26.5.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 117/4

1)

Czy właściwa wykładnia art. 17, art. 21 ust. 1 i art. 22 szóstej dyrektywy Rady nr 77/388 (1) z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych stoi na przeszkodzie obowiązywaniu przepisu krajowego (w tym przypadku art. 19 D.P.R. nr 633 z dnia 26 października 1972 r.), który uzależnia korzystanie z prawa do odliczenia podatku od wartości dodanej, należnego od podatnika z tytułu czynności dokonanych w ramach wykonywania działalności gospodarczej, od dochowania (dwuletniego) terminu, przewidując sankcję wygaśnięcia samego prawa w przypadku niedochowania terminu; w szczególności w odniesieniu do przypadków, w których objęcie podatkiem VAT nabycia towaru lub usługi następuje wskutek zastosowanie mechanizmu odwrotnego obciążenia (reverse charge), który zezwala organom administracji na żądanie zapłaty podatku w terminie (czteroletnim, o którym mowa w art. 57 D.P.R. 633/72) dłuższym od terminu ustanowionego dla przedsiębiorcy do dokonania odliczenia, który stracił w międzyczasie możliwość dokonania odliczenia wskutek upływu owego terminu?

2)

Czy właściwa wykładnia art. 18 ust. 1 lit. d) szóstej dyrektywy Rady nr 77/388 z dnia 17 maja 1977 r. sprzeciwia się obowiązywaniu przepisów krajowych, które ustalając „formalności ”przewidziane w tym artykule, za pomocą mechanizmu odwrotnego obciążenia (reverse charge) ustanowionego w art. 17 ust. 3 w związku z art. 23 i 25 D.P.R. 633/72, wprowadzają (na szkodę podatnika) obowiązek dochowania terminu — zgodnie z art. 19 D.P.R. 633/72 — do skorzystania z prawa do odliczenia przyznanego na mocy art. 17 tej dyrektywy?