17.12.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 368/1

(1)

Pakt stabilności i wzrostu ma na celu zapewnienie dyscypliny budżetowej w całej Unii i określa ramy zapobiegania nadmiernemu deficytowi sektora instytucji rządowych i samorządowych oraz jego korygowania. Pakt stabilności i wzrostu opiera się na dążeniu do zapewnienia zdrowych finansów publicznych jako środka służącego umocnieniu warunków stabilności cen oraz silnego, trwałego wzrostu gospodarczego opartego na stabilności finansowej, wspierając tym samym osiągnięcie celów Unii w zakresie zrównoważonego wzrostu i zatrudnienia.

(2)

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 473/2013 ustanawia przepisy dotyczące ściślejszego monitorowania polityk budżetowych w strefie euro oraz zapewniania spójności budżetów krajowych z wytycznymi dotyczącymi polityki gospodarczej wydawanymi w kontekście paktu stabilności i wzrostu oraz europejskiego semestru. Ponieważ działania o wyłącznie budżetowym charakterze mogą być niewystarczające do zapewnienia trwałej korekty nadmiernego deficytu, może zaistnieć konieczność podjęcia dodatkowych działań politycznych oraz reform strukturalnych.

(3)

Artykuł 9 rozporządzenia (UE) nr 473/2013 zawiera szczegółowe ustalenia dotyczące programów partnerstwa gospodarczego, które mają przedkładać państwa członkowskie, których walutą jest euro, objęte procedurą nadmiernego deficytu. Ponieważ program partnerstwa gospodarczego ustanawia plan działań mających przyczynić się do skutecznej i trwałej korekty nadmiernego deficytu, powinien on określać w szczególności informacje na temat głównych reform budżetowych o charakterze strukturalnym – dotyczących zwłaszcza systemów podatkowego, emerytalnego i opieki zdrowotnej oraz ram budżetowych.

(4)

W dniu 27 kwietnia 2009 r. Rada przyjęła decyzję 2009/417/WE (2), na mocy której Hiszpania została objęta procedurą nadmiernego deficytu. W dniu 21 czerwca 2013 r. Rada przyjęła zmienione zalecenie na podstawie art. 126 ust. 7 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) w ramach procedury nadmiernego deficytu, która została wszczęta przed wejściem w życie rozporządzenia (UE) nr 473/2013.

(5)

W dniu 1 października 2013 r., w terminie określonym w art. 9 ust. 3 i art. 17 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 473/2013, Hiszpania przedłożyła Komisji i Radzie swój program partnerstwa gospodarczego określający w szczególności reformy budżetowe o charakterze strukturalnym mające zapewnić skuteczną i trwałą korektę nadmiernego deficytu. Program partnerstwa gospodarczego obejmuje środki mające na celu wdrożenie zaleceń z 2013 r. skierowanych do Hiszpanii zaleceniem Rady z dnia 9 lipca 2013 r. (3) („zalecenie Rady z dnia 9 lipca 2013 r.”): (i) zróżnicowaną konsolidację budżetową stymulującą wzrost gospodarczy (zalecenia 1 i 2); (ii) przywrócenie kredytowania gospodarki (zalecenie 3); (iii) walkę z bezrobociem i społecznymi konsekwencjami kryzysu (zalecenia 4, 5 i 6); (iv) wspieranie konkurencyjności i wzrostu gospodarczego (zalecenia 7 i 8) oraz (v) modernizację administracji publicznej (zalecenie 9).

(6)

Hiszpania zamierza wprowadzić następujące środki budżetowe o charakterze strukturalnym: (i) ścisłe monitorowanie sytuacji budżetowej na szczeblu regionalnym i lokalnym; (ii) utworzenie niezależnej instytucji budżetowej; (iii) obniżenie wydatków na opiekę zdrowotną i administrację publiczną; (iv) wyeliminowanie zaległości w zobowiązaniach cywilnoprawnych sektora publicznego; (v) ograniczenie inercji cen w wydatkach i dochodach publicznych; (vi) stabilizacja systemu emerytalnego; (vii) uproszczenie systemu podatkowego i poprawa jego efektywności; (viii) walka z gospodarką nieformalną oraz (ix) zwiększenie efektywności administracji publicznej. Można oczekiwać, że środki te, jeżeli zostaną skutecznie wdrożone, przyczynią się do trwałej korekty nadmiernego deficytu Hiszpanii.

(7)

W hiszpańskim programie partnerstwa gospodarczego przedstawia się także postępy osiągnięte w poprawie monitorowania sytuacji finansowej regionów zgodnie z ustawą o stabilności budżetowej, a także fundusz płynności regionów i system płatności dla dostawców. W programie nie uwzględniono natomiast dodatkowych kroków, które wzmocniłyby ścisłe i przejrzyste wdrażanie środków zapobiegawczych i naprawczych przewidzianych w ustawie o stabilności budżetowej. Takie działania mogłyby polegać na przykład na publikacji w stosownym terminie kwartalnych sprawozdań z oceny regionalnych planów gospodarczych i finansowych oraz na publikacji uzasadnień decyzji w sprawie nałożenia kar na podmioty nieprzestrzegające przepisów oraz decyzji w sprawie odstąpienia od nałożenia kar w takich przypadkach.

