PROTOKÓŁ

do Umowy ramowej o Handlu i Współpracy Pomiędzy Wspólnotą Europejską i Jej Państwami Członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Korei, z drugiej strony w celu uwzględnienia przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej do Unii Europejskiej

KRÓLESTWO BELGII,

REPUBLIKA CZESKA,

KRÓLESTWO DANII,

REPUBLIKA FEDERALNA NIEMIEC,

REPUBLIKA ESTOŃSKA,

REPUBLIKA GRECKA,

KRÓLESTWO HISZPANII,

REPUBLIKA FRANCUSKA,

IRLANDIA,

REPUBLIKA WŁOSKA,

REPUBLIKA CYPRYJSKA,

REPUBLIKA ŁOTEWSKA,

REPUBLIKA LITEWSKA,

WIELKIE KSIĘSTWO LUKSEMBURGA,

REPUBLIKA WĘGIERSKA,

REPUBLIKA MALTY,

KRÓLESTWO NIDERLANDÓW,

REPUBLIKA AUSTRII,

RZECZPOSPOLITA POLSKA,

REPUBLIKA PORTUGALSKA,

REPUBLIKA SŁOWENII,

REPUBLIKA SŁOWACKA,

REPUBLIKA FINLANDII,

KRÓLESTWO SZWECJI,

ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO WIELKIEJ BRYTANII I IRLANDII PÓŁNOCNEJ,

zwane dalej „Państwami Członkowskimi” reprezentowane przez Radę Unii Europejskiej, oraz

WSPÓLNOTA EUROPEJSKA, zwana dalej „Wspólnotą”, reprezentowana przez Radę Unii Europejskiej i Komisję Europejską,

z jednej strony, oraz

REPUBLIKA KOREI,

z drugiej strony,

MAJĄC NA UWADZE, ŻE Umowa ramowa o handlu i współpracy pomiędzy Wspólnotą Europejską i jej Państwami Członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Korei, z drugiej strony, zwana dalej „Umową ramową”, została podpisana w Luksemburgu, dnia 28 października 1996 r. i weszła w życie z dniem 1 kwietnia 2001 r.;

MAJĄC NA UWADZE, ŻE Traktat dotyczący przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczpospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej do Unii Europejskiej i Akt do niego został podpisany w Atenach, dnia 16 kwietnia 2003 roku i wszedł w życie z dniem 1 maja 2004 roku;

MAJĄC NA UWADZE, ŻE zgodnie z art. 6 ust. 2 Aktu Przystąpienia z 2003 r., przystąpienie do Umowy ramowej nowych Państw Członkowskich UE należy uzgodnić poprzez zawarcie Protokołu do Umowy ramowej;

UZGODNIŁY, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

Republika Czeska, Republika Estońska, Republika Cypryjska, Republika Łotewska, Republika Litewska, Republika Węgierska, Republika Malty, Rzeczpospolita Polska, Republika Słowenii i Republika Słowacka stają się niniejszym Stronami Umowy ramowej oraz zatwierdzają i przyjmują do wiadomości zarówno tekst Umowy, jak również wspólną deklarację, pozostałe deklaracje i wymianę listów w taki sam sposób, jak obecne Państwa Członkowskie Wspólnoty.

Artykuł 2

Niniejszy protokół stanowi integralną część Umowy ramowej.

Artykuł 3

1.   Niniejszy Protokół jest zatwierdzany przez Wspólnotę, Radę Unii Europejskiej w imieniu Państw Członkowskich oraz przez Republikę Korei zgodnie z ich procedurami wewnętrznymi.

2.   Niniejszy Protokół wchodzi w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po dniu, w którym Strony notyfikują zakończenie procedur określonych w poprzednim ustępie.

Artykuł 4

Notyfikacje dokonywane zgodnie z art. 3 przedkłada się odpowiednio Ministerstwu Spraw Zagranicznych i Handlu Republiki Korei oraz Sekretariatowi Generalnemu Rady Unii Europejskiej.

Artykuł 5

Niniejszy Protokół zostaje sporządzony w dwóch egzemplarzach w języku angielskim, czeskim, duńskim, estońskim, fińskim, francuskim, greckim, hiszpańskim, litewskim, łotewskim, maltańskim, niderlandzkim, niemieckim, polskim, portugalskim, słowackim, słoweńskim, szwedzkim, węgierskim, włoskim i koreańskim. Każda wersja językowa jest jednakowo autentyczna.

Artykuł 6

Tekst Umowy ramowej, w tym wspólną deklarację w sprawie dialogu politycznego oraz jednostronne deklaracje, sporządza się w języku czeskim, estońskim, litewskim, łotewskim, maltańskim, polskim, słowackim, słoweńskim i węgierskim, przy czym teksty te są tak samo autentyczne, jak teksty oryginalne (1).

---

(1)  Tekst umowy sporządzony w 11 językach urzędowych Unii Europejskiej (hiszpańskim, duńskim, niemieckim, greckim, angielskim, francuskim, włoskim, niderlandzkim, portugalskim, fińskim, szwedzkim) został opublikowany w Dz.U. L 90 z 30.3.2001, str. 46. Wersje czeska, estońska, łotewska, litewska, węgierska, maltańska, polska, słowacka i słoweńska zostały opublikowane w niniejszym Dzienniku Urzędowym.

UMOWA RAMOWA

o handlu i współpracy między Wspólnotą Europejską i jej Państwami Członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Korei, z drugiej strony

KRÓLESTWO BELGII,

KRÓLESTWO DANII,

REPUBLIKA FEDERALNA NIEMIEC,

REPUBLIKA GRECKA,

KRÓLESTWO HISZPANII,

REPUBLIKA FRANCUSKA,

IRLANDIA,

REPUBLIKA WŁOSKA,

WIELKIE KSIĘSTWO LUKSEMBURGA,

KRÓLESTWO NIDERLANDÓW,

REPUBLIKA AUSTRII,

REPUBLIKA PORTUGALSKA,

REPUBLIKA FINLANDII,

KRÓLESTWO SZWECJI,

ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO WIELKIEJ BRYTANII I IRLANDII PÓŁNOCNEJ,

Strony Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską i Traktatu o Unii Europejskiej, zwane dalej „Państwami Członkowskimi”, oraz

WSPÓLNOTA EUROPEJSKA,

z jednej strony, oraz

REPUBLIKA KOREI,

z drugiej strony,

UWZGLĘDNIAJĄC tradycyjne więzi przyjaźni między Republiką Korei, Wspólnotą Europejską i jej Państwami Członkowskimi,

POTWIERDZAJĄC przywiązanie Stron do zasad państwa demokratycznego i podstawowych praw człowieka ustanowionych w Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka,

POTWIERDZAJĄC wolę ustanowienia regularnego dialogu politycznego między Unią Europejską i Republiką Korei opartego na wspólnie podzielanych wartościach i dążeniach,

UZNAJĄC, że Układ ogólny w sprawie taryf celnych i handlu (GATT) odegrał znaczącą rolę we wspieraniu międzynarodowego handlu w ogóle, w szczególności handlu dwustronnego, oraz że zarówno Republika Korei, jak i Wspólnota Europejska, są jednakowo przywiązane do zasad wolnego handlu i gospodarki rynkowej, na których opiera się ten Układ,

POTWIERDZAJĄC, że zarówno Republika Korei, jak i Wspólnota Europejska i jej Państwa Członkowskie, przyrzekły wypełniać w całości swoje zobowiązania przyjęte poprzez ratyfikowanie Porozumienia ustanawiającego Światową Organizację Handlu (WTO),

UWZGLĘDNIAJĄC potrzebę przyczyniania się do pełnego wprowadzenia w życie rezultatów Rundy Urugwajskiej GATT oraz potrzebę stosowania postanowień regulujących handel międzynarodowy w sposób przejrzysty i wolny od dyskryminacji,

UZNAJĄC znaczenie wzmocnienia istniejących stosunków między Stronami w celu rozszerzenia współpracy między nimi i ich wspólną wolę skonsolidowania, pogłębienia i zróżnicowania ich stosunków w obszarach będących przedmiotem wspólnego zainteresowania, na podstawach równości, niedyskryminacji, poszanowania dla środowiska i obopólnych korzyści,

PRAGNĄC tworzyć warunki sprzyjające trwałemu wzrostowi i zróżnicowaniu handlu oraz współpracy gospodarczej w różnych obszarach będących przedmiotem wspólnego zainteresowania,

WIERZĄC, że zinstytucjonalizowanie stosunków i ustanowienie między nimi współpracy gospodarczej będzie korzystne dla obu Stron, ponieważ współpraca taka wspierałaby dalszy rozwój handlu i inwestycji,

MAJĄC NA WZGLĘDZIE znaczenie ułatwiania zaangażowania się we współpracę przez osoby i jednostki bezpośrednio zainteresowane, w szczególności podmioty gospodarcze i organy je reprezentujące,

KRÓLESTWO BELGII:

Erika DERYCKE,

Ministra Spraw Zagranicznych,

KRÓLESTWO DANII:

Nielsa HELVEG PETERSENA,

Ministra Spraw Zagranicznych,

REPUBLIKA FEDERALNA NIEMIEC:

Wernera HOYERA,

Ministra Stanu, Spraw Zagranicznych,

REPUBLIKA GRECKA:

Georgiosa PAPANDREOU,

Zastępcę Ministra Spraw Zagranicznych,

KRÓLESTWO HISZPANII:

Abla MATUTESA,

Ministra Spraw Zagranicznych,

REPUBLIKA FRANCUSKA:

Michela BARNIERA,

Ministra odpowiedzialnego za Sprawy Europejskie,

IRLANDIA:

Gay'a MITCHELLA,

Ministra Stanu do Spraw Europejskich w Ministerstwie Taoiseach,

REPUBLIKA WŁOSKA:

Lamberta DINIEGO,

Ministra Spraw Zagranicznych,

WIELKIE KSIĘSTWO LUKSEMBURGA:

Jacquesa F. POOSA,

Ministra Spraw Zagranicznych,

KRÓLESTWO NIDERLANDÓW:

Hansa VAN MIERLO,

Ministra Spraw Zagranicznych,

REPUBLIKA AUSTRII:

