–

w imieniu rządu łotewskiego – J. Davidoviča i K. Pommere, w charakterze pełnomocników,

–

w imieniu Komisji Europejskiej – L. Ozola i M. Salyková, w charakterze pełnomocników,

1

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym dotyczy wykładni podpozycji taryfowej 85177011 Nomenklatury scalonej (zwanej dalej „CN”) zawartej w załączniku I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej taryfy celnej (Dz.U. 1987, L 256, s. 1), zmienionego rozporządzeniem Rady (WE) nr 254/2000 z dnia 31 stycznia 2000 r. (Dz.U. 2000, L 28, s. 16) (zwanym dalej „rozporządzeniem nr 2658/87”), który to załącznik został zmieniony rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) nr 927/2012 z dnia 9 października 2012 r. (Dz.U. 2012, L 304, s. 1) i rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) nr 1001/2013 z dnia 4 października 2013 r. (Dz.U. 2013, L 290, s. 1) (zwanym dalej „załącznikiem I”).

2

Wniosek ten został złożony w ramach sporu pomiędzy spółką „Mikrotīkls” SIA a Valsts ieņēmumu dienests (organem administracji podatkowej, Łotwa, zwanym dalej „organem podatkowym”) w przedmiocie klasyfikacji taryfowej do podpozycji CN 85177019 towarów opisanych jako anteny do routerów.

3

Zharmonizowany system oznaczania i kodowania towarów (zwany dalej „HS”) ustanowiono na mocy Międzynarodowej konwencji w sprawie zharmonizowanego systemu oznaczania i kodowania towarów, zawartej w Brukseli w dniu 14 czerwca 1983 r. w ramach Światowej Organizacji Celnej (WCO) i zatwierdzonej – wraz z protokołem zmian do niej z dnia 24 czerwca 1986 r. – w imieniu Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej decyzją Rady 87/369/EWG z dnia 7 kwietnia 1987 r. (Dz.U. 1987, L 198, s. 1). Noty wyjaśniające do HS są opracowywane w ramach WCO zgodnie z postanowieniami tej konwencji.

4

Zgodnie z art. 3 ust. 1 lit. a) pkt 2 konwencji, o której mowa w poprzednim punkcie, każda z umawiających się stron zobowiązuje się do stosowania ogólnych reguł interpretacji HS, a także wszystkich uwag dotyczących sekcji, działów i podpozycji, oraz zobowiązuje się także do tego, że nie będzie modyfikowała ich zakresu.

5

Noty wyjaśniające dotyczące pozycji HS 8517 zawierają sekcję II, dotyczącą „pozostałej aparatury do transmisji lub odbioru głosu, obrazów lub innych danych, włączając aparaturę do komunikacji w sieci przewodowej lub bezprzewodowej (takiej jak lokalna i rozległa sieć komputerowa)”. Punkt F tej sekcji wymienia „aparaturę nadawczą i odbiorczą do radiotelefonii i do radiotelegrafii”. Punkt G rzeczonej sekcji wymienia „pozostałą aparaturę do komunikacji”, opisaną jako „aparaturę pozwalającą na połączenia z przewodową lub bezprzewodową siecią komunikacyjną [(taką jak lokalna i rozległa sieć komputerowa)] lub transmisję, albo odbiór mowy lub innych dźwięków, obrazów lub innych danych w obrębie takiej sieci”. „Routery” zostały wyraźnie wymienione w pkt 3 tego pkt G.

6

Jak wynika z art. 1 ust. 1 rozporządzenia nr 2658/87, ustanowiona przez Komisję Europejską CN reguluje klasyfikację taryfową towarów przywożonych do Unii Europejskiej. W nomenklaturze tej powtórzono pozycje i sześciocyfrowe podpozycje HS, a jedynie cyfry siódma i ósma tworzą podpozycje występujące tylko w CN.

7

Zgodnie z art. 12 ust. 1 rozporządzenia nr 2658/87 Komisja przyjmuje każdego roku w formie rozporządzenia pełną wersję CN wraz z odpowiadającymi jej stawkami celnymi zgodnie z art. 1, jako wynik środków przyjętych przez Radę Unii Europejskiej lub przez Komisję. Rozporządzenie to jest publikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej nie później niż w dniu 31 października i stosuje się je od dnia 1 stycznia roku następnego.

