιότητες τους βάσει αυτής της ανακοινώσεως κενής θέσεως.

4.

Σ' ένα υπηρεσιακό σημείωμα της 12ης Ιουλίου 1984 προς τον προϊστάμενο του τμήματος προσωπικού, και το οποίο δεν κοινοποιήθηκε στην Bonino, ο προϊστάμενος του ιταλικού μεταφραστικού τμήματος Bellardi-Ricci πρότεινε το διορισμό του Tutzschky στην κενή θέση. Ο Tutzschky διασφάλιζε άψογη λειτουργία της ομάδας του κατά τη διάρκεια της δοκιμαστικής περιόδου, έχοντας ομόφωνα τη σύμφωνη γνώμη των συνεργατών του, όλων των βαθμών, με την ποιότητα και τη διακριτικότητα των παρεμβάσεων του· η Bonino είχε γερές γνώσεις στον τομέα « οικονομία και νομισματικά », αλλά δεν επέδειξε τόσο υψηλά προσόντα όσον αφορά την ικανότητα να διευθύνει και να εμψυχώνει τις εργασίες ομάδας μεταφραστών, κυρίων μεταφραστών και αναθεωρητών. Αν τα επαγγελματικά προσόντα των δύο υποψηφίων όσον αφορά την ικανότητά τους να μεταφράζουν και να αναθεωρούν ήταν περίπου ίσου επιπέδου, οι δύο δοκιμαστικές περίοδοι επιβεβαίωσαν τη μεγαλύτερη αξία του Tutzschky όσον αφορά τα προσόντα του στη διοίκηση προσωπικού, τόσο όσον αφορά τη διανομή της εργασίας όσο και τον έλεγχό της στα πλαίσια κλίματος καλών ανθρωπίνων σχέσεων.

Βάσει του υπηρεσιακού αυτού σημειώματος, του οποίου το περιεχόμενο επιβεβαιώθηκε σε συνομιλία από τον Bellardi-Ricci προς το διευθυντή του προσωπικού, υπεβλήθη από τον τελευταίο πρόταση προς το γενικό διευθυντή του προσωπικού και διοίκησης να μετατεθεί ο Tutzschky, υπάλληλος με βαθμό LA 4, στην κενή θέση. Η μετάθεση αυτή αποφασίστηκε στις 19 Οκτωβρίου 1984 με ισχύ από την 1η Οκτωβρίου 1984.

Στις 29 Οκτωβρίου 1984 διαβιβάστηκε στην Bonino έντυπο που την πληροφορούσε, χωρίς καμιά άλλη διευκρίνιση, ότι η υποψηφιότητά της απορρίφθηκε.

Με υπηρεσιακό σημείωμα της 5ης Νοεμβρίου 1984, το οποίο κοινοποιήθηκε στην Bonino, ο προϊστάμενος του ιταλικού μεταφραστικού τμήματος ανακοίνωσε στο προσωπικό ότι ο Tutzschky διορίστηκε επικεφαλής της ομάδας « οικονομία και νομισματικά » με απόφαση της αρμόδιας για τους διορισμούς αρχής της 19ης Οκτωβρίου 1984.

5.

Στις 22 Ιανουαρίου 1985, η Bonino υπέβαλε διοικητική ένσταση κατά της απορρίψεως της υποψηφιότητας της και του διορισμού του Tutzschky στη θέση του επικεφαλής ομάδας. Απέστειλε αντίγραφο της ένστασης αυτής στον πρόεδρο της « επιτροπής ίσης εκπροσώπησης για την ισότητα ευκαιριών » της Επιτροπής.

Στις 12 Ιουλίου 1985 η Bonino πληροφορήθηκε ότι « η επιτροπή ίσης εκπροσώπησης για την ισότητα ευκαιριών » θεωρούσε ότι εκ πρώτης όψεως η ύπαρξη συγκεκαλυμμένης δυσμενούς διάκρισης εις βάρος της Bonino δεν φαινόταν να αποκλείεταιι και ότι, γενικότερα, εξέφραζε ανησυχίες από την απουσία θηλέων υπαλλήλων στο επίπεδο υπευθύνων διοικήσεως στα πλαίσια των μεταφραστικών υπηρεσιών, όπου η μερίδα των γυναικών μεταξύ των επικεφαλής ομάδων και προϊσταμένων τμημάτων ήταν μικρότερη από εκείνη των άλλων καθηκόντων στον κλάδο LA.

