52009PC0554

[pic] | KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH |

Bruksela, dnia 21.10.2009

KOM(2009) 554 wersja ostateczna

2009/0165 (COD)

Wniosek

DYREKTYWA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

w sprawie minimalnych norm dotyczących procedur udzielania i cofania ochrony międzynarodowej w państwach członkowskich (przekształcenie)

{SEC (2009) 1376}{SEC (2009) 1377}

UZASADNIENIE

Kontekst wniosku

1.1. Podstawa i cele wniosku

Niniejszy wniosek przekształca dyrektywę Rady 2005/85/WE z dnia 1 grudnia 2005 r. w sprawie ustanowienia minimalnych norm dotyczących procedur nadawania i cofania statusu uchodźcy w państwach członkowskich[1] (zwaną dalej „dyrektywą w sprawie procedur azylowych”).

Uwagi otrzymane od zainteresowanych podmiotów w ramach konsultacji przeprowadzonych na podstawie zielonej księgi[2] wskazywały na powszechnie występujący problem zróżnicowanych rozwiązań proceduralnych na szczeblu krajowym oraz braki dotyczące poziomu gwarancji proceduralnych dla osób ubiegających się o azyl, wynikające głównie z faktu, że dyrektywa zapewnia obecnie państwom członkowskim szeroki zakres swobody. W związku z tym dyrektywa nie zapewnia odpowiednich możliwości, które stanowiłyby wsparcie dyrektywy w sprawie kwalifikowania[3], oraz które zapewniłyby skrupulatne rozpatrywanie wniosków o ochronę międzynarodową, zgodnie z międzynarodowymi i wspólnotowymi zobowiązaniami państw członkowskich dotyczącymi zasady non-refoulement .

Zgodnie z zapowiedzią zawartą w planie polityki azylowej[4], niniejszy wniosek stanowi element inicjatyw zmierzających do zagwarantowania większego stopnia harmonizacji i lepszych norm ochrony międzynarodowej na terytorium całej Unii. Przewidziane środki mają zapewnić większą spójność między aktami prawnymi obowiązującymi w UE w obszarze azylu oraz uprościć, usprawnić i ujednolicić rozwiązania proceduralne obowiązujące w całej Unii, jak również doprowadzić do podejmowania solidniejszych ustaleń w pierwszej instancji, zapobiegając tym samym nadużyciom oraz zwiększając efektywność procedury azylowej.

Niniejszy wniosek powiązany jest z wnioskiem Komisji dotyczącym rozporządzenia ustanawiającego Europejski Urząd Wsparcia w zakresie Polityki Azylowej [5], którego zadaniem jest między innymi zapewnienie państwom członkowskim praktycznej pomocy w celu podniesienia jakości procesu podejmowania decyzji w sprawach azylowych.

Jeżeli chodzi o obciążenia finansowe i administracyjne wynikające z przewidzianych środków dla tych państw członkowskich, których systemy azylowe poddawane są szczególnej, nieproporcjonalnie dużej presji, zwłaszcza ze względu na ich położenie geograficzne i sytuację demograficzną, zmobilizowane zostaną zasoby Europejskiego Funduszu na rzecz Uchodźców dla zapewnienia tym państwom członkowskim odpowiedniego wsparcia oraz zagwarantowania bardziej sprawiedliwego rozłożenia ciężarów pomiędzy państwa członkowskie. Dodatkowo Europejski Urząd Wsparcia w dziedzinie Azylu będzie w dalszym ciągu koordynował i wspierał wspólne działania mające pomóc państwom członkowskim poddanym szczególnej presji, oraz, bardziej ogólnie, pomagał państwo członkowskim w ustaleniu najbardziej opłacalnych metod realizacji przewidzianych środków poprzez zebranie dobrych praktyk oraz zorganizowaną wymianę zaawansowanej wiedzy specjalistycznej.

1.2. Kontekst ogólny

Prace nad stworzeniem wspólnego europejskiego systemu azylowego (CEAS) rozpoczęły się bezpośrednio po wejściu w życie traktatu amsterdamskiego w maju 1999 r., na podstawie zasad zatwierdzonych przez Radę Europejską z Tampere. W pierwszej fazie tworzenia wspólnego europejskiego systemu azylowego (lata 1999-2005) celem było zharmonizowanie ram prawnych państw członkowskich w oparciu o wspólne normy. Dyrektywa w sprawie procedur azylowych była ostatnim z pięciu elementów pakietu prawodawczego UE w obszarze azylu. Ma ona na celu ustanowienie minimalnych norm dotyczących procedur nadawania i pozbawienia statusu uchodźcy w państwach członkowskich.

Niniejszy wniosek stanowi odpowiedź na zawarte w programie haskim wezwanie do przedłożenia Radzie i Parlamentowi Europejskiemu wniosków dotyczących aktów prawnych należących do drugiej fazy tworzenia systemu, które miałyby zostać przyjęte przed końcem 2010 r. Ma on zaradzić niedociągnięciom występującym w procedurach nadawania i cofania ochrony międzynarodowej oraz zagwarantować wyższe, lepiej zharmonizowane standardy ochrony, a tym samym przybliżyć realizację celu zakładającego ustanowienie wspólnej procedury azylowej i jednolitego statusu, określonego w konkluzjach tamperskich, a następnie ponownie przywołanego w programie haskim.

Szczegółowa analiza problemów stwierdzonych w odniesieniu do niniejszej dyrektywy i dotyczących prac przygotowawczych w celu jej przyjęcia, określenie i ocena wariantów strategicznych oraz określenie i ocena preferowanego wariantu strategicznego zostały zawarte w ocenie skutków załączonej do niniejszego wniosku.

1.3. Spójność z pozostałymi obszarami polityki i celami Unii

Niniejszy wniosek jest w pełni zgodny z konkluzjami przyjętymi przez Radę Europejską z Tampere w 1999 r. oraz z programem haskim z 2004 r. w zakresie dotyczącym ustanowienia wspólnego europejskiego systemu azylowego. Stanowi on również odpowiedź na wezwanie do przedstawienia wniosków w celu utworzenia najpóźniej w 2012 r. jednej procedury azylowej obejmującej wspólne gwarancje, zawarte w Europejskim pakcie o imigracji i azylu, przyjętym przez Radę Europejską w dniu 17 października 2008 r.[6].

Konsultacje z zainteresowanymi stronami

Komisja dysponuje obecnie znaczną ilością informacji dotyczących wdrażania dyrektywy, w tym szerokim zakresem informacji na temat przepisów wymagających poprawy i sposobu praktycznego wykonywania dyrektywy.

- W czerwcu 2007 r. Komisja przedstawiła zieloną księgę , które celem było określenie możliwych rozwiązań podczas drugiej fazy tworzenia wspólnego europejskiego systemu azylowego. W toku konsultacji publicznych zebrano 89 odpowiedzi od szerokiego kręgu zainteresowanych podmiotów . Zagadnienia i sugestie poruszone w trakcie konsultacji stały się podstawą planu polityki wyszczególniającego środki, których przyjęcie Komisja zamierza zaproponować w celu zakończenia drugiej fazy wspólnego europejskiego systemu azylowego, w tym wniosek dotyczący zmiany dyrektywy w sprawie procedur azylowych. Komisja przeprowadziła dokładną analizę środków transpozycji zgłoszonych przez państwa członkowskie.

- Wykonanie dyrektywy oraz możliwe sposoby zaradzenia istniejącym obecnie lukom we wspólnotowych ramach prawnych w obszarze procedur azylowych były przedmiotem dyskusji przeprowadzonych podczas sześciu spotkań ekspertów , które zorganizowane zostały przez Komisję w okresie od lutego 2008 r. do stycznia 2009 r. We wspomnianych konsultacjach uczestniczyli eksperci rządowi (4 spotkania ekspertów w dniach 25.2.2008 r., 29.9.2008 r., 25.11.2008 r. oraz 12.1.2009 r.), organizacje pozarządowe (8.1.2009), Wysoki Komisarz Narodów Zjednoczonych ds. Uchodźców oraz prawnicy, którzy udzielają porad prawnych osobom ubiegającym się o azyl w ramach procedur krajowych (17.3.2008). Podczas konsultacji skupiono się na najistotniejszych elementach dyrektywy. W wyniku konsultacji Komisja uzyskała cenne informacje na temat zagadnień, które są przedmiotem niniejszego wniosku. Uczestniczące w konsultacjach strony zgodziły się co do konieczności dalszej harmonizacji rozwiązań proceduralnych oraz zapewnienia osobom ubiegającym się o nadanie ochrony międzynarodowej odpowiednich gwarancji, tak aby ich wnioski były rozpatrywane skutecznie i uczciwie, zgodnie z dyrektywą w sprawie kwalifikowania. Niektóre państwa członkowskie podkreśliły jednak potrzebę zachowania pewnej elastyczności w zakresie organizacji procedur azylowych oraz utrzymania rozwiązań proceduralnych ukierunkowanych na zapobieganie nadużyciom; inne państwa opowiedziały się natomiast za usuwaniem niedociągnięć istniejących w obowiązujących ramach prawnych za pomocą środków podejmowanych w oparciu o praktyczną współpracę, nie zaś za przyjmowaniem nowych aktów prawnych.

- Na zlecenie Komisji przeprowadzono analizę zewnętrzną , w której ocenie poddano dowody ilustrujące obecną sytuację oraz wyniki konsultacji.

- Na podstawie kilku szczegółowych kwestionariuszy skierowanych przez Komisję do wszystkich państw członkowskich oraz podmiotów reprezentujących społeczeństwo obywatelskie zgromadzono dane uzupełniające.

- Ważne informacje dotyczące wykonania dyrektywy znalazły się również w sprawozdaniach z realizacji projektów współfinansowanych przez Europejski Fundusz na rzecz Uchodźców oraz w sprawozdaniu z procedur azylowych w państwach uczestniczących w konsultacjach międzyrządowych (niebieska księga) .

Wyniki konsultacji przeprowadzonych na podstawie zielonej księgi oraz konsultacji z ekspertami reprezentującymi rządy i społeczeństwo obywatelskie, komentarze naukowe, odpowiedzi państw członkowskich na kwestionariusze oraz przeprowadzona przez Komisję analiza środków transpozycji pozwoliły na zidentyfikowanie dwóch zasadniczych problemów. Minimalne normy są mianowicie a) niewystarczające oraz b) niejasne, co powoduje, że nie są w stanie zapewnić uczciwego i skutecznego rozpatrywania spraw. Biorąc pod uwagę poważne luki, na które wskazali liczni komentatorzy oraz podmioty zainteresowane, Komisja zdecydowała się zaproponować gwarancje proceduralne oraz pojęcia, które będą pomocne w zapewnieniu podejmowania wiarygodnych decyzji zgodnie z dyrektywą w sprawie kwalifikowania. Obejmuje to między innymi gwarancje, których celem jest zapewnienie wnioskodawcy faktycznej możliwości uzasadnienia jego wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej, specjalne gwarancje dla wnioskodawców wymagających szczególnej troski oraz ustalenia w sprawie podniesienia jakości procesu decyzyjnego. Normy te mają zasadnicze znaczenie dla przeciwdziałania nadużyciom oraz dla utrzymania integralności systemów azylowych. W tym względzie wniosek Komisji uwzględnia również wyrażone przez państwa członkowskie obawy, które dotyczą wniosków powtarzających się oraz wniosków ewidentnie bezzasadnych. Podsumowując, niniejszy wniosek zmierza do stworzenia niezbędnych przesłanek umożliwiających wprowadzenie we Wspólnocie takich procedur azylowych, które są przystępne, skuteczne i uczciwe, oraz które uwzględniają indywidualną sytuację wnioskodawcy.

Aspekty prawne wniosku

3.1. Krótki opis proponowanych działań

Celem głównym niniejszego wniosku jest zapewnienie wyższych i spójniejszych norm w zakresie procedur udzielania i cofania ochrony międzynarodowej, które gwarantowałyby stosowny poziom analizy potrzeby objęcia ochroną międzynarodową obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców zgodnie z międzynarodowymi i wspólnotowymi zobowiązaniami państw członkowskich.

Wniosek zmierza do zwiększenia zarówno skuteczności, jak i jakości procesu podejmowania decyzji poprzez „ skoncentrowanie” usług, porad i wiedzy specjalistycznej na etapie wstępnym, a także zachęcenia państw członkowskich to tego, aby w stosownym terminie podejmowały solidne decyzje w pierwszej instancji . Zwiększona efektywność i jakość procesu azylowego powinna a) w przypadku zróżnicowanych grup osób przekraczających granicę - umożliwić państwom członkowskim przeprowadzanie szybszego rozróżnienia między osobami ubiegającymi się o azyl a innymi migrantami, dzięki czemu wykorzystanie pracowników oraz zasobów administracyjnych, niezbędnych dla uruchomienia i przeprowadzenia właściwych procedur (powrót, azyl, status humanitarny, ekstradycja itd.) zostanie zoptymalizowane ; b) pozwolić organom udzielającym azylu na podejmowanie solidnych decyzji, opartych na odpowiednio zgromadzonych i kompletnych informacjach dotyczących faktycznych okoliczności danej sprawy, przygotowywanie lepszego uzasadnienia decyzji odmownych oraz ograniczenie ryzyka anulowania takich decyzji przez organy odwoławcze; c) umożliwić pracownikom zajmującym się sprawami azylowymi lepszą identyfikację wniosków bezzasadnych i stanowiących nadużycie, włącznie z tymi, które złożone zostają na podstawie fałszywej tożsamości lub obywatelstwa ; d) ograniczyć koszty, jakie państwa członkowskie ponoszą w związku z przyjmowaniem osób ubiegających się o azyl oraz wesprzeć ich wysiłki polegające na wydalaniu z ich terytorium osób, którym nie udzielono azylu , jako że podejmowane decyzje będą szybsze i trafniejsze, a ponadto w większej liczbie przypadków ostateczne decyzje będą podejmowane już w pierwszej instancji. Prawdziwi uchodźcy oraz osoby potrzebujące ochrony uzupełniającej korzystaliby z szybszego dostępu do uprawnień określonych w dyrektywie w sprawie kwalifikowania.

Ponadto celem wniosku jest uproszczenie i ujednolicenie pojęć i narzędzi proceduralnych oraz poprawa spójności między aktami prawnymi w obszarze azylu. Powinno to, między innymi, wpłynąć na ograniczenie zjawiska wtórnych przepływów osób ubiegających się o azyl pomiędzy państwami członkowskimi w takim zakresie, w jakim wspomniane przepływy są skutkiem rozbieżnych rozwiązań proceduralnych.

W tym względzie wniosek porusza następujące kwestie:

1. Zgodność między różnymi aktami prawnymi w obszarze azylu

Dążąc do ułatwienia spójnego stosowania dorobku w obszarze azylu oraz uproszczenia obowiązujących rozwiązań , niniejszy wniosek przewiduje jedną procedurę. W ten sposób wyraźnie sformułowano, że wnioski powinny być rozpatrywane w świetle obu form ochrony międzynarodowej określonych w dyrektywie w sprawie kwalifikowania. Ponadto we wniosku określono przepisy, które mają zastosowanie w ramach jednej procedury, takie jak obowiązkowa kolejność analizy potrzeby objęcia ochroną międzynarodową – w odniesieniu do statusu uchodźcy, a następnie statusu ochrony uzupełniającej. Wniosek stanowi również rozszerzenie obowiązujących obecnie przepisów dotyczących pozbawienia statusu uchodźcy, tak aby obowiązywały one również w odniesieniu do przypadków cofnięcia ochrony uzupełniającej. Wspomniane zmiany są odzwierciedleniem dawno już wyznaczonego celu realizowanego przez Komisję w obszarze azylu[7] i dążą do zabezpieczenia zgodności z dyrektywą w sprawie kwalifikowania. Ponadto w celu wyjaśnienia zakresu przedmiotowego dyrektywy we wniosku wyraźnie określono, że zasady proceduralne oraz gwarancje określone w dyrektywie w sprawie procedur azylowych mają zastosowanie wobec wnioskodawców, których dotyczą procedury prowadzone na mocy rozporządzenia dublińskiego[8] w drugim państwie członkowskim, a także podkreślono, że pojęcie dorozumianego wycofania wniosku nie powinno być dla wnioskodawcy przeszkodą w ponownym skorzystaniu z procedur azylowych we właściwym państwie członkowskim.

2. Dostęp do procedur

We wniosku określono szereg gwarancji, których celem jest ułatwienie dostępu do procedur azylowych. W pierwszym rzędzie we wniosku wyraźnie objęto zakresem dyrektywy wody terytorialne i wyszczególniono obowiązki straży granicznej, policji oraz personelu ośrodków zatrzymania. Określono również termin, w jakim należy dopełnić formalności związanych ze złożeniem wniosku, a także wprowadzono gwarancje, których celem jest umożliwienie osobom faktycznie ubiegającym się o azyl złożenie wniosku o ochronę wtedy, gdy są obecne w punkcie przekraczania granicy lub w ośrodku zatrzymania przed wydaleniem. Powyższe gwarancje obejmują dostęp do informacji w sprawie procedur, jakie należy zastosować w celu złożenia wniosku o ochronę międzynarodową, dostęp do organizacji zapewniających porady i konsultacje prawne osobom ubiegającym się o azyl, a także ustalenia, których celem jest zapewnienie komunikacji między właściwymi organami a zainteresowaną osobą.

3. Gwarancje proceduralne na poziomie pierwszej instancji

Celem wniosku jest zwiększenie ogólnego poziomu uczciwości w procedurach azylowych, a tym samym doprowadzenie do spójniejszego stosowania uzgodnionych zasad i gwarancji proceduralnych. Zaproponowane zmiany opierają się w dużej mierze na rozwijającym się orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, odnoszącym się do zasad ogólnych prawa wspólnotowego, takich jak prawo do obrony, zasada równości stron oraz prawo do skutecznej ochrony sądowej. Kolejnym istotnym źródłem idei dla potrzeb opracowania dalszych zabezpieczeń proceduralnych dla osób ubiegających się o azyl było orzecznictwo Europejskiego Trybunału Praw Człowieka. W tym względzie celem zasadniczym wniosku jest udostępnienie wnioskodawcy stosownej i faktycznej możliwości uzyskania poparcia dla jego wniosku o ochronę międzynarodową oraz zapewnienie dogłębnej analizy potrzeby objęcia ochroną wnioskodawcy, którą przeprowadzają właściwe władze. Biorąc pod uwagę powyższe, wnioskowane zmiany:

a) ograniczają liczbę wyjątków od zasad i gwarancji proceduralnych, które zostały określone w obecnie obowiązującej dyrektywie. W szczególności wniosek eliminuje możliwość odstąpienia od przesłuchania w postępowaniach w trybie przyspieszonym;

b) wprowadzają dodatkowe gwarancje, takie jak prawo do bezpłatnej pomocy prawnej dla osób składających wniosek o ochronę międzynarodową w procedurach w pierwszej instancji;

c) wprowadzają gwarancje specjalne dla wnioskodawców wymagających szczególnej troski. Obejmują one między innymi przepisy dotyczące ekspertyz sądowo-lekarskich, wyłączenie niektórych kategorii wnioskodawców z postępowań w trybie przyspieszonym lub procedur granicznych oraz rozwiązania proceduralne, które ukierunkowane są na ustalenie dowodów w przypadku wniosków dotyczących prześladowania ze względu na płeć lub ze względu na wiek.

Przewidziane środki przyczyniłyby się między innymi do zapobiegania przypadkom nadużywania procedur poprzez zwiększenie świadomości wnioskodawców w zakresie mających zastosowanie wymogów, dzięki czemu ci ostatni będą lepiej wypełniać swoje przewidziane procedurami obowiązki. Środki stanowiłyby również wsparcie wysiłków podejmowanych przez władze azylowe na rzecz wydawania uzasadnionych i solidnych decyzji, które opierają się na kompletnych i odpowiednio zgromadzonych informacjach dotyczących faktycznych okoliczności wniosku.

4. Pojęcia i narzędzia proceduralne

Mając w perspektywie osiągnięcie celu w postaci wspólnej procedury azylowej, wniosek zmierza do skonsolidowania zasadniczych pojęć i narzędzi proceduralnych oraz lepszego określenia ich funkcjonalnej roli w procedurach azylowych. W pierwszym rzędzie dotyczy to przyczyn niedopuszczenia, włącznie z pojęciem bezpiecznego kraju trzeciego, postępowań w trybie przyspieszonym oraz wniosków ewidentnie bezzasadnych, pojęcia kolejnych wniosków oraz bezpiecznego kraju pochodzenia. Pojęcia oraz narzędzia dyrektywy powinny stać się spójniejsze i prostsze , udostępniając jednocześnie organom azylowym niezbędne narzędzia proceduralne, które umożliwiają zapobieganie / reagowanie na nadużycia oraz szybkie rozpatrywanie wniosków ewidentnie bezzasadnych lub mniej złożonych.

Biorąc pod uwagę decyzję o niedopuszczeniu, we wniosku wyraźnie przedstawiono, że zanim podjęta zostanie decyzja o uznaniu wniosku za niedopuszczalny, dany wnioskodawca powinien mieć możliwość przedstawienia organom swojego stanowiska w związku z zastosowaniem przyczyn niedopuszczenia. Ponadto we wniosku wyeliminowano pojęcie bezpiecznego europejskiego kraju trzeciego, zaś w wykazie wymogów materialnych dla potrzeb zastosowania pojęcia bezpiecznego kraju trzeciego uwzględniono przyczyny ochrony uzupełniającej.

We wniosku dokonano przeglądu bieżących rozwiązań dotyczących postępowań w trybie przyspieszonym oraz zawarto ograniczony i wyczerpujący wykaz przyczyn uzasadniających postępowanie w trybie przyspieszonym lub uznanie wniosków za ewidentnie bezzasadne; podkreślono w nim, że we wspomnianych przypadkach organ decydujący powinien dysponować wystarczającym czasem, umożliwiającym przeprowadzenie skrupulatnej analizy danego wniosku. Jednocześnie we wniosku zachowano i rozszerzono przepisy dyrektywy dotyczące zabezpieczenia integralności procedur, w szczególności w odniesieniu do rozpatrywania wniosków stanowiących nadużycie lub oszustwo. W tym kontekście zmiany polegają na wprowadzeniu dla wnioskodawców obowiązku współpracy z właściwymi organami w zakresie ustalenia tożsamości oraz innych elementów wniosku. Przepis ten powinien być stosowany w związku z bieżącymi normami, które pozwalają państwom członkowskim na uznanie wniosku, opartego na fałszywych informacjach lub dokumentach dotyczących tożsamości lub obywatelstwa wnioskodawcy, za ewidentnie bezzasadny oraz na rozpatrzenie takiego wniosku w trybie przyspieszonym.

Przewidziane środki dotyczące jakości procesu decyzyjnego, obejmujące rozwiązania w zakresie przesłuchań, wsparcie fachowców oraz szkolenia, powinny pogłębić umiejętności pracowników zaangażowanych w procedury azylowe, które prowadzą do odpowiednio wczesnego rozpoznawania wniosków stanowiących oszustwo lub nadużycie. Środki te ulegają wzmocnieniu dzięki temu, iż uwypuklona zostaje zasada jednego organu rozstrzygającego. Ostatnia zmiana uwzględnia ustalenia instytucjonalne większości państw członkowskich i jest niezbędna dla zabezpieczenia sytuacji, w której instytucje dysponują wystarczającą wiedzą fachową i podejmują solidne decyzje, oparte na kompletnych i dokładnie zgromadzonych informacjach dotyczących okoliczności faktycznych sprawy. Powyższe przyczyniłoby się również do skonsolidowania procesu azylowego oraz podniesienia jakości spraw rozpatrywanych w pierwszej instancji, zniechęcając do obchodzenia przepisów.

Zaproponowano również przyspieszenie procesu azylowego poprzez wprowadzenie limitów czasowych dla procedur realizowanych w pierwszej instancji. Przewidywany ogólny sześciomiesięczny termin uwzględnia zmiany legislacyjne oraz sposób postępowania w większości państw członkowskich, co jest wynikiem konsultacji na etapie przygotowywania zmian[9]. Przyczyni się to do zwiększenia skuteczności rozpatrywania spraw, zmniejszenia kosztów związanych z przyjmowaniem, przyspieszenia procedury wydalania osób, którym nie udzielono azylu, a także zapewnienia szybszego dostępu do ochrony prawdziwym uchodźcom oraz osobom potrzebującym ochrony uzupełniającej. Zmiany wprowadzają również możliwość przedłużenia terminu w poszczególnych przypadkach o kolejnych sześć miesięcy. Aby dać państwom członkowskich odpowiednio dużo czasu na przystosowanie oraz nowe zorganizowanie swoich krajowych procedur zgodnie z proponowanymi terminami, wniosek zawiera propozycję przesunięcia terminu transpozycji w odniesieniu do tych zmian o trzy lata.

Ponadto celem wniosku jest ponowne rozważenie niektórych elementów koncepcji bezpiecznego kraju pochodzenia poprzez wyeliminowanie pojęcia minimalnego wspólnego wykazu bezpiecznych krajów pochodzenia oraz ujednolicenie wspólnych obiektywnych kryteriów dla określenia poszczególnych państw trzecich jako bezpieczne kraje pochodzenia. Wnioskowane zmiany powinny prowadzić do spójniejszego stosowania pojęcia bezpiecznego kraju pochodzenia, na podstawie wspólnych wymogów materialnych, regularnego dokonywania przeglądu sytuacji w krajach określonych jako bezpieczne oraz gwarancji proceduralnych stosowanych jednolicie we wszystkich państwach członkowskich, które opowiedziały się za tym narzędziem. Istotne zmiany dotyczą również koncepcji bezpiecznego europejskiego kraju trzeciego – nie przewiduje się już wspólnego wykazu takich krajów. W celu ograniczenia czynników powodujących powtarzanie się wniosków, we wniosku dyrektywy wyraźnie stwierdzono, że wnioskodawca oraz organ decydujący powinny podjąć wszelkie niezbędne wysiłki w celu określenia wszystkich elementów wniosku początkowego oraz dokonania ich oceny, zgodnie z wymogiem dotyczącym współpracy określonym w art. 4 ust. 1 dyrektywy w sprawie kwalifikowania. Ponadto we wniosku dokonano konsolidacji przepisów dyrektywy dotyczących wniosków kolejnych; miało to na celu umożliwienie państwom członkowskim – w przypadku wniosków powtarzających się wielokrotnie – poddania kolejnego wniosku testowi dopuszczenia, w zgodzie z zasadą powagi rzeczy osądzonej, oraz do odejścia od prawa do pozostania na terytorium; zapobiegnie to nadużywaniu procedur azylowych.

