—

stwierdzenie nieważności art. 1rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2021/2288 (1) z dnia 21 grudnia 2021 r. zmieniającego załącznik do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/953 (2) w odniesieniu do okresu uznawania zaświadczeń o szczepieniu wydawanych w formacie unijnego cyfrowego zaświadczenia COVID wskazującego na zakończenie serii szczepień pierwotnych;

—

obciążenie Komisji kosztami postępowania.

1.

Zarzut pierwszy, dotyczący naruszenia norm kompetencyjnych i art. 290 ust. 1 TFUE.

2.

Zarzut drugi, dotyczący naruszenia norm kompetencyjnych i art. 290 ust. 1 TFUE

3.

Zarzut trzeci, dotyczący naruszenia prawa podstawowego do swobodnego przemieszczania się, uznanego w art. 21 TFUE, art. 45 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej i art. 2 protokołu nr 4 do europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, art. 27 dyrektywy 2004/38/WE z dnia 29 kwietnia 2004 r. oraz zasady proporcjonalności.

4.

Zarzut czwarty, dotyczący naruszenia praw podstawowych z karty praw podstawowych: równości wobec prawa (art. 20) i niedyskryminacji (art. 21) oraz ich odpowiedników z europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności (EKPC) poprzez wprowadzenie przez Komisję, bez podstawy naukowej, różnicy w traktowaniu między osobami w pełni zaszczepionymi i tymi, które przyjęły dawkę przypominającą.

5.

Zarzut piąty, dotyczący naruszenia kompetencji w odniesieniu do dziedziny.

6.

Zarzut szósty, dotyczący naruszenia praw podstawowych zapianych w karcie praw podstawowych: do wolności (art. 6), do życia prywatnego i rodzinnego (art. 7), do godności art. 1) i do integralności (art. 3), a także odpowiedników tych praw w EKPC poprzez pośredni obowiązek szczepienia dawką przypominająca pod rygorem utraty zaświadczenia o szczepieniu.

7.

Zarzut siódmy, dotyczący nadużycia władzy.