Choose the experimental features you want to try

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document C2007/297/21

    Sprawa C-349/06: Wyrok Trybunału (siódma izba) z dnia 4 października 2007 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgericht Darmstadt — Niemcy) — Murat Polat przeciwko Stadt Rüsselsheim (Układ stowarzyszeniowy EWG-Turcja — Artykuł 59 protokołu dodatkowego — Artykuł 7 akapit pierwszy i art. 14 decyzji nr 1/80 Rady Stowarzyszenia — Dyrektywa 2004/38/WE — Prawo pobytu dziecka pracownika tureckiego — Pełnoletnie dziecko, które nie pozostaje już na utrzymaniu rodziców — Liczne wyroki karne — Zgodność z prawem decyzji o wydaleniu)

    Dz.U. C 297 z 8.12.2007, p. 14–15 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

    8.12.2007   

    PL

    Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

    C 297/14


    Wyrok Trybunału (siódma izba) z dnia 4 października 2007 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgericht Darmstadt — Niemcy) — Murat Polat przeciwko Stadt Rüsselsheim

    (Sprawa C-349/06) (1)

    (Układ stowarzyszeniowy EWG-Turcja - Artykuł 59 protokołu dodatkowego - Artykuł 7 akapit pierwszy i art. 14 decyzji nr 1/80 Rady Stowarzyszenia - Dyrektywa 2004/38/WE - Prawo pobytu dziecka pracownika tureckiego - Pełnoletnie dziecko, które nie pozostaje już na utrzymaniu rodziców - Liczne wyroki karne - Zgodność z prawem decyzji o wydaleniu)

    (2007/C 297/21)

    Język postępowania: niemiecki

    Sąd krajowy

    Verwaltungsgericht Darmstadt — Niemcy

    Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

    Strona skarżąca: Murat Polat

    Strona pozwana: Stadt Rüsselsheim

    Przedmiot

    Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Verwaltungsgericht Darmstadt — Wykładnia art. 7 akapit pierwszy decyzji nr 1/80 Rady Stowarzyszenia EWG-Turcja oraz art. 59 protokołu dodatkowego dotyczącego etapu przejściowego określonego w Układzie ustanawiającym stowarzyszenie między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Turcją, podpisanego w dniu 23 listopada 1970 r. (Dz.U. 293, str. 4) oraz art. 28 dyrektywy 2004/38/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie prawa obywateli Unii i członków ich rodzin do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium państw członkowskich, zmieniającej rozporządzenie (EWG) nr 1612/68 i uchylającej dyrektywy 64/221/EWG, 68/360/EWG, 72/194/EWG, 73/148/EWG, 75/34/EWG, 75/35/EWG, 90/364/EWG, 90/365/EWG i 93/96/EWG (Dz.U. L 158, str. 77) — Prawo pobytu obywatela tureckiego, który wjechał na terytorium krajowe jako małoletni w ramach łączenia rodzin, i który po uzyskaniu pełnoletniości sam się utrzymywał — Powrót na terytorium krajowe w sytuacji uzależnienia od pomocy finansowej swoich rodziców — Nabycie prawa pobytu przez osoby pełnoletnie pozostające na utrzymaniu rodziców — Warunki utraty prawa pobytu — Wyroki karne — Zgodność z prawem decyzji o wydaleniu

    Sentencja

    1)

    Obywatel turecki, który jako dziecko uzyskał zgodę na przyjazd na terytorium państwa członkowskiego w ramach łączenia rodzin i który nabył prawo swobodnego dostępu do dowolnej pracy najemnej na podstawie art. 7 akapit pierwszy tiret drugie decyzji nr 1/80 z dnia 19 września 1980 r., traci wynikające z prawa dostępu do zatrudnienia prawo pobytu w przyjmującym państwie członkowskim tylko w dwóch przypadkach, mianowicie:

    w przypadku określonym w art. 14 ust. 1 tej decyzji lub

    gdy opuści terytorium danego państwa członkowskiego na znaczny okres i bez uzasadnionych powodów,

    nawet jeżeli ukończył już 21 rok życia, nie pozostaje już na utrzymaniu na rodziców, lecz prowadzi samodzielne życie w danym państwie członkowskim i nie był aktywny na rynku pracy przez okres kilku lat w związku z odbywaniem w tym okresie kary pozbawienia wolności, której wykonanie nie zostało zawieszone.

    W sytuacji takiej jak sytuacja skarżącego w postępowaniu przed sądem krajowym wykładnia ta nie jest niezgodna z wymogami określonymi w art. 59 protokołu dodatkowego, podpisanego w dniu 23 listopada 1970 r. w Brukseli oraz zawartego, zatwierdzonego i ratyfikowanego w imieniu Wspólnoty rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2760/72 z dnia 19 grudnia 1972 r.

    2)

    Artykuł 14 ust. 1 decyzji nr 1/80 należy interpretować w ten sposób, że nie stoi on na przeszkodzie wydaniu decyzji o wydaleniu obywatela tureckiego, wobec którego wydane zostały liczne wyroki karne, jeżeli jego indywidualne zachowanie stanowi rzeczywiste i dostatecznie poważne zagrożenie podstawowego interesu społeczeństwa. Do sądu krajowego należy dokonanie oceny, czy taka sytuacja zachodzi w zawisłej przed nim sprawie.


    (1)  Dz.U. C 281 z 18.11.2006.


    Top