5. Dostęp do skutecznego środka odwoławczego

Wniosek ułatwia dostęp do skutecznego środka odwoławczego dla osób ubiegających się o azyl, w zgodzie z międzynarodowymi i wspólnotowymi zobowiązaniami państw członkowskich. W tym względnie niniejszy wniosek w dużej mierze opiera się na rozwijającym się orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości oraz Europejskiego Trybunału Praw Człowieka. Po pierwsze, we wniosku przewidziano kompletny przegląd – który należy jeszcze przeprowadzić – obejmujący podejmowane w pierwszej instancji decyzje sądów lub trybunałów; wniosek przewiduje również, że pojęcie skutecznego środka odwoławczego wymaga przeglądu zarówno faktów, jak i kwestii prawnych. Ponadto wniosek ma na celu prowadzenie procedur odwoławczych zgodnie z zasadą równości stron oraz przewiduje – z niewielkimi wyjątkami – wprowadzenie skutku zawieszającego odwołań w stosunku do decyzji podejmowanych w pierwszej instancji w sprawie wniosków o udzielenie ochrony międzynarodowej.

3.2. Podstawa prawna

Niniejszy wniosek zmienia dyrektywę 2005/85/WE i oparty jest na tej samej podstawie prawnej co ten akt, a mianowicie na art. 63, ust. 1, pkt 1 lit. d) Traktatu WE. Podstawą zmian dotyczących norm proceduralnych związanych ze statusem ochrony uzupełniającej jest art. 63, ust. 1, pkt 2 lit. d) Traktatu WE.

Artykuł 1 Protokołu w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii dołączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską stanowi, że Irlandia i Zjednoczone Królestwo mogą włączyć się w uczestnictwo w środkach ustanawiających wspólny europejski system azylowy. Zgodnie z art. 3 tego protokołu, Zjednoczonego Królestwo i Irlandia powiadomiły o swoim zamiarze wzięcia udziału w przyjęciu i stosowaniu obowiązującej dyrektywy. Stanowisko tych państw członkowskich w sprawie obowiązującej dyrektywy nie stanowi przeszkody dla ich uczestnictwa w odniesieniu do nowej dyrektywy.

Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu w sprawie stanowiska Danii dołączonego do Traktatu o Unii Europejskiej oraz do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, Dania nie jest związana dyrektywą, ani nie ma ona do niej zastosowania.

3.3. Zasada pomocniczości

Postanowienia tytułu IV Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (TWE) dotyczącego wiz, azylu, imigracji i innych polityk związanych ze swobodnym przepływem osób przekazują określone kompetencje w tym zakresie Wspólnocie Europejskiej. Uprawnienia te muszą być wykorzystywane zgodnie z art. 5 TWE, tzn. tylko wtedy i tylko w takim zakresie, w jakim cele proponowanych działań nie mogą być osiągnięte w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast z uwagi na rozmiary lub skutki proponowanych działań możliwe jest lepsze ich osiągnięcie na poziomie Wspólnoty.

Obecnie podstawę prawną podjęcia działań przez Wspólnotę stanowi art. 63 pkt 1 TWE. Przepis ten przewiduje, że Rada przyjmie „środki dotyczące azylu, zgodnie z Konwencją genewską z dnia 28 lipca 1951 r. i Protokołem z dnia 31 stycznia 1967 r. dotyczącymi statusu uchodźców, jak również z innymi odpowiednimi traktatami”, w dziedzinach takich jak minimalne normy w zakresie procedur obowiązujących w państwach członkowskich w zakresie nadawania lub pozbawienia statusu uchodźcy oraz minimalnych norm w zakresie udzielania ochrony osobom, które z innych przyczyn potrzebują ochrony międzynarodowej.

Ze względu na transnarodowy charakter problemów związanych z ochroną azylantów i uchodźców, UE ma dobre podstawy by zaproponować, w ramach wspólnego europejskiego sytemu azylowego, rozwiązania w odniesieniu do kwestii dotyczących udzielania i cofania ochrony międzynarodowej. Mimo że dzięki przyjęciu dyrektywy z 2005 r. osiągnięto wysoki poziom harmonizacji, istnieje potrzeba podjęcia przez UE dalszych działań w celu zapewnienia wyższych i bardziej zharmonizowanych norm w zakresie procedur azylowych oraz podjęcia dalszych kroków na rzecz wprowadzenia jednej procedury azylowej, która jest celem długoterminowym, określonym w Tampere. Uważa się, że normy są niezbędne dla zapewnienia sytuacji, w której wnioski osób ubiegających się o azyl, stosownie do procedur dublińskich, są rozpatrywane w różnych państwach członkowskich zgodnie z tymi samymi warunkami.

3.4. Zasada proporcjonalności

W ramach oceny skutków zmiany dyrektywy w sprawie procedur azylowych oceniono każdy wariant rozwiązań w odniesieniu do ustalonych problemów pod kątem znalezienia metody zapewniającej idealną proporcję między wartością praktyczną a potrzebnymi wysiłkami i stwierdzono, że wariant przewidujący działanie na szczeblu UE nie wykracza poza to, co jest niezbędne do osiągnięcia celu i rozwiązania tych problemów.

3.5. Wpływ na prawa podstawowe

Niniejszy wniosek poddany został dogłębnej analizie w celu upewnienia się, że zawarte w nim przepisy są w pełni zgodne z:

- prawami podstawowymi wypływających z zasad ogólnych prawa wspólnotowego, które wynikają z tradycji konstytucyjnych wspólnych dla państw członkowskich oraz EKPC, jak zapisano także w Karcie praw podstawowych UE, oraz

- wymogami wynikającymi z prawa międzynarodowego, w szczególności konwencji genewskiej, europejskiej konwencji praw człowieka oraz konwencji Narodów Zjednoczonych o prawach dziecka.

Zapewnienie wyższych norm w zakresie procedur azylowych oraz ich spójnego stosowania w UE będzie miało ogólne pozytywne skutki dla osób ubiegających się o azyl z punktu widzenia praw podstawowych. W szczególności wniosek ten ograniczy pole dla błędów administracyjnych w procedurach azylowych, zapewniając w ten sposób lepsze poszanowanie zasady non-refoulement oraz lepszy dostęp do ochrony i sprawiedliwości. Przyczyni się również do równości płci oraz będzie działać na rzecz zabezpieczenia najlepszego interesu dziecka w krajowych procedurach azylowych.

ê 2005/85/WE (dostosowany)

ð nowy

2009/0165 (COD)

Wniosek

DYREKTYWA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

w sprawie ustanowienia minimalnych norm dotyczących procedur udzielanianadawania i cofania statusu uchodźcy ð ochrony międzynarodowej ï w pPaństwach cCzłonkowskich

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 63 akapit pierwszy pkt. 1 lit. d) ð oraz pkt 2 lit. a) ï,

uwzględniając wniosek Komisji[10],

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego[11],

uwzględniając opinię Komitetu Regionów[12],

stanowiąc zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 251 Traktatu[13],

a także mając na uwadze, co następuje:

ò nowy

1. Do dyrektywy Rady 2005/85/WE z dnia 1 grudnia 2005 r. w sprawie ustanowienia minimalnych norm dotyczących procedur nadawania i cofania statusu uchodźcy w państwach członkowskich[14] wprowadzonych ma być szereg zasadniczych zmian. Dla zachowania przejrzystości dyrektywę tę należy przekształcić.

ê 2005/85/EC motyw 1

2. Wspólna polityka azylowa, w tym wWspólny eEuropejski sSystem aAzylowy, jest integralnym elementemczęścią składową wytyczonego przez Unię Europejską celu, polegającego na stopniowym ustanowieniu przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości otwartej dla tych, którzy, zmuszeni przez okoliczności, poszukują zgodnie z prawem ochrony we Wspólnocie.

ê 2005/85/WE motyw 2

3. Na specjalnym posiedzeniu w Tampere w dniach 15 i 16 października 1999 r. Rada Europejska uzgodniła podjęcie wysiłków mających, że podejmie prace mające na celu ustanowienie wWspólnego eEuropejskiego sSystemu aAzylowego, opartego na pełnym i integralnymłącznym stosowaniu Konwencji gGenewskiej dotyczącej statusu uchodźców z dnia 28 lipca 1951 r., zmienionej pProtokołem nNowojorskim z dnia 31 stycznia 1967 r. („Konwencja gGenewska”), potwierdzając w ten sposób zasadę non-refoulement i zapewniając, że nikt nie będzie odsyłany tam, gdzie narażony jest na prześladowania.

ê 2005/85/WE motyw 3

4. W konkluzjach z Tampere przewidziano, że w niedługim terminie wWspólny eEuropejski sSystem aAzylowy powinien objąć wspólne normy w zakresie sprawiedliwychrzetelnych i skutecznych procedur azylowych w pPaństwach cCzłonkowskich, a w dłuższym terminie przepisyzasady wspólnotowe prowadzące do wspólnej procedury azylowej we Wspólnocie Europejskiej.

ê 2005/85/WE motyw 4 (dostosowany)

5. √ Dyrektywa 2005/85/WE Õ Minimalne normy dotyczące procedur nadawania lub cofania statusu uchodźcy w Państwach Członkowskich są wobec tego √ była Õ pierwszym środkiem w zakresie procedur azylowych.

ò nowy

6. Pierwsza faza tworzenia wspólnego europejskiego systemu azylowego została już obecnie zrealizowana. Rada Europejska zebrana w dniu 4 listopada 2004 r. przyjęła program haski, w którym wyznaczono cele do osiągnięcia w przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości w latach 2005-2010. W tym kontekście w programie haskim wezwano Komisję Europejską do zakończenia oceny aktów prawnych przyjętych w ramach tej pierwszej fazy oraz do przedłożenia Radzie i Parlamentowi Europejskiemu aktów i środków, które mają zostać przyjęte w ramach drugiej fazy, tak by mogły one zostać przyjęte przed 2010 r. Zgodnie z programem haskim, stworzenie wspólnego europejskiego systemu azylowego służy realizacji celu zakładającego ustanowienie wspólnej procedury azylowej oraz jednolitego statusu obowiązujących na terytorium całej Unii.

7. W Europejskim pakcie o migracji i azylu przyjętym w dniu 16 października 2008 r. Rada Europejska odnotowała znaczące różnice między poszczególnymi państwami członkowskimi w zakresie udzielania ochrony oraz wezwała do podjęcia nowych inicjatyw, w tym do przedłożenia wniosku dotyczącego ustanowienia jednolitej procedury azylowej obejmującej wspólne gwarancje, by dopełnić proces ustanawiania wspólnego europejskiego systemu azylowego przewidzianego w programie haskim.

8. Należy zmobilizować zasoby Europejskiego Funduszu na rzecz Uchodźców oraz Europejskiego Urzędu Wsparcia w dziedzinie Azylu w celu odpowiedniego wsparcia wysiłków państw członkowskich w odniesieniu do wdrożenia norm określonych w drugiej fazie tworzenia wspólnego europejskiego systemu azylowego, w szczególności tym państwom członkowskim, których systemy azylowe poddawane są szczególnej i nieproporcjonalnej presji, zwłaszcza za względu na ich położenie geograficzne lub sytuację demograficzną.

9. W celu zagwarantowania kompleksowej i skutecznej oceny potrzeby uzyskania ochrony międzynarodowej przez wnioskodawców w rozumieniu dyrektywy […./../WE] [w sprawie minimalnych norm kwalifikowania i statusu obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców jako beneficjentów ochrony międzynarodowej zakresu udzielanej ochrony (dyrektywy w sprawie kwalifikowania), wspólnotowe ramy procedur udzielania pomocy międzynarodowej powinny opierać się na koncepcji jednolitej procedury azylowej.

ê 2005/85/WE motyw 5

ð nowy

10. Głównym celem niniejszej dyrektywy jest ð stworzenie dalszych minimalnych norm dotyczących procedur udzielania i cofania ochrony międzynarodowej w państwach członkowskich w dążeniu do ustanowienia we Wspólnocie wspólnej procedury azylowejïwprowadzenie minimalnych ram we Wspólnocie Europejskiej dotyczących procedur nadawania i cofania statusu uchodźcy.

ê 2005/85/WE motyw 6

ð nowy

11. Zbliżenie przepisów dotyczących procedur udzielanianadawania i cofania ð ochrony międzynarodowej ï statusu uchodźcy powinno pomóc w ograniczeniu wtórnego przepływu osób wnioskodawców ubiegających się o azyl ð ochronę międzynarodową ï między pPaństwami cCzłonkowskimi, w przypadkach, w których gdy tego rodzaju przepływ byłby spowodowany różnicami w ramach prawnych ð oraz stworzeniu równorzędnych warunków stosowania [dyrektywy w sprawie kwalifikowania] w państwach członkowskichï.

ê 2005/85/WE motyw 7

ð nowy

12. Z samego charakteru minimalnych norm wynika, że pPaństwa cCzłonkowskie powinny mieć możliwość wprowadzenia lub utrzymania korzystniejszych przepisów wobec obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców, którzy poszukują ochrony międzynarodowej w pPaństwie cCzłonkowskim, w przypadku gdy przyjmuje sięmożna przyjąć, że taki wniosek złożyła osoba, która jest uchodźcą ð potrzebuje ochrony międzynarodowej ï w rozumieniu ð dyrektywy […./../WE] [dyrektywy w sprawie kwalifikowania] ï art. 1 lit. A) Konwencji Genewskiej.

ê 2005/85/WE motyw 8

ð nowy

13. Niniejsza dyrektywa respektujenie narusza prawa podstawowepraw podstawowych i jest zgodna z zasadami uznanymiprzestrzega zasad uznanych w szczególności w Karcie pPraw pPodstawowych Unii Europejskiej. ðDyrektywa ma służyć w szczególności wspieraniu stosowania art. 1, 18, 19, 21, 24 i 47 karty, i musi zostać odpowiednio do tego wdrażana. ï

ê 2005/85/WE motyw 9

ð nowy

14. W odniesieniu do traktowania osób objętych zakresem niniejszej dyrektywy, pPaństwa cCzłonkowskie związane są zobowiązaniami wynikającymi z aktów prawa międzynarodowego, których są stronami i które zakazują dyskryminacji.

ê 2005/85/WE motyw 10

ð nowy

15. Istotne jest, aby decyzje w sprawie wszystkich wniosków o udzielenie azylu ð ochrony międzynarodowej ï podejmowane były na podstawie faktów oraz, w pierwszej instancji, przez organy, których personel posiada odpowiednią wiedzę lub przechodzi niezbędne szkolenie w dziedzinie azylu i spraw uchodźców.

ê 2005/85/WE motyw 11

ð nowy

16. Podejmowanie decyzji w sprawie wniosków o udzielenie ð ochrony międzynarodowej ï azylu w możliwie jak najkrótszym terminie leży w interesie zarówno pPaństw cCzłonkowskich, jak i wnioskodawców,. ðprzy czym nie może to stanowić przeszkody dla odpowiedniego i kompletnego rozpatrzenia wniosku ï. Organizacja postępowania w sprawie wniosków o udzielenie azylu powinna być pozostawiona uznaniu Państw Członkowskich, tak aby mogły one, zgodnie ze swoimi potrzebami krajowymi, traktować priorytetowo lub przyspieszać postępowanie w przypadku dowolnego wniosku, biorąc pod uwagę normy zawarte w niniejszej dyrektywie.

ê 2005/85/WE motyw 12

ð nowy

17. Pojęcie porządku publicznego może obejmować ð między innymi ï skazanie za popełnienie poważnego przestępstwa.

ê 2005/85/WE motyw 13 (dostosowany)

ð nowy

18. W interesie prawidłowego uznania osób potrzebujących ochrony za uchodźców w rozumieniu art. 1 Konwencji genewskiej ð lub za osoby kwalifikujące się do objęcia ich ochroną uzupełniającą ï, każdy wnioskodawca powinien, z zastrzeżeniem określonych wyjątków, mieć skuteczny dostęp do procedur, możliwość współpracy i właściwego komunikowania się z właściwymi organami w celu przedstawienia istotnychodpowiednich okoliczności faktycznychfaktów swojej sprawy oraz wystarczające gwarancje proceduralne, by prowadzić swą sprawęprowadzenia swojej sprawy na wszystkich etapach procedury. Ponadto procedura rozpatrywania wniosku o udzielenie azylu ð ochrony międzynarodowej ï powinna √ zasadniczo Õ zapewniać wnioskodawcy przynajmniej prawo pobytu do czasu wydaniana czas podejmowania decyzji przez organ rozstrzygającyrozpatrujący, możliwość skorzystania z usług tłumacza w celu przedstawienia swojej sprawy w przypadku przesłuchania przez organy, możliwość kontaktowania się z przedstawicielem Wysokiego Komisarza Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Uchodźców (UNHCR) ð oraz z organizacjami doradzającymi osobom wnioskującym o ochronę międzynarodową ï lub z którąkolwiek organizacją działającą w jego imieniu, prawo do odpowiedniego zawiadomienia o decyzji, faktycznego i prawnego uzasadnienia tej decyzji, możliwość konsultowania się z doradcą prawnym lub innym doradcą oraz prawo do uzyskania informacji o swojej sytuacji prawnej w decydujących momentach przebiegu procedury w języku, co do którego można zasadnie przyjąćistnieją rozsądne przypuszczenia, że zostanie on przez niego zrozumiany ð , jak również, w przypadku decyzji odmownej, prawo do skutecznego środka odwoławczego do sądu ï .

ê 2005/85/WE motyw 14

Ponadto należy ustanowić szczególne gwarancje proceduralne dla małoletnich bez opieki ze względu na ich bezbronność. W tym kontekście, Państwa Członkowskie powinny przede wszystkim brać pod uwagę najlepszy interes dziecka.

ò nowy

19. W celu zagwarantowania skutecznego dostępu do procedury rozpatrywania wniosków, urzędnicy, którzy jako pierwsi mają kontakt z osobami ubiegającymi się o ochronę międzynarodową, w szczególności osoby nadzorujące granice lądowe lub morskie albo prowadzący kontrolę graniczną, powinni otrzymać wytyczne i niezbędne przeszkolenie w zakresie rozpoznawania wniosków o ochronę międzynarodową i postępowania z tymi wnioskami. Powinni oni być zdolni do udzielenia obywatelom państw trzecich lub bezpaństwowcom przebywającym na terytorium państw członkowskich, w tym na ich granicy, na wodach terytorialnych lub strefach tranzytowych, i pragnącym wystąpić o ochronę międzynarodową, wszelkich właściwych informacji na temat miejsca i trybu składania wniosków o ochronę międzynarodową. Jeżeli osoby te znajdują się na wodach terytorialnych państwa członkowskiego, powinny zostać przetransportowane na ląd, gdzie ich wnioski powinny zostać rozpatrzone zgodnie z niniejszą dyrektywą.

20. Ponadto należy ustanowić szczególne gwarancje proceduralne dla osób wymagających szczególnej troski, takich jak małoletni, małoletni bez opieki, osoby, które padły ofiarą tortur, zgwałcenia lub innych poważnych aktów przemocy oraz osoby niepełnosprawne, w celu stworzenia warunków niezbędnych do zapewnienia im skutecznego dostępu do procedur oraz przedstawienia elementów potrzebnych do uzasadnienia wniosku o ochronę międzynarodową.

21. Krajowe środki dotyczące identyfikowania oraz dokumentowania symptomów i oznak tortur oraz innych poważnych aktów przemocy fizycznej lub psychicznej, w tym aktów przemocy seksualnej w procedurach objętych zakresem niniejszej dyrektywy powinny opierać się między innymi na Podręczniku skutecznego dochodzenia i dokumentacji w sprawach dotyczących stosowania tortur oraz innego okrutnego, nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania (protokół istambulski).

22. W celu zagwarantowania równości materialnej między kobietami i mężczyznami występującymi z wnioskiem, w procedurze rozpatrywania wniosków należy uwzględnić aspekty związane z płcią. W szczególności przesłuchania należy zorganizować w taki sposób, by zarówno mężczyźni, jak i kobiety występujący z wnioskiem mogli opisać swoje przeżycia w sprawach związanych z prześladowaniem ze względu na płeć. W procedurach opartych na koncepcji bezpiecznego kraju trzeciego, bezpiecznego kraju pochodzenia lub koncepcji kolejnego wniosku należy odpowiednio uwzględnić złożoność spraw, w których wniosek składany jest z przyczyn związanych z płcią.

23. Wdrażając niniejszą dyrektywę państwa członkowskie powinny w pierwszym rzędzie dążyć do „najlepszego zabezpieczenia interesów dziecka”, zgodnie z konwencją Narodów Zjednoczonych o prawach dziecka z 1989 r.

24. Procedury badania potrzeby uzyskania ochrony międzynarodowej należy zorganizować w sposób umożliwiający właściwym organom skrupulatne rozpatrywanie wniosków o ochronę międzynarodową.

ê 2005/85/WE motyw 15

ð nowy

25. W przypadku gdy wnioskodawca składa kolejny wniosek, nie przedstawiając nowych dowodów lub argumentów, zobowiązywanie pPaństwa cCzłonkowskiego do przeprowadzenia pełnej procedury ponownego rozpatrzenia stanowiłoby niewspółmierne obciążeniebyłoby niewspółmierne. W tych przypadkach państwa członkowskie ð powinny mieć możliwość odrzucenia wniosku jako niedopuszczalnego zgodnie z zasadą powagi rzeczy osądzonejï mieć wybór między procedurami przewidującymi wyjątki od gwarancji, z których zwykle korzysta wnioskodawca.

ê 2005/85/WE motyw 16

ð nowy

26. Wiele wniosków o udzielenie azylu ð ochrony międzynarodowej ï składanych jest na granicy lub w strefie tranzytowej pPaństwa cCzłonkowskiego przed wydaniem decyzji w sprawie wjazdu wnioskodawcy. Państwa cCzłonkowskie powinny mieć możliwośćmóc ð ustanowienia procedur badania wniosków pod względem dopuszczalności i pod względem materialnym, umożliwiających podjęcie decyzji w sprawie wniosków złożonych na granicy lub w strefach tranzytowych na miejscuï Powinny zostać określone wspólne zasady dotyczące ewentualnych wyjątków poczynionych w tych okolicznościach w odniesieniu do gwarancji, z których zwykle korzystają wnioskodawcy. Procedury graniczne powinny stosować się głównie do tych wnioskodawców, którzy nie spełniają warunków wjazdu na terytorium Państw Członkowskich.

ê 2005/85/WE motyw 17 (dostosowany)

ð nowy

27. Kluczową okolicznością, na której opiera się w pełni uzasadniony √ Przy ocenie zasadnościÕ wnioskuek o udzielenie azylu ð ochrony międzynarodowej ï, √ kluczowm aspektem Õ jest bezpieczeństwo wnioskodawcy w jego kraju pochodzenia. W przypadku gdy państwo trzecie może zostać uznane za bezpieczny kraj pochodzenia, pPaństwa cCzłonkowskie powinny mieć możliwość uznaniabyć w stanie określić je jako bezpieczne i domniemywać, że jest ono bezpieczne dla danego wnioskodawcy, chyba że przedstawi on poważne przeciwdowody.

ê 2005/85/WE motyw 18

28. Uwzględniając osiągnięty poziom harmonizacji w zakresiedotyczący kwalifikowania obywateli warunków, które powinni spełnić obywatele państw trzecich i bezpaństwowcówy jako uchodźców, aby mogli ubiegać się o przyznanie statusu uchodźcy, powinno ustanowić się wspólne kryteria określania państw trzecich jako bezpiecznych krajów pochodzenia.

ê 2005/85/WE motyw 19

W przypadku gdy Rada upewniła się, że kryteria te są spełnione w stosunku do danego kraju pochodzenia, oraz w konsekwencji włączyła je do wspólnej minimalnej listy bezpiecznych krajów pochodzenia, która ma być przyjęta na mocy niniejszej dyrektywy, Państwa Członkowskie powinny być zobowiązane rozpatrzyć wniosek osoby posiadającej obywatelstwo tego kraju lub bezpaństwowca mającego poprzednie miejsce zamieszkania w tym kraju, na podstawie wzruszalnego domniemania odnoszącego się do bezpieczeństwa tego kraju. W świetle znaczenia politycznego określania bezpiecznych krajów pochodzenia, w szczególności biorąc pod uwagę konsekwencje oceny sytuacji dotyczącej praw człowieka w kraju pochodzenia oraz ich następstwa dla polityk Unii Europejskiej w dziedzinie stosunków zewnętrznych, Rada powinna podejmować wszystkie decyzje w sprawie ustalenia lub zmian listy po konsultacji z Parlamentem Europejskim.

ê 2005/85/WE motyw 20 (dostosowany)

Ze statusu Bułgarii i Rumunii, jako państw kandydujących do przystąpienia do Unii Europejskiej, oraz z postępu, jakiego dokonały te kraje na drodze do uzyskania członkostwa, wynika, że powinny one zostać uznane za będące bezpiecznymi krajami pochodzenia do czasu ich przystąpienia do Unii Europejskiej.

ê 2005/85/WE motyw 21 (dostosowany)

ð nowy

29. UznanieOkreślenie państwa trzeciego za bezpieczny krajjako bezpiecznego kraju pochodzenia do celów niniejszej dyrektywy nie może oznaczaćstanowić √ stwierdzenia Õ bezwarunkowej gwarancji bezpieczeństwa dla obywateli tego państwakraju. Ocena decydująca o takim uznaniuokreśleniu, z uwagi na jej charakter, może jedynie brać pod uwagę ogólne uwarunkowania cywilne, prawne i polityczne w tym państwiekraju oraz to, czy osoby, które w danym państwie zostaną uznane winnymi prześladowań, tortur lub nieludzkiego albo poniżającego traktowania, lub karania, w praktyce podlegają karom. Z tego powodu istotneważne jest, aby pPaństwo określone jako bezpieczne dla wnioskodawcy nie mogło dłużej za takie uchodzić w przypadku, gdy wnioskodawca wykaże, że istnieją poważne ð ważne ï przyczyny przemawiające za tym, że dane państwo w jego szczególnej sytuacji nie może być dłużej uznawane za bezpiecznejest dla niego bezpieczne.