Με έγγραφο της 6ης Αυγούστου 1985, μετά από την άσκηση της προκειμένης προσφυγής, ο αντιπρόεδρος της Επιτροπής απέρριψε τη διοικητική ένσταση της Bonino.

1.

Με δικόγραφο που κατατέθηκε στη γραμματεία του Δικαστηρίου στις 24 Ιουλίου 1985, η Bonino άσκησε την προκειμένη προσφυγή.

Ζητεί από το Δικαστήριο:

2.

Η Επιτροπή ζητεί από το Δικαστήριο:

3.

Οι αρχικοί διάδικοι κατέθεσαν υπομνήματα απαντήσεως και ανταπαντήσεως.

4.

Με Διάταξη της 21ης Μαρτίου 1986, το Δικαστήριο αποφάσισε να κάνει δεκτή την παρέμβαση της Union syndicale-service public européen-Bruxelles προς υποστήριξη των αιτημάτων της προσφεύγουσας.

Με το υπόμνημα παρεμβάσεως της, η παρεμβαίνουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

5.

Κατόπιν εκθέσεως του εισηγητή δικαστή, μετ' ακρόαση του γενικού εισαγγελέα, το Δικαστήριο (τρίτο τμήμα) αποφάσισε να κινήσει την προφορική διαδικασία χωρίς προηγούμενη διεξαγωγή αποδείξεων.

—

Η απόφαση της ΑΔΑ να επιλέξει τον Tutzschky, και όχι την προσφεύγουσα, ενέχει χαρακτήρα που την εκπλήσσει τελείως δεδομένου ότι ένα σύνολο επιχειρημάτων μάχονται υπέρ της επιλογής της προσφεύγουσας, δηλαδή η μεγαλύτερη επαγγελματική της εμπειρία και η αρχαιότητα, ανώτερη κατά πέντε περίπου χρόνια στην υπηρεσία και το βαθμό, το γεγονός ότι είχε de facto εκπληρώσει επί δέκα χρόνια καθήκοντα επικεφαλής ομάδας, οι περισσότερες γλώσσες βάσει των οποίων εργάζεται, η επιτυχία της σε εσωτερικό διαγωνισμό για οικονομολόγους και η συμμετοχή της σε μάθημα διοικήσεως.

—

Η εφαρμογή της θεμελιώδους αρχής της ισότητας ανδρών και γυναικών έπρεπε να στηρίζεται σε σύστημα καταλλήλων κυρώσεων και σε δικαστική και αποτελεσματική προστασία. Ενόψει καταστάσεως υποεκπροσωπήσεως του γυναικείου φύλου σε θέσεις με ευθύνες του επιπέδου όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση, οι συγκεκαλυμμένες δυσμενείς διακρίσεις έπρεπε να αποφεύγονται με την υποχρέωση της ΑΔΑ να αιτιολογεί την επιλογή ενός άνδρα κατά τρόπο που να πείθει ότι δεν υπερέβη τα όρια εξουσίας εκτιμήσεως που διαθέτει.

1

Με δικόγραφο που κατατέθηκε στη γραμματεία του Δικαστηρίου στις 24 Ιουλίου 1985 η Anna Bonino, υπάλληλος με βαθμό LA 4 σε θέση αναθεωρητή στο ιταλικό τμήμα μεταφράσεως στην Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων άσκησε προσφυγή με την οποία ζητεί την ακύρωση της αποφάσεως της 19ης Οκτωβρίου 1984 που απέρριπτε την υποψηφιότητα της για τη θέση επικεφαλής ομάδας « οικονομία και νομισματικά» ( σταδιοδρομία LA 5/LA 4 ) και διόριζε στη θέση αυτή τον Tutzschky.

2

Στην έκθεση για την επ' ακροατηρίου συζήτηση αναπτύσσονται τα πραγματικά περιστατικά της υποθέσεως και οι λόγοι και τα επιχειρήματα των διαδίκων. Τα στοιχεία αυτά του φακέλου δεν επαναλαμβάνονται πιο κάτω παρά μόνο καθόσον απαιτείται για να σχηματίσει κρίση το Δικαστήριο.

3

Η ανακοίνωση της εν λόγω κενής θέσης δημοσιεύτηκε κατόπιν αποφάσεως αναδιοργανώσεως της δομής των μεταφραστικών τμημάτων δημιουργώντας εξειδικευμένες ομάδες. Πριν από τη δημοσίευση της ανακοίνωσης αυτής, η Επιτροπή είχε αναθέσει στην Bonino και στον Tutzschky, εκ περιτροπής, για μια δοκιμαστική περίοδο έξι μηνών την άσκηση των καθηκόντων του επικεφαλής ομάδας « οικονομία και νομισματικά ».