(8)

Powołanie niezależnej instytucji budżetowej zgodnie z wymogami rozporządzenia (UE) nr 473/2013 powinno przyczynić się do poprawy monitorowania hiszpańskich finansów publicznych oraz do wczesnego wykrywania odstępstw od realizacji celów budżetowych. Niezależna instytucja budżetowa będzie także doradzać w kwestii wprowadzania przewidzianych w ustawie o stabilności budżetowej środków zapobiegawczych, naprawczych i służących egzekwowaniu przepisów, a także w sprawie określania celów budżetowych dla regionów. Należałoby jednak wzmocnić niektóre przepisy instytucjonalne w obecnym projekcie, aby zabezpieczyć niezależność funkcjonalną i operacyjną instytucji budżetowej.

(9)

W programie partnerstwa gospodarczego nie przedstawia się co prawda planów kompleksowego, systematycznego przeglądu głównych pozycji wydatków do marca 2014 r., jak określono w zaleceniach z 2013 r. dla Hiszpanii, środki racjonalizujące wydatki na opiekę zdrowotną, politykę zatrudnienia i na administrację publiczną dają jednak pogląd na najważniejsze pozycje wydatków. Jeżeli chodzi o wydatki na opiekę zdrowotną, takie kroki jak przegląd koszyka świadczeń i referencyjnych cen produktów leczniczych, a także wprowadzenie scentralizowanej platformy zakupów dla sektora ochrony zdrowia mogłyby zwiększyć efektywność wykorzystania zasobów publicznych. Jeżeli chodzi o administrację publiczną, oczekuje się, że reformy przyniosą oszczędności w ciągu trzech lat dzięki poprawie ogólnej efektywności, w szczególności za sprawą wyeliminowania dublujących się struktur administracyjnych, zredukowania kosztów ogólnych, racjonalizacji tzw. administracji „instytucjonalnej”, a także dzięki reformie podmiotów lokalnych. Uzyskanie spodziewanych oszczędności będzie wymagać ścisłego monitorowania i egzekwowania wszystkich tych środków. Zwiększenie efektywności w średnim okresie zależy także w dużej mierze od zaangażowania regionów w reformę administracji publicznej.

(10)

W toku jest nowelizacja ustawy o stabilności budżetowej, która ma zwiększyć kompetencje ministerstwa finansów w zakresie monitorowania sytuacji pod względem płynności finansowej i zaległości finansowych na poszczególnych szczeblach sektora instytucji rządowych i samorządowych. Ma to wyeliminować zaległości sektora publicznego w spłacie zobowiązań cywilnoprawnych i zapobiec ryzyku dla równowagi finansowej organów administracji publicznej, jakie może wiązać się z kumulowaniem takich zaległości. Ten projekt ustawy sam w sobie wzmacnia dyscyplinę budżetową we wszystkich podsektorach sektora instytucji rządowych i samorządowych.

(11)

Projekt ustawy w sprawie deindeksacji ma znieść mechanizmy indeksacji cen i opłat administrowanych. Z zakresu tej ustawy wyłączone są obowiązujące mechanizmy dotyczące rokowań zbiorowych, instrumentów sektora finansowego, rent i emerytur. Systemy indeksacji rent i emerytur są przedmiotem osobnej reformy, o której mowa w motywie 12. Po wejściu w życie tej ustawy spodziewane są pewne oszczędności budżetowe. Ma ona jednocześnie przyczynić się do ograniczenia wpływu efektów drugiej rundy na ceny, a także zwiększyć siłę nabywczą i konkurencyjność.

(12)

Wprowadzono istotne zmiany w systemie emerytalno-rentowym. Równie znaczące zmiany są w planach. Proponowana regulacja czynnika stabilności i nowy wzór indeksacji rent i emerytur, wraz z reformą wcześniejszych emerytur przyjętą w marcu 2013 r., stanowią ważne kroki w kierunku zwiększenia stabilności finansów publicznych i powstrzymania szybko rosnących wydatków na emerytury i renty.

(13)

Jeżeli chodzi o systematyczny przegląd systemu podatkowego (zalecenie 2), w programie partnerstwa gospodarczego wspomina się o wnioskach grupy ekspertów, które będą przedstawione w lutym 2014 r., po czym zostaną poddane ocenie rządu. W programie tym przedstawia się także środki, takie jak nowy podatek od gazu fluorowodorowego, wprowadzone w związku z zaleceniem podjęcia dodatkowych działań w kwestii podatków środowiskowych.

(14)

W programie partnerstwa gospodarczego mowa jest także o środkach zwalczania oszustw podatkowych i pracy nierejestrowanej. Należy do nich m.in. roczny plan kontroli podatkowych i celnych, który ma zostać przyjęty na początku 2014 r., oraz dalsza realizacja planu działań przeciwko oszustwom w dziedzinie zatrudnienia i zabezpieczenia społecznego. Oczekuje się, że powyższe środki przyniosą dodatkowe dochody, przyczyniając się do konsolidacji budżetowej.