ê 2005/85/WE motyw 22 (dostosowany)

ð nowy

30. Państwa cCzłonkowskie powinny rozpatrzyć wszystkie wnioski pod względem merytorycznym, to jest ocenić, czy dany wnioskodawca kwalifikuje się dospełnia warunki statusu uchodźcy √ udzielenia mu ochrony międzynarodowej Õ zgodnie z dyrektywą [.../../WE] [dyrektywą w sprawie kwalifikacji]dyrektywą Rady 2004/83/WE z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie minimalnych norm uznawania obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców za uchodźców lub osoby, które z innych względów wymagają ochrony międzynarodowej, statusu tych osób oraz zakresu przyznawanej pomocy[15], z wyjątkiem przypadków, w których niniejsza dyrektywa stanowi inaczej, w szczególności w przypadku, gdy można zasadniew sposób rozsądny przypuszczać, że inne państwo rozpatrzyłoby wniosek lub zapewniłoby wystarczającą ochronę. W szczególności, pPaństwa cCzłonkowskie nie powinny być zobowiązane do merytorycznej oceny wniosku o udzielenie azylu ð o ochrony międzynarodowej ï w przypadku, gdy kraj pierwszegopierwsze państwo azylu przyznało wnioskodawcy status uchodźcy lub przyznało inną wystarczającą ochronę, a wnioskodawca będzie podlegał readmisji do tego kraju.

ê 2005/85/WE motyw 23

ð nowy

31. Państwa cCzłonkowskie nie powinny być również zobowiązane do merytorycznej oceny wniosku o udzielenie azylu ð ochrony międzynarodowej ï w przypadku, gdy można zasadniew sposób rozsądny oczekiwać, że wnioskodawca z powodu ð wystarczającego ï związku z państwem trzecim, określonegoych prawem krajowym, może poszukiwać ochrony w tym państwie trzecim ð oraz że zachodzą okoliczności wskazujące, że wnioskodawca zostanie przyjęty lub będzie podlegał readmisji do tego państwa ï . Państwa cCzłonkowskie powinny postępować według tej zasady jedynie w przypadku, gdy można przyjąć, że dany wnioskodawca będziebyłby bezpieczny w danymtym państwie trzecim. W celu uniknięcia wtórnego przepływu wnioskodawców powinno ustanowić się wspólne zasady, według których pPaństwa cCzłonkowskie uznają lub określają państwa trzecie jako bezpieczne.

ê 2005/85/WE motyw 24

ð nowy

32. Ponadto, w odniesieniu do niektórych europejskich państw trzecich, w których przestrzega się szczególnie wysokich norm w zakresie praw człowieka i ochrony uchodźców, pPaństwa cCzłonkowskie powinny mieć możliwość odstąpienia od rozpatrywania lub odstąpienia od rozpatrywania w całości wniosków o udzielenie azylu dotyczących wnioskodawców, którzy wjechali na ich terytorium z takich europejskich państw trzecich. Z uwagi na potencjalne następstwa, jakie może mieć dla wnioskodawcy częściowe rozpatrzenie wniosku lub odstąpienie od rozpatrzenia, niniejsze stosowanie koncepcji bezpiecznego kraju trzeciego powinno być ograniczone do przypadków obejmujących państwa trzecie, co do których Rada upewniła się, że wysokie normy bezpieczeństwa danego państwa trzeciego, określone w niniejszej dyrektywie, są spełnione. Rada powinna podjąć decyzję w tej kwestii po konsultacji z Parlamentem Europejskim.

ê 2005/85/WE motyw 25

Z charakteru wspólnych norm dotyczących koncepcji bezpiecznego kraju trzeciego określonej w niniejszej dyrektywie wynika, że praktyczny skutek koncepcji uzależniony jest od tego, czy dane państwo trzecie zezwoli danemu wnioskodawcy wjechać na swoje terytorium.

ê 2005/85/WE motyw 26 (dostosowany)

ð nowy

33. W odniesieniu do cofnięcia statusu uchodźcy ð lub ochrony uzupełniającej ï pPaństwa cCzłonkowskie powinny dopilnować, byzapewnić, że osoby korzystające zze statusu uchodźcy ð ochrony międzynarodowej ï byłysą należycie informowane o możliwym ponownym rozpatrzeniu ich statusu oraz o tym, że mają √ miały Õ możliwość przedstawienia swojego stanowiskaich punktu widzenia zanim organy będa mogłymogą podjąć umotywowaną decyzję o cofnięciu ich statusu. Jednakże powinna istnieć możliwość odstąpienia od tych gwarancji, w przypadku gdy powody ustania statusu uchodźcy nie wiążą się ze zmianą warunków, na podstawie których nastąpiło przyznanie statusu uchodźcy.

ê 2005/85/WE motyw 27

ð nowy

34. W myśl podstawowej zasady prawa wspólnotowego, od decyzji podjętych w sprawie wniosku o udzielenie azylu ð ochrony międzynarodowej ï oraz w sprawie cofnięcia statusu uchodźcy ð lub ochrony uzpełniającej ï służą skuteczne środki odwoławcze do sąduprzed sądem lub trybunałem w rozumieniu art. 234 Traktatu. Skuteczność środków odwoławczych, również w odniesieniu do badania odpowiednich faktów, uzależniona jest od systemu administracyjnego i sądowego każdego Państwa Członkowskiego postrzeganego jako całość.

ê 2005/85/WE motyw 28

35. Zgodnie z art. 64 Traktatu niniejsza dyrektywa nie narusza wykonywania przez państwa członkowskie obowiązków dotyczących utrzymania porządku publicznego i ochrony bezpieczeństwa wewnętrznegowpływa na wykonywanie obowiązków ciążących na pPaństwach cCzłonkowskich w odniesieniu do utrzymania prawa i porządku oraz ochrony bezpieczeństwa wewnętrznego.

ê 2005/85/WE motyw 29 (dostosowany)

ð nowy

36. Niniejsza dyrektywa nie dotyczy ð przeprowadzanych między państwami członkowskimi ï postępowańprocedur regulowanychobjętych rozporządzeniem Rady (WE) nr [.../...]343/2003 z dnia 18 lutego 2003 r. ustanawiającym kryteria i mechanizmy ustalaniaokreślania pPaństwa cCzłonkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrzeniewłaściwego dla rozpatrywania wniosku o azyl ð ochronę międzynarodową ï , złożonegowniesionego w jednym z pPaństw cCzłonkowskich przez obywatela państwa trzeciego lub bezpaństwowca [16] (rozporządzenie dublińskie).

ò nowy

37. Wnioskodawcy, do których zastosowanie ma rozporządzenie WE nr […/…] [rozporządzenie dublińskie] powinni mieć możliwość skorzystania z podstawowych zasad i gwarancji określonych w niniejszej dyrektywie oraz szczególnych gwarancji na mocy rozporządzenia WE nr […/…] [rozporządzenia dublińskiego].

ê 2005/85/WE motyw 30

38. Wykonanie niniejszej dyrektywy powinno być oceniane w regularnych odstępach czasu nieprzekraczających dwóch lat.

ê 2005/85/WE motyw 31

ð nowy

39. W związku z tym, że cel niniejszej dyrektywy, mianowicie ustanowienie minimalnych norm dotyczących procedur udzielanianadawania i cofania statusu uchodźcy ð ochrony międzynarodowej ï w pPaństwach cCzłonkowskich, nie możemogą być osiągnięty w sposób wystarczającyskutecznie osiągnięte przez cPaństwa cCzłonkowskie, natomiast z uwagi na rozmiary lub skutki proponowanych działań możliwe jest lepsze jego osiągnięcie a mogą one, z uwagi na rozmiary i skutki działania, być lepiej osiągnięte na poziomie Wspólnoty, Wspólnota może podejmować środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule, niniejsza dyrektywa nie wykracza poza to, co jest niezbędne dla osiągnięcia tego celu.

ê 2005/85/WE motyw 32 (dostosowany)

Zgodnie z art. 3 Protokołu w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej oraz do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, Zjednoczone Królestwo notyfikowało listem z dnia 24 stycznia 2001 r. swoją chęć uczestniczenia w przyjęciu i stosowaniu niniejszej dyrektywy.

ê 2005/85/WE motyw 33 (dostosowany)

Zgodnie z art. 3 Protokołu w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej oraz do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, Irlandia notyfikowała listem z dnia 14 lutego 2001 r. swoją chęć uczestniczenia w przyjęciu i stosowaniu niniejszej dyrektywy.

ê 2005/85/WE motyw 34

40. Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej oraz do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszej dyrektywy i nie jest nią związana, ani nie ma ona do niej zastosowaniapodlega jej stosowaniu,.

ò nowy

41. Zobowiązanie do przeniesienia niniejszej dyrektywy do prawa krajowego powinno ograniczać się do tych przepisów, które stanowią zasadniczą zmianę w porównaniu z wcześniejszą dyrektywą. Zobowiązanie do przeniesienia przepisów, które nie uległy zmianie, wynika z wcześniejszych dyrektyw.

42. Niniejsza dyrektywa nie powinna naruszać zobowiązań państw członkowskich dotyczących terminu przeniesienia do prawa krajowego dyrektywy określonego w załączniku III część B,

ê 2005/85/WE

ð nowy

PRZYJMUJĄE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

ROZDZIAŁ I

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 1

Cel

Celem niniejszej dyrektywy jest ustanowienie minimalnych norm dotyczących procedur udzielanianadawania i cofania statusu uchodźcy ð ochrony międzynarodowej na mocy dyrektywy …/…/WE [dyrektywy w sprawie kwalifikowania] ï w pPaństwach cCzłonkowskich.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszej dyrektywy:

a) „Konwencja genewska” oznacza Konwencję dotyczącą statusu uchodźców z dnia 28 lipca 1951 r., zmienioną protokołem nowojorskim z dnia 31 stycznia 1967 r.;

b) „wniosek” lub „wniosek o udzielenie azylu” oznacza wniosek złożony przez obywatela państwa trzeciego lub bezpaństwowca, który to wniosek może być rozumiany jako wniosek o zapewnienie przez Państwo Członkowskie ochrony międzynarodowej na podstawie Konwencji Genewskiej. Każdy wniosek o ochronę międzynarodową jest uznawany za wniosek o udzielenie azylu, chyba że osoba go składająca wyraźnie wnioskuje o inny rodzaj ochrony, która może być stosowana oddzielnie;

ò nowy

b) „wniosek” lub „wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej” oznacza wniosek o ochronę państwa członkowskiego złożony przez obywatela państwa trzeciego lub bezpaństwowca, którego można uznać za osobę ubiegającą się o status uchodźcy lub status ochrony uzupełniającej, i który nie występuje wyraźnie o inny rodzaj ochrony, pozostający poza zakresem dyrektywy […./../WE] [dyrektywy w sprawie kwalifikowania], o który można osobno wystąpić;

ê 2005/85/WE

ð nowy

c) „wnioskodawca” lub „wnioskodawca ubiegającyosoba ubiegająca się o ð ochronę międzynarodową ï azyl” oznacza obywatela państwa trzeciego lub bezpaństwowca, który złożył wniosek o udzielenie ð ochrony międzynarodowej ï azylu, w odniesieniu do którego nie została jeszcze podjęta ostateczna decyzja;

ò nowy

d) „wnioskodawca o szczególnych potrzebach” oznacza wnioskodawcę, który ze względu na wiek, płeć, niepełnosprawność, problemy ze zdrowiem psychicznym lub konsekwencje tortur, zgwałcenia lub innych poważnych form przemocy psychicznej, fizycznej lub seksualnej potrzebuje specjalnych gwarancji, by móc skorzystać z praw i dopełnić obowiązków zgodnie z niniejszą dyrektywą;

ê 2005/85/WE (dostosowany)

ð nowy

d)e) „ostateczna decyzja” oznacza decyzję, w której stwierdza się, czy obywatelowi państwa trzeciego lub bezpaństwowcowi można nadać status uchodźcy ð lub status ochrony uzupełniającej ï na mocy dyrektywy [..../../WE] [dyrektywy w sprawie kwalifikowania]2004/83/WE, i która już nie podlega środkowi odwoławczemu w ramach rozdziału V niniejszej dyrektywy, niezależnie od tego, czy skutkiem takiego środka odwoławczego jest pozwolenie wnioskodawcom na pozostanie w danych pPaństwach cCzłonkowskich w oczekiwaniu na jego wynik, z zastrzeżeniem załącznika III niniejszej dyrektywy;

e)f) „organ rozstrzygającyrozpatrujący” oznacza każdy organ quasi-sądowy lub organ administracyjny w pPaństwie cCzłonkowskim odpowiedzialny za rozpatrywanie wniosków o udzielenie azylu ð ochrony międzynarodowej ï i właściwy do podejmowania decyzji w takich sprawach w pierwszej instacjiw pierwszej instancji w takich sprawach, z zastrzeżeniem załącznika I;

f)g) „uchodźca” oznacza obywatela państwa trzeciego lub bezpaństwowca, spełniającego wymogi art. 2 lit. d) dyrektywy [..../../WE] [dyrektywy w sprawie kwalifikowania] 1 Konwencji Genewskiej określone w dyrektywie 2004/83/WE;

ò nowy

h) „osoba kwalifikująca się do objęcia jej ochroną uzupełniającą” oznacza obywatela państwa trzeciego lub bezpaństwowca, który spełnia wymogi art. 2 lit. f) dyrektywy [..../../WE] [dyrektywy w sprawie kwalifikowania];

i) „status ochrony międzynarodowej” oznacza uznanie przez państwo członkowskie obywatela państwa trzeciego lub bezpaństwowca za uchodźcę lub osobę kwalifikującą się do objęcia jej ochroną uzupełniającą;

ê 2005/85/WE (dostosowany)

g)j) „status uchodźcy” oznacza uznanie przez pPaństwo cCzłonkowskie obywatela państwa trzeciego lub Ö Õ bezpaństwowca za uchodźcę;

ò nowy

k) „status ochrony uzupełniającej” oznacza uznanie przez państwo członkowskie obywatela państwa trzeciego lub bezpaństwowca za osobę kwalifikującą się do objęcia jej ochroną uzupełniającą”;

l) „małoletni” oznacza obywatela państwa trzeciego lub bezpaństwowca, który nie ukończył 18 lat;

ê 2005/85/WE (dostosowany)

ð nowy

h)m) „małoletni bez opieki” oznacza osobę w wieku poniżej 18 lat, która przybywa na terytorium Państw Członkowskich bez opieki osoby dorosłej, odpowiedzialnej za nią prawnie lub zwyczajowo, i dopóki nie zostanie skutecznie objęta opieką takiej osoby; obejmuje to również małoletniego, który zostaje pozostawiony bez opieki po wjeździe na terytorium Państw Członkowskich; ðmałoletniego określonego w art. 2 lit. l) dyrektywy […./…/WE] [dyrektywy w sprawie kwalifikowania];ï

i)n) „przedstawiciel” oznacza osobę działającą w charakterze opiekuna prawnego w imieniu organizacji reprezentującej małoletniego bez opieki, osobę działającą w imieniu krajowej organizacji odpowiedzialnej za ochronę i opiekę nad małoletnimi, lub każdego innego odpowiedniego przedstawiciela wyznaczonego do dbania o najlepsze interesy małoletniego bez opieki; ðosobę wyznaczoną przez właściwe organy w charakterze kuratora mającego pomagać małoletniemu bez opieki i reprezentować go w celu najlepszego zabezpieczenia interesów dziecka, jak również, w razie potrzeby, wykonywać czynności prawne w jego imieniu; ï

j)o) „cofnięcie statusu uchodźcy ð ochrony międzynarodowej ï ” oznacza podjętą przez właściwy organ decyzję w sprawie cofnięcia, pozbawieniaustania lub odmowy przedłużenia statusu uchodźcy ð lub statusu ochrony uzupełniającej ï danej osobie zgodnie z dyrektywą 2004/83/WE […./…/WE] [dyrektywą w sprawie kwalifikacji];

k)p) „pozostawać w pPaństwie cCzłonkowskim” oznacza pozostawać na terytorium, w tym na granicy lub w strefach tranzytowych pPaństwa cCzłonkowskiego, w którym wniosek o udzielenie azylu ð ochrony międzynarodowej ï został złożony lub jest rozpatrywany.

Artykuł 3

Zakres

43. Niniejszą dyrektywę stosuje się do wszystkich wniosków o udzielenie azylu ð ochrony międzynarodowej ï złożonych na terytorium, w tym na granicy ð, na wodach terytorialnych ï lub w strefach tranzytowych pPaństwa cCzłonkowskiego, oraz do cofania statusu uchodźcy ð ochrony międzynarodowej ï .

44. Niniejszej dyrektywy nie stosuje się w przypadkach wniosków o azyl dyplomatyczny lub terytorialny złożonychżądania azylu dyplomatycznego lub terytorialnego złożonego w przedstawicielstwach pPaństw cCzłonkowskich.

3. W przypadku gdy Państwa Członkowskie stosują lub wprowadzają procedurę, na mocy której wnioski o udzielenie azylu są rozpatrywane zarówno jako wnioski na podstawie Konwencji Genewskiej, jak i jako wnioski o inne rodzaje ochrony międzynarodowej ze względu na okoliczności określone w art. 15 dyrektywy 2004/83/WE, stosują one niniejszą dyrektywę przez cały czas trwania procedury.

43. Ponadto Państwa cCzłonkowskie mogą podjąć decyzję o stosowaniu przepisów niniejszej dyrektywy w procedurach rozstrzyganiadotyczących decyzji w sprawie wniosków o wszelkiejakiekolwiek rodzaje ochrony międzynarodowej ð pozostające poza zakresem dyrektywy […./…/WE] [dyrektywy w sprawie kwalifikowania]ï.

ê 2005/85/WE

ð nowy

Artykuł 4

Odpowiedzialne organyOrgany odpowiedzialne

45. Państwa cCzłonkowskie wyznaczają dla wszystkich procedur organ rozstrzygający, który będzie odpowiedzialny za właściwe rozpatrzenie wniosków zgodnie z niniejszą dyrektywą, w szczególności z art. 8 ust. 2 oraz art. 9. ðPaństwa członkowskie dopilnowują, by organ ten miał do dyspozycji dostatecznie liczny, kompetentny i wyspecjalizowany personel, tak aby mógł wypełniać powierzone mu zadania w przepisanych terminach. W tym celu państwa członkowskie zapewniają programy szkolenia początkowego i doskonalącego dla personelu rozpatrującego wnioski i podejmującego decyzje w sprawie ochrony międzynarodowej. ï

ò nowy

46. Szkolenie, o którym mowa w ust.1 obejmuje w szczególności:

a) przepisy materialne i proceduralne w zakresie ochrony międzynarodowej oraz praw człowieka ustanowione we właściwych aktach międzynarodowych i wspólnotowych, w tym zasadę non-refoulement oraz zasadę niedyskryminacji;

b) świadomość aspektów związanych z płcią, traumatycznymi przeżyciami i wiekiem;

c) wykorzystanie informacji o kraju pochodzenia;

d) techniki przesłuchania, w tym komunikację międzykulturową;

e) identyfikację i dokumentowanie oznak i symptomów tortur;

f) ocenę dowodów, w tym zasadę rozstrzygania wątpliwości na korzyść wnioskodawcy;

g) zagadnienia orzecznictwa mającego znaczenie przy rozpatrywaniu wniosków o ochronę międzynarodową.

ê 2005/85/WE

Zgodnie z art. 4 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 343/2003, wnioski o udzielenie azylu złożone w Państwie Członkowskim do organów innego Państwa Członkowskiego prowadzącego kontrolę imigracyjną rozpatrywane są przez Państwo Członkowskie, na którego terytorium wniosek został złożony.

ê 2005/85/WE (dostosowany)

ð nowy

23. Jednakże Państwa cCzłonkowskie mogą jednakże postanowić, że inny organ jest odpowiedzialny zado celów: ðrozpatrywanie spraw na mocy rozporządzenia (WE) nr …/… [rozporządzenie dublińskie]. ï

a) postępowania w sprawach, w których rozważane jest przekazanie wnioskodawcy do innego państwa zgodnie z zasadami ustanawiającymi kryteria i mechanizmy określania państwa odpowiedzialnego za rozpatrzenie wniosku o udzielenie azylu, do momentu, kiedy przeniesienie rzeczywiście nastąpi lub państwo wezwane odmówi przejęcia odpowiedzialności za rozpatrzenie wniosku lub przyjęcia wnioskodawcy;

b) podejmowania decyzji w sprawie wniosku w świetle przepisów dotyczących bezpieczeństwa narodowego, pod warunkiem że przed podjęciem tej decyzji przeprowadzono konsultacje z organem rozpatrującym, dotyczących tego, czy wnioskodawca może być uznany za uchodźcę na mocy dyrektywy 2004/83/WE;

c) przeprowadzania wstępnego rozpatrzenia zgodnie z art. 32, pod warunkiem że organ ten ma dostęp do akt wnioskodawcy dotyczących poprzedniego wniosku;

d) postępowania w sprawach w ramach procedur, o których mowa w art. 35 ust. 1;

e) odmowy pozwolenia na wjazd w ramach procedury, o której mowa w art. 35 ust. 2–5, z zastrzeżeniem warunków i przepisów określonych w tych ustępach;

f) ustalenia, że wnioskodawca zamierza wjechać lub wjechał do Państwa Członkowskiego z bezpiecznego kraju trzeciego zgodnie z art. 36, z zastrzeżeniem warunków i przepisów określonych w tym artykule.

34. W przypadku wyznaczenia √ organu Õ organów zgodnie z ust. 23, pPaństwa cCzłonkowskie dopilnowujązapewniają, aby personel √ tego organu Õ takich organów posiadał odpowiednią wiedzę lub przeszedł niezbędne szkolenie, tak aby mógł wypełniać swoje obowiązki w celu wypełniania swoich obowiązków przy wdrażaniu niniejszej dyrektywy.

ò nowy

5. Wnioski o udzielenie ochrony międzynarodowej złożone w państwie członkowskim do organów innego państwa członkowskiego prowadzącego kontrolę graniczną lub imigracyjną rozpatrywane są przez państwo członkowskie, na którego terytorium złożono wniosek.

ê 2005/85/WE

ð nowy

Artykuł 5

Korzystniejsze przepisy

Państwa cCzłonkowskie mogą wprowadzić lub utrzymać korzystniejsze normy dotyczące procedur udzielanianadawania i cofania statusu uchodźcy ð ochrony międzynarodowej ï , o ile normy te są zgodne z niniejszą dyrektywą.

ROZDZIAŁ II

PODSTAWOWE ZASADY I GWARANCJE

Artykuł 6

Dostęp do procedury

1. Państwa Członkowskie mogą wymagać, aby wnioski o udzielenie azylu były składane osobiście lub w wyznaczonym miejscu.

ò nowy

47. Państwa członkowskie wyznaczają właściwe organy odpowiedzialne za przyjmowanie i rejestrowanie wniosków o udzielenie ochrony międzynarodowej. Bez uszczerbku dla ust. 5, 6, 7 i 8, państwa członkowskie mogą wymagać, by wnioski o udzielenie ochrony międzynarodowej były składane osobiście lub w wyznaczonym miejscu.

2. Państwa członkowskie dopilnowują, by osoba pragnąca złożyć wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej miała faktyczną możliwość jak najszybszego złożenia wniosku do właściwego organu.

ê 2005/85/WE

ð nowy

23. Państwa cCzłonkowskie dopilnowujązapewniają, aby każda osoba dorosła posiadająca zdolność do czynności prawnych miała prawo złożenia we własnym imieniu wniosku o udzielenie ð ochrony międzynarodowej ï azylu.

34. Państwa cCzłonkowskie mogą przewidzieć możliwość złożenia przez wnioskodawcę wniosku w imieniu osób pozostających na jego utrzymaniupod jego opieką. W takich przypadkach pPaństwa cCzłonkowskie dopilnowujązapewniają, bya osoby dorosłe pozostające na utrzymaniu wnioskodawcy wyraziły zgodę na złożenie wniosku w ich imieniu, zaś w przeciwnym razie aby miały możliwość złożenia wniosku we własnym imieniu.

Zgoda jest wymagana w momencie składania wniosku albo, najpóźniej, w momencie przeprowadzania przesłuchania osoby dorosłej pozostającej na utrzymaniu wnioskodawcy.ðKażdy osoba dorosła spośród tych osób jest, przed zwróceniem się do niej o zgodę, informowana na osobności o właściwych konsekwencjach proceduralnych oraz o prawie do złożenia odrębnego wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej. ï

ò nowy

5. Państwa członkowskie dopilnowują, by małoletni miał prawo do składania wniosków o udzielenie ochrony międzynarodowej w swoim imieniu lub za pośrednictwem swoich rodziców lub innych dorosłych członków rodziny.

6. Państwa członkowskie dopilnowują, by właściwe organy, o których mowa w art. 10 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/115/WE[17] miały prawo złożenia wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej w imieniu małoletniego bez opieki jeżeli, na podstawie indywidualnej oceny jego sytuacji osobistej, organy te są zdania, że małoletni może potrzebować opieki na mocy dyrektywy […./…/WE] [dyrektywy w sprawie kwalifikowania].

ê 2005/85/WE

ð nowy

47. Państwa cCzłonkowskie mogą określić w prawodawstwieustawodawstwie krajowym:

a) przypadki, w których małoletni może złożyć wniosek we własnym imieniu;

b) przypadki, w których wniosek małoletniego bez opieki musi zostać złożony przez przedstawiciela, zgodnie z art. 1721 ust. 1 lit. a);

c) przypadki, w których złożenie wniosku o udzielenie azylu ð ochrony międzynarodowej ï jest uznawane jednocześnie za złożenie wniosku o udzielenie azylu ð ochrony międzynarodowej ï dla małoletniego stanu wolnego.