4

Κατά πρώτον πρέπει να απορριφθεί η άποψη της Bonino σύμφωνα με την οποία η επίδικη απόφαση πάσχει ελάττωμα από το γεγονός ότι δεν περιέχει ειδικά εμπεριστατωμένη αιτιολογία, όπως το θεωρεί αναγκαίο η Bonino, εφόσον, στα πλαίσια κατάστασης ανισορροπίας μεταξύ αρρένων και θηλέων υπαλλήλων, η υποψηφιότητα θηλεος υπαλλήλου απορρίπτεται. Πράγματι, όπως έκρινε το Δικαστήριο για τις αποφάσεις προαγωγής που έχουν ληφθεί δυνάμει του άρθρου 45 του κανονισμού υπηρεσιακής καταστάσεως των υπαλλήλων (βλέπε αποφάσεις της 13ης Ιουλίου 1972, Bernardi,90/71, Rec. 1972, σ. 603· και της 30ής Οκτωβρίου 1974, Grassi, 188/73, Rec. 1974, σ. 1099 ), το άρθρο 25 δεν υποχρεώνει την αρμόδια για τους διορισμούς αρχή να αιτιολογήσει απόφαση σχετική με την τοποθέτηση υπαλλήλου σε νέα θέση ούτε έναντι του διορισθέντος υπαλλήλου, κατά του οποίου η απόφαση αυτή δεν μπορεί να προκαλέσει βλάβη, ούτε έναντι των υποψηφίων των οποίων η υποψηφιότητα απορρίφθηκε και ως προς τους οποίους οι αιτιολογίες μπορεί να είναι επιζήμιες. Ηπαρουσία γυναικών μεταξύ των υποψηφίων για την εν λόγω θέση καθώς και η αρχή της ίσης μεταχειρίσεως μεταξύ ανδρών και γυναικών δεν έχουν σχετικά επιπτώσεις.

5

Κατόπιν πρέπει να υπομνησθεί ότι η επιλογή της αρμόδιας για τους διορισμούς αρχής να τοποθετήσει, κατόπιν ανακοινώσεως κενής θέσεως, υπάλληλο σε κενή θέση, πρέπει να πραγματοποιηθεί, δυνάμει του άρθρου 7 του κανονισμού υπηρεσιακής καταστάσεως των υπαλλήλων, προς το συμφέρον μόνο της υπηρεσίας. Για να εκτιμηθεί, στο πλαίσιο μιας τέτοιας αποφάσεως, το συμφέρον της υπηρεσίας καθώς και τα προσόντα των υποψηφίων για την εν λόγω θέση, η αρμόδια για τους διορισμούς αρχή διαθέτει ευρεία εξουσία εκτιμήσεως. Κατά πάγια νομολογία του Δικαστηρίου ( βλέπε τελευταία την απόφαση της 4ης Φεβρουαρίου 1987, Bouteiller, 324/85, Συλλογή 1987, σ. 529, 544), ο έλεγχος του Δικαστηρίου πρέπει να περιορίζεται σε παρόμοιο πεδίο στο ζήτημα αν, λαμβάνοντας υπόψη τις σκέψεις που οδήγησαν τη διοίκηση στην εκτίμηση της, η διοίκηση κινήθηκε εντός λογικών ορίων και δεν έκανε χρήση της εξουσίας της κατά τρόπο προφανώς εσφαλμένο. Το Δικαστήριο δεν μπορεί συνεπώς να υποκαταστήσει την αρμόδια για τους διορισμούς αρχή στην εκτίμηση των προσόντων των υποψηφίων ή του συμφέροντος της υπηρεσίας.

6

Όπως προκύπτει από τις συζητήσεις ενώπιον του Δικαστηρίου στη συγκεκριμένη περίπτωση η αρμόδια για τους διορισμούς αρχή δέχτηκε ότι λαμβάνοντας υπόψη τους τίτλους και την εμπειρία στον τομέα της οικονομίας και των νομισματικών και λαμβάνοντας υπόψη τις γλωσσικές γνώσεις, η προσφεύγουσα μπορούσε να θεωρηθεί ότι έχει περισσότερα προσόντα από τον Tutzschky, αλλά πάντως θεώρησε ότι ο Tutzschky ήταν ικανότερος για να εκπληρώσει τα εν λόγω καθήκοντα λόγω των ανωτέρων διευθυντικών του προσόντων. Είναι βέβαιο ότι η αρμόδια για τους διορισμούς αρχή κατέληξε στο συμπέρασμα αυτό στηριζόμενη στην εξέλιξη των δοκιμαστικών περιόδων των δύο υποψηφίων κατά την άσκηση των καθηκόντων του επικεφαλής της ομάδας.

