This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Europejska strategia zatrudnienia (ESZ)
Zapoczątkowana w 1997 r. na posiedzeniu Rady Europejskiej w Luksemburgu, ESZ stanowi główny instrument Unii Europejskiej zapewniający koordynację działań krajów UE na rzecz reform w dziedzinie rynku pracy i polityki społecznej. Mechanizm ten opiera się bardziej na analizie porównawczej, monitorowaniu i uczeniu się niż na ustawodawstwie.
Od 1997 r. ESZ przeszła szereg różnych zmian, zarówno pod względem zarządzania, jak i ukierunkowania polityki. W 2005 r. została ponownie wdrożona w ramach strategii lizbońskiej. Doprowadziło to do połączenia europejskich wytycznych dotyczących zatrudnienia z ogólnymi wytycznymi polityki gospodarczej (OWPG) i stworzenia jednolitego zbioru zintegrowanych wytycznych w sprawie wzrostu gospodarczego i zatrudnienia. Strategia lizbońska została zrewidowana w 2010 r., na skutek czego powstała strategia „Europa 2020”. Państwa UE zaakceptowały nowe priorytety wyrażone w formie nowych celów i zintegrowanych wytycznych. Od 2011 r. ESZ jest w pełni zintegrowana z europejskim semestrem - rocznym cyklem koordynacji polityki gospodarczej.
ESZ opiera się na:
- wspólnym sprawozdaniu na temat zatrudnienia, zawierającym analizę największych wyzwań w zakresie zatrudnienia, przed jakimi stoją kraje UE, oraz ich reakcje w ramach polityki na wytyczne dotyczące zatrudnienia obserwowane w ciągu ostatnich lat,
- rocznej analizie wzrostu gospodarczego, która ustanawia priorytety makroekonomiczne UE w celu zwiększenia wzrostu gospodarczego i nasilenia procesu tworzenia nowych miejsc pracy i która otwiera europejski semestr,
- zintegrowanych wytycznych, które zawierają najważniejsze priorytety polityki dotyczące zatrudnienia i spraw społecznych,
- zaleceniach dla poszczególnych krajów, obejmujących odpowiednio dostosowane wytyczne dla państw UE dotyczące tego, jak sprostać stojącym przed nimi wyzwaniom gospodarczym, społecznym i wyzwaniom w zakresie zatrudnienia.
ZOBACZ TEŻ: