Choose the experimental features you want to try

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document C2005/082/45

    Sprawa C-68/05 P: Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (piąta izba) z dnia 7 grudnia 2004 r. w sprawie T-240/02 Koninklijke Coöperatie Cosun U.A. przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich, wniesione przez Koninklijke Coöperatie Cosun U.A. w dniu 11 lutego 2005 r.

    Dz.U. C 82 z 2.4.2005, p. 22–23 (ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, NL, PL, PT, SK, SL, FI, SV)

    2.4.2005   

    PL

    Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

    C 82/22


    Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (piąta izba) z dnia 7 grudnia 2004 r. w sprawie T-240/02 Koninklijke Coöperatie Cosun U.A. przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich, wniesione przez Koninklijke Coöperatie Cosun U.A. w dniu 11 lutego 2005 r.

    (Sprawa C-68/05 P)

    (2005/C 82/45)

    Język postępowania: niderlandzki

    W dniu 11 lutego 2005 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynęło odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (piąta izba) z dnia 7 grudnia 2004 r. w sprawie T-240/02, Koninklijke Coöperatie Cosun U.A. przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich, wniesione przez Koninklijke Coöperatie Cosun U.A., reprezentowaną przez adwokatów M.M. Slotbooma i N.J. Heldera.

    Wnosząca odwołanie zwraca się do Trybunału o:

    uchylenie zaskarżonego wyroku,

    orzeczenie przez Trybunał w przedmiocie sprawy poprzez stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji,

    ewentualnie o skierowanie sprawy do ponownego rozpatrzenia przez Sąd,

    obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania zarówno w pierwszej jak i drugiej instancji.

    Zarzuty i główne argumenty:

    Pierwszy zarzut

    Naruszenie prawa wspólnotowego w zakresie, w jakim Sąd stwierdził, że opłata od nie wywiezionego cukru C nie stanowi należności celnej przywozowej lub wywozowej w rozumieniu art. 13 rozporządzenia nr 1430/79.

    Drugi zarzut subsydiarny

    Sąd niesłusznie nie uwzględnił, że opłata od nie wywiezionego cukru C powinna być traktowana jako należność celna przywozowa w rozumieniu rozporządzenia nr 1430/79.

    Zarzut ten składa się z trzech części:

    A.

    Sąd niesłusznie nie uwzględnił, że opłata od nie wywiezionego cukru C stanowi należność celną, gdyż posiada ten sam cel co należności celne.

    B.

    Sąd niesłusznie nie uwzględnił, że sposób obliczenia opłaty od nie wywiezionego cukru C wskazuje, że powinna być ona traktowana jako należność celna.

    C.

    Sąd niesłusznie nie uwzględnił, że sposób obliczenia należnej opłaty od nie wywiezionego cukru C wskazuje, że powinna być traktowana jako należność celna.

    Trzeci zarzut subsydiarny

    Rozpatrując drugi i trzeci zarzut, który Cosun przedstawił subsydiarnie w swej skardze, Sąd dopuścił się naruszenia prawa wspólnotowego.

    Zarzut ten składa się z następujących części:

    A.

    Badając drugi zarzut przedstawiony subsydiarnie w skardze Cosun do Sądu Pierwszej Instancji, Sąd ten przekroczył zakres sporu.

    B.

    Sąd niesłusznie pominął trzeci zarzut, który Cosun przedstawiła subsydiarnie.

    Czwarty zarzut subsydiarny

    Naruszenie zasad równości traktowania, pewności prawa i słuszności.


    Top