Wolfganga SCHÜSSELA,

Federalnego Ministra Spraw Zagranicznych,

REPUBLIKA PORTUGALSKA:

Jaimego GAMĘ,

Ministra Spraw Zagranicznych,

REPUBLIKA FINLANDII:

Tarję HALONEN,

Ministra Spraw Zagranicznych,

KRÓLESTWO SZWECJI:

Lenę HJELM-WALLÉN,

Ministra Spraw Zagranicznych,

ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO WIELKIEJ BRYTANII I IRLANDII PÓŁNOCNEJ:

Davida DAVISA,

Ministra Stanu, Spraw Zagranicznych i Wspólnoty,

WSPÓLNOTA EUROPEJSKA:

Dicka SPRINGA,

Ministra Spraw Zagranicznych (Irlandia),

Urzędującego Przewodniczącego Rady Unii Europejskiej,

Sir Leona BRITTANA,

Wiceprzewodniczącego Komisji Wspólnot Europejskich,

REPUBLIKA KOREI:

Ro-Myung GONGA,

Ministra Spraw Zagranicznych,

UZGODNILI, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

Podstawa współpracy

Poszanowanie dla zasad państwa demokratycznego i praw człowieka określonych w Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka stanowi podstawę dla polityki wewnętrznej i międzynarodowej Stron oraz stanowi zasadniczy element niniejszej Umowy.

Artykuł 2

Cele współpracy

W celu wzmocnienia współpracy między nimi, Strony zobowiązują się do wspierania dalszego rozwoju stosunków gospodarczych między nimi. Ich wysiłki będą w szczególności miały na celu:

a)	przyspieszanie rozwoju, ustanawianie współpracy i różnicowanie handlu dla ich obopólnej korzyści;

b)	ustanawianie współpracy gospodarczej w obszarach będących przedmiotem wspólnego zainteresowania, w tym współpracy naukowej i technologicznej oraz współpracy przemysłowej;

c)	ułatwianie współpracy między przedsiębiorstwami poprzez ułatwianie inwestycji dla obydwu stron i wspieranie lepszego wzajemnego zrozumienia.

Artykuł 3

Dialog polityczny

Ustanawia się regularny dialog polityczny między Unią Europejską a Republiką Korei, oparty na wspólnie podzielanych wartościach i dążeniach. Dialog ten przebiega zgodnie z procedurami uzgodnionymi we Wspólnej deklaracji w tej sprawie między Unią Europejską a Republiką Korei.

Artykuł 4

Klauzula największego uprzywilejowania

Zgodnie ze swymi prawami i zobowiązaniami w ramach Światowej Organizacji Handlu, Strony zobowiązują się do przyznania sobie nawzajem klauzuli największego uprzywilejowania.

Artykuł 5

Współpraca handlowa

1.   Strony zobowiązują się do wspierania rozwoju i zróżnicowania swojej wzajemnej wymiany handlowej na możliwie najwyższym poziomie i dla osiągnięcia ich obopólnych korzyści.

Strony zobowiązują się do podjęcia wysiłków mających na celu osiągnięcie lepszych warunków dostępu do rynków. Zapewnią one, że zostaną ustalone należności celne zgodne z klauzulą największego uprzywilejowania, przy uwzględnieniu różnych elementów, w tym sytuacji na rynku krajowym jednej Strony i interesów w zakresie wywozu drugiej Strony. Podejmują się one działania w kierunku znoszenia barier w handlu, w szczególności poprzez odpowiednie znoszenie barier pozataryfowych oraz poprzez podejmowanie środków na rzecz poprawy przejrzystości, przy uwzględnieniu pracy dokonanej w tej dziedzinie przez organizacje międzynarodowe.

2.   Strony podejmują działania w celu prowadzenia polityki skierowanej na:

a)

wielostronną i dwustronną współpracę obejmującą sprawy odnoszące się do rozwoju handlu, stanowiące przedmiot wspólnego zainteresowania, w tym przyszłe procedury WTO. W tym celu współpracują one na poziomie międzynarodowym i dwustronnie w zakresie rozwiązywania problemów handlowych będących przedmiotem wspólnego zainteresowania;

b)	wspieranie wymiany informacji między podmiotami gospodarczymi i współpracy przemysłowej między przedsiębiorstwami w celu zróżnicowania i zwiększenia istniejących przepływów handlowych;

c)	badanie i zalecanie środków promocji handlu odpowiednich dla wspierania rozwoju handlu;

d)	ułatwianie współpracy między właściwymi władzami celnymi Wspólnoty Europejskiej, jej Państw Członkowskich i Korei;

e)	poprawę dostępu do rynku dla produktów przemysłowych, rolnych i rybołówstwa;

f)	poprawę dostępu do rynku dla usług, takich jak usługi finansowe i usługi telekomunikacyjne;

g)	wzmacnianie współpracy w dziedzinie norm i przepisów technicznych;

h)	skuteczną ochronę własności intelektualnej, przemysłowej i handlowej;

i)	organizowanie wizyt handlowych i inwestycyjnych;

j)	organizowanie ogólnych i branżowych targów handlowych.

