11.8.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 243/32

—

stwierdzenie że S.I.C.O.M. Srl, w likwidacji, jest wierzycielem Komisji na kwotę w wysokości 24 338,10 EUR wraz z odsetkami i kwotę wynikającą z rewaloryzacji, którą należy obliczyć zgodnie z art. 18 ust. 7 rozporządzenia Komisji nr 2519/1997 lub inną kwotę, której zapłatę Sąd uzna za odpowiednią a w związku z tym nakazanie Komisji zapłaty tych kwot;

—

w związku z tym obciążenie Komisji kosztami postępowania, wraz z VAT, opłatą CPA i zryczałtowanym zwrotem w wysokości 12,5 %.

1)

W przedmiocie zastosowania kary za niedostarczone towary, należy zauważyć, że, w rzeczywistości ilość faktycznie doręczonych towarów wynosiła 498,819 ton, to jest 1,435 ton mniej niż przewidziano w ogłoszeniu o zamówieniu. W tym zakresie strona skarżąca powołuje się na 1 % poziom tolerancji ustanowiony w art. 17 rozporządzenia Komisji nr 2519/1997 z dnia 16 grudnia 1997 r. ustalającego ogólne zasady uruchamiania produktów, które mają zostać dostarczone zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 1292/96 jako pomoc żywnościowa Wspólnoty (Dz.U. L 346, s. 23). Co się tyczy art. 15 tego rozporządzenia, skarżąca precyzuje, że, w niniejszym przypadku, faktem jest, że rzeczywiście dostarczona do beneficjenta ilość towarów wynosiła 498,819 ton, jak wynika ze świadectwa przejęcia, a zatem nie można było przypisać jej jakiegokolwiek późniejszego zdarzenia prowadzącego do ewentualnego zmniejszenia ilości towarów.

2)

W przedmiocie kary za towary doręczone ze zwłoką skarżąca ubiega się o zastosowanie wyłączenia odpowiedzialności w związku z działaniem siły wyższej dotyczącej opóźnienia statku biorącego udział w operacji w porcie załadunku w Neapolu, a w konsekwencji, przesunięcie terminu o 30 dni przewidziane w art. 14, ust. 15 ww. rozporządzenia nr 2519/97. W tej kwestii skarżąca ubiega się także o zastosowanie art. 22 ust. 4 i art. 25 tego rozporządzenia.