5. Państwa Członkowskie zapewniają, aby organy, do których prawdopodobnie zwróciłaby się osoba zamierzająca złożyć wniosek o udzielenie azylu, były w stanie pouczyć ją o sposobie i miejscu, w którym może ona złożyć taki wniosek lub może żądać, aby organy te przekazały taki wniosek właściwemu organowi.

ò nowy

8. Państwa członkowskie dopilnowują, by straż graniczna, policja i organy imigracyjne, jak również personel ośrodków zatrzymania, otrzymali instrukcje i niezbędne szkolenie w zakresie postępowania z wnioskami o udzielenie ochrony międzynarodowej. Jeżeli organy te zostały wyznaczone na organy właściwe na mocy ust. 1, instrukcje te obejmują zobowiązanie do rejestrowania wniosku. W pozostałych przypadkach instrukcje nakazują przekazanie wniosku do organu właściwego w celu jego zarejestrowania, wraz z wszelkimi właściwymi informacjami.

Państwa członkowskie dopilnowują, by wszystkie organy, do których przypuszczalnie zwróci się osoba zamierzająca złożyć wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej były w stanie pouczyć ją gdzie i w jaki sposób może złożyć taki wniosek lub też mogą zobowiązać te organy do przekazania wniosku do właściwego organu.

9. Właściwe organy rejestrują wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej w ciągu 72 godzin od momentu, w którym dana osoba wyraziła pragnienie ubiegania się o ochronę międzynarodową na mocy ust. 8 akapit pierwszy.

Artykuł 7

Informowanie i doradztwo na przejściach granicznych i w ośrodkach zatrzymania

48. Państwa członkowskie dopilnowują, by informacje o procedurach, którym należy się poddać w celu złożenia wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej były dostępne:

a) na przejściach granicznych, w tym w strefach tranzytowych, na granicach zewnętrznych; oraz

b) w ośrodkach zatrzymania.

49. Państwa członkowskie zapewniają możliwość skorzystania z pomocy tłumaczy, by zagwarantować komunikację między osobami pragnącymi złożyć wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej oraz strażą graniczną lub personelem ośrodków zatrzymania.

3. Państwa członkowskie dopilnowują, by organizacje świadczące pomoc doradczą wnioskodawcom ubiegającym się o ochronę międzynarodową miały dostęp do przejść granicznych, w tym do stref tranzytowych, oraz do ośrodków zatrzymania, pod warunkiem zawarcia porozumienia z właściwymi organami państw członkowskich.

Państwa członkowskie mogą ustanowić przepisy regulujące obecność takich organizacji w miejscach, o których mowa w niniejszym artykule.

ê 2005/85/WE

ð nowy

Artykuł 78

Prawo do pozostawania w pPaństwie cCzłonkowskim do czasu rozpatrzeniapodczas rozpatrywania wniosku o udzielenie azylu

50. Wnioskodawcomy pozwala się pozostawać w pPaństwie cCzłonkowskim, wyłącznie dla potrzeb procedury, do czasu podjęcia przez organ rozstrzygającyrozpatrujący decyzji zgodnie z procedurami obowiązującymi w pierwszej instancji określonymi w rozdziale III.To prawo do pozostawania nie oznaczastanowi uprawnienia do otrzymania zezwolenia na pobyt.

51. Państwa cCzłonkowskie mogą uczynić wyjątek jedynie w przypadkach, gdy, zgodnie z art. 32 i 34, ð dana osoba składa ï kolejny wniosek ð opisany w art. 35 ust. 8 ï nie będzie dalej rozpatrywany lub gdy wydadząprzekażą one tę osobę lub dokonają jej ekstradycji, odpowiednio, do innego pPaństwa cCzłonkowskiego, na mocy zobowiązań wynikających z europejskiego nakazu aresztowania[18] lub z innych przyczyn, albo do państwa trzeciego, ð z wyłączeniem kraju pochodzenia danego wnioskodawcy ï albo do międzynarodowych sądów lub trybunałów karnych.

ò nowy

52. Państwo członkowskie może dokonać ekstradycji wnioskodawcy do państwa trzeciego na mocy ust. 2 wyłącznie gdy właściwe organy upewniły się, że decyzja o ekstradycji nie doprowadzi bezpośrednio lub pośrednio do naruszenia zasady non-refoulement , w pogwałceniu zobowiązań międzynarodowych państwa członkowskiego.

ê 2005/85/WE (dostosowany)

ð nowy

Artykuł 89

Wymogi dotyczące rozpatrywania wniosków

53. Bez uszczerbku dla art. 23 ust. 4 lit. i), Państwa cCzłonkowskie dopilnowujązapewniają, aby wnioski o udzielenie azylu ð ochrony międzynarodowej ï nie były ani odrzucane, ani pozostawiane bez rozpatrzenia wyłącznie z powodu ich niezłożenia ich w najkrótszym możliwym terminie.

ò nowy

54. Wnioski o udzielenie ochrony międzynarodowej są najpierw badane w celu ustalenia, czy wnioskodawców można zakwalifikować jako uchodźców. W przeciwnym wypadku wnioski są badane w celu ustalenia, czy wnioskodawcy kwalifikują się do udzielenia im ochrony uzupełniającej.

ê2005/85/WE (dostosowany)

ð nowy

23. Państwa cCzłonkowskie dopilnowujązapewniają, aby decyzje organu rozstrzygającegorozpatrującego wnioski w sprawie wniosków o udzielenie azylu ð ochrony międzynarodowej ï były podejmowane po odpowiednim rozpatrzeniu. W tym celu pPaństwa cCzłonkowskie dopilnowujązapewniają, aby:

a) wnioski były rozpatrywane, a decyzje podejmowane indywidualnie, obiektywnie i bezstronnie;

b) uzyskiwaneotrzymywane były precyzyjne i aktualne informacje z różnych źródeł, takich jak Wysoki Komisarz Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Uchodźców (UNHCR) ð oraz Europejski Urząd Wsparcia w dziedzinie Azylu ï, dotyczące ogólnej sytuacji panującej w krajach pochodzenia wnioskodawcówosób ubiegających się o azyl oraz, w razie potrzebytam, gdzie jest to konieczne, w państwachkrajach, przez które przejeżdżały one tranzytem, oraz aby takie informacje były udostępniane personelowi odpowiedzialnemu za rozpatrywanie wniosków i podejmowanie decyzji ð jak również, w przypadkach, w których organ rozstrzygający uwzględnia te informacje przy podejmowaniu decyzji, wnioskodawcy i jego doradcy prawnemu ï ;

c) personel rozpatrujący wnioski i podejmujący decyzje posiadał wiedzę dotyczącą właściwych normstandardów obowiązującychstosowanych w dziedzinie prawa azylowego i uchodźczego.

ò nowy

d) personel rozpatrujący wnioski i podejmujący decyzję został poinstruowany oraz, w razie potrzeby, miał możliwość konsultacji z ekspertami na temat konkretnych zagadnień, takich jak kwestie medyczne, kulturowe oraz związane z dziećmi i płcią.

ê 2005/85/WE

ð nowy

34. Poprzez organ rozstrzygającyrozpatrujący lub poprzez wnioskodawcę, lub w inny sposób, organy, o których mowa w rozdziale V, mają dostęp do ogólnych informacji, wymienionych o których mowa w w ust. 23 lit. b), koniecznych dla wypełniania ich zadań.

45. Państwa cCzłonkowskie mogą ustanowić ð ustanawiają ï przepisyzasady dotyczące tłumaczenia dokumentów istotnych dla rozpatrzeniarozpatrywania wniosków.

Artykuł 910

Wymogi dotyczące podejmowania decyzji przez organ rozstrzygającyrozpatrujący

55. Państwa cCzłonkowskie dopilnowujązapewniają, aby decyzje w sprawie wniosków o udzielenie azylu ð ochrony międzynarodowej ï były wydawane na piśmie.

56. Państwa cCzłonkowskie dopilnowujązapewniają również, aby w przypadku odrzucenia wniosku ð o nadanie statusu uchodźcy lub udzielenie ochrony międzynarodowej ï decyzja zawierała pisemne uzasadnienie faktyczne i prawne oraz informację o trybiesposobach odwołania się od negatywnej decyzji.

Państwa Członkowskie nie muszą uzasadniać powodów odmowy nadania statusu uchodźcy w decyzji przyznającej wnioskodawcy status związany z takimi samymi prawami i świadczeniami na mocy prawa krajowego i prawa wspólnotowego, jak status uchodźcy na mocy dyrektywy 2004/83/WE. W takich przypadkach Państwa Członkowskie zapewniają, aby uzasadnienie odmowy nadania statusu uchodźcy znalazło się w aktach wnioskodawcy i aby wnioskodawca miał, na swój wniosek, dostęp do tych akt.

Ponadto Państwa cCzłonkowskie nie muszą podawać pisemnej informacji na temat trybusposobów odwołania od negatywnej decyzji w treści decyzji, jeżeli wnioskodawca otrzymał taką informację na wcześniejszym etapie na piśmie albo poprzez dostępne mu media elektroniczne.

57. Do celów art. 6 ust. 43 oraz w każdym przypadku, gdy wniosek oparty jest na tych samych podstawach, pcPaństwa cCzłonkowskie mogą podjąć jedną decyzję odnoszącą się do wszystkich osób pozostającychobejmującą wszystkie osoby pozostające na utrzymaniupod opieką wnioskodawcy.

ò nowy

58. Ustępu 3 nie stosuje się do przypadków, w których ujawnienie szczególnych okoliczności dotyczących osoby członkom jej rodziny może zagrozić interesom tej osoby, w tym w sprawach związanych z prześladowaniem ze względu na płeć lub wiek. W takich przypadkach wydaje się odrębną decyzję wobec danej osoby.

ê 2005/85/WE (dostosowany)

ð nowy

Artykuł 1011

Gwarancje dla wnioskodawcówudzielane osobom ubiegającychm się o azyl ð ochronę międzynarodową ï

59. W odniesieniu do procedur określonych w rozdziale III, pPaństwa cCzłonkowskie dopilnowujązapewniają, aby wszystkim wnioskodawcomosobom ubiegającym się o azyl ð ochronę międzynarodową ï udzielano następujących gwarancji:

a) są oni informowaniinformowania w języku, co do którego można zasadnie przyjąćistnieją rozsądne przypuszczenia, że zostanie on przez nichnie zrozumiany, o procedurze, której należy się poddaćbędą podlegały, oraz o ich prawach i obowiązkach w trakcie tej procedury, jak równieżoraz potencjalnychewentualnych skutkach nieprzestrzegania tychich obowiązków i braku współpracy z organami. Są onie informowanie o terminach, a także przysługujących im środkach, służących spełnieniu obowiązku przedstawienia elementów, o których mowa w art. 4 dyrektywy 2004/83/WE [..../../WE] [dyrektywy w sprawie kwalifikowania]. Informacje te są udzielane w takim terminie, aby umożliwić wnioskodawcomtym osobom skorzystanie zwykonywanie praw zagwarantowanych niniejszą dyrektywą i wypełnienie obowiązków opisanych, o których mowa w art. 1112;

b) w razie potrzebyjeżeli jest to konieczne, wnioskodawcy mogą skorzystać zzapewnienia pomocy tłumacza w celu przedłożenia ich sprawy właściwym organom. Państwa cCzłonkowskie uznają za konieczne zapewnienie takiej pomocy przynajmniej w przypadku, gdy organ rozstrzygającyrozpatrujący wezwie wnioskodawcę na przesłuchanie, o którym mowa w art. 12 i 13 13, 14, ð 15, 16 i 30ï, a odpowiednia komunikacja nie może zostać zapewniona bez takiej pomocy tłumacza nie można zapewnić odpowiedniej komunikacji. W takim przypadku oraz w innych przypadkach, gdy właściwe organy wzywają wnioskodawcę, koszty takiej pomocy tłumacza są pokrywane ze środków publicznych;

c) nie odmawia się imbraku odmowy możliwości kontaktu z UNHCR lub jakąkolwiek inną organizacją działającą w imieniu UNHCR na terytorium Państwa Członkowskiego na mocy umowy z ð świadczącą pomoc prawną lub doradczą osobom ubiegającym się o azyl zgodnie z prawodawstwem krajowym tegoï tego państwa członkowskiegotym Państwiem Członkowskim;

d) otrzymują oniotrzymania w rozsądnym terminie zawiadomieniea o decyzji organu rozstrzygającegorozpatrującego w sprawie ich wniosku o udzielenie azylu ð ochrony międzynarodowej ï . Jeżeli doradca prawny lub inny doradca jest prawnym przedstawicielem wnioskodawcy, pPaństwa cCzłonkowskie mogą wybrać powiadomićpowiadomienie go o swojej decyzji zamiast powiadamiania wnioskodawcy ubiegającego sięosoby ubiegającej się o azyl ð ochronę międzynarodową ï ;

e) są oni informowanipoinformowania o wyniku decyzji organu rozpatrującego w języku, co do którego można zasadnie przyjąćistnieją rozsądne przypuszczenia, że zostanie on przez niche zrozumiany, w przypadku gdy nie są wspierani ani reprezentowani przez doradcę prawnego lub innego doradcępomaga im ani nie reprezentuje ich doradca prawny lub inny doradca oraz gdy nie mają dostępu do bezpłatnej pomocy prawnej. UdzielonePrzedstawione informacje obejmują informację o trybiesposobach odwołania od negatywnej decyzji zgodnie z postanowieniami art. 910 ust. 2.

60. W odniesieniu do procedur przewidzianychokreślonych w rozdziale V, pPaństwa cCzłonkowskie dopilnowujązapewniają, aby wszyscy wnioskodawcywszystkie osoby ubiegające się o azyl korzystaliły z gwarancji równoważnych gwarancjom, o których mowa w ust. 1 lit. b), c) i d)–d) niniejszego artykułu.

Artykuł 1112

Obowiązki wnioskodawcówosób ubiegających się o azyl ð ochronę międzynarodową ï

61. ðWnioskodawcy ubiegający się o ochronę międzynarodową współpracują z właściwymi organami w celu ustalenia ich tożsamości oraz innych elementów, o których mowa w art. 4 ust. 2 dyrektywy […./../WE] [dyrektywy w sprawie kwalifikowania].ï Państwa cCzłonkowskie mogą nałożyć na wnioskodawców osoby ubiegające się o azyl √ inne Õ obowiązki w zakresieobowiązek współpracy z właściwymi organami, o ile obowiązki teobowiązek ten jest są konieczney dla rozpatrzeniapostępowania w sprawie wniosku.

62. Państwa cCzłonkowskie mogą postanowić w szczególności, że:

a) wnioskodawcy osoby ubiegające się o azyl są zobowiązanie do kontaktowania się z właściwymi organami lub do osobistego stawiennictwa przed nimi, niezwłocznie albo w wyznaczonych terminach;

b) wnioskodawcyosoby ubiegające się o azyl muszą przekazać posiadane przez nichsiebie dokumenty istotne dla rozpatrzenia wniosku, takie jak paszporty;

c) wnioskodawcyosoby ubiegające się o azyl są zobowiązanie do jak najszybszego informowania właściwych organów o swoim aktualnym miejscu pobytu lub adresie zamieszkania oraz o wszelkich zmianach w tym zakresie w najkrótszym możliwym terminie. Państwa cCzłonkowskie mogą przewidziećpostanowić, że wnioskodawca musi przyjmować wszelką korespondencję odpowiednio w ostatnim wskazanym miejscu pobytu lub pod ostatnim wskazanym adresem zamieszkania, jaki wskazał;

d) właściwe organy mogą przeszukiwać wnioskodawcę oraz przedmioty, które nosi przy sobie ð o ile przeszukanie zostanie przeprowadzone przez osobę tej samej płci ï;

e) właściwe organy mogą wykonywać fotografie wnioskodawcyfotografować wnioskodawcę; oraz

f) właściwe organy mogą utrwalać treść nagrywać ustne wypowiedzi wnioskodawcy, pod warunkiem że został on o tym uprzednio poinformowany.

Artykuł 1213

Przesłuchanie

63. Przed podjęciem decyzji przez organ rozstrzygającyrozpatrujący, wnioskodawcy osobie ubiegającej się o azyl przysługuje możliwość stawienia się na przesłuchanie w sprawie swojego wniosku o udzielenie azylu ð ochrony międzynarodowej ï, które prowadzi osoba właściwa na mocy prawa krajowego do prowadzenia tego rodzaju przesłuchań. ðPrzesłuchanie dotyczące zasadniczej treści wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej przeprowadzane jest zawsze przez personel organu rozstrzygającego. ï

Państwa Członkowskie mogą również przyznać możliwość przesłuchania każdej osobie dorosłej pozostającej na utrzymaniu wnioskodawcy, o której mowa w art. 6 ust. 3.

ò nowy

W przypadku, w którym osoba złożyła wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej w imieniu osób pozostających na jej utrzymaniu, każda osoba dorosła, której dotyczy wniosek, musi mieć zapewnioną możliwość wyrażenia swojej opinii na osobności oraz stawienia się na przesłuchanie w sprawie jej wniosku.

ê 2005/85/WE (dostosowany)

ð nowy

Państwa cCzłonkowskie mogą określić w prawodawstwieustawodawstwie krajowym przypadki, w których możliwość stawienia się na przesłuchanieprzesłuchania przysługuje małoletniemu.

64. Odstąpienie odZaniechanie przesłuchania ð dotyczącego zasadniczej treści wniosku ï możliwe jest w przypadkach, gdy:

a) organ rozpatrujący jest w stanie podjąć pozytywną decyzję ð w kwestii nadania statusu uchodźcy ï na podstawie dostępnych dowodów; lub

b) właściwy organ odbył już spotkanie z wnioskodawcą w celu udzielenia mu pomocy przy wypełnianiu wniosku i przedstawienia zasadniczych informacji dotyczących wniosku w rozumieniu art. 4 ust. 2 dyrektywy 2004/83/WE; lub

c)organ rozpatrujący, na podstawie pełnego rozpatrzenia informacji przedstawionych przez wnioskodawcę, uważa wniosek za bezzasadny, w przypadkach gdy zachodzą okoliczności wymienione w art. 23 ust. 4 lit. a), c), g), h) oraz j).

3. Przesłuchania można zaniechać również w przypadku

b) gdy jest to nieuzasadnione ze względów praktycznych, w szczególności jeżeli właściwy organ uważa, że wnioskodawca nie jest zdolny do uczestnictwa lub nie jest w stanie uczestniczyć w przesłuchaniu z powodu utrzymujących się okoliczności, na które nie ma on wpływu. W przypadku wątpliwości ð właściwy organ zasięga opinii biegłego lekarza w celu ustalenia, czy okoliczności te mają character trwały, czy przejściowyï , Państwa Członkowskie mogą zwrócić się o zaświadczenie lekarskie lub od psychologa.

Jeżeli pPaństwo cCzłonkowskie nie zapewnia wnioskodawcy √ lub, w odpowiednich przypadkach, osobie pozostającej na jego utrzymaniu Õ możliwości przesłuchania ich na mocy lit. b)niniejszego ustępu, podejmuje się uzasadnionerozsądne wysiłki w celu umożliwieniapozwolenia wnioskodawcy lub, we właściwych przypadkach, osobie pozostającej na jego utrzymaniupod opieką wnioskodawcy, przedłożeniana przedłożenie dalszych informacji.

43. Brak przesłuchania zgodnie z niniejszym artykułem nie stanowi przeszkody dla podjęcia przez organ rozstrzygającyrozpatrujący decyzji w sprawie wniosku o udzielenie azylu ð ochrony międzynarodowej ï .

54. Brak przesłuchania na mocy ust. 2 lit. b) i c) oraz ust. 3 nie wpływa negatywnie na decyzję organu rozstrzygającegorozpatrującego.

65. Niezależnie od przepisówpostanowień art. 2024 ust. 1, cPaństwa cCzłonkowskie, podejmując decyzję w sprawie wniosku o udzielenie azylu ð ochrony międzynarodowej ï, mogą uwzględnić niestawiennictwo wnioskodawcy na przesłuchanie, chyba że miał on uzasadnione powody takiego niestawiennictwa.

Artykuł 1314

Wymogi dotyczące przesłuchania

65. Przesłuchanie odbywa się co do zasady bez obecności członków rodziny, chyba że organ rozstrzygającyrozpatrujący uważa obecność innych członków rodziny za konieczną dla właściwego rozpatrzenia wniosku.

66. Przesłuchanie odbywa się w warunkach zapewniających właściwy stopień poufności.

67. Państwa cCzłonkowskie podejmują odpowiednie kroki, aby zapewnić, byże przesłuchania są prowadzone były w warunkach, które pozwalają wnioskodawcom na wyczerpujące przedstawienie powodów złożenia wniosku. W tym celu cPaństwa cCzłonkowskie:

a) dopilnowujązapewniają, aby osoba prowadząca przesłuchanie była wystarczająco posiadała kompetencje pozwalające uwzględnićkompetentna do uwzględnienia osobiste lub ogólneosobistych lub ogólnych okoliczności towarzysząceych złożeniu wniosku, w tym pochodzenie kulturoweodmienności kulturowej, ð płeć ï i szczególne potrzebybezbronności wnioskodawcy, w takim stopniu, jaki jest możliwy; i

ò nowy

b) w każdym możliwym przypadku zapewniają, na wniosek danego wnioskodawcy, przesłuchanie go przez osobę tej samej płci;

ê 2005/85/WE (dostosowany)

ð nowy

bc) wyznaczają onen ð kompetentnego ï tłumacza, który jest w stanie zapewnić właściwą komunikację pomiędzy wnioskodawcą a osobą prowadzącą przesłuchanie. Komunikacja taka nie musi koniecznie odbywać się w języku preferowanym przez wnioskodawcę osobę ubiegającą się o azyl, jeżeli jest inny język, co do którego istnieją rozsądne przypuszczenia, że będzie on przez nią który wnioskodawca rozumiezrozumiany, oraz w którym jest w stanie się komunikować. ð jasno komunikować. W każdym możliwym przypadku zapewniają, na wniosek danego wnioskodawcy, przesłuchanie go przez osobę tej samej płci;ï

ò nowy

d) dopilnowują, by osoba prowadząca przesłuchanie dotyczące zasadniczej treści wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej nie nosiła munduru;

e) dopilnowują, by przesłuchania małoletnich były prowadzone w sposób uwzględniający potrzeby dzieci.

ê 2005/85/WE

68. Państwa cCzłonkowskie mogą ustanowić przepisyzasady dotyczące obecności osóbstron trzecich w trakcie przesłuchania.

5. Niniejszy artykuł stosuje się także do spotkań, o których mowa w art. 12 ust. 2 lit. b).

ò nowy

Artykuł 15

Zakres przesłuchania

Organ rozstrzygający prowadząc przesłuchanie dotyczące zasadniczej treści wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej dopilnowuje, by wnioskodawca miał odpowiednią możliwość przedstawienia elementów niezbędnych do uzasadnienia jego wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej, zgodnie z art. 4 ust. 1 i 2 […./…/WE] [dyrektywy w sprawie kwalifikowania]. W tym celu państwa członkowskie dopilnowują, by:

a) pytania skierowane do wnioskodawcy były istotne dla oceny, czy potrzebuje on ochrony międzynarodowej zgodnie z dyrektywą […./…/WE] [dyrektywą w sprawie kwalifikacji];

b) wnioskodawca miał odpowiednią możliwość złożenia wyjaśnień dotyczących ewentualnych brakujących elementów niezbędnych do uzasadnienia wniosku lub niespójności lub sprzeczności w złożonych oświadczeniach.

ê 2005/85/WE

Artykuł 14

Status protokołu z przesłuchania w procedurze

1. Państwa Członkowskie zapewniają, aby z każdego przesłuchania został sporządzony pisemny protokół, zawierający przynajmniej zasadnicze informacje dotyczące wniosku w sposób przedstawiony przez wnioskodawcę, zgodnie z art. 4 ust. 2 dyrektywy 2004/83/WE.

2. Państwa Członkowskie zapewniają, aby wnioskodawcom udostępniono w rozsądnym terminie protokół z przesłuchania. Jeżeli udostępnienie nastąpiło dopiero po wydaniu decyzji przez organ rozpatrujący, Państwa Członkowskie zapewniają, aby udostępnienie mogło nastąpić w najkrótszym czasie umożliwiającym przygotowanie i złożenie w należytym terminie odwołania.

3. Państwa Członkowskie mogą żądać od wnioskodawcy poświadczenia treści protokołu z przesłuchania.

W przypadku gdy wnioskodawca odmawia poświadczenia treści protokołu, powody tej odmowy wpisuje się do akt wnioskodawcy.

Wyrażona przez wnioskodawcę odmowa poświadczenia treści protokołu nie stoi na przeszkodzie podjęciu przez organ rozpatrujący decyzji w sprawie jego wniosku.

4. Niniejszy artykuł stosuje się także do spotkań, o których mowa w art. 12 ust. 2 lit. b).

ò nowy

Artykuł 16

Protokół i sprawozdanie z przesłuchania

69. Państwa członkowskie zapewniają sporządzanie protokołu z każdego przesłuchania.

70. Państwa członkowskie zwracają się do wnioskodawcy o zatwierdzenie treści protokołu na koniec przesłuchania. W tym celu państwa członkowskie zapewniają wnioskodawcy możliwość przedstawienia uwag lub wyjaśnień dotyczących błędów w tłumaczeniu lub interpretacji w tekście protokołu.

71. W przypadku gdy wnioskodawca odmawia zatwierdzenia treści protokołu, powody tej odmowy wpisuje się do akt wnioskodawcy.

Odmowa zatwierdzenia treści protokołu przez wnioskodawcę nie stoi na przeszkodzie podjęciu przez organ rozstrzygający decyzji w sprawie jego wniosku.

72. Bez uszczerbku dla ust. 1 i 2 państwa członkowskie sporządzają pisemne sprawozdanie z przesłuchania, zawierające co najmniej zasadnicze informacje dotyczące wniosku, przedstawione przez wnioskodawcę. W takich przypadkach państwa członkowskie zapewniają załączenie protokołu przesłuchania do sprawozdania.

73. Państwa członkowskie zapewniają wnioskodawcom szybki dostęp do protokołu oraz, w odpowiednich przypadkach, do sprawozdania z protokołu, przed podjęciem decyzji przez organ rozstrzygający.

Artykuł 17

Ekspertyza sądowo-lekarska

74. Państwa członkowskie umożliwiają wnioskodawcom, na wniosek, poddanie się badaniom lekarskim w celu potwierdzenia oświadczeń dotyczących doznanego prześladowania i krzywdy. W tym celu państwa członkowskie wyznaczają wnioskodawcom rozsądny termin na przedłożenie organowi rozstrzygającemu zaświadczenia lekarskiego.

75. Bez uszczerbku dla ust. 1, w przypadkach, w których istnieją uzasadnione powody, by przyjąć, że wnioskodawca cierpi na stres pourazowy, organ rozstrzygający, za zgodą wnioskodawcy, zapewnia przeprowadzenie badań lekarskich.

76. Państwa członkowskie ustanawiają odpowiednie regulacje w celu dopilnowania, by badania lekarskie o których mowa w ust. 2, przeprowadzane były przez bezstronnych i wykwalifikowanych biegłych lekarzy.

77. Państwa członkowskie ustanawiają dalsze normy i regulacje w celu identyfikowania i dokumentacji symptomów tortury oraz innych form przemocy fizycznej, seksualnej lub psychicznej, istotnych dla stosowania niniejszego artykułu.

78. Państwa członkowskie zapewniają osobom prowadzącym przesłuchania wnioskodawców zgodnie z niniejszą dyrektywą szkolenie dotyczące identyfikacji symptomów tortur.

79. Wyniki badań lekarskich, o których mowa w ust. 1 i 2 są oceniane przez organ rozstrzygający łącznie z innymi elementami wniosku. Są one uwzględniane w szczególności przy ustalaniu, czy oświadczenia wnioskodawcy są wiarygodne i wystarczające.

ê 2005/85/WE

ð nowy

Artykuł 1518

Prawo do pomocy i reprezentacji prawnej

80. Państwa Członkowskie dopuszczają możliwość skutecznego konsultowania się przez osoby ubiegające się o azyl, na ich koszt własny, ð Wnioskodawcom ubiegającym się o udzielenie ochrony międzynarodowej zapewnia się możliwość ï skutecznej konsultacji z doradcą prawnym lub innym doradcą, uprawnionym lub dopuszczonym do takiej działalności lub posiadającym odpowiednie zezwolenie na podstawie prawa krajowego, w sprawach związanych z ich wnioskami o udzielenie azylu ð ochrony międzynarodowej, na wszystkich etapach procedury, w tym po wydaniu decyzji negatywnej ï .

81. W przypadku negatywnej decyzji organu rozpatrującego, Państwa cCzłonkowskie zapewniają, aby przyznanie na wniosek przydzielona została bezpłatnej pomocy lub reprezentacji prawnejbezpłatna pomoc lub reprezentacja prawna, z zastrzeżeniem przepisów ust. 3. ðW tym celu państwa członkowskie: ï

ò nowy

a) udzialają bezpłatnej pomocy prawnej w postępowaniach prowadzonych zgodnie z rozdziałem III. Obejmuje to co najmniej, dostarczenie wnioskodawcy informacji na temat postępowania, stosownie do konkretnych okoliczności jego sprawy, oraz wyjaśnienie przyczyn faktycznych i prawnych w przypadku decyzji negatywnej;

b) zapewniają bezpłatną pomoc prawną lub reprezentację w postępowaniach prowadzonych zgodnie z rozdziałem V. Obejmuje to co najmniej przygotowanie niezbędnych dokumentów proceduralnych i udział w rozprawie przed sądem pierwszej instancji w imieniu wnioskodawcy

ê 2005/85/WE (dostosowany)

ð nowy

82. Państwa cCzłonkowskie mogą przewidziećpostanowić w swoim prawodawstwieustawodawstwie krajowym, żeaby bezpłatna pomoc lub reprezentacja prawna zpewnianaprzyznana jestbyła:

a) jedynie na postępowanie przed sądem lub trybunałem zgodnie z rozdziałem V, nie zaś w przypadku każdego bezpośredniego odwołania lub rewizji przewidzianych w ustawodawstwie krajowym, w tym w ponownym wysłuchaniu odwołania następującego po bezpośrednim odwołaniu lub rewizji; lub

b)a) jedynie osobom, które nie posiadają wystarczających środków; lub

c)b) jedynie doradcom prawnym lub innym doradcom wyraźnie wyznaczonym w prawodawstwieustawodawstwie krajowym do pomocy lub reprezentacji wnioskodawcówosób ubiegających się o azyl ð ochronę międzynarodową. ï lub

d) jedynie jeżeli istnieje prawdopodobieństwo uwzględnienia odwołania lub rewizji.

Państwa Członkowskie zapewniają, aby pomoc lub reprezentacja prawna przyznana na mocy lit. d) nie była arbitralnie ograniczana.

ò nowy

W odniesieniu do postępowań przewidzianych w rozdziale V państwa członkowskie mogą przewidzieć, że bezpłatna pomoc lub reprezentacja prawna zapewniana będzie wnioskodawcom tylko w takim zakresie, w jakim jest niezbędna do zapewnienia im skutecznego dostępu do wymiaru sprawiedliwości. Państwa członkowskie dopilnowują, by pomoc prawna udzielana na mocy niniejszego ustępu nie była arbitralnie ograniczana.

ê 2005/85/WE

ð nowy

4. Państwa członkowskie mogą ustanowić normyZasady dotyczące trybusposobów wypełniania i rozpatrywaniapostępowania w sprawie wniosków o pomoc lub reprezentację prawną mogą być ustalone przez Państwa Członkowskie.

ò nowy

5. Państwa członkowskie mogą zezwolić organizacjom pozarządowym na zapewnianie wnioskodawcom ubiegającym się o ochronę międzynarodową bezpłatnej pomocy lub reprezentacji prawnej w postępowaniach przewidzianych w rozdziale III lub w rozdziale V.

ê 2005/85/WE (dostosowany)

ð nowy

56. Państwa cCzłonkowskie mogą również:

a) nałożyć ograniczenia kwotowefinansowe lub czasowe w zakresie świadczeniana świadczenie bezpłatnej pomocy lub reprezentacji prawnej, pod warunkiem że nie ograniczają one arbitralnie dostępu do pomocy lub reprezentacji prawnej;

b) przewidziećzapewnić, żeaby w odniesieniu do opłat i innych kosztów, w sprawach związanych z pomocą prawną wnioskodawcy są traktowani w ten sam sposób co ich obywateletraktowanie wnioskodawców nie było korzystniejsze niż traktowanie zazwyczaj przyznawane ich obywatelom w kwestiach dotyczących pomocy prawnej.

67. Państwa cCzłonkowskie mogą wymagać całkowitego lub częściowego zwrotu poniesionych kosztów, jeżeli sytuacja finansowa wnioskodawcy ulegnie znaczącej poprawie lub jeżeli decyzja o przyznaniu takiego zwolnieniatakich świadczeń została podjęta na podstawie nieprawdziwychfałszywych informacji przedstawionych przez wnioskodawcę.

Artykuł 1619

Zakres pomocy i reprezentacji prawnej

83. Państwa cCzłonkowskie dopilnowujązapewniają, aby doradca prawny lub inny doradca uprawniony lub dopuszczony do takiej działalności lub posiadający odpowiednie zezwolenie na podstawie prawa krajowego, i który udziela pomocy prawnej lub reprezentuje wnioskodawcy ubiegającego sięosobę ubiegającą się o azyl ð ochronę międzynarodową ï lub reprezentuje go na warunkach określonych prawodawstwemustawodawstwem krajowym, korzystał z dostępu do takich informacji zawartych w aktach wnioskodawcy, ð na podstawie których podjęta zostanie decyzja. ï do rozpatrzenia których upoważnione są organy, o których mowa w rozdziale V, o ile informacje mają związek z rozpatrzeniem wniosku.

Państwa cCzłonkowskie mogą uczynić wyjątek w przypadku, gdy ujawnienie informacji lub źródeł stanowiłobymogłoby stanowić zagrożenie dla bezpieczeństwa narodowego, bezpieczeństwa organizacji lub osób, które dostarczyły informacji, lub bezpieczeństwa osoby lub osób, do których odnosi się informacja, lub w przypadku, gdy mogłoby to zagrozić interesom dochodzenianarażone na niebezpieczeństwo byłyby interesy postępowania związanego z rozpatrywaniem wniosków o udzielenie azylu ð ochrony międzynarodowej ï przez właściwe organy pPaństw cCzłonkowskich lub stosunkom międzynarodowymstosunki międzynarodowe pPaństw cCzłonkowskich. W takich przypadkach ð państwa członkowskie: ï

ò nowy

a) przyznają dostęp do danych informacji lub źródeł co najmniej doradcy prawnemu lub innemu doradcy, który przeszedł kontrolę bezpieczeństwa, o ile informacje te mają znaczenie dla rozpatrzenia wniosku, lub podjęcia decyzji o wycofaniu ochrony międzynarodowej;

ê 2005/85/WE (dostosowany)

ð nowy

Ö b) Õudostępnia dane informacje lub źródłaW takich przypadkach dostęp do informacji lub źródeł umożliwia się organom, o którycho którym mowa w rozdziale V, z wyjątkiem przypadków, gdy dostęp taki jest wykluczony w związku z kwestiami bezpieczeństwa narodowego.

84. Państwa cCzłonkowskie dopilnowujązapewniają, aby doradca prawny lub inny doradca, który udziela pomocy wnioskodawcy ubiegającemu sięlub reprezentuje osobę ubiegającą się o ð ochronę międzynarodową ï azyl lub reprezentuje go, miał dostęp do obszarów zamkniętych, takich jak ośrodki zatrzymaniastrzeżone lub strefy tranzytowe, w celu konsultowaniaporozumienia się z wnioskodawcą.

Państwa cCzłonkowskie mogą ograniczyć możliwość odwiedzin wnioskodawcy w obszarach zamkniętych jedynie w przypadku, gdy takie ograniczenie jest, na mocy prawodawstwaustawodawstwa krajowego, w sposób obiektywny konieczne dla zapewnienia bezpieczeństwa, porządku publicznego lub zarządzania administracyjnego obszarem, lub w celu zapewnienia skutecznego rozpatrzenia wniosku, o ilepod warunkiem że dostęp doradcy prawnego lub innego doradcy nie jest tym samym poważnie ograniczony lub uniemożliwiony.

ò nowy

85. Państwa członkowskie umożliwiają wnioskodawcy stawienie się na przesłuchanie wraz z doradcą prawnym lub innym doradcą, uprawnionym lub dopuszczonym do takiej działalności na podstawie prawa krajowego.

ê 2005/85/WE

ð nowy

34. Państwa cCzłonkowskie mogą ustanowić przepisyokreślić zasady dotyczące obecności doradców prawnych lub innych doradców w trakcie wszelkichwszystkich przesłuchań odbywanych w ramach postępowaniaprocedury, bez uszczerbku dla niniejszego artykułu orazlub art. 1721 ust. 1 lit. b).

4. Państwa Członkowskie mogą postanowić, że wnioskodawca może stawić się na przesłuchanie z doradcą prawnym lub innym doradcą dopuszczonym lub posiadającym odpowiednie zezwolenie na podstawie prawa krajowego.

Państwa cCzłonkowskie mogą wymagać obecności wnioskodawcy na przesłuchaniu, nawet jeżeli jest on reprezentowany na warunkach określonych prawem krajowym przez takiego doradcę prawnego lub innego doradcę, oraz mogą żądać, aby wnioskodawca osobiście odpowiadał na zadawane pytania.

Nieobecność doradcy prawnego lub innego doradcy nie stoi na przeszkodzie w przeprowadzeniu przesłuchania wnioskodawcy przez właściwy organ, ð bez uszczerbku dla art. 21 ust. 1 lit. b) ï .

ò nowy

Artykuł 20

Wnioskodawcy o szczególnych potrzebach

86. Państwa członkowskie podejmują odpowiednie środki w celu zapewnienia wnioskodawcom o szczególnych potrzebach możliwości jak najpełniejszego przedstawienia elementów wniosku oraz wszystkich dostępnych dowodów. W razie potrzeby przedłuża się terminy obowiązujące takich wnioskodawców, by umożliwić im przedłożenie dowodów lub podjęcie potrzebnych kroków proceduralnych.

87. W przypadku gdy organ rozstrzygający uznaje, że wnioskodawca padł ofiarą tortur, zgwałcenia lub innych poważnych form przemocy psychicznej, fizycznej lub seksualnej, opisanych w art. 21 dyrektywy […/…/WE] [dyrektywy ustanawiającej minimalne normy dotyczące przyjmowania osób ubiegających się o azyl], wnioskodawcy przyznaje się wystarczający czas i odpowiednie wsparcie w celu przygotowania się przez niego do przesłuchania dotyczącego zasadniczej treści jego wniosku.

88. Przepisów art. 27 ust. 6 i 7 nie stosuje się do wnioskodawców, o których mowa w ust. 2.

ê 2005/85/WE (dostosowany)

ð nowy

Artykuł 1721

Gwarancje dla małoletnich bez opieki

89. W odniesieniu do wszystkich procedur przewidzianych w niniejszej dyrektywie oraz bez uszczerbku dla przepisów art. 12 i 14 13, ð 14 ï i 15, cPaństwa cCzłonkowskie:

a) w najkrótszym możliwym terminie podejmują środki w celu dopilnowania, aby przedstawiciel małoletniego bez opieki reprezentował go lub udzielał mu pomocy w odniesieniu do rozpatrywania wniosku w toku ð składania i ï rozpatrywania wniosku małoletni bez opieki był reprezentowany i wspierany przez przedstawiciela. ð Przedstawiciel jest niezależny i posiada niezbędną wiedzę w dziedzinie opieki nad dziećmi ï Może być to również przedstawiciel, o którym mowa w art. 19 dyrektywy Rady 2003/9/WE z dnia 27 stycznia 2003 r. ustanawiającej minimalne normy dotyczące przyjmowania osób ubiegających się o azyl [19] dyrektywie[.../…/WE] [dyrektywie w sprawie warunków przyjmowania];

b) dopilnowujązapewniają, aby przedstawiciel małoletniego bez opieki miał możliwość poinformowania go o znaczeniu i możliwych skutkach przesłuchania oraz, w odpowiednich przypadkachgdzie stosowne, o sposobie przygotowania się do przesłuchania. Państwa cCzłonkowskie zezwolą ð zapewniają ï obecność przedstawicielaprzedstawicielowi na bycie obecnym ð lub doradcy prawnego lub innego doradcy uprawnionego lub dopuszczonego do takiej działalności na podstawie prawa krajowego ï podczas przesłuchania oraz ð możliwość ï zadawania przez nichna zadawanie pytań lub zgłaszaniae uwag w ramach określonych przez osobę prowadzącą przesłuchanie.

Państwa cCzłonkowskie mogą wymagać obecności małoletniego bez opieki na przesłuchaniu, nawet jeżeli obecny jest jego przedstawiciel.

90. Państwa cCzłonkowskie mogą odstąpićpowstrzymać się od wyznaczenia przedstawiciela w przypadkach, gdy małoletni bez opieki:

a) według wszelkiego prawdopodobieństwazgodnie ze wszelkim prawdopodobieństwem osiągnie pełnoletniość – przed wydaniem decyzji w pierwszej instancji; lub

b) może bezpłatnie zapewnić sobie doradcę prawnego lub innego doradcę, uprawnionego w takim charakterze mocy prawa krajowego do wypełniania zadań przypisanych powyżej przedstawicielowi; albo

c)b) pozostaje lub pozostawał w związku małżeńskim.

3. Państwa Członkowskie mogą również, zgodnie z przepisami ustawowymi i wykonawczymi obowiązującymi w dniu 1 grudnia 2005 r., powstrzymać się od wyznaczenia przedstawiciela w przypadku, gdy małoletni bez opieki ma 16 lub więcej lat, chyba że nie jest w stanie prowadzić spraw związanych ze swoim wnioskiem bez przedstawiciela.

43. Państwa cCzłonkowskie dopilnowujązapewniają, aby:

91. w przypadku gdy małoletni bez opieki uczestniczy w przesłuchaniu dotyczącym jego wniosku o udzielenie azylu ð ochrony międzynarodowej ï , o którym mowa w art. 13, 14 i 1512–14, przesłuchanie to było prowadzone przez osobę posiadającą niezbędną wiedzę o szczególnych potrzebach małoletnich;

92. decyzje organu rozstrzygającego wniosekrozpatrującego w sprawach wniosku małoletniego bez opieki były przygotowywane przez urzędnika posiadającego niezbędną wiedzę o szczególnych potrzebach małoletnich.

ò nowy

4. Z zastrzeżeniem warunków określonych w art. 18, małoletnim bez opieki udziela się bezpłatnej pomocy prawnej w odniesieniu do wszystkich postępowań przewidzianych w niniejszej dyrektywie.

ê 2005/85/WE

ð nowy

5. Państwa cCzłonkowskie mogą przeprowadzać w ramach rozpatrywania wniosku o udzielenie azylu ð ochrony międzynarodowej ï badania lekarskie mające na celu ustalenie wieku małoletnich bez opieki ð jeżeli, po ogólnych oświadczeniach małoletniego lub innych właściwych dowodach, państwa członkowskie mają nadal wątpliwości co do jego wieku ï .

ò nowy

Wszelkie badania lekarskie przeprowadzane są z pełnym poszanowaniem godności jednostki i z wykorzystaniem jak najmniej inwazyjnych metod.

ê 2005/85/WE

ð nowy

W przypadku przeprowadzania badań lekarskich, pPaństwa cCzłonkowskie dopilnowujązapewniają, aby:

a) małoletni bez opieki zostali poinformowani przed rozpatrzeniem ich wniosku o udzielenie azylu ð ochrony międzynarodowej ï i w języku, co do którego istnieją rozsądne przypuszczeniaktóry rozumieją, że zostanie on przez nich zrozumiany, o możliwości ustalenia ich wieku w drodze badania lekarskiego. Obejmuje to informację na temat sposobu przeprowadzenia badania i ewentualnych konsekwencjachi wyniku badania lekarskiego dla rozpatrzenia wniosku o azyl ð ochronę międzynarodową ï , jak również konsekwencjachi odmowy przez małoletniego bez opieki poddania się badaniu lekarskiemu;

b) małoletni bez opieki lub ich przedstawiciele wyrazili zgodę na przeprowadzenie badania w celu ustalenia wieku tychdanych małoletnich; orazi

c) decyzja o odrzuceniu wniosku o udzielenie azylu ð ochrony międzynarodowej ï złożonego przez małoletniego bez opieki, który odmówił poddania się takiemu badaniu lekarskiemu, nie była oparta wyłącznie na fakcie tej odmowytej odmowie.

Odmowa przez małoletniego bez opieki poddania się takiemu badaniu lekarskiemu nie stanowi dla organu rozpatrującego przeszkody dla organu rozpatrującego do podjęcia decyzji w sprawie wniosku o udzielenie azylu ð ochrony międzynarodowej ï .

ò nowy

6. Przepisów art. 27 ust. 6 i 7, art. 29 ust. 2 lit. c) oraz art. 32 i 37 nie stosuje się do małoletnich bez opieki.

ê 2005/85/WE

ð nowy

67. Wdrażając niniejszy artykuł państwa członkowskie dążą w pierwszym rzędzie do najlepszego zabezpieczenia interesów dzieckaPrzy wdrażaniu niniejszego artykułu Państwa Członkowskie biorą pod uwagę przede wszystkim najlepszy interes dziecka.

Artykuł 1822

Zatrzymanie

93. Państwa cCzłonkowskie nie zatrzymują żadnej osoby wyłącznie na podstawie faktu, że jest ona wnioskodawcą ubiegającymosobą ubiegającą się o ð ochronę międzynarodową ï azyl. ðPodstawy i warunki zatrzymania jak również gwarancje zapewniane zatrzymanym wnioskodawcom ubiegającym się o ochronę międzynarodową są zgodne z dyrektywą […./…/WE] [dyrektywą w sprawie warunków przyjmowania]. ï

94. W przypadku gdy wnioskodawca ubiegającyosoba ubiegająca się o azyl ð ochronę międzynarodową ï zostanie zatrzymanya, pPaństwa cCzłonkowskie zapewniają możliwość szybkiej kontroli sądowej ð zgodnie z dyrektywą […./…/WE] [dyrektywą w sprawie warunków przyjmowania] ï .

Artykuł 1923

PostępowanieProcedura w przypadku wycofania wniosku

95. Jeżeli cPaństwao cCzłonkowskie przewidująe na mocy prawa krajowego możliwość wyraźnego wycofania wniosku na mocy prawa krajowego, kiedy wnioskodawcaosoba ubiegająca się o azyl wyraźnie wycofa swój wniosek o udzielenie azylu, ð ochrony międzynarodowejï cPaństwa cCzłonkowskie dopilnowujązapewniają, aby organ rozstrzygającyrozpatrujący podjął decyzję o umorzeniu postępowania albo o odrzuceniu wniosku.

96. Państwa cCzłonkowskie mogą również postanowić, że organ rozstrzygającyrozpatrujący może zdecydować o umorzeniu postępowania bez podejmowania decyzji. W takim przypadku pPaństwa cCzłonkowskie dopilnowujązapewniają, aby organ rozstrzygającyrozpatrujący zamieścił odpowiednią informację w aktach wnioskodawcy.

Artykuł 2024

Procedura w przypadku domniemanego wycofania lub zaprzestania popierania wniosku

97. Gdy istnieją zasadnerozsądne powody, aby przyjąćuważać domniemanie, że wnioskodawca ubiegającyosoba ubiegająca się o azyl ð ochronę międzynarodową ï w sposób domniemany wycofała wniosek o udzielenie azylu ð ochrony międzynarodowej ï lub zaprzestała jego popierania, pPaństwa cCzłonkowskie dopilnowujązapewniają, aby organ rozstrzygającyrozpatrujący podjął decyzję o umorzeniu postępowania albo o odrzuceniu wniosku na takiej podstawie, że wnioskodawca nie przedstawił okoliczności uzasadniających nadanie mu statusu uchodźcy zgodnie z dyrektywą 2004/83/WE.

Państwa cCzłonkowskie mogą przyjąć domniemanie, że wnioskodawca w sposób domniemany wycofał wniosek o udzielenie azylu ð ochrony międzynarodowej ï lub zaprzestał jego popierania w szczególności, kiedy upewniono się, że:

a) nie odpowiedział on na żądania dostarczenia informacji zasadniczych z punktu widzenia wniosku w rozumieniu art. 4 dyrektywy 2004/83/WE lub nie stawił się na przesłuchanie, o którym mowa w art. 12, 13 i–14, chyba że wnioskodawca wykaże w rozsądnym czasie, że to zaniechaniepowyższe niedopełnienie było spowodowane okolicznościami, na które nie miał on wpływu;

b) zbiegł z miejscalub opuścił bez zezwolenia miejsce, w którym zamieszkiwał lub był przetrzymywany lub opuścił takie miejsce bez zezwolenia, nie kontaktując się z właściwym organemwłaściwymi organami w rozsądnym terminieczasie, lub nie wypełnił w rozsądnym terminieczasie obowiązku zgłaszania się lub innych obowiązków kontaktowania się.

Do celów wdrażania niniejszych przepisów, Państwa cCzłonkowskie mogą ustanowić terminy lub wytyczne do celów wdrażania niniejszych przepisów.

98. Państwa cCzłonkowskie dopilnowujązapewniają, aby wnioskodawca, który zgłosi się ponownie do właściwego organu po podjęciu decyzji o umorzeniu postępowania, o której mowa w ust. 1, był upoważniony do wystąpienia o ponowneżądania ponownego otwarciea sprawy, chyba że żądanie takie rozpatrywane jest zgodnie z art. 32 i 34.

Państwa Członkowskie mogą ustanowić terminy, których niedotrzymanie uniemożliwia ponowne otwarcie sprawy wnioskodawcy.

Państwa cCzłonkowskie dopilnowujązapewniają, aby taka osoba nie została wydalona z naruszeniem zasady non-refoulement .

Państwa cCzłonkowskie mogą zezwolić organowi rozstrzygającemurozpatrującemu na ponowne podjęcie rozpatrywania od etapu, na którym zostało ono umorzone.

ò nowy

99. Niniejszy artykuł obowiązuje bez uszczerbku dla rozporządzenia (WE) nr …/…. [rozporządzenia dublińskiego].

ê 2005/85/WE

ð nowy

Artykuł 2125

Rola UNHCR

100. Państwa cCzłonkowskie zezwalają UNHCR na:

a) dostęp do wnioskodawcówosób ubiegających się o ð ochronę międzynarodową ï azyl, w tym osób zatrzymanychprzetrzymywanych oraz osób znajdujących się w strefie tranzytowej lotniska lub portu;

b) dostęp do informacji na temat poszczególnych wniosków o udzielenie azylu, ð ochrony międzynarodowej ï przebiegu postępowaniaprocedury oraz na temat podjętych decyzji, pod warunkiem że wyrazi na to zgodę wnioskodawcaosoba ubiegająca się o azyl;

c) przedstawianie wszelkim właściwym organom swojej opinii, w wykonaniu jego zadań nadzorczych na mocy art. 35 Konwencji gGenewskiej, w odniesieniu do poszczególnych wniosków o udzielenie azylu ð ochrony międzynarodowej ï na każdym etapie postępowaniaprocedury.

101. Przepisy ust.Ustęp 1 stosuje się również do organizacji działającej na terytoriumobszarze danego pPaństwa cCzłonkowskiego w imieniu UNHCR na podstawie umowy z tym pPaństwem cCzłonkowskim.

