1

W pismach, które wpłynęły do sekretariatu Sądu w dniu 20 lutego 2012 r., o sygnaturze F‑23/12 w sprawie J. Glantenaya i ośmiu innych skarżących, których nazwiska są wymienione w załączniku, i w dniu 5 marca 2012 r., o sygnaturze F‑30/12 w sprawie M. Cecchetta, skarżący wnoszą o stwierdzenie nieważności decyzji komisji konkursu otwartego EPSO/AD/204/10 w sprawie odrzucenia ich kandydatur.

2

Artykuł 27 Regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej (zwanego dalej „regulaminem pracowniczym”) stanowi:

„Przy zatrudnianiu dąży się do pozyskania do służby urzędników spełniających najwyższe wymogi w zakresie kwalifikacji, wydajności i uczciwości, rekrutowanych spośród obywateli państw członkowskich Unii z uwzględnieniem możliwie szerokiego zasięgu geograficznego.

[…]”.

3

Artykuł 29 ust. 1 regulaminu pracowniczego stanowi:

„Przed obsadzeniem wakującego stanowiska w instytucji organ powołujący […]

[…]

[przeprowadza] procedurę konkursową w oparciu o świadectwa kwalifikacji albo o testy, albo zarówno w oparciu o świadectwa kwalifikacji, jak i testy. Załącznik III ustala procedurę konkursową.

Konkurs może być przeprowadzony także w cel[u] stworzenia rezerwy dla późniejszego naboru”.

4

Artykuł 5 załącznika III do regulaminu pracowniczego dotyczącego procedury konkursowej stanowi:

„Po zbadaniu [akt kandydatów, którzy spełniają warunki dopuszczenia do konkursu określone w art. 28 lit. a), b) i c) regulaminu pracowniczego] komisja konkursowa sporządza listę kandydatów, którzy spełniają wymogi określone w ogłoszeniu o konkursie.

W przypadku konkursu przeprowadzanego w oparciu o test [egzamin] wszyscy kandydaci wpisani na listę są dopuszczani do testów [egzaminów].

W przypadku konkursu przeprowadzanego w oparciu o świadectwa posiadanych kwalifikacji komisja konkursowa po określeniu, w jaki sposób mają być oceniane kwalifikacje kandydatów, bierze pod uwagę świadectwa posiadanych kwalifikacji kandydatów wpisanych na listę, o której mowa w akapicie pierwszym.

W przypadku gdy konkurs przeprowadzany jest zarówno w oparciu o świadectwa posiadanych kwalifikacji i testy [egzaminy], komisja konkursowa określa, którzy spośród kandydatów są dopuszczeni do testów [egzaminów].

Komisja konkursowa po zakończeniu prac sporządza listę odpowiednich kandydatów, przewidzianą w art. 30 regulaminu pracowniczego; lista, w każdym przypadku, gdy jest to możliwe, obejmuje przynajmniej dwa razy większą liczbę osób niż liczba podlegających obsadzeniu stanowisk.

Komisja konkursowa przesyła listę organowi powołującemu łącznie z uzasadnionym sprawozdaniem komisji konkursowej zawierającym ewentualne uwagi jej członków”.

5

Europejski Urząd Doboru Kadr (EPSO) opublikował w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej z dnia 28 października 2010 r. (Dz.U. C 292 A, s. 1) ogłoszenie o konkursie otwartym EPSO/AD/204/10, następnie sprostowane (Dz.U. C 318 A, s. 1), w celu utworzenia listy rezerwy kadrowej 40 laureatów, z której rekrutowani będą urzędnicy na wolne stanowiska administratorów w grupie zaszeregowania AD 6 w dziedzinie zarządzania funduszami strukturalnymi/funduszem spójności (zwane dalej „ogłoszeniem o konkursie”).

