—

uwzględniając wspólne stanowisko Rady (11652/2/2004 - C6-0188/2004),

—

uwzględniając stanowisko zajęte w pierwszym czytaniu (1) dotyczące projektu Komisji przedstawionego Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2003)0741) (2),

—

uwzględniając art. 251 ust. 2 Traktatu WE,

—

uwzględniając art. 62 Regulaminu,

—

uwzględniając zalecenia do drugiego czytania przedstawione przez Komisję Przemysłu, Badań Naukowych i Energii (A6-0012/2005),

1.

zatwierdza wspólne stanowisko po poprawkach;

2.

zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

(1)

Dyrektywa 2003/55/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 czerwca 2003 r. dotycząca wspólnych zasad rynku wewnętrznego gazu ziemnego (3) wniosła istotny wkład w działania zmierzające do utworzenia wewnętrznego rynku gazu ziemnego. Aby znieść pozostałe bariery uniemożliwiające zakończenie tworzenia wewnętrznego rynku, szczególnie w odniesieniu do handlu gazem, konieczne jest obecnie wprowadzenie strukturalnych zmian w ramach prawnych. Niezbędne są dodatkowe, techniczne przepisy, szczególnie związane z dostępem stron trzecich, zasady dotyczące mechanizmów alokacji zdolności przesyłowej, procedur zarządzania ograniczeniami w przesyle oraz wymogów zachowania przejrzystości.

(2)

Doświadczenie zdobyte w czasie wdrażania i monitorowania pierwszego zestawu „Wytycznych dotyczących dobrych praktyk”, przyjętych przez Europejskie Forum Regulacji Gazu (Forum) w 2002 roku pokazuje, że w celu zapewnienia pełnego wprowadzenia w życie zasad ustanowionych w „Wytycznych” we wszystkich Państwach Członkowskich, oraz w celu zapewnienia minimalnej gwarancji warunków równego dostępu do rynku, zasady te muszą mieć podstawę prawną ich stosowania.

(3)

Drugi zbiór wspólnych zasad pt. „Drugie wytyczne dotyczące dobrych praktyk” został przyjęty na spotkaniu Forum, które odbyło się w dniach 24 — 25 września 2003 r. i celem niniejszego rozporządzenia jest ustanowienie, na podstawie tych „Wytycznych”, podstawowych zasad i reguł dotyczących dostępu do sieci, usług związanych z dostępem stron trzecich, procedur zarządzania ograniczeniami w przesyle, przejrzystości, bilansowania i handlu prawami dostępu do zdolności przesyłowych.

(4)

Art. 15 dyrektywy 2003/55/WE zezwala na działalność operatora połączonych systemów przesyłu i dystrybucji. Dlatego też zasady ustalone w niniejszym rozporządzeniu nie wymagają wprowadzania zmian w organizacji krajowych systemów przesyłu i dystrybucji, jeśli jest ona zgodna z odpowiednimi przepisami dyrektywy 2003/55/WE, a w szczególności jej art. 15.

(5)

Zakres niniejszego rozporządzenia obejmuje gazociągi wysokociśnieniowe podłączające lokalnych dystrybutorów do sieci gazowych, które nie są przede wszystkim wykorzystywane do celów lokalnej dystrybucji.

(6)

Należy określić kryteria, według których ustalane są taryfy za dostęp do sieci w celu zapewnienia, że kryteria te są w pełni zgodne z zasadą niedyskryminacyjnego dostępu do sieci i wymogami dobrze funkcjonującego rynku wewnętrznego oraz, że w pełni uwzględniają one potrzebę zachowania integralności systemu i odzwierciedlają faktycznie poniesione koszty, w stopniu w jakim koszty te odpowiadają tym jakie ponosi porównywalny pod względem skuteczności i struktury operator sieci oraz są przejrzyste, zapewniając jednocześnie skuteczne, odpowiednie bodźce i odpowiedni zwrot nakładów inwestycyjnych, a w stosownych przypadkach uwzględniając analizy porównawcze taryf przeprowadzone przez urzędy regulacyjne.

(7)

Przy obliczaniu taryf za dostęp do sieci należy uwzględnić faktycznie poniesione koszty, w stopniu w jakim koszty te odpowiadają tym, jakie ponosi porównywalny pod względem skuteczności i struktury operator sieci oraz są przejrzyste, jak również potrzebę zapewnienia odpowiedniego zwrotu nakładów inwestycyjnych oraz bodźców zachęcających do budowania nowej infrastruktury. W związku z tym, a w szczególności jeżeli istnieje rzeczywista konkurencja między gazociągami, właściwe będzie rozważenie przeprowadzenia analizy porównawczej taryf przez urzędy regulacyjne.

(8)

Korzystanie z mechanizmów rynkowych takich, jak aukcje w celu określenia taryf musi być zgodne z przepisami zawartymi w dyrektywie 2003/55/WE.

(9)

W celu zapewnienia we Wspólnocie wspólnego minimalnego standardu usług związanych z dostępem stron trzecich oraz w celu zapewnienia, że usługi związane z dostępem stron trzecich są wystarczająco kompatybilne, jak również w celu czerpania korzyści wynikających z dobrze funkcjonującego wewnętrznego rynku gazu ziemnego potrzebny jest wspólny, minimalny pakiet usług związanych z dostępem stron trzecich.

(10)

Odniesienia do zharmonizowanych umów przesyłowych w kontekście niedyskryminacyjnego dostępu do sieci operatorów systemu przesyłowego nie oznaczają, że warunki umów przesyłowych danego operatora systemu w Państwie Członkowskim muszą być takie same, jak warunki umów innego operatora systemu przesyłowego w tym lub w innym Państwie Członkowskim, chyba że zostaną ustalone minimalne wymogi, jakie muszą spełniać wszystkie umowy przesyłowe.

(11)

Zarządzanie kontraktowymi ograniczeniami w przesyle sieci jest ważnym zagadnieniem w tworzeniu wewnętrznego rynku gazu ziemnego. Należy stworzyć wspólne zasady, które równoważyłyby potrzebę udostępniania niewykorzystanej zdolności przesyłowej zgodnie z zasadą „wykorzystaj lub strać” — (use-it-or-loose-it) z prawami posiadacza zdolności przesyłowej do jej wykorzystania w razie potrzeby, przy jednoczesnym zwiększeniu płynności zdolności przesyłowej.

(12)

Mimo, iż obecnie we Wspólnocie fizyczne ograniczenia w przesyle w sieci rzadko są problemem, w przyszłości mogą się nim stać. Dlatego też ważne jest wprowadzenie podstawowych zasad dotyczących alokacji ograniczonej zdolności przesyłowej w takich okolicznościach.

(13)

Aby uzyskać skuteczny dostęp do sieci gazowych oraz wykorzystać możliwości, jakie stwarza rynek wewnętrzny, użytkownicy sieci potrzebują informacji, szczególnie na temat wymogów technicznych i dostępnej przepustowości. Konieczne są wspólne minimalne standardy dotyczące wymogów przejrzystości. Informacje takie mogą być publikowane w różny sposób, w tym również za pomocą elektronicznych środków przekazu.

(14)

Niedyskryminacyjne i przejrzyste systemy bilansowania gazu, stosowane przez operatorów systemów przesyłowych stanowią ważne mechanizmy, szczególnie dla nowych, uczestników rynku, którzy mogą napotykać na więcej trudności w bilansowaniu swojego portfela całkowitej sprzedaży, niż firmy już istniejące na danym rynku. Dlatego też niezbędne jest, aby ustanowić przepisy zmierzające do zapewnienia, że operatorzy systemów przesyłowych będą posługiwać się takimi mechanizmami w sposób zgodny z równymi, przejrzystymi i gwarantującymi skuteczny dostęp do sieci warunkami.

(15)

Handel prawami do zdolności przesyłowej uzyskanymi na rynku pierwotnym stanowi ważny element rozwoju konkurencyjnego rynku i tworzenia jego płynności. Dlatego też niniejsze rozporządzenie ustanawia podstawowe zasady dotyczące tej kwestii.

(16)

Należy zapewnić, aby przedsiębiorstwa nabywające prawa do zdolności przesyłowej mogły ją odsprzedać innym koncesjonowanym przedsiębiorstwom w celu zapewnienia odpowiedniego poziomu płynności na rynku zdolności przesyłowych. Jednakże podejście to nie stanowi przeszkody dla istnienia systemu, w którym zdolność przesyłowa niewykorzystana przez dany okres, określony na poziomie krajowym, byłaby ponownie udostępniana na zasadach rynkowych według sprawiedliwych reguł.

(17)

Krajowe urzędy regulacji powinny zapewnić przestrzeganie zasad zawartych w niniejszym rozporządzeniu i w wytycznych przyjętych na jego podstawie.

(18)

W „Wytycznych” załączonych do niniejszego rozporządzenia określone są, na podstawie „Drugich wytycznych dotyczących dobrych praktyk”, szczegółowe reguły dotyczące ich wdrażania. W stosownych przypadkach, reguły te będą z czasem doprecyzowywane z uwzględnieniem różnic pomiędzy krajowymi systemami gazowymi.

(19)

Przed zaproponowaniem zmian do wytycznych zawartych w załączniku do niniejszego rozporządzenia, Komisja powinna zapewnić przeprowadzenie konsultacji ze wszystkimi właściwymi podmiotami, których te wytyczne dotyczą, reprezentowanymi przez organizacje branżowe oraz z Państwami Członkowskimi uczestniczącymi w Forum, jak również powinna zwrócić się z prośbą o opinię do Europejskiej Grupy Regulatorów Energii Elektrycznej i Gazu.

(20)

Państwa Członkowskie i właściwe władze krajowe powinny zostać zobowiązane do dostarczania Komisji odpowiednich informacji. Takie informacje powinny być traktowane przez Komisję jako poufne.

(21)

Niniejsze rozporządzenie i wytyczne przyjęte zgodnie z tym rozporządzeniem nie uchybiają stosowaniu wspólnotowych reguł konkurencji.

(22)

Środki niezbędne do wprowadzenia w życie niniejszego rozporządzenia powinny być przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (4).

(23)

Ponieważ cel niniejszego rozporządzenia, mianowicie stworzenie uczciwych reguł dotyczących warunków dostępu do systemów przesyłowych gazu ziemnego, nie może być w wystarczający sposób osiągnięty przez Państwa Członkowskie, natomiast z uwagi na zakres i skutki działań, może być lepiej zrealizowany na poziomie Wspólnoty, Wspólnota może zastosować środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności, określoną w tym artykule, niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza działania konieczne dla osiągnięcia powyższego celu.

1)

„przesył” oznacza transport gazu ziemnego siecią składającą się głównie z gazociągów wysokociśnieniowych, inną niż sieć gazociągów kopalnianych i inną niż część wysokociśnieniowych gazociągów używanych głównie w ramach dystrybucji lokalnej gazu ziemnego, w celu dostarczenia go odbiorcom, z wyłączeniem dostawy;

2)

„umowa przesyłowa” oznacza umowę, jaką operator systemu przesyłowego zawarł z użytkownikiem sieci w celu świadczenia usługi przesyłu;

3)

„zdolność przesyłowa” oznacza maksymalny przepływ, wyrażony w normalnych metrach sześciennych na jednostkę czasu lub w jednostkach energii na jednostkę czasu, do którego użytkownik sieci jest uprawniony zgodnie z postanowieniami umowy przesyłowej;

4)

„niewykorzystana zdolność przesyłowa” oznacza stałą zdolność przesyłową, jaką użytkownik sieci nabył zgodnie z umową przesyłową, ale na którą nie zgłosił zapotrzebowania w terminie określonym w umowie ;

5)

„zarządzanie ograniczeniami w przesyle”„oznacza zarządzanie portfelem zdolności przesyłowej operatora systemu przesyłowego w celu optymalnego i maksymalnego wykorzystania technicznej zdolności przesyłowej oraz określenie we właściwym czasie przyszłej przepustowości oraz wykrycie wąskich gardeł;”

6)

„rynek wtórny” oznacza rynek handlu zdolnością przesyłową inny niż rynek pierwotny;

7)

„zgłoszenie zapotrzebowania” oznacza wcześniejsze powiadomienie operatora systemu przesyłowego przez użytkownika sieci o faktycznej ilości gazu, którą użytkownik chciałby wprowadzić do systemu lub z niego odebrać;

8)

„ponowne zgłoszenie zapotrzebowania” oznacza powiadomienie operatora o skorygowanym zapotrzebowaniu;

9)

„integralność systemu” w odniesieniu do sieci przesyłowej, włączając w to niezbędne urządzenia przesyłowe, oznacza każdą sytuację, w której ciśnienie i jakość gazu ziemnego pozostaje wewnątrz przedziału, którego dolną i górną granicę określi operator systemu przesyłowego tak, że przesyłanie gazu ziemnego będzie zapewnione z technicznego punktu widzenia;

10)

„okres bilansowania” oznacza okres, w którym odbiór pewnej ilości gazu ziemnego z systemu, wyrażonej w jednostkach energii, musi być wyrównany przez każdego użytkownika sieci poprzez wprowadzenie tej samej objętości gazu do sieci przesyłowej zgodnie z umową przesyłową lub kodeksem sieci;

11)

„użytkownicy sieci” oznaczają odbiorcę lub potencjalnego odbiorcę usług świadczonych przez operatora systemu przesyłowego, jak również samych operatorów systemu przesyłowego w takim zakresie, w jakim jest to niezbędne dla wypełniania ich funkcji związanych z przesyłem;

12)

„usługi przerywane” oznaczają usługi oferowane przez operatora systemu przesyłowego w odniesieniu do przerywanej zdolności przesyłowej;

13)

„przerywana zdolność przesyłowa” oznacza zdolność przesyłową gazu, która może być przerwana przez operatora systemu przesyłowego zgodnie z warunkami określonymi w umowie przesyłowej;

14)

„usługi długoterminowe” oznaczają usługi, które operator systemu przesyłowego oferuje na okres jednego roku lub dłużej;

15)

„usługi krótkoterminowe” oznaczają usługi, które operator systemu przesyłowego oferuje na okres krótszy niż rok;

16)

„ciągła zdolność przesyłowa” oznacza zdolność przesyłową gazu zagwarantowaną w umowie przez operatora systemu przesyłowego jako zdolność nieprzerywana;

17)

„usługi ciągłe” oznaczają usługi oferowane przez operatora systemu przesyłowegow odniesieniu do ciągłej zdolności przesyłowej;

18)

„techniczna zdolność przesyłowa” oznacza maksymalną ciągłą zdolność przesyłową, jaką operator systemu przesyłowego może zaoferować użytkownikom sieci, biorąc pod uwagę integralność systemu i wymagania eksploatacyjne sieci przesyłowej;