3.   Strony wspierają uczciwą konkurencję w działalności gospodarczej poprzez pełne wprowadzanie w życie stosownych przepisów ustawowych i wykonawczych.

4.   Zgodnie ze swymi zobowiązaniami wynikającymi z Porozumienia WTO w sprawie zamówień publicznych, Strony zapewniają udział w zamówieniach publicznych na zasadach niedyskryminacji i wzajemności.

Będą one prowadziły dalej dyskusję mającą na celu dalsze wzajemne otwieranie swych odpowiednich rynków zamówień publicznych w innych sektorach, takich jak zamówienia publiczne telekomunikacyjne.

Artykuł 6

Rolnictwo i rybołówstwo

1.   Strony postanawiają wspierać współpracę w obszarach rolnictwa i rybołówstwa, w tym ogrodnictwa i hodowli morskiej. Na podstawie dyskusji na temat stosowanej przez Strony polityki w zakresie rolnictwa i rybołówstwa, będą one badały:

a)	możliwości zwiększania handlu produktami rolnymi i produktami rybnymi;

b)	wpływ środków sanitarnych i fitosanitarnych na handel oraz środków odnoszących się do środowiska;

c)	związki między rolnictwem i środowiskiem obszarów wiejskich;

d)	wyniki badań w dziedzinie rolnictwa i rybołówstwa, w tym ogrodnictwa i hodowli morskiej.

2.   Postanowienia ustępu 1 stosują się odpowiednio do produktów i usług przemysłu przetwórczego związanego z rolnictwem.

3.   Strony zobowiązują do przestrzegania warunków Porozumienia WTO w sprawie stosowania środków sanitarnych i fitosanitarnych i są gotowe podejmować konsultacje, na wniosek każdej z nich, w celu przedyskutowania propozycji drugiej Strony w sprawie stosowania i harmonizacji środków sanitarnych i fitosanitarnych, przy uwzględnieniu norm uzgodnionych w ramach innych organizacjach międzynarodowych, takich jak OIE, IPPC i Kodeks Żywnościowy.

Artykuł 7

Transport morski

1.   Strony zobowiązują się dążyć do celu, jakim jest nieograniczony dostęp na zasadach handlowych do międzynarodowego rynku i ruchu morskiego oparty na uczciwej konkurencji, zgodnie z postanowieniami niniejszego artykułu.

a)

Powyższe postanowienie pozostaje bez uszczerbku dla praw i zobowiązań wynikających z Konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie Kodeksu Postępowania dla Konferencji Linii Żeglugowych odnoszących się do jednej lub drugiej Strony niniejszej Umowy. Linie żeglugowe nieobjęte konferencją będą miały prawo działania w konkurencji z liniami żeglugowymi konferencji, o ile będą przestrzegać zasad uczciwej konkurencji na zasadach handlowych.

b)

Strony potwierdzają swoje zaangażowanie w budowanie uczciwego i konkurencyjnego środowiska dla handlu suchymi i płynnymi towarami masowymi. Ze względu na to zaangażowanie, Republika Korei podejmie niezbędne działania w celu stopniowego wycofania istniejących rezerwacji ładunków wyznaczonych towarów masowych dla przewoźników pływających pod flagą koreańską w okresie przejściowym, który zakończy się dnia 31 grudnia 1998 roku.

2.   Dążąc do osiągnięcia celu określonego w ustępie 1, Strony:

a)

wstrzymują się od wprowadzania klauzul o podziale ładunku w przyszłych umowach dwustronnych z państwami trzecimi dotyczących suchych i płynnych ładunków masowych oraz obsługi liniowej, z wyjątkiem przypadków gdy, w wyjątkowych okolicznościach, w odniesieniu do obsługi liniowej, przedsiębiorstwa żeglugowe jednej ze Stron niniejszej Umowy nie miałyby inaczej realnej możliwości uczestniczenia w handlu z danym państwem trzecim;

b)

wstrzymują się, od chwili wejścia w życie niniejszej Umowy, od stosowania środków administracyjnych, technicznych i legislacyjnych, które mogą powodować dyskryminację między ich własnymi obywatelami i przedsiębiorstwami a obywatelami i przedsiębiorstwami drugiej Strony w zakresie świadczenia usług w międzynarodowym transporcie morskim;

c)

przyznają statkom eksploatowanym przez obywateli i przedsiębiorstwa drugiej Strony nie mniej korzystne traktowanie, niż stosowane wobec ich własnych statków, w odniesieniu do dostępu do portów otwartych dla handlu międzynarodowego, korzystania z infrastruktury i morskich usług pomocniczych świadczonych przez porty, jak również w odniesieniu do należności i opłat, obsługi celnej, wyznaczania miejsca postoju dla statku w porcie i urządzeń do załadunku i wyładunku.

3.   Do celów niniejszego artykułu dostęp do międzynarodowego rynku morskiego obejmuje, między innymi, prawo dla świadczących międzynarodowe usługi transportu morskiego każdej ze Stron do organizowania usług transportowych „od drzwi do drzwi”, obejmujących odcinek morski, i w tym celu do bezpośredniego zawierania umów z miejscowymi pomiotami świadczącymi usługi transportowe inne niż transport morski na terytorium drugiej Strony, bez uszczerbku dla stosowanych krajowych ograniczeń dotyczących przewozu rzeczy i osób tymi innymi środkami transportu.

