UZASADNIENIE

1.KONTEKST AKTU DELEGOWANEGO

Dyrektywa Wypłacalność II (dyrektywa 2009/138/WE 1 ), która jest w pełni stosowana od dnia 1 stycznia 2016 r., wprowadziła zmodernizowany i oparty na ocenie ryzyka system nadzoru ostrożnościowego dla zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji w Unii Europejskiej. W dniu 10 października 2014 r. Komisja przyjęła rozporządzenie delegowane zawierające szczegółowe przepisy wykonawcze do dyrektywy Wypłacalność II, w tym kalibracje ryzyka na potrzeby obliczania narzutów kapitałowych dla określonych kategorii aktywów 2 .

Utrzymujące się obecnie na niskim poziomie stopy procentowe zwiększają presję na ubezpieczycieli, którzy szukają inwestycji przynoszących wyższe stopy zwrotu, tak aby wypełnić lukę między przyrzeczonymi i odnotowywanymi obecnie na rynku stopami procentowymi. Zachęcanie ubezpieczycieli do inwestycji w nowe klasy aktywów może pomóc im w dywersyfikacji i zwiększeniu stopy zwrotu swoich portfeli inwestycyjnych. Jako taką nową klasę aktywów można wyznaczyć prostą, przejrzystą i standardową sekurytyzację (sekurytyzację STS), której towarzyszą solidne zabezpieczenia w zakresie zarządzania ryzykiem.

UE podjęła już w przeszłości kroki w celu zapewnienia zróżnicowanego traktowania regulacyjnego w odniesieniu do niektórych sekurytyzacji (tzw. sekurytyzacje typu 1). W obrębie ram prawnych dotyczących ubezpieczeń akt delegowany do dyrektywy Wypłacalność II zawiera, w oparciu o zalecenia Europejskiego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych (EIOPA), szczegółowy wykaz kryteriów służących identyfikacji tych produktów 3 , z którymi – w porównaniu z innymi pozycjami sekurytyzacyjnymi – wiążą się znacząco niższe wymogi kapitałowe dla ubezpieczycieli inwestujących w transze uprzywilejowane.

Jako jeden z elementów swojej inicjatywy na rzecz budowy unii rynków kapitałowych Komisja przyjęła następnie w dniu 30 września 2015 r. wniosek dotyczący rozporządzenia w sprawie sekurytyzacji STS 4 oraz wniosek dotyczący zmiany rozporządzenia w sprawie wymogów kapitałowych dla banków (CRR) 5 w celu określenia tych cech, które sprawiają, że transakcje sekurytyzacyjne można uznać za proste, przejrzyste i standardowe, a także w celu zapewnienia odpowiednich zachęt do zarządzania ryzykiem związanym z tymi instrumentami, w oparciu o jasne kryteria kwalifikowalności. Parlament Europejski i Rada przyjęły te rozporządzenia w dniu 12 grudnia 2017 r. 6 . Rozporządzenia te weszły w życie w dniu 17 stycznia 2018 r., ale będą obowiązywać od dnia 1 stycznia 2019 r.

Określenie „prosta, przejrzysta i standardowa” dotyczy procesu, który nadaje sekurytyzacji jej strukturę. Fakt, że dana sekurytyzacja odpowiada „standardowi” STS nie oznacza, że jest ona wolna od ryzyka, ale że produkt ten spełnia szereg kryteriów i że ostrożny i wykazujący należytą staranność inwestor będzie w stanie dokonać analizy związanego z nim ryzyka, co umożliwi uzyskanie wyższej stopy zwrotu z portfeli inwestycyjnych ubezpieczycieli, a jednocześnie będzie w stanie właściwie zarządzać tym ryzykiem.

Rozporządzenie w sprawie sekurytyzacji STS weszło w życie w dniu 17 stycznia 2018 r. i zacznie być stosowane od stycznia 2019 r. Będzie ono dotyczyło ubezpieczycieli i wprowadzi zmiany w dyrektywie Wypłacalność II. Wymaga to wprowadzenia szeregu zmian do aktu delegowanego do dyrektywy Wypłacalność II, tak aby zapewnić dostosowanie i spójność.

