26.5.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 117/10

1)

Czy wyrok w sprawie C-207/04 (1) należy interpretować w ten sposób, że ustawodawca włoski ma obowiązek ustanowienia również dla mężczyzn bardziej korzystnej granicy wieku ustalonej dla kobiet?

2)

Czy w niniejszej sprawie należy orzec, że kwoty wypłacane tytułem zachęty do odejścia mężczyznom, którzy ukończyli 50 lat, powinny być opodatkowane stawką wynoszącą połowę stawki stosowanej do TFR?

3)

Czy — wziąwszy pod uwagę fakt, iż kwoty wypłacone podatnikowi z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych nie stanowią wynagrodzenia za pracę, albowiem nie są wpłacane przez pracodawcę z tytułu stosunku pracy oraz mając na uwadze fakt, że kwoty wypłacone pracownikowi przez pracodawcę wynikające z zachęty do odejścia nie noszą cech wynagrodzenia — jest zgodne z prawem wspólnotowym orzeczenie, że odmienne progi wieku, a mianowicie 50 lat dla kobiet i 55 lat dla mężczyzn, są niezgodne z prawem wspólnotowym, skoro dyrektywa nr 79/7 (2) zezwala państwom członkowskim na utrzymanie odmiennych progów wieku w ramach wymogów emerytalnych?

4)

Czy wykładnia prawa wspólnotowego (dyrektywy Rady 76/207/WE (3) z dnia 9 lutego 1976 r. zabraniającej dyskryminacji ze względu na płeć) sprzeciwia się stosowaniu przepisów krajowych, które stały się przyczynkiem przedmiotowej sprawy przesyłanej niniejszym Trybunałowi, oznaczając dla niniejszego sądu krajowego niezgodność przepisów krajowych z prawem wspólnotowym (art. 17 — obecnie art. 19 ust. 4a d.P.R. 917/86) czy też nie?