4.   Postanowienia niniejszego artykułu stosuje się do przedsiębiorstw Wspólnoty Europejskiej i przedsiębiorstw koreańskich. Z postanowienia niniejszego artykułu korzystają również przedsiębiorstwa żeglugowe utworzone poza Wspólnotą Europejską lub Republiką Korei i kontrolowane przez obywateli Państwa Członkowskiego lub Republiki Korei, jeżeli ich statki są zarejestrowane w tym Państwie Członkowskim lub w Republice Korei zgodnie z ich odpowiednim ustawodawstwem.

5.   Sprawa prowadzenia we Wspólnocie Europejskiej i w Republice Korei działalności przez agencje żeglugowe jest odpowiednio przedmiotem szczególnych umów.

Artykuł 8

Przemysł stoczniowy

1.   Strony postanawiają współpracować w dziedzinie przemysłu stoczniowego, mając na względzie promowanie uczciwych i konkurencyjnych warunków rynkowych, i odnotowują fakt istnienia poważnego strukturalnego braku równowagi między podażą i popytem oraz tendencji rynkowych, niekorzystnych dla światowego przemysłu stoczniowego. Z tego powodu Strony nie podejmują żadnych środków ani działań wspierających ich przemysł stoczniowy, które szkodziłyby konkurencji lub pozwalały ich przemysłowi stoczniowemu unikać przyszłych trudności, zgodnie z Porozumieniem OECD w sprawie przemysłu stoczniowego.

2.   Strony postanawiają podejmować, na wniosek każdej ze Stron, konsultacje dotyczące wykonania Porozumienia OECD w sprawie przemysłu stoczniowego, prowadzić wymianę informacji na temat rozwoju światowego rynku statków i przemysłu stoczniowego oraz wszelkich innych problemów pojawiających się w tym sektorze.

Za zgodą Stron, do udziału w takich konsultacjach mogą być zapraszani, jako obserwatorzy, przedstawiciele przemysłu stoczniowego.

Artykuł 9

Ochrona własności intelektualnej, przemysłowej i handlowej

1.   Strony zobowiązują się zapewniać odpowiednią i skuteczną ochronę praw własności intelektualnej, przemysłowej i handlowej, w tym skuteczne środki egzekwowania tych praw.

2.   Strony postanawiają wprowadzić w życie Porozumienie WTO w sprawie handlowych aspektów praw własności intelektualnej najpóźniej do dnia 1 lipca 1996 r. (1)

3.   Strony potwierdzają wagę, jaką przywiązują do zobowiązań zawartych w konwencjach wielostronnych o ochronie praw własności intelektualnej. Strony dołożą starań, aby przystąpić tak szybko, jak to będzie praktycznie możliwe, do konwencji wymienionych w załączniku, do których jeszcze nie przystąpiły.

Artykuł 10

Przepisy techniczne, normy i ocena zgodności

1.   Bez uszczerbku dla swych zobowiązań międzynarodowych i w granicach swych kompetencji oraz zgodnie ze swoimi prawami Strony będą wspierały stosowanie norm uznanych na forum międzynarodowym i systemów oceny zgodności.

W tym celu szczególna uwaga będzie poświęcona:

a)	wymianie informacji i ekspertów technicznych w dziedzinie normalizacji, akredytacji, metrologii i certyfikacji, jak również w odpowiednim przypadku, wspólnych badań;

b)	promocji wymiany i kontaktów między odpowiednimi organami i instytucjami;

c)	konsultacjom sektorowym;

d)	współpracy w zakresie działań dotyczących zarządzania jakością;

e)	wzmacnianiu współpracy w dziedzinie przepisów technicznych, w szczególności poprzez zawieranie umów o wzajemnym uznawaniu wyników oceny zgodności jako środka ułatwiania wymiany handlowej i unikania zakłóceń pogarszających warunki jej rozwoju;

f)	udziałowi i współpracy w ramach określonych umów międzynarodowych w celu popierania przyjmowania zharmonizowanych norm.

2.   Strony zapewniają, aby działania związane z normami i oceną zgodności nie stwarzały zbędnych barier w handlu.

Artykuł 11

Konsultacje

1.   Strony postanawiają wspierać wymianę informacji dotyczących środków handlowych.

Każda ze Stron zobowiązuje się do informowania we właściwym czasie drugiej Strony o stosowaniu środków zmieniających cła przywozowe stosowane w ramach klauzuli największego uprzywilejowania, wywierających wpływ na wywóz drugiej Strony.

Każda ze Stron może się zwrócić się z wnioskiem o konsultacje w sprawach środków handlowych. Jeżeli został złożony taki wniosek, konsultacje mają miejsce możliwie jak najwcześniej, w celu jak najszybszego osiągnięcia wspólnie przyjętego konstruktywnego rozwiązania.

2.   Każda ze Stron zgadza się powiadamiać drugą Stronę o wszczynaniu procedur antydumpingowych wobec produktów drugiej Strony.

