1)

Czy przy ocenie statusu powódki jako konsumenta w rozumieniu art. 17 i 18 rozporządzenia (UE) nr 1215/2012 (1) decydujące znaczenie ma to,

2)

Czy powódka traci możliwość powołania się na status konsumenta już wtedy, gdyby w sierpniu 2019 r. odsprzedała samochód i czy osiągnięty zysk miałby przy tym znaczenie?

3)

Czy należy wykluczyć posiadanie przez powódkę statusu konsumenta już z tego powodu, że podpisała umowę, która została uprzednio sformułowana przez pozwaną oraz która w formularzu zawierała określenie kupującego jako „firma” i w której pod napisanym mniejszą czcionką tytułem „Porozumienia szczegółowe” widniało: „transakcja handlowa/bez zwrotu, bez gwarancji/dostawa nastąpi po otrzymaniu pieniędzy”, nie kwestionując tego faktu ani nie powołując się na status konsumenta?

4)

Czy powódce może zostać przypisane zachowanie jej konkubenta, który jako dealer samochodowy pośredniczył w zakupie pojazdu, z którego pozwana mogła wywnioskować, że powódka jest przedsiębiorcą?

5)

Czy przy ocenie statusu konsumenta działa na niekorzyść powódki, jeśli sąd pierwszej instancji nie był w stanie ustalić, z jakiego powodu pisemna umowa sprzedaży odbiega w zakresie określenia kupującej od oferty złożonej wcześniej przez konkubenta powódki i co zostało powiedziane w tym względzie podczas kontaktów telefonicznych między konkubentem powódki a sprzedawcą pracującym u pozwanej?

6)

Czy dla statusu powódki jako konsumenta znaczenie ma fakt, że konkubent powódki kilka tygodni po przejęciu pojazdu zwrócił się telefonicznie do pozwanej z pytaniem, czy istnieje możliwość wykazania podatku VAT?