—

stwierdzenie nieważności rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2020/217 (1) w zakresie, w jakim dotyczy klasyfikacji i oznakowania ditlenku tytanu; oraz

—

obciążenie pozwanej kosztami postępowania.

1.

Zarzut pierwszy: Komisja naruszyła art. 53c rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1272/2008 (2) poprzez wydanie aktu prawnego w odniesieniu do różnych przedmiotów regulacji.

2.

Zarzut drugi: Klasyfikacja ditlenku tytanu dokonana w zaskarżonym rozporządzeniu stanowi naruszenie wymagań w zakresie klasyfikacji na podstawie art. 53a, art. 37 ust. 5 i art. 3 ust. 1 w związku z pkt 3.6.2.2 załącznika do rozporządzenia nr 1272/2008.

3.

Zarzut trzeci: Zmiana załącznika II do rozporządzenia nr 1272/2008 odnośnie do ciekłych mieszanin, w skład których wchodzi ditlenek tytanu nie może być oparta na art. 53 ust. 1 w zw. z art. 53a tego rozporządzenia.

4.

Zarzut czwarty: Zmiana załącznika II do rozporządzenia nr 1272/2008 odnośnie do stałych mieszanin, w skład których wchodzi ditlenek tytanu nie może być oparta na art. 53 ust. 1 w zw. z art. 53a tego rozporządzenia.

5.

Zarzut piąty: Komisja uchybiła ciążącemu na niej obowiązkowi, przed wydaniem zaskarżonego rozporządzenia, przeprowadzenia oszacowania skutków.

6.

Zarzut szósty: Zaskarżone rozporządzenie narusza zasadę proporcjonalności, ponieważ klasyfikacja określonych cząsteczek ditlenku tytanu i określenie wymogów dotyczących oznakowania nie jest odpowiednie dla osiągnięcia celu (ochrona zdrowia) oraz dostępne były łagodniejsze środki.

7.

Zarzut siódmy: Komisja przy wydaniu zaskarżonego rozporządzenia dopuściła się licznych uchybień związanych z przysługującą jej swobodą uznania.

8.

Zarzut ósmy: Komisja przy wydaniu zaskarżonego rozporządzenia przekroczyła przekazane jej uprawnienia.

9.

Zarzut dziewiąty: Na wypadek gdyby Sąd stanął na stanowisku, że Komisja przy wydawaniu zaskarżonego rozporządzenia może sama definiować wymagania w zakresie klasyfikacji lub przedmiot klasyfikacji albo że nie dysponowała swobodą uznania w zakresie oszacowania skutków lub proporcjonalnego zastosowania, art. 37 ust. 5, art. 53 ust. 1 i art. 53a rozporządzenia nr 1272/2008 stanowią naruszenie art. 290 ust. 1 i 2 TFUE. W takim wypadku powołanie podstawowego aktu prawnego (rozporządzenia nr 1272/2008) dla zaskarżonego rozporządzenia stanowiłoby naruszenie art. 290 TFUE.