(15)

W programie partnerstwa gospodarczego poświęcono wiele uwagi sprawom rynku pracy, takim jak ocena reformy rynku pracy z 2012 r., trwająca reforma aktywnej polityki rynku pracy, realizacja strategii zatrudnienia i przedsiębiorczości młodzieży oraz wprowadzenie partnerstw publiczno-prywatnych w pośrednictwie pracy. Nie przedstawiono jednak konkretnych planów dalszej modernizacji publicznych służb zatrudnienia, które wykraczałyby poza współpracę z prywatnymi agencjami zatrudnienia. Ponadto po ocenie reformy rynku pracy z 2012 r. w programie partnerstwa gospodarczego nie przewidziano środków pogłębiających tę reformę. Mimo to wydaje się, że reforma ta sprzyja wewnętrznej elastyczności przedsiębiorstw i ograniczeniu wzrostu płac, dzięki czemu, przy pozostałych czynnikach niezmienionych, powstrzymuje utratę miejsc pracy.

(16)

Reformy na rynkach produktów i usług również idą w dobrym kierunku. W programie partnerstwa gospodarczego podano informacje o takich środkach jak projekt ustawy w sprawie zagwarantowania jedności rynku, projekt ustawy o usługach świadczonych w ramach wolnych zawodów oraz ustawa o przedsiębiorczości. Ponadto w programie zwrócono uwagę na środki, które mają zmniejszyć deficyt taryfowy w zakresie energii elektrycznej. Te jeszcze nieukończone środki miałyby powstrzymać narastanie długu związanego z taryfą dla energii elektrycznej oraz powiązanego z nim zobowiązania warunkowego dla finansów publicznych,

17.12.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 368/4

(1)

Pakt stabilności i wzrostu ma na celu zapewnienie dyscypliny budżetowej w całej Unii i określa ramy zapobiegania nadmiernemu deficytowi sektora instytucji rządowych i samorządowych oraz jego korygowania. Pakt stabilności i wzrostu opiera się na dążeniu do zapewnienia zdrowych finansów publicznych jako środka służącego umocnieniu warunków stabilności cen oraz silnego, trwałego wzrostu gospodarczego opartego na stabilności finansowej, wspierając tym samym osiągnięcie celów Unii w zakresie zrównoważonego wzrostu i zatrudnienia.

(2)

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 473/2013 ustanawia przepisy dotyczące ściślejszego monitorowania polityk budżetowych w strefie euro oraz zapewniania spójności budżetów krajowych z wytycznymi dotyczącymi polityki gospodarczej wydawanymi w kontekście paktu stabilności i wzrostu oraz europejskiego semestru. Ponieważ działania o wyłącznie budżetowym charakterze mogą być niewystarczające do zapewnienia trwałej korekty nadmiernego deficytu, może zaistnieć konieczność podjęcia dodatkowych działań politycznych oraz reform strukturalnych.

(3)

Artykuł 9 rozporządzenia (UE) nr 473/2013 zawiera szczegółowe ustalenia dotyczące programów partnerstwa gospodarczego, które mają przedkładać państwa członkowskie, których walutą jest euro, objęte procedurą nadmiernego deficytu. Ponieważ program partnerstwa gospodarczego ustanawia plan działań mających przyczynić się do skutecznej i trwałej korekty nadmiernego deficytu, powinien on zawierać w szczególności informacje na temat głównych reform budżetowych o charakterze strukturalnym – dotyczących zwłaszcza systemów podatkowego, emerytalnego i opieki zdrowotnej oraz ram budżetowych.

(4)

W dniu 27 kwietnia 2009 r. Rada przyjęła decyzję 2009/414/WE (2), na mocy której Francja została objęta procedurą nadmiernego deficytu. W dniu 21 czerwca 2013 r. Rada przyjęła zmienione zalecenie na podstawie art. 126 ust. 7 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) w ramach procedury nadmiernego deficytu („zalecenie Rady z dnia 21 czerwca 2013 r.”), która została wszczęta przed wejściem w życie rozporządzenia (UE) nr 473/2013. W związku z tym Francja była zobowiązana do przedłożenia programu partnerstwa gospodarczego do dnia 1 października 2013 r.

(5)

W dniu 1 października 2013 r., w terminie określonym w art. 9 ust. 3 i art. 17 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 473/2013, Francja przedłożyła Komisji i Radzie program partnerstwa gospodarczego określający w szczególności reformy budżetowe o charakterze strukturalnym mające zapewnić skuteczną i trwałą korektę nadmiernego deficytu. Program partnerstwa gospodarczego obejmuje środki mające na celu wdrożenie zaleceń z 2013 r. skierowanych do Francji zaleceniem Rady z dnia 9 lipca 2013 r. (3) („zalecenie Rady z dnia 9 lipca 2013 r.”): (i) zapewnienie długookresowej stabilności finansów publicznych (zalecenie 1) przy jednoczesnym uproszczeniu systemu podatkowego (zalecenie 5); (ii) odzyskanie konkurencyjności poprzez zastosowanie środków ograniczających koszty produkcji (zalecenie 2), poprawę otoczenia biznesu (zalecenie 3) i zwiększenie konkurencji (zalecenie 4); a także (iii) walkę z bezrobociem i nierównością na rynku pracy (zalecenie 6).

