28.4.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 129/14

—

Uchylenie wyroku Sadu Unii Europejskiej z dnia 11 grudnia 2013 r. i przekazanie sprawy Sądowi do ponownego rozpoznania.

—

Obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzut pierwszy. Błędna interpretacja postanowień umowy i przepisów prawa oraz oczywisty błąd w ocenie środków dowodowych.

EMA twierdzi, że wyrok zawiera błędną interpretację postanowień umowy i mających zastosowanie przepisów prawa oraz oczywisty błąd w ocenie środków dowodowych, ponieważ stwierdzono w nim, iż Komisja prawidłowo uznała, że koszty naliczone, lecz jeszcze nieopłacone przez EMA nie zostały przez nią poniesione ani zaksięgowane przed dniem wystawienia świadectwa kontroli księgowej w rozumieniu belgijskich przepisów dotyczących księgowości.

Zarzut drugi. Oczywisty błąd w ocenie dowodów i brak uzasadnienia.

EMA twierdzi, że niektóre z motywów wyroku zawierają uchybienia proceduralne, ponieważ brak im uzasadnienia, jest ono niewystarczające lub sprzeczne. Sąd dopuścił się ponadto licznych pominięć lub oczywistych błędów w ocenie dowodów przedstawionych w postępowaniu. Z wyroku wynika, iż Sąd wielokrotnie nie dokonał właściwej oceny dowodów przedstawionych przez EMA, w rzeczywistości nie orzekając w przedmiocie żądań skarżącej opisanych w skardze i w replice. Sąd wielokrotnie bezwarunkowo oparł się na wynikach końcowego sprawozdania z kontroli księgowej sporządzonego na rzecz Komisji w odniesieniu do umów Cocoon i Dicoems, chociaż to właśnie te wyniki były przedmiotem zarzutów EMA zawartych w skardze w pierwszej instancji.

Zarzut trzeci. Błędne zastosowanie zasady dobrej wiary i uczciwej współpracy przy wykonywaniu umowy.

EMA twierdzi, że Sąd błędnie ocenił belgijskie prawo w zakresie stosowania zasady dobrej wiary i uczciwej współpracy przy wykonywaniu umowy. W ramach wdrażania projektów Dicoems i Cocoon Komisja uchybiła swym własnym obowiązkom w zakresie kontroli określonym w art. 11.3.4 ogólnych warunków umów, który to wspomina w szczególności o spoczywającym na Komisji obowiązku nadzorowania prawidłowego wykonania projektu z naukowego, technicznego i finansowego punktu widzenia. Sąd błędnie ocenił, iż Komisja nie naruszyła jej obowiązku kontroli ani żadnego szczególnego postanowienia umowy i w konsekwencji, iż słusznie nakazała natychmiastowe rozwiązanie dwóch umów dotyczących projektów Dicoems i Cocoon, odrzucając ponadto żądanie odszkodowania za szkodę ex contractu.

Zarzut czwarty. Naruszenie zasad prawa wspólnotowego.

EMA powołuje się na liczne naruszenia prawa wspólnotowego popełnione przez Sąd w zakresie w szczególności błędnego stosowania zasad proporcjonalności i niedyskryminacji oraz prawa do obrony skarżącej.