12.1.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 7/15

1)

Czy art. 14 lit. b) dyrektywy 2009/103/WE (1) zawiera normę kolizyjną, którą ratione personae należy stosować nie tylko w odniesieniu do poszkodowanych w wypadkach drogowych, lecz także do ubezpieczycieli pojazdu, który wyrządził szkodę w wypadku drogowym, aby ustalić prawo właściwe dla powstałych między nimi stosunków, oraz czy ten przepis stanowi uregulowanie szczegółowe w stosunku do uregulowań dotyczących prawa właściwego zawartych w rozporządzeniach Rzym I (2) i Rzym II (3)[?]

2)

W wypadku udzielenia odpowiedzi przeczącej na pytanie pierwsze istotne jest ustalenie, czy w niniejszej sprawie stosunki prawne między ubezpieczycielami są objęte pojęciem „zobowiązań umownych” w rozumieniu art. 1 ust. 1 rozporządzenia Rzym I. Jeżeli stosunki prawne między ubezpieczycielami są objęte pojęciem „zobowiązań umownych”, istotna jest kwestia, czy te stosunki należą do kategorii umów ubezpieczenia (stosunków prawnych) oraz czy prawo właściwe dla nich należy ustalać zgodnie z art. 7 rozporządzenia Rzym I.

3)

W wypadku udzielenia odpowiedzi przeczącej na pytania pierwsze i drugie istotne jest ustalenie, czy – w wypadku roszczenia regresowego – stosunki prawne między ubezpieczycielami pojazdów użytkowanych podczas sprzęgnięcia są objęte pojęciem „zobowiązania pozaumownego” w rozumieniu rozporządzenia Rzym II oraz czy przy ustalaniu prawa właściwego zgodnie z art. 4 ust. 1 rozporządzenia Rzym II te stosunki należy uważać za wtórne stosunki prawne powstające w wyniku wypadku drogowego (czynu niedozwolonego). Czy w wypadku takim jak w niniejszej sprawie ubezpieczycieli pojazdów użytkowanych podczas sprzęgnięcia należy uważać za dłużników, którzy są zobowiązani do zaspokojenia tej samej wierzytelności w rozumieniu art. 20 rozporządzenia Rzym II, oraz czy prawo właściwe dla stosunków między nimi należy ustalać zgodnie z tym uregulowaniem[?]