Choose the experimental features you want to try

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 62020TN0218

Sprawa T-218/20: Skarga wniesiona w dniu 14 kwietnia 2020 r. Alkattan / Rada

Dz.U. C 201 z 15.6.2020, p. 49–50 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

15.6.2020   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 201/49


Skarga wniesiona w dniu 14 kwietnia 2020 r. Alkattan / Rada

(Sprawa T-218/20)

(2020/C 201/63)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Waseem Alkattan (Damaszek, Syria) (przedstawiciel: adwokat G. Karouni)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

stwierdzenie nieważności następujących aktów w zakresie, w jakim dotyczą one skarżącego:

decyzji wykonawczej Rady (WPZiB) 2020/212 z dnia 17 lutego 2020 r. w sprawie wykonania decyzji 2013/255/WPZiB dotyczącej środków ograniczających skierowanych przeciwko Syrii;

rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2020/211 z dnia 17 lutego 2020 r. wykonującego rozporządzenie (UE) nr 36/2012 w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Syrii;

zasądzenie od Rady na rzecz skarżącego kwoty 500 000 (pięciuset tysięcy) EUR tytułem odszkodowania i zadośćuczynienia za wszystkie poniesione szkody i doznane krzywdy łącznie;

obciążenie Rady kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi cztery zarzuty.

1.

Zarzut pierwszy, dotyczący naruszenia praw do obrony i do rzetelnego procesu, opartych na art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej oraz na art. 6 i 13 konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, jak również na orzecznictwie Trybunału. Skarżący uważa, że należało go wysłuchać, zanim Rada przyjęła wobec niego środki ograniczające, i że w konsekwencji nie było przestrzegane jego prawo do obrony.

2.

Zarzut drugi, dotyczący naruszenia obowiązku uzasadnienia (art. 296 akapit drugi TFUE). Skarżący zarzuca Radzie, że ograniczyła się do niejasnych i ogólnych rozważań, nie wskazując specyficznie i konkretnie powodów, dla których uważa – w ramach wykonywania swoich uprawnień dyskrecjonalnych – że wobec skarżącego należy zastosować przedmiotowe środki ograniczające. Nie przywołano żadnej konkretnej i obiektywnej okoliczności, którą można by zarzucić skarżącemu i która mogłaby uzasadniać przedmiotowe środki; uzasadnienie przyjęte przez Radę nie dostarcza skarżącemu żadnej dostatecznej wskazówki i jest w istocie przynajmniej niejasne, ogólne i nieprecyzyjne.

3.

Zarzut trzeci, dotyczący oczywistego błędu w ocenie. Skarżący zarzuca Radzie, że w uzasadnieniu, na poparcie środka ograniczającego, przyjęła elementy, które w sposób oczywisty cechują się brakiem podstawy faktycznej, ponieważ przytoczone fakty są jego zdaniem pozbawione jakiejkolwiek poważnej podstawy.

4.

Zarzut czwarty, dotyczący żądania naprawienia doznanych krzywd i poniesionych szkód, wywodzony z zarzucenia skarżącemu pewnych poważnych czynów, co naraża jego osobiście, jak również jego rodzinę na niebezpieczeństwa i ilustruje wagę doznanej krzywdy, uzasadniającą żądanie zadośćuczynienia. Ponadto skarżący twierdzi, że jego działalność gospodarcza jest poważnie i trwale zagrożona.


Top