Choose the experimental features you want to try

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 62012TN0334

    Sprawa T-334/12: Skarga wniesiona w dniu 25 lipca 2012 r. — Plantavis i NEM przeciwko Kommisji i EFSA

    Dz.U. C 311 z 13.10.2012, p. 9–9 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

    13.10.2012   

    PL

    Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

    C 311/9


    Skarga wniesiona w dniu 25 lipca 2012 r. — Plantavis i NEM przeciwko Kommisji i EFSA

    (Sprawa T-334/12)

    2012/C 311/11

    Język postępowania: niemiecki

    Strony

    Strona skarżąca: Plantavis GmbH (Berlin, Niemcy) i NEM, Verband mittelständischer europäischer Hersteller und Distributoren von Nahrungsergänzungsmitteln & Gesundheitsprodukten e.V. (Laudert, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat T. Büttner)

    Strona pozwana: Komisja Europejska i Europejski Urząd do spraw Bezpieczeństwa Żywności

    Żądania

    Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

    stwierdzenie nieważności zakazów ustanowionych w rozporządzeniu (WE) nr 1924/2006 (1) w związku z rozporządzeniem (UE) nr 432/2012 (2) oraz unijnym rejestrem dopuszczonych i niedopuszczonych oświadczeń zdrowotnych dotyczących żywności

    Zarzuty i główne argumenty

    Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi po pierwsze, że brak jest właściwości prawodawcy europejskiego do ustanowienia zaskarżonych rozporządzeń.

    Po drugie podniesiono, że rozporządzenia nr 1924/2006 i nr 432/2012 oraz unijny rejestr oświadczeń żywieniowych i zdrowotnych dotyczących żywności niezgodnie z prawem naruszają chronioną na mocy praw podstawowych sytuację prawną przemysłu spożywczego oraz prawo konsumentów i profesjonalistów do informacji. W tym kontekście skarżący podnoszą w szczególności, że przewidziane w zaskarżonych rozporządzeniach zakazy oświadczeń żywieniowych i zdrowotnych są nieproporcjonalne. Odnosi się to w szczególności do zakazu użycia merytorycznie właściwych oświadczeń żywieniowych i zdrowotnych, jak np. „lepsza biodostępność”. Ponadto rozporządzenia nie nadają się do osiągnięcia zamierzonych celów, ponieważ EFSA i Komisja nie ustanowiły zrozumiałych, przejrzystych i jednolitych wytycznych określających standardy naukowe. Skarżący podnoszą ponadto zarzut niezróżnicowanego nierównego traktowania różnych substancji i przedsiębiorstw spożywczych. Wskazane zakazy nie są ponadto konieczne, ponieważ już na podstawie dyrektywy 2003/13/EG (3) i rozporządzenia (UE) nr 1169/2011 (4) we wszystkich państwach członkowskich zabroniona jest wprowadzająca w błąd reklama żywności.


    (1)  Rozporządzenie (WE) nr 1924/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2006 r. w sprawie oświadczeń żywieniowych i zdrowotnych dotyczących żywności (Dz.U. L 404, s. 9).

    (2)  Rozporządzenie Komisji (UE) nr 432/2012 z dnia 16 maja 2012 r. ustanawiające wykaz dopuszczonych oświadczeń zdrowotnych dotyczących żywności, innych niż oświadczenia odnoszące się do zmniejszenia ryzyka choroby oraz rozwoju i zdrowia dzieci (Dz.U. L 136, s. 1).

    (3)  Dyrektywa Komisji 2003/13/WE z dnia 10 lutego 2003 r. zmieniająca dyrektywę 96/5/WE w sprawie przetworzonej żywności na bazie zbóż oraz żywności dla niemowląt i małych dzieci (Dz.U. L 41, s. 33).

    (4)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1169/2011 z dnia 25 października 2011 r. w sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żywności, zmiany rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1924/2006 i (WE) nr 1925/2006 oraz uchylenia dyrektywy Komisji 87/250/EWG, dyrektywy Rady 90/496/EWG, dyrektywy Komisji 1999/10/WE, dyrektywy 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, dyrektyw Komisji 2002/67/WE i 2008/5/WE oraz rozporządzenia Komisji (WE) nr 608/2004 (Dz.U. L 304, s. 18).


    Top