1.8.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 279/10

1)

Czy pojęcie „tej samej podstaw[y]” w art. 109 ust. 1 lit. a) rozporządzenia Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie unijnego znaku towarowego (1) należy interpretować w ten sposób, że utrzymywanie i użytkowanie strony internetowej dostępnej w identyczny sposób na całym świecie i tym samym w całej Unii pod tą samą domeną, z powodu której wytoczone zostały powództwa o naruszenie między tymi samymi stronami przed sądami różnych państw członkowskich – jedno na podstawie unijnego znaku towarowego, a drugie na podstawie krajowego znaku towarowego, spełnia tę przesłankę?

2)

Czy pojęcie „tej samej podstaw[y]” w art. 109 ust. 1 lit. a) rozporządzenia Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie unijnego znaku towarowego należy interpretować w ten sposób, że pojęcie to obejmuje utrzymywanie i użytkowanie stron dostępnych w Internecie w identyczny sposób na całym świecie i tym samym w całej Unii pod domenami „facebook.com” lub „youtube.com” lub „twitter.com” w każdym przypadku – w odniesieniu do danej domeny „facebook.com” lub „youtube.com” lub „twitter.com” – pod tą samą nazwą użytkownika, z powodu których wytoczone zostały powództwa o naruszenie między tymi samymi stronami przed sądami różnych państw członkowskich – jedno na podstawie unijnego znaku towarowego, a drugie na podstawie krajowego znaku towarowego?

3)

Czy art. 109 ust. 1 lit. a) rozporządzenia nr 207/2009 należy interpretować w ten sposób, że sąd państwa członkowskiego „inny niż sąd, przed którym najpierw wytoczono powództwo” o naruszenie unijnego znaku towarowego poprzez utrzymywanie strony internetowej dostępnej w identyczny sposób w na całym świecie i tym samym również w całej Unii pod tą samą domeną, przed którym zgodnie z art. 97 ust. 2 i art. 98 ust. 1 lit. a) tego rozporządzenia dochodzone są roszczenia dotyczące czynności naruszenia lub groźby naruszenia na terytorium któregokolwiek z państw członkowskich, powinien uznać swoją niewłaściwość zgodnie ze wspomnianym art. 109 ust. 1 lit. a) w zakresie podwójnej identyczności jedynie w odniesieniu do terytorium tego innego państwa członkowskiego, gdzie znajduje się sąd, przed którym „najpierw” wytoczono powództwo o naruszenie krajowego znaku towarowego identycznego z unijnym znakiem towarowym będącym przedmiotem postępowania przed „sąd[em] inny[m] niż sąd, przed którym najpierw wytoczono powództwo” i ważnego dla identycznych towarów, poprzez utrzymywanie i użytkowanie strony internetowej dostępnej w identyczny sposób w na całym świecie i tym samym również w całej Unii pod tą samą domeną, czy też w tym przypadku „sąd, inny niż sąd przed którym najpierw wytoczono powództwo” powinien uznać swoją niewłaściwość w zakresie podwójnej identyczności w odniesieniu do wszystkich dochodzonych przed nim zgodnie z art. 97 ust. 2 i art. 98 ust. 1 lit. a) wspomnianego rozporządzenia roszczeń dotyczących czynności naruszenia lub groźby naruszenia na terytorium któregokolwiek z państw członkowskich i tym samym na terytorium całej Unii?

4)

Czy art. 109 ust. 1 lit. a) rozporządzenia nr 207/2009 należy interpretować w ten sposób, że „sąd [państwa członkowskiego] inny niż sąd, przed którym najpierw wytoczono powództwo” o naruszenie unijnego znaku towarowego poprzez utrzymywanie stron dostępnych w Internecie w identyczny sposób na całym świecie i tym samym również w całej Unii pod domenami „facebook.com” lub „youtube.com” lub „twitter.com” w każdym przypadku – w odniesieniu do danej domeny „facebook.com” lub „youtube.com” lub „twitter.com” – pod tą samą nazwą użytkownika, przed którym zgodnie z art. 97 ust. 2 i art. 98 ust. 1 lit. a) tego rozporządzenia dochodzone są roszczenia dotyczące czynności naruszenia lub groźby naruszenia na terytorium któregokolwiek z państw członkowskich, powinien uznać swoją niewłaściwość zgodnie ze wspomnianym art. 109 ust. 1 lit. a) w zakresie podwójnej identyczności jedynie w odniesieniu do terytorium tego innego państwa członkowskiego, gdzie znajduje się sąd, przed którym „najpierw” wytoczono powództwo o naruszenie krajowego znaku towarowego identycznego z unijnym znakiem towarowym będącym przedmiotem postępowania przed „sąd[em] inny[m] niż sąd, przed którym najpierw wytoczono powództwo” i ważnego dla identycznych towarów, poprzez utrzymywanie i użytkowanie stron dostępnych w Internecie w identyczny sposób w na całym świecie i tym samym również w całej Unii pod domenami „facebook.com” lub „youtube.com” lub „twitter.com” w każdym przypadku – w odniesieniu do danej domeny „facebook.com” lub „youtube.com” lub „twitter.com” – pod tą samą nazwą użytkownika, czy też w tym przypadku „sąd inny niż sąd, przed którym najpierw wytoczono powództwo” powinien uznać swoją niewłaściwość w zakresie podwójnej identyczności w odniesieniu do wszystkich dochodzonych przed nim zgodnie z art. 97 ust. 2 i art. 98 ust. 1 lit. a) wspomnianego rozporządzenia roszczeń dotyczących czynności naruszenia lub groźby naruszenia na terytorium któregokolwiek z państw członkowskich i tym samym na terytorium całej Unii?

5)

Czy art. 109 ust. 1 lit. a) rozporządzenia nr 207/2009 należy interpretować w ten sposób, że wycofanie powództwa wytoczonego przed „sąd[em] [państwa członkowskiego] inny[m] niż sąd, przed którym najpierw wytoczono powództwo” o naruszenie unijnego znaku towarowego poprzez utrzymywanie dostępnej w identyczny sposób na całym świecie i tym samym w całej Unii strony internetowej pod tą samą domeną, przed którym najpierw dochodzone były zgodnie z art. 97 ust. 2 i art. 98 ust. 1 lit. a) tego rozporządzenia roszczenia dotyczące czynności naruszenia lub groźby naruszenia na terytorium któregokolwiek z państw członkowskich, w odniesieniu do terytorium tego innego państwa członkowskiego, gdzie znajduje się sąd, przed którym „najpierw” wytoczono powództwo o naruszenie krajowego znaku towarowego identycznego z unijnym znakiem towarowym będącym przedmiotem postępowania przed „sąd[em] inny[m] niż sąd, przed którym najpierw wytoczono powództwo” i ważnego dla identycznych towarów, poprzez utrzymywanie i użytkowanie tej samej strony internetowej dostępnej w identyczny sposób w na całym świecie i tym samym również w całej Unii pod tą samą domeną, sprzeciwia się stwierdzeniu niewłaściwości przez „sąd inny niż sąd, przed którym najpierw wytoczono powództwo” na podstawie wspomnianego art. 109 ust. 1 lit. a), w zakresie podwójnej identyczności?

6)

Czy art. 109 ust. 1 lit. a) rozporządzenia nr 207/2009 należy interpretować w ten sposób, że wycofanie powództwa wytoczonego przed „sąd[em] [państwa członkowskiego] inny[m] niż sąd, przed którym najpierw wytoczono powództwo” o naruszenie unijnego znaku towarowego poprzez utrzymywanie stron dostępnych w Internecie w identyczny sposób na całym świecie i tym samym również w całej Unii pod domenami „facebook.com” lub „youtube.com” lub „twitter.com” w każdym przypadku – w odniesieniu do danej domeny „facebook.com” lub „youtube.com” lub „twitter.com” – pod tą samą nazwą użytkownika, przed którym zgodnie z art. 97 ust. 2 i art. 98 ust. 1 lit. a) tego rozporządzenia dochodzone są roszczenia dotyczące czynności naruszenia lub groźby naruszenia na terytorium któregokolwiek z państw członkowskich, powinien uznać swoją niewłaściwość zgodnie ze wspomnianym art. 109 ust. 1 lit. a) w zakresie podwójnej identyczności jedynie w odniesieniu do terytorium tego innego państwa członkowskiego, gdzie znajduje się sąd, przed którym „najpierw” wytoczono powództwo o naruszenie krajowego znaku towarowego identycznego z unijnym znakiem towarowym będącym przedmiotem postępowania przed „sąd[em] innym niż sąd, przed którym najpierw wytoczono powództwo” i ważnego dla identycznych towarów, poprzez utrzymywanie i użytkowanie stron dostępnych w Internecie w identyczny sposób w na całym świecie i tym samym również w całej Unii pod domenami „facebook.com” lub „youtube.com” lub „twitter.com” w każdym przypadku – w odniesieniu do danej domeny „facebook.com” lub „youtube.com” lub „twitter.com” – pod tą samą nazwą użytkownika, sprzeciwia się stwierdzeniu niewłaściwości przez „sąd inny niż sąd, przed którym najpierw wytoczono powództwo” na podstawie wspomnianego art. 109 ust. 1 lit. a) w zakresie podwójnej identyczności?

7)

Czy art. 109 ust. 1 lit. a) rozporządzenia Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie unijnego znaku towarowego należy interpretować w ten sposób, że ze sformułowania „w przypadku gdy dane znaki towarowe są identyczne i ważne dla identycznych towarów lub usług” wynika w razie identyczności znaków towarowych niewłaściwość „sąd[u] inn[ego] niż sąd, przed którym najpierw wytoczono powództwo”, tylko w takim zakresie, w jakim unijny znak towarowy i dany krajowy znak towarowy są zarejestrowane dla tych samych towarów lub usług, czy też „sąd inny niż sąd, przed którym najpierw wytoczono powództwo” w ogóle nie jest właściwy, nawet jeżeli będący przedmiotem postępowania przed tym sądem unijny znak towarowy jest chroniony w odniesieniu do dalszych – niechronionych innym krajowym znakiem towarowym – towarów lub usług, w odniesieniu do których zakwestionowane czynności mogą być identyczne lub podobne?