1)

Czy wykładni art. 12 ust. 2 zdanie pierwsze dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2302 (1) należy dokonywać w ten sposób, że organizatorowi nadal przysługuje odszkodowanie z tytułu rozwiązania umowy, jeżeli w momencie podróży nie występuje już znaczący wpływ nadzwyczajnych, nieuniknionych okoliczności, nawet jeżeli wcześniej miały występować takie okoliczności, które skutkowałyby znaczącym wpływem, czy też dla oceny kwestii, czy nadzwyczajne, nieuniknione okoliczności skutkują znaczącym wpływem na podróż, istotna jest wyłącznie decyzja oparta na prognozie z chwili złożenia oświadczenia o rozwiązaniu umowy?

2)

Na wypadek gdyby istotna była decyzja oparta na prognozie, do kiedy podróżny musi wstrzymać się ze złożeniem oświadczenia o rozwiązaniu umowy, by nie musieć płacić z tego tytułu odszkodowania, nawet jeżeli istotny wpływ nadzwyczajnych, nieuniknionych okoliczności przestanie następnie występować?