Po pierwsze, definicje dotyczące sekurytyzacji stosowane w akcie delegowanym do dyrektywy Wypłacalność II należy dostosować do definicji zawartych w rozporządzeniu w sprawie sekurytyzacji STS.

Po drugie, z uwagi na bezpośrednie stosowanie wymogów dotyczących zatrzymania ryzyka i należytej staranności zawartych w rozporządzeniu w sprawie sekurytyzacji STS, a także ze względu na zniesienie na mocy tego rozporządzenia uprawnień Komisji do przyjęcia takich wymogów na podstawie dyrektywy Wypłacalność II, konieczne jest uchylenie powiązanych przepisów w akcie delegowanym do dyrektywy Wypłacalność II. Pozwala to uniknąć sytuacji, w której ubezpieczyciele podlegają różnym wymogom na mocy rozporządzenia w sprawie sekurytyzacji STS i aktu delegowanego do dyrektywy Wypłacalność II.

Ponadto, biorąc pod uwagę szerokie poparcie wyrażone w konsultacjach publicznych na temat zielonej księgi dotyczącej unii rynków kapitałowych, Komisja opracowała nową kalibrację dla innych niż uprzywilejowane transzy sekurytyzacji STS, na które pozytywny wpływ powinien również mieć dostosowany narzut kapitałowy na podstawie dyrektywy Wypłacalność II z ulepszoną wrażliwością na ryzyko. Techniczne udoskonalenia należy również wprowadzić do metody obliczania kalibracji dla transz uprzywilejowanych.

Te zmiany dotyczące traktowania inwestycji ubezpieczycieli w sekurytyzacje STS przyczynią się do utworzenia zintegrowanej unii rynków kapitałowych.

2.KONSULTACJE PRZEPROWADZONE PRZED PRZYJĘCIEM AKTU

Konsultacje publiczne w sprawie ewentualnych unijnych ram dla prostej, przejrzystej i standardowej sekurytyzacji przeprowadzono w dniach 18 lutego–13 maja 2015 r. Otrzymano 120 odpowiedzi 7 . Konsultacje te, które zawierały pytania dotyczące sposobu traktowania kwalifikujących się produktów sekurytyzowanych w ramach nadzoru ostrożnościowego ubezpieczeń, pokazały szerokie poparcie dla poprawy wrażliwości istniejących kalibracji na ryzyko, a w szczególności dla opracowania specjalnych kalibracji dla innych niż uprzywilejowane transzy sekurytyzacji STS. W odpowiedziach wyraźnie opowiedziano się również za tym, by oznaczenie „STS” miało zastosowanie do wszystkich transz transakcji sekurytyzacyjnych.

W odniesieniu do wszystkich kwestii objętych niniejszym aktem delegowanym pierwsze konsultacje z Grupą Ekspertów ds. Bankowości, Płatności i Ubezpieczeń (w składzie zajmującym się ubezpieczeniami), skupiającą ekspertów z państw członkowskich, przeprowadzono w dniu 14 lipca 2015 r. na posiedzeniu, w którym Parlament Europejski uczestniczył w roli obserwatora. Następnie kwestie te były ponownie omawiane na posiedzeniu w dniu 27 kwietnia 2017 r., przy czym członkowie grupy ekspertów nalegali na ujednolicenie dat rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia delegowanego, rozporządzenia w sprawie sekurytyzacji STS i rozporządzenia w sprawie zmiany CRR. W lipcu 2017 r. grupie ekspertów przedłożono nieoficjalny dokument proponujący możliwe konkretne zmiany w akcie delegowanym do dyrektywy Wypłacalność II, a Komisja przedstawiła dalsze wyjaśnienia podczas posiedzenia w dniu 27 lipca 2017 r.

W lutym 2018 r. z członkami grupy ekspertów skonsultowano projekt tekstu prawnego tych zmian. Eksperci wyrazili szerokie poparcie dla przedstawionego przez Komisję projektu zmiany aktu delegowanego do dyrektywy Wypłacalność II.

3.OCENA SKUTKÓW

Główne kwestie poruszone w niniejszym rozporządzeniu delegowanym zostały uwzględnione w ocenie skutków przeprowadzonej wspólnie na potrzeby wniosku dotyczącego rozporządzenia w sprawie sekurytyzacji STS oraz wniosku w sprawie zmiany CRR.

Sprawozdanie dotyczące oceny skutków przedłożono Radzie ds. Kontroli Regulacyjnej w dniu 17 czerwca 2015 r., zaś posiedzenie rady odbyło się w dniu 15 lipca 2015 r. Rada wydała pozytywną opinię 8 , a ocena skutków została opublikowana w dniu 30 września 9 .

4.ASPEKTY PRAWNE AKTU DELEGOWANEGO

Zmiany zaproponowane w odniesieniu do aktu delegowanego do dyrektywy Wypłacalność II dotyczą: niektórych definicji dotyczących sekurytyzacji, które należy dostosować do definicji stosowanych w rozporządzeniu w sprawie sekurytyzacji STS; uchylenia przepisów dotyczącego należytej staranności i zatrzymania ryzyka; przyjęcia nowej kalibracji dla sekurytyzacji STS; oraz przepisów przejściowych dotyczących posiadanych już obecnie inwestycji w sekurytyzacje.

ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) …/…

z dnia 1.6.2018 r.

zmieniające rozporządzenie delegowane (UE) 2015/35 w odniesieniu do obliczania regulacyjnych wymogów kapitałowych z tytułu sekurytyzacji i prostych, przejrzystych i standardowych sekurytyzacji posiadanych przez zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/138/WE z dnia 25 listopada 2009 r. w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Wypłacalność II) 10 , w szczególności jej art. 111 ust. 1 lit. c) i art. 135 ust. 2,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)Dobrze funkcjonujący rynek sekurytyzacji zapewnia dodatkowe źródła finansowania dla rynków kapitałowych, poprawiając w ten sposób zdolność finansowania gospodarki realnej i przyczyniając się do dokończenia budowy unii rynków kapitałowych. Ponadto dobrze funkcjonujący rynek sekurytyzacji zapewnia alternatywne możliwości inwestycyjne dla zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji, które przy utrzymujących się na niskim poziomie stopach procentowych muszą zdywersyfikować swoje portfele. Zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji, jako inwestorzy instytucjonalni, powinny zatem zostać w pełni włączone do unijnego rynku sekurytyzacji.

(2)Aby zapewnić trwałe ożywienie unijnego rynku sekurytyzacji, ustanowiono w tym obszarze nowe ramy regulacyjne, opierając się przy tym na doświadczeniach wyniesionych z kryzysu finansowego. W rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/2402 11 określono istotne elementy nadrzędnych ram sekurytyzacji, z uwzględnieniem kryteriów identyfikacji prostych, przejrzystych i standardowych (STS) sekurytyzacji oraz systemu nadzoru mającego na celu monitorowanie właściwego stosowania tych kryteriów przez jednostki inicjujące, jednostki sponsorujące, emitentów i inwestorów instytucjonalnych. Ponadto rozporządzenie to zawiera zbiór wspólnych wymogów dotyczących zatrzymania ryzyka, należytej staranności i ujawniania informacji, odnoszących się do wszystkich sektorów usług finansowych. Ponadto rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/2401 12 zmieniono, ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2019 r., rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 13 w celu ustanowienia skorygowanych wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych, które inicjują lub sponsorują sekurytyzacje lub które inwestują w sekurytyzacje, w szczególności zmienionych wymogów kapitałowych z tytułu inwestycji w sekurytyzacje STS.

(3)W zakresie, w jakim zmienione ramy prawne sekurytyzacji pokrywają się z zakresem przepisów rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2015/35 14 , konieczne jest, w celu uniknięcia powielania przepisów oraz dla zachowania jasności i spójności, dostosowanie ram ostrożnościowych mających zastosowanie do zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji.

(4)Rozporządzenie (UE) 2017/2402 zawiera definicje szeregu pojęć związanych z sekurytyzacją. Ponieważ rozporządzenie to ma zastosowanie do zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji objętych zakresem dyrektywy 2009/138/WE, do celów zdefiniowania pojęć zdefiniowanych również w rozporządzeniu (UE) 2017/2402 właściwe jest odniesienie się w rozporządzeniu delegowanym (UE) 2015/35 do odpowiednich definicji określonych w rozporządzeniu (UE) 2017/2402. Z tych samych względów w zakresie, w jakim wymogi dotyczące zatrzymania ryzyka i należytej staranności są określone w rozporządzeniu (UE) 2017/2402 w odniesieniu do wszystkich inwestorów instytucjonalnych, wymogi takie należy usunąć z rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/35.

(5)W rozporządzeniu (UE) 2017/2402 ustanowiono kryteria kwalifikowalności w odniesieniu do sekurytyzacji STS w celu zapewnienia zharmonizowanej definicji produktu sekurytyzacyjnego wyższej jakości dla unijnych rynków kapitałowych. W rozporządzeniu delegowanym (UE) 2015/35 stworzono kategorię aktywów „sekurytyzacje typu 1”, tak aby osiągnąć podobny cel w odniesieniu do zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji, przy porównywalnych kryteriach kwalifikowalności. Aby zapewnić spójność i równe warunki działania na rynku sekurytyzacji z rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/35 należy usunąć przepisy ogólne dotyczące kategorii aktywów „sekurytyzacje typu 1” i zamiast nich wprowadzić odniesienia do odpowiednich przepisów dotyczących sekurytyzacji STS określonych w rozporządzeniu (UE) 2017/2402. W celu uniknięcia negatywnych skutków tych zmian należy przewidzieć środki przejściowe w odniesieniu do istniejących aktywów należących do kategorii „sekurytyzacje typu 1”.

(6)Kalibracja kapitałowego wymogu wypłacalności zgodnie z dyrektywą 2009/138/WE opiera się na ryzyku i ma na celu zapewnienie właściwych zachęt w odniesieniu do całej gamy różnych form inwestycji w sekurytyzacje. Aby osiągnąć ten cel, poziom kalibracji i wrażliwość na ryzyko w poszczególnych transzach powinny być współmierne do cech sekurytyzacji STS oraz powinny być zgodne z wymogami ostrożnościowymi opracowanymi dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych. Należy zatem zastąpić istniejące przepisy rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/35 dotyczące kalibracji w odniesieniu do „sekurytyzacji typu 1” przez bardziej wrażliwą na ryzyko kalibrację w odniesieniu do sekurytyzacji STS obejmującą wszystkie możliwe transze, które również spełniają dodatkowe wymogi w celu zminimalizowania ryzyka.

(7)Rozpoczęcie stosowania zmienionych ram prawnych nie powinno mieć negatywnego wpływu na istniejące inwestycje w sekurytyzacje, w szczególności w przypadku tych inwestorów instytucjonalnych, którzy utrzymują określone inwestycje mimo kryzysu finansowego. Należy zatem ustanowić środki przejściowe.

(8)W świetle dat rozpoczęcia stosowania rozporządzenia (UE) 2017/2402 i rozporządzenia (UE) 2017/2401, a także przepisów przejściowych zawartych w tych aktach prawnych, należy zapewnić, aby niniejsze rozporządzenie było stosowane od tego samego dnia, to jest od dnia 1 stycznia 2019 r.

(9)Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie delegowane (UE) 2015/35,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Zmiany w rozporządzeniu delegowanym (UE) 2015/35

W rozporządzeniu delegowanym (UE) 2015/35 wprowadza się następujące zmiany:

1)w art. 1 wprowadza się następujące zmiany:

a)dodaje się pkt 18a i 18b w brzmieniu:

„18a. »sekurytyzacja« oznacza transakcję lub program zgodnie z definicją w art. 2 pkt 1 rozporządzenia (UE) 2017/2402 15 ;

18b. »sekurytyzacja STS« oznacza sekurytyzację oznaczoną jako »prosta, przejrzysta i standardowa« lub »STS« zgodnie z wymogami określonymi w art. 18 rozporządzenia (UE) 2017/2402;”;

b)pkt 19 otrzymuje brzmienie:

„19. »pozycja sekurytyzacyjna« oznacza pozycję sekurytyzacyjną w rozumieniu art. 2 pkt 19 rozporządzenia (UE) 2017/2402;”;

c)dodaje się pkt 19a w brzmieniu:

„19a. »uprzywilejowana pozycja sekurytyzacyjna« oznacza uprzywilejowaną pozycję sekurytyzacyjną w rozumieniu art. 242 pkt 6 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 16 ;

d)pkt 20–23 otrzymują brzmienie:

„20. »pozycja resekurytyzacyjna« oznacza ekspozycję z tytułu resekurytyzacji w rozumieniu art. 2 pkt 4 rozporządzenia (UE) 2017/2402;

21. »jednostka inicjująca« oznacza jednostkę inicjującą w rozumieniu art. 2 pkt 3 rozporządzenia (UE) 2017/2402;

22. »jednostka sponsorująca« oznacza jednostkę sponsorującą w rozumieniu art. 2 pkt 5 rozporządzenia (UE) 2017/2402;

23. »transza« oznacza transzę w rozumieniu art. 2 pkt 6 rozporządzenia (UE) 2017/2402;”;

2)art. 4 ust. 6 otrzymuje brzmienie:

„6. Do celów ust. 5 większe lub bardziej złożone ekspozycje zakładu obejmują pozycje sekurytyzacyjne, o których mowa w art. 178 ust. 8 i 9, oraz pozycje resekurytyzacyjne.”;

3)uchyla się art. 177;

4)art. 178 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 178
Ryzyko spreadu kredytowego związane z pozycjami sekurytyzacyjnymi: obliczanie wymogu kapitałowego

1. Wymóg kapitałowy SCRsecuritisation dla ryzyka spreadu kredytowego związanego z pozycjami sekurytyzacyjnymi jest równy stracie podstawowych środków własnych, która nastąpiłaby wskutek nagłego względnego spadku o czynnik ryzyka stressi wartości każdej pozycji sekurytyzacyjnej i.

2. Czynnik ryzyka stressi zależy od zmodyfikowanego czasu trwania w latach (duri). Zmodyfikowany czas trwania duri nie może być krótszy niż 1 rok.

3. Uprzywilejowanym pozycjom sekurytyzacyjnym w ramach sekurytyzacji STS, które spełniają wymogi określone w art. 243 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 i dla których dostępna jest ocena kredytowa sporządzona przez wyznaczoną ECAI, przypisuje się czynnik ryzyka stressi na podstawie stopnia jakości kredytowej i zmodyfikowanego czasu trwania pozycji sekurytyzacyjnej i, zgodnie z poniższą tabelą:

Stopień jakości kredytowej		0		1		2		3		4		5 i 6
Czas trwania	stressi	ai	bi	ai	bi	ai	bi	ai	bi	ai	bi	ai	bi
(duri)
Do 5 lat		−	1,0 %	−	1,2 %	−	1,6 %	−	2,8 %	−	5,6 %	−	9,4 %
Ponad 5 lat i do 10 lat		5,0 %	0,6 %	6,0 %	0,7 %	8,0 %	0,8 %	14,0 %	1,7 %	28,0 %	3,1 %	47,0 %	5,3 %
Ponad 10 lat i do 15 lat		8,0 %	0,6 %	9,5 %	0,5 %	12,0 %	0,6 %	22,5 %	1,1 %	43,5 %	2,2 %	73,5 %	0,6 %
Ponad 15 lat i do 20 lat		11,0 %	0,6 %	12,0 %	0,5 %	15,0 %	0,6 %	28,0 %	1,1 %	54,5 %	0,6 %	76,5 %	0,6 %
Ponad 20 lat		14,0 %	0,6 %	14,5 %	0,5 %	18,0 %	0,6 %	33,5 %	0,6 %	57,5 %	0,6 %	79,5 %	0,6 %

4. Innym niż uprzywilejowane pozycjom sekurytyzacyjnym w ramach sekurytyzacji STS, które spełniają wymogi określone w art. 243 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 i dla których dostępna jest ocena kredytowa sporządzona przez wyznaczoną ECAI, przypisuje się czynnik ryzyka stressi na podstawie stopnia jakości kredytowej i zmodyfikowanego czasu trwania pozycji sekurytyzacyjnej i, zgodnie z poniższą tabelą:

Stopień jakości kredytowej		0		1		2		3		4		5 i 6
Czas trwania	stressi	ai	bi	ai	bi	ai	bi	ai	bi	ai	bi	ai	bi
(duri)
Do 5 lat		−	2,8 %	−	3,4 %	−	4,6 %	−	7,9 %	−	15,8 %	−	26,7 %
Ponad 5 lat i do 10 lat		14,0 %	1,6 %	17,0 %	1,9 %	23,0 %	2,3 %	39,5 %	4,7 %	79,0 %	8,8 %	100,0 %	0,0 %
Ponad 10 lat i do 15 lat		22,0 %	1,6 %	26,5 %	1,5 %	34,5 %	1,6 %	63,0 %	3,2 %	100,0 %	0,0 %	100,0 %	0,0 %
Ponad 15 lat i do 20 lat		30,0 %	1,6 %	34,0 %	1,5 %	42,5 %	1,6 %	79,0 %	3,2 %	100,0 %	0,0 %	100,0 %	0,0 %
Ponad 20 lat		38,0 %	1,6 %	41,5 %	1,5 %	50,5 %	1,6 %	95,0 %	1,6 %	100,0 %	0,0 %	100,0 %	0,0 %

5. Uprzywilejowanym pozycjom sekurytyzacyjnym w ramach sekurytyzacji STS, które spełniają kryteria określone w art. 243 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 i dla których nie jest dostępna ocena kredytowa sporządzona przez wyznaczoną ECAI, przypisuje się czynnik ryzyka stressi na podstawie zmodyfikowanego czasu trwania pozycji sekurytyzacyjnej i, zgodnie z poniższą tabelą:

Czas trwania	stressi	ai	bi
(duri)
Do 5 lat		−	4,6 %
Ponad 5 lat i do 10 lat		23 %	2,5 %
Ponad 10 lat i do 15 lat		35,5 %	1,8 %
Ponad 15 lat i do 20 lat		44,5 %	0,5 %
Ponad 20 lat		47 %	0,5 %

6. Innym niż uprzywilejowane pozycjom sekurytyzacyjnym w ramach sekurytyzacji STS, które spełniają kryteria określone w art. 243 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 i dla których nie jest dostępna ocena kredytowa sporządzona przez wyznaczoną ECAI, przypisuje się czynnik ryzyka stressi odpowiadający stopniowi jakości kredytowej równemu 5 i zmodyfikowanemu czasowi trwania ekspozycji zgodnie z tabelą zawartą w ust. 3.

7. Pozycjom resekurytyzacyjnym, dla których dostępna jest ocena kredytowa sporządzona przez wyznaczoną ECAI, przypisuje się czynnik ryzyka stressi obliczany zgodnie z następującym wzorem:

gdzie bi przypisuje się na podstawie stopnia jakości kredytowej pozycji resekurytyzacyjnej i, zgodnie z poniższą tabelą:

8. Pozycjom sekurytyzacyjnym nieobjętym przepisami ust. 3–7, dla których dostępna jest ocena kredytowa sporządzona przez wyznaczoną ECAI, przypisuje się czynnik ryzyka stressi obliczany zgodnie z następującym wzorem:

gdzie bi przypisuje się na podstawie stopnia jakości kredytowej pozycji sekurytyzacyjnej i, zgodnie z poniższą tabelą:

9. Pozycjom sekurytyzacyjnym nieobjętym przepisami ust. 3–8 przypisuje się czynnik ryzyka stressi wynoszący 100 %.”;

5)dodaje się art. 178a w brzmieniu:

„Artykuł 178a
Ryzyko spreadu kredytowego związane z pozycjami sekurytyzacyjnymi: przepisy przejściowe

1. Niezależnie od przepisów art. 178 ust. 3 sekurytyzacjom wyemitowanym przed dniem 1 stycznia 2019 r., które kwalifikują się jako sekurytyzacje typu 1 zgodnie z art. 177 ust. 2 w wersji obowiązującej w dniu 31 grudnia 2018 r., przypisuje się czynnik ryzyka stressi zgodnie z art. 178 ust. 3 również w przypadku, gdy sekurytyzacje te nie są sekurytyzacjami STS spełniającymi wymogi określone w art. 243 rozporządzenia (UE) nr 575/2013.

2. Przepisy ust. 1 stosuje się wyłącznie wtedy, gdy po dniu 31 grudnia 2018 r. żadne nowe ekspozycje bazowe nie zostały dodane ani zastąpione.

3. Niezależnie od przepisów art. 178 ust. 3 sekurytyzacjom wyemitowanym przed dniem 18 stycznia 2015 r., które kwalifikują się jako sekurytyzacje typu 1 zgodnie z art. 177 ust. 4 w wersji obowiązującej w dniu 31 grudnia 2018 r., przypisuje się czynnik ryzyka stressi zgodnie z art. 177 i 178 w wersji obowiązującej w dniu 31 grudnia 2018 r.

4. Niezależnie od przepisów art. 178 ust. 3 sekurytyzacjom wyemitowanym przed dniem 1 stycznia 2019 r., które kwalifikują się jako sekurytyzacje typu 1 zgodnie z art. 177 ust. 5 w wersji obowiązującej w dniu 31 grudnia 2018 r., przypisuje się do dnia 31 grudnia 2025 r. czynnik ryzyka stressi zgodnie z art. 177 i 178 w wersji obowiązującej w dniu 31 grudnia 2018 r.”;

6)w art. 180 wprowadza się następujące zmiany:

a)    ust. 10 otrzymuje brzmienie:

„10. Pozycjom sekurytyzacyjnym w ramach sekurytyzacji STS, które spełniają kryteria określone w art. 243 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 i które są w pełni, bezwarunkowo i nieodwołalnie gwarantowane przez Europejski Fundusz Inwestycyjny lub Europejski Bank Inwestycyjny, jeżeli dana gwarancja spełnia wymogi określone w art. 215, przypisuje się czynnik ryzyka stressi wynoszący 0 %.”;

b)    dodaje się ust. 10a w brzmieniu:

„10a. Niezależnie od przepisów ust. 10 sekurytyzacjom wyemitowanym przed dniem 1 stycznia 2019 r., które kwalifikują się jako sekurytyzacje typu 1 zgodnie z ust. 10 w wersji obowiązującej w dniu 31 grudnia 2018 r., przypisuje się czynnik ryzyka stressi wynoszący 0 % również w przypadku, gdy sekurytyzacje te nie są sekurytyzacjami STS spełniającymi wymogi określone w art. 243 rozporządzenia (UE) nr 575/2013.”;

7)uchyla się art. 254, 255 i 256;

8)w art. 257 wprowadza się następujące zmiany:

a)ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:

„1. Jeżeli zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji dowie się, że jednostka inicjująca, jednostka sponsorująca lub pierwotny kredytodawca nie spełnia wymogów określonych w art. 6 rozporządzenia (UE) 2017/2402, bądź zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji dowie się, że nie są spełniane wymogi określone w art. 5 ust. 1, 2 i 3 tego rozporządzenia, zakład niezwłocznie powiadamia o tym organ nadzoru.

2. Jeżeli wymogi określone w art. 5 ust. 1, 2 i 3 rozporządzenia (UE) 2017/2402 nie są spełniane wskutek zaniedbania lub zaniechania ze strony zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji, organ nadzoru nakazuje proporcjonalne podwyższenie kapitałowego wymogu wypłacalności zgodnie z ust. 3 niniejszego artykułu. ”;

b)ust. 4 i 5 otrzymują brzmienie:

„4. Czynniki ryzyka są stopniowo zwiększane przy każdym kolejnym naruszeniu wymogów określonych w art. 5 rozporządzenia (UE) 2017/2402.

5. Jeżeli zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji nie wywiązują się z dowolnego wymogu określonego w art. 5 ust. 4 rozporządzenia (UE) 2017/2402 przez swoje zaniedbanie lub zaniechanie, organy nadzoru dokonują oceny, czy należy to uznać za znaczne odbieganie systemu zarządzania zakładu od standardów, o którym mowa w art. 37 ust. 1 lit. c) dyrektywy 2009/138/WE.”.

Artykuł 2
Wejście w życie i stosowanie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2019 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 1.6.2018 r.

(1)    Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/138/WE z dnia 25 listopada 2009 r. w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Wypłacalność II), Dz.U. L 335 z 17.12.2009, s. 1.

(2)    Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2015/35 z dnia 10 października 2014 r. uzupełniające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/138/WE w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Wypłacalność II), Dz.U. L 12 z 17.1.2015, s. 1, dalej określane jako „akt delegowany do dyrektywy Wypłacalność II”.

(3)    Zob. art. 177 aktu delegowanego do dyrektywy Wypłacalność II.

(4)    Wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie ustanowienia wspólnych zasad dotyczących sekurytyzacji, utworzenia europejskich ram dla prostych, przejrzystych i standardowych sekurytyzacji oraz zmiany dyrektyw 2009/65/WE, 2009/138/WE, 2011/61/UE i rozporządzeń (WE) nr 1060/2009 i (UE) nr 648/2012, COM(2015) 472 final.

(5)    Wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 575/2013 w sprawie wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych, COM(2015) 473 final.

(6)    Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/2402 z dnia 12 grudnia 2017 r. w sprawie ustanowienia ogólnych ram dla sekurytyzacji oraz utworzenia szczególnych ram dla prostych, przejrzystych i standardowych sekurytyzacji, a także zmieniające dyrektywy 2009/65/WE, 2009/138/WE i 2011/61/UE oraz rozporządzenia (WE) nr 1060/2009 i (UE) nr 648/2012.    Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/2401 z dnia 12 grudnia 2017 r. zmieniające rozporządzenie (UE) nr 575/2013 w sprawie wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych.

(7)    Dokument konsultacyjny i odpowiedzi są dostępne na stronie: http://ec.europa.eu/finance/consultations/2015/securitisation/index_en.htm  

(8)    Dostępna pod adresem: https://ec.europa.eu/info/publications/impact-assessment-accompanying-proposals-securitisation_en  

(9)    Dostępna pod adresem: https://ec.europa.eu/info/publications/impact-assessment-accompanying-proposals-securitisation_en  

(10)    Dz.U. L 335 z 17.12.2009, s. 1.

(11)    Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/2402 z dnia 12 grudnia 2017 r. w sprawie ustanowienia ogólnych ram dla sekurytyzacji oraz utworzenia szczególnych ram dla prostych, przejrzystych i standardowych sekurytyzacji, a także zmieniające dyrektywy 2009/65/WE, 2009/138/WE i 2011/61/UE oraz rozporządzenia (WE) nr 1060/2009 i (UE) nr 648/2012 (Dz.U. L 347 z 28.12.2017, s. 35).

(12)    Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/2401 z dnia 12 grudnia 2017 r. zmieniające rozporządzenie (UE) nr 575/2013 w sprawie wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych (Dz.U. L 347 z 28.12.2017, s. 1).

(13)    Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych, zmieniające rozporządzenie (UE) nr 648/2012 (Dz.U. L 176 z 27.6.2013, s. 1).

(14)    Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2015/35 z dnia 10 października 2014 r. uzupełniające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/138/WE w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Wypłacalność II) (Dz.U. L 12 z 17.1.2015, s. 1).

(15)    Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/2402 z dnia 12 grudnia 2017 r. w sprawie ustanowienia ogólnych ram dla sekurytyzacji oraz utworzenia szczególnych ram dla prostych, przejrzystych i standardowych sekurytyzacji, a także zmieniające dyrektywy 2009/65/WE, 2009/138/WE i 2011/61/UE oraz rozporządzenia (WE) nr 1060/2009 i (UE) nr 648/2012 (Dz.U. L 347 z 28.12.2017, s. 35).

(16)    Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych, zmieniające rozporządzenie (UE) nr 648/2012 (Dz.U. L 176 z 27.6.2013, s. 1).”;