1

W odwołaniu Think Schuhwerk GmbH (zwana dalej „spółką Think Schuhwerk”) wnosi o uchylenie wydanego przez Sąd Unii Europejskiej wyroku Think Schuhwerk/OHIM (Czerwone skuwki sznurowadeł do butów) (T‑208/12, EU:T:2013:376, zwanego dalej „zaskarżonym wyrokiem”), w którym Sąd oddalił jej skargę mającą na celu stwierdzenie nieważności decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) z dnia 23 lutego 2012 r. (sprawa R 1552/2011‑1), dotyczącej rejestracji oznaczenia tworzonego przez czerwone skuwki sznurowadeł do butów jako wspólnotowego znaku towarowego (zwanej dalej „sporną decyzją”).

2

Artykuł 7 rozporządzenia Rady (WE) nr 207/2009 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. L 78, s. 1), zatytułowany „Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji”, stanowi w swym ust. 1 lit. b):

„Nie są rejestrowane:

[…]

3

W dniu 10 maja 2010 r. spółka Think Schuhwerk dokonała w OHIM zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego.

4

Znakiem towarowym, o którego rejestrację wystąpiono, było następujące oznaczenie:

5

W zgłoszeniu do rejestracji przedmiotowy znak towarowy został opisany w następujący sposób: „Wnosi się o przyznanie ochrony dla butów ze sznurówkami zakończonymi czerwonymi skuwkami”.

6

Towary, dla których wystąpiono o rejestrację, należą do klasy 25 Porozumienia nicejskiego dotyczącego międzynarodowej klasyfikacji towarów i usług dla celów rejestracji znaków z dnia 15 czerwca 1957 r., ze zmianami, i odpowiadają następującemu opisowi: „Obuwie, w szczególności sznurowadła”.

7

Decyzją z dnia 22 czerwca 2011 r. ekspert odmówił rejestracji dla wszystkich wskazanych towarów z uzasadnieniem, że przedmiotowy znak towarowy jest pozbawiony charakteru odróżniającego w rozumieniu art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009.

8

W dniu 26 lipca 2011 r. spółka Think Schuhwerk wniosła do OHIM odwołanie od decyzji eksperta.

9

Sporną decyzją Pierwsza Izba Odwoławcza OHIM (zwana dalej „Izbą Odwoławczą”) oddaliła odwołanie. Uznała ona, że użycie czerwonych skuwek do sznurowadeł nie wywiera wrażenia, które znacząco różniłoby się od zwykłego połączenia butów ze sznurówkami, że konsument dostrzegłby w nich jedynie kolejny wariant wzoru obuwia i że nie postrzegałby on ich zatem jako znaku towarowego zgłoszonego do rejestracji w charakterze wskazania pochodzenia towarów. Uznała ona, że znak ten nie wykazuje niezbędnego minimum charakteru odróżniającego w rozumieniu art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009.

10

Pismem złożonym w sekretariacie Sądu w dniu 18 maja 2012 r. spółka Think Schuhwerk wniosła skargę o stwierdzenie nieważności spornej decyzji. Na poparcie skargi podniosła ona cztery zarzuty, dotyczące, po pierwsze, braku uzasadnienia w rozumieniu art. 75 rozporządzenia nr 207/2009, po drugie, naruszenia art. 76 tego rozporządzenia, po trzecie, błędnego zastosowania art. 7 ust. 1 lit. b) wspomnianego rozporządzenia oraz, po czwarte, naruszenia zasady równego traktowania.

11

W zaskarżonym wyroku Sąd oddalił tę skargę.

12

Spółka Think Schuhwerk wnosi do Trybunału o:

13

OHIM wnosi o oddalenie odwołania i obciążenie spółki Think Schuhwerk kosztami postępowania.

14

Na podstawie art. 181 regulaminu postępowania, jeżeli odwołanie jest w całości lub w części oczywiście niedopuszczalne lub oczywiście bezzasadne, Trybunał może, w każdej chwili, na wniosek sędziego sprawozdawcy i po zapoznaniu się ze stanowiskiem rzecznika generalnego, odpowiednio odrzucić lub oddalić to odwołanie w całości lub w części w drodze postanowienia z uzasadnieniem.

