Choose the experimental features you want to try

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 62012TN0471

    Sprawa T-471/12: Skarga wniesiona w dniu 29 października 2012 r. — Meta Group przeciwko Komisji

    Dz.U. C 9 z 12.1.2013, p. 39–40 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

    12.1.2013   

    PL

    Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

    C 9/39


    Skarga wniesiona w dniu 29 października 2012 r. — Meta Group przeciwko Komisji

    (Sprawa T-471/12)

    2013/C 9/71

    Język postępowania: włoski

    Strony

    Strona skarżąca: Meta Group Srl (Rzym, Włochy) (przedstawiciele: adwokaci A. Bartolini, V. Coltelli i A. Formica)

    Strona pozwana: Komisja Europejska

    Żądania

    Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

    stwierdzenie nieważności noty Dyrekcji Generalnej ds. przedsiębiorstw i przemysłu Komisji nr 939970 z dnia 2 sierpnia 2012 r., otrzymanej przez skarżącą w dniu 20 sierpnia 2012 r. podpisanej przez dyrektora działu „Industrial Innovation and Mobility Industries”, mającej za przedmiot „launch recovery procedure to FP5-FP6 payment contracts no. 517557 IRE6 INNOVATION COACH, 517539 IRE6 MARIS, 517548 IRE6 RIS MAZOVIA, 030583 CONNECT-2-IDEAS, 039982 EASY, 014660 RIS MALOPOLSKA, 517529 IINNSOM, 014637 RIS TRNAVA and 014668 RIS WS”, podpisanej przez dyrektora dr. Carla Pettinllego, informującej o decyzji Komisji „to recover the amount of 345 451,03 EUR under the above agreement”,

    i w razie potrzeby:

    stwierdzenie nieważności noty Dyrekcji Generalnej ds. przedsiębiorstw i przemysłu Komisji Europejskiej nr 660283 z dnia 1 czerwca 2012 r., podpisanej przez dyrektora działu „Industrial Innovation and Mobility Industries” i mającej ten sam przedmiot, również zaskarżonej jako wewnętrzne działanie w ramach postępowania w sprawie odzyskania należności zakończonego wydaniem środka, o którym mowa w punkcie poprzedzającym;

    stwierdzenie nieważności noty z dnia 27 września 2012 r., dotyczącej kompensaty kwoty należnej w ramach odzyskania z niewypłaconymi kwotami należnymi skarżącej w związku z tymi samymi subwencjonowanymi projektami;

    stwierdzenie nieważności noty z dnia 27 września 2012 r., dotyczącej kompensaty kwoty należnej w ramach odzyskania z niewypłaconymi kwotami należnymi skarżącej;

    stwierdzenie nieważności noty Komisji Europejskiej, Budget Execution (general budget and EDF) z dnia 10 października 2012 r., w której skarżąca została powiadomiona o kompensacie z późniejszymi niewypłaconymi kwotami w pozostałej do zapłaty końcowej wysokości wynoszącej 294 290,59 EUR.

    stwierdzenie nieważności wszelkich środków poprzedzających, późniejszych lub powiązanych;

    a w konsekwencji:

    nakazanie Komisji zapłaty kwoty 294 290,59 EUR oraz kwoty 54 705,97 EUR, a także rekompensaty za wynikłą szkodę.

    Zarzuty i główne argumenty

    Skarga w niniejszej sprawie dotyczy umów w sprawie subwencji zawartych pomiędzy skarżącą i Komisja w związku z „Piątym i Szóstym Programem Ramowym w dziedzinie Badań i Rozwoju Technologicznego Unii Europejskiej”.

    Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi pięć zarzutów.

    1)

    Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia art. 1.1. umów w sprawie subwencji, naruszenia zasady racjonalności i stwierdzenia oczywistego błędu w ocenie okoliczności faktycznych.

    W tym względzie skarżąca podnosi, że przedstawiła dowody, iż wynagrodzenie jej członków świadczących pracę w pełni odpowiada wartościom rynkowym i wynagrodzeniu osób świadczących pracę w ramach samo-zatrudnienia na zasadach quasi-podporządkowania, a także pracowników prowadzących podobne działania. Ponadto zatrudnianie w oparciu o „stałą i skoordynowaną współpracę” międzynarodowych ekspertów zajmujących się działalnością związaną z danym projektem jest całkowicie zgodne z prawem.

    2)

    Zarzut drugi dotyczący naruszenia zasady proporcjonalności działań administracji oraz zasady dobrej administracji, przejrzystości i uprzedniego określenia kryteriów.

    W tym względzie skarżąca podnosi, że istnienie wielu kryteriów, które mogą być wykorzystane w celu określenia sposobów obliczania wynagrodzenia powinno powodować stosowania przez administrację kryterium najbardziej korzystnego dla osób prywatnych. Po powzięciu przez administrację wiadomości o istnieniu na rynkach włoskim i europejskim bardzo zróżnicowanych stawek za te same usługi, słuszne byłoby przyjęcie przez nią możliwie najmniej krzywdzącego rozwiązania.

    3)

    Zarzut trzeci dotyczący naruszenia zasady racjonalności działań administracji poprzez oczywistą wewnętrzną sprzeczność i nierówne traktowanie.

    W tym względzie skarżąca podnosi, że w zakresie, w jakim zgodnie z zaskarżonym środkiem uzasadnienie odzyskania stanowi niezgodność z prawem metody użytej w celu obliczenia uwzględnianych kosztów i wynagrodzenia, środek ten jest w oczywisty sposób sprzeczny z wcześniejszymi rozstrzygnięciami Komisji, w których ta sama kwestionowana metoda została pozytywnie oceniona przez tę instytucję.

    4)

    Zarzut czwarty dotyczący naruszenia zasady ochrony uzasadnionych oczekiwań, zasady dobrej wiary oraz zasady ochrony praw nabytych, pewności prawa i obowiązku należytej staranności.

    W tym względzie skarżąca podnosi, że postępowanie Komisji spowodowało powstanie u skarżącej uzasadnionych oczekiwań, iż postanowienie administracji o uzależnieniu zawarcia umowy w sprawie subwencji dotyczącej projektu ECOLINK + „in accordance with the solution elaborated to the noteworthy findings af a recent audi report” i decyzja o zawarciu w późniejszej poprawce do tej umowy postanowienia, że w odniesieniu do udziałowców należy wykorzystać „the methodology annexed to the contract and the relative costs are reported in the company’s books”, wskazywały, iż — poprzez fakty dokonane — Komisja w rzeczywistości wyraziła już przyzwolenie na metodę obliczeń kosztów zaproponowanych przez META.

    5)

    Zarzut piąty dotyczący niewystarczającego uzasadnienia, naruszenia zasady kontradyktoryjności, zasady dobrej administracji, procedur ustanowionych w umowie w sprawie subwencji, oraz kodeksu dobrej praktyki administracyjnej.


    Top