22.6.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 159/1

(1)

Rozporządzenie Rady (WE) nr 1868/94 (2) określa w art. 2 ust. 1 kwoty skrobi ziemniaczanej dla Państw Członkowskich będących jej producentami na lata gospodarcze 2002/2003, 2003/2004 i 2004/2005.

(2)

Zgodnie z art. 3 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1868/94 trzyletnie kwoty należy rozdzielić między Państwa Członkowskie na podstawie sprawozdania Komisji dla Rady. Uwzględnione powinny zostać przy tym ostatnie zmiany w ramach wspólnej polityki rolnej oraz produkcja w Państwach Członkowskich, które przystąpiły do Wspólnoty dnia 1 maja 2004 r. W oczekiwaniu na pierwsze efekty w sektorze, obecne kwoty obowiązujące na rok gospodarczy 2004/2005 powinny w związku z tym zostać przedłużone na dwa kolejne lata.

(3)

Państwa Członkowskie będące producentami powinny rozdzielić swoją kwotę dwuletnią pomiędzy wszystkich producentów skrobi na podstawie kwot na rok gospodarczy 2004/2005.

(4)

Wykorzystane przez producentów skrobi ziemniaczanej ilości przewyższające podkwoty dostępne na rok gospodarczy 2004/2005 mają zostać potrącone z ilości przyznanych na rok 2005/2006, zgodnie z art. 6 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1868/94.

(5)

Należy zatem zmienić odpowiednio rozporządzenie (WE) nr 1868/94.

(6)

Swoją opinię wydał Europejski Komitet Ekonomiczno-Społeczny (3),

22.6.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 159/4

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 3223/94 przewiduje, w zastosowaniu wyników wielostronnych negocjacji handlowych Rundy Urugwajskiej, kryteria do ustalania przez Komisję standardowych wartości dla przywozu z krajów trzecich, w odniesieniu do produktów i okresów określonych w jego Załączniku.

(2)

W zastosowaniu wyżej wymienionych kryteriów standardowe wartości w przywozie powinny zostać ustalone w wysokościach określonych w Załączniku do niniejszego rozporządzenia,

22.6.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 159/6

(1)

Rozporządzenie (WE) nr 1831/2003 przewiduje zezwolenie na dodatki stosowane w żywieniu zwierząt.

(2)

Artykuł 25 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 ustanawia środki przejściowe odnoszące się do wniosków o zezwolenie na dodatki paszowe złożonych zgodnie z dyrektywą 70/524/EWG przed terminem stosowania rozporządzenia (WE) nr 1831/2003.

(3)

Wnioski o zezwolenie na dodatki wymienione w załącznikach do niniejszego rozporządzenia zostały złożone przed terminem stosowania rozporządzenia (WE) nr 1831/2003.

(4)

Wstępne uwagi na temat tych wniosków, zgodnie z art. 4 ust. 4 dyrektywy 70/524/EWG, zostały przekazane Komisji przed terminem stosowania rozporządzenia (WE) nr 1831/2003. Wnioski te powinny zatem być nadal traktowane zgodnie z art. 4 dyrektywy 70/524/EWG.

(5)

Rozporządzeniem Komisji (WE) nr 866/1999 po raz pierwszy zezwolono na tymczasowe stosowanie preparatu zawierającego mikroorganizmy z grupy Enterococcus faecium (NCIMB 10415) w odniesieniu do kurcząt na tucz i tuczników (3). Dla poparcia wniosku o zezwolenie na ten preparat zawierający mikroorganizmy bez ograniczeń czasowych przedłożono nowe dane. Z przeprowadzonej oceny wynika, że spełnione zostały warunki zezwolenia określone w art. 3A dyrektywy 70/524/EWG. W związku z tym należy zezwolić na stosowanie preparatu zawierającego mikroorganizmy, wymienionego w załączniku I bez ograniczeń czasowych.

(6)

Rozporządzeniem Komisji (WE) nr 418/2001 po raz pierwszy zezwolono na tymczasowe stosowanie preparatu enzymatycznego z endo-1,3(4)-beta-glukanazy i endo-1,4-beta-ksylanazy wytwarzanych przez Penicillium funiculosum (IMI SD 101) w odniesieniu do niosek i indyków przeznaczonych na tucz (4). Dla poparcia wniosku o zezwolenie na ten preparat enzymatyczny bez ograniczeń czasowych przedłożono nowe dane. Z przeprowadzonej oceny wynika, że spełnione zostały warunki zezwolenia określone w art. 3A dyrektywy 70/524/EWG. W związku z tym należy zezwolić na stosowanie preparatu enzymatycznego wymienionego w załączniku II bez ograniczeń czasowych.

