1)

Czy klauzulę 5 „Środki zapobiegania nadużyciom” Porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony, zawartego przez Europejską Unię Konfederacji Przemysłowych i Pracodawców (UNICE), Europejskie Centrum Przedsiębiorstw Publicznych (CEEP) oraz Europejską Konfederację Związków Zawodowych (ETUC), stanowiącego załącznik do dyrektywy Rady 1999/70/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. (2), należy interpretować w ten sposób, że stoi ona na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu, takiemu jak uregulowanie włoskie zawarte w art. 2 ust. 1 legge (ustawy) nr 1023 z 1969 r. i art. 1 decreto ministeriale (dekretu ministerialnego) z dnia 20 grudnia 1971 r., które przewiduje zatrudnienie na zlecenie na okres jednego roku [w rozumieniu art. 7 decreto ministeriale (dekretu ministerialnego) z dnia 20 grudnia 1971 r.„na okres nie dłuższy niż jeden rok szkolny”], w celu nauczania przedmiotów niewojskowych w szkołach, placówkach i jednostkach marynarki wojskowej i sił powietrznych, personelu cywilnego niezatrudnionego w administracji państwa, nie przewidując wskazania obiektywnych powodów uzasadniających odnowienie takiego zatrudnienia na zlecenie [które jest wyraźnie przewidziane w art. 4 wspomnianego decreto ministeriale (dekretu ministerialnego), przewidującym obniżenie wynagrodzenia w odniesieniu do drugiego zatrudnienia], maksymalnego łącznego czasu trwania umów na czas określony i maksymalnej liczby odnowień umów, a także nie przewidując możliwości uzyskania przez tych nauczycieli odszkodowania za ewentualną szkodę poniesioną w wyniku takiego odnowienia, ponadto przy braku etatu nauczyciela mianowanego tych szkół, do którego mogliby oni mieć dostęp?

2)

Czy w rozumieniu klauzuli 5 pkt 1 [Porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony, zawartego przez Europejską Unię Konfederacji Przemysłowych i Pracodawców (UNICE), Europejskie Centrum Przedsiębiorstw Publicznych (CEEP) oraz Europejską Konfederację Związków Zawodowych (ETUC), stanowiącego załącznik do] dyrektywy Rady 1999/70/WE z dnia 28 czerwca 1999 r., potrzeby dotyczące organizacji systemu placówek, szkół i jednostek marynarki wojskowej i sił powietrznych stanowią obiektywne powody, które zapewniają zgodność z prawem Unii uregulowania takiego jak wspomniane powyżej uregulowanie włoskie, które nie ustanawia warunków korzystania z pracy na czas określony zgodnie z dyrektywą 1999/70/WE i załączonym do niej porozumieniem ramowym oraz nie przewiduje prawa do odszkodowania w odniesieniu do zatrudnienia na zlecenie personelu nienależącego do tych placówek, szkół i jednostek wojskowych?