Przy pełnym poszanowaniu dla postanowień Porozumienia WTO w sprawie środków antydumpingowych i antysubsydyjnych, Strony przychylnie rozważają i stwarzają odpowiednie warunki dla konsultacji dotyczących przedstawicielstw każdej ze Stron odnoszących się do procedur antydumpingowych i antysubsydyjnych.

3.   Strony postanawiają o wzajemnym zasięganiu opinii w sprawach wszelkich sporów mogących wynikać z wprowadzenia w życie niniejszej Umowy. Jeżeli któraś ze Stron zwróci się z wnioskiem o konsultacje, odbędą się one możliwie najszybciej. Strona występująca z wnioskiem przekazuje drugiej Stronie wszelkie informacje niezbędne do szczegółowego zbadania sytuacji. W trakcie konsultacji będą podejmowane wysiłki w celu jak najszybszego rozwiązania tych sporów.

4.   Postanowienia niniejszego artykułu w żaden sposób nie naruszają procedur wewnętrznych każdej ze Stron, dotyczących przyjmowania i modyfikowania środków handlowych lub mechanizmów powiadamiania, konsultowania i rozstrzygania sporów przewidzianych w Porozumieniach WTO.

Artykuł 12

Współpraca gospodarcza i przemysłowa

1.   Strony wspierają współpracę gospodarczą i przemysłową w dziedzinach uważanych za odpowiednie, przy uwzględnieniu ich wspólnych interesów oraz, odpowiednio, ich celów i polityki gospodarczej.

2.   Cele takiej współpracy obejmują w szczególności:

—	wspieranie wymiany informacji między podmiotami gospodarczymi, rozwój i poprawa istniejących sieci, przy zapewnieniu odpowiedniej ochrony danych osobowych,

—	zapewnianie wymiany informacji o zasadach i warunkach współpracy w dziedzinie usług, jak również infrastruktury informacyjnej,

—	wspieranie wzajemnie korzystnych inwestycji i stwarzanie klimatu sprzyjającego inwestowaniu,

—	poprawę otoczenia gospodarczego i klimatu dla działalności gospodarczej.

3.   Jako środki prowadzące do osiągnięcia takiego celu, Strony wspierają między innymi:

a)	zróżnicowanie i wzmacnianie więzi gospodarczych między nimi;

b)	ustanawianie właściwych dla poszczególnych branż kanałów współpracy;

c)	wspieranie współpracy przemysłowej między przedsiębiorstwami, w szczególności między małymi i średnimi przedsiębiorstwami;

d)	wspieranie stałego rozwoju swoich gospodarek;

e)	zachęcanie do stosowania sposobów produkcji nieszkodzących środowisku;

f)	wspieranie przepływu inwestycji i technologii;

g)	zwiększanie wzajemnego zrozumienia i świadomości w odniesieniu do środowisk gospodarczych obu Stron.

Artykuł 13

Narkotyki i pranie pieniędzy

1.   Strony współpracują w celu zwiększania skuteczności i efektywności polityki oraz środków skierowanych przeciwko nielegalnej produkcji, dostarczaniu oraz handlowi środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi, w tym zapobiegania rozpowszechnianiu chemikaliów służących do ich produkcji oraz w celu wspierania zmniejszania popytu na narkotyki i zapobiegania jego wzrostowi. Współpraca w tej dziedzinie oparta jest na wzajemnych konsultacjach i ścisłej koordynacji między Stronami w zakresie celów i środków dotyczących różnych dziedzin związanych z narkotykami.

2.   Strony zgadzają się co do konieczności podejmowania poważnych wysiłków i współpracy w celu uniemożliwienia wykorzystania ich systemów finansowych do prania dochodów pochodzących z działalności przestępczej, w szczególności z przestępstw związanych z narkotykami.

Współpraca w tym zakresie ma na celu ustalenie właściwych norm w zakresie zwalczania prania pieniędzy, biorąc pod uwagę te przyjęte w tym obszarze na forum międzynarodowym, w szczególności przez Grupę Roboczą do Spraw Finansowych (FATF).

Artykuł 14

Współpraca w dziedzinie nauki i technologii

1.   Zgodnie ze swoim wspólnym interesem i celami swojej polityki w zakresie nauki, Strony zobowiązują się do wspierania współpracy w zakresie nauki i technologii. W tym celu Strony dołożą wszelkich starań mających na celu zachęcanie do:

—	wymiany informacji i know-how w dziedzinie nauki i technologii,

—	prowadzenia dialogu na temat opracowywania i realizacji odpowiedniej polityki w zakresie badań i rozwoju technologicznego,

—	współpracy w dziedzinie technologii informacyjnej, jak również technologii i przemysłu mających wpływ na współdziałanie skierowane na tworzenie globalnego społeczeństwa informacyjnego,

—	współpracy w dziedzinach energii i ochrony środowiska,

—	współpracy w sektorach nauki i technologii stanowiących przedmiot wspólnego zainteresowania.

2.   Aby osiągnąć cele swojej polityki Strony będą dążyć do:

—	wymiany informacji na temat projektów badawczych w dziedzinie energii, ochrony środowiska, telekomunikacji i technologii informacyjnej oraz branży technologii informacyjnej,

—	dalszego kształcenia naukowców przy zastosowaniu odpowiednich środków,

—	wspierania transferu technologii na zasadzie obopólnych korzyści,

—	wspólnego organizowania seminariów z udziałem naukowców wyższego szczebla z obydwu stron, oraz

—	wspierania prowadzenia badań przez naukowców obydwu Stron w dziedzinach będących przedmiotem wspólnego zainteresowania.

3.   Strony uzgadniają, że wszelka współpraca i wspólne działania w dziedzinach nauki i technologii będą miały miejsce na zasadzie wzajemności.

Strony postanawiają skutecznie chronić informacje i własność intelektualną wynikającą ze współpracy przed wszelkimi nadużyciami lub nieupoważnionym wykorzystaniem przez innych niż ich uprawnieni właściciele.

W przypadku udziału instytucji, organów i przedsiębiorstw jednej ze Stron w określonych programach badań i rozwoju technologicznego drugiej Strony, takich jak te określone w ogólnym programie ramowym Wspólnoty Europejskiej, udział ten oraz upowszechnianie i wykorzystywanie wiedzy uzyskanej w ich rezultacie ma miejsce zgodnie z ogólnymi zasadami ustanowionymi przez tę Stronę.

4.   Priorytety w zakresie współpracy są ustalane w drodze konsultacji między Stronami. Z zastrzeżeniem poprzedniego ustępu, wspierany jest udział instytucji, organów i przedsiębiorstw sektora prywatnego w działaniach prowadzonych w ramach współpracy i poszczególnych projektów badawczych stanowiących przedmiot wspólnego zainteresowania.

Artykuł 15

Współpraca w sprawach dotyczących środowiska

Strony ustanawiają stosunki w zakresie współpracy, dążąc do ochrony i zachowania środowiska. Będzie miało to miejsce poprzez:

—	wymianę informacji o polityce dotyczącej środowiska i jej wprowadzaniu w życie między odpowiednimi urzędnikami Komisji Europejskiej i odpowiednimi organami Republiki Korei,

—	wymianę informacji o technologiach przyjaznych dla środowiska,

—	wymianę personelu,

—

wspieranie współpracy w sprawach dotyczących środowiska, które zostały przedyskutowane na forum międzynarodowym, z udziałem Wspólnoty Europejskiej i Republiki Korei, w szczególności w ramach Komisji ONZ do spraw stałego rozwoju i na innych gremiach, na których dyskutowane są międzynarodowe konwencje dotyczące środowiska,

—	dyskusję w sprawie praktyk sprzyjających stałemu rozwojowi, w szczególności współpracy w zakresie wykonania Agendy 21 i innych działań podejmowanych w wyniku Konferencji ONZ w sprawie środowiska i rozwoju (UNCED),

—	współpracę w zakresie wspólnych projektów dotyczących środowiska.

Artykuł 16

Energia

Strony uznają znaczenie sektora energetycznego dla rozwoju gospodarczego i społecznego oraz wyrażają wolę, w ramach swych odpowiednich uprawnień, wspierania współpracy w tej dziedzinie. Cele takiej współpracy obejmują:

—	wspieranie stosowania zasad gospodarki rynkowej przy ustalaniu cen konsumpcyjnych zgodnie z zasadami rynkowymi,

—	zróżnicowanie źródeł zaopatrzenia w energię,

—	rozwijanie nowych i odnawialnych źródeł energii,

—	osiąganie racjonalnego wykorzystywania energii, w szczególności poprzez promocję właściwego zarządzania popytem, oraz

—	sprzyjanie najlepszym możliwym warunkom transferu technologii w interesie efektywnego wykorzystania energii.

W tym celu, Strony postanawiają wspierać prowadzenie wspólnych studiów i badań, jak również kontakty między tymi, którzy są odpowiedzialni za planowanie energetyczne.

Artykuł 17

Współpraca w dziedzinie kultury, informacji i komunikacji

Strony zobowiązują się do ustanowienia współpracy w dziedzinach informacji i komunikacji w celu wspierania lepszego wzajemnego zrozumienia, uwzględniając kulturowy wymiar stosunków między nimi.

Środki te przyjmują formę w szczególności:

—	wymiany informacji we sprawach będących przedmiotem wspólnego zainteresowania dotyczących kultury i informacji,

—	organizowania imprez kulturalnych,

—	wymiany kulturalnej, oraz

—	wymiany akademickiej.

Artykuł 18

Współpraca na rzecz rozwoju państw trzecich

Strony postanawiają wymieniać informacje w sprawie swojej polityki dotyczącej pomocy na rzecz rozwoju w celu ustanowienia regularnego dialogu w zakresie celów takiej polityki i w zakresie ich odpowiednich programów pomocy na rzecz rozwoju w państwach trzecich. Będą one badały, do jakiego stopnia możliwa jest bardziej wszechstronna współpraca, zgodnie z ich odpowiednim ustawodawstwem i warunkami stosowanymi przy realizacji tych programów.

Artykuł 19

Wspólny Komitet

1.   Na mocy niniejszej Umowy Strony ustanawiają Wspólny Komitet składający się z przedstawicieli członków Rady Unii Europejskiej i przedstawicieli Komisji Europejskiej, z jednej strony, oraz przedstawicieli Republiki Korei, z drugiej strony. Komitet prowadzi konsultacje w celu ułatwiania wykonania niniejszej Umowy i realizacji jej ogólnych celów.

