EUR-Lex Access to European Union law

Back to EUR-Lex homepage

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 62016CN0068

Sprawa C-68/16 P: Odwołanie od wyroku Sądu (piąta izba) wydanego w dniu 26 listopada 2015 r. w sprawie T-487/13, Navarra de Servicios y Tecnologías/Komisja, wniesione w dniu 5 lutego 2016 r. przez Navarra de Servicios y Tecnologías, S.A.

Dz.U. C 118 z 4.4.2016, p. 16–17 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

4.4.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 118/16


Odwołanie od wyroku Sądu (piąta izba) wydanego w dniu 26 listopada 2015 r. w sprawie T-487/13, Navarra de Servicios y Tecnologías/Komisja, wniesione w dniu 5 lutego 2016 r. przez Navarra de Servicios y Tecnologías, S.A.

(Sprawa C-68/16 P)

(2016/C 118/19)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Wnosząca odwołanie: Navarra de Servicios y Tecnologías, S.A. (przedstawiciele: J. L. Buendía Sierra i A. Lamadrid de Pablo, adwokaci)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszącej odwołanie

uchylenie wyroku Sądu z dnia 26 listopada 2015 r.;

definitywne rozstrzygnięcie skargi o stwierdzenie nieważności oraz stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 19 czerwca 2013 r. (1);

obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zaskarżony wyrok potwierdził decyzję Komisji w sprawie pomocy państwa, dotyczącą szeregu środków przyjętych przez hiszpańskie władze publiczne w celu zagwarantowania, aby sygnał naziemnej telewizji cyfrowej (NTC) dotarł do oddalonych regionów terytorium kraju, które zamieszkuje jedynie 2,5 % populacji. W decyzji tej Komisja uznała, że z praktycznego punktu widzenia usługa taka nie zostałaby zaoferowana na rynku, gdyby interwencja władz publicznych nie miała miejsca. Pomimo to Komisja zaprzeczyła, że chodzi tu o usługę w ogólnym interesie gospodarczym (UOIG) i potwierdziła, że z formalnego punktu widzenia usługa ta nie została „jasno” zdefiniowana i powierzona przez władze publiczne. Instytucja ta stwierdziła także, że w każdym razie władze publiczne nie były uprawnione do wyboru określonej technologii na etapie organizacji UOIG.

Pierwszy i jedyny zarzut odwołania: naruszenia prawa w zakresie wykładni art. 14, art. 106 ust. 2 i art. 107 ust. 1 TFUE, a także protokołu nr 26 w sprawie usług świadczonych w interesie ogólnym i protokołu nr 29 w sprawie systemu publicznego nadawania w państwach członkowskich.

W odwołaniu podkreślono w szczególności, że w zaskarżonym wyroku Sąd popełnił następujące błędy:

ewidentnie naruszył granice „oczywistego błędu” przy badaniu różnych aktów przyjętych przez władze publiczne w związku z definiowaniem i powierzaniem UOIG;

w sposób nienależyty ograniczył „szeroki zakres uznania” państw członkowskich, którym dysponują one zarówno przy definiowaniu, jak i przy „organizacji” UOIG, i który obejmuje zatem decyzję o wyborze szczegółowych zasad świadczenia UOIG oraz decyzję o wyborze konkretnej technologii, bez względu na to, czy decyzje te zawarte są w akcie definiującym usługę, czy też w odrębnym akcie;

dokonał błędnej analizy obowiązujących przepisów prawa hiszpańskiego;

nie uwzględnił okoliczności, że „zdefiniowanie” UOIG i „powierzenie” takiej usługi jednemu przedsiębiorstwu lub większej ich liczbie może zostać dokonane mocą odrębnych aktów;

nie uwzględnił okoliczności, że dla „zdefiniowania” UOIG i „powierzenia” takiej usługi nie jest wymagane posłużenie się konkretnym sformułowaniem lub wyrażeniem, ale przeprowadzenie analizy merytorycznej i funkcjonalnej;

zanegował zastosowanie protokołu nr 29 do w sprawie nadawania, dołączonego do TFUE oraz TUE.


(1)  Decyzja Komisji 2014/489/UE z dnia 19 czerwca 2013 r. w sprawie pomocy państwa SA.28599 [C 23/2010) (ex NN 36/2010, ex CP 163/2009)] wdrożonej przez Królestwo Hiszpanii na rzecz rozwinięcia naziemnej telewizji cyfrowej na obszarach oddalonych i mniej zurbanizowanych (poza regionem Kastylia-La Mancha) (Dz.U. 2014, L 217, s. 52).


Top