8

Z akt sprawy przed Trybunałem wynika, że wersje CN mające zastosowanie w postępowaniu głównym to brzmienie wynikające odpowiednio z rozporządzenia wykonawczego nr 927/2012, które zmieniło CN ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2013 r., oraz z rozporządzenia wykonawczego nr 1001/2013, które zmieniło CN ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2014 r. Przepisy CN mające znaczenie dla sprawy przed sądem krajowym utrzymały jednak to samo brzmienie.

9

Zgodnie z ogólnymi regułami interpretacji CN zawartymi w części pierwszej tytułu I sekcji A załącznika I:

„Klasyfikacja towarów w [CN] podlega następującym regułom:

[…]

10

Załącznik I zawiera część drugą, zatytułowaną „Tabela stawek celnych”, obejmującą sekcję XVI, zatytułowaną „Maszyny i urządzenia mechaniczne; sprzęt elektryczny; ich części; urządzenia do rejestracji i odtwarzania dźwięku, urządzenia telewizyjne do rejestracji i odtwarzania obrazu i dźwięku oraz części i wyposażenie dodatkowe do tych artykułów”. Uwaga 2 lit. b) do tej sekcji stanowi:

„Z zastrzeżeniem uwagi 1 do niniejszej sekcji, uwagi 1 do działu 84 i uwagi 1 do działu 85, części maszyn […] należy klasyfikować zgodnie z następującymi zasadami:

[…]

11

Sekcja ta zawiera dział 85, zatytułowany „Maszyny i urządzenia elektryczne oraz ich części; rejestratory i odtwarzacze dźwięku, rejestratory i odtwarzacze obrazu i dźwięku oraz części i akcesoria do tych artykułów”. Dział ten obejmuje pozycję CN 8517, która przedstawia się w następujący sposób:

12

Noty wyjaśniające do CN są przyjmowane przez Komisję na podstawie art. 9 ust. 1 lit. a) tiret drugie rozporządzenia nr 2658/87, zmienionego rozporządzeniem nr 2658/87. W sprawie będącej przedmiotem postępowania głównego zastosowanie znajdują noty wyjaśniające do CN opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej z dnia 6 maja 2011 r. (Dz.U. 2011, C 137, s. 1) dotyczące, po pierwsze, podpozycji CN 85176200, która w akapicie drugim pkt 6 wymienia „routery”, a po drugie, podpozycji CN 85176939 i 85176990, z których każda zawiera wykaz aparatury radiotelefonicznej lub radiotelegraficznej wykonującej funkcje odpowiednio odbierania głosu, obrazów lub innych danych oraz emitowania lub przekazywania głosu, obrazów lub innych danych.

13

W okresie od dnia 7 stycznia 2013 r. do dnia 27 października 2014 r. spółka Mikrotīkls deklarowała, że towary przedstawione jako „anteny do routerów i ich części” objęte były dla celów dopuszczenia ich do swobodnego obrotu podpozycją CN 85177011, odnoszącą się do „[a]nten[…] do radiotelefonów lub radiotelegrafów”, przy czym towary te podlegały zastosowaniu stawki celnej przywozowej w wysokości 0%.

14

W dniu 29 stycznia 2016 r. organ podatkowy uznał, że wspomnianych towarów, biorąc pod uwagę ich zasadnicze cechy charakterystyczne oraz schemat pozycji CN 8517, w związku z notami wyjaśniającymi do HS, nie można klasyfikować do podpozycji CN 85177011. Według organu podatkowego zarówno CN, jak i HS czynią rozróżnienie pomiędzy aparaturą radiotelegraficzną lub radiotelefoniczną z jednej strony a routerami z drugiej, przy czym te ostatnie są oddzielnymi urządzeniami komunikacyjnymi skonfigurowanymi do użytku w lokalnych sieciach komputerowych (LAN) lub rozległych sieciach komputerowych (WAN). W konsekwencji anteny routerów i ich części powinny być klasyfikowane do podpozycji CN 85177019 jako „pozostałe” anteny i reflektory antenowe oraz ich rozpoznawalne części i użytkowane wspólnie z tymi urządzeniami, podlegając stawce cła przywozowego w wysokości 3,6%. W związku z tym organ podatkowy zastosował wobec spółki Mikrotīkls obowiązek zapłaty należności celnych przywozowych w kwocie głównej 22493,03 EUR i głównej kwoty podatku od wartości dodanej (VAT) w wysokości 4723,51 EUR, a także nałożył grzywnę i odsetki za zwłokę.

