Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Conseil d’État (Belgia) w dniu 15 października 2019 r. – T.H.C./Commissaire général aux réfugiés et aux apatrides

(Sprawa C-755/19)

(2019/C 423/36)

Język postępowania: francuski

Sąd odsyłający

Conseil d’État

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: T.H.C.

Druga strona postępowania: Commissaire général aux réfugiés et aux apatrides

Pytanie prejudycjalne

Czy art. 46 dyrektywy 2013/32/UE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wspólnych procedur udzielania i cofania ochrony międzynarodowej (1) (wersja przekształcona), zgodnie z którym wnioskodawcy powinni mieć prawo do skutecznego środka zaskarżenia decyzji „podjętej w sprawie ich wniosków o udzielenie ochrony międzynarodowej”, i art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie krajowemu przepisowi proceduralnemu, takiemu jak art. 39/57 § 1 akapit drugi pkt 3o zdanie drugie ustawy z dnia 15 grudnia 1980 r. w sprawie wjazdu na terytorium, pobytu, osiedlania się i wydalania cudzoziemców w związku z art. 57/6 § 3 akapit pierwszy pkt 5o i art. 57/6/2 § 1 tej samej ustawy, zgodnie z którym termin do wniesienia odwołania od decyzji stwierdzającej niedopuszczalność kolejnego wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej złożonego przez obywatela państwa trzeciego wynosi pięć dni „kalendarzowych” od dnia doręczenia tejże decyzji administracyjnej w przypadku, gdy „cudzoziemiec w chwili złożenia wniosku znajduje się w określonym miejscu, o którym mowa w art. 74/8 i 74/9 tej samej ustawy, lub znajduje się w dyspozycji służb państwowych”?

(1)  Dz. U. 2013, L 180, s. 60.