6

Tytuł IV „Dopuszczenie do udziału w konkursie i zaproszenie do udziału w ocenie zintegrowanej (assessment center)” wspomnianego ogłoszenia o konkursie stanowił:

Spełnienie warunków ogólnych i szczegółowych oraz kwalifikacje kandydatów oceniane są najpierw na podstawie informacji, jakie podają oni w [elektronicznym formularzu zgłoszeniowym].

Komisja sporządza następnie listę kandydatów, sklasyfikowanych według uzyskanych ocen. Liczba kandydatów zaproszonych do etapu oceny zintegrowanej […] może być maksymalnie 3 razy większa od liczby laureatów wskazanej w niniejszym ogłoszeniu o konkursie [tj. w niniejszym przypadku 120].

Po zakończeniu oceny zintegrowanej i na podstawie jej wyników EPSO weryfikuje dane umieszczone przez kandydatów w zgłoszeniach elektronicznych pod kątem spełnienia warunków ogólnych, a komisja konkursowa pod kątem warunków szczególnych i oceny kwalifikacji. Jeżeli w trakcie weryfikacji okaże się, że dane podane przez kandydata nie są potwierdzone odpowiednimi dokumentami, kandydat zostaje wykluczony z procedury konkursowej.

[sic]”.

7

Załącznik do ogłoszenia o konkursie stanowi:

W ramach oceny kwalifikacji komisja konkursowa uwzględnia następujące elementy:

[…]

8

Elektroniczny formularz zgłoszeniowy do konkursu otwartego EPSO/AD/204/10, który kandydaci musieli obowiązkowo wypełnić, aby przystąpić do konkursu, zawierał w zakładce „ocena zdolności” dziewięć pytań, z których każde dzieliło się na dwie części, w następującym brzmieniu [tłumaczenie nieoficjalne]:

„Pytanie 2a:

Czy odbył Pan/odbyła Pani dodatkowe szkolenie w następujących dziedzinach: – rozwój regionalny; – kwestie zatrudnienia, szkoleń i edukacji; – rozwój obszarów wiejskich i rolnictwo; – sektor rybołówstwa?

Pytanie 2b:

Jeżeli tak, proszę podać nazwę instytucji prowadzącej szkolenie, dziedzinę i czas trwania szkolenia oraz uzyskane dyplom/świadectwo. Proszę również podać szczegółowy opis programu szkolenia.

Pytanie 3a:

Czy posiada Pan/Pani istotne doświadczenie zawodowe w dziedzinie zarządzania, audytu, kontroli i oceny programów i projektów finansowanych ze środków funduszy strukturalnych/Funduszu Spójności oraz Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (FEADER) i Europejskiego Funduszu Rybackiego (EFR)? […]

Pytanie 3b:

Jeżeli tak, proszę podać nazwę pracodawcy i długość doświadczenia zawodowego. Proszę podać szczegółowy opis charakteru doświadczenia zawodowego oraz wykonywanych zadań.

Pytanie 4a:

Czy posiada Pan/Pani doświadczenie zawodowe takie jak to opisane powyżej w pkt 3 załącznika do ogłoszenia o konkursie, wykraczające poza wymagane we wskazanym punkcie 3 lata [tj. w zakresie stosowania zasad i procedur administracyjnych, opracowywania programów lub projektów inwestycyjnych finansowanych ze środków publicznych i prywatnych lub pożyczek, zarządzania takimi programami i projektami oraz ich realizacji, nabyte po uzyskaniu dyplomu uprawniającego do udziału w konkursie]?

Pytanie 4b:

Jeżeli tak, proszę podać nazwę pracodawcy i długość doświadczenia zawodowego. Proszę podać szczegółowy opis charakteru doświadczenia zawodowego oraz wykonywanych zadań.

Pytanie 5a:

Czy posiada Pan/Pani doświadczenie zawodowe w jednej z dziedzin, w jakiej wymienione fundusze są wykorzystywane, a w szczególności: – infrastruktury transportowej, środowiskowej, telekomunikacyjnej i energetycznej; – zagospodarowania obszarów miejskich i wiejskich; – inwestycji produkcyjnych; – badań, innowacji i transferu technologicznego; – dostępu przedsiębiorstw do finansowania i inżynierii finansowej; – kwestii zatrudnienia, szkoleń i edukacji; – rozwoju obszarów wiejskich i rolnictwa; – sektora rybołówstwa? […]

Pytanie 5b:

Jeżeli tak, proszę podać nazwę pracodawcy i długość doświadczenia zawodowego. Proszę podać szczegółowy opis charakteru doświadczenia zawodowego oraz wykonywanych zadań.

Pytanie 6a:

Czy posiada Pan/Pani doświadczenie z zakresu negocjacji zdobyte w organizacji krajowej lub międzynarodowej?

Pytanie 6b:

Jeżeli tak, proszę podać nazwy reprezentowanej przez Pana/Panią organizacji krajowej lub międzynarodowej, stron biorących udział, przedmiot negocjacji oraz pełnioną przez Pana/Panią rolę.

Pytanie 7a:

Czy posiada Pan/Pani doświadczenie z zakresu badań naukowych lub nauczania w jednej z następujących dziedzin: – rozwój regionalny; – kwestie zatrudnienia, szkoleń i edukacji; – rozwój obszarów wiejskich i rolnictwo; – rozwój i konwersja sektora rybołówstwa?

Pytanie 7b:

Jeżeli tak, proszę podać nazwę placówki, czas trwania oraz przedmiot nauczania lub badań.

Pytanie 8a:

Czy ma Pan/Pani na koncie publikacje w jednej z następujących dziedzin: – rozwój regionalny; – kwestie zatrudnienia, szkoleń i edukacji; – rozwój obszarów wiejskich i rolnictwo; – rozwój i konwersja sektora rybołówstwa?

Pytanie 8b:

Jeżeli tak, proszę podać fora, daty, tytuły lub odpowiednie dane dotyczące publikacji.

Pytanie 9a:

Czy posiada Pan/Pani dyplom ukończenia studiów magisterskich w dziedzinie związanej z doświadczeniem zawodowym opisanym powyżej w pkt 3 załącznika do ogłoszenia o konkursie?

Pytanie 9b:

Jeżeli tak, proszę podać dokładną nazwę dyplomu, placówki, która go wydała, oraz datę jego wydania.

Pytanie 10a:

Czy posiada Pan/Pani doktorat uzyskany w dziedzinie związanej z doświadczeniem zawodowym opisanym powyżej w pkt 3 załącznika do ogłoszenia o konkursie?

Pytanie 10b:

Jeżeli tak, proszę podać dokładną nazwę dyplomu, placówki, która go wydała, oraz datę jego wydania”.

9

Jak stanowi art. 2 decyzji 2002/620/WE Parlamentu Europejskiego, Rady, Komisji, Trybunału Sprawiedliwości, Trybunału Obrachunkowego, Komitetu Ekonomiczno-Społecznego, Komitetu Regionów i Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich z dnia 25 lipca 2002 r. ustanawiającej EPSO (Dz.U. L 197, s. 53):

„1.   [EPSO] wykonuje uprawnienia do selekcji, powierzone na mocy art. 30 akapit pierwszy regulaminu pracowniczego i na mocy załącznika III [do] regulaminu [pracowniczego] organom zatrudniającym [powołującym] instytucji podpisujących niniejszą decyzję. […]”.

10

Artykuł 4 decyzji 2002/620, dotyczący wniosków, skarg [zażaleń] i odwołań stanowi:

„Zgodnie z art. 91a regulaminu pracowniczego wnioski i skargi [zażalenia] odnoszące się do wykonywania uprawnień powierzonych na mocy art. 2 ust. 1 i […] 2 niniejszej decyzji są składane do [EPSO]. Wszelkie odwołania w tych sprawach są kierowane przeciwko Komisji”.

11

Skarżący zgłosili się do konkursu otwartego EPSO/AD/204/10.