15

W niniejszym przypadku należy skorzystać z tego przepisu.

16

Na poparcie odwołania spółka Think Schuhwerk podnosi cztery zarzuty. Pierwszy z nich dotyczy naruszenia prawa do bycia wysłuchanym. W zarzucie drugim wnosząca odwołanie twierdzi, że Sąd naruszył prawo, nie stwierdzając braku uzasadnienia spornej decyzji. W zarzutach trzecim i czwartym podnosi ona, odpowiednio, naruszenie zasady badania stanu faktycznego z urzędu oraz naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009.

17

Spółka Think Schuhwerk utrzymuje, że Sąd naruszył jej prawo do bycia wysłuchaną. W tym względzie wskazuje ona, że w toku postępowania przed Sądem, ponieważ OHIM nie przedstawił w wyznaczonym terminie uwag w przedmiocie skargi, Sąd wyznaczył jej termin do przedstawienia uwag na temat dalszego przebiegu postępowania w celu zastosowania art. 122 regulaminu postępowania przed Sądem. Spółka Think Schuhwerk wniosła do Sądu o wydanie wyroku zaocznego. W zaskarżonym wyroku Sąd nie ustosunkował się jednak ani do nieprzedstawienia uwag przez OHIM, ani do wniosku spółki Think Schuhwerk o wydanie wyroku zaocznego. Dodatkowo spółka Think Schuhwerk podnosi, że nie miała możliwości wniesienia o przeprowadzenie rozprawy w celu przedstawienia swojego stanowiska w przedmiocie charakteru odróżniającego znaku towarowego, o którego rejestrację wystąpiła.

18

OHIM podnosi, że zarzut ten jest oczywiście bezzasadny, ponieważ Sąd nie ma w szczególności obowiązku wyjaśnienia stronom przebiegu postępowania.

19

Na wstępie należy zauważyć, że w pkt 9 zaskarżonego wyroku Sąd wskazał, że w piśmie złożonym w sekretariacie Sądu w dniu 2 października 2012 r. spółka Think Schuhwerk wniosła o wydanie wyroku zaocznego w trybie art. 122 § 1 regulaminu postępowania przed Sądem. W niniejszym zarzucie spółka Think Schuhwerk krytykuje zasadniczo Sąd za to, że nie orzekł on zgodnie z jej wnioskiem i nie przeprowadził też rozprawy przed wydaniem wyroku.

20

W tym względzie należy przypomnieć, że art. 122 § 1 akapit pierwszy regulaminu postępowania przewiduje, iż jeżeli pozwany, któremu skarga została właściwie doręczona, nie złożył odpowiedzi na skargę w przepisanej formie i w przepisanym terminie, skarżący może wystąpić do Sądu o wydanie wyroku zaocznego. Zgodnie z art. 122 § 1 akapit drugi tego regulaminu wniosek ten doręcza się pozwanemu, a Sąd może zdecydować o otwarciu procedury ustnej w przedmiocie wniosku.

21

Artykuł 122 § 2 regulaminu postępowania precyzuje, że przed wydaniem wyroku zaocznego Sąd bada z jednej strony dopuszczalność skargi, z drugiej strony zaś spełnienie wymagań formalnych oraz zasadność żądań przedstawionych w skardze.

22

Z powyższych przepisów wynika, że jeżeli Sąd uzna, iż dysponuje informacjami wystarczającymi do wydania wyroku zaocznego, w przypadku gdy dopuszczalność skargi nie budzi wątpliwości i spełnione zostały wymagania formalne, przeprowadza on badanie zasadności żądań skarżącego i wydaje wyrok, nie będąc jednak zobowiązanym do uwzględnienia tych żądań. Ponadto należy stwierdzić, że art. 122 regulaminu postępowania przed Sądem nie przewiduje możliwości wniesienia przez stronę, która złożyła wniosek o wydanie wyroku zaocznego, o przeprowadzenie rozprawy ani tym bardziej obowiązku przeprowadzenia takiej rozprawy przez Sąd.

23

Co więcej, bezsporne jest, że spółka Think Schuhwerk przedstawiła swą argumentację dotyczącą spornej decyzji i w szczególności charakteru odróżniającego zgłoszonego znaku towarowego w skardze do Sądu oraz że to właśnie na skutek tej skargi Sąd wydał zaskarżony wyrok.

24

W tych okolicznościach niniejszy zarzut należy oddalić jako oczywiście bezzasadny.

25

Spółka Think Schuhwerk uważa, że Sąd powinien był nałożyć sankcję za naruszenie przez Izbę Odwoławczą obowiązku uzasadnienia. Izba Odwoławcza oparła się w spornej decyzji na faktach notoryjnych, wynikających z praktycznego doświadczenia w handlu towarami powszechnego użytku, takimi jak obuwie, jednak nie wyjaśniła, w czym przejawiało się nieposiadanie charakteru odróżniającego przez znak, o którego rejestrację wystąpiono. Nie wskazała ona zatem okoliczności wynikających ze wspomnianego praktycznego doświadczenia ani konsekwencji płynących z tych okoliczności dla odróżniającego charakteru tego znaku.

26

OHIM twierdzi, że powyższy zarzut jest oczywiście bezzasadny.

27

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Trybunału z art. 256 TFUE, art. 58 akapit pierwszy statutu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej i z art. 169 § 2 regulaminu postępowania przed Trybunałem wynika, że odwołanie musi dokładnie wskazywać zakwestionowane części wyroku, do którego uchylenia zmierza, oraz zawierać argumenty prawne, które w konkretny sposób uzasadniają to żądanie (zob. w szczególności wyrok Knauf Gips/Komisja, C‑407/08 P, EU:C:2010:389, pkt 43 i przytoczone tam orzecznictwo).

28

Odwołanie, które nie przedstawia nawet argumentów mających na celu określenie naruszenia prawa, jakim miałby być dotknięty zaskarżony wyrok, i ogranicza się do powtórzenia zarzutów oraz argumentów przedstawionych już przed Sądem, nie spełnia powyższego wymogu. Takie odwołanie sprowadza się bowiem w rzeczywistości do żądania ponownego rozpatrzenia skargi wniesionej do Sądu, co nie należy do kompetencji Trybunału (zob. w szczególności postanowienie Abbott Laboratories/OHIM, C‑21/12 P, EU:C:2013:23, pkt 85 i przytoczone tam orzecznictwo).

29

Ponadto nie są dopuszczalne przedstawione w odwołaniu argumenty zawierające krytykę nie wyroku wydanego przez Sąd w następstwie wystąpienia z żądaniem stwierdzenia nieważności danej decyzji, a samej decyzji, której stwierdzenia nieważności zażądano przed Sądem (zob. postanowienie Getty Images/OHIM, C‑70/13 P, EU:C:2013:875, pkt 38 i przytoczone tam orzecznictwo).

30

Niniejszy zarzut należy odrzucić jako oczywiście niedopuszczalny, ponieważ wysuwana w tym przypadku przez spółkę Think Schuhwerk argumentacja dotycząca naruszenia obowiązku uzasadnienia odnosi się do spornej decyzji i ma na celu ponowne rozpoznanie skargi wniesionej do Sądu.

31

Spółka Think Schuhwerk podnosi, iż Sąd nie uwzględnił faktu, że Izba Odwoławcza naruszyła zasadę badania stanu faktycznego z urzędu. Utrzymuje ona, że w zakresie bezwzględnych podstaw odmowy rejestracji OHIM był zobowiązany na podstawie art. 76 rozporządzenia nr 207/2009 zbadać stan faktyczny z urzędu. OHIM uznał jednak, że spółka Think Schuhwerk nie przedstawiła dowodu na to, iż znak towarowy, o którego rejestrację wystąpiono, był postrzegany przez odbiorców jako wskazanie pochodzenia towaru. Spółka Think Schuhwerk precyzuje w tym względzie, że w toku postępowania przed OHIM przedstawiła rozmaite dokumenty, w świetle których OHIM powinien był wykazać, z jakich powodów znak ten nie ma jego zdaniem charakteru odróżniającego.

