—

Komisja zastosowała korektę finansową w oparciu o błędne ustalenia faktyczne i błędną wykładnię prawa, pomimo że wydatki zostały dokonane przez władze polskie zgodnie z przepisami wspólnotowymi. Rzeczpospolita Polska kwestionuje interpretację prawną i ustalenia faktyczne Komisji w odniesieniu do rzekomych niedociągnięć w systemie zarządzania działaniem „Renty strukturalne”, dotyczących, po pierwsze, wymogu prowadzenia działalności komercyjnej w okresie poprzedzającym przekazanie gospodarstwa za rentę strukturalną, po drugie, wadliwości akceptowanego przez władze polskie dowodu posiadania umiejętności zawodowych w formie oświadczenia, i po trzecie, braku ustanowienia kar dla osób przejmujących gospodarstwa za niewywiązania się z zobowiązania prowadzenia działalności rolniczej przez okres 5 lat.

—

Żadne z zarzucanych niedociągnięć nie powodowało i nie mogło powodować strat finansowych dla Wspólnoty, a w każdym razie ryzyko takich strat było całkowicie marginalne.

—

Komisja nie przedstawiła żadnych dowodów, ustaleń faktycznych i prawnych na poparcie swoich wniosków z wizytacji trzech gospodarstw rolnych.

—

Komisja rażąco naruszyła wpisaną w politykę wsparcia rozwoju obszarów wiejskich zasadę pomocniczości. Komisja dokonała interpretacji dokumentów programowych wsparcia obszarów wiejskich i sformułowała w istocie wymogi w stosunku do sposobu i trybu wdrażania programu, ingerując w ten sposób w zakres swobody decyzyjnej państw członkowskich odnośnie do środków realizacji celów nakreślonych w dokumentacji programowej.