(6)

Osią programu partnerstwa gospodarczego są środki, które, z bardzo nielicznymi wyjątkami, zostały już wdrożone lub trwa procedura ich przyjęcia. W programie w ograniczonym zakresie przedstawia się strategię polityczną rządu na okres do 2015 r., czyli do terminu skorygowania nadmiernego deficytu. Francja prowadzi lub planuje wprowadzić następujące reformy budżetowe o charakterze strukturalnym: (i) środki ograniczające deficyt sektora instytucji rządowych i samorządowych, w szczególności działania powstrzymujące wzrost wydatków; (ii) utworzenie niezależnej rady budżetowej; (iii) reforma systemu emerytalnego; (iv) uproszczenie systemu podatkowego oraz (v) obniżenie kosztów pracy. Wśród dodatkowych reform strukturalnych, mających wpływ na wzrost gospodarczy i konkurencyjność, a zatem pośrednio wpływających na ograniczenie deficytu, należy wymienić: (i) wsparcie dla potencjału przedsiębiorstw w zakresie innowacji i eksportu; (ii) środki zwiększające konkurencję i efektywność w sektorach sieciowych i niektórych sektorach regulowanych; (iii) reformę rynku pracy oraz (iv) wsparcie dla zatrudnienia młodzieży.

(7)

Jeżeli chodzi o finanse publiczne, podjęte działania służą osiągnięciu docelowych wartości deficytu nominalnego, wyznaczonych w zaleceniu Rady z dnia 21 czerwca 2013 r., gdyż w ramach tych działań usiłuje się ograniczyć wzrost wydatków, w tym wydatków na opiekę zdrowotną. W tym celu w ramach trwającego przeglądu wydatków przeprowadzono szereg ocen polityki publicznej, których wyniki zostały uwzględnione w konkretnych propozycjach, jednak oczekiwane oszczędności nie zostały systematycznie przedstawione w ujęciu liczbowym. Ponadto część zapowiedzianych dotychczas środków polega na ograniczeniu lub zniesieniu zwolnień podatkowych lub zwolnień ze składek na ubezpieczenia społeczne, co raczej zwiększy obciążenie podatkowe niż obniży wydatki. Ogólnie rzecz biorąc, dopiero przyszłość pokaże, na ile przegląd wydatków faktycznie przełoży się na szeroko zakrojone reformy polityki rządowej, zakresu działalności sektora publicznego i sposoby świadczenia usług publicznych. Rząd rozpoczął także reformę decentralizacyjną, która ma doprecyzować zadania władz lokalnych i rządu centralnego, aby podnieść efektywność wydatków władz lokalnych. Na obecnym etapie nie ma jednak jasności co do tego, czy proces ten rzeczywiście przyczyni się do racjonalizacji wydatków na poziomie lokalnym, a spodziewane oszczędności nie zostały przedstawione w ujęciu liczbowym. Oprócz znacznej kwoty oszczędności, które planuje się osiągnąć w 2014 r., w programie partnerstwa gospodarczego zamieszczono niewiele informacji na temat środków, które poprawiłyby efektywność kosztową wydatków na opiekę zdrowotną w średnim i długim okresie, w tym w obszarze produktów leczniczych, w kontekście przewidywanego wzrostu tych wydatków.

(8)

Wzmocniono zarządzanie finansami publicznymi, zwłaszcza za sprawą powołania Wysokiej Rady ds. Finansów Publicznych. Wysoka Rada ds. Finansów Publicznych, której niezależność jest zapewniona na mocy prawa, wydaje opinię na temat scenariuszy makroekonomicznych, na których oparte są projekty budżetu i programy stabilności, oraz wydaje opinie w sprawie spójności rocznych celów budżetowych z wieloletnią strategią budżetową. Ze względu na swoją rolę Wysoka Rada ds. Finansów Publicznych zaopiniowała program stabilności przedstawiony przez Francję w dniu 30 kwietnia 2013 r. oraz projekt planu budżetowego.

(9)