19)

„zakontraktowana zdolność przesyłowa” oznacza zdolność jaką operator systemu przesyłowego przydzielił użytkownikowi sieci na podstawie umowy przesyłowej;

20)

„dostępna zdolność przesyłowa” oznacza część technicznej zdolności przesyłowej, która nie została przydzielona i w danym momencie jest dostępna w ramach systemu;

21)

„ograniczenia kontraktowe w przesyle”„oznaczają sytuację, w której poziom zapotrzebowania na ciągłą zdolność przesyłową przekracza techniczną zdolność przesyłową;”

22)

„rynek pierwotny” oznacza rynek, na którym zdolność przesyłowa sprzedawana jest bezpośrednio przez operatora systemu przesyłowego;

23)

„ograniczenia fizyczne w przesyle”„oznaczają sytuację, w której poziom zapotrzebowania na faktyczne dostawy przekracza techniczną zdolność przesyłową w określonym punkcie i w określonym czasie.”

a)

oferować swoje usługi wszystkim użytkownikom sieci w sposób niedyskryminacyjny. W szczególności, jeżeli operator systemu przesyłowego oferuje te same usługi różnym odbiorcom, powinien oferować je na równoważnych warunkach umownych, wykorzystując do tego zharmonizowane umowy przesyłowe albo wspólny kodeks sieci, zatwierdzone przez właściwe władze zgodnie z procedurą określoną w art. 25 dyrektywy 2003/55/WE,

b)

zapewniać zarówno ciągłe, jak i przerywane usługi związane z dostępem stron trzecich. Cena przerywanej zdolności przesyłowej odzwierciedla prawdopodobieństwo wystąpienia przerw,

c)

oferować użytkownikom sieci usługi zarówno długo-, jak i krótkoterminowe.

a)

zapewniają właściwe bodźce ekonomiczne dla efektywnego i maksymalnego wykorzystania zdolności przesyłowej i ułatwiają inwestowanie w nową infrastrukturę;

b)

są kompatybilne z mechanizmami rynkowymi, w tym z mechanizmami rynków umów natychmiastowych i węzłów wymiany handlowej, zarazem zachowując elastyczność i możliwość dostosowywania się do zmieniających się uwarunkowań rynkowych;

c)

są zgodne z systemami dostępu do sieci Państwach Członkowskich.

a)

w wypadku wystąpienia ograniczeń zdolności przesyłowej związanych z nadmierną zdolnością zakontraktowaną operator systemu przesyłowego powinien zaoferować zdolność przesyłową, na którą nie zgłoszono zapotrzebowania na rynku pierwotnym z przynajmniej jednodniowym wyprzedzeniem i w ramach umowy przerywanej;

b)

użytkownicy sieci, którzy chcą odsprzedać lub udostępnić swoją niewykorzystaną, zakontraktowaną zdolność przesyłową na rynku wtórnym, są do tego uprawnieni. Państwa Członkowskie mogą wymagać, by w takim przypadku użytkownicy sieci zawiadamiali lub informowali o tym operatora systemu przesyłowego.

a)

szczegóły dotyczące usług związanych z dostępem stron trzecich, włączając w to charakter, czas trwania i inne wymagania dotyczące tych usług, zgodnie z art. 4;

b)

szczegóły dotyczące zasad odnoszących się do mechanizmów alokacji zdolności przesyłowej i stosowania procedur zarządzania ograniczeniami w przesyle, w wypadku zaistnienia ograniczeń związanych z nadmierną, zakontraktowaną zdolnością przesyłową, zgodnie z art. 5;

c)

szczegóły dotyczące informacji technicznych potrzebnych użytkownikom sieci do uzyskania efektywnego dostępu do systemu oraz szczegóły odnośnie wszystkich właściwych punktów dotyczących wymogów przejrzystości, włączając w to informacje, które mają być opublikowane we wszystkich odpowiednich punktach i harmonogram, według którego informacje te powinny być opublikowane zgodnie z art. 6.

a)

Państw Członkowskich, którym przyznano odstępstwo zgodnie z art. 28 dyrektywy 2003/55/WE i które w związku z tym mogą złożyć do Komisji wniosek o tymczasowe odstępstwo od stosowania niniejszego rozporządzenia na okres do dwóch lat od daty, wygaśnięcia odstępstwa, o którym mowa w lit. a);

b)

Gazociągów międzysystemowych pomiędzy Państwami Członkowskimi i znacznego zwiększenia zdolności przesyłowej w istniejącej infrastrukturze oraz modyfikacji takiej infrastruktury, umożliwiających rozwój nowych źródeł dostaw gazu określonych w art. 22 ust. 1 i 2 dyrektywy 2003/55/WE, które są wyłączone ze stosowania wymogów art. 18, 19, 20 oraz 25 ust. 2, 3 i 4 tej dyrektywy tak długo, jak są one wyłączone ze stosowania przepisów, o których mowa w niniejszej literze; lub

c)

Systemów przesyłowych gazu ziemnego, którym przyznano odstępstwo zgodnie z art. 27 dyrektywy 2003/55/WE.

—

uwzględniając wspólne stanowisko Rady (12062/3/2004 - C6-0189/2004),

—

uwzględniając stanowisko zajęte w pierwszym czytaniu (1) dotyczące projektu Komisji przedstawionego Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2003)0468) (2),

—

uwzględniając zmieniony projekt (COM(2004)0314) (2),

—

uwzględniając art. 251 ust. 2 Traktatu WE,

—

uwzględniając art. 67 Regulaminu,

—

uwzględniając zalecenia do drugiego czytania przedstawione przez Komisję Zatrudnienia i Spraw Socjalnych (A6-0003/2005),

1.

zatwierdza wspólne stanowisko;

2.

przyjmuje do wiadomości oświadczenie (3) Komisji dotyczące załącznika II a do rozporządzenia (EWG) nr 1408/71 złożone po przyjęciu wspólnego stanowisku Rady;

3.

odnotowuje, że niniejszy akt został przyjęty zgodnie ze wspólnym stanowiskiem;

4.

zobowiązuje swojego Przewodniczącego do podpisania niniejszego aktu wraz z Przewodniczącym Rady zgodnie z art. 254 ust. 1 Traktatu WE;

5.

zobowiązuje swojego Sekretarza Generalnego do podpisania niniejszego aktu niezwłocznie po weryfikacji właściwego dopełnienia wszystkich procedur i do jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej w porozumieniu z Sekretarzem Generalnym Rady;

6.

zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

—

uwzględniając projekt Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2004) 0473) (1),

—

uwzględniając art. 251 ust. 2 oraz art. 80 ust. 2 Traktatu WE, zgodnie z którymi projekt został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C6-0076/2004),

—

uwzględniając art. 51 Regulaminu,

—

uwzględniając sprawozdanie Komisji Transportu i Turystyki (A6-0038/2005),

1.

zatwierdza po poprawkach projekt Komisji;

2.

zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie sprawy do Parlamentu, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzenie znaczących zmian do swojego projektu lub zastąpienie go innym tekstem;

3.

zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

(1)

Wprowadzenie w życie ustawodawstwa Jednolitej Europejskiej Przestrzeni Powietrznej wymaga ustanowienia bardziej szczegółowego prawodawstwa, w szczególności w sprawie przepisów dotyczących udzielania licencji kontrolerom ruchu lotniczego w celu zagwarantowania najwyższych standardów odpowiedzialności i kompetencji, zwiększenia dostępności kontrolerów ruchu lotniczego oraz promowania wzajemnego uznawania licencji, jak przewidziano w art. 5 rozporządzenia (WE) nr 550/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 10 marca 2004 r. w sprawie udostępniania usług nawigacji lotniczej w Jednolitej Europejskiej Przestrzeni Powietrznej (4) (rozporządzenie dotyczące udostępniania usług) z jednoczesnym dążeniem do ogólnej poprawy bezpieczeństwa ruchu lotniczego i kompetencji personelu .

(2)

Wprowadzenie przedmiotowej licencji wspólnotowej jest sposobem pozwalającym na uznanie szczególnej roli, jaką odgrywają kontrolerzy ruchu lotniczego w zapewnieniu bezpieczeństwa kontroli ruchu lotniczego. Ustalenie wspólnotowych norm kompetencji obniży również fragmentację w tej dziedzinie, przyczyniając się do sprawniejszej organizacji pracy w ramach rosnącej współpracy regionalnej pomiędzy jednostkami świadczącymi usługi nawigacji lotniczej. Tym samym, niniejsza dyrektywa stanowi zasadniczą część ustawodawstwa Jednolitej Europejskiej Przestrzeni Powietrznej.

(3)

Dyrektywa jest najodpowiedniejszym instrumentem dla ustalenia norm dla kompetencji, które pozostają w gestii Państw Członkowskich, aby zadecydować o sposobach osiągnięcia powszechnie uzgodnionych norm.

(4)

Jak pokazują analizy niedawnych wypadków lotniczych, bezpieczeństwo zależy od niezawodności każdego elementu łańcucha bezpieczeństwa kierowania ruchem lotniczym. Wynika z tego, że kompetencje personelu zatrudnionego w tym obszarze muszą być sprawniej monitorowane. Po wdrożeniu niniejszej dyrektywy Wspólnota powinna uruchomić inicjatywę zmierzającą do uregulowania systemu licencjonowania i kwalifikacji dla zawodów związanych z łańcuchem bezpieczeństwa kierowania ruchem lotniczym.

(5)

Niniejsza dyrektywa powinna być skonstruowana w oparciu o istniejące normy międzynarodowe. Międzynarodowa Organizacja Lotnictwa Cywilnego (ICAO) przyjęła przepisy w sprawie udzielania licencji kontrolerom ruchu lotniczego, obejmujące wymagania językowe. Europejska Organizacja Bezpieczeństwa Nawigacji Lotniczej (Eurocontrol) ustanowiona międzynarodową konwencją z 13 grudnia 1960r. dotyczącą współpracy w zakresie bezpieczeństwa nawigacji lotniczej przyjęła wymogi Eurocontrol regulujące zagadnienia bezpieczeństwa. Stosownie do art. 4 rozporządzenia (WE) nr 550/2004, niniejsza dyrektywa transponuje wymagania określone w wymogu nr 5 Eurocontrol regulującym zagadnienia bezpieczeństwa odnośnie kontrolerów ruchu lotniczego.

(6)

Szczególne cechy wspólnotowego ruchu lotniczego nakłaniają do skutecznego stosowania wspólnotowych norm dotyczących kompetencji dla kontrolerów ruchu lotniczego wykorzystywanych przez jednostki świadczące usługi nawigacji lotniczej zaangażowane w powszechnym ruchu lotniczym.

(7)

Wspólnotowy system licencji powinien zagwarantować wystarczające szkolenie licencjonowanych kontrolerów w zakresie bezpieczeństwa, ochrony i technik zarządzania sytuacjami kryzysowymi.

(8)

Ważność licencji wydanych na podstawie prawa krajowego przed wejściem w życie niniejszej dyrektywy nie powinna być kwestionowana.

(9)

W krajach, w których Państwa Członkowskie podejmują działania dla zapewnienia zgodności z wymogami wspólnotowymi, organa sprawujące nadzór i weryfikację zgodności, powinny być dostatecznie niezawisłe wobec jednostek szkoleniowych. Ponadto, organa takie muszą realizować swoje zadania w sposób skuteczny.

(10)

Udostępnienie usług nawigacji lotniczej wymaga wysoko kwalifikowanego personelu, którego kompetencje mogą zostać wykazane w różnoraki sposób. Właściwym elementem dla kontroli ruchu lotniczego jest licencja wspólnotowa, którą należy traktować jako rodzaj dyplomu należącego do indywidualnego kontrolera ruchu lotniczego. Klasyfikacja na licencji wskazuje rodzaj usługi ruchu lotniczego, do świadczenia których kontroler ruchu lotniczego jest kompetentny. Równocześnie, potwierdzenia zawarte na licencji, odzwierciedlają, zarówno określone kompetencje kontrolera, jak i uprawnienie instancji nadzorujących do świadczenia usług dla określonego sektora lub grupy sektorów. Jest to powodem, dla którego organa przy wystawianiu licencji lub przedłużaniu ważności kwalifikacji, muszą być przygotowane do oceny kompetencji kontrolerów ruchu lotniczego; organa te muszą być również przygotowane do zawieszania licencji przez cofnięcie kwalifikacji licencji, w przypadku, gdy kompetencja budzi wątpliwości. Aby sprostać promowaniu takiej kultury, niniejsza dyrektywa nie powinna stanowić automatycznego powiązania pomiędzy zdarzeniem i zawieszeniem licencji. Cofnięcie licencji powinno być uważane za ostateczny środek dla skrajnych przypadków, które nie mają związku z wątpliwymi kompetencjami.

(11)

W celu zbudowania zaufania Państw Członkowskich we wzajemnych systemach udzielania licencji, niezbędne są reguły wspólnotowe w sprawie uzyskania i utrzymania licencji. Dlatego też, istotne jest zharmonizowanie w jak najszerszym zakresie wymagań dotyczących kwalifikacji, kompetencji i dostępu do zawodu kontrolera ruchu lotniczego. Powinno to prowadzić do zapewnienia bezpiecznych, wysokiej jakości usług w zakresie kontroli ruchu lotniczego i uznawania licencji w całej Wspólnocie, tym samym zwiększając swobodę przepływu kontrolerów ruchu lotniczego, oraz poprawiając ich dostępność.

(12)

Aby kompetencje mogły być porównywalne w całej Wspólnocie, wymagane jest, aby ich struktura była jasna i opracowana w sposób ogólnie przyjęty. Pomoże to zagwarantować bezpieczeństwo, nie tylko w przestrzeni powietrznej kontrolowanej przez jedną jednostkę świadczącą usługi nawigacji lotniczej, ale szczególnie na styku różnych jednostek świadczących usługi.

(13)

Cele szkolenia przygotowawczego są opisane w materiale wyjaśniającym opracowanym zgodnie z zapotrzebowaniem członków Eurocontrol, i są one uważane za normy odpowiednie. Dla jednostkowego szkolenia, brak ogólnie przyjętych norm wymaga wyrównania poprzez zakres działań obejmujących zatwierdzanie egzaminatorów, którzy powinni gwarantować wysoki poziom kompetencji. Omawiane zagadnienia nabierają coraz większej wagi, ponieważ szkolenie jednostkowe jest bardzo kosztowne i krytyczne pod względem bezpieczeństwa.

(14)

W wielu zdarzeniach i wypadkach, komunikacja odgrywa znaczną rolę. Dlatego też, ICAO przyjęła wymagania znajomości języków. Niniejsza dyrektywa ma być środkiem dla wprowadzenia w życie norm przyjętych w skali międzynarodowej.

(15)

Wymogi zdrowotne zostały opracowane zgodnie z zapotrzebowaniem Państw Członkowskich Eurocontrol, i ponieważ spełniają określone wymagania, są one uważane za środki przyjęte.

(16)

Certyfikacja świadczenia usługi szkoleniowej powinna być rozpatrywana jako jeden z krytycznych filarów bezpieczeństwa przyczyniających się do jakości szkolenia. Szkolenie powinno być traktowane jak usługa podobna do usług nawigacji lotniczej, która również powinna podlegać procesowi certyfikacji. Niniejsza dyrektywa powinna umożliwiać certyfikowanie szkolenia z uwagi na rodzaj szkolenia, na pakiet usług szkoleniowych, lub pakiet usług szkoleniowych i nawigacji lotniczej, bez utraty z pola widzenia, szczególnych cech szkolenia. Właściwe podejście powinno być również skierowane do instytucji szkoleniowych, przygotowujących zezwolenie dla licencji wojskowych, tak, aby wojskowi kontrolerzy ruchu lotniczego byli uwzględnieni, w możliwie szerokim zakresie.

(17)

Niniejsza dyrektywa potwierdza zadawnione orzecznictwo Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w zakresie wzajemnego uznawania dyplomów i swobody przepływu pracowników. Zasada proporcjonalności, potrzeba równoważności oceny, uzasadniona motywacja do narzucenia wyrównania środków oraz udostępnienie właściwych procedur odwoławczych konstytuują podstawowe zasady, które zostaną przyjęte przez sektor zarządzania w bardziej widoczny sposób.

(18)

Zawód kontrolera ruchu lotniczego podlega technicznym innowacjom, które wymagają systematycznej aktualizacji ich kompetencji. Dyrektywa, poprzez zastosowanie komitologii, powinna pozwolić na takie dostosowania do rozwoju technicznego i postępu naukowego.

(19)

Niniejsza dyrektywa może mieć wpływ na codzienne zwyczaje działania kontrolerów ruchu lotniczego. Partnerzy społeczni powinni, we właściwy sposób, być informowani oraz należy im przekazywać wskazówki na temat wszelkich środków mających doniosłe implikacje społeczne. Dlatego też, przeprowadzono konsultację z Sektorowym Komitetem ds. Dialogu ustanowionym zgodnie z decyzją Komisji 98/500/WE z dnia 20 maja 1998r. w sprawie ustanowienia Sektorowych Komitetów ds. Dialogu promujących dialog pomiędzy partnerami społecznymi na poziomie europejskim (5) i konsultacje z nim będą podejmowane w razie jakichkolwiek przyszłych zmian .

(20)

Państwa Członkowskie powinny ustalić zasady w sprawie kar stosowanych za naruszenie krajowych przepisów przyjętych zgodnie z niniejszą dyrektywą, i podjąć wszelkie środki niezbędne do zapewnienia, aby te zasady zostały wprowadzone. Takie kary powinny być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

(21)

Środki niezbędne dla wprowadzenia niniejszej dyrektywy powinny być przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustalającej procedury dla realizacji wdrożenia kompetencji powierzonych Wspólnocie (6).

(22)

Dwuletni okres transpozycji uważa się za wystarczający dla celów przedłużenia ważności licencji osób obecnie posiadających licencje, zgodnie z przepisami dotyczącymi warunków utrzymania kwalifikacji i zachowania ważności zatwierdzeń, ponieważ wymagania zawarte w tych przepisach są zgodne z istniejącymi obecnie zobowiązaniami międzynarodowymi. Ponadto należy przyznać dodatkowy dwuletni okres transpozycji na zastosowanie wymagań językowych,

1.

„kontroler ruchu lotniczego” oznacza osobę uprawnioną do świadczenia usług kontroli ruchu lotniczego, albo pod nadzorem instruktora ds. szkolenia praktycznego, albo niezależnie;

2.

„usługa kontroli ruchu lotniczego” oznacza usługę przewidzianą w celu zapobiegania kolizjom między samolotami, i na polu wzlotów pomiędzy samolotem i przeszkodami, oraz przyśpieszanie i utrzymywanie uporządkowanego strumienia ruchu lotniczego;

3.

„jednostki świadczące usługi nawigacji lotniczej” oznacza każdą publiczną lub prywatną jednostkę świadczącą usługi nawigacji lotniczej dla powszechnego ruchu lotniczego;

4.

„licencja” oznacza certyfikat znany pod dowolną nazwą, wystawiony oraz potwierdzony zgodnie z niniejszą dyrektywą i uprawniający jego prawowitego posiadacza do świadczenia usług kontroli ruchu lotniczego stosownie do przywilejów zawartych w tym dokumencie;

5.

„kwalifikacja” oznacza upoważnienie wpisane na licencji lub jej towarzyszące i stanowiące część tej licencji, określające szczególne warunki, przywileje, lub ograniczenia odnoszące się do takiej licencji; kwalifikacje przywołane na licencji są, co najmniej, jedną z poniższych:

6.

„zatwierdzenie” oznacza upoważnienie wpisane w licencji, a w szczególności:

zatwierdzenie może dotyczyć kwalifikacji lub licencji, i będzie ono stanowić część licencji;

7.

„czujnik usytuowania ICAO” oznacza czteroliterową kategorię kodową utworzoną zgodnie z zasadami zaleconymi przez ICAO w podręczniku DOC 7910 i przypisanymi dla usytuowania stałego stanowiska lotniczego;

8.

„sektor” oznacza część obszaru kontroli i/lub część informacyjną regionu/górnego regionu lotu;

9.

„szkolenie” to całość kursów teoretycznych, ćwiczenia praktyczne obejmujące symulację, i szkolenie w zakresie czynności praktycznych wymagane w celu zdobycia i utrzymania kompetencji dla świadczenia bezpiecznych i wysokiej jakości usług kontroli ruchu lotniczego; szkolenie obejmuje:

10.

„jednostka świadcząca usługi szkoleniowe” oznacza organizację, która jest certyfikowana przez krajowy organ nadzorczy dla świadczenia szkolenia jednego lub więcej rodzajów zgodnie z definicją w niniejszym artykule, oraz, która w tym celu, jest uprawniona do przedkładania do zatwierdzenia kursów szkoleniowych, planów szkoleń w danej jednostce lub programów kompetencji jednostki;

11.

„wymagania w zakresie kompetencji ustanowione w celach wytycznych dla wspólnych kluczowych założeń i celów szkoleniowych dla szkolenia kontrolerów ruchu lotniczego” to cele do osiągnięcia przez kontrolerów praktykantów ruchu lotniczego w ramach szkolenia w zakresie podstawowym i w celu uzyskania kwalifikacji, zawarte w „wytycznych dla istoty wspólnych założeń i celów szkoleniowych dla szkolenia kontrolerów ruchu lotniczego'Eurocontrol (Faza 1:poprawiona), HRS/TSP-002-GUI-01, druga edycja z dnia 20.7.2001r.; oraz w”„wytycznych dla istoty wspólnych założeń i celów szkoleniowych dla szkolenia kontrolerów ruchu lotniczego” Eurocontrol (Faza II), HUM.ET1.ST05.1000-GUI-02, pierwsza edycja z dnia 20.7.2000r.;

12.

„wymagania dla europejskiej certyfikacji stanu zdrowia kontrolerów ruchu lotniczego, wg klasy 3” to wymagania określone w wymogu Eurocontrol, Wymagania dla europejskiej certyfikacji stanu zdrowia kontrolerów ruchu lotniczego, wg klasy 3, HUM.ET1.ST08.10000-STD-02, pierwsza edycja z dnia 31.1.2003;

13.

„program kompetencyjny jednostki” jest zatwierdzonym programem wskazującym metodę, w której trybie jednostka utrzyma kompetencje posiadaczy licencji;

14.

leki obejmują zarówno środki sprzedawane na receptę, jak i bez recepty;

15.

„substancje psychoaktywne” obejmują alkohol, opioidy, kannabinoidy, środki uspokajające i nasenne, kokainę, inne psychostymulanty, substancje halucynogenne i rozpuszczalniki lotne, z wyłączeniem kawy i tytoniu.

a)

jedną lub więcej kwalifikacji dla licencji kontrolera praktykanta ruchu lotniczego, i

b)

jedną lub więcej kwalifikacji i zatwierdzeń dla licencji kontrolera ruchu lotniczego.

a)

są posiadaczami co najmniej dyplomu ukończenia szkoły średniej, lub dyplomu zapewniającego wstęp na wyższą uczelnię;

b)

pomyślnie ukończyli zatwierdzony kurs przygotowawczy odpowiedni dla kwalifikacji lub zatwierdzenia kwalifikacji, obejmujący szkolenie praktyczne i symulacyjne, zgodnie z częścią A załącznika I do niniejszej dyrektywy;

c)

posiadają ważne zaświadczenie lekarskie; i

d)

wykazali się odpowiednim poziomem zdolności językowych zgodnym z wymaganiami podanymi w załączniku II.

a)

mają co najmniej 21 lat, jednak, Państwa Członkowskie mogą przewidzieć procedurę odstąpienia od niniejszego wymogu, w szczególności, jeśli osoba ubiegająca się, w trakcie szkolenia, zademonstrowała kompetencje zapewniające bezpieczeństwo działania;

b)

są posiadaczami licencji praktykanta i ukończyli zatwierdzony kurs szkolenia w danej jednostce, oraz pomyślnie zdali stosowne egzaminy lub oceny zgodnie z wymaganiami podanymi w części B załącznika I;

c)

posiadają ważne zaświadczenie lekarskie; i

d)

wykazali się odpowiednim poziomem zdolności językowych zgodnym z wymaganiami podanymi w załączniku II.

a)

korzystali, w okresach bezpośrednio poprzedzających, których czas trwania ustala krajowy organ nadzorczy, z przywilejów kwalifikacji i zatwierdzeń, z tytułu których mogą prowadzić instruktaż w takiej jednostce; i

b)

pomyślnie ukończyli zatwierdzony kurs instruktora ds. szkolenia praktycznego, podczas którego wymagana wiedza i umiejętności pedagogiczne były ocenione przez stosowne egzaminy.

a)

w ciągu ostatnich 12 miesięcy, ubiegający się korzystał z przywilejów licencji przez minimalną liczbę godzin, zgodnie z wykazaniem w zatwierdzonym programie kompetencyjnym danej jednostki;

b)

kompetencje ubiegającego się do korzystania z przywilejów zatwierdzenia zostały ocenione, stosownie do norm przedstawionych w części C załącznika I; i

c)

ubiegający się posiada ważne zaświadczenie lekarskie.

(a)

Zatwierdzenie kontroli wieży (TWR) będzie wskazywać, że posiadacz jest kompetentny do świadczenia usług kontroli, gdzie kontrola lotniska jest zapewniana z jednej pozycji operacyjnej;

(b)

Zatwierdzenie kontroli ruchu naziemnego (GMC) będzie wskazywać, że posiadacz licencji jest kompetentny do świadczenia usług kontroli ruchu naziemnego;

(c)

Zatwierdzenie nadzoru ruchu naziemnego (GMS), przyznane dodatkowo do zatwierdzenia kontroli ruchu naziemnego lub zatwierdzenia kontroli wieży, będzie wskazywać, że posiadacz jest kompetentny do świadczenia usług kontroli ruchu naziemnego za pomocą ruchomych systemów nawierzchni lotniska;

(d)

Zatwierdzenie kontroli lotniczej (AIR) będzie wskazywać, że posiadacz licencji jest kompetentny do prowadzenia kontroli lotniczej;

(e)

Zatwierdzenie kontroli radarowej lotniska (RAD), przyznane dodatkowo do zatwierdzenia kontroli lotniczej lub zatwierdzenia kontroli wieży, będzie wskazywać, że posiadacz licencji jest kompetentny do prowadzenia kontroli lotniczej przy pomocy radarowych urządzeń nadzoru.

(a)

Zatwierdzenie radaru (RAD) będzie wskazywać, że posiadacz licencji jest kompetentny do świadczenia usługi kontroli podchodzenia przy użyciu głównych i/lub drugorzędnych urządzeń radarowych;

(b)

Zatwierdzenie radaru precyzyjnego podchodzenia (PAR), przyznane dodatkowo do zatwierdzenia radaru, będzie wskazywać, że posiadacz licencji jest kompetentny do prowadzenia precyzyjnego, naziemnie kontrolowanego podchodzenia przy użyciu radarowych urządzeń precyzyjnego podchodzenia, dla samolotu przy końcowym podchodzeniu do pasa startowego;

(c)

Zatwierdzenie nadzoru nad radarem podchodzenia (SRA), przyznane dodatkowo do zatwierdzenia radaru, będzie wskazywać, że posiadacz jest kompetentny prowadzić nieprecyzyjne podchodzenia kontrolowane naziemnie przy użyciu urządzeń nadzoru, dla samolotu przy końcowym podchodzeniu do pasa startowego;

(d)

Zatwierdzenie automatycznego nadzoru zależnego (ADS) będzie wskazywać, że posiadacz jest kompetentny do świadczenia usługi kontroli podchodzenia przy użyciu automatycznego nadzoru zależnego;

(e)

Zatwierdzenie kontroli terminala (TCL), przyznane dodatkowo do zatwierdzeń radaru i automatycznego nadzoru zależnego, będzie wskazywać, że posiadacz jest kompetentny do świadczenia usługi kontroli ruchu lotniczego przy użyciu urządzeń nadzoru, dla samolotu eksploatowanego w określonym obszarze terminala i/lub w przyległych sektorach.

(a)

Zatwierdzenie radaru (RAD) będzie wskazywać, że posiadacz jest kompetentny do świadczenia usług kontroli obszaru przy użyciu urządzeń nadzoru radaru;

(b)

Zatwierdzenie automatycznego nadzoru zależnego (ADS) będzie wskazywać, że posiadacz jest kompetentny do świadczenia usług kontroli obszaru przy użyciu automatycznego nadzoru zależnego;

(c)

Zatwierdzenie kontroli terminala (TCL), przyznane dodatkowo do zatwierdzeń radaru i automatycznego nadzoru zależnego, będzie wskazywać, że posiadacz jest kompetentny do świadczenia usług kontroli ruchu lotniczego przy użyciu dowolnych urządzeń nadzoru, dla samolotu eksploatowanego w określonym obszarze terminala i/lub w przyległych sektorach;

(d)

Zatwierdzenie kontroli oceanicznej (OCL) będzie wskazywać, że posiadacz jest kompetentny do świadczenia usług kontroli ruchu lotniczego dla samolotu eksploatowanego w Obszarze kontroli Oceanicznej.

a)

wydanie, utrzymanie, zawieszenie i cofnięcie licencji;

b)

certyfikację jednostek świadczących usługi szkoleniowe;

c)

zatwierdzenie kursów szkoleniowych, programów szkolenia jednostkowego i system kompetencji jednostkowych;

d)

zatwierdzenie kompetentnych instruktorów- egzaminatorów;

e)

monitorowanie i przeprowadzanie audytu systemu szkoleniowego; oraz

f)

ustanowienie właściwych mechanizmów składania apelacji i zgłoszeń.

—

uwzględniając art. 266 i 267 Traktatu WE, ustanawiające Europejski Bank Inwestycyjny (EBI) oraz Protokół w sprawie Statutu Europejskiego Banku Inwestycyjnego stanowiący załącznik do Traktatu,

—

uwzględniając decyzję Konferencji Przewodniczących z dnia 15 maja 1996 r. w sprawie organizacji corocznej debaty na temat priorytetów w dziedzinie pożyczek, sprawozdania rocznego oraz wytycznych EBI, pod przewodnictwem komisji przedmiotowo właściwej,

—

uwzględniając sprawozdanie z działalności grupy EBI za rok 2003, plan działalności tejże grupy na lata 2004-2006, sprawozdanie roczne za rok 2003 Europejskiego Funduszu Inwestycyjnego (EFI), sprawozdania roczne Komitetu weryfikacyjnego za rok budżetowy 2003 oraz odpowiedzi komitetu zarządzającego, jak również przesłuchanie Prezesa EBI przez komisję przedmiotowo właściwą z dnia 23 listopada 2004 r.,

—

uwzględniając deklarację w sprawie zarządzania EBI z dnia 2 czerwca 2004 r.,

—

uwzględniając uwagi znajdujące się w sprawozdaniu Trybunału Obrachunkowego za rok 2003,

—

uwzględniające porozumienie o współpracy WE-EBI ze stycznia 2000 r.,

—

uwzględniając konkluzje prezydencji Rady Europejskiej z Lizbony z 23 i 24 marca 2000 r., Rady Europejskiej z Goeteborga z 15 i 16 czerwca 2001 r. oraz Rady Europejskiej z Brukseli z dnia 12 i 13 grudnia 2003 r.,

—

uwzględniając rezolucję z 22 kwietnia 2004 r. w sprawie sprawozdania z działalności za rok 2002 Europejskiego Banku Inwestycyjnego (1),

—

uwzględniając art. 112 ust. 2 oraz art. 45 Regulaminu,

—

uwzględniając sprawozdanie Komisji Gospodarczej i Monetarnej (A6-0032/2005),

A.

uwzględniając, że EBI jest bankiem publicznym, powołanym przez Traktat WE jako uprzywilejowana instytucja finansowa, której zadaniem jest realizowanie zamierzeń Unii Europejskiej poprzez własne inwestycje i te, które swą działalnością katalizuje; oraz że wkład EBI w te zamierzenia został potwierdzony przez spotkania Rady Europejskiej z Lizbony i Goeteborga; zważywszy, że powyższe spotkania Rady określiły szeroki zakres tych zamierzeń, tj. konkurencyjną gospodarkę, która opiera się na wiedzy i spójności społecznej, przestrzegającą lokalnych i światowych ograniczeń środowiskowych,

B.

uwzględniając, że podczas wspomnianych spotkań Rady, Unia podjęła się zadania stworzenia opartej na wiedzy najbardziej konkurencyjnej i dynamicznej na świecie gospodarki, w której trwały rozwój gospodarczy prowadzi do większej ilości i lepszych miejsc pracy, stabilnej spójności społecznej i poszanowania wymogów ochrony środowiska; oraz że ten cel pociąga za sobą poważne inwestycje; uwzględniając, że znaczenie EBI zostało potwierdzone, zwłaszcza w związku z wdrożeniem „inicjatywy wzrostu”; oraz że Parlament Europejski podkreślił również jak ważne jest finansowanie z własnych funduszy ryzyka kapitałowego, małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP) oraz kapitału ludzkiego,

C.

uwzględniając istnienie znacznych rozbieżności w zakresie popytu i przyznawania środków małym i średnim przedsiębiorstwom w różnych Państwach Członkowskich,

D.

uwzględniając, że pożyczki przyznane w 2003 r. wynosiły 46,6 miliarda EUR, w tym 37,3 miliarda EUR dla państw członkowskich Unii (80 %), 5,7 miliarda EUR dla państw kandydujących lub będących na drodze do akcesji, 3,6 miliarda EUR dla państw partnerskich, w tym 2,1 miliarda EUR dla państw w ramach partnerstwa euro-śródziemnomorskiego oraz 0,5 miliarda EUR dla państw AKP oraz KTZ, a około 40% tych pożyczek zostało przyznanych poprzez banki pośredniczące,

E.

uwzględniając, że znaczenie EBI w ramach instytucjonalnych Unii oraz ilość środków, pochodzących w części z budżetu Unii, którymi bank zarządza i które katalizuje, uzasadniają dialog, który bank prowadzi z Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją, a także ocenę przeprowadzaną przez Trybunał Obrachunkowy (w odniesieniu do funduszy Unii) i przez Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF),

F.

mając na uwadze, iż EBI spełnia ważną rolę i stanowi instrument zwiększający w mobilizowaniu innych źródeł finansowania, sprzyjając uczestniczeniu sektora prywatnego i rozdziałowi ryzyka, szczególnie poprzez instrumenty kapitału ryzyka i przyznawania gwarancji,

1.

z zadowoleniem przyjmuje sprawozdanie z działalności EBI za rok 2003, jak również ogólną poprawę przejrzystości w przekazywaniu informacji obywatelom oraz jakości stosunków nawiązanych z EBI.

2.

zwraca się z prośbą do EBI o dalsze aktywne wsparcie dla wdrożenia strategii określonej przez Rady Europejskie z Lizbony i Goeteborga, zwłaszcza poprzez inicjatywę „Innowacje 2010” i Inicjatywę Wzrostu, finansując programy dotyczące infrastruktury i projekty w dziedzinie badań i rozwoju oraz sprzyjając inwestycjom publicznym i prywatnym; postuluje, aby EBI podjął ściślejszą współpracę z Komisją i Europejskim Bankiem Centralnym w celu zdefiniowania norm ostrożnościowych pozwalających na rozwój odpowiednich pożyczek bez naruszania trwałości długu publicznego Państw Członkowskich;

3.

zachęca EBI do przyznania pierwszeństwa finansowaniu sieci transeuropejskich; popiera decyzję EBI dotyczącą zwiększenia inwestycji w sektor energii odnawialnych oraz potraktowania redukcji emisji gazów powodujących efekt cieplarniany jako elementu podstawowego w wyborze projektów, którym przyznane zostaną pożyczki;

4.

z zadowoleniem przyjmuje rozwój przez EBI pożyczek dla małych przedsiębiorstw; zwraca się do EBI o poświęcenie uwagi sektorowi gospodarki społecznej oraz „usług lokalnych”, które ze względu na rozwój demograficzny są niezwykle istotne, dla zapewnienia optymalnego poziomu uczestnictwa w życiu aktywnym oraz spójności społecznej;

5.

wzywa EBI do wzmocnienia systemu przyznawania pożyczek na rzecz małych i średnich przedsiębiorstw w państwach członkowskich, które plasują się na końcu listy pożyczkobiorców EBI, tak by zniwelowane zostały znaczne rozbieżności istniejące pomiędzy Państwami Członkowskimi;

6.

zwraca uwagę na ustanowiony przez ONZ Międzynarodowy Rok Mikrokredytów i zachęca EBI do włączenia tegoż w ramy programu na rok 2005;

7.

zachęca EBI do przyjęcia serii szczegółowych zasad określających kryteria ilościowe oceny projektów, które są mu przekazywane, a także systematyczną analizę otrzymanych wyników w sposób pozwalający na oszacowanie jego rzeczywistego wkładu w Strategię Lizbońską;

8.

uznaje wpływ gospodarczy i społeczny działalności EBI na rozwój małych i średnich przedsiębiorstw i na poziom zatrudnienia, lecz zachęca EBI do zwiększenia tego wpływu poprawiając struktury administracyjne dostępu małych i średnich przedsiębiorstw do kapitału ryzyka oraz ułatwiając dostęp do działalności Banku ze strony lokalnych i regionalnych partnerów finansowych.

9.

z zadowoleniem przyjmuje postępy EBI osiągnięte w ciągu ostatnich lat w selekcyjnym określaniu finansowanych projektów w ramach celów Unii; wzywa EBI do dokładnego zdefiniowania kryteriów oraz do rygorystycznej oceny rezultatów w odniesieniu do celów;

10.

stanowczo wzywa do zredukowania ogromnych obciążeń administracyjnych nałożonych na małe i średnie przedsiębiorstwa oraz banki, tak by mogły one w większym stopniu korzystać ze środków EFI; wzywa również do zwrócenia szczególnej uwagi na Inicjatywę „Innowacje 2010” i w związku z tym do obniżenia progów stosowanych przy projektach;

11.

uznaje chęć EBI do przyczynienia się do Strategii Lizbońskiej, podkreśla ważną rolę odgrywaną przez EBI poprzez Inicjatywę „Innowacje 2010” i zachęca EBI do skonsolidowania jego dążenia do stania się motorem finansowym modernizacji Unii, przede wszystkim wspierając badania naukowe — szczególnie sektory związane z najnowszymi technologiami;

12.

wzywa EBI, aby podczas interwencji poza Unią, Bank określał kryteria tych interwencji, poza bardzo ogólnym mandatem Komisji, opierając się na zaleceniach Parlamentu Europejskiego związanych ze współpracą oraz zaleceniach Banku Światowego i innych banków rozwoju;

13.

popiera wysiłki EBI mające na celu optymalizację wspólnej koordynacji z Komisją poprzez Wspólną Grupę Roboczą; wnioskuje o sformalizowanie tej koordynacji i jej rozszerzenie również na Parlament Europejski;

14.

zwraca się z prośbą do EBI o przeprowadzenie bardziej dogłębnego badania rzeczywistego wkładu inwestycji Unii i EBI w rozwój regionalny oraz o wdrożenie odpowiednich wskaźników, jak to zaleca departament oceny operacji Banku;

15.

zaleca EBI coraz dokładniejsze definiowanie kryteriów końcowego przyznawania pożyczek globalnych oraz zwraca się do EBI o wdrożenie przejrzystej procedury kontroli i oceny wykorzystania pożyczek przez banki pośredniczące, co umożliwi przede wszystkim weryfikację rzeczywistych korzyści płynących z pożyczek EBI dla odbiorców końcowych; jest zdania, iż EBI winien podjąć aktywne działania z zakresu monitoringu pożyczek globalnych oraz, jeżeli zajdzie taka potrzeba, usprawnić ich promocję i system ich udzielania;

16.

zwraca się do Trybunału Obrachunkowego o zapewnienie, że warunki związane z udzielanymi przez EBI pożyczkami lub też subwencjami, do których przyznawania na rzecz różnorakich projektów jest on uprawniony, nie skłaniają niektórych beneficjentów do pośredniego korzystania z nienależnych im subwencji w sytuacji, gdy mogliby oni korzystać z finansowania rynkowego; w tym celu zachęca EBI do przyznania Trybunałowi Obrachunkowemu pełnego dostępu do niezbędnych informacji, w tym również, w odnośnym przypadku, do informacji handlowych o charakterze poufnym oraz do informacji sensytywnych z rynkowego punktu widzenia.

17.

z zadowoleniem przyjmuje osiągnięte przez EBI postępy w dialogu ze społeczeństwem oraz organizacjami pozarządowymi, jak również opublikowanie własnych sprawozdań na temat ochrony środowiska i oceny społecznej wdrożonych projektów w krajach rozwijających się;

18.

zaleca rozwinięcie w nowych Państwach Członkowskich specjalnej kampanii informacyjnej dotyczącej działalności EBI z zakresu obsługi małych i średnich przedsiębiorstw;

19.

zdecydowanie popiera projekty w sprawie przejrzystości przyjęte przez Radę Administracyjną dnia 15 czerwca 2004 r.; jest zdecydowany aktywnie uczestniczyć w procedurze konsultacji przewidzianej przez to sprawozdanie, w powiązaniu z wdrożeniem Konwencji Narodów Zjednoczonych o dostępie do informacji, udziale społeczeństwa w podejmowaniu decyzji oraz dostępie do sprawiedliwości w sprawach dotyczących środowiska (konwencja z Aarhus); podkreśla wagę uwzględnienia wniosków, które zostaną sformułowane w ramach tej konsultacji przez instytucje i organizacje pozarządowe;

20.

jest zdania, że więcej uwagi należy poświęcić poprawie kontroli księgowej EBI, w zgodzie z zaleceniami sprawozdań rocznych Komitetu ds. Kontroli oraz Departamentu ds. oceny operacji; wyraża przekonanie, że Parlament Europejski powinien zostać włączony w ten proces;

21.

przyjmuje z zadowoleniem, w obliczu powtarzających się w prasie oskarżeń na temat możliwego konfliktu interesów w kierownictwie EBI, że dostarczył on szczegółowych w tej sprawie informacji, po przyjęciu przez właściwą komisję wspomnianego sprawozdania (A6-0032/2005); z zadowoleniem przyjmuje zmiany w statucie i regulaminie wewnętrznym EBI wprowadzone po 1 maja 2004 r. w dziedzinie zarządzania przy okazji rozszerzenia Unii Europejskiej o dziesięć nowych Państw Członkowskich; wyraża swoją aprobatę dla opublikowania na stronach internetowych EBI całości kodeksu postępowania mającego zastosowanie wobec jego organów decyzyjnych;

22.

zwraca się z prośbą do EBI, aby Bank nadal co roku przekazywał Parlamentowi Europejskiemu i obywatelom syntezę działań przeprowadzonych dla ulepszenia jego działania, zgodnie z powyższą rezolucją z dnia 22 kwietnia 2004 r. przyjętą odpowiednio przez Parlament Europejski; uznaje jednakże, iż konieczne jest kontynuowanie refleksji na temat środków na rzecz poprawy kontroli EBI w zakresie wykorzystywania środków własnych, bądź w zakresie środków, które są mu przekazywane w ramach budżetu Unii;

23.

zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie oraz Komisji, jak również EBI.