Choose the experimental features you want to try

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 62014CN0348

    Sprawa C-348/14: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Judecătoria Câmpulung (Rumunia) w dniu 21 lipca 2014 r. – Maria Bucura przeciwko SC Bancpost SA

    Dz.U. C 361 z 13.10.2014, p. 4–5 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

    13.10.2014   

    PL

    Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

    C 361/4


    Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Judecătoria Câmpulung (Rumunia) w dniu 21 lipca 2014 r. – Maria Bucura przeciwko SC Bancpost SA

    (Sprawa C-348/14)

    2014/C 361/04

    Język postępowania: rumuński

    Sąd odsyłający

    Judecătoria Câmpulung

    Strony w postępowaniu głównym

    Strona skarżąca: Maria Bucura

    Strona pozwana: SC Bancpost SA

    Interwenient: Vasile Ciobanu

    Podmiot trzeci będący w posiadaniu zajętych środków: SC Raiffeisen Bank SA

    Pytania prejudycjalne

    1)

    Czy zgodnie z dyrektywą 93/13/EWG (1) sąd krajowy, do którego wniesiono sprzeciw wobec egzekucji przymusowej opartej na umowie kredytu dotyczącej wydania karty kredytowej typu American Expres Gold w wypadku gdy zezwolenie na egzekucję przymusową zostało wydane pod nieobecność konsumenta, ma obowiązek dokonać oceny również z urzędu nieuczciwego charakteru prowizji przewidzianych w omawianej umowie, gdy tylko pozna okoliczności faktyczne i prawne potrzebne mu w tym celu, a mianowicie: a) prowizji za wydanie karty b) prowizji za roczne zarządzanie kartą; c) prowizji za roczne zarządzanie dodatkową kartą; d) prowizji za odnowienie karty d) prowizji za zastąpienie karty; f) prowizji za zmianę numeru PIN; g) prowizji za pobranie gotówki z bankomatów i okienek (własnych lub należących do innych banków w Rumunii lub za granicą); h) prowizji za zapłatę za towary lub usługi dostarczane przez podmioty gospodarcze w Rumunii lub za granicą; i) prowizji za wydrukowanie i przesłanie wyciągów z rachunku; j) prowizji za sprawdzenie stanu środków przez bankomat; h) prowizji za opóźnienie w spłacie; l) prowizji za przekroczenie maksymalnej wysokości kredytu; m) prowizji za nieuzasadnioną odmowę zapłaty, z zastrzeżeniem, że kwota tych prowizji nie jest określona w umowie?

    2)

    Czy określenie odsetek rocznych w następujący sposób: „odsetki od kredytu obliczane są w odniesieniu do dziennego salda rozdzielonego na pozycje (płatności, pobrania gotówki, opłaty i prowizje) i do dziennej stopy odsetek odnoszącej się do okresu obliczeniowego. Odsetki obliczane są codziennie zgodnie z następującym wzorem: suma produktów kwoty każdej pozycji dziennego salda pomnożona przez stopę dziennych odsetek obowiązujących w odpowiednim dniu; stopa dziennych odsetek obliczana jest przez podzielenie stopy rocznej przez 360 dni” – które to ma zasadnicze znaczenie w kontekście dyrektywy 87/102/WE Rady z dnia 22 grudnia 1986 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich dotyczących kredytu konsumenckiego zmienionej dyrektywą 98/7/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 lutego 1998 r. o podobnym brzmieniu – jest sformułowane prostym i zrozumiałym językiem zgodnie z art. 3 i 4 dyrektywy 93/13/EWG?

    3)

    Czy brak wskazania kwoty prowizji należnych na podstawie umowy i włączenie do umowy zasad obliczania odsetek bez wskazania ich kwoty pozwala sądowi krajowemu – zgodnie z przepisami dyrektywy 87/102 Rady z dnia 22 grudnia 1986 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich dotyczących kredytu konsumenckiego (2) zmienionej dyrektywą 98/7/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 lutego 1998 r. (3) oraz z przepisami dyrektywy 93/13/EWG Rady – uznać, że takie braki w umowie kredytu konsumenckiego powodują, iż w konsekwencji danego kredytu udzielono bez prowizji i odsetek?

    4)

    Czy współdłużnik umowy kredytu mieści się w pojęciu „konsumenta” w rozumieniu art. 2 lit. a) Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich i art. 1 ust. 2 lit. a) dyrektywy 87/102/EWG?

    5)

    W wypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na poprzednie pytanie, czy zasada skuteczności praw przyznanych przez dyrektywy jest zachowana jeżeli o kwocie odsetek, prowizji i opłat poinformowany zostaje jedynie dłużnik główny poprzez comiesięczny wyciąg z rachunku lub poprzez wywieszenie ogłoszenia w siedzibie banku?

    6)

    Czy dyrektywę 87/102/EWG należy interpretować w ten sposób, że bank ma obowiązek pisemnego poinformowania zarówno dłużnika jak też współdłużnika o maksymalnej wysokości kredytu, rocznych odsetkach i kosztach mających zastosowanie od dnia zawarcia umowy kredytu oraz o warunkach, w których elementy te mogą ulec zmianie, o procedurze zakończenia umowy kredytu i o jakiejkolwiek zmianie następującej w czasie obowiązywania umowy kredytu w odniesieniu do rocznych odsetek lub kosztów powstałych po podpisaniu umowy kredytu, w chwili gdy zmiany takie mają miejsce, listem poleconym z potwierdzeniem odbioru lub w drodze nieodpłatnie dostarczonego wyciągu z rachunku?


    (1)  Dyrektywa Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich oraz pkt 1 lit. e) załącznika do dyrektywy (Dz.U. L 95, s. 29)

    (2)  Dyrektywa 87/102/EWG Rady z dnia 22 grudnia 1986 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich dotyczących kredytu konsumenckiego (Dz.U. L 42, s. 48).

    (3)  Dyrektywa 98/7/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 lutego 1998 r. zmieniająca dyrektywę 87/102/EWG w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich dotyczących kredytu konsumenckiego (Dz.U. L 101, s. 17).


    Top