Można oczekiwać, że planowana reforma emerytalna przyczyni się do długoterminowej stabilności systemu emerytalnego. Środki wprowadzone na okres do 2020 r. dotyczą głównie strony dochodów, w tym obejmują podniesienie składek na ubezpieczenia społeczne zarówno dla pracowników, jak i dla pracodawców, przed czym przestrzegała Rada w zaleceniu Rady z dnia 9 lipca 2013 r. Rząd zobowiązał się do zrównoważenia wpływu, jaki planowana reforma emerytalna wywrze na koszty pracy w 2014 r., poprzez obniżenie składek na ubezpieczenie rodzinne. Od 2020 r. okres składkowy wymagany do uzyskania emerytury w pełnym wymiarze będzie stopniowo wydłużany, aż do 43 lat w 2035 r. Planowana reforma nie stanowi pełnej realizacji zalecenia Rady z dnia 9 lipca 2013 r., gdyż proponowane środki mają zmniejszyć niedobory finansowe w systemie emerytalnym tylko o połowę do 2020 r. Jeżeli chodzi o system emerytalny, przegląd nie objął zakresu systemów dla pracowników sektora publicznego ani szczególnych przepisów dotyczących tych systemów. Ponadto niedobory finansowe w systemie emerytalnym mogą do 2020 r. stać się nawet większe niż zakładano, jeżeli okaże się, że scenariusz makroekonomiczny, na którym oparto reformę, jest zbyt optymistyczny, czego nie można całkowicie wykluczyć, biorąc pod uwagę aktualną sytuację gospodarczą. Wysoce niepewne jest, jakie koszty dla budżetu pociągną za sobą planowane środki, zgodnie z którymi w większym zakresie będzie uwzględniać się pracę w ciężkich warunkach. Jest to dodatkowe ryzyko dla perspektyw finansowych systemu emerytalnego.

(10)

Podjęto kolejne działania mające uprościć system podatkowy i zwiększyć jego efektywność: wprowadzono dalsze ograniczenia wydatków podatkowych i zaproponowano podwyższenie podatków związanych z ochroną środowiska. Z drugiej strony, oprócz jednego środka przyjętego już w 2013 r., którego skutki będą bardziej odczuwalne w 2014 r., w projekcie planu budżetowego nie przewiduje się żadnych środków ograniczających preferencyjne traktowanie zadłużenia w systemie opodatkowania przedsiębiorstw. Po przedłożeniu projektu planu budżetowego Komisji i Radzie wprowadzono w nim zmiany, których faktycznym rezultatem będzie podwyższenie ustawowej stawki podatku od osób prawnych w przypadku dużych przedsiębiorstw. Jest to sprzeczne z zaleceniem Rady z dnia 9 lipca 2013 r., zgodnie z którym należy obniżyć ustawowe stawki podatku, a jednocześnie poszerzyć podstawę opodatkowania. Ponadto, mimo że w grudniu 2012 r. zapadła decyzja o zmianie stawek podatku od wartości dodanej od stycznia 2014 r., w programie partnerstwa gospodarczego nie ma informacji o środkach, które zgodnie z zaleceniem Rady prowadziłyby do dalszego zbliżenia obniżonych stawek do stawki standardowej. W programie partnerstwa gospodarczego przedstawiono działania zmierzające do podwyższenia podatków związanych z ochroną środowiska, tymczasem w dniu 29 października rząd zapowiedział zawieszenie podatku ekologicznego od samochodów ciężarowych.

(11)

Można oczekiwać, że przyjęte przez rząd środki wspierania konkurencyjności kosztowej ograniczą wzrost kosztów pracy związany ze środkami konsolidacji budżetowej przyjętymi od 2010 r. W szczególności ulga podatkowa na konkurencyjność i zatrudnienie, przyjęta w grudniu 2012 r., znacznie obniża koszty pracy w przypadku wynagrodzeń poniżej dwuipółkrotności minimalnego wynagrodzenia. Dodatkowo rząd nie tylko zobowiązał się do zrównoważenia skutków planowanej reformy emerytalnej w 2014 r., ale także zapowiedział wprowadzenie nowej reformy finansowania systemu ubezpieczeń społecznych, która ma zdywersyfikować dochody i ograniczyć wpływ reformy na koszty pracy. Obecnie dostępne są jednak tylko nieliczne szczegóły na temat tej reformy.

(12)

W programie partnerstwa gospodarczego przedstawiono szereg reform strukturalnych, które wprowadzono w celu pobudzenia wzrostu gospodarczego, zwiększenia konkurencyjności i zwalczania bezrobocia. Aby zwiększyć konkurencyjność, rząd wprowadził środki ułatwiające dostęp do finansowania w przypadku innowacyjnych projektów oraz środki wspierające przedsiębiorstwa eksportowe. Zapoczątkowano inicjatywy mające ułatwić kontakty przedsiębiorstw z administracją. Ponadto w programie partnerstwa gospodarczego wymieniono ukierunkowane środki, które mają zwiększyć konkurencję w niektórych sektorach regulowanych (na przykład wśród notariuszy i księgowych), ale działania te nie realizują w pełni zaleceń z 2013 r. skierowanych do Francji, w których wzywano do ambitnej reformy sektora usług. W programie partnerstwa gospodarczego przedstawiono także reformę systemu kolejowego. Ma ona zwiększyć wydajność systemu kolejowego, ale nie prowadzi do otwarcia krajowych przewozów pasażerskich na konkurencję, do czego wzywała Rada w zaleceniach z 2013 r. dla Francji. W programie partnerstwa gospodarczego zaprezentowano także istotne środki służące walce z bezrobociem, jednak większość z nich była już znana w momencie wydania zalecenia Rady z dnia 9 lipca 2013 r. Ustawę z dnia 14 czerwca 2013 r. w sprawie ochrony zatrudnienia, środki wspierające zatrudnienie szczególnie młodych ludzi i starszych pracowników, a także przyszłą reformę systemów szkolenia zawodowego i przyuczenia do zawodu należy uznać za właściwy krok w kierunku usprawnienia funkcjonowania rynku pracy, a tym samym – wzmocnienia potencjału Francji w zakresie wzrostu gospodarczego. Z drugiej strony, negocjacje w sprawie systemu zasiłków dla bezrobotnych odroczono do 2014 r.,