15

Spółka Mikrotīkls wniosła skargę o stwierdzenie nieważności tej decyzji, a następnie wniosła odwołanie, które Administratīvā apgabaltiesa (okręgowy sąd administracyjny, Łotwa) oddalił wyrokiem z dnia 12 lutego 2018 r. Sąd ten zauważył, że organy celne innych państw członkowskich również klasyfikują anteny do routerów i ich części do podpozycji CN 85177019 oraz że noty wyjaśniające do CN do podpozycji 85176939 i 85176990 potwierdzają, że anteny do radiotelefonii lub radiotelegrafii należy klasyfikować do CN jako odrębne od anten do aparatów routingowych.

16

Spółka Mikrotīkls wniosła skargę kasacyjną od tego wyroku do Augstākā tiesa (Senāts) (senatu sądu najwyższego, Łotwa), sądu odsyłającego, podnosząc, że organ podatkowy i Administratīvā apgabaltiesa (okręgowy sąd administracyjny) naruszyły w szczególności uwagę 2 lit. b) do sekcji XVI załącznika I, podpozycje CN 85176200 i 85177011 oraz noty wyjaśniające do HS i CN dotyczące pozycji 8517.

17

Sąd odsyłający uważa, po pierwsze, że routery, takie jak te produkowane przez spółkę Mikrotīkls, należą do podpozycji CN 85176200 jako „anteny do aparatów routingowych”. Na podstawie uwagi 2 lit. b) do sekcji XVI załącznika I sąd ten rozważa, czy części urządzeń objętych tą podpozycją należy zaklasyfikować razem z tymi urządzeniami do tej samej podpozycji.

18

Po drugie, sąd ten stawia sobie pytanie, czy jednak anteny do aparatów routingowych należy klasyfikować do podpozycji CN 85177011 jako „anteny do radiotelefonów lub radiotelegrafów”, jak podnosi spółka Mikrotīkls, czy też do podpozycji CN 85177019 jako „pozostałe” anteny do urządzeń należących do pozycji CN 8517.

19

W tych okolicznościach Augstākā tiesa (Senāts) (senat sądu najwyższego) postanowił zawiesić postępowanie i zwrócić się do Trybunału z następującym pytaniem prejudycjalnym:

„Czy [CN] […] należy interpretować w ten sposób, że podpozycja 85177011 [CN] może obejmować anteny do aparatów routingowych skonfigurowane do korzystania w lokalnych sieciach komputerowych (LAN) lub w rozległych sieciach komputerowych (WAN)?”.

20

Poprzez swoje pytanie sąd odsyłający zmierza do ustalenia, czy podpozycję CN 85177011 należy interpretować w ten sposób, że obejmuje ona swym zakresem anteny do aparatów routingowych, które są skonfigurowane do komunikacji w lokalnych sieciach komputerowych (LAN) lub w rozległych sieciach komputerowych (WAN).

21

Na wstępie należy przypomnieć, że zadanie Trybunału związane ze skierowanym do niego pytaniem prejudycjalnym w zakresie klasyfikacji taryfowej polega przede wszystkim na wyjaśnieniu sądom krajowym kryteriów, których zastosowanie pozwoli tym sądom na prawidłowe zaklasyfikowanie spornych produktów w ramach CN, a nie na dokonaniu tej klasyfikacji we własnym zakresie. Kwalifikacja spornych towarów dla celów ich klasyfikacji taryfowej wynika bowiem z ustalenia czysto faktycznego, które nie jest zadaniem Trybunału w ramach odesłania prejudycjalnego (zob. podobnie wyrok z dnia 18 czerwca 2020 r., Hydro Energo, C‑340/19, EU:C:2020:488, pkt 33 i przytoczone tam orzecznictwo).

22

Należy również wskazać, że zgodnie z regułą 1 ogólnych reguł interpretacji CN klasyfikacja towarów jest dokonywana zgodnie z brzmieniem pozycji i uwag do sekcji lub działów tej nomenklatury. W interesie pewności prawa i ułatwienia kontroli decydującego kryterium dla klasyfikacji taryfowej towarów należy poszukiwać zasadniczo w ich obiektywnych cechach i właściwościach, takich jak określone w treści pozycji CN oraz uwag do sekcji lub działów. Przeznaczenie danego produktu może stanowić obiektywne kryterium klasyfikacji, o ile jest ono właściwe dla tego produktu, przy czym wystarczy uwzględnić jego zasadnicze przeznaczenie, a ocena tego, czy dane przeznaczenie jest właściwe dla rzeczonego produktu, powinna być możliwa na podstawie obiektywnych cech i właściwości tego produktu (zob. podobnie wyroki: z dnia 3 czerwca 2021 r., Flavourstream, C‑822/19, EU:C:2021:444, pkt 34; a także z dnia 28 października 2021 r., KAHL i Roeper, C‑197/20 i C‑216/20, EU:C:2021:892, pkt 31).

23

Ponadto Trybunał wielokrotnie orzekał, że pomimo iż noty wyjaśniające do HS i do CN nie mają mocy wiążącej, to jednak stanowią one ważne instrumenty służące zapewnieniu jednolitego stosowania Wspólnej taryfy celnej oraz jako takie stanowią pomocne wskazówki dla jej interpretacji (zob. podobnie wyroki: z dnia 18 czerwca 2020 r., Hydro Energo, C‑340/19, EU:C:2020:488, pkt 36; a także z dnia 28 października 2021 r., KAHL i Roeper, C‑197/20 i C‑216/20, EU:C:2021:892, pkt 32). Noty wyjaśniające do CN nie zastępują not do HS, lecz należy je traktować jako ich uzupełnienie i używać w połączeniu z nimi (wyrok z dnia 13 września 2018 r., Vision Research Europe, C‑372/17, EU:C:2018:708, pkt 23 i przytoczone tam orzecznictwo).

24

Ponieważ przedmiotem sporu w postępowaniu głównym jest klasyfikacja taryfowa omawianych towarów w sześcio- i ośmiocyfrowych podpozycji CN 8517, należy przypomnieć, że zgodnie z ogólną regułą 6 interpretacji CN taką klasyfikację ustala się zgodnie z treścią tych podpozycji i uwag do podpozycji, przy czym odpowiednie uwagi do sekcji i działów można również brać pod uwagę, chyba że postanowiono inaczej.

25

Sąd odsyłający powołuje się na uwagę 2 lit. b) do sekcji XVI załącznika I, aby stwierdzić, że ponieważ routery produkowane przez spółkę Mikrotīkls są objęte zakresem podpozycji CN 85176200 jako „[m]aszyny do odbioru, konwersji i transmisji lub regeneracji głosu, obrazów lub innych danych, włączając aparaty przełączające i routingowe”, anteny do routerów należy sklasyfikować do tej podpozycji.

26

Z tej uwagi 2 lit. b) wynika, w przypadku gdy części „nadają się do stosowania wyłącznie lub głównie do określonego rodzaju maszyny lub do pewnej liczby maszyn objętych tą samą pozycją”, takie części są zwykle klasyfikowane do pozycji odpowiadającej tym maszynom lub do jednej z pozycji wymienionych w tej samej uwadze (zob. podobnie wyrok z dnia 15 maja 2014 r., Data I/O, C‑297/13, EU:C:2014:331, pkt 46).

27

Jednakże z pozycji CN 8517 wynika, że części towarów objętych tą pozycją należy klasyfikować do szczególnej podpozycji CN, a mianowicie podpozycji 851770, obejmującej „części”. Wynika z tego, że anten do aparatów routingowych nie można klasyfikować do podpozycji CN 85176200, do której należą te urządzenia.

28

Ponieważ anteny te nie zostały wyraźnie wymienione w żadnej z ośmiocyfrowych podpozycji CN 8517, powstaje pytanie, czy należy je zaklasyfikować jako „anteny do radiotelefonów lub radiotelegrafów” w rozumieniu podpozycji CN 85177011, czy też jako „pozostałe” anteny w rozumieniu podpozycji CN 85177019, która ma charakter dopełniający.

29

W celu udzielenia odpowiedzi na to pytanie należy zauważyć, że pojęcie „anten do radiotelefonii lub radiotelegrafii” w rozumieniu pozycji CN 8517 nie obejmuje swym zakresem „anten do aparatów routingowych”. Po pierwsze bowiem, urządzenia te są sklasyfikowane, jak wspomniano w pkt 27 niniejszego wyroku, do podpozycji CN 85176200. Po drugie, „[a]paratura odbiorcza do radiotelefonii lub radiotelegrafii” jest zaklasyfikowana, w zależności od przypadku, do podpozycji 85176931 („[o]dbiorniki przenośne dla systemów przywoławczych, ostrzegawczych”) lub do podpozycji CN 85176939 („pozostałe”), podczas gdy „pozostałe” urządzenia radiotelefonii lub radiotelegraficznej, które zapewniają w szczególności funkcje emitowania lub przekazywania głosu, obrazów lub innych danych, należy klasyfikować do podpozycji CN 85176990.

30

Ustalenia te znajdują potwierdzenie w notach wyjaśniających do CN. Noty wyjaśniające do podpozycji CN 85176200 wymieniają w drugim akapicie pkt 6 „routery”, podczas gdy noty wyjaśniające do podpozycji CN 85176939 i 85176990 zawierają wykaz aparatury radiotelefonicznej lub radiotelegraficznej wykonującej, odpowiednio funkcje odbierania głosu, obrazów lub innych danych oraz emitowania lub przekazywania głosu, obrazów lub innych danych.

31

Podobnie sekcja II not wyjaśniających do pozycji 8517 HS wymienia w pkt F „aparaturę nadawczą i odbiorczą do radiotelefonii i do radiotelegrafii”, a w pkt G „pozostałą aparaturę do komunikacji”, opisaną jako „aparatura pozwalająca na połączenia z przewodową lub bezprzewodową siecią komunikacyjną [(taką jak lokalna i rozległa sieć komputerowa)] lub transmisję, albo odbiór mowy lub innych dźwięków, obrazów lub innych danych w obrębie takiej sieci”, wśród której to aparatury wyraźnie wymienione są „routery” w pkt 3 pkt G.

32

Ponieważ podpozycji CN 85177011 nie można interpretować w ten sposób, że obejmuje ona swym zakresem anteny do aparatów routingowych, ponieważ nie można utożsamiać tych anten z „antenami do radiotelefonów lub radiotelegrafów”, podpozycję dopełniającą CN 85177019 należy interpretować w ten sposób, że anteny wchodzą w zakres tej ostatniej podpozycji.

33

W świetle ogółu przytoczonych powyżej powodów na zadane pytanie należy odpowiedzieć, że podpozycję CN 85177011 należy interpretować w ten sposób, że nie obejmuje ona swym zakresem anten do aparatów routingowych, które są skonfigurowane do komunikacji w lokalnych sieciach komputerowych (LAN) lub w rozległych sieciach komputerowych (WAN).

34

Dla stron w postępowaniu głównym niniejsze postępowanie ma charakter incydentalny, dotyczy bowiem kwestii podniesionej przed sądem odsyłającym, do niego zatem należy rozstrzygnięcie o kosztach. Koszty poniesione w związku z przedstawieniem uwag Trybunałowi, inne niż koszty stron w postępowaniu głównym, nie podlegają zwrotowi.

Z powyższych względów Trybunał (ósma izba) orzeka, co następuje:

Podpozycję taryfową 85177011 Nomenklatury scalonej zawartej w załączniku I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej taryfy celnej, zmienionego rozporządzeniem Rady (WE) nr 254/2000 z dnia 31 stycznia 2000 r., który to załącznik został zmieniony rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) nr 927/2012 z dnia 9 października 2012 r. i rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) nr 1001/2013 z dnia 4 października 2013 r.,

należy interpretować w ten sposób, że:

nie obejmuje ona swym zakresem anten do aparatów routingowych, które są skonfigurowane do komunikacji w lokalnych sieciach komputerowych (LAN) lub w rozległych sieciach komputerowych (WAN).