2.   Wspólny Komitet:

—	zapewnia właściwe funkcjonowanie Umowy,

—	prowadzi badania nad rozwojem handlu i współpracy między obydwiema Stronami,

—	poszukuje właściwych metod mających na celu zapobieganie problemom, jakie mogą powstać w obszarach objętych Umową,

—	poszukują sposobów rozwoju i zróżnicowania handlu,

—	wymienia opinie i kieruje sugestie w każdej sprawie będącej przedmiotem wspólnego zainteresowania, dotyczącej handlu i współpracy, włącznie z przyszłymi działaniami i zasobami dostępnymi do celów ich prowadzenia,

—	formułuje zalecenia odpowiednie do promowania rozszerzania handlu i współpracy, uwzględniając potrzebę koordynowania proponowanych środków.

3.   Wspólny Komitet zbiera się, w trybie zwykłym, raz do roku, na przemian w Brukseli i w Seulu. Posiedzenia nadzwyczajne Komitetu są zwoływane na wniosek którejkolwiek ze Stron. Wspólnemu Komitetowi przewodniczy przemiennie każda ze Stron.

4.   Wspólny Komitet może ustanawiać wyspecjalizowane podkomitety pomagające mu w wykonywaniu jego zadań. Podkomitety te składają Wspólnemu Komitetowi, na każdym z jego posiedzeń, szczegółowe sprawozdania ze swych działań.

Artykuł 20

Definicja

Do celów niniejszej Umowy, określenie „Strony” oznacza Wspólnotę Europejską lub jej Państwa Członkowskie, albo Wspólnotę Europejską i jej Państwa Członkowskie, zgodnie z ich odpowiednimi kompetencjami, z jednej strony oraz Republikę Korei, z drugiej strony.

Artykuł 21

Wejście w życie i okres obowiązywania

1.   Niniejsza Umowa wchodzi w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po dniu, w którym Strony notyfikowały sobie nawzajem zakończenie procedur prawnych niezbędnych w tym celu.

2.   Niniejsza Umowa zostaje zawarta na okres pięciu lat. Będzie ona corocznie w sposób dorozumiany odnawiana, chyba że jedna ze Stron wypowie ją na piśmie na sześć miesięcy przed terminem jej wygaśnięcia.

Artykuł 22

Notyfikacje

Notyfikacje, dokonywane zgodnie z artykułem 21, są dokonywane odpowiednio do Sekretariatu Generalnego Rady Unii Europejskiej i Ministerstwa Spraw Zagranicznych Republiki Korei.

Artykuł 23

Niewykonanie niniejszej Umowy

Jeżeli jedna ze Stron uważa, że druga Strona nie wypełniła zobowiązania, jakie nakłada na nią niniejsza Umowa, może ona podjąć odpowiednie środki. Przed podjęciem tych środków Strona ta, z wyjątkiem szczególnie nagłych okoliczności, przedstawia drugiej Stronie wszystkie istotne informacje potrzebne do dokładnego zbadania sytuacji, w celu znalezienia rozwiązania, które Strony mogą zaakceptować. Podczas wyboru środków pierwszeństwo należy przyznać tym, które w najmniejszym stopniu zakłócają funkcjonowanie niniejszej Umowy. Środki te są niezwłocznie notyfikowane drugiej Stronie i są przedmiotem konsultacji na wniosek każdej ze Stron.

Artykuł 24

Możliwość rozszerzenia w przyszłości

Strony mogą, za obopólną zgodą, rozszerzyć zakres niniejszej Umowy w celu podniesienia poziomu współpracy i uzupełnić ją w drodze porozumień dotyczących określonych sektorów lub działań.

W odniesieniu do wykonania niniejszej Umowy, każda ze Stron może, uwzględniając doświadczenia zebrane podczas jej stosowania, przekazywać sugestie dotyczące rozszerzenia zakresu współpracy.

Artykuł 25

Deklaracje i Załącznik

Wspólne deklaracje i załącznik do niniejszej Umowy stanowią integralną część niniejszej Umowy.

Artykuł 26

Terytorialny zakres stosowania

Niniejszą Umowę stosuje się, z jednej strony, do terytoriów, na których zastosowanie ma Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, na warunkach ustanowionych w tym Traktacie oraz, z drugiej strony, do terytorium Republiki Korei.

Artykuł 27

Teksty autentyczne

Niniejsza Umowa została sporządzona w dwóch egzemplarzach w języku angielskim, duńskim, fińskim, francuskim, greckim, hiszpańskim, koreańskim, niderlandzkim, niemieckim, portugalskim, szwedzkim, włoskim i przy czym każdy z tekstów jest na równi autentyczny.

---

(1)  W przypadku Republiki Korei, z wyjątkiem Prawa o zarządzaniu środkami agrochemicznymi, które wchodzi w życie dnia 1 stycznia 1997 roku i Prawa o sektorze sadzonek (i Prawa o ochronie oznaczeń geograficznych) do dnia 1 lipca 1998 roku z zastrzeżeniem jej procedury legislacyjnej.