Choose the experimental features you want to try

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 62017CN0674

    Sprawa C-674/17: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Korkein hallinto-oikeus (Finlandia) w dniu 1 grudnia 2017 r. – Luonnonsuojeluyhdistys Tapiola Pohjois-Savo – Kainuu ry

    Dz.U. C 63 z 19.2.2018, p. 7–8 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

    19.2.2018   

    PL

    Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

    C 63/7


    Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Korkein hallinto-oikeus (Finlandia) w dniu 1 grudnia 2017 r. – Luonnonsuojeluyhdistys Tapiola Pohjois-Savo – Kainuu ry

    (Sprawa C-674/17)

    (2018/C 063/10)

    Język postępowania: fiński

    Sąd odsyłający

    Korkein hallinto-oikeus

    Strony w postępowaniu głównym

    Strona skarżąca: Luonnonsuojeluyhdistys Tapiola Pohjois-Savo – Kainuu ry

    Pozostali uczestnicy postępowania: Suomen riistakeskus, Risto Mustonen, Kai Ruhanen

    Pytania prejudycjalne

    1.

    Czy na podstawie art. 16 ust. 1 lit. e) dyrektywy siedliskowej (1), w świetle brzmienia tego przepisu, mogą być przyznawane, na wniosek poszczególnych myśliwych, regionalnie ograniczone odstępstwa zezwalające na tak zwane polowania w celu ochrony populacji?

    Czy dla oceny tego pytania ma znaczenie, że korzystanie z uprawnień dyskrecjonalnych przy podejmowaniu decyzji o przyznaniu odstępstwa zależy od krajowego planu ochrony populacji, jak również od górnej granicy dla liczby odstrzelonych osobników zwierzęcych, ustalonej w rozporządzeniu, w ramach którego dla obszaru państwa członkowskiego co roku wolno przyznawać odstępstwa?

    Czy w ocenie mogą być uwzględnione inne aspekty, takie jak cel, uniknięcie wyrządzenia szkód psom i zwiększenie ogólnego poczucia bezpieczeństwa?

    2.

    Czy przyznanie odstępstwa zezwalającego na polowanie w celu ochrony populacji w znaczeniu nadanym w pierwszym pytaniu prejudycjalnym może być uzasadnione tym, że dla uniknięcia kłusownictwa nie ma zadowalającej alternatywy w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy siedliskowej?

    Czy mogą w tym przypadku zostać uwzględnione praktyczne trudności związane z kontrolowaniem bezprawnego kłusownictwa?

    Czy dla odpowiedzi na pytanie, czy istnieje inna zadowalająca alternatywa, może mieć znaczenie również cel uniknięcia wyrządzania szkód psom, a także zwiększenia ogólnego poczucia bezpieczeństwa?

    3.

    Jak należy oceniać określony w art. 16 ust. 1 dyrektywy siedliskowej wymóg dotyczący ochrony populacji gatunku w przypadku przyznania ograniczonych regionalnie odstępstw?

    Czy stan ochrony gatunku należy oceniać w odniesieniu zarówno do określonego obszaru, jak i do całego obszaru państwa członkowskiego, czy w odniesieniu do jeszcze większego zasięgu danego gatunku?

    Czy jest możliwe, że wymogi przyznania odstępstwa przewidziane w art. 16 ust. 1 dyrektywy siedliskowej są spełnione, chociaż stan ochrony gatunku po dokonaniu odpowiedniej oceny nie może być uznany za korzystny w rozumieniu dyrektywy?

    W przypadku odpowiedzi twierdzącej na poprzednie pytanie: w jakiej sytuacji mogłoby to zostać wzięte pod uwagę?


    (1)  Dyrektywa Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory (Dz. U. 1992, L 206, s. 7).


    Top