32

OHIM twierdzi, że Sąd wypowiedział się w przedmiocie naruszenia zasady badania stanu faktycznego z urzędu. Otóż zgodnie z utrwalonym orzecznictwem w zakresie, w jakim spółka Think Schuhwerk powołuje się na odróżniający charakter oznaczenia, o którego rejestrację w charakterze znaku towarowego wystąpiła, to do niej należy wykazanie, że oznaczenie to ma wymagany charakter odróżniający.

33

Należy stwierdzić, że niniejszy zarzut w rzeczywistości kierowany jest do rozważań, które zostały wyrażone lub pominięte przez Izbę Odwoławczą w spornej decyzji, czy też ogólniej – przez OHIM, i nie są zawarte w zaskarżonym wyroku. Ponadto spółka Think Schuhwerk nie wskazała wyraźnie, w jaki sposób Sąd naruszył prawo, oddalając jej zarzut dotyczący naruszenia zasady badania stanu faktycznego z urzędu.

34

W konsekwencji na podstawie orzecznictwa przypomnianego w pkt 27–29 niniejszego postanowienia niniejszy zarzut należy odrzucić jako oczywiście niedopuszczalny.

35

Spółka Think Schuhwerk twierdzi, że Sąd, nie uznając naruszenia art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009 przez OHIM, sam naruszył ten przepis.

36

Podnosi ona, po pierwsze, że przywołane w pkt 31–33, 37 i 38 zaskarżonego wyroku orzecznictwo dotyczące oznaczeń pokrywających się z samym wyglądem towarów wskazanych w zgłoszeniu do rejestracji, które znajduje zastosowanie w szczególności do trójwymiarowych znaków towarowych tworzonych przez wygląd danego towaru lub jego opakowanie, nie jest istotne w niniejszej sprawie. Inaczej niż w przypadku kolorystyki palców skarpety, skuwki sznurowadeł do butów nie są nieodłącznym elementem tych ostatnich. W konsekwencji Sąd, opierając się na wspomnianym orzecznictwie, nie uwzględnił faktu, że czerwone skuwki sznurowadeł do butów mogą pełnić funkcję wskazania pochodzenia towaru. W tym względzie spółka Think Schuhwerk podkreśla, że o rejestrację tego oznaczenia jako znaku towarowego wystąpiono również dla obuwia i że w związku z tym nie rozumie powodów, dla których w pkt 36 zaskarżonego wyroku Sąd wypowiada się wyłącznie na temat sznurowadeł.

37

Zdaniem spółki Think Schuhwerk zastosowania nie znajduje również orzecznictwo dotyczące znaków pozycyjnych, ponieważ w niniejszym przypadku należałoby wziąć również pod uwagę „aspekt kolorystyczny” zgłoszonego znaku towarowego, który zdaniem tej spółki potwierdza odrębność tego znaku od oznaczonego towaru, a w rezultacie także jego odróżniający charakter.

38

W konsekwencji Sąd, podobnie jak Izba Odwoławcza, nieprawidłowo i z naruszeniem orzecznictwa Trybunału zastosował bardziej rygorystyczne kryteria oceny charakteru odróżniającego niż te stosowane do słownych lub graficznych znaków towarowych.

39

Po drugie, zarówno Izba Odwoławcza, jak i Sąd, błędnie stwierdzili, że poziom uwagi wykazywanej przez właściwy krąg odbiorców w przypadku artykułów związanych z modą, takich jak obuwie, nie jest wysoki.

40

Po trzecie, spółka Think Schuhwerk twierdzi, że Sąd nie uwzględnił faktu, iż dla oceny charakteru odróżniającego oznaczenia, o którego rejestrację w charakterze znaku towarowego wystąpiono, mało istotne jest to, że odbiega ono w sposób znaczący od normy czy zwyczajów branżowych. W tym względzie Sąd błędnie uznał za nieskuteczne argumenty spółki Think Schuhwerk dotyczące rynku obuwniczego, mimo że stwierdził, iż Izba Odwoławcza prawidłowo wzięła ten rynek pod uwagę w swojej analizie. Ponadto wbrew twierdzeniom Sądu zawartym w art. 49 zaskarżonego wyroku spółka Think Schuhwerk przedstawiła argumenty dowodzące, że kolorystyka niektórych części sznurowadeł do butów jest postrzegana zwykle przez właściwy krąg odbiorców jako wskazanie pochodzenia towaru.