Artykuł 2226

GromadzenieZbieranie informacji w poszczególnych sprawach

Przy rozpatrywaniu poszczególnych spraw pPaństwa cCzłonkowskie:

a) nie ujawniają bezpośrednio informacji odnoszących się do poszczególnych wniosków o udzielenie ð ochrony międzynarodowej ï azylu, ani do samego faktu złożenia takiego wniosku, domniemanemu sprawcy lub sprawcom prześladowania ð lub poważnej krzywdy ï osoby ubiegającej się o azyl;

b) nie uzyskują informacjiubiegają się o informacje od domniemanego sprawcy lub sprawców prześladowaniań ð lub poważnej krzywdy ï w sposób, który może doprowadzić do uzyskania przez takie osoby do otrzymania bezpośredniej informacji o fakcie złożenia wniosku przez danego wnioskodawcę, oraz zagrozić integralności fizycznejnarazić na ryzyko integralność fizyczną wnioskodawcy lub osób pozostających na jego utrzymaniupod jego opieką lub wolnościć i bezpieczeństwuo członków jego rodziny pozostających w kraju pochodzenia.

ROZDZIAŁ III

POSTĘPOWANIE W PIERWSZEJ INSTANCJI

SEKCJA I

Artykuł 2327

Procedura rozpatrywania wniosku

102. Państwa cCzłonkowskie prowadzą postępowanie w sprawie wniosków o udzielenie azylu ð ochrony międzynarodowej ï w drodze procedury rozpatrywania zgodnie z podstawowymi zasadami i gwarancjami w rozdzialerozdziału II.

103. Państwa cCzłonkowskie dopilnowujązapewniają, aby procedura taka została zakończona jak najszybciejw najkrótszym możliwym terminie, bez uszczerbku dla właściwego i pełnego rozpatrzenia sprawy.

ò nowy

104. Państwa członkowskie zapewniają zakończenie procedury w terminie sześciu miesięcy od daty złożenia wniosku.

Państwa członkowskie mogą przedłużyć ten termin o okres nieprzekraczający dalszych sześciu miesięcy w indywidualnych sprawach, w których występują złożone kwestie faktyczne i prawne.

105. Państwa członkowskie dopilnowują, by w przypadkach, w których decyzja nie może zostać podjęta w terminie, o którym mowa w ust. 3 akapit pierwszy, dany wnioskodawca:

a) został poinformowany o opóźnieniu; oraz

b) otrzymał, na swój wniosek, informację na temat przyczyn opóźnienia oraz terminu, w którym należy się spodziewać podjęcia decyzji w sprawie jego wniosku.

Konsekwencje braku podjęcia decyzji w terminach przewidzianych w ust. 3 określa się zgodnie z prawem krajowym.

ê 2005/85/WE (dostosowany)

ð nowy

Państwa Członkowskie zapewniają, aby w przypadku gdy decyzja nie może być podjęta w terminie sześciu miesięcy, dany wnioskodawca:

a) został poinformowany o opóźnieniu; albo

b) otrzymał, na swój wniosek, informację dotyczącą terminu, w którym należy się spodziewać podjęcia decyzji w sprawie jego wniosku. Informacja taka nie stanowi wobec danego wnioskodawcy zobowiązania Państwa Członkowskiego do podjęcia decyzji w podanym terminie.

35. Państwa cCzłonkowskie mogą nadać priorytet lub przyspieszyć każde Ö Õ rozpatrzeniue sprawy ð wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej ï zgodnie z podstawowymi zasadami i gwarancjami określonymi w rozdzialerozdziału II, w tym w przypadku, gdy istnieje prawdopodobieństwo, że wniosek jest dobrze uzasadniony lub gdy wnioskodawca jest osobą o szczególnych potrzebach:

a) w przypadkach, w których wniosek wydaje się być uzasadniony;

b) w przypadkach, w których wnioskodawca jest osobą o szczególnych potrzebach;

c) w innych przypadkach, z wyjątkiem wniosków, o których mowa w ust. 6.

ê 2005/85/WE (dostosowany)

ð nowy

4 6. Państwa cCzłonkowskie mogą także przewidzieć, że procedura rozpatrywania zgodnie z podstawowymi zasadami i gwarancjami określonymi w rozdzialerozdziału II otrzymuje priorytet lub realizowana jest w trybie przyśpieszonymjest przyspieszona, jeżeli:

a) wnioskodawca, składającprzedstawiając wniosek i przedstawiając stan faktyczny, poruszył jedynie kwestie, które nie mają znaczeniazwiązku lub mają minimalny związek z rozpatrywaniem dla oceny, czy spełnia on warunki statusu uchodźcy można uznać go za uchodźcę ð lub osobę kwalifikującą się do objęcia jej ochroną uzupełniającą ï na mocy dyrektywy 2004/83/WE dyrektywy […/../WE] [dyrektywy w sprawie kwalifikowania]; lub

b)wnioskodawca w sposób oczywisty nie spełnia warunków statusu uchodźcy lub nie może uzyskać statusu uchodźcy w Państwie Członkowskim na mocy dyrektywy 2004/83/WE; albo

c) wniosek o udzielenie azylu uważany jest za bezzasadny:

b)i) ponieważ wnioskodawca pochodzi z bezpiecznego kraju pochodzenia w rozumieniu art. 29–31 √ niniejszej dyrektywy Õ ; lub

ii) ponieważ państwo, które nie jest Państwem Członkowskim, jest uważane za bezpieczny dla wnioskodawcy kraj trzeci, bez uszczerbku dla art. 28 ust. 1; albo

d)c) wnioskodawca wprowadził organy w błąd, przedstawiając fałszywe informacje lub dokumenty lub zatajając istotneodpowiednie informacje lub dokumenty dotyczące jegoswojej tożsamości lub narodowości, które mogłyby mieć negatywny wpływ na decyzję; lub

e) wnioskodawca złożył inny wniosek o udzielenie azylu zawierający inne dane osobowe; lub

f)d) wnioskodawca nie przedstawił informacji pozwalających ustalić z wystarczającą pewnością jego tożsamość lub obywatelstwo, lub jest prawdopodobne, że wnioskodawca, w złej wierze, zniszczył lub pozbył się dokumentu tożsamości lub dokumentu podróży, który mógłby dopomóc w ustaleniu jego tożsamości lub obywatelstwa; lub

g) wnioskodawca przedstawił niespójne, sprzeczne, nieprawdopodobne lub niewystarczające wyjaśnienia, które czynią w sposób oczywisty nieprzekonującym jego wniosek w odniesieniu do tego, że był obiektem prześladowań, o których mowa w dyrektywie 2004/83/WE; lub

h) wnioskodawca przedstawił kolejny wniosek, który nie przedstawia nowych elementów w odniesieniu do jego szczególnej sytuacji lub sytuacji w jego kraju pochodzenia; lub

i) bez wystarczającego powodu wnioskodawca, mając taką możliwość, nie złożył wniosku wcześniej; lub

ò nowy

(e) wniosek został złożony przez małoletniego, niepozostającego w związku małżeńskim, do którego stosuje się art. 6 ust. 7 lit. c), po uprzednim odrzuceniu wniosku rodziców lub rodzica odpowiedzialnych za małoletniego, i nie przedstawiono żadnych nowych elementów odnoszących się do jego osobistej sytuacji lub sytuacji w jego kraju pochodzenia; lub

ê 2005/85/WE (dostosowany)

ð nowy

j)f) wnioskodawca składa wniosek jedynie w celu opóźnienia lub zakłócenia wykonania wcześniejszej lub mającej zostać wkrótce podjętązbliżającej się decyzji mogącej skutkować √ skutkującej Õ jego wydaleniem; or

k) bez ważnych powodów wnioskodawca nie wypełnił obowiązków, o których mowa w art. 4 ust. 1 i 2 dyrektywy 2004/83/WE lub w art. 11 ust. 2 lit. a) i b) oraz art. 20 ust. 1 niniejszej dyrektywy; lub

l) wnioskodawca wjechał nielegalnie na terytorium Państwa Członkowskiego lub przedłużył nielegalnie swój pobyt oraz bez ważnego powodu nie zgłosił się do organów, lub nie złożył wniosku o udzielenie azylu w możliwie najkrótszym terminie, zważywszy takie okoliczności swojego wjazdu; lub

m) wnioskodawca stanowi zagrożenie dla bezpieczeństwa narodowego lub porządku publicznego w Państwie Członkowskim, lub wnioskodawca został już wcześniej przymusowo wydalony z poważnych powodów związanych z bezpieczeństwem i porządkiem publicznym na mocy prawa krajowego; lub

n) wnioskodawca odmawia wypełnienia obowiązku poddania się pobraniu swoich odcisków palców zgodnie z właściwym prawodawstwem wspólnotowym lub ustawodawstwem krajowym; lub

o) wniosek został złożony przez małoletniego, niepozostającego w związku małżeńskim, do którego stosuje się art. 6 ust. 4 lit. c), po uprzednim odrzuceniu wniosku rodziców lub rodzica odpowiedzialnych za małoletniego, i nie przedstawiono żadnych nowych elementów odnoszących się do jego osobistej sytuacji lub sytuacji w jego kraju pochodzenia.

ò nowy

7. W przypadkach bezzasadnych wniosków, o których mowa w art. 28, i w których nie zachodzi żadna z okoliczności wyszczególnionych w ust. 6, państwa członkowskie, po odpowiednim i pełnym rozpatrzeniu wniosku, odrzucają go jako oczywiście bezzasadny.

8. Państwa członkowskie ustanawiają racjonalne terminy podjęcia decyzji w postępowaniu w pierwszej instancji, zgodnie z ust. 6.

9. Fakt, że wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej został przedłożony po nielegalnym wjeździe na terytorium lub na granicy, w tym w strefie tranzytowej, jak również brak dokumentów lub użycie fałszywych dokumentów, nie powoduje samo w sobie automatycznego zastosowania przyśpieszonego trybu rozpatrywania.

Artykuł 28

Wnioski bezzasadne

Bez uszczerbku dla art. 23, państwa członkowskie uznają wniosek o udzielenie ochrony międzynarodowej za bezzasadny jedynie w przypadku, w którym organ rozstrzygający ustalił, że wnioskodawca nie kwalifikuje się do objęcia go ochroną międzynarodową na mocy dyrektywy […./…/WE] [dyrektywy w sprawie kwalifikowania].

ê 2005/85/WE

ð nowy

Artykuł 24

Procedury szczególne

1. Państwa Członkowskie mogą ponadto ustanowić następujące procedury szczególne stanowiące odstępstwo od podstawowych zasad i gwarancji rozdziału II:

a) wstępne rozpatrywanie dla potrzeb postępowania w rozważanych sprawach w ramach określonych w sekcji IV;

b) procedury dla potrzeb postępowania w rozważanych sprawach w ramach określonych w sekcji V.

2. Państwa Członkowskie mogą również przewidzieć odstępstwo w odniesieniu do sekcji VI.

SEKCJA II

Artykuł 2529

Wnioski niedopuszczalne

106. Oprócz przypadków, w których wniosek nie jest rozpatrywany zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 343/2003 rozporządzeniem [nr …/….] [rozporządzeniem dublińskim], od państw członkowskich nie wymaga się badanianie wymaga się, aby Państwa Członkowskie rozpatrywały, czy wnioskodawca kwalifikuje się do objęcia gospełnia warunki statusu uchodźcy ð ochroną międzynarodową ï zgodnie z dyrektywą 2004/83/WE […/../WE] [dyrektywą w sprawie kwalifikacji], w przypadku, gdy wniosek jest uznany za niedopuszczalny na mocy niniejszego artykułu.

ê 2005/85/WE

ð nowy

107. Państwa cCzłonkowskie mogą uznaćuznawać wniosek o udzielenie azylu ð ochrony międzynarodowej ï za niedopuszczalny ð wyłącznie ï na mocy niniejszego artykułuw przypadku, w którym, jeżeli:

a) inne pPaństwo cCzłonkowskie przyznało już status uchodźcy;

b) państwo niebędące pPaństwem cCzłonkowskim jest uznawaneuważane za kraj pierwszegopierwszy kraj azylu w odniesieniu dodla wnioskodawcy, na mocy art. 2631;

c) państwo niebędące pPaństwem cCzłonkowskim jest uznawaneuważane za bezpieczny dla wnioskodawcy kraj trzeci w odniesieniu do wnioskodawcy, na mocy art. 2732;

d) wnioskodawcy zezwolono na pozostanie w danym Państwie Członkowskim na innych podstawach i w wyniku tego przyznano mu status o równoważnych prawach i świadczeniach co status uchodźcy na mocy dyrektywy 2004/83/WE;

e) wnioskodawcy zezwolono na pozostanie w danym Państwie Członkowskim na innej podstawie, która chroni go przed wydaleniem w oczekiwaniu na wynik procedury określania statusu na mocy lit. d);

f)d) wnioskodawca złożył identyczny wniosek po wydaniu ostatecznej decyzji;

g)e) osoba pozostająca na utrzymaniupod opieką wnioskodawcy złożyła wniosek po tym, jak na mocy art. 6 ust. 43 wyraziła zgodę, aby jej sprawa została rozpatrzona na podstawiestanowiła część wniosku złożonego w jej imieniu i nie zachodzą okoliczności faktyczne związane z sytuacją fakty dotyczące sytuacji tej osoby uzasadniające odrębny wniosek.

ò nowy

Artykuł 30

Przepisy szczególne dotyczące przesłuchania dotyczącego dopuszczalności

108. Państwa członkowskie zezwalają wnioskodawcom na przedstawienie ich stanowiska odnośnie do zastosowania przesłanek, o których mowa w art. 29 w ich konkretnej sytuacji przez podjęciem decyzji o uznaniu wniosku za niedopuszczalny. W tym celu państwa członkowskie przeprowadzają przesłuchanie dotyczące dopuszczalności wniosku. Państwa członkowskie mogą uczynić wyjątek wyłącznie zgodnie z art. 36, w przypadku kolejnych wniosków.

109. Przepisy ust. 1 obowiązują bez uszczerbku dla art. 5 rozporządzenia (WE) nr …/…[rozporządzenie dublińskie].

ê 2005/85/WE

ð nowy

Artykuł 2631

Koncepcja kraju pierwszego azylu

Państwo może być uważane za kraj pierwszego azylupierwszy kraj azylu dla konkretnego wnioskodawcy ubiegającegokonkretnej osoby ubiegającej się o azyl, ð ochronę międzynarodową ï jeżeli:

a) została ona uznanya w tym państwie za uchodźcę i nadal może korzystać ze związanej z tym ochrony z ochrony gwarantowanej jej w związku z nadanym statusem; lub

b) w inny sposób korzysta z wystarczającej ochrony w tym państwie, w tym z włącznie z ochroną zapewnioną jej na podstawie zasady non-refoulement ;

pod warunkiem, że będzie ona podlegać readmisji do tego państwa.

Stosując koncepcję kraju pierwszegopierwszego kraju azylu w konkretnej sytuacji wnioskodawcy ubiegającego siędla szczególnej sytuacji osoby ubiegającej się o ð ochronę międzynarodową ï azyl, pPaństwa cCzłonkowskie mogą uwzględnić art. 2732 ust. 1.

Artykuł 2732

Koncepcja bezpiecznego kraju trzeciego

110. Państwa cCzłonkowskie mogą stosować koncepcję bezpiecznego kraju trzeciego jedynie w przypadku, gdy właściwe organy upewniły się, że osoba ubiegająca się o azyl ð ochronę międzynarodowąï będzie traktowana w danym państwie trzecim zgodnie z następującymi zasadami:

a) życie i wolność tej osoby nie są zagrożone z powodu rasy, religii, narodowości, przynależności do określonej grupy społecznej lub poglądów politycznych;

ò nowy

b) nie zachodzi ryzyko doznania przez nią poważnej krzywdy określonej w [dyrektywie …./../WE] [dyrektywie w sprawie kwalifikacji];

ê 2005/85/WE

ð nowy

b)c) przestrzegana jest zasada non-refoulement zgodnie z Konwencję genewskąpostanowieniami Konwencji Genewskiej;

c)d) przestrzegany jest ustanowionyokreślony w prawie międzynarodowym zakaz wydalania, gdy jest ono sprzeczne z prawem do wolności od tortur oraz okrutnego, nieludzkiego lub poniżającego traktowania; oraz

e)d) istnieje możliwość ubiegania się o nadanie statusustatus uchodźcy i, jeśli status taki zostanie przyznany, otrzymania ochrony zgodnie z Konwencją genewskąpostanowieniami Konwencji Genewskiej.

111. Stosowanie koncepcji bezpiecznego kraju trzeciego podlega przepisomzasadom ustanowionym w prawodawstwieustawodawstwie krajowym, w tym:

a) przepisomzasadom wymagającym istnienia związku pomiędzy osobą ubiegającą się o azyl ð ochronę międzynarodową ï a danym państwem trzecim, na podstawie których udanie się do tego państwa byłoby racjonalne z punktu widzeniarozsądne dla tej osoby;

b) przepisomzasadom dotyczącym metodologii, za pomocą której właściwe organy upewniają się, że można zastosować koncepcję bezpiecznego kraju trzeciego w odniesieniu do konkretnego państwa lub konkretnego wnioskodawcy. Metodologia taka obejmuje indywidualne analizowanierozpatrywanie poszczególnych spraw w celu ustalenia, czy dane państwo jest bezpieczne dla konkretnego wnioskodawcy lub krajowych ustaleń dotyczących krajowe określenie państw ogólnie uznawanych za bezpieczne;

c) przepisom zezwalającymzasadom pozwalającym, zgodnie z prawem międzynarodowym, na odrębne badanie, czy dane państwo trzeciedany kraj trzeci jest bezpieczney dla konkretnego wnioskodawcy, które, co najmniej, zezwalająpozwolą wnioskodawcy na odwołanie się od zastosowania koncepcji bezpiecznego kraju trzeciego na takiej podstawie, że będzie on tam poddany torturom, okrutnemu, nieludzkiemu lub poniżającemu traktowaniu lub karze ðna tej podstawie, że dane państwo trzecie nie jest bezpieczne w jego osobistej sytuacji. Wnioskodawcy zezwala się również na podważenie istnienia związku łączącego go z państwem trzecim, o którym mowa w lit. a)ï.

112. WykonującWdrażając decyzję opartą wyłącznie na niniejszym artykule, pPaństwa cCzłonkowskie:

a) informują odpowiednio wnioskodawcę; oraz

b) wydają mu dokument informujący organy państwa trzeciego, w języku tego państwa, że wniosek nie został rozpatrzony merytorycznie.

113. W przypadku gdy państwo trzecie nie zezwalapozwala osobie ubiegającej się o azyl ð wnioskodawcy ubiegającemu się o ochronę międzynarodową ï na wjazd na swoje terytorium, pPaństwa cCzłonkowskie zapewniają dostęp do procedury zgodnie z podstawowymi zasadami i gwarancjami opisanymi w rozdziale II.

114. Państwa cCzłonkowskie okresowo informują Komisję o państwach, do których stosowana jest taniniejsza koncepcja zgodnie z przepisami niniejszego artykułu.

SEKCJA III

Artykuł 28

Wnioski bezzasadne

1. Bez uszczerbku dla art. 19 i 20, Państwa Członkowskie mogą uznać wniosek o udzielenie azylu za bezzasadny jedynie, jeżeli organ rozpatrujący ustalił, że wnioskodawca nie spełnia warunków statusu uchodźcy na mocy dyrektywy 2004/83/WE.

2. W przypadkach wspomnianych w art. 23 ust. 4 lit. b) oraz w przypadkach bezzasadnych wniosków o udzielenie azylu, w których zachodzą którekolwiek z okoliczności wymienionych w art. 23 ust. 4 lit. a) oraz c)–o), Państwa Członkowskie mogą również uznać wniosek za oczywiście bezzasadny w przypadkach, gdy zostało to tak określone ustawodawstwie krajowym.

Artykuł 29

Wspólna minimalna lista państw trzecich uznawanych za bezpieczne kraje pochodzenia

1. Rada, stanowiąc kwalifikowaną większością głosów na wniosek Komisji i po konsultacji z Parlamentem Europejskim, przyjmuje wspólną minimalną listę państw trzecich, które Państwa Członkowskie uznają za bezpieczne kraje pochodzenia zgodnie z załącznikiem II.

2. Rada może, stanowiąc kwalifikowaną większością głosów na wniosek Komisji i po konsultacji z Parlamentem Europejskim, wprowadzić zmiany do wspólnej minimalnej listy, dodając lub usuwając państwa trzecie, zgodnie z załącznikiem II. Komisja rozpatruje każdy wniosek złożony przez Radę lub Państwo Członkowskie, dotyczący przedłożenia wniosku o wprowadzenie zmian do wspólnej minimalnej listy.

3. Składając wniosek na mocy ust. 1 lub 2, Komisja wykorzystuje informacje z Państw Członkowskich, informacje własne oraz, w przypadku gdy jest to konieczne, informacje z UNHCR, Rady Europy i innych odpowiednich organizacji międzynarodowych.

4. W przypadku gdy Rada przedstawi Komisji wniosek przedłożenie przez nią wniosku o usunięcie państwa trzeciego ze wspólnej minimalnej listy, zobowiązania Państw Członkowskich na mocy art. 31 ust. 2 ulegają zawieszeniu w odniesieniu do tego państwa trzeciego z dniem następującym po decyzji Rady zawierającej taki wniosek.

5. W przypadku gdy Państwo Członkowskie przedstawi Komisji wniosek o przedłożenie przez nią Radzie wniosku o usunięcie państwa trzeciego ze wspólnej minimalnej listy, to Państwo Członkowskie powiadomi Radę na piśmie o wniosku przedstawionym Komisji. Zobowiązania tego Państwa Członkowskiego na mocy art. 31 ust. 2 ulegają zawieszeniu w odniesieniu do tego państwa trzeciego z dniem następującym po poinformowaniu Rady.

6. Parlament Europejski jest informowany o zawieszeniu na mocy ust. 4 i 5.

7. Zawieszenie na mocy ust. 4 i 5 kończy się po upływie trzech miesięcy, chyba że Komisja przedstawi przed końcem tego okresu wniosek o usunięcie tego państwa trzeciego ze wspólnej minimalnej listy. W każdym przypadku zawieszenie kończy się, jeżeli Rada odrzuci wniosek Komisji o usunięcie państwa trzeciego z listy.

8. Na wniosek Rady, Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie wyjaśniające, czy sytuacja w państwie znajdującym się na wspólnej minimalnej liście pozostaje w dalszym ciągu zgodna z załącznikiem II.

Artykuł 3033

UznanieOkreślanie krajów trzecich na poziomie krajowym krajów trzecich zajako bezpieczne kraje pochodzenia

115. Bez uszczerbku dla art. 29, Państwa cCzłonkowskie mogą zachować lub wprowadzić prawodawstwoustawodawstwo pozwalające, zgodnie z załącznikiem II, na określenieania na poziomie krajowym innych państw trzecich niż te, które są umieszczone na wspólnej minimalnej liście, jako bezpiecznych krajówbezpieczne kraje pochodzenia dla potrzeb rozpatrywania wniosków o udzielenie azylu ð ochrony międzynarodowej ï . Może to obejmować określenie części obszaru państwa jako bezpiecznej, jeżeli w stosunku do tej części spełniane są wymogi załącznika II.

2. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1, Państwa Członkowskie mogą zachować ustawodawstwo obowiązujące w dniu 1 grudnia 2005 r., pozwalające na określanie na poziomie krajowym innych państw trzecich niż te, które są umieszczone na wspólnej minimalnej liście, jako bezpieczne kraje pochodzenia dla potrzeb rozpatrywania wniosków o udzielenie azylu, jeżeli upewniły się, że osoby w danych państwach trzecich generalnie nie są poddawane:

a) prześladowaniom określonym w art. 9 dyrektywy 2004/83/WE; ani

b) torturom lub nieludzkiemu lub poniżającemu traktowaniu, lub karom.

3. Państwa Członkowskie mogą także zachować ustawodawstwo obowiązujące w dniu 1 grudnia 2005 r., pozwalające na określanie na poziomie krajowym części państwa jako bezpiecznej lub państwa lub części państwa jako bezpiecznej dla określonej grupy osób w państwie, w którym spełniane są warunki określone w ust. 2 w stosunku do tej części lub grupy.

4. Oceniając, czy państwo jest bezpiecznym krajem pochodzenia w rozumieniu ust. 2 i 3, Państwa Członkowskie uwzględnią sytuację prawną, stosowanie prawa oraz ogólną sytuację polityczną w danym państwie trzecim.

ò nowy

116. Państwa członkowskie zapewniają regularną weryfikację sytuacji w krajach trzecich uznanych za bezpieczne zgodnie z niniejszym artykułem.

ê 2005/85/WE (dostosowany)

ð nowy

53. Ocena, czy państwo jest bezpiecznym krajem pochodzenia w rozumieniu niniejszego artykułu, opiera się na zróżnicowanych źródłachzróżnicowanej grupie źródeł informacji, w tym w szczególności na informacjach z innych pPaństw cCzłonkowskich, ð Europejskiego Urzędu Wsparcia w dziedzinie Azylu, ï UNHCR, Rady Europy i innych właściwychodpowiednich organizacji międzynarodowych.

64. Państwa cCzłonkowskie notyfikują Komisji państwa uznane zao państwach, które są określane jako bezpieczne kraje pochodzenia zgodnie z niniejszym artykułem.

Artykuł 3134

Koncepcja bezpiecznego kraju pochodzenia

117. Państwo trzecie uznane za określone jako bezpieczny kraj pochodzenia na mocy art. 29 albo art. 30 √ niniejszej dyrektywy Õ może, w następstwie indywidualnego rozpatrzenia wniosku, zostać uznanebyć uznane za bezpieczny kraj pochodzenia dla konkretnego wnioskodawcy konkretnej osoby ubiegającej się o azyl jedynie w przypadku, gdy, jeżeli:

a) posiada on obywatelstwo tego państwa; lub

b) jest on bezpaństwowcem i uprzednio stale zamieszkiwał w tym państwie;

c) oraz nie podał żadnych poważnych podstaw do nieuznawania tego państwa za bezpieczny kraj pochodzenia odnoszących się do jego osobistej sytuacji oraz do uznania go za √ uchodźcę Õ ð lub osobę kwalifikującą się do objęcia jej ochroną uzupełniającą ï w jego szczególnej sytuacji i w związku ze spełnianiem przez niego warunków statusu na mocy zgodnie z dyrektywą [..../../WE] [dyrektywą w sprawie kwalifikacji]dyrektywy 2004/83/WE.

2. Państwa Członkowskie zgodnie z ust. 1 uznają wniosek o udzielenie azylu za bezzasadny w przypadku, gdy państwo trzecie jest określone jako bezpieczne na mocy art. 29.

32. Państwa cCzłonkowskie ustanawiająustanowią w prawodawstwieustawodawstwie krajowym dalsze regułyzasady i trybysposoby stosowania koncepcji bezpiecznego kraju pochodzenia.

SEKCJA IV

Artykuł 3235

Kolejne wnioski

118. W przypadku gdy osoba, która złożyła wniosek o udzielenie azylu ð ochrony międzynarodowej ï w pPaństwie cCzłonkowskim, przedstawi dalsze informacje lub złoży kolejny wniosek w tym samym pPaństwie cCzłonkowskim, to pPaństwo cCzłonkowskie może zbadać te dalsze informacje lub elementy kolejnego wniosku w ramach rozpatrzenia uprzedniego wniosku lub w ramach kontrolibadania decyzji na skutekw drodze wniesienia środka zaskarżeniarewizji lub odwołania, o ile właściwe organy mogą w tych ramach uwzględnićwziąć pod uwagę i rozważyć wszystkie elementy zawarte w dalszych informacjach lub kolejnym wniosku.

119. Ponadto ð Do celów podjęcia decyzji w sprawie dopuszczalności wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej na mocy art. 29 ust. 2 lit. d) ï cPaństwa cCzłonkowskie mogą zastosować szczególną procedurę, o której mowa w ust. 3 √ niniejszego artykułu Õ, w przypadku gdy osoba złoży kolejny wniosek o udzielenie azylu ð ochrony międzynarodowej ï :

a) po wycofaniu lub zaprzestaniu popierania uprzedniego wniosku na mocy art. 19 lub 2023 ;

b) po podjęciu decyzji co do uprzedniego wniosku. Państwa Członkowskie mogą również zadecydować o zastosowaniu tej procedury wyłącznie po podjęciu ostatecznej decyzji.

ò nowy

b) po podjęciu ostatecznej decyzji w sprawie uprzedniego wniosku.

ê 2005/85/WE

ð nowy

120. Kolejny wniosek o udzielenie azylu ð ochrony międzynarodowej ï jest poddawany najpierw wstępnemu badaniurozpatrzeniu co do tego, czy po wycofaniu uprzedniego wniosku lub po podjęciu w sprawie tego wniosku decyzji, o której mowa w ust. 2 lit. b) niniejszego artykułu, zaistniały lub zostały przedstawione przez wnioskodawcę nowe elementy lub ustaleniainformacje odnoszące się do rozpatrzenia możliwości uznania go za uchodźcęuzyskania przez niego statusu uchodźcy ð lub osobę kwalifikującą się do objęcia jej ochroną uzupełniającą ï na mocy dyrektywy 2004/83/WE […/../WE] [dyrektywy w sprawie kwalifikowania].

121. W przypadku, w którymJeżeli po wstępnym badaniurozpatrzeniu, o którym mowa w ust. 3 niniejszego artykułu, zaistniały lub zostały przedstawione przez wnioskodawcę nowe elementy lub informacje, znacznie zwiększające prawdopodobieństwo, że wnioskodawca będzie mógł być uznany za uchodźcęspełniania przez wnioskodawcę warunków statusu uchodźcy ð, lub osobę kwalifikującą się do objęcia jej ochroną uzupełniającą ï na mocy dyrektywy 2004/83/WE […/../WE] [dyrektywy w sprawie kwalifikowania], wniosek jest rozpatrywany dalej zgodnie z rozdziałem II.

122. Państwa cCzłonkowskie mogą, zgodnie z prawodawstwemustawodawstwem krajowym, dalej rozpatrywać kolejny wniosek, w przypadku gdy istnieją inne powody, dla których postępowanieprocedura musi zostać wznowioneponownie wszczęta.

123. Państwa cCzłonkowskie mogą zdecydować o dalszym rozpatrywaniu wniosku jedynie wtedy, gdy dany wnioskodawca nie ze swejbez własnej winy nie był w stanie powołać się na okolicznościuzyskać wiedzy o sprawach, o których mowa w ust. 3, 4 i 5–5 niniejszego artykułu w trakcie uprzedniego postępowaniauprzedniej procedury, w szczególności zaś wykonując prawo do skutecznego środka odwoławczego na mocy art. 4139.

124. Procedura, o której mowa w niniejszym artykule, może być stosowanastosować się również w przypadku osoby pozostającej na utrzymaniupod opieką wnioskodawcy, która składa wniosek po tym, jak zgodnie z art. 6 ust. 43 wyraziła zgodę, aby jej sprawa została rozpatrzona na podstawiestanowiła część wniosku złożonego w jej imieniu. W takim przypadku, wstępne badanierozpatrzenie, o którym mowa w ust. 3 niniejszego artykułu, będzie polegać na sprawdzeniuzbadaniu, czy istnieją okoliczności faktycznefakty odnoszące się do sytuacji osoby pozostającej na utrzymaniupod opieką wnioskodawcy, które uzasadniają odrębny wniosek.

ò nowy

125. Jeżeli po wydaniu ostatecznej decyzji o uznaniu kolejnego wniosku za niedopuszczalny na mocy art. 29 ust. 2 lit. d) lub ostatecznej decyzji o odrzuceniu kolejnego wniosku jako bezzasadnego, zainteresowana osoba złoży, przed wykonaniem decyzji o odesłaniu, nowy wniosek o udzielenie jej ochrony międzynarodowej w tym samym państwie członkowskim, to państwo członkowskie może:

a) na zasadzie wyjątku odstąpić od przestrzegania prawa do pozostania na jego terytorium, o ile organ rozstrzygający upewnił się, że decyzja o odesłaniu nie doprowadzi do bezpośredniego lub pośredniego naruszenia zasady non-refoulement , w pogwałceniu międzynarodowych i wspólnotowych zobowiązań tego państwa członkowskiego; lub

b) postanowić, że wniosek zostanie poddany procedurze badania dopuszczalności zgodnie z niniejszym artykułem i art. 29; lub

c) postanowić, że procedura rozpatrywania wniosku zostanie przeprowadzona w trybie przyśpieszonym, zgodnie z art. 27 ust. 6 lit. f).

W przypadkach, o których mowa w akapicie pierwszym lit. b) i c), państwa członkowskie mogą odstąpić od przestrzegania terminów normalnie obowiązujących w procedurze badania dopuszczalności lub w postępowaniu prowadzonym w trybie przyśpieszonym, zgodnie z prawodawstwem krajowym.

126. W przypadku, w którym osoba wobec której należy wykonać decyzję o przekazaniu na mocy rozporządzenia (WE) […./…] [rozporządzenia dublińskiego] przedstawia dalsze informacje lub składa kolejny wniosek w przekazującym państwie członkowskim, informacje te lub kolejne wnioski rozpatrywane są przez odpowiedzialne państwo członkowskie określone w rozporządzeniu (WE) […./…] [rozporządzeniu dublińskim], zgodnie z niniejszą dyrektywą.

ê 2005/85/WE (dostosowany)

ð nowy

Artykuł 33

Niestawiennictwo

Państwa Członkowskie mogą zachować lub przyjąć procedurę przewidzianą w art. 32 w przypadku wniosków o udzielenie azylu złożonych w późniejszym terminie przez wnioskodawcę, który celowo, albo w wyniku rażącego niedbalstwa, nie zgłosił się do ośrodka przyjmowania uchodźców lub nie stawił się przed właściwymi organami w określonym terminie.

Artykuł 3436

PrzepisyZasady proceduralne

127. Państwa cCzłonkowskie dopilnowują, byzapewniają, aby wnioskodawcy ubiegający osoby ubiegające się o azyl ð ochronę międzynarodową ï , których wniosek podlega wstępnemu badaniurozpatrzeniu na mocy art. 3532, korzystały z gwarancji przewidzianychokreślonych w art. 1110 ust. 1.

128. Państwa cCzłonkowskie mogą ustanowić w prawie krajowym ustanowić przepisy dotyczącezasady wstępnego badaniarozpatrywania wniosku na mocy art. 3532. PrzepisyZasady te mogą, między innymi:

a) zobowiązywać danego wnioskodawcę do wskazania faktów i przedstawienia dowodów, które uzasadniają nowe postępowanienową procedurę;

b) wymagać przedstawienia przez danego wnioskodawcę nowych informacji w określonym terminie po ich uzyskaniu;

c)b) zezwalać nazapewnić, aby wstępne badanierozpatrywanie wniosku prowadzone było wyłącznie na podstawie pisemnych oświadczeńinformacji bez przesłuchania ð, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 35 ust. 7 ï .

Ustanowione warunki nie uniemożliwiają dostępu wnioskodawcówosób ubiegających się o azyl do nowego postępowaniaponownej procedury, ani nie skutkują faktycznym zablokowaniem lub zasadniczym ograniczeniem takiego dostępu.

129. Państwa cCzłonkowskie dopilnowujązapewniają, aby:

a) wnioskodawca został w odpowiedni sposób poinformowany o wyniku wstępnego badaniarozpatrzenia wniosku i, jeżeli wniosek nie będzie dalej rozpatrywany, o powodach takiej decyzji i możliwościach wniesienia od niej środków zaskarżeniaodwołania od decyzji lub jej rewizji;

b) jeżeli zachodzi jedna z sytuacji, o których mowa w art. 35 ust. 332 ust. 2, organ rozstrzygającyrozpatrujący jak najszybciejw możliwie najkrótszym terminie przystępuje do dalszego rozpatrywaniakontynuuje rozpatrywanie kolejnego wniosku zgodnie z przepisami rozdziału II.

SEKCJA V

Artykuł 3537

Procedury graniczne

130. Państwa cCzłonkowskie mogą, zgodnie z podstawowymi zasadami i gwarancjami określonymi w rozdzialerozdziału II, przewidzieć procedury, pozwalające podejmowaćmające na celu podejmowanie na granicach lub w strefach tranzytowych pPaństw cCzłonkowskich decyzjei dotyczące:dotyczących wniosków składanych w takich miejscach.

a) ð dopuszczalności ï wniosków składanych w takich miejscach; √ lub Õ

ò nowy

b) zasadniczej treści wniosku, w postępowaniu prowadzonym w trybie przyśpieszonym na mocy art. 27 ust. 6.

ê 2005/85/WE (dostosowany)

ð nowy

2. Jednakże jeżeli procedury określone w ust. 1 nie istnieją, Państwa Członkowskie mogą utrzymać, z zastrzeżeniem przepisów niniejszego artykułu oraz zgodnie z przepisami ustawowymi lub wykonawczymi obowiązującymi w dniu 1 grudnia 2005 r., procedury stanowiące odstępstwo od podstawowych zasad i gwarancji rozdziału II, w celu podejmowania na granicach lub w strefach tranzytowych decyzji, czy osoby ubiegające się o azyl, które przybyły i złożyły wniosek o udzielenie azylu w takich miejscach, mogą wjechać na ich terytorium.

3. Procedury, o których mowa w ust. 2, zapewniają w szczególności, że dane osoby:

a) mogą pozostać na granicy lub w strefie tranzytowej Państwa Członkowskiego, bez uszczerbku dla art. 7;

b) są niezwłocznie informowane o swoich prawach i obowiązkach, jak określono w art. 10 ust. 1 lit. a);

c) mają dostęp, jeżeli jest to konieczne, do pomocy tłumacza, jak określono w art. 10 ust. 1 lit. b);

d) przed podjęciem przez właściwy organ decyzji w ramach takich procedur, są przesłuchane w odniesieniu do ich wniosku o udzielenie azylu przez osoby dysponujące odpowiednią wiedzą o właściwych normach stosowanych w dziedzinie prawa azylowego i dotyczącego uchodźców, jak określono w art. 12–14;

e) mogą skonsultować się z doradcą prawnym lub innym doradcą uprawnionym do takiej działalności lub posiadającym odpowiednie zezwolenie na podstawie prawa krajowego, jak określono w art. 15 ust. 1; oraz

f) mają wyznaczonego przedstawiciela w przypadku małoletnich bez opieki, jak określono w art. 17 ust. 1, chyba że stosuje się art. 17 ust. 2 lub 3.

Ponadto, w przypadku wydania przez właściwy organ odmowy pozwolenia na wjazd, ten właściwy organ przedstawia uzasadnienie faktyczne i prawne powodów uznania wniosku o udzielenie azylu za bezpodstawny lub niedopuszczalny.

42. Państwa cCzłonkowskie dopilnowujązapewniają, aby decyzja podejmowana w ramach procedur przewidzianychokreślonych w ust. 21 została podjęta w rozsądnym terminie. Jeżeli decyzja nie została podjęta w terminie czterech tygodni, wnioskodawcaosoba ubiegająca się o azyl otrzymuje pozwolenie na wjazd na terytorium pPaństwa cCzłonkowskiego , by jego wniosek został rozpatrzonyw celu przeprowadzenia postępowania w sprawie jej wniosku zgodnie z innymi przepisami niniejszej dyrektywy.

53. W przypadku szczególnych rodzajów przyjazdów lub przyjazduprzyjazdów dużej liczby obywateli państwa trzeciego lub bezpaństwowców składających wnioski o udzielenie azylu ð ochrony międzynarodowej ï na granicy lub w strefie tranzytowej, co praktycznie uniemożliwia stosowanie przepisów ust. 1 lub szczególnych procedur ustanowionych w ust. 2 i 3, procedury te mogą również być stosowane o ilew miejscu i przez okres, w którym ci obywatele państwa trzeciego lub bezpaństwowcy, o których mowa wyżej, są normalnie zakwaterowani w miejscach znajdujących się w pobliżu granicy lub strefy tranzytowej.

SEKCJA VI

Artykuł 3638

Koncepcja europejskich bezpiecznych krajów trzecich

1. Państwa cCzłonkowskie mogą przewidzieć odstąpienie od rozpatrzenia lub rozpatrzenia w całości wniosku o udzielenie azylu oraz oceny kwestii bezpieczeństwa osoby ubiegającej się o azyl √ wnioskodawcy Õ w jej szczególnej sytuacji, opisanejjak określono w rozdziale II, albo że wniosek nie będzie rozpatrzony w całości, w przypadkach, w których właściwy organ ustalił, na podstawie faktów, że osoba ubiegająca się o azyl ð ochronę międzynarodową ï próbuje wjechać lub wjechała nielegalnie na ich terytorium z bezpiecznego kraju trzeciego w rozumieniu ust. 2.

2. Do celów ust. 1 Państwo trzecie może być uznane za bezpieczny kraj trzeci do celów ust. 1 w przypadku, gdy:

a) ratyfikowało i przestrzega postanowień Konwencji gGenewskiej bez jakichkolwiek ograniczeń geograficznych;

b) posiada ustanowione prawem procedury azylowe; ?oraz ï

c) ratyfikowało eEuropejską Konwencję o oOchronie pPraw cCzłowieka i pPodstawowych wWolności i przestrzega jej postanowień, w tym norm odnoszących się do skutecznych środków odwoławczych; oraz.

d) zostało określone jako bezpieczne przez Radę zgodnie z ust. 3.

3. Rada, stanowiąc kwalifikowaną większością głosów na wniosek Komisji i po konsultacji z Parlamentem Europejskim, przyjmuje lub zmienia wspólną listę państw trzecich, które są uznawane za bezpieczne kraje trzecie do celów ust. 1.

43. Dane pPaństwa cCzłonkowskie ustanawiają w prawieustawodawstwie krajowym trybysposoby wdrażania przepisów ust. 1 i konsekwencji decyzji podjętych na mocy tych przepisów zgodnie z zasadą non-refoulement na mocy Konwencji gGenewskiej, w tym przewidując wyjątki w stosowaniu niniejszego artykułu wynikające z przyczyn humanitarnych lub politycznych, lub z przyczyn wynikających z międzynarodowego prawa publicznego.

54. Wdrażając decyzję opartą wyłącznie na niniejszym artykule, dane cPaństwa cCzłonkowskie:

a) informują odpowiednio wnioskodawcę; oraz

b) wydają mu dokument informujący organy państwa trzeciego, w języku tego państwa, że wniosek nie został rozpatrzony merytorycznie.

65. W przypadku gdy bezpieczny kraj trzeci nie dokona readmisji osoby ubiegającej się o azyl, pPaństwa cCzłonkowskie dopilnowujązapewniają, aby miała ona dostęp do procedury zgodnie z podstawowymi zasadami i gwarancjami opisanymi w rozdziale II.

7. Państwa Członkowskie, które określiły państwa trzecie jako bezpieczne kraje trzecie zgodnie z ustawodawstwem krajowym obowiązującym w dniu 1 grudnia 2005 r. oraz na podstawie kryteriów ust. 2 lit. a)–c), mogą stosować przepisy ust. 1 dla tych państw trzecich do czasu, kiedy Rada przyjmie na mocy ust. 3 wspólną listę.

ROZDZIAŁ IV

PROCEDURY COFANIA STATUSU UCHODŹCY ð OCHRONY MIĘDZYNARODOWEJ ï

Artykuł 3739

Cofnięcie statusu uchodźcy ð ochrony międzynarodowej ï

Państwa cCzłonkowskie dopilnowujązapewniają, aby można było rozpocząć rozpatrywanie zasadności cofnięcia statusu uchodźcy ð ochrony międzynarodowej ï konkretnej osobie, kiedy pojawią się nowe elementy lub nowe ustaleniainformacje wskazujące, że występują powody dla ponownego rozpatrzenia zasadności przyznanego jej statusu.

Artykuł 38 40

PrzepisyZasady proceduralne

131. Państwa cCzłonkowskie dopilnowujązapewniają, aby, w przypadkach gdy właściwy organ rozważa cofnięcie statusu uchodźcy ð ochrony międzynarodowej ï przyznanego obywatelowi krajupaństwa trzeciego lub bezpaństwowcowi zgodnie z art. 14 ð lub 19 ï dyrektywy 2004/83/WE […/../WE] [dyrektywy w sprawie kwalifikowania], osoba ta korzystała z następujących gwarancji:

a) otrzymania pisemnej informacji, że właściwy organ ponownie rozważa, czy kwalifikuje się ona do nadania jejspełnianie przez nią warunków statusu uchodźcy ð ochrony międzynarodowej ï wraz z podaniem powodów takiego ponownego rozpatrzenia; oraz

b) możliwości przedstawienia, w trakcie przesłuchania zgodnie z art. 1110 ust. 1 lit. b) oraz art. 13, 14 i 1512–14 lub w formie oświadczenia pisemnego, powodów, dla których nadany jej status uchodźcy ð ochrony międzynarodowej ï nie powinien zostać cofnięty.

Ponadto pPaństwa cCzłonkowskie dopilnowujązapewniają, aby w ramach takiego postępowaniatakiej procedury:

a) właściwy organ mógł otrzymywać precyzyjne i aktualne informacje z różnych źródeł, takich jak, w odpowiednichstosownych przypadkach, informacje z UNHCR ð oraz Europejski Urząd Wsparcia w dziedzinie Azyluï, na tematodnośnie ogólnej sytuacji panującej w krajach pochodzenia danych osób; oraz

b) w przypadku gdy gromadzonezbierane są informacje dotyczące indywidualnej sprawy do celów ponownego rozpatrzenia statusu uchodźcy ð ochrony międzynarodowej ï , nie są one uzyskiwaneuzyskane od osoby lub osób będących sprawcami prześladowańbiorących udział w prześladowaniach w sposób, który mógłby doprowadzić takie osoby do uzyskania bezpośrednich informacji, o tym że dana osoba jest uchodźcą ð beneficjentem ochrony międzynarodowej ï i że jej status jest poddawany ponownemu rozpatrzeniu, lub w sposób stwarzającystanowić zagrożenie dla integralności fizycznej tej osoby lub osób pozostających na jej utrzymaniupod jej opieką, lub dla wolności i bezpieczeństwa członków jej rodziny pozostających w kraju pochodzenia.

132. Państwa cCzłonkowskie dopilnowujązapewniają, aby decyzja właściwego organu o cofnięciu statusu uchodźcy ð ochrony międzynarodowej ï została wydana na piśmie. Decyzja zawiera uzasadnienie faktyczne i prawne, a informacja o trybiesposobie odwołania się od decyzji jest przedstawiana na piśmie.

133. Po podjęciu przez właściwy organ decyzji o cofnięciu statusu uchodźcy ð ochrony międzynarodowej ï w równym stopniu stosuje się √ również Õ art. 1518 ust. 2, art. 1619 ust. 1 i art. 2521.

134. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1, 2 i 3 niniejszego artykułu, pPaństwa cCzłonkowskie mogą zdecydować, że status uchodźcy ð ochrony międzynarodowej ï ustaje z mocy prawa w przypadku zaniechania zgodnie z art. 11 ust. 1 lit. a)–d) dyrektywy 2004/83/WE lub jeżeli uchodźca ð beneficjent ochrony międzynarodowej ï w sposób jednoznaczny zrzekł się statusu uchodźcy ð beneficjenta ochrony międzynarodowej ï .

ROZDZIAŁ V

POSTĘPOWANIEPROCEDURY ODWOŁAWCZE

Artykuł 3941

Prawo do skutecznego środka odwoławczego

135. Państwa cCzłonkowskie dopilnowujązapewniają, aby wnioskodawcy ubiegającyosoby ubiegające się o azyl ð ochronę międzynarodową ï mielimiały prawo do skutecznego środka odwoławczego przed sądem lub trybunałem w następujących sytuacjach:

a) decyzji podjętej w sprawie ich wniosków o udzielenie azylu ð ochrony międzynarodowej ï , w tym decyzji:

ò nowy

(i) o uznaniu wniosku za bezzasadny w zakresie dotyczącym nadania statusu uchodźcy lub ochrony uzupełniającej;

ê 2005/85/WE

ð nowy

(ii)i) uznającej wniosek za niedopuszczalny na mocy art. 2925 ust. 2;

(iii)ii) podjętej na granicy lub w strefie tranzytowej pPaństwa cCzłonkowskiego na mocy art. 3735 ust. 1;

iii) o odmowie rozpatrzenia wniosku na mocy art. 36;

b) odmowy wznowienia postępowania dotyczącegoponownego rozpoczęcia rozpatrywania wniosku po jego umorzeniu na mocy art. 2319 i 2420;

c) decyzji o pozostawieniu bez rozpatrzenia kolejnego wniosku na mocy art. 32 i 34;

d) decyzji o odmowie wjazdu w ramach procedur określonych na mocy art. 35 ust. 2;

e)c) decyzji o cofnięciu statusu uchodźcy ð ochrony międzynarodowej ï, na mocy art. 4038.

ò nowy

136. Państwa członkowskie dopilnowują, by osoby uznane przez organ rozstrzygający za osoby kwalifikujące się do objęcia ich ochroną uzupełniającą miały prawo do skutecznego środka odwoławczego, o którym mowa w ust. 1, od decyzji o uznaniu ich wniosku za bezzasadny w zakresie dotyczącym statusu uchodźcy.

Osobom tym przysługują prawa i świadczenia zagwarantowane beneficjentom ochrony uzupełniającej na mocy dyrektywy […./…/WE] [dyrektywy w sprawie kwalifikowania], do czasu zakończenia postępowania odwoławczego.

137. Państwa członkowskie dopilnowują, by skuteczny środek odwoławczy, o którym mowa w ust. 1 zapewniał pełne rozpatrzenie zarówno okoliczności faktycznych, jak i kwestii prawnych, w tym rozpatrzenie ex nunc potrzeby zapewnienia ochrony międzynarodowej na mocy dyrektywy [.../../WE] [dyrektywy w sprawie kwalifikowania], co najmniej w postępowaniu odwoławczym przed sądem pierwszej instancji.

ê 2005/85/WE art. 4

ð nowy

24. Państwa cCzłonkowskie ustanawiają ð rozsądne ï terminy i inne normyzasady konieczne, aby wnioskodawca mógł korzystać z prawa do skutecznego środka odwoławczego na mocy ust. 1.

ê 2005/85/WE art. 4

3. Państwa Członkowskie ustanawiają, w stosownych przypadkach, zgodnie ze swoimi zobowiązaniami międzynarodowymi zasady odnoszące się do:

a) kwestii, czy środek odwoławczy na mocy ust. 1 skutkuje zezwoleniem wnioskodawcy na pozostanie w danym Państwie Członkowskim w oczekiwaniu na wynik zastosowania tego środka;

b) możliwości ustanowienia środków odwoławczych lub ochronnych, w przypadku gdy środek odwoławczy na mocy ust. 1 nie skutkuje zezwoleniem wnioskodawcy na pozostanie w danym Państwie Członkowskim w oczekiwaniu na wynik zastosowania tego środka. Państwa Członkowskie mogą również ustanowić środek odwoławczy z urzędu; oraz

c) przyczyn odwołania od decyzji na mocy art. 25 ust. 2 lit. c) zgodnie z metodologią stosowaną na mocy art. 27 ust. 2 lit. b) i c).

ò nowy

Terminy nie uniemożliwiają ani nie utrudniają nadmiernie wnioskodawcom skorzystania ze skutecznego środka odwoławczego na mocy ust. 1. Państwa członkowskie mogą również przewidzieć kontrolę z urzędu decyzji podejmowanych na mocy art. 37.

5. Bez uszczerbku dla ust. 6, wnioskodawcy, którzy wnieśli środek odwoławczy przewidziany w ust. 1 niniejszego artykułu mogą pozostać na terytorium danego państwa członkowskiego do czasu jego rozpatrzenia.

6. W przypadku, w którym decyzja podjęta w postępowaniu prowadzonym w trybie przyśpieszonym na mocy art. 27 ust. 6 oraz decyzja o uznaniu wniosku za niedopuszczalny na mocy art. 29 ust. 2 lit. d), oraz w przypadku, w którym prawodawstwo krajowe nie przewiduje prawa do pozostania w państwie członkowskim do czasu rozpatrzenia środka odwoławczego, sąd uprawniony jest do rozstrzygnięcia, czy wnioskodawca może pozostać na terytorium państwa członkowskiego, na wniosek danego wnioskodawcy lub z urzędu.

Niniejszego ustępu nie stosuje się do postępowania, o którym mowa w art. 37.

7. Państwa członkowskie zezwalają wnioskodawcy na pozostanie na swoim terytorium do czasu zakończenia postępowania, o którym mowa w ust. 6.

8. Przepisy ust. 5, 6 i 7 obowiązują bez uszczerbku dla art. 26 rozporządzenia (WE) nr […/….][rozporządzenie dublińskie].

ê 2005/85/WE art. 4 (dostosowany)

ð nowy

49. Państwa cCzłonkowskie mogą ustanowić ð ustanawiają ï √ na mocy ust. 1 Õ terminy sąd lub trybunał badający decyzję rozpatrzenia przez sąd decyzji organu rozstrzygającegorozpatrującego na mocy ust. 1.

510. W przypadku gdy wnioskodawcy przyznano na mocy prawa krajowego lub wspólnotowego status związany z tymi samymi prawami i świadczeniami co status uchodźcy na mocy dyrektywy 2004/83/WE […./…/WE] [dyrektywy w sprawie kwalifikowania], wnioskodawca może być uznany za osobę, która posiada skuteczny środek odwoławczy, w przypadku gdy sąd orzeknielub trybunał orzeka, że środek odwoławczy na mocy ust. 1 jest niedopuszczalny lub że istnieje niewielkie prawdopodobieństwo jego powodzenia wobec tego, że wnioskodawca nie ma wystarczającego interesuniewystarczającego interesu, jaki ma wnioskodawca w kontynuowaniu postępowania.

611. Państwa cCzłonkowskie mogą również ustanowić w prawodawstwieustawodawstwie krajowym warunki, na jakich można założyćzgodnie z którymi można domniemywać, że wnioskodawca w sposób dorozumiany wycofał środek odwoławczy lub zrezygnował z dalszego jego popierania zgodnie z ust. 1, wraz z normami proceduralnymizasadami procedury, których należy przy tym przestrzegać.

ROZDZIAŁ VI

PRZEPISY OGÓLNE I KOŃCOWE

Artykuł 4042

Możliwość odwołania się przez władze publiczne

Niniejsza dyrektywa nie wpływa na możliwość odwołania się przez władze publiczne od decyzji administracyjnych lub orzeczeń sądowych zgodnie z prawodawstwemustawodawstwem krajowym.

Artykuł 4143

Poufność

Państwa cCzłonkowskie dopilnowujązapewniają, aby organy wdrażające niniejszą dyrektywę zostały zobowiązane do przestrzegania zasady poufności określonej w prawie krajowym, w odniesieniu do wszelkich informacji, które uzyskują w trakcie swojej pracy.

ò nowy

Artykuł 44

Współpraca

Państwa członkowskie wyznaczają krajowy punkt kontaktowy i przekazują jego adres Komisji. Komisja przekazuje tę informację pozostałym państwom członkowskim.

Państwa członkowskie, w porozumieniu z Komisją, podejmują wszystkie niezbędne środki, by właściwe organy nawiązały bezpośrednią współpracę i wymieniały informacje.

ê 2005/85/WE (dostosowany)

ð nowy

Artykuł 4245

Sprawozdanie

Nie później niż dnia 1 grudnia 2009 r. ð […] ï Komisja składaprzedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie w sprawie stosowania niniejszej dyrektywy w pPaństwach cCzłonkowskich i proponuje wszelkie konieczne zmiany. Państwa cCzłonkowskie przekazują Komisji wszelkie informacje odpowiednie do sporządzenia takiego sprawozdania. Po przedstawieniu sprawozdania, Komisja składaprzedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie przynajmniej co dwa lata ð pięć lat ï sprawozdania w sprawie stosowania niniejszej dyrektywy w pPaństwach cCzłonkowskich.

Artykuł 4346

Transpozycja

Państwa cCzłonkowskie wprowadzają w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonaniastosowania niniejszej dyrektywy najpóźniej do dnia 1 grudnia 2007 r. √art. […] [artykułów, które zostały zasadniczo zmienione w porównaniu z wcześniejszą wersją dyrektywy] najpóźniej do dnia […] Õ. Państwa Członkowskie wprowadzają w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonaniastosowania niniejszej dyrektywy najpóźniej do dnia 1 grudnia 2007 r. Niezwłocznie przekazująprzekażą one Komisji tekst tych przepisów oraz tabelę korelacji pomiędzy tymi przepisami a niniejszą dyrektywą.

ò nowy

Państwa członkowskie wprowadzają w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania art. 27 ust. 3 najpóźniej do dnia [3 lata od terminu transpozycji]. Niezwłocznie przekazują Komisji tekst tych przepisów oraz tabelę korelacji pomiędzy tymi przepisami a niniejszą dyrektywą.

ê 2005/85/WE (dostosowany)

ð nowy

Przepisy przyjęte przez państwa członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez Państwa Członkowskie. √ Przepisy te zawierają także wskazanie, że w istniejących przepisach ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odniesienia do dyrektyw uchylonych niniejszą dyrektywą należy odczytywać jako odniesienia do niniejszej dyrektywy. Metody dokonywania takiego odniesienia i formułowania takiego wskazania określane są przez państwa członkowskie.Õ

Państwa członkowskie przekazują Komisji teksty podstawowych przepisów prawa krajowego przyjętych w dziedzinie objętych zakresem niniejszej dyrektywyobjętej niniejszą dyrektywą √ oraz tabelę korelacji między tymi przepisami a niniejszą dyrektywą Õ .

Artykuł 4447

Przepisy przejścioweOkres przejściowy

Państwa cCzłonkowskie stosują przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne Państwa cCzłonkowskie stosują przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne określone w art. 43 46 akapit pierwszy do wniosków o udzielenie azylu ð ochrony międzynarodowej ï złożonych po dniu 1 grudnia 2007 r. ð […] ï i do procedur cofnięcia statusu uchodźcy ð ochrony międzynarodowej ï rozpoczętych po dniu 1 grudnia 2007 r. ð […] ï. ð Wnioski złożone przed dniem […] oraz procedury cofnięcia statusu uchodźcy wszczęte przed dniem […] regulowane są przepisami ustawowymi, wykonawczymi i administracyjnymi, zgodnie z dyrektywą 2005/85/WE. ï

ò nowy

Państwa członkowskie stosują przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne określone w art. 46 akapit drugi do wniosków o udzielenie ochrony międzynarodowej złożonych po dniu […]. Wnioski złożone przed dniem […] regulowane są przepisami ustawowymi, wykonawczymi i administracyjnymi, zgodnie z dyrektywą 2005/85/WE.

⎢

Artykuł 4 87

Uchylenie

Dyrektywa 2005/85/WE traci moc od dnia [dzień po dacie określonej w art. 43 46 akapit pierwszy niniejszej dyrektywy], bez uszczerbku dla zobowiązań państw członkowskich dotyczących terminu przeniesienia do prawa krajowego dyrektywy określonego w załączniku III część B.

Odesłanie do uchylonej dyrektywy należy odczytywać jako odesłanie do niniejszej dyrektywy, zgodnie z tabelą korelacji w załączniku IV.

ê 2005/85/WE (dostosowany)

Artykuł 45 49

Wejście w życie

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia Ö Õ po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej .

⎢

Artykuły […] stosuje się od dnia [dzień po dacie określonej w art. 45 akapit pierwszy].

ê 2005/85/WE (dostosowany)

Artykuł 4650

Adresaci

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do pPaństw cCzłonkowskich zgodnie z Traktatem ustanawiającym Wspólnotę Europejską.

Sporządzono w [...]

W imieniu Parlamentu Europejskiego

Przewodniczący […]

W imieniu Rady

Przewodniczący […]

ê 2005/85/WE (dostosowany)

ZAŁĄCZNIK I

Definicja „organu rozstrzygającegorozpatrującego”

Przy wprowadzaniu w życie przepisów niniejszej dyrektywy, Irlandia może, o ile nadal będą miały zastosowanie przepisy art.sekcji 17 ust. 1 uUstawy o uUchodźcach (Refugee Act) z 1996 r. (z późn. zm.ze zmianami), uznawać, że:

- „organ rozstrzygającyrozpatrujący”, o którym mowa w art. 2 lit. f)e) niniejszej dyrektywy, w odniesieniu do rozpatrzenia, czy wnioskodawca powinien lub, w zależności od przypadku, nie powinien zostać uznany za uchodźcę, oznacza Office of the Refugee Applications Commissioner; oraz

- „decyzje w pierwszej instancji”, przewidzianeo których mowa w art. 2 lit. f)e) niniejszej dyrektywy, obejmują zalecenia Refugee Applications Commissioner odnośnie tego czy wnioskodawca powinien lub, w zależności od przypadku, nie powinien zostać uznany za uchodźcę.

Irlandia poinformuje Komisję o wszelkich zmianach w przepisach art.sekcji 17 ust. 1 uUstawy o uUchodźcach (Refugee Act) z 1996 r. (z późn. zm.ze zmianami).

ZAŁĄCZNIK II

Uznanie za bezpieczny kraj pochodzeniaOkreślenie bezpiecznych krajów pochodzenia do celów art. 333329 i art. 30 ust. 1.

Kraj jest uznawanyuznany za bezpieczny kraj pochodzenia w przypadku, gdy na podstawie sytuacji prawnej, stosowania prawa w ramach ustroju demokratycznego i ogólnych uwarunkowańokoliczności politycznych można wykazać, że co do zasady i konsekwentnietrwale nie ma w nim prześladowań w rozumieniu art. 9 dyrektywy 2004/83/WE […./../WE] [dyrektywy w sprawie kwalifikowania]; nie stosuje się w nim tortur lub nieludzkiego lub poniżającego traktowania lub kar i nie występuje w nim zagrożenie poprzez masoweniedyskryminacyjne użycie przemocy w sytuacji międzynarodowego lub wewnętrznego konfliktu zbrojnego.

Przy dokonywaniu takiej oceny bierze się pod uwagę, między innymi, poziom ochronystopień, w jakim ochrona przed prześladowaniem lub złym traktowaniem zapewnianyzapewniona jest poprzez:

a) odpowiednie przepisy ustawowe i wykonawcze obowiązujące w danym krajupaństwie oraz sposób, w jaki są stosowane;

b) przestrzeganie praw i wolności ustanowionych w eEuropejskiej Konwencji o oOchronie pPraw cCzłowieka i pPodstawowych wWolności lub Międzynarodowym pPakcie pPraw oObywatelskich i pPolitycznych, lub kKonwencji √ o zapobieganiu torturom Õ w sprawie zakazu stosowania tortur, w szczególności zaś praw, od których nie wolno jest czynić odstępstw, na mocy art. 15 ust. 2 wspomnianej eEuropejskiej kKonwencji;

c) przestrzeganie zasady non-refoulement zgodnie z Konwencją gGenewską;

d) ustanowienie systemu skutecznych środków ochrony prawnejodwoławczych przeciwko gwałceniupogwałcaniu tych praw i wolności.

ê 2005/85/WE

ZAŁĄCZNIK III

Definicja „wnioskodawcy” lub „osoby ubiegającej się o azyl”

Wprowadzając w życie przepisy niniejszej dyrektywy, Hiszpania może, o ile nadal będą miały zastosowanie postanowienia „Ley 30/1992 de Régimen jurídico de las Administraciones Públicas y del Procedimiento Administrativo Común” z dnia 26 listopada 1992 r. oraz „Ley de la Jurisdicción Contencioso Administrativa” z dnia 13 lipca 1998 r., uznawać, że do celów rozdziału V definicja „wnioskodawcy” lub „osoby ubiegającej się o azyl” w art. 2 lit. c) niniejszej dyrektywy obejmuje termin „recurrente” zgodnie z wyżej wymienionymi ustawami.

„Recurrente” jest uprawniony do takich samych gwarancji co „wnioskodawca” lub „osoba ubiegająca się o azyl”, określonych w niniejszej dyrektywie do celów wykonywania jego praw do skutecznego środka odwoławczego z rozdziału V.

Hiszpania poinformuje Komisję o wszelkich odpowiednich zmianach w wyżej wymienionych ustawach.

⎢

ZAŁĄCZNIK III

Część A

Uchylona dyrektywa(określona w art. 48)

Dyrektywa Rady 2005/85/WE | (Dz.U. L 326 z 13.12.2005, s. 13) |

Część B

Termin na przeniesienie do prawa krajowego (określony w art. 48)

Dyrektywa | Termin na przeniesienie |

2005/85/WE | Pierwszy termin: do dnia 1 grudnia 2007 r. Drugi termin: do dnia 1 grudnia 2008 r. |

⎢

ZAŁĄCZNIK IV

tabela korelacji

Dyrektywa 2005/85/WE | Niniejsza dyrektywa |

art. 1 | art. 1 |

art. 2 lit. a) | art. 2 lit. a) |

art. 2 lit. b) | art. 2 lit. b) |

art. 2 lit. c) | art. 2 lit. c) |

- | art. 2 lit. d) |

art. 2 lit. d) | art. 2 lit. e) |

art. 2 lit. e) | art. 2 lit. f) |

art. 2 lit. f) | art. 2 lit. g) |

- | art. 2 lit. h) |

- | art. 2 lit. i) |

art. 2 lit. g) | art. 2 lit. j) |

- | art. 2 lit. k) |

- | art. 2 lit. l) |

art. 2 lit. h) | art. 2 lit. m) |

art. 2 lit. i) | art. 2 lit. n) |

art. 2 lit. j) | art. 2 lit. o) |

art. 2 lit. k) | art. 2 lit. p) |

art. 3 ust. 1 | art. 3 ust. 1 |

art. 3 ust. 2 | art. 3 ust. 2 |

art. 3 ust. 3 | - |

art. 3 ust. 4 | art. 3 ust. 3 |

art. 4 ust. 1 akapit pierwszy | art. 4 ust. 1 akapit pierwszy |

art. 4 ust. 1 akapit drugi | - |

- | art. 4 ust. 2 |

art. 4 ust. 2 | art. 4 ust. 3 |

art. 4 ust. 3 | art. 4 ust. 4 |

- | art. 4 ust. 5 |

art. 5 | art. 5 |

art. 6 ust. 1 | - |

- | art. 6 ust. 1 |

- | art. 6 ust. 2 |

art. 6 ust. 2 | art. 6 ust. 3 |

art. 6 ust. 3 | art. 6 ust. 4 |

- | art. 6 ust. 5 |

- | art. 6 ust. 6 |

art. 6 ust. 4 | art. 6 ust. 7 |

art. 6 ust. 5 | - |

- | art. 6 ust. 8 |

- | art. 6 ust. 9 |

- | art. 7 ust. 1-3 |

art. 7 ust. 1 | art. 8 ust. 1 |

art. 7 ust. 2 | art. 8 ust. 2 |

- | art. 8 ust. 3 |

art. 8 ust. 1 | art. 9 ust. 1 |

- | art. 9 ust. 2 |

art. 8 ust. 2 lit. a) | art. 9 ust. 3 lit. a) |

art. 8 ust. 2 lit. b) | art. 9 ust. 3 lit. b) |

art. 8 ust. 2 lit. c) | art. 9 ust. 3 lit. c) |

- | art. 9 ust. 3 lit. d) |

art. 8 ust. 3 | art. 9 ust. 4 |

art. 8 ust. 5 | art. 9 ust. 5 |

art. 9 ust. 1 | art. 10 ust. 1 |

art. 9 ust. 2 akapit pierwszy | art. 10 ust. 2 akapit pierwszy |

art. 9 ust. 2 akapit drugi | - |

art. 9 ust. 3 | art. 10 ust. 3 |

- | art. 10 ust. 4 |

art. 10 | art. 11 |

art. 11 | art. 12 |

art. 12 ust. 1 | art. 13 ust. 1 |

art. 12 ust. 2 lit. a) | art. 13 ust. 2 lit. a) |

art. 12 ust. 2 lit. b) | - |

art. 12 ust. 2 lit. c) | - |

art. 12 ust. 3 | art. 13 ust. 2 lit. b) |

art. 12 ust. 4-6 | art. 13 ust. 3-5 |

art. 13 ust. 1 i 2 | art. 14 ust. 1 i 2 |

art. 13 ust. 3 lit. a) | art. 14 ust. 3 lit. a) |

- | art. 14 ust. 3 lit. b) |

art. 13 ust. 3 lit. b) | art. 14 ust. 3 lit. c) |

- | art. 14 ust. 3 lit. d) |

- | art. 14 ust. 3 lit. e) |

art. 13 ust. 4 | art. 14 ust. 4 |

art. 13 ust. 5 | - |

- | art. 15 |

art. 14 | - |

- | art. 16 |

- | art. 17 |

art. 15 ust. 1 i 2 oraz ust. 3 akapit pierwszy | art. 18 ust. 1 i 2 oraz ust. 3 akapit pierwszy |

art. 15 ust. 3 lit. a) | - |

art. 15 ust. 3 lit. b) | art. 18 ust. 3 lit. a) |

art. 15 ust. 3 lit. c) | art. 18 ust. 3 lit. b) |

art. 15 ust. 3 lit. d) | - |

art. 15 ust. 3 akapit drugi | - |

- | art. 18 ust. 3 akapit drugi |

art. 15 ust. 4 | art. 18 ust. 4 |

- | art. 18 ust. 5 |

art. 15 ust. 5 | art. 18 ust. 6 |

art. 15 ust. 6 | art. 18 ust. 7 |

art. 16 ust. 1 | art. 19 ust. 1 |

art. 16 ust. 2 | art. 19 ust. 2 |

- | art. 19 ust. 3 |

art. 16 ust. 3 | art. 19 ust. 4 |

art. 16 ust. 4 | art. 19 ust. 4 |

- | art. 20 ust. 1-3 |

art. 17 ust. 1 | art. 21 ust. 1 |

art. 17 ust. 2 lit. a) | art. 21 ust. 2 lit. a) |

art. 17 ust. 2 lit. b) | - |

art. 17 ust. 2 lit. c) | art. 21 ust. 2 lit. b) |

art. 17 ust. 3 | - |

art. 17 ust. 4 | art. 21 ust. 3 |

- | art. 21 ust. 4 |

art. 17 ust. 5 | art. 21 ust. 5 |

- | art. 21 ust. 6 |

art. 17 ust. 6 | art. 21 ust. 7 |

art. 18 | art. 22 |

art. 19 | art. 23 |

art. 20 | art. 24 |

art. 20 ust. 1 lit. a) i b) | art. 24 ust. 1 lit. a) i b) |

art. 20 ust. 2 | art. 24 ust. 2 |

- | art. 24 ust. 3 |

art. 21 | art. 25 |

art. 22 | art. 26 |

art. 23 | art. 27 |

art. 23 ust. 1 | art. 27 ust. 1 |

art. 23 ust. 2 akapit pierwszy | art. 27 ust. 2 |

art. 23 ust. 2 akapit drugi | - |

- | art. 27 ust. 3 |

- | art. 27 ust. 4 |

art. 23 ust. 3 | art. 27 ust. 5 |

art. 23 ust. 4 | art. 27 ust. 6 |

art. 23 ust. 4 lit. a) | art. 27 ust. 6 lit. a) |

art. 23 ust. 4 lit. b) | - |

art. 23 ust. 4 lit. c) ppkt (i) | art. 27 ust. 6 lit. b) |

art. 23 ust. 4 lit. c) ppkt (ii) | - |

art. 23 ust. 4 lit. d) | art. 27 ust. 6 lit. c) |

art. 23 ust. 4 lit. e) | - |

art. 23 ust. 4 lit. f) | art. 27 ust. 6 lit. d) |

art. 23 ust. 4 lit. g) | - |

art. 23 ust. 4 lit. h) | - |

art. 23 ust. 4 ppkt (i) | - |

art. 23 ust. 4 lit. j) | art. 27 ust. 6 lit. f) |

art. 23 ust. 4 lit. k)-n) | - |

art. 23 ust. 4 lit. o) | art. 27 ust. 6 lit. e) |

- | art. 27 ust. 7 |

- | art. 27 ust. 8 |

- | art. 27 ust. 9 |

- | art. 28 |

art. 24 | - |

art. 25 | art. 29 |

art. 25 ust. 1 | art. 29 ust. 1 |

art. 25 ust. 2 lit. a)-c) | art. 29 ust. 2 lit. a)-c) |

art. 25 ust. 2 lit. d) i e) | - |

art. 25 ust. 2 lit. f) i g) | art. 29 ust. 2 lit. d) i e) |

- | art. 30 |

art. 26 | art. 31 |

art. 27 | art. 32 |

art. 27 ust. 1 lit. a) | art. 32 ust. 1 lit. a) |

- | art. 32 ust. 1 lit. b) |

art. 27 ust. 1 lit. b)-d) | art. 32 ust. 1 lit. c)-e) |

art. 27 ust. 2-5 | art. 32 ust. 2-5 |

art. 28 | - |

art. 29 | - |

art. 30 | art. 33 |

art. 30 ust. 2-4 | - |

- | art. 33 ust. 2 |

art. 30 ust. 5 | art. 33 ust. 3 |

art. 30 ust. 6 | art. 33 ust. 4 |

art. 31 | art. 34 |

art. 31 ust. 2 | - |

art. 31 ust. 3 | art. 34 ust. 2 |

art. 32 ust. 1-7 | art. 35 ust. 1-7 |

- | art. 35 ust. 8 i 9 |

art. 33 | - |

art. 34 | art. 36 |

art. 34 ust. 1 i ust. 2 lit. a) | art. 36 ust. 1 i ust. 2 lit. a) |

art. 34 ust. 2 lit. b) | - |

art. 34 ust. 2 lit. c) | art. 36 ust. 2 lit. b) |

art. 34 ust. 3 lit. a) i b) | art. 36 ust. 3 lit. a) i b) |

art. 35 ust. 1 | art. 37 ust. 1 lit. a) |

- | art. 37 ust. 1 lit. b) |

art. 35 ust. 2 ust. 2 i ust. 3 lit. a)-f) | - |

art. 35 ust. 4 | art. 37 ust. 2 |

art. 35 ust. 5 | art. 37 ust. 3 |

art. 36 ust. 1 – ust. 2 lit. c) | art. 38 ust. 1 – ust. 2 lit. c) |

art. 36 ust. 2 lit. d) | - |

art. 36 ust. 3 | - |

art. 36 ust. 4 | art. 38 ust. 3 |

art. 36 ust. 5 | art. 38 ust. 4 |

art. 36 ust. 6 | art. 38 ust. 5 |

art. 36 ust. 7 | - |

art. 37 | art. 39 |

art. 38 | art. 40 |

art. 39 | art. 41 |

art. 39 ust. 1 lit. a) | art. 41 ust. 1 lit. a) |

- | art. 41 ust. 1 lit. a) ppkt (i) |

art. 39 ust. 1 lit. a) ppkt (i) | art. 41 ust. 1 lit. a) ppkt (ii) |

art. 39 ust. 1 lit. a) ppkt (ii) | art. 41 ust. 1 lit. a) ppkt (iii) |

art. 39 ust. 1 lit. a) ppkt (iii) | - |

art. 39 ust. 1 lit. b) | art. 41 ust. 1 lit. b) |

art. 39 ust. 1 lit. c) i d) | - |

art. 39 ust. 1 lit. e) | art. 41 ust. 1 lit. c) |

- | art. 41 ust. 2 i 3 |

art. 39 ust. 2 | art. 41 ust. 4 |

art. 39 ust. 3 | - |

- | art. 41 ust. 5-8 |

art. 39 ust. 4 | art. 41 ust. 9 |

art. 39 ust. 5 | art. 41 ust. 10 |

art. 39 ust. 6 | art. 41 ust. 11 |

art. 40 | art. 42 |

art. 41 | art. 43 |

- | art. 44 |

art. 42 | art. 45 |

art. 43 | art. 46 |

art. 44 | art. 47 |

- | art. 48 |

art. 45 | art. 49 |

art. 46 | art. 50 |

Załącznik I | Załącznik I |

Załącznik II | Załącznik II |

Załącznik III | - |

- | Załącznik III |

- | Załącznik IV |

[1] Dz.U. L 326 z 13.12.2005, s. 13.

[2] Zielona księga w sprawie przyszłego wspólnego europejskiego systemu azylowego, COM (2007) 301.

[3] Dyrektywa Rady 2004/83/WE w sprawie minimalnych standardów dla kwalifikacji i statusu obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców jako uchodźców lub osób, które z innych powodów potrzebują międzynarodowej ochrony oraz zakresu przyznanej ochrony, Dz.U. L 304 z 30.9.2004, s. 12.

[4] Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów: „Plan polityki azylowej: zintegrowana strategia ochrony na całym obszarze UE” z dnia 17 czerwca 2008 r., COM (2008) 360.

[5] Wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie utworzenia Europejskiego Urzędu Wsparcia w zakresie Polityki Azylowej, COM(2009) 66.

[6] Europejski pakt o imigracji i azylu, dokument Rady nr 13440/08.

[7] Zob. komunikat Komisji do Rady i Parlamentu Europejskiego „Skuteczniejszy wspólny europejski system azylowy: Pojedyncza Procedura jako kolejny krok” z 15.7.2004, COM(2004) 503 wersja ostateczna.

[8] Rozporządzenie Rady (WE) nr 343/2003 z dnia 18 lutego 2003 r. ustanawiające kryteria i mechanizmy określania państwa członkowskiego właściwego dla rozpatrywania wniosku o azyl, wniesionego w jednym z państw członkowskich przez obywatela państwa trzeciego, Dz.U. L 50 z 25.2.2003, s. 1.

[9] Więcej szczegółowych informacji na temat prawodawstwa i praktyk krajowych znajduje się w ocenie skutków, załączonej do niniejszego wniosku.

[10] Dz.U. C […], […], s. […].

[11] Dz.U. C […], […], s. […].

[12] Dz.U. C […], […], s. […].

[13] Dz.U. C […], […], s. […].

[14] Dz.U. L 326 z 13.12.2005, s. 13.

[15] Dz.U. L 304 z 13.9.2004, s. 12.

[16] Dz.U. L 50 z 25.2.2003, s. 1.

[17] Dz.U. L 348 z 24.12.2008, s. 98.

[18] Decyzja ramowa Rady 2002/584/WSiSW z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie europejskiego nakazu aresztowania i procedury wydawania osób między Państwami Członkowskimi (Dz.U. L 190 z 18.7.2002, s. 1).

[19] Dz.U. L 31 z 6.2.2003, s. 18