EUR-Lex Access to European Union law

Back to EUR-Lex homepage

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 62013TN0412

Sprawa T-412/13: Skarga wniesiona w dniu 9 sierpnia 2013 r. — Chin Haur Indonesia przeciwko Radzie

Dz.U. C 274 z 21.9.2013, p. 27–28 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
Dz.U. C 274 z 21.9.2013, p. 20–21 (HR)

21.9.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 274/27


Skarga wniesiona w dniu 9 sierpnia 2013 r. — Chin Haur Indonesia przeciwko Radzie

(Sprawa T-412/13)

2013/C 274/43

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Chin Haur Indonesia, PT (Tangerang, Indonezja) (przedstawiciele: T. Müller-Ibold i F.C. Laprévote, lawyers)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania strony skarżącej

Skarżąca wnosi do Sądu o:

stwierdzenie częściowej nieważności art. 1 ust. 1 i 3 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 501/2013 (1) w zakresie w jakim rozszerza cło antydumpingowe na skarżącą oraz odrzuca wniosek skarżącej o zwolnienie;

obciążenie Rady kosztami obsługi prawnej oraz pozostałymi kosztami i wydatkami poniesionymi przez skarżącą w związku z niniejszą sprawą; oraz

podjęcie wszelkich innych środków, jakie Sąd uzna za stosowne.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi skarżąca podnosi pięć zarzutów.

1)

Zarzut pierwszy, opary na fakcie, że Komisja i Rada nie wykazały obejścia w odniesieniu do przywozu z Indonezji i popełniły zatem oczywisty błąd w ocenie, gdyż:

twierdzenie, że miała miejsce zmiana struktury handlu jest oczywiście błędne;

Rada błędnie uznała, że producenci z Indonezji, w szczególności skarżąca, dokonywali przeładunku rowerów z Chin do UE.

2)

Zarzut drugi, oparty na fakcie, że Rada błędnie uznała, iż skarżąca odmówiła współpracy, a taki brak współpracy uzasadniał odmówienie jej zwolnienia, gdyż:

skarżąca współpracowała najlepiej jak mogła;

twierdzenie o braku współpracy jest bezpodstawne;

twierdzenie Rady o braku współpracy jest pozbawione uzasadnienia;

Rada nie uwzględniła dodatkowych informacji przedstawionych przez skarżącą.

3)

Zarzut trzeci, oparty na naruszeniu praw procesowych skarżącej w ramach dochodzenia, gdyż:

Komisja naruszyła obowiązek dokonania bezstronnej oceny przedłożonych jej dowodów;

w dochodzeniu przeprowadzonym przez Komisję wystąpiły uchybienia proceduralne.

4)

Zarzut czwarty, oparty na fakcie, że odmowa przyznania skarżącej zwolnienia stanowi naruszenie zasady równego traktowania, gdyż:

Komisja dopuściła się dyskryminacji względem skarżącej przyznając zwolnienie eksporterom w podobnej sytuacji i odrzucając wniosek skarżącej o zwolnienie;

wobec skarżącej podjęto błędnie takie same działania jak wobec producentów, którzy w ogóle nie współpracowali.

5)

Zarzut piąty, oparty na fakcie, że ustalenia przyjęte w rozporządzeniu wykonawczym w zakresie szkody i dumpingu są niezgodne z podstawowym rozporządzeniem antydumpingowym, gdyż:

twierdzenie o osłabieniu skutków naprawczych cła antydumpingowego jest błędne.

Komisja stwierdziła wystąpienie dumpingu na podstawie nierzetelnych i nieodpowiednich danych oraz błędnie odmówiła uwzględnienia danych dotyczących cen przedstawionych przez skarżącą.


(1)  Rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) nr 501/2013 z dnia 29 maja 2013 r. rozszerzające ostateczne cło antydumpingowe, nałożone rozporządzeniem wykonawczym (UE) nr 990/2011 na przywóz rowerów pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej, na przywóz rowerów wysyłanych z Indonezji, z Malezji, ze Sri Lanki i z Tunezji, zgłoszonych lub niezgłoszonych jako pochodzące z Indonezji, z Malezji, ze Sri Lanki i z Tunezji (Dz.U. 2013 L 153, s. 1)


Top