12

W dniu 14 grudnia 2010 r. EPSO powołało na członków komisji konkursu otwartego EPSO/AD/204/10 (zwanej dalej „komisją konkursową”):

13

W dniu 20 stycznia 2011 r. w następstwie rezygnacji z funkcji przez P. Nicolasa na zastępcę członka komisji konkursowej wyznaczonego przez administrację powołano E. Bokiasa.

14

Na posiedzeniach w dniach 7, 11, 14, 15, 16 i 24 lutego 2011 r. oraz 2 i 3 marca 2011 r. członkowie komisji konkursowej ustalili współczynniki wagi poszczególnych kryteriów ustalonych w ogłoszeniu o konkursie i powtórzonych w formie pytań w zakładce „ocena zdolności” formularza zgłoszeniowego (zwanych dalej „posiedzeniami przygotowawczymi”).

15

W dniu 24 lutego 2011 r., w następstwie rezygnacji z funkcji przez C. Scana i L. Casanovas, na członka i zastępcę wyznaczonych przez komitet pracowniczy zostali powołani odpowiednio F.J. Alvarez Hidalgo i M.F. Negru.

16

W dniu 17 marca 2011 r., w następstwie rezygnacji z funkcji przez A. Serizier i M. Schelfhouta, na członka i zastępcę wyznaczonych przez administrację zostali powołani odpowiednio C. Sauvaget i E. Rodriguez.

17

W nieokreślonej dacie między dniem 3 marca a 13 kwietnia 2011 r. komisja konkursowa dokonała oceny kwalifikacji, o której mowa w tytule IV ogłoszenia o konkursie.

18

W pierwszej fazie selekcji komisja konkursowa przyznała za każdą odpowiedź twierdzącą na pierwszą część każdego z dziewięciu pytań znajdujących się w zakładce „ocena zdolności” formularza zgłoszeniowego liczbę punktów zgodnie ze współczynnikiem wagi tego pytania, który został ustalony na posiedzeniach przygotowawczych. Po zakończeniu tej oceny komisja konkursowa ustaliła próg punktów pozwalający na wybranie liczby kandydatów jak najbardziej zbliżonej do 360, która to liczba równała się, jak zapisano w ogłoszeniu o konkursie, trzykrotności liczby kandydatów zaproszonych do udziału w etapie oceny zintegrowanej. Z uwagi na liczbę punktów uzyskanych przez kandydatów wspomniany próg ustalony został na 16 punktów, przez co do drugiego etapu tej procedury oceny kwalifikacji przeszło tylko 316 kandydatów.

19

W drugiej fazie, po zbadaniu, czy dyplomy i doświadczenie zawodowe wskazane przez kandydatów w odpowiedzi na drugą część dziewięciu pytań zakładki „ocena zdolności” są istotne dla danej dziedziny, komisja konkursowa pomnożyła liczbę punktów uzyskanych w pierwszym etapie za każdą z twierdzących odpowiedzi kandydatów przez współczynnik wynoszący od 0 do 4. Po dokonaniu tego działania komisja konkursowa zaprosiła do udziału w etapie oceny zintegrowanej liczbę kandydatów wynoszącą maksymalnie trzykrotność liczby laureatów wskazanej w ogłoszeniu o konkursie.

20

Pismami z dnia 13 kwietnia 2011 r. EPSO poinformowało D. Bonaguria, M. Cecchetta, A. Gecse, J. Glantenaya, B. Gorgola, A. Kalameesa, K. Skrobicha, I. Venckunaite i M. Załęską o tym, iż ze względu na uzyskanie przez nich łącznej liczby punktów mniejszej niż liczba 16, ustalona przez komisję konkursową na pierwszym etapie oceny kwalifikacji, za każde z kryteriów wymienionych w załączniku do ogłoszenia o konkursie i po zastosowaniu współczynnika wagi, ich kandydatury zostały odrzucone i nie były rozpatrywane w drugiej fazie oceny kwalifikacji, o której mowa w ogłoszeniu o konkursie.

21

Pismem z dnia 13 kwietnia 2011 r. I. Cruceru została poinformