—

stwierdzenie nieważności decyzji Rady (WPZIB) 2022/429 (1) z dnia 15 marca 2022 r. w zakresie, w jakim na jej mocy nazwisko skarżącego zostało umieszczone w wykazie znajdującym w załączniku I do decyzji (WPZiB) 2014/145 z dnia 17 marca 2014 r.

—

stwierdzenie nieważności rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2022/427 (2) z dnia 15 marca 2022 r. w zakresie, w jakim na jego mocy nazwisko skarżącego zostało umieszczone w wykazie znajdującym w załączniku I do rozporządzenia 269/2014 z dnia 17 marca 2014 r.

—

obciążenie Rady kosztami postępowania.

1.

Zarzut pierwszy, dotyczący naruszenia prawa do skutecznej ochrony sądowej i obowiązku uzasadnienia. Skarżący podnosi przede wszystkim, że Rada nie podała indywidualnych, szczególnych i konkretnych powodów mogących stanowić wystarczającą wskazówkę co do zasadności zastosowanych wobec niego środków ograniczających. Uważa on, że zaskarżone akty opierają się na podstawie faktycznej, która nie jest wystarczająco solidna, na powodach, które nie zostały potwierdzone i których prawdopodobieństwo jest jedynie abstrakcyjne. Następnie skarżący uważa, że Rada stawia go w sytuacji, w której to on musi przedstawić dowód nieistnienia ogólnych faktów, które mu są zarzucane, odwracając w ten sposób ciężar dowodu, co jest sprzeczne z najbardziej podstawowymi prawami do obrony. Wreszcie skarżący zarzuca niewystarczający charakter podnoszonych powodów i brak wiarygodnych i istotnych dowodów na poparcie tych powodów oraz twierdzi, że uniemożliwia to odpowiednią kontrolę sądową zgodności z prawem umieszczenia i pozostawienia jego nazwiska w wykazach osób objętych przedmiotowymi środkami ograniczającymi.

2.

Zarzut drugi, dotyczący oczywistego błędu w ocenie, z tego w szczególności względu, że skarżący nie wspiera działań rządu Federacji Rosyjskiej dotyczących działań w Ukrainie. Skarżący podnosi również, że przedsiębiorstwo Yandex nie jest „kluczowym elementem ukrywania informacji o wojnie na Ukrainie przed Rosjanami” ani nie dostarcza „znacznego źródła dochodów rządowi Federacji Rosyjskiej”.

3.

Zarzut trzeci, dotyczący naruszenia zasady proporcjonalności i równości traktowania. Skarżący uważa, że powody mające uzasadnić stosowanie wobec niego środków ograniczających są dyskryminujące i nieproporcjonalne w świetle zamierzonego przez Radę celu.

4.

Zarzut czwarty, dotyczący naruszenia praw podstawowych skarżącego, w szczególności prawa do poszanowania własności, prawa do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego, prawa do wolności prowadzenia działalności gospodarczej oraz prawa do domniemania niewinności.