1.

Zarzut pierwszy oparty na naruszeniu art. 41 Karty i prawa do bycia wysłuchanym.

2.

Zarzut drugi oparty na naruszeniu zasady proporcjonalności.

3.

Zarzut trzeci oparty na naruszeniu rozporządzenia (UE, Euratom) nr 966/2012 (1) oraz rozporządzenia delegowanego (UE) nr 1268/2012 (2), a także oczywistym błędzie w ocenie, w zakresie w jakim Komisja uznała, iż strona skarżąca nie spełnia już kryteriów uznania za organizację międzynarodową w rozumieniu wskazanych rozporządzeń.

4.

Zarzut czwarty oparty na naruszeniu obowiązku uzasadnienia.

5.

Zarzut piąty oparty na naruszeniu zasady pewności prawa, w zakresie w jakim Komisja nie wyjaśniła dlaczego uznała, iż strona skarżąca nie spełnia już kryteriów definiujących organizację międzynarodową i nie przedstawiła dalszych wyjaśnień co do istotnej zmiany w przyjętej przez nią wykładni i stosowaniu rozporządzenia finansowego, biorąc pod uwagę, że sytuacja faktyczna i prawna (skarżącej) nie zmieniła się.

6.

Zarzut szósty oparty na naruszeniu uzasadnionych oczekiwań, z uwagi na fakt, iż wykluczenie w odniesieniu do strony skarżącej statusu organizacji międzynarodowej zostało dokonane w sposób gwałtowny i bez okresu przejściowego.

7.

Zarzut siódmy oparty na niezgodności z prawem decyzji 2014/792/UE (3), w zakresie w jakim brak jest podstawy prawnej do jej przyjęcia.

8.

Zarzut ósmy, podniesiony posiłkowo, oparty na naruszeniu art. 41 Karty i prawa do bycia wysłuchanym oraz obowiązku uzasadnienia, a także oczywistym błędzie w ocenie.