Choose the experimental features you want to try

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document C2006/294/133

Sprawa F-118/06: Skarga wniesiona w dniu 2 października 2006 r. — Di Bucci przeciwko Komisji

Dz.U. C 294 z 2.12.2006, p. 67–68 (ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, NL, PL, PT, SK, SL, FI, SV)

2.12.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 294/67


Skarga wniesiona w dniu 2 października 2006 r. — Di Bucci przeciwko Komisji

(Sprawa F-118/06)

(2006/C 294/133)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Vittorio Di Bucci (Bruksela, Belgia) (przedstawiciel: M. van der Woude, avocat)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich

Żądania strony skarżącej

uchylenie listy zasług oraz listy urzędników awansowanych do grupy A*12 w ramach postępowania w sprawie awansu za 2005 r. utworzonych w oparciu o art. 10 ust. 3 i 4 ogólnych przepisów wykonawczych do art. 45 regulaminu pracowniczego (przepisy wykonawcze) i opublikowanych w Informations Administratives nr 85-2005 z dnia 23 listopada 2005 r. oraz w każdym razie decyzji o niewpisaniu nazwiska skarżącego na listę awansowanych;

o ile to konieczne uchylenie wszystkich aktów prowadzących do wydania tej decyzji, w szczególności decyzji określających ilość punktów przyznawanych skarżącemu;

obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Skarżący, urzędnik służby prawnej stale otrzymujący jedne z najwyższych ocen jeżeli chodzi o punkty za zasługi w swej grupie zaszeregowania i w służbie, podnosi przede wszystkim naruszenie art. 45 regulaminu pracowniczego oraz przepisów wykonawczych, według których zasługi są decydującym kryterium przy przydziale punktów pierwszeństwa dyrekcji generalnej (PPDG) oraz przy awansie. Nieawansowanie skarżącego ma być wynikiem po pierwsze tych niezgodności z prawem, które skarżący zakwestionował w skargach F-98/05 (1) i T-312/04 (2), po drugie kryteriów przyznawania PPDG w służbie prawnej, które dają pierwszeństwo urzędnikom mającym najdłuższy staż w grupie zaszeregowania niezależnie od ich zasług, po trzecie określonych błędów przy okazji przyznawania punktów innym urzędnikom w szczególności przez komitet ds. awansu.

Skarżący twierdzi następnie, że zaskarżone akty naruszają zasady równego traktowania i ekspektatywy rozwoju kariery, dotknięte są oczywistym błędem w ocenie i stanowią nadużycie władzy. Ponadto wiążą się z nimi uchybienia proceduralne i braki formalne.

Skarżący powołuje się wreszcie na niezgodność z prawem przepisów wykonawczych, podnosząc co następuje:

nie uwzględniając zakresu odpowiedzialności i wykorzystania kilku języków przy wykonywaniu obowiązków przepisy wykonawcze naruszają art. 45 regulaminu pracowniczego w nowym brzmieniu;

przewidując, że awanse są determinowane przez pozbawiony uzasadnienia przydział punktów pierwszeństwa na wniosek każdej DG lub komitetu ds. awansu, art. 2, 4, 5, 6, 8, 9, 10, 12 i 13 przepisów wykonawczych naruszają w szczególności art. 25 ust. 2 oraz art. 45 regulaminu pracowniczego;

przyznając każdej DG jednakową liczbę punktów na urzędnika, art. 4 i 6 przepisów wykonawczych naruszają art. 45 regulaminu pracowniczego, a także zasady ekspektatywy rozwoju kariery i równego traktowania;

przewidując przydział punktów przejściowych opartych generalnie na stażu pracy w grupie zaszeregowania, art. 13 ust. 2 załącznika II przepisów wykonawczych narusza art. 45 regulaminu pracowniczego;

przewidując przyznanie punktów pierwszeństwa przez komitet pracowniczy za określone dodatkowe zadania wykonywane w interesie instytucji, które są już uwzględniane przy przydziale punktów za zasługi oraz PPDG, art. 9 i załącznik I do przepisów wykonawczych narusza art. 45 regulaminu pracowniczego oraz zasady ekspektatywy rozwoju kariery i równego traktowania;

przewidując lepsze traktowanie urzędników DG lub służb zatrudniających niewielu pracowników oraz urzędników oddelegowanych do gabinetów członków Komisji, art. 6 przepisów wykonawczych narusza art. 45 regulaminu pracowniczego oraz zasady ekspektatywy rozwoju kariery i równego traktowania.


(1)  Dz.U. 10 z 14.01.2006, str. 24 (sprawa pierwotnie zarejestrowana w Sądzie Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich pod sygnaturą T-381/05 i przekazana do Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej postanowieniem z dnia 15.12.2005 r.)

(2)  Dz.U. C 262 z 23.10.2004 r., str. 45.


Top