(7)

Rozporządzeniem (WE) nr 418/2001 po raz pierwszy zezwolono na tymczasowe stosowanie preparatu enzymatycznego z endo-1,4-beta-ksylanazy wytwarzanej przez Trichoderma longibrachiatum (CNCM MA 6-10 W) w odniesieniu do indyków przeznaczonych na tucz. Dla poparcia wniosku o zezwolenie na ten preparat enzymatyczny bez ograniczeń czasowych przedłożono nowe dane. Z przeprowadzonej oceny wynika, że spełnione zostały warunki zezwolenia określone w art. 3A dyrektywy 70/524/EWG. W związku z tym należy zezwolić na stosowanie preparatu enzymatycznego wymienionego w załączniku II bez ograniczeń czasowych.

(8)

Rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1636/1999 po raz pierwszy zezwolono na tymczasowe stosowanie preparatu enzymatycznego z endo-1,4-beta-ksylanazy wytwarzanej przez Trichoderma longibrachiatum (ATCC 2105) i subtilizyny wytwarzanej przez Bacillus subtilis (ATCC 2107) w odniesieniu do kurcząt przeznaczonych na tucz (5). Dla poparcia wniosku o zezwolenie na ten preparat enzymatyczny bez ograniczeń czasowych przedłożono nowe dane. Z przeprowadzonej oceny wynika, że spełnione zostały warunki zezwolenia określone w art. 3A dyrektywy 70/524/EWG. W związku z tym należy zezwolić na stosowanie preparatu enzymatycznego wymienionego w załączniku II bez ograniczeń czasowych.

(9)

Rozporządzeniem (WE) nr 1636/1999 po raz pierwszy zezwolono na tymczasowe stosowanie preparatu enzymatycznego z endo-1,3(4)-beta-glukanazy wytwarzanej przez Trichoderma longibrachiatum (ATCC 2106) oraz endo-1,4-beta-ksylanazy wytwarzanej przez Trichoderma longibrachiatum (IMI SD 135) w odniesieniu do kurcząt przeznaczonych na tucz. Dla poparcia wniosku o zezwolenie na ten preparat enzymatyczny bez ograniczeń czasowych przedłożono nowe dane. Z przeprowadzonej oceny wynika, że spełnione zostały warunki zezwolenia określone w art. 3A dyrektywy 70/524/EWG. W związku z tym należy zezwolić na stosowanie preparatu enzymatycznego wymienionego w załączniku II bez ograniczeń czasowych.

(10)

Rozporządzeniem Komisji (WE) nr 2374/98 po raz pierwszy zezwolono na tymczasowe stosowanie preparatu enzymatycznego z 3-fitazy wytwarzanej przez Trichoderma reesei (CBS 528.94) w odniesieniu do prosiąt (odstawionych od maciory) i tuczników (6). Dla poparcia wniosku o zezwolenie na ten preparat enzymatyczny bez ograniczeń czasowych przedłożono nowe dane. Z przeprowadzonej oceny wynika, że spełnione zostały warunki zezwolenia określone w art. 3A dyrektywy 70/524/EWG. W związku z tym należy zezwolić na stosowanie preparatu enzymatycznego wymienionego w załączniku II bez ograniczeń czasowych.

(11)

Z oceny wyżej wymienionych wniosków wynika, że należy wprowadzić wymóg stosowania pewnych procedur, mających na celu ochronę pracowników przed kontaktem z dodatkami wymienionymi w załącznikach. Ochronę tę należy zapewnić poprzez zastosowanie dyrektywy Rady 89/391/EWG z dnia 12 czerwca 1989 r. w sprawie wprowadzenia środków w celu poprawy bezpieczeństwa i zdrowia pracowników w miejscu pracy (7).

(12)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Pokarmowego i Zdrowia Zwierząt,

22.6.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 159/12

(1)

Wnioski w sprawie umów dotyczących prywatnego składowania, o których mowa w art. 1 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 331/2005, osiągnęły poziom 110 000 ton.

(2)

Ponieważ warunek ten został spełniony, należy zawiesić stosowanie art. 1 ust. 1 lit. b) oraz ust. 2 wymienionego rozporządzenia,

22.6.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 159/13

(1)

Sonoco, z siedzibą w USA, oraz fińskie przedsiębiorstwo Ahlstrom powiadomiły Komisję o swoim zamiarze utworzenia wspólnego przedsiębiorstwa, którego działalność zamierzały wesprzeć swoimi europejskimi zakładami zajmującymi się produkcją tektur na tuleje i tulei. Tuleje to tuby wyprodukowane z tektury. Tuleje zazwyczaj służą do nawijania różnorodnych produktów takich jak papier, folia lub przędza.

(2)

Podczas postępowania zwrócono uwagę na poważne obawy, jakie występują na rynkach wysokiej jakości tulei papierowych oraz tulei niskowartościowych w niektórych regionach Europy północnej. Na pierwszym etapie postępowania strony przedstawiły środki zaradcze w celu podjęcia działań zapobiegającym tym obawom. Strony zaproponowały zbycie zakładu w Svebergu w Norwegii, który produkuje oba wyżej wymienione produkty.

(3)

Środek ten prawie w całości usuwa powstały na skutek koncentracji przyrost udziałów w rynku. Jednakże przeprowadzone w pierwszym etapie postępowania badania rynku wykazały, iż uczestnicy rynku mają obawy co do środków zaradczych, w szczególności w odniesieniu do ich nieodpowiedniego położenia geograficznego oraz rentowności zbywanego przedsiębiorstwa. Ponieważ na tym etapie środek ten nie usunął w pełni istniejących poważnych obaw w dniu 5 lipca 2004 r., Komisja wszczęła drugi etap postępowania.

(4)

Podczas drugiego etapu postępowania strony, przedstawiając przekonywujące dowody dotyczące kosztów związanych z transportem, były w stanie usunąć obawy co do położenia zakładu w Svebergu. Ponadto strony zaproponowały rozwiązanie zezwalające na rozstrzygnięcie wątpliwości dotyczących naruszenia zasad konkurencji, tak aby przed zakończeniem przez strony transakcji Komisja mogła zapewnić odpowiedniego kupca. Środek ten zapewnił rentowność zakładu. Drugie badanie rynku potwierdziło to stanowisko.

(5)

Tekturę na tuleje wykonuje się z materiałów takich jak papier lub karton i stosuje się głównie do produkcji tulei papierowych. Kluczową cechą tektury jest jej odporność na rozwarstwianie, którą wyraża się w dżulach na metr kwadratowy (J/m2). Istnieje jedynie ograniczony stopień zastępowalności po stronie popytu i podaży. Producenci tektury o wysokiej odporności na rozwarstwianie (> 375 J/m2) mogą z łatwością przejść na produkcję tektur o niskiej odporności na rozwarstwianie (< 375 J/m2), podczas gdy producenci wyrobów o niskiej odporności, aby produkować tekturę o wysokiej odporności, muszą dokonać niezbędnych inwestycji. W związku z powyższym tektura na tuleje o wysokiej i niskiej odporności stanowi odpowiedni rynek produktów w odniesieniu do tektury na tuleje.

(6)

Tuleje papierowe to tuby wykonane z tektury zwijane spiralnie lub równolegle, które zazwyczaj służą do nawijania różnorodnych produktów (na przykład papieru, folii lub przędzy). Tuleje papierowe podlegają wyraźnym ograniczeniom względem zastępowalności po stronie popytu, jakkolwiek niektóre z nich mogą mieć wiele zastosowań. Badanie rynku potwierdziło, że szczególnie do produkcji wyrobów o wysokiej wartości, takich jak wysokiej jakości tulei papierowych (PMC) oraz nośników przędzy, potrzebne są specjalne maszyny oraz specjalistyczna wiedza. Istnieje dostateczny poziom zastępowalności po stronie podaży między mniej zaawansowanymi tulejami. Nakładanie powłok na tuleje wymaga jednak dodatkowych inwestycji.

(7)

W rezultacie można rozróżnić trzy różne rynki produktów: jeden na tuleje papierowe wysokiej jakości, jeden na nośniki przędzy i jeden na tuleje niskowartościowe, pozostawiając otwartą kwestię, czy tuleje pokryte folią stanowią odrębny rynek produktowy, gdyż ocena konkurencyjna jest taka sama w oparciu o dowolną wziętą pod uwagę definicję.

(8)

Tektura na tuleje: Nawet jeśli badania rynku wykazały, że dostawcy skupiają uwagę na szerszych rynkach, rynek tektury na tuleje obejmuje wszakże cały EOG. Producenci tektury na tuleje posiadają co najmniej trzy przedsiębiorstwa w EOG, z których dostarczają tekturę na tuleje na całą Europę.

(9)

Tuleje: Strony zaproponowały, aby powstał rynek geograficzny EOG na wszystkie rodzaje tulei. Jednakże strony uznały również, że niektóre regiony w EOG mają szczególnie intensywną wymianę handlową tulejami, co może prowadzić do stworzenia odpowiednich geograficznych rynków. Te regiony to: i) Europa kontynentalna (2), ii) kraje skandynawskie (3), iii) Finlandia; oraz iv) Zjednoczone Królestwo i Irlandia.

(10)

Wysokiej jakości tuleje papierowe: Ogólna wielkość sprzedaży dla odbiorców, którzy znajdują się maksymalnie 500 km od zakładów zaopatrujących, dla każdej ze stron wynosi [80–100 %] (4). Pomimo iż w Europie kontynentalnej występują liczne przepływy handlowe, jedynie niewielkie przepływy występują pomiędzy tym regionem a Skandynawią, Finlandią oraz Zjednoczonym Królestwie/Irlandią.

(11)

W wyniku badań rynku określone zostały cztery rynki geograficzne: i) Europa kontynentalna (pozostawiając otwartą kwestię, czy zgodnie z sugestiami niektórych respondentów dalszy podział na część północną i południową jest odpowiedni); ii) kraje skandynawskie (pozostawiając otwartą kwestię, czy należy do nich zaliczyć również Danię); iii) Finlandia; oraz iv) Zjednoczone Królestwo/Irlandia. Podział rynku kontynentalnego oraz kwestia, czy rynek skandynawski powinien obejmować Danię, może pozostać otwarta, ponieważ nie zmieni to dokonanej oceny konkurencji.

(12)

Nośniki przędzy: W tym przypadku kwestia, czy rynek powinien zostać określony zgodnie z powyżej wymienionymi regionami czy zgodnie z obszarem EOG, może pozostać otwarta, gdyż ostateczna decyzja jest taka sama w oparciu o dowolna wziętą pod uwagę definicję rynku.

(13)

Tuleje niskowartościowe: Badanie rynku nie potwierdziło proponowanej przez strony definicji rynku EOG. Większość odbiorców, którzy odpowiedzieli na badania rynku, określiła rynki regionalne, a nawet wskazała, że kupuje tuleje niskowartościowe we własnym kraju.

(14)

Podobnie jak w przypadku wysokiej jakości tulei papierowych, region kontynentalny wskazuje równie intensywną działalność handlową. W związku z tym można określić następujące rynki: i) Zjednoczone Królestwo/Irlandia; ii) Finlandia; iii) Europa kontynentalna włącznie z Danią, pozostawiając otwartą kwestię, czy powinna zostać podzielona na północną i jedną lub kilka części południowych; oraz iv) Norwegia i Szwecja, pozostawiając otwartą kwestię, czy stanowią one rynki krajowe czy połączony rynek regionalny. Definicję tę można pozostawić otwartą, gdyż ocena konkurencyjna jest taka sama w oparciu o dowolną wziętą pod uwagę definicję rynku.

(15)

Zgłoszona transakcja stanowi zagrożenie dla rynku najwyższej jakości tulei papierowych w Skandynawii, możliwych rynków regionalnych – lub rynków EOG – nośników przędzy oraz rynku norweskiego – lub rynku obejmującego Norwegię i Szwecję – tulei niskowartościowych.

(16)

Wysokiej jakości tuleje papierowe: Na rynku skandynawskim przedsiębiorstwo Ahlstrom z udziałem w rynku wynoszącym [70–80 %] * jest bezsprzecznie największym dostawcą. Sonoco ([0–10 %] *) w porównaniu do Corenso and Paul jest jednak stosunkowo małym dostawcą. W wyniku koncentracji jedna z obecnie istniejących czterech możliwości podaży wysokiej jakości tulei papierowych w regionie zostanie wyeliminowana. Ze względu na wymaganą na tym rynku produktów wysoką jakość, w najbliższym czasie nie przewiduje się wejścia na rynek nowych podmiotów. Istniały obawy, że wraz z ich wzmacniającą się pozycją firma Sonoco/Ahlstrom stanie się niezbędna dla dużych odbiorców, a zatem będzie w stanie wyprzeć z rynku drobnych dostawców.

(17)

Nośniki przędzy: Jedynym regionem, gdzie mogą wystąpić poważne obawy jest Finlandia (Ahlstrom [60–70 %] *, Sonoco: [20–30 %] *). Wielkość rynku fińskiego jest ograniczona, gdyż jego rozmiar wynosi mniej niż 0,5 % rynku europejskiego. Obecni i potencjalni konkurenci mają znaczny nadmiar zdolności produkcyjnych, który pozwoliłyby im na zaspokojenie jakiegokolwiek nowego zapotrzebowania na rynku fińskim. Badanie rynku nie wykazało żadnych istotnych obaw w stosunku do tego produktu.

(18)

Tuleje niskowartościowe: Transakcja ta wzbudziła zaniepokojenie na rynku obejmującym Norwegię i Szwecję (Ahlstrom: [40–50 %] *, Sonoco: [10–20 %] *) oraz na potencjalnym norweskim rynku krajowym (Ahlstrom: [30–40 %] *, Sonoco: [40–50 %] *). Rozbieżność pomiędzy mniejszymi a większymi podmiotami jest w chwili obecnej istotna i na skutek koncentracji znacznie wzrośnie. Badania rynku zwróciły uwagę na obawy związane ze wzrostem cen na tych rynkach w związku z przeprowadzoną koncentracją.

(19)

Zgłoszona koncentracja wzbudziła poważne wątpliwości w sprawie jej zgodności ze wspólnym rynkiem w odniesieniu do rynku najwyższej jakości tulei papierowych (PMC) w Skandynawii oraz niskowartościowych tulei na potencjalnym norweskim rynku krajowym oraz rynku obejmującym Norwegię i Szwecję.

(20)

W drugiej fazie postępowania strony ponownie zaproponowały zbycie głównych zakładów produkcyjnych firmy Ahlstrom położonych w Svebergu (Norwegia) na rzecz zewnętrznego nabywcy (5). Główne powody, dla których Komisja odmówiła w pierwszej fazie postępowania zbycia zakładu w Svebergu za pierwszym razem, związane były z jego odizolowanym położeniem geograficznym oraz niepewnością co do jego żywotności finansowej.

(21)

Strony przedstawiły wiarygodne dowody wskazujące, iż położenie geograficzne zakładu nie stanowi poważnej przeszkody. Sveberg w istocie korzysta ze zjawiska polegającego na tym, iż w Skandynawii stawki przewozowe w regionach północno-południowych są znacznie niższe niż w regionach południowo-północnych. Sytuacja ta jest korzystna dla Svebergu, położonego w północnej Norwegii, ponieważ wielu obecnych i potencjalnych odbiorców znajduje się na południu kraju. Zbycie zakładu w Svebergu na rzecz odpowiedniego i niezależnego nabywcy zewnętrznego, które ma zostać zatwierdzone przez Komisję, będzie tym samym gwarancją rentowności przedsiębiorstwa. Podczas badania rynku w pierwszej fazie postępowania przedstawiona propozycja rozwiązania polegające na zbyciu zakładu w Svebergu została stanowczo odrzucona. Jednakże wielu krytycznych w ocenie respondentów było zdania, że byliby oni bardziej przychylni zbyciu pod warunkiem, że znajdzie się odpowiedni nabywca.

(22)

Zbycie zakładu w Svebergu wyeliminowałoby przyrost udziałów we wszystkich rynkach, co do których wyrażono obawy, z wyjątkiem norwesko/szwedzkiego rynku tulei niskowartościowych. Na rynku tym przyrost udziałów zostanie zmniejszony z [10–20 %] * do [0–10 %] *, pozostawiając połączonym przedsiębiorstwom udział w rynku na poziomie [40–50 %] *. Nawet jeśli przyrost ten nie zostanie całkowicie usunięty, działalność ta pozwoliłaby na wejście nowego podmiotu na rynek norwesko-szwedzki. Pozwoliłoby to wówczas na wyrównanie liczby podmiotów na tym rynku. Jeśli jeden z mniejszych aktywnych na rynku konkurentów zakupi zakład w Svebergu, zapewni to większą równowagę na rynku, a działalność Sonoco/Ahlstrom zostanie poddana należytym ograniczeniom konkurencyjnym.

(23)

Na podstawie zobowiązań przedstawionych przez strony zgłoszona koncentracja nie wzbudza poważnych wątpliwości odnośnie do jej zgodności ze wspólnym rynkiem i Porozumienia EOG. Decyzja ta została przyjęta na mocy art. 8 ust. 2 rozporządzenia (EWG) nr 4064/89 oraz art. 57 Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym.