Back to EUR-Lex homepage

EUR-Lex Access to European Union law

Back to EUR-Lex homepage

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Use quotation marks to search for an "exact phrase". Append an asterisk (*) to a search term to find variations of it (transp*, 32019R*). Use a question mark (?) instead of a single character in your search term to find variations of it (ca?e finds case, cane, care).
Search tips
Need more search options? Use the Advanced search
You are here

Document C2005/082/50

Sprawa C-77/05: Skarga wniesiona w dniu 17 lutego 2005 r. przez Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej przeciwko Radzie Unii Europejskiej

Dz.U. C 82 z 2.4.2005, p. 25–25 (ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, NL, PL, PT, SK, SL, FI, SV)

2.4.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 82/25

Skarga wniesiona w dniu 17 lutego 2005 r. przez Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej przeciwko Radzie Unii Europejskiej

(Sprawa C-77/05)

(2005/C 82/50)

Język postępowania: angielski

W dniu 17 lutego 2005 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, reprezentowanego przez Elizabeth O'Neill działającą w charakterze pełnomocnika, z adresem do doręczeń w Luksemburgu, przeciwko Radzie Unii Europejskiej

Skarżąca wnosi do Trybunału o:

1.

stwierdzenie nieważności rozporządzenia Rady nr 2007/2004 z dnia 26 października 2004 r. ustanawiającego Europejską Agencję Zarządzania Współpracą Operacyjną na Zewnętrznych Granicach Państw Członkowskich Unii Europejskiej (1);

2.

orzeczenie, zgodnie z art. 233 WE, że, w następstwie stwierdzenia nieważności rozporządzenia nr 2007/2004 i w oczekiwaniu na przyjęcie nowego ustawodawstwa w tym zakresie, nadal obowiązywać będą przepisy rozporządzenia nr 2007/2004, z wyjątkiem tych, które skutkują wyłączeniem Zjednoczonego Królestwa z uczestnictwa w jego stosowaniu;

3.

obciążenie Rady kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty:

Zjednoczonemu Królestwu odmówiono prawa do uczestnictwa w przyjęciu rozporządzenia Rady (WE) nr 2007/2004 z dnia 26 października 2004 r. ustanawiającego Europejską Agencję Zarządzania Współpracą Operacyjną na Zewnętrznych Granicach Państw Członkowskich Unii Europejskiej, pomimo notyfikowania przezeń - zgodnie z art. 5 ust. 1 Protokołu włączającego dorobek Schengen w ramy Unii Europejskiej (zwanego dalej „Protokołem Schengen”) oraz art. 3 ust. 1 Protokołu w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii - woli uczestniczenia w przyjęciu tego rozporządzenia. Skarga o stwierdzenie nieważności rozporządzenia nr 2007/2004 opiera się na zarzucie, że wyłączenie Zjednoczonego Królestwa z jego przyjęcia stanowi naruszenie istotnego przepisu proceduralnego i/lub, naruszenie Traktatu, w rozumieniu art. 230 akapit drugi WE.

Podstawowym argumentem Zjednoczonego Królestwa jest to, że wyłączając je w ten sposób z przyjęcia rozporządzenia nr 2007/2004, Rada działała na podstawie błędnej interpretacji związku pomiędzy art. 5 i art. 4 Protokołu Schengen. Zjednoczone Królestwo twierdzi w szczególności, że:

a)

dokonana przez Radę interpretacja, zgodnie z którą przyznane w art. 5 Protokołu Schengen prawo do uczestniczenia stosuje się jedynie wobec środków formułowanych na podstawie przepisów dorobku Schengen, w których Zjednoczone Królestwo uczestniczy na podstawie decyzji Rady przyjętej na podstawie art. 4, stoi w sprzeczności z strukturą i treścią tych przepisów, istotą przewidzianego w art. 5 mechanizmu oraz dołączoną do Aktu Końcowego Traktatu Amsterdamskiego Deklaracją w sprawie art. 5;

b)

dokonana przez Radę interpretacja Protokołu Schengen nie jest wymagana do pełnej skuteczności zawartej w art. 7 Protokołu w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii zasady, zgodnie z którą jego art. 3 i 4 nie naruszają Protokołu Schengen. Interpretacja taka nie jest także wymagana do zachowania integralności dorobku Schengen. W istocie jej negatywny wpływ na Zjednoczone Królestwo, jako środka służącego ochronie dorobku Schengen, byłby rażąco nieproporcjonalny;

c)

uwzględniając stosowaną w praktyce przez Radę rozległą i luźną koncepcję środków formułowanych na podstawie dorobku Schengen, przewidziany w art. 5 Protokołu Schengen mechanizm, w świetle dokonanej przez Radę interpretacji, mógłby funkcjonować w sposób naruszający zasadę pewności prawa oraz podstawowe zasady wzmocnionej współpracy.

Ewentualnie Zjednoczone Królestwo twierdzi, że, gdyby dokonana przez Radę interpretacja związku pomiędzy art. 5 i art. 4 Protokołu Schengen była prawidłowa, powodowałoby to konieczność przyjęcia wąskiej definicji pojęcia środka formułowanego na podstawie dorobku Schengen w znaczeniu art. 5, jako środka nierozłącznie związanego z tym dorobkiem, a rozporządzenie nr 2007/2004 nie jest takim środkiem.

(1)  Dz. U. L 349, str. 1

Top