41

Po czwarte, spółka Think Schuhwerk podnosi, że Sąd pominął fakt, iż OHIM naruszył zasadę równego traktowania, nie biorąc w spornej decyzji pod uwagę rejestracji znaków porównywalnych ze zgłoszonym znakiem towarowym. W tym względzie widniejące w pkt 57 zaskarżonego wyroku stwierdzenie Sądu, zgodnie z którym Izba Odwoławcza doszła do prawidłowego wniosku, że rejestracja nie była zgodna z rozporządzeniem nr 207/2009, nie jest uzasadnione.

42

OHIM podnosi, że argumenty dotyczące występującej na rynku różnorodności połączeń butów ze sznurówkami i poziomu uwagi właściwego kręgu odbiorców wchodzą w zakres oceny stanu faktycznego i z tego względu muszą zostać odrzucone jako oczywiście niedopuszczalne. Ponadto argumenty dotyczące nieuwzględnienia naruszenia zasady równego traktowania są niedopuszczalne, gdyż mają na celu ponowne przeprowadzenie oceny stanu faktycznego.

43

Po pierwsze, należy przypomnieć, że na podstawie art. 256 ust. 1 TFUE i art. 58 akapit pierwszy statutu Trybunału odwołanie jest ograniczone do kwestii prawnych. Jedynie Sąd uprawniony jest do ustalenia istotnych okoliczności faktycznych i dokonania ich oceny, a także do dokonania oceny dowodów. Ocena tych faktów i dowodów nie stanowi – z wyjątkiem przypadków ich przeinaczenia – kwestii prawnej podlegającej jako taka kontroli Trybunału w ramach odwołania (zob. w szczególności wyroki: Mag Instrument/OHIM, C‑136/02 P, EU:C:2004:592, pkt 39; Éditions Albert René/OHIM, C‑16/06 P, EU:C:2008:739, pkt 68).

44

Tymczasem należy stwierdzić, że argumenty spółki Think Schuhwerk dotyczące kwestii, czy skuwki sznurowadeł do butów są nierozerwalnym elementem tych ostatnich i czy poziom uwagi właściwego kręgu odbiorców jest wysoki, wchodzą w zakres oceny stanu faktycznego, która zastrzeżona jest do kompetencji Sądu. W konsekwencji argumenty te należy odrzucić jako oczywiście niedopuszczalne.

45

Po drugie, trzeba zauważyć, że w pierwszym i w trzecim zestawie swoich argumentów spółka Think Schuhwerk kwestionuje zasadniczo nie tylko wniosek, do którego doszedł Sąd i zgodnie z którym znak towarowy, o którego rejestrację wystąpiono, pozbawiony jest charakteru odróżniającego w rozumieniu art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009, lecz również znaczenie dla sprawy orzecznictwa, na podstawie którego Sąd oddalił podnoszony przez nią zarzut naruszenia wspomnianego przepisu.

46

W tym względzie, po pierwsze, warto przypomnieć, że dokonana przez Sąd analiza została oparta na wstępnych ustaleniach, zawartych w pkt 35 i 36 zaskarżonego wyroku, zgodnie z którymi skuwki sznurowadeł do butów są nieodłącznie związane z tymi ostatnimi, a omawiany znak towarowy pokrywa się z wyglądem towaru, dla którego wystąpiono o rejestrację – ustaleniami faktycznymi, które nie podlegają kontroli Trybunału w ramach odwołania.

47

Ponadto zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Trybunału odróżniający charakter znaku towarowego w rozumieniu art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009 należy oceniać, po pierwsze, w stosunku do towarów lub usług, dla których znak towarowy został zgłoszony, i po drugie, z uwzględnieniem sposobu postrzegania go przez właściwy krąg odbiorców (wyrok Audi/OHIM, C‑398/08 P, EU:C:2010:29, pkt 34 i przytoczone tam orzecznictwo).

48

Zgodnie z równie utrwalonym orzecznictwem jednak sposób postrzegania znaku towarowego przez przeciętnego konsumenta niekoniecznie będzie taki sam w przypadku znaku towarowego, który odpowiada samemu zewnętrznemu wyglądowi towaru, jak w przypadku znaku słownego lub graficznego, którym jest oznaczenie niemające związku z wyglądem oznaczonych nim towarów. Ponieważ w braku wszelkich elementów graficznych lub tekstowych przeciętni konsumenci nie mają w zwyczaju wnioskować na temat pochodzenia towarów na podstawie ich kształtu czy kształtu ich opakowania, ustalenie charakteru odróżniającego takiego znaku trójwymiarowego może okazać się trudniejsze niż w wypadku znaku słownego czy graficznego (zob. wyrok Henkel/OHIM, C‑144/06 P, EU:C:2007:577, pkt 36 i przytoczone tam orzecznictwo).

49

Zgodne z utrwaloną linią orzeczniczą Trybunału jest także to, po pierwsze, że w tych okolicznościach charakteru odróżniającego w rozumieniu art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009 nie jest pozbawiony jedynie znak, który w sposób znaczący odbiega od normy lub zwyczajów branżowych i w związku z tym może pełnić swoją podstawową funkcję wskazywania pochodzenia, i po drugie, że rzeczone orzecznictwo, wypracowane w dziedzinie trójwymiarowych znaków towarowych odpowiadających wyglądowi samego towaru, znajduje zastosowanie także wówczas, gdy zgłoszony znak towarowy jest graficznym znakiem towarowym będącym dwuwymiarowym przedstawieniem danego towaru, zważywszy na to, iż również w takim wypadku znak towarowy nie stanowi oznaczenia niemającego związku z wyglądem oznaczonych nim towarów (zob. wyrok Henkel/OHIM, EU:C:2007:577, pkt 37, 38 i przytoczone tam orzecznictwo).

50

Tymczasem, jak wynika z pkt 32–34 oraz 37–39 zaskarżonego wyroku, w niniejszej sprawie Sąd przywołał i zastosował to właśnie orzecznictwo, i to nie naruszając prawa, gdyż w ramach swojej niezawisłej oceny – co zostało nadmienione już w pkt 46 niniejszego odwołania – stwierdził on, że skuwki sznurowadeł do butów są nieodłącznie związane z tymi ostatnimi, a omawiany znak towarowy pokrywa się z wyglądem towaru objętego zgłoszeniem do rejestracji.

51

Z powyższego wynika, że argumentacja, zgodnie z którą Sąd zastosował błędne kryteria do celów dokonania oceny odróżniającego charakteru znaku towarowego, o którego rejestrację wystąpiono, jest oczywiście bezzasadna.

52

Po drugie, w zakresie, w jakim w drodze tej argumentacji spółka Think Schuhwerk kwestionuje wniosek Sądu, zgodnie z którym omawiany znak pozbawiony jest charakteru odróżniającego, wystarczy wskazać, że rzeczony wniosek jest wynikiem oceny o charakterze faktycznym, a spółka Think Schuhwerk nie powołuje się na żadne przeinaczenie stanu faktycznego lub dowodów. W rezultacie w świetle orzecznictwa przywołanego w pkt 43 niniejszego postanowienia argumentacja ta jest oczywiście niedopuszczalna.

53

Po trzecie, co się tyczy argumentów, zgodnie z którymi Sąd nie przeanalizował charakteru odróżniającego wspomnianego znaku w odniesieniu do towarów wskazanych w jego zgłoszeniu do rejestracji i błędnie uznał, że spółka Think Schuhwerk nie przedstawiła dokumentów dowodzących, iż właściwy krąg odbiorców postrzega zwykle kolorowe skuwki sznurowadeł jako wskazanie handlowego pochodzenia towarów, należy stwierdzić, że opierają się one na błędnym rozumieniu zaskarżonego wyroku.

54

Z jednej strony z pkt 36 tego wyroku wynika, iż Sąd przypomniał, że towarem, dla którego wystąpiono o rejestrację, jest obuwie oraz że określenie „towar” użyte przez Sąd w tym punkcie odnosi się do obuwia ze sznurówkami.