17.12.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 368/7

(1)

Pakt stabilności i wzrostu ma na celu zapewnienie dyscypliny budżetowej w całej Unii i określa ramy zapobiegania nadmiernemu deficytowi sektora instytucji rządowych i samorządowych oraz jego korygowania. Pakt stabilności i wzrostu opiera się na dążeniu do zapewnienia zdrowych finansów publicznych jako środka służącego umocnieniu warunków stabilności cen oraz silnego, trwałego wzrostu gospodarczego opartego na stabilności finansowej, wspierając tym samym osiągnięcie celów Unii w zakresie zrównoważonego wzrostu i zatrudnienia.

(2)

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 473/2013 ustanawia przepisy dotyczące ściślejszego monitorowania polityk budżetowych w strefie euro oraz zapewniania spójności budżetów krajowych z wytycznymi dotyczącymi polityki gospodarczej wydawanymi w kontekście paktu stabilności i wzrostu oraz europejskiego semestru. Ponieważ działania o wyłącznie budżetowym charakterze mogą być niewystarczające do zapewnienia trwałej korekty nadmiernego deficytu, może zaistnieć konieczność podjęcia dodatkowych działań politycznych oraz reform strukturalnych.

(3)

Artykuł 9 rozporządzenia (UE) nr 473/2013 zawiera szczegółowe ustalenia dotyczące programów partnerstwa gospodarczego, które mają przedkładać państwa członkowskie, których walutą jest euro, objęte procedurą nadmiernego deficytu. Ponieważ program partnerstwa gospodarczego ustanawia plan działań mających przyczynić się do skutecznej i trwałej korekty nadmiernego deficytu, powinien on zawierać w szczególności informacje na temat głównych reform budżetowych o charakterze strukturalnym – dotyczących zwłaszcza systemów podatkowego, emerytalnego i opieki zdrowotnej oraz ram budżetowych.

(4)

W dniu 2 grudnia 2009 r. Rada przyjęła decyzję zgodnie z art. 126 ust. 6 Traktatu, na mocy której Słowenia została objęta procedurą nadmiernego deficytu. W dniu 21 czerwca 2013 r. Rada przyjęła zmienione zalecenie na podstawie art. 126 ust. 7 Traktatu w ramach procedury nadmiernego deficytu, która została wszczęta przed wejściem w życie rozporządzenia (UE) nr 473/2013. W związku z tym Słowenia była zobowiązana do przedłożenia do dnia 1 października 2013 r. programu partnerstwa gospodarczego, określającego reformy budżetowe o charakterze strukturalnym mające zapewnić skuteczną i trwałą korektę nadmiernego deficytu.

(5)

W dniu 1 października Słowenia przedłożyła program partnerstwa gospodarczego, który obejmuje działania mające na celu wzmocnienie strategii budżetowej służącej trwałej korekcie nadmiernego deficytu (zalecenie 1 skierowane przez Radę do Słowenii), a także działania długoterminowo stabilizujące system emerytalny i ograniczające koszty związane ze starzeniem się społeczeństwa (zalecenie 2), reformę rynku pracy (zalecenie 3), ocenę jakości aktywów w systemie bankowym (zalecenie 4), ulepszenie bankowych ram regulacyjnych oraz wzmocnienie uprawnień nadzorczych (zalecenie 5), reformę zawodów regulowanych (zalecenie 6), skrócenie czasu trwania postępowań sądowych (zalecenie 7), wzmocnienie ładu korporacyjnego w przedsiębiorstwach państwowych i prywatyzację (zalecenie 8) oraz restrukturyzację przedsiębiorstw i poprawę otoczenia biznesu (zalecenie 9).

(6)

Słowenia planuje wprowadzić środki budżetowe o charakterze strukturalnym i reformy w następujących dziedzinach: (i) system podatkowy i przestrzeganie przepisów prawa podatkowego; (ii) ramy budżetowe; (iii) system emerytalny oraz (iv) opieka długoterminowa. Zestaw środków jest częściowo odpowiedni i można oczekiwać, że przyczynią się one do skutecznej i trwałej korekty nadmiernego deficytu. Potrzebne są jednak dalsze działania i przyspieszenie wdrażania reform w niektórych dziedzinach.

(7)

Według prognoz ostatnio zastosowane środki strukturalne zwiększające dochody, w szczególności podniesienie stawek VAT i nowy podatek od nieruchomości, mają znacząco przyczynić się do konsolidacji finansów publicznych (ok. 1,3 % PKB). Działaniom tym nie towarzyszą środki strukturalne po stronie wydatków, które także są konieczne do osiągnięcia równowagi/nadwyżki budżetowej. Według aktualnych informacji na razie przedwczesna byłaby ocena szeregu środków administracyjnych, które mają wzmocnić przestrzeganie przepisów prawa podatkowego. Gdyby jednak te środki okazały się skuteczne, przyczyniłyby się do dalszego wzmocnienia stabilności finansów publicznych.

(8)

Rząd przygotowuje gruntowne zmiany przepisów dotyczących ram budżetowych zgodnie z Traktatem o stabilności, koordynacji i zarządzaniu w unii gospodarczej i walutowej oraz z pozostałymi przepisami prawa Unii. Wprowadzona do konstytucji zasada równowagi/ nadwyżki budżetowej i planowane akty prawne, które mają określić sposób wykonywania tej zasady, w szczególności nowa ustawa w sprawie zasady budżetowej i zmieniona ustawa w sprawie finansów publicznych, powinny przyczynić się do utrwalenia dyscypliny budżetowej w prawie krajowym.

(9)

Wskutek reformy emerytalnej z grudnia 2012 r. spadło tempo wzrostu liczby osób przechodzących na emeryturę, jak wskazują odpowiednie miesięczne dane. Przedwczesna byłaby jednak ocena wdrażania drugiego zalecenia Rady dotyczącego wzmocnienia długoterminowej stabilności systemu emerytalnego. Implikacje reformy analizowane są przez grupę roboczą, w której skład wchodzą przedstawiciele środowisk naukowych i administracji publicznej. Rząd ma zamiar przedstawić, w oparciu o wnioski tej grupy, propozycje dalszych zmian systemu emerytalnego, tak by zapewnić jego stabilność po 2020 r.

(10)

Aby zmierzyć się z rosnącymi kosztami starzenia się społeczeństwa, rząd zatwierdził projekt ustawy o opiece długoterminowej i pomocy osobistej, która wprowadzi nowy system oparty na ubezpieczeniu. Przewiduje się, że nowa ustawa zostanie przyjęta w pierwszej połowie 2014 r. Konieczne jest doprecyzowanie sposobu finansowania obowiązkowego systemu opartego na ubezpieczeniu, ale prawdopodobnie będzie on bazował na obowiązkowych składkach od osób aktywnych i nieaktywnych zawodowo, nie prowadząc do podniesienia sumy składek na ubezpieczenia społeczne.

(11)

W ostatnich miesiącach Słowenia przyspieszyła tempo reform strukturalnych niemających charakteru budżetowego, które odgrywają rolę w korygowaniu zakłóceń równowagi makroekonomicznej. Należy odnotować znaczące postępy w dziedzinie sektora bankowego. Niemniej jednak reformy najważniejsze z punktu widzenia korekty zakłóceń równowagi i wspierania wzrostu gospodarczego są ciągle na etapie przygotowań i są znacznie opóźnione, zwłaszcza pozasądowa restrukturyzacja przedsiębiorstw i przyjęcie klasyfikacji aktywów należących do państwa.

(12)

Wdrażane są środki stabilizujące sektor bankowy, w szczególności gruntowny przegląd jakości aktywów i testy warunków skrajnych obejmujące niemal 70 % sektora bankowego. Działania te mają zostać ukończone w 2013 r. Powyższa ocena ma stanowić podstawę wprowadzenia kompleksowej strategii restrukturyzacji, konsolidacji i dokapitalizowania sektora bankowego. Strategia ta obejmie także plany dezinwestycji bezpośrednich i pośrednich udziałów sektora publicznego w krajowych bankach. Takie dezinwestycje znacznie zmniejszyłyby ryzyko ponownego pojawienia się zobowiązań warunkowych w kolejnych latach.

(13)

Trwająca obecnie debata nad zmianą ustawy w sprawie słoweńskiego państwowego funduszu inwestycyjnego (Slovenia Sovereign Holding), o ile będzie dobrze skonstruowana i zostanie gruntownie wdrożona, między innymi przyspieszając prywatyzację niektórych przedsiębiorstw państwowych, mogłaby z jednej strony przynieść dochody i zmniejszyć zobowiązania warunkowe sektora instytucji rządowych i samorządowych, a z drugiej strony przyczynić się do lepszego i bardziej efektywnego zarządzania strategicznego aktywami należącymi do państwa, w szczególności pod względem możliwości przyciągania inwestorów zagranicznych,

17.12.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 368/9

17.12.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 368/11

17.12.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 368/12

—

w dziale dotyczącym połączeń przedsiębiorstw na stronie internetowej Komisji poświęconej konkurencji: (http://ec.europa.eu/competition/mergers/cases/). Powyższa strona została wyposażona w różne funkcje pomagające odnaleźć konkretną decyzję w sprawie połączenia, w tym indeksy wyszukiwania według nazwy przedsiębiorstwa, numeru sprawy, daty i sektora,

—

w formie elektronicznej na stronie internetowej EUR-Lex jako numerem dokumentu 32013M7016 Strona EUR-Lex zapewnia internetowy dostęp do europejskiego prawa. (http://eur-lex.europa.eu/en/index.htm).

17.12.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 368/12

—

w dziale dotyczącym połączeń przedsiębiorstw na stronie internetowej Komisji poświęconej konkurencji: (http://ec.europa.eu/competition/mergers/cases/). Powyższa strona została wyposażona w różne funkcje pomagające odnaleźć konkretną decyzję w sprawie połączenia, w tym indeksy wyszukiwania według nazwy przedsiębiorstwa, numeru sprawy, daty i sektora,

—

w formie elektronicznej na stronie internetowej EUR-Lex jako numerem dokumentu 32013M7073 Strona EUR-Lex zapewnia internetowy dostęp do europejskiego prawa. (http://eur-lex.europa.eu/en/index.htm).

17.12.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 368/13

17.12.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 368/14

1 avenue du Président Robert Schuman

CS 30403

67001 Strasbourg Cedex

FRANCE

Tel. +33 388172313

Faks +33 388179062

E-mail: eo@ombudsman.europa.eu

17.12.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 368/15

1 avenue du Président Robert Schuman

CS 30403

67001 Strasbourg Cedex

FRANCE

Tel. +33 388172313

Faks +33 388179062

E-mail: eo@ombudsman.europa.eu

17.12.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 368/16

17.12.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 368/16

17.12.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 368/17

17.12.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 368/17

17.12.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 368/18

1.

W dniu 9 grudnia 2013 r., zgodnie z art. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 (1), Komisja otrzymała zgłoszenie planowanej koncentracji, w wyniku której przedsiębiorstwo PPF Group N.V. („PPF”, Niderlandy) przejmuje, w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. b) rozporządzenia w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw, kontrolę nad przedsiębiorstwem Telefónica Czech Republic a.s. („Telefónica CZ”, Republika Czeska) i należącą do niego w całości spółką zależną Telefónica Slovakia s.r.o („Telefónica SK”, Słowacja), w drodze zakupu udziałów/akcji.

2.

Przedmiotem działalności gospodarczej przedsiębiorstw biorących udział w koncentracji jest:

3.

Po wstępnej analizie Komisja uznała, że zgłoszona koncentracja może wchodzić w zakres rozporządzenia WE w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw. Jednocześnie Komisja zastrzega sobie prawo do podjęcia ostatecznej decyzji w tej kwestii. Należy zauważyć, iż zgodnie z obwieszczeniem Komisji w sprawie uproszczonej procedury stosowanej do niektórych koncentracji na mocy rozporządzenia WE w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw (2), sprawa ta może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury określonej w tym obwieszczeniu.

4.

Komisja zwraca się do zainteresowanych osób trzecich o zgłaszanie ewentualnych uwag na temat planowanej koncentracji.

Komisja musi otrzymać takie uwagi w nieprzekraczalnym terminie dziesięciu dni od daty niniejszej publikacji. Można je przesyłać do Komisji faksem (+32 22964301), pocztą elektroniczną na adres: COMP-MERGER-REGISTRY@ec.europa.eu lub listownie, podając numer referencyjny: COMP/M.7113 – PPF Group/Telefónica Czech Republic/Telefónica Slovakia, na poniższy adres Dyrekcji Generalnej ds. Konkurencji Komisji Europejskiej:

17.12.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 368/19

1.

W dniu 9 grudnia 2013 r., zgodnie z art. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 (1) i po odesłaniu sprawy zgodnie z art. 4 ust. 5 tego rozporządzenia, Komisja otrzymała zgłoszenie planowanej koncentracji, w wyniku której przedsiębiorstwo OAO Łukoil (Federacja Rosyjska) przejmuje w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. b) rozporządzenia WE w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw kontrolę nad częścią/częściami przedsiębiorstwa OMV Aktiengesellschaft (Austria) w drodze zakupu aktywów.

2.

Przedmiotem działalności gospodarczej przedsiębiorstw biorących udział w koncentracji jest:

3.

Po wstępnej analizie Komisja uznała, że zgłoszona koncentracja może wchodzić w zakres rozporządzenia WE w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw. Jednocześnie Komisja zastrzega sobie prawo do podjęcia ostatecznej decyzji w tej kwestii. Należy zauważyć, iż zgodnie z obwieszczeniem Komisji w sprawie uproszczonej procedury stosowanej do niektórych koncentracji na mocy rozporządzenia WE w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw (2), sprawa ta może kwalifikować się do rozpatrzenia w ramach procedury określonej w tym obwieszczeniu.

4.

Komisja zwraca się do zainteresowanych osób trzecich o zgłaszanie ewentualnych uwag na temat planowanej koncentracji.

Komisja musi otrzymać takie uwagi w nieprzekraczalnym terminie dziesięciu dni od daty niniejszej publikacji. Można je przesyłać do Komisji faksem (+32 22964301), pocztą elektroniczną na adres: COMP-MERGER-REGISTRY@ec.europa.eu lub listownie, podając numer referencyjny: COMP/M.7006 – OAO Lukoil/Lubricant Business OMV, na poniższy adres Dyrekcji Generalnej ds. Konkurencji Komisji Europejskiej: