31.12.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 352/1

(1)

Zgodnie z art. 4 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002 Rada, uwzględniając między innymi dostępne opinie naukowe oraz wszelkie informacje uzyskane od regionalnych komitetów doradczych, ustanowionych zgodnie z art. 31 tego rozporządzenia, ma przyjmować środki niezbędne do zapewnienia dostępu do wód i zasobów oraz do zrównoważonego prowadzenia działalności połowowej.

(2)

Zgodnie z art. 20 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002 na Radzie spoczywa obowiązek ustanowienia uprawnień do połowów dla poszczególnych łowisk lub grup łowisk i ich podziału według określonych kryteriów.

(3)

Najnowsza opinia naukowa wydana przez Międzynarodową Radę Badań Morza (ICES) w sprawie niektórych stad ryb głębinowych wskazuje, że są one eksploatowane w sposób niezrównoważony, a w celu zapewnienia zrównoważenia należy zmniejszyć uprawnienia do połowów tych stad.

(4)

Ponadto ICES wskazuje, że stopień eksploatacji gardłosza atlantyckiego w podobszarze ICES VII jest stanowczo za duży. Informacje naukowe wskazują przy tym, że populacja gardłosza atlantyckiego w podobszarze VI jest znacznie przetrzebiona oraz że odkryto obszary, gdzie występują wrażliwe skupiska tego gatunku. W związku z powyższym stosowne jest wprowadzenie zakazu połowów gardłosza atlantyckiego na tych obszarach.

(5)

Zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 2347/2002 z dnia 16 grudnia 2002 r. ustanawiającego szczególne wymagania dostępu oraz warunki z tym związane mające zastosowanie do połowów zasobów głębinowych (2) uprawnienia do połowu gatunków głębinowych, określonych w załączniku I do tego rozporządzenia, ustala się co dwa lata. Wyjątek stanowią jednak stada argentyny wielkiej i molwy niebieskiej, w przypadku których uprawnienia do połowów zależą od wyniku corocznych negocjacji z Norwegią. W związku z tym możliwoci połowowe dla tych stad zostaną ustanowione w corocznym rozporządzeniu dotyczącym uprawnień do połowów, które Rada przyjmie w grudniu.

(6)

W celu skutecznego zarządzania kwotami należy ustanowić szczególne warunki prowadzenia operacji połowowych.

(7)

Zgodnie z art. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 847/96 z dnia 6 maja 1996 r. wprowadzającego dodatkowe ustalane z roku na rok warunki dla corocznego zarządzania ogólnym dopuszczalnym połowem (TAC) i kwotami (3) konieczne jest określenie stad objętych różnymi środkami określonymi we wspomnianym rozporządzeniu.

(8)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu powinny zostać ustanowione w odniesieniu do stref ICES określonych w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 3880/91 z dnia 17 grudnia 1991 r. w sprawie przekazywania przez państwa członkowskie prowadzące połowy na północno-wschodnim Atlantyku danych statystycznych dotyczących połowów nominalnych (4) oraz w odniesieniu do obszarów CECAF (Komitetu ds. Rybołówstwa na Środkowym i Wschodnim Atlantyku) określonych w rozporządzeniu Rady (WE) nr 2597/95 z dnia 23 października 1995 r. w sprawie przekazywania przez państwa członkowskie prowadzące połowy na niektórych obszarach, innych niż północny Atlantyk, danych statystycznych dotyczących połowów nominalnych (5).

(9)

Uprawnienia do połowów powinny być wykorzystywane zgodnie z prawodawstwem wspólnotowym w tej dziedzinie, w szczególności z rozporządzeniem Komisji (EWG) nr 2807/83 z dnia 22 września 1983 r. ustanawiającym szczegółowe zasady zapisu informacji dotyczących połowów dokonywanych przez państwa członkowskie (6), rozporządzeniem Komisji (EWG) nr 1381/87 z dnia 20 maja 1987 r. ustanawiającym szczegółowe zasady dotyczące oznakowania i dokumentacji statków rybackich (7), rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2847/93 z dnia 12 października 1993 r. ustanawiającym system kontroli mający zastosowanie do wspólnej polityki rybołówstwa (8), rozporządzeniem Rady (WE) nr 1627/94 z dnia 27 czerwca 1994 r. ustanawiającym ogólne przepisy dotyczące specjalnych zezwoleń połowowych (9), rozporządzeniem Rady (WE) nr 850/98 z dnia 30 marca 1998 r. w sprawie zachowania zasobów połowowych poprzez środki techniczne dla ochrony niedojrzałych organizmów morskich (10), rozporządzeniem Rady (WE) nr 2347/2002 oraz rozporządzeniem Rady (WE) nr 2187/2005 z dnia 21 grudnia 2005 r. w sprawie zachowania zasobów połowowych w wodach Morza Bałtyckiego, cieśnin Bełt i Sund poprzez zastosowanie środków technicznych (11).

(10)

W celu zapewnienia rybakom wspólnotowym środków utrzymania ważne jest otworzenie odnośnych łowisk w dniu 1 stycznia 2009 r. Z uwagi na pilność tej sprawy konieczne jest odstąpienie od sześciotygodniowego okresu, o którym mowa w pkt I.3 Protokołu w sprawie roli parlamentów państw członkowskich w Unii Europejskiej, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej oraz Traktatów ustanawiających Wspólnoty Europejskie,

a)

wymian dokonywanych na mocy art. 20 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002;

b)

ponownych podziałów dokonywanych zgodnie z art. 21 ust. 4 i art. 32 ust. 2 rozporządzenia (EWG) nr 2847/93 oraz art. 23 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002;

c)

dodatkowych wyładunków dozwolonych zgodnie z art. 3 rozporządzenia (WE) nr 847/96;

d)

ilości zatrzymanych zgodnie z art. 4 rozporządzenia (WE) nr 847/96;

e)

potrąceń dokonywanych zgodnie z art. 5 rozporządzenia (WE) nr 847/96 oraz art. 23 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002.

a)

obszar morski ograniczony loksodromami kolejno łączącymi się w następujących pozycjach:

b)

obszar morski ograniczony loksodromami kolejno łączącymi się w następujących pozycjach:

c)

obszar morski ograniczony loksodromami kolejno łączącymi się w następujących pozycjach:

a)

wszystkie narzędzia połowowe na pokładzie są przymocowane i przechowywane w czasie tranzytu zgodnie z warunkami ustanowionymi w art. 20 ust. 1 rozporządzenia (EWG) nr 2847/93; lub

b)

średnia prędkość w czasie tranzytu jest równa lub wyższa niż 8 węzłów.

31.12.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 352/11

(1)

W związku z dużą liczbą państw członkowskich pozostających obecnie poza strefą euro oraz z rozwojem sytuacji międzynarodowej, co wpływa na możliwość wystąpienia o średnioterminową pomoc finansową Wspólnoty, konieczne jest znaczne podwyższenie określonego w rozporządzeniu (WE) nr 332/2002 (1) górnego limitu pozostałej łącznej wartości pożyczek, które mogą być udzielone państwom członkowskim z 12 miliardów EUR do 25 miliardów EUR. W przypadku pilnej potrzeby zmiany wysokości tego limitu, odpowiednie instytucje powinny niezwłocznie podjąć działania odpowiednio do swoich uprawnień.

(2)

W związku z tym należy odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 332/2002,

31.12.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 352/12

(1)

Od czasu ustanowienia wspólnego przedsięwzięcia SESAR („wspólne przedsięwzięcie”) w rozporządzeniu Rady (WE) nr 71/2008 z dnia 20 grudnia 2007 r. ustanowiono wspólne przedsiębiorstwo Czyste niebo (3), w rozporządzeniu Rady (WE) nr 72/2008 z dnia 20 grudnia 2007 r. ustanowiono wspólne przedsiębiorstwo ENIAC (4), w rozporządzeniu Rady (WE) nr 73/2008 z dnia 20 grudnia 2007 r. ustanowiono wspólne przedsiębiorstwo na rzecz realizacji wspólnej inicjatywy technologicznej w zakresie leków innowacyjnych (5) i w rozporządzeniu Rady (WE) nr 74/2008 z dnia 20 grudnia 2007 r. ustanowiono wspólne przedsiębiorstwo ARTEMIS w celu realizacji wspólnej inicjatywy technologicznej w zakresie systemów wbudowanych (6). Wymienione wspólne przedsiębiorstwa są organami ustanowionymi przez Wspólnoty w rozumieniu art. 185 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (7). Rozporządzenie Rady (EWG, Euratom, EWWiS) nr 259/68 z dnia 29 lutego 1968 r. ustanawiające regulamin pracowniczy urzędników Wspólnot Europejskich i warunki zatrudnienia innych pracowników Wspólnot (8), a także Protokół w sprawie przywilejów i immunitetów Wspólnot Europejskich mają zastosowanie do nich i do ich pracowników.

(2)

Ponieważ chodzi o organ ustanowiony przez Wspólnoty, wskazane jest dostosowanie statusu prawnego wspólnego przedsięwzięcia do statusu innych nowo ustanowionych wspólnych przedsiębiorstw, co zapewni traktowanie wspólnego przedsięwzięcia w taki sam sposób, w jaki traktuje się inne nowo powstałe wspólne przedsiębiorstwa.

(3)

Decyzja Rady 2006/971/WE z dnia 19 grudnia 2006 r. dotycząca programu szczegółowego „Współpraca”, wdrażającego siódmy program ramowy Wspólnoty Europejskiej w dziedzinie badań, rozwoju technologicznego i demonstracji (2007–2013) (9) stanowi, że badania przyniosą opracowanie i wdrożenie innowacyjnego systemu zarządzania ruchem lotniczym (ATM) w ramach inicjatywy SESAR, a tym samym zapewnią najbardziej skuteczną koordynację w odniesieniu do działań w zakresie opracowania systemów ATM w Europie.

(4)

Zgodnie z rocznym programem prac na lata 2007 i 2008 w zakresie szczegółowego programu „Współpraca” w dziedzinie transportu (w tym lotnictwa), wdrażającego siódmy ramowy program Wspólnot Europejskich w zakresie badań, rozwoju technologicznego i demonstracji (2007–2013), Komisja będzie wnosić co roku wkład, pochodzący z siódmego programu ramowego, do wspólnego przedsięwzięcia SESAR w ogólnej szacunkowej wysokości 350 mln EUR przez cały okres trwania programu.

(5)

Wieloletni program prac dotyczący finansowania transeuropejskich sieci transportowych w latach 2007–2013 obejmuje projekt SESAR, mający na celu unowocześnienie ATM w Europie jako najważniejszego horyzontalnego priorytetu, i przewiduje w tym okresie na ten cel szacunkowy budżet w wysokości 350 mln EUR.

(6)

Komisja ocenia, że wkład Wspólnoty we wspólne przedsięwzięcie SESAR wyniesie 700 milionów EUR, która to kwota będzie pochodzić w równych częściach z siódmego programu ramowego w zakresie badań i rozwoju oraz programu dotyczącego transeuropejskich sieci transportowych.

(7)

Ponieważ wspólne przedsięwzięcie jest organem ustanowionym przez Wspólnoty, jego proces decyzyjny powinien gwarantować autonomię decyzyjną Wspólnoty, szczególnie w kwestiach mających wpływ na strategiczną orientację wspólnego przedsięwzięcia, na wkład Wspólnoty oraz na niezależność i równe traktowanie pracowników wspólnego przedsięwzięcia.

(8)

Pomiędzy wspólnym przedsięwzięciem a Belgią powinna zostać zawarta umowa administracyjna dotycząca przywilejów i immunitetów oraz pozostałego wsparcia, jakie Belgia ma zapewnić wspólnemu przedsięwzięciu.

(9)

Aby zapewnić skuteczne zarządzanie zasobami udostępnionymi wspólnemu przedsięwzięciu na cele badawcze i, aby w jak największym stopniu zapewnić wspólnemu przedsięwzięciu takie samo traktowanie jak innym porównywalnym przedsięwzięciom, należy zapewnić, by postanowienia dotyczące podatków zawarte w Protokole w sprawie przywilejów i immunitetów Wspólnot Europejskich były stosowane z mocą wsteczną od odpowiedniej daty.

(10)

W związku z tym należy odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 219/2007,

1)

artykuł 1 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2.   Wspólne przedsięwzięcie przestaje istnieć w dniu 31 grudnia 2016 r. lub w terminie ośmiu lat po zatwierdzeniu przez Radę centralnego planu zarządzania ruchem lotniczym w Europie (centralny plan ATM), powstałego podczas fazy planowania projektu SESAR – w zależności od tego, który termin upłynie wcześniej. Decyzję o zatwierdzeniu planu Rada podejmuje na podstawie wniosku Komisji.”;

2)

artykuł 2 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 2

Status prawny

Wspólne przedsięwzięcie jest organem Wspólnoty i ma osobowość prawną. W każdym państwie członkowskim posiada zdolność do czynności prawnych o najszerszym zakresie przyznawanym osobom prawnym na mocy prawa tego państwa. W szczególności wspólne przedsięwzięcie może nabywać lub zbywać majątek ruchomy i nieruchomy oraz może być stroną postępowania sądowego.”;

3)

dodaje się następujące artykuły:

„Artykuł 2a

Pracownicy

1.   Do personelu wspólnego przedsięwzięcia i do jego dyrektora wykonawczego zastosowanie mają regulamin pracowniczy urzędników Wspólnot Europejskich i warunki zatrudnienia innych pracowników Wspólnot Europejskich oraz przepisy przyjęte wspólnie przez instytucje Wspólnot Europejskich w celu zastosowania wspomnianych regulaminu pracowniczego i warunków zatrudnienia.

2.   Nie naruszając art. 7 ust. 2 jego statutu, wspólne przedsięwzięcie korzysta w stosunku do swoich pracowników z uprawnień przekazanych organowi powołującemu na mocy regulaminu pracowniczego urzędników Wspólnot Europejskich oraz przekazanych organowi upoważnionemu do zawierania umów o pracę na mocy warunków zatrudnienia innych pracowników Wspólnot Europejskich.

3.   Zarząd w porozumieniu z Komisją przyjmuje odpowiednie przepisy wykonawcze, o których mowa w art. 110 ust. 1 regulaminu pracowniczego urzędników Wspólnot Europejskich i warunków zatrudnienia innych pracowników Wspólnot Europejskich.

4.   Zasoby kadrowe określa się w planie zatrudnienia wspólnego przedsięwzięcia zawartym w jego budżecie rocznym.

5.   Pracownicy wspólnego przedsięwzięcia są pracownikami czasowymi i pracownikami kontraktowymi zatrudnianymi na czas określony, który można przedłużyć jedynie raz na czas określony. Całkowity okres zatrudnienia nie może przekraczać ośmiu lat i w żadnym przypadku nie wykracza poza okres istnienia wspólnego przedsięwzięcia.

6.   Wszystkie koszty związane z personelem ponoszone są przez wspólne przedsięwzięcie.

Artykuł 2b

Przywileje i immunitety

1.   Protokół w sprawie przywilejów i immunitetów Wspólnot Europejskich ma zastosowanie do wspólnego przedsięwzięcia, a także do jego dyrektora wykonawczego i personelu w zakresie, w jakim podlegają oni przepisom, o których mowa w art. 2a ust. 1. W zakresie podatków i ceł protokół ten ma zastosowanie do wspólnego przedsięwzięcia od dnia 15 października 2008 r.

2.   Pomiędzy wspólnym przedsięwzięciem a Belgią powinna zostać zawarta umowa administracyjna dotycząca przywilejów i immunitetów oraz pozostałego wsparcia, jakie Belgia ma zapewnić wspólnemu przedsięwzięciu.

Artykuł 2c

Odpowiedzialność

1.   Odpowiedzialność umowną wspólnego przedsięwzięcia regulują stosowne postanowienia umowy oraz prawo właściwe dla danej umowy.

2.   W zakresie odpowiedzialności pozaumownej wspólne przedsięwzięcie naprawia szkody wyrządzone przez swoich pracowników podczas wykonywania przez nich obowiązków służbowych, zgodnie z ogólnymi zasadami wspólnymi dla systemów prawnych państw członkowskich.

3.   Wszelkie wypłaty dokonywane przez wspólne przedsięwzięcie z tytułu odpowiedzialności, o której mowa w ust. 1 i 2, a także poniesione w związku z tym koszty, uznaje się za wydatki wspólnego przedsięwzięcia i pokrywa się z jego środków.

4.   Wspólne przedsięwzięcie odpowiada samodzielnie za swoje zobowiązania.

Artykuł 2d

Właściwość Trybunału Sprawiedliwości i prawo właściwe

1.   Trybunał Sprawiedliwości posiada jurysdykcję:

2.   Do wszystkich spraw nieobjętych niniejszym rozporządzeniem lub innymi aktami prawa wspólnotowego zastosowanie ma prawo państwa, w którym znajduje się siedziba wspólnego przedsięwzięcia.”;

4)

artykuł 4 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2.   Maksymalna wysokość wkładu Wspólnoty wynosi 700 mln EUR, z czego 350 mln EUR pochodzi ze środków w budżecie przeznaczonych na finansowanie tematu «Transport (w tym lotnictwo)», będącego częścią programu szczegółowego «Współpraca» w ramach siódmego programu ramowego w zakresie badań i rozwoju technologicznego, a 350 mln EUR pochodzi z budżetu programu ramowego dotyczącego sieci transeuropejskich na lata 2007–2013. Wkład Wspólnoty wypłaca się zgodnie art. 54 ust. 2 lit. b) rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (10) (zwanego dalej «rozporządzeniem finansowym»).

Ustalenia dotyczące wkładu Wspólnoty są określane w umowie ogólnej i corocznych umowach finansowych między Komisją, działającą w imieniu Wspólnoty, a wspólnym przedsięwzięciem.

Umowa ogólna daje Komisji prawo sprzeciwu co do wykorzystania wkładu Wspólnoty na cele, które Komisja uzna za sprzeczne z zasadami programów Wspólnoty wymienionych w akapicie pierwszym lub z jej rozporządzeniem finansowym, albo szkodliwe dla interesów Wspólnoty. W razie sprzeciwu Komisji wkład Wspólnoty nie może być wykorzystany przez wspólne przedsięwzięcie na te cele.

5)

dodaje się następujące artykuły:

„Artykuł 4a

Przepisy finansowe

1.   Wspólne przedsięwzięcie przyjmuje szczegółowe przepisy finansowe zgodnie z art. 185 ust. 1 rozporządzenia finansowego. Za uprzednią zgodą Komisji przepisy te mogą odbiegać od przepisów rozporządzenia Komisji (WE, Euratom) nr 2343/2002 z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie ramowego rozporządzenia finansowego dotyczącego organów określonych w art. 185 rozporządzenia finansowego (11) w zakresie, w jakim wymagają tego szczególne potrzeby operacyjne wspólnego przedsięwzięcia.

2.   Wspólne przedsięwzięcie posiada samodzielną zdolność do prowadzenia audytu wewnętrznego.

Artykuł 4b

Absolutorium budżetowe

Absolutorium z wykonania budżetu wspólnego przedsięwzięcia dla roku n udzielane jest przez Parlament Europejski, na zalecenie Rady, przed dniem 15 maja roku n + 2. Zarząd, w przepisach finansowych wspólnego przedsięwzięcia, określa procedurę dotyczącą absolutorium budżetowego, uwzględniającą szczególne cechy wynikające z charakteru wspólnego przedsięwzięcia jako partnerstwa publiczno-prywatnego, a w szczególności z faktu, że sektor prywatny wnosi wkład do budżetu.

6)

artykuł 5 ust. 4 otrzymuje brzmienie:

„4.   Stanowisko Wspólnoty w zarządzie dotyczące decyzji w sprawach przyjęcia nowych członków i istotnych zmian generalnego planu ATM przyjmowane jest zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 6 ust. 3.”;

7)

w załączniku wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.

31.12.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 352/18

(1)

W dniu 20 grudnia 1996 r. Rada przyjęła rozporządzenie (WE) nr 2505/96 (1). Zapotrzebowanie Wspólnoty na produkty, w odniesieniu do których niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie, powinno być zaspokajane na jak najkorzystniejszych warunkach. W tym celu, ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2009 r., należy otworzyć jeden nowy wspólnotowy kontyngent taryfowy z zastosowaniem zerowej stawki celnej dla właściwych ilości, unikając jednocześnie jakiegokolwiek zakłócenia rynku tych produktów.

(2)

Wielkości kontyngentu w przypadku dwóch autonomicznych wspólnotowych kontyngentów taryfowych są niewystarczające, aby zaspokoić potrzeby przemysłu wspólnotowego w obecnym okresie obowiązywania kontyngentu kończącym się w dniu 31 grudnia 2008 r. Należy zatem zwiększyć wielkości tych kontyngentów ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2008 r.

(3)

Wielkość kontyngentu w przypadku jednego autonomicznego wspólnotowego kontyngentu taryfowego zakłóca funkcjonowanie rynku wewnętrznego Wspólnoty. Należy zatem obniżyć wielkość tego kontyngentu.

(4)

Dalsze udzielanie wspólnotowych kontyngentów taryfowych w 2009 r. na niektóre produkty, dla których ustanowiono takie kontyngenty na 2008 r., nie leży już w interesie Wspólnoty. Kontyngenty takie powinny zatem zostać zamknięte ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2009 r., a odpowiadające im produkty powinny zostać usunięte z tabeli w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 2505/96.

(5)

Z uwagi na dużą ilość zmian, których należy dokonać, w celu zachowania przejrzystości należy zastąpić cały tekst załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 2505/96.

(6)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 2505/96.

(7)

Mając na uwadze gospodarcze znaczenie niniejszego rozporządzenia, należy powołać się na pilną potrzebę, przewidzianą w pkt I.3 Protokołu w sprawie roli parlamentów państw członkowskich w Unii Europejskiej, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej oraz Traktatów ustanawiających Wspólnoty Europejskie.

(8)

Ponieważ kontyngenty taryfowe muszą stać się skuteczne od dnia 1 stycznia 2009 r., niniejsze rozporządzenie powinno być stosowane od tej samej daty i niezwłocznie wejść w życie,

a)

wielkość kontyngentu taryfowego o numerze porządkowym 09.2812 ustala się na 4 000 ton;

b)

wielkość kontyngentu taryfowego o numerze porządkowym 09.2950 ustala się na 15 000 ton.

—

wielkość kontyngentu taryfowego o numerze porządkowym 09.2908 ustala się na 40 000 ton.

31.12.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 352/23

(1)

W dniu 25 października 2004 r. Rada upoważniła Komisję do rozpoczęcia negocjacji z Konfederacją Szwajcarską w celu aktualizacji i dostosowania Umowy między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską dotyczącej handlu produktami rolnymi.

(2)

Wspólnota i Konfederacja Szwajcarska wynegocjowały umowę zmieniającą załącznik 11 do wspomnianej umowy.

(3)

Umowa między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską zmieniającej załącznik 11 do Umowy między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską dotyczącej handlu produktami rolnymi powinna zostać podpisana i być tymczasowo stosowana od dnia 1 stycznia 2009 r. do czasu zakończenia procedur niezbędnych do jej formalnego zawarcia,

31.12.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 352/31

(1)

W rozporządzeniu (WE) nr 1394/2007 ustanawia się szczegółowe warunki dotyczące wydawania pozwoleń na produkty lecznicze terapii zaawansowanej oraz nadzoru i nadzoru farmaceutycznego nad nimi. Artykuł 20 tego rozporządzenia stanowi, że w ramach Europejskiej Agencji Leków powołuje się Komitet ds. Terapii Zaawansowanych.

(2)

Artykuł 21 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 1394/2007 stanowi, że w skład Komitetu ds. Terapii Zaawansowanych wchodzi dwóch członków i dwóch zastępców członków mianowanych przez Komisję na podstawie publicznego zaproszenia do zgłoszenia zainteresowania i po zasięgnięciu opinii Parlamentu Europejskiego, w celu reprezentowania klinicystów.

(3)

Artykuł 21 ust. 1 lit. d) rozporządzenia (WE) nr 1394/2007 stanowi, że w skład Komitetu ds. Terapii Zaawansowanych wchodzi dwóch członków i dwóch zastępców członków mianowanych przez Komisję na podstawie publicznego zaproszenia do zgłoszenia zainteresowania i po zasięgnięciu opinii Parlamentu Europejskiego, w celu reprezentowania stowarzyszeń pacjentów.

(4)

Zgodnie z art. 21 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1394/2007 Komisja opublikowała publiczne zaproszenie do zgłoszenia zainteresowania. W kwestii wyników oceny otrzymanych zgłoszeń zasięgnięto także opinii Parlamentu Europejskiego.

(5)

Członkowie i zastępcy członków Komitetu ds. Terapii Zaawansowanych powinni zostać mianowani na okres trzech lat od daty rozpoczęcia stosowania rozporządzenia (WE) nr 1394/2007,

—

Dietger Niederwieser (członek) i Per Ljungman (zastępca);

—

George Dickson (członek) i Thierry VandenDriessche (zastępca).

—

Fabrizia Bignami (członek) i Michele Lipucci di Paola (zastępca);

—

Alastair Kent (członek) i Nicholas Meade (zastępca).

31.12.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 352/32

(1)

Zgodnie z art. 14a dyrektywy 91/440/EWG i art. 33 dyrektywy 2001/14/WE Irlandia i Zjednoczone Królestwo w odniesieniu do Irlandii Północnej ze względu na swoje szczególne położenie geograficzne korzystają z odstępstw od stosowania niektórych przepisów wymienionych dyrektyw, takich jak wymagania powierzenia niezależnemu organowi roli zapewnienia wolnego od dyskryminacji dostępu do infrastruktury kolejowej, powołania niezależnego organu kontrolnego (regulatora), przepisów dotyczących zdolności przepustowej, umów ramowych, środków podejmowanych w przypadku wystąpienia przeciążenia sieci kolejowej oraz innych przepisów. Odstępstwa te wygasły z dniem 14 marca 2008 r.

(2)

Irlandia złożyła wniosek o przedłużenie okresu obowiązywania odstępstw o kolejnych 5 lat z dniem 13 marca 2007 r., a Zjednoczone Królestwo złożyło podobny wniosek z dniem 14 marca 2007 r.

(3)

Na podstawie dowodów dostarczonych przez państwa członkowskie Komisja uznała, że specyficzne położenie geograficzne Irlandii i Irlandii Północnej oraz, w obecnej sytuacji, brak perspektyw rozwoju usług kolejowego transportu towarowego oraz międzynarodowych kolejowych usług pasażerskich uzasadnia przedłużenie okresu obowiązywania odstępstw o kolejnych 5 lat. W nadchodzących latach ewentualne koszty zapewnienia zgodności z wymaganiami dyrektyw objętych odstępstwami przekroczyłyby potencjalne korzyści wynikające z pełnego wdrożenia ram regulacyjnych wspólnotowego rynku usług transportu kolejowego.

(4)

Kilka wniosków Komisji o uzupełnienie dokumentacji oraz opóźnienia w ich dostarczeniu doprowadziły do opóźnienia w opracowaniu niniejszej decyzji. Decyzja w sprawie przedłużenia stosowania odstępstw przyznanych Irlandii i Zjednoczonemu Królestwu w odniesieniu do Irlandii Północnej stosowana jest z mocą wsteczną od dnia 15 marca 2008 r.

(5)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu ds. Rozwoju Kolei Europejskich, powołanego na mocy art. 11a dyrektywy 91/440/EWG oraz art. 35 dyrektywy 2001/14/WE,

31.12.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 352/34

(1)

W dniu 15 grudnia 2006 r. Zjednoczone Królestwo wystąpiło zgodnie z art. 17 rozporządzenia (WE) nr 1781/2006 o odstępstwo dotyczące przekazów pieniężnych pomiędzy Zjednoczonym Królestwem a Baliwatem Jersey, Baliwatem Guernsey i wyspą Man.

(2)

Zgodnie z art. 17 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1781/2006 przekazy pieniężne pomiędzy Zjednoczonym Królestwem a (odpowiednio) Baliwatem Jersey, Baliwatem Guernsey i wyspą Man są od dnia 1 stycznia 2007 r. traktowane tymczasowo jak przekazy pieniężne w obrębie Zjednoczonego Królestwa.

(3)

Podczas posiedzenia Komitetu ds. Zapobiegania Praniu Pieniędzy i Finansowaniu Terroryzmu w dniu 18 kwietnia 2008 r. państwa członkowskie zostały poinformowane, że Komisja uznała, że dysponuje wszystkimi informacjami koniecznymi do rozpatrzenia wniosku Zjednoczonego Królestwa.

(4)

Baliwat Jersey, Baliwat Guernsey i wyspa Man nie stanowią części terytorium Wspólnoty, określonego zgodnie z art. 299 Traktatu WE, ale wchodzą w skład obszaru walutowego Zjednoczonego Królestwa i w związku z tym spełniają kryterium zawarte w art. 17 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1781/2006.

(5)

Dostawcy usług płatniczych w Baliwacie Jersey, Baliwacie Guernsey i na wyspie Man uczestniczą bezpośrednio w systemach płatności i rozrachunków w Zjednoczonym Królestwie i będą w przyszłości uczestniczyć w systemie „Faster Payments” (szybszych płatności). W związku z tym dostawcy ci spełniają kryterium zawarte w art. 17 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1781/2006.

(6)

Baliwat Jersey, Baliwat Guernsey i wyspa Man włączyły do swoich odpowiednich porządków prawnych przepisy odpowiadające przepisom rozporządzenia (WE) nr 1781/2006, za pomocą takich aktów prawnych jak: „Community Provisions (Wire Transfers) (Jersey) Regulations 2007”, „Transfers of Funds Ordinances for Guernsey, Sark and Alderney (Bailiwick of Guernsey)”, „Isle of Man's European Communities (Wire Transfers Regulation) (Application) Order 2007” oraz „Isle of Man's EC Wire Transfer Regulations 2007”.

(7)

Rozporządzenie (Jersey) z 2008 r. w sprawie prania pieniędzy, uzupełnione informatorem w sprawie zapobiegania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu i wykrywania takich praktyk, Baliwatu Guernsey z 2007 r. w sprawie wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych (dochody pochodzące z przestępstwa), uzupełnione informatorem dla przedsiębiorstw świadczących usługi finansowe w sprawie zapobiegania przestępstwom finansowym i finansowaniu terroryzmu oraz kodeks wymiaru sprawiedliwości wyspy Man w sprawach karnych (pranie pieniędzy) z 2007 r., uzupełniony informatorem zawierającym instrukcje w sprawie przeciwdziałania praniu pieniędzy, przyczyniają się do stworzenia w tych trzech jurysdykcjach należycie działającego systemu zapobiegającego praniu pieniędzy.

(8)

Rozporządzenie (Wysp Normandzkich) z 2001 r. w sprawie terroryzmu (środki Narodów Zjednoczonych) (SI 2001 nr 3363) oraz rozporządzenie (wyspy Man) z 2001 r. w sprawie terroryzmu (środki Narodów Zjednoczonych) (SI 2001 nr 3364), a także rozporządzenie (Wysp Normandzkich) z 2002 r. w sprawie Al-Kaidy i talibów (środki Narodów Zjednoczonych) (SI 2002 nr 258) oraz rozporządzenie (wyspy Man) z 2002 r. w sprawie Al-Kaidy i talibów (środki Narodów Zjednoczonych) (SI 2002 nr 259), w połączeniu z korzystaniem z wydanego przez Zjednoczone Królestwo skonsolidowanego wykazu aktywów, które mają zostać zamrożone, obejmującego przedmioty sankcji finansowych znajdujące się na wykazach Narodów Zjednoczonych, Unii Europejskiej i Zjednoczonego Królestwa, zapewniają istnienie w Baliwacie Jersey, Baliwacie Guernsey i na wyspie Man odpowiednich środków umożliwiających nakładanie kar finansowych na podmioty lub osoby znajdujące się na wykazach Narodów Zjednoczonych lub Unii Europejskiej.

(9)

Baliwat Jersey, Baliwat Guernsey i wyspa Man przyjęły zatem takie same zasady jak te, które zostały ustanowione w rozporządzeniu (WE) nr 1781/2006, i wymagają ich stosowania od dostawców usług płatniczych podlegających ich jurysdykcji, w związku z tym spełniają kryterium zawarte w art. 17 ust. 1 lit. c) tego rozporządzenia.

(10)

W związku z tym właściwe jest udzielenie Zjednoczonemu Królestwu odstępstwa, w sprawie którego złożyło wniosek.

(11)

Środki ustanowione niniejszą decyzją są zgodne z opinią Komitetu ds. Przeciwdziałania Praniu Pieniędzy i Finansowaniu Terroryzmu,

31.12.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 352/36

(1)

Punkty 8 oraz 14 załącznika IIA do rozporządzenia (WE) nr 40/2008 określają maksymalny dopuszczalny nakład połowowy, ustanawiając maksymalną liczbą dni, w ciągu których statki wspólnotowe o długości całkowitej równej co najmniej 10 metrów, posiadające na pokładzie określone rodzaje narzędzi połowowych mogą przebywać na pewnych obszarach od Kattegat do obszarów na zachód od Szkocji.

(2)

Zgodnie z pkt 8.5 tego załącznika w roku zarządzania 2008 państwa członkowskie mogą zarządzać przydziałami nakładów połowowych według systemu opartego na kilowatodniach. Taki system zarządzania umożliwia przydzielanie statkom rybackim maksymalnej liczby dni na morzu różnej od liczby określonej w tym załączniku, pod warunkiem, że ogólna liczba kilowatodni odpowiadająca danej kombinacji grup narzędzi oraz obszar, na którym dany statek może prowadzić połowy, nie ulegają zmianie.

(3)

Zgodnie z pkt 8.6 tego załącznika ponowny przydział dni połowowych, dokonywany jest z myślą o bardziej wydajnym wykorzystaniu uprawnień do połowów lub w celu stymulowania praktyk połowowych prowadzących do zmniejszenia liczby odrzutów i uzyskania niższej śmiertelności połowowej zarówno osobników niedojrzałych, jak i ryb dorosłych.

(4)

Punkt 8.7 tego załącznika określa szczegółowość danych wymaganych od państwa członkowskiego ubiegającego się o uzyskanie zezwolenia Komisji na wprowadzenie takiego alternatywnego systemu zarządzania nakładem połowowym.

(5)

W swoich pismach z dnia 14 kwietnia, 2 maja oraz 22 lipca oraz przesyłając sprawozdanie w formie elektronicznej w maju, sierpniu oraz wrześniu 2008 r., Zjednoczone Królestwo przedstawiło Komisji wniosek w sprawie wyżej wspomnianego alternatywnego systemu zarządzania nakładem połowowym w Zjednoczonym Królestwie, mającego zastosowanie do statków rybackich wyposażonych we włoki lub niewody duńskie o rozmiarze oczek od 70 do 89 mm lub co najmniej 100 mm i prowadzących połowy na wodach WE na Morzu Norweskim, Morzu Północnym oraz na obszarze na zachód od Szkocji (obszary ICES IIa, IVa–IVc lub VIa). Wyżej wspomniany wniosek oraz sprawozdania zawierają dane oraz informacje wymagane zgodnie z pkt 8.7 załącznika IIA do rozporządzenia (WE) nr 40/2008, dotyczące w szczególności zakresu, projektu, obliczeń, działania, monitoringu i oceny przedmiotowego systemu.

(6)

System Zjednoczonego Królestwa początkowo ma zastosowanie do 867 statków. Ich całkowite maksymalne nakłady w roku zarządzania 2008 wynoszą 21 095 690 kilowatodni dla grup narzędzi połowowych o rozmiarze oczek od 70 do 89 mm w odniesieniu do statków działających na którymkolwiek z wyżej wymienionych obszarów, oraz 27 867 735 kilowatodni dla grup narzędzi połowowych o rozmiarze oczek co najmniej 100 mm, w odniesieniu do statków działających na którymkolwiek z wyżej wymienionych obszarów. W związku ze zmniejszeniem liczby dni na morzu przewidzianych dla grup narzędzi połowowych o rozmiarze oczek wynoszącym co najmniej 100 mm w odniesieniu do statków działających na obszarze na zachód od Szkocji, do rejsów połowowych tych statków na obszarze na zachód od Szkocji stosuje się pułap cząstkowy wynoszący 24 622 862 kilowatodni. W związku z tym, system ten spełnia warunki określone w pkt 8.5 załącznika IIA do rozporządzenia (WE) nr 40/2008.

(7)

Komisja dokonała oceny systemu, o którym mowa powyżej, i stwierdziła, iż służy on spełnieniu celów określonych w pkt 8.6 załącznika IIA do rozporządzenia (WE) nr 40/2008. Zgodnie z tym punktem system przewiduje ponowny przydział dni połowowych z myślą o bardziej wydajnym wykorzystaniu uprawnień do połowów lub w celu stymulowania praktyk połowowych prowadzących do zmniejszenia liczby odrzutów i uzyskania niższej śmiertelności połowowej zarówno osobników niedojrzałych, jak i ryb dorosłych. W ramach tego systemu statki są ponadto zobowiązane do przestrzegania określonych środków ochrony. Charakter i znaczenie tych środków różnią się nieco w poszczególnych regionach, ale wszystkie one zawierają następujące elementy: przestrzeganie doraźnego zamykania obszarów połowowych w trybie pilnym ustanowionego w przypadku wykrycia skupisk dorsza; stosowanie większych kwadratowych płatów sieci w celu zwiększenia selektywności siei; udział w wypróbowywaniu bardziej selektywnych narzędzi połowowych; oraz stosowanie tylko jednego narzędzia połowowego w trakcie rejsu połowowego. Wpływ wyżej wymienionych środków zostanie oceniony na późniejszym etapie.

(8)

Jedną z zachęt dla rybaków do udziału w tym systemie jest przydzielanie im takiego samego nakładu jak w roku zarządzania 2007, które określa się w Szkocji mianem „conservation credits” (przydziałów utrzymujących stan), pomimo zmniejszenia maksymalnej liczby dni na morzu w odniesieniu do trawlerów na Morzu Północnym oraz na zachód od Szkocji w roku zarządzania 2008.

(9)

W związku z tym w odniesieniu do roku zarządzania 2008 należy zatwierdzić system zarządzania sumą nakładów połowowych Zjednoczonego Królestwa na wodach WE na obszarach ICES IIa, IVa–IVc oraz VIa, dotyczący połowów przy użyciu włoków, niewodów duńskich lub podobnych narzędzi, z wyjątkiem włoków ramowych, o rozmiarze oczek równym bądź większym niż 70 mm i mniejszym niż 90 mm lub równym co najmniej 100 mm, w drodze przydzielania i monitorowania kilowatodni,

31.12.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 352/38

(1)

Załącznik C do dyrektywy 64/432/EWG określa metody diagnostyczne na obecność brucelozy bydła stosowane w celu kontroli i zwalczania tej choroby, jej nadzoru i monitorowania, jak również do celów ustalenia i utrzymania statusu stada oficjalnie uznanego za wolne od brucelozy oraz certyfikacji wymaganej w wewnątrzwspólnotowym handlu bydłem.

(2)

Decyzja Komisji 2004/226/WE z dnia 4 marca 2004 r. zatwierdzająca testy na wykrywanie przeciwciał brucelozy bydła w ramach dyrektywy Rady 64/432/EWG (2) zatwierdza niektóre testy na obecność brucelozy bydła, które mogą być stosowane w zastępstwie obowiązkowej próby aglutynacji surowicy (SAT) do celów certyfikacji bydła zgodnie z art. 6 ust. 2 lit. b) dyrektywy 64/432/EWG.

(3)

Metoda fluorescencji w świetle spolaryzowanym (FPA) jest nowym testem diagnostycznym, który został włączony, jako zalecany w handlu międzynarodowym, do rozdziału 2.4.3 (bruceloza bydła) Podręcznika testów diagnostycznych i szczepionek dla zwierząt lądowych (wydanie szóste, 2008 r.), wydanego przez Światową Organizację Zdrowia Zwierząt (OIE).

(4)

Komisja zwróciła się do Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) z wnioskiem o wydanie opinii naukowej na temat tego, czy metodę FPA należy uwzględnić w załączniku C do dyrektywy 64/432/EWG.

(5)

Ponadto Komisja zwróciła się do EFSA o dokonanie oceny przydatności metody FPA oraz testów wymienionych w art. 1 decyzji 2004/226/WE do celów certyfikacji bydła w handlu wewnątrzwspólnotowym.

(6)

Dnia 11 grudnia 2006 r. panel ds. zdrowia i dobrostanu zwierząt przyjął opinię naukową na temat metod diagnozowania brucelozy u bydła (3), w której uznano, że, z wyjątkiem SAT, testy diagnostyczne na obecność brucelozy uwzględnione w załączniku C do dyrektywy 64/432/EWG są w dalszym ciągu odpowiednie jako testy standardowe do celów certyfikacji pojedynczych sztuk bydła w handlu wewnątrzwspólnotowym.

(7)

Jednakże z uwagi na fakt, że test SAT jest testem poprzedzającym przemieszczenie zwierzęcia w ramach handlu bydłem i jest on bezpośrednio zalecany w art. 6 ust. 2 lit. b) dyrektywy 64/432/EWG, specyfikacja techniczna musi być dostępna w załączniku C do tej dyrektywy.

(8)

Ponadto w opinii naukowej z dnia 11 grudnia 2006 r. uznano, że czułość i swoistość metody FPA są porównywalne z parametrami testów wymienionych w załączniku C do dyrektywy 64/432/EWG oraz że metodę tę można uwzględnić w tym załączniku jako standardowy test diagnozowania brucelozy u tego rodzaju zwierząt w handlu wewnątrzwspólnotowym.

(9)

Niedawno opracowane metody reakcji łańcucha polimerazy, które opisano w sekcji 1 lit. d) rozdziału 2.4.3 Podręcznika testów diagnostycznych i szczepionek dla zwierząt lądowych (wydanie szóste, 2008 r.) wydanego przez OIE, stanowią dodatkowe sposoby wykrywania i identyfikacji Brucella spp. i z tego względu należy uwzględnić je w załączniku C do dyrektywy 64/432/EWG.

(10)

W związku z powyższym należy odpowiednio zmienić załącznik C do dyrektywy 64/432/EWG oraz decyzję 2004/226/WE.

(11)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

31.12.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 352/46

(1)

W dniu 10 listopada 2004 r. przedsiębiorstwo Baker & McKenzie w imieniu Morinda Inc. zwróciło się do właściwych organów Belgii o zezwolenie na wprowadzenie do obrotu liści Morinda citrifolia jako nowego składnika żywności.

(2)

W dniu 30 listopada 2005 r. właściwy organ ds. oceny żywności w Belgii wydał sprawozdanie ze wstępnej oceny. W sprawozdaniu tym stwierdzono, że konieczne jest przeprowadzenie dodatkowej oceny.

(3)

Dnia 21 marca 2006 r. Komisja przekazała sprawozdanie dotyczące wstępnej oceny wszystkim państwom członkowskim.

(4)

Niektóre państwa członkowskie zwróciły się z dodatkowymi pytaniami dotyczącymi bezpieczeństwa liści Morinda citrifolia.

(5)

W związku z tym w dniu 14 listopada 2006 r. skonsultowano się z Europejskim Urzędem ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA).

(6)

W dniu 10 lipca 2008 r. EFSA przyjął „Opinię panelu naukowego ds. produktów dietetycznych, żywienia i alergii, wydaną na wniosek Komisji, dotyczącą bezpieczeństwa liści Morinda citrifolia L”.

(7)

W opinii tej uznano, że stosowanie suszonych i prażonych liści M. citrifolia do przygotowywania naparów jest bezpieczne na przewidywanym poziomie pobrania.

(8)

Na podstawie oceny naukowej ustalono, że suszone i prażone liście Morinda citrifolia spełniają kryteria wymienione w art. 3 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 258/97.

(9)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,