1)

Czy art. 101 TFUE (lub art. 102 TFUE) należy interpretować w ten sposób, że zasada UEFA zwana „zasadą równowagi finansowej” lub „break-even rule” stanowi naruszenie tego przepisu prawa Unii w zakresie, w jakim ta zasada UEFA prowadzi do ograniczeń konkurencji (lub nadużycia pozycji dominującej), zwłaszcza ograniczenia „ze względu na realizowany cel” sprowadzającego się do ograniczenia prawa do inwestowania, które to ograniczenia mają charakter antykonkurencyjny albo są niezgodne z realizacją celów wyznaczonych przez UEFA – czyli długotrwałą stabilnością finansową klubów piłki nożnej i uczciwością sportową zawodów UEFA – albo – ewentualnie – są nieproporcjonalne w stosunku do realizacji tych celów?

2)

Czy art. 63 TFUE, 56 TFUE i 45 TFUE (oraz art. 15 i 16 Karty praw podstawowych UE) należy interpretować w ten sposób, że zasada UEFA zwana „zasadą równowagi finansowej” lub „break-even rule” narusza te przepisy prawa Unii w zakresie, w jakim zasada UEFA prowadzi do ograniczeń swobodnego przepływu (kapitału, usług, pracowników), które to ograniczenia są niezgodne z realizacją celów wyznaczonych przez UEFA – czyli długotrwałą stabilnością finansową klubów piłki nożnej i uczciwością sportową zawodów UEFA (które zatem nie są uzasadnione „nadrzędnymi względami interesu ogólnego”) albo – ewentualnie – są nieproporcjonalne w stosunku do realizacji tych celów?

3)

Czy ww. przepisy prawa Unii (albo niektóre z nich) należy interpretować w ten sposób, że art. 65 i 66 regulaminu ogólnego UEFA „Regulamin UEFA dotyczący licencji dla klubów oraz finansowego fair-play” naruszają te przepisy (albo niektóre z nich) w zakresie, w jakim zasada UEFA – nawet jeśli ograniczenia/przeszkody, do jakich prowadzi pozostają w stosunku zgodności z ochroną uczciwości sportowej zawodów UEFA – ma charakter nieproporcjonalny lub dyskryminacyjny w zakresie, w jakim faworyzuje płatności na rzecz pewnych wierzycieli i – odpowiednio – nie sprzyja płatnościom wierzycielom nie podlegającym ochronie, w szczególności agentom zawodników?