10.10.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 371/28

—

stwierdzenie, że wniosek strony skarżącej dotyczący połączenia niniejszej sprawy ze sprawą T-818/14 jest dopuszczalny i zasadny;

—

stwierdzenie, że niniejsza skarga jest dopuszczalna i zasadna;

—

stwierdzenie nieważności art. 3, 4, 5 i 6 decyzji Komisji z dnia 1 października 2014 r. SA.14093 w sprawie środków wdrożonych przez Belgię na rzecz Brussels South Charleroi Airport i spółki Ryanair;

—

obciążenie Komisji kosztami postępowania.

1.

Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia prawa, jakiego miała dopuścić się Komisja, badając opłaty uiszczane przez Brussels South Charleroi Airport (BSCA) na rzecz strony skarżącej w świetle art. 1057 TFUE, podczas gdy decyzje o przystąpieniu do inwestycji, rozpoczęciu budowy infrastruktury lotniskowej oraz uruchomieniu BSCA zostały podjęte przed ogłoszeniem wyroku z dnia 12 grudnia 2000 r., Aéroports de Paris/Komisja (T-128/98, EU:T:2000:290), potwierdzonego przez Trybunał w wyroku z dnia 24 października 2002 r., Aéroports de Paris/Komisja (C-82/01 P, EU:C:2002:617).

2.

Zarzut drugi dotyczący naruszenia prawa, jakiego miała dopuścić się Komisja, kwalifikując Instrument Landing System (ILS) oraz usługę oznakowania pasa startowego jako wyposażenie i usługi o charakterze gospodarczym.

3.

Zarzut trzeci dotyczący okoliczności, że rozumowanie, którym posłużyła się Komisja w celu ustalenia rocznej opłaty rynkowej obciążającej BSCA było oparte na błędnej metodologii i błędnych czynnikach uwzględnionych przy obliczaniu, co miało istotny wpływ na kwotę pomocy, a nadto skutkowało oczywistym błędem uzasadnienia.

4.

Zarzut czwarty dotyczący naruszenia prawa, jakiego miała dopuścić się Komisja, po pierwsze, uwzględniając w kwocie opłaty podlegającej odzyskaniu od BSCA pomoc przyznaną na realizację zadań w dziedzinie bezpieczeństwa (czyli dotacji „ochrona przeciwpożarowa i utrzymanie”), a po drugie, nie biorąc pod uwagę obniżenia dotacji „ochrona przeciwpożarowa i utrzymanie” w latach 2014 i 2015.