55

Z drugiej strony prawdą jest, że w pkt 49 zaskarżonego wyroku Sąd stwierdził, iż spółka Think Schuhwerk nie „[przedstawiła] elementów materiału dowodowego sugerujących, że kolorystyka niektórych części sznurowadeł jest postrzegana zwykle przez właściwy krąg odbiorców jako wskazanie pochodzenia handlowego”. Jednakże z łącznej lektury pkt 46–49 zaskarżonego wyroku, z uwzględnieniem, że pkt 49 stanowi wywiedziony wniosek, wynika, że czyniąc tak, Sąd na zakończenie analizy argumentacji spółki Think Schuhwerk przeprowadzonej we wspomnianych punktach uznał po prostu, iż przedstawione przez nią argumenty i elementy materiału dowodowego nie pozwalały na ustalenie charakteru odróżniającego znaku, o którego rejestrację wystąpiono. Sąd absolutnie nie stwierdził zatem, że spółka Think Schuhwerk nie przedstawiła żadnego argumentu mającego na celu ustalenie wspomnianego charakteru odróżniającego.

56

W konsekwencji zestawy drugi i trzeci argumentów spółki Think Schuhwerk należy w części odrzucić jako oczywiście niedopuszczalne, a w pozostałym zakresie oddalić jako oczywiście bezzasadne.

57

Po trzecie, co się tyczy utrzymywanego przez spółkę Think Schuhwerk naruszenia zasady równego traktowania i obowiązku uzasadnienia, należy zauważyć, że w pkt 55 i 56 zaskarżonego wyroku Sąd przypomniał utrwalone orzecznictwo Trybunału, zgodnie z którym z punktu widzenia zasad równego traktowania i dobrej administracji, o ile w ramach rozpatrywania zgłoszenia do rejestracji wspólnotowego znaku towarowego OHIM jest zobowiązany wziąć pod uwagę decyzje wydane już w przedmiocie podobnych zgłoszeń, o tyle wspomniane zasady muszą pozostawać w zgodzie z przestrzeganiem legalności, a w konsekwencji, ze względów pewności prawa, każde zgłoszenie do rejestracji musi zostać rozpatrzone w sposób dokładny i kompletny, tak aby uniknąć nieprawidłowego rejestrowania znaków towarowych (zob. podobnie wyrok Agencja Wydawnicza Technopol/OHIM, C‑51/10 P, EU:C:2011:139, pkt 74–77).

58

W rezultacie, ponieważ w ocenie Sądu Izba Odwoławcza słusznie uznała, że wobec omawianego tu zgłoszenia do rejestracji zastosowanie znalazła – z uwagi na towary, dla których wystąpiono o rejestrację, i sposób postrzegania zainteresowanych kręgów – podstawa odmowy rejestracji określona w art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009, mógł on, nie naruszając prawa, oddalić zarzut dotyczący naruszenia wspomnianej zasady.

59

Argumentacja spółki Think Schuhwerk dotycząca naruszenia zasady równego traktowania jest zatem oczywiście bezzasadna.

60

Ponadto, zważywszy, że Sąd rozpoznał w pkt 29–53 zaskarżonego wyroku zarzut dotyczący błędnego zastosowania art. 7 ust. 1 lit. b) wspomnianego rozporządzenia i oddalił go, przytaczając uzasadnienie, podnoszone naruszenie obowiązku uzasadnienia również w sposób oczywisty nie zostało dowiedzione.

61

Niniejszy zarzut należy zatem w części odrzucić jako oczywiście niedopuszczalny, a w pozostałym zakresie oddalić jako oczywiście bezzasadny.

62

Z ogółu powyższych rozważań wynika, że odwołanie należy w części odrzucić jako oczywiście niedopuszczalne, a w pozostałym zakresie oddalić jako oczywiście bezzasadne.

63

Zgodnie z art. 138 § 1 regulaminu postępowania przed Trybunałem, mającym zastosowanie do postępowania odwoławczego na podstawie art. 184 § 1 tego regulaminu, kosztami zostaje obciążona, na żądanie strony przeciwnej, strona przegrywająca sprawę. Ponieważ OHIM wniósł o obciążenie spółki Think Schuhwerk kosztami postępowania, a ta ostania przegrała sprawę, należy obciążyć ją kosztami postępowania.

Z powyższych względów Trybunał (ósma izba) postanawia, co następuje: