This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 62021CA0243
Case C-243/21: Judgment of the Court (Fourth Chamber) of 17 November 2022 (request for a preliminary ruling from the Sąd Okręgowy w Warszawie — Poland) — ‘TOYA’ sp. z o.o., Polska Izba Informatyki i Telekomunikacji v Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej (Reference for a preliminary ruling — Telecommunications — Directive 2002/19/EC (Access Directive) — Article 8(3) — Directive 2014/61/EU — Articles 1(3), 1(4) and 3(5) — Power of the national regulatory authority to impose ex ante regulatory conditions relating to access to the physical infrastructure of a network operator not having significant market power — Absence of a dispute relating to access)
Sprawa C-243/21: Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 17 listopada 2022 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Okręgowy w Warszawie – Polska) – Toya sp. z o.o., Polska Izba Informatyki i Telekomunikacji/Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej [Odesłanie prejudycjalne – Telekomunikacja – Dyrektywa 2002/19/WE (dyrektywa o dostępie) – Artykuł 8 ust. 3 – Dyrektywa 2014/61/UE – Artykuł 1 ust. 3 i 4 oraz art. 3 ust. 5 – Uprawnienie krajowego organu regulacyjnego do narzucenia warunków regulacyjnych ex ante dotyczących dostępu do infrastruktury technicznej operatora sieci nieposiadającego znaczącej pozycji rynkowej – Brak sporu dotyczącego dostępu]
Sprawa C-243/21: Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 17 listopada 2022 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Okręgowy w Warszawie – Polska) – Toya sp. z o.o., Polska Izba Informatyki i Telekomunikacji/Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej [Odesłanie prejudycjalne – Telekomunikacja – Dyrektywa 2002/19/WE (dyrektywa o dostępie) – Artykuł 8 ust. 3 – Dyrektywa 2014/61/UE – Artykuł 1 ust. 3 i 4 oraz art. 3 ust. 5 – Uprawnienie krajowego organu regulacyjnego do narzucenia warunków regulacyjnych ex ante dotyczących dostępu do infrastruktury technicznej operatora sieci nieposiadającego znaczącej pozycji rynkowej – Brak sporu dotyczącego dostępu]
Dz.U. C 15 z 16.1.2023, p. 15–15
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, GA, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
|
16.1.2023 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 15/15 |
Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 17 listopada 2022 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Sąd Okręgowy w Warszawie – Polska) – Toya sp. z o.o., Polska Izba Informatyki i Telekomunikacji/Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej
(Sprawa C-243/21) (1)
(Odesłanie prejudycjalne - Telekomunikacja - Dyrektywa 2002/19/WE (dyrektywa o dostępie) - Artykuł 8 ust. 3 - Dyrektywa 2014/61/UE - Artykuł 1 ust. 3 i 4 oraz art. 3 ust. 5 - Uprawnienie krajowego organu regulacyjnego do narzucenia warunków regulacyjnych ex ante dotyczących dostępu do infrastruktury technicznej operatora sieci nieposiadającego znaczącej pozycji rynkowej - Brak sporu dotyczącego dostępu)
(2023/C 15/14)
Język postępowania: polski
Sąd odsyłający
Sąd Okręgowy w Warszawie
Strony w postępowaniu głównym
Strona skarżąca: Toya sp. z o.o., Polska Izba Informatyki i Telekomunikacji
Strona pozwana: Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej
Przy udziale Polskiej Izby Komunikacji Elektronicznej
Sentencja
Artykuł 1 ust. 3 i 4 oraz art. 3 ust. 5 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/61/UE z dnia 15 maja 2014 r. w sprawie środków mających na celu zmniejszenie kosztów realizacji szybkich sieci łączności elektronicznej, w związku z art. 1 ust. 1, art. 5 ust. 1 i art. 8 ust. 3 dyrektywy 2002/19/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie dostępu do sieci łączności elektronicznej i urządzeń towarzyszących oraz wzajemnych połączeń (dyrektywy o dostępie), zmienionej dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/140/WE z dnia 25 listopada 2009 r., a także z art. 8 i 12 dyrektywy 2002/21/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie wspólnych ram regulacyjnych sieci i usług łączności elektronicznej (dyrektywy ramowej), zmienionej dyrektywą 2009/140,
należy interpretować w ten sposób, że:
nie stoją one na przeszkodzie temu, aby krajowy organ regulacyjny właściwy w dziedzinie komunikacji elektronicznej zobowiązał operatora sieci, który nie został wskazany jako posiadający znaczącą pozycję rynkową, do stosowania warunków, takich jak ustalone ex ante przez ten organ, które regulują zasady dostępu przedsiębiorstw działających w tej dziedzinie do infrastruktury technicznej tego operatora, w tym zakresie zasad i procedur zawierania umów oraz stosowanych opłat za ten dostęp, niezależnie od istnienia sporu o ów dostęp i skutecznej konkurencji.