7

Τέτοιες σκέψεις δεν υπερβαίνουν αυτές καθεαυτές τα όρια της εξουσίας εκτιμήσεως της αρμόδιας για τους διορισμούς αρχής κατά την επιλογή του πιο καταλλήλου υποψηφίου για τη σχετική θέση.

8

Αντίθετα από ό,τι υποστηρίζει η προσφεύγουσα, τέτοιες σκέψεις δεν αντιφάσκουν από το λόγο ότι η προσφεύγουσα είχε ήδη προηγουμένως αναλάβει, πράγματι, τη διεύθυνση της ομάδας και ότι η Επιτροπή κατόπιν της προέτεινε τη θέση επικεφαλής άλλης ομάδας στον τομέα της αυτόματης μετάφρασης. Πράγματι, χωρίς να τεθεί υπό αμφισβήτηση γενικά η καταλληλότητα της προσφεύγουσας να εκπληρώσει τα καθήκοντα του επικεφαλής ομάδας, η αρμόδια για τους διορισμούς αρχή μπορούσε να κρίνει υπό το φως της πρακτικής εμπειρίας κατά την άσκηση των εν λόγω καθηκόντων ότι ο Tutzschky ήταν καταλληλότερος για την ιδιαίτερη αυτή θέση.

9

Τέλος δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι τέτοιες απόψεις αποτελούν την έκφραση μιας γενικής προκατάληψης εις βάρος των γυναικών και κατά συνέπεια αντίκεινται στην αρχή της ίσης μεταχείρισης ανδρών και γυναικών. Πράγματι, η Bonino δεν στήριξε τον ισχυρισμό αυτό παρά μόνο με προτάσεις γενικής φύσεως τις οποίες δεν υποστήριξε με κανένα συγκεκριμένο πραγματικό στοιχείο. Στο ίδιο αυτό πλαίσιο, δεν είναι αναγκαίο να εξεταστεί η άποψη που διατύπωσε μόνο η παρεμβαίνουσα σύμφωνα με την οποία οι γυναίκες έπρεπε εν πάση περιπτώσει να τυγχάνουν δικαιώματος προτιμήσεως όσον αφορά τις υποψηφιότητες τους, διότι η ίδια η παρεμβαίνουσα υποστήριξε τέτοια άποψη μόνο για την περίπτωση που η αρμόδια για τους διορισμούς αρχή είχε να επιλέξει μεταξύ γυναικός και ανδρός που τους θεωρούσε και τους δύο εξίσου ικανούς και με προσόντα για την εν λόγω θέση, περίπτωση η οποία δεν εμφανίζεται στη συγκεκριμένη περίπτωση όπως προκύπτει από τα παραπάνω.

10

Πάντως, πρέπει να διαπιστωθεί ότι το μόνο στοιχείο του φακέλου που μπορεί να στηρίξει στη συγκεκριμένη περίπτωση τις σκέψεις που καθόρισαν την επιλογή της αρμόδιας για τους διορισμούς αρχή είναι ένα υπηρεσιακό σημείωμα, απευθυνόμενο από τον προϊστάμενο του τμήματος της ιταλικής μεταφράσεως στον προϊστάμενο του τμήματος προσωπικού, και με το οποίο ο τελευταίος προέτεινε τον διορισμό του Tutzschky αφού προηγουμένως περιέγραψε και συνέκρινε τα αποτελέσματα των δοκιμαστικών περιόδων που διήνυσαν οι δύο υποψήφιοι στα εν λόγω καθήκοντα. Είναι βέβαιο, όπως υποστηρίζει η Bonino, ότι το υπηρεσιακό αυτό σημείωμα δεν περιήλθε εις γνώση της και ότι δεν τέθηκε στον προσωπικό της φάκελο.

11

Σχετικά, πρέπει να υπομνηστεί ότι το άρθρο 26 του κανονισμού υπηρεσιακής καταστάσεως των υπαλλήλων ορίζει ότι ο προσωπικός φάκελος του υπαλλήλου πρέπει να περιέχει κυρίως « όλες τις εκθέσεις που αφορούν την ικανότητα, την απόδοση και τη συμπεριφορά του » καθώς και « τις παρατηρήσεις που διετύπωσε ο υπάλληλος ως προς τα εν λόγω έγγραφα « και ότι, κατά το άρθρο 43 του ίδιου κανονισμού, η περιοδική έκθεση περί της ικανότητας, της απόδοσης και της συμπεριφοράς στην υπηρεσία κάθε υπαλλήλου ανακοινώνεται στον ενδιαφερόμενο ο οποίος « έχει την ευχέρεια να επισυνάψει όλες τις παρατηρήσεις που κρίνει σκόπιμες ». Όπως το Δικαστήριο έκρινε με την απόφαση της 28ης Ιουνίου 1972 (Brasseur, 88/71, Rec. 1972, σ. 499), ο σκοπός των διατάξεων αυτών είναι να διασφαλίσει το δικαίωμα υπερασπίσεως του υπαλλήλου, αποφεύγοντας οι αποφάσεις που λαμβάνονται από την αρμόδια για τους διορισμούς αρχή και οι οποίες θίγουν την υπηρεσιακή του κατάσταση και τη σταδιοδρομία του να στηρίζονται σε στοιχεία που αφορούν τη συμπεριφορά του, τα οποία δεν αναφέρονται στον προσωπικό του φάκελο. Όπως προκύπτει από τις διατάξεις αυτές, η απόφαση που στηρίζεται σε τέτοια στοιχεία, αντίκειται στις εγγυήσεις του κανονισμού υπηρεσιακής καταστάσεως και πρέπει να ακυρωθεί με την αιτιολογία ότι έχει ληφθεί δυνάμει διαδικασίας που στερείται νομιμότητας (βλέπε απόφαση της 3ης Φεβρουαρίου 1971, Rittweger, 21/70, Rec. 1971, σ. 7 ).

12

Είναι αλήθεια ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση το υπηρεσιακό σημείωμα του ιεραρχικά προϊσταμένου της Bonino περιείχε, παράλληλα με την περιγραφή και την εκτίμηση των αποτελεσμάτων της δοκιμαστικής περιόδου της Bonino, το αποτέλεσμα της δοκιμαστικής περιόδου του Tutzschky, τη συγκριτική εκτίμηση των δύο δοκιμαστικών περιόδων και την πρόταση να διοριστεί ο Tutzschky. Ούτε εκθέσεις που αφορούν άλλο υπάλληλο ούτε στοιχεία που συνιστούν μέρος της διαδικασίας διορισμού αυτής καθεαυτή, όπως η συγκριτική εκτίμηση των προσόντων και της αξίας περισσοτέρων υποψηφίων ή πρόταση του ιεραρχικώς προϊσταμένου, πρέπει να φέρονται εις γνώση των υποψηφίων.

13

Αντίθετα αντίκειται στα άρθρα 26 και 43 του κανονισμού υπηρεσιακής καταστάσεως το γεγονός ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση η έκθεση που συντάχθηκε για τη δοκιμαστική περίοδο της Bonino συγχωνεύθηκε στο ίδιο υπηρεσιακό σημείωμα με τη συγκριτική εκτίμηση των δύο υποψηφίων χωρίς η έκθεση αυτή να τεθεί στον προσωπικό φάκελο της Bonino και να έχει τη δυνατότητα να διατυπώσει σχετικά τις παρατηρήσεις της. Δεδομένου ότι η αρμόδια για τους διορισμούς αρχή δεν διέθετε στο φάκελο της κανένα άλλο στοιχείο για να στηρίξει την εκτίμηση της για το ότι ο Tutzschky ήταν ο πιο κατάλληλος υποψήφιος, η έκθεση, που περιείχε το εν λόγω υπηρεσιακό σημείωμα, σχετικά με τη δοκιμαστική περίοδο της Bonino είχε αποφασιστική επιρροή στο περιεχόμενο της επίδικης απόφασης.

14

Κατά συνέπεια προκύπτει ότι η επίδικη απόφαση είναι παράνομη και ότι η προσφυγή είναι βάσιμη.

15

Κατά το άρθρο 69, παράγραφος 2, του κανονισμού διαδικασίας, ο ηττηθείς διάδικος καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα. Επειδή η Επιτροπή ηττήθηκε πρέπει να καταδικαστεί στα δικαστικά έξοδα. Για τους λόγους αυτούς

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ( τρίτο τμήμα )

αποφασίζει: