—

uznanie skargi za dopuszczalną;

—

stwierdzenie nieważności rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2019/159 z dnia 31 stycznia 2019 r. (1) w zakresie, w jakim dotyczy ono skarżącej; oraz

—

obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

1.

Zarzut pierwszy dotyczący tego, że rozporządzenie wykonawcze Komisji 2019/159 jest oparte na oczywistym błędzie w ocenie oraz narusza zasady równości i niedyskryminacji poprzez zastosowanie ostatecznych środków ochronnych w odniesieniu do przywozu pochodzącego z Mołdawii, podczas gdy porównywalny przywóz pochodzący z państw będących członkami Europejskiego Obszaru Gospodarczego został wykluczony.

2.

Zarzut drugi dotyczący tego, że rozporządzenie wykonawcze Komisji 2019/159 narusza art. 18 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/478 z dnia 11 marca 2015 r. (2) poprzez zastosowanie ostatecznych środków ochronnych w odniesieniu do przywozu pochodzącego z Mołdawii, mimo że przywóz z krajów rozwijających się, takich jak Mołdawia, powinien był zostać wyłączony ze stosowania takich środków.

3.

Zarzut trzeci podniesiony posiłkowo, dotyczący tego, że pozwana naruszyła zasady dobrej administracji i ochrony uzasadnionych oczekiwań, popełniła oczywisty błąd w ocenie oraz naruszyła art. 16 rozporządzenia 2015/478 nie dokonując oceny, czy przesłanki zastosowania środków ochronnych zostały spełnione dla każdej kategorii produktu — tworzącego dany produkt — oddzielnie.

4.

Zarzut czwarty dotyczący tego, że pozwana popełniła oczywisty błąd w ocenie, naruszyła ciążący na niej obowiązek staranności oraz naruszyła art. 9 ust. 1 lit. a) i art. 16 rozporządzenia 2015/478, uznając, że wzrost przywozu produktu do Unii Europejskiej uzasadnia nałożenie środków ochronnych.

5.

Zarzut piąty dotyczący tego, że pozwana, stwierdzając istnienie zagrożenia poważnej szkody, popełniła oczywisty błąd w ocenie, naruszyła zasadę dobrej administracji, naruszyła obowiązek staranności i działała niezgodnie z art. 5 ust. 2, art. 9 ust. 2 i art. 16 rozporządzenia 2015/478.

6.

Zarzut szósty dotyczący tego, że pozwana popełniła oczywisty błąd w ocenie i naruszyła art. 16 rozporządzenia 2015/478, ponieważ nie wykazała, że wzrost przywozu był taki, że groził spowodowaniem poważnej szkody dla przemysłu Unii Europejskiej i nie uwzględniła innych czynników mogących uzasadnić zarzucane wystąpienie poważnej szkody.

7.

Zarzut siódmy dotyczący tego, że rozporządzenie wykonawcze Komisji 2019/159 narusza art. 16 rozporządzenia 2015/478, gdyż pozwana nie posiadała kompetencji oraz działała z naruszeniem art. 5 ust. 1 rozporządzenia 2015/478, wszczynając z urzędu postępowanie wyjaśniające, które doprowadziło do przyjęcia rozporządzenia wykonawczego Komisji 2019/159.

8.

Zarzut ósmy dotyczący tego, że pozwana naruszyła prawo skarżącej do rzetelnego procesu, nie ujawniając istotnych informacji dotyczących rozwoju przywozu i sytuacji w zakresie szkody dla przemysłu Unii Europejskiej.