1)

Czy w postępowaniu, w którym żądanie strony zmierza bezpośrednio do powołania się na naruszenie zasad wyrażonych przez Trybunał Sprawiedliwości w tym samym postępowaniu w celu uchylenia zaskarżonego wyroku, sąd krajowy, którego orzeczenia nie podlegają zaskarżeniu według prawa krajowego, może sprawdzić, czy zasady wyrażone przez Trybunał Sprawiedliwości w tym samym postępowaniu zostały prawidłowo zastosowane w konkretnym przypadku, czy też ocena ta należy do Trybunału Sprawiedliwości?

2)

Czy w wyroku Consiglio di Stato (rady stanu, Włochy) nr 4990/2019 dopuszczono się naruszenia, w znaczeniu wskazanym przez strony, zasad wyrażonych przez Trybunał Sprawiedliwości w wyroku z dnia 23 stycznia 2018 r. w odniesieniu do: a) włączenia do tego samego rynku właściwego dwóch produktów leczniczych bez uwzględnienia stanowisk organów, które miały stwierdzić niezgodność z prawem popytu i podaży Avastinu off-label; b) braku weryfikacji domniemanego wprowadzającego w błąd charakteru informacji rozpowszechnianych przez spółki?

3)

Czy art. 4 ust. 3 i art. 19 ust. 1 TUE, a także art. 2 ust. 1 i 2 oraz art. 267 TFUE, również w świetle art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, stoją na przeszkodzie systemowi takiemu jak system dotyczący art. 106 codice del processo amministrativo (kodeksu postępowania administracyjnego) oraz art. 395 i 396 codice di procedura civile (kodeksu postępowania cywilnego) w zakresie, w jakim nie dopuszcza on możliwości skorzystania ze skargi o wznowienie postępowania w celu zaskarżenia wyroków Consiglio di Stato (rady stanu) sprzecznych z wyrokami Trybunału Sprawiedliwości, w szczególności z zasadami prawa przedstawionymi przez Trybunał Sprawiedliwości w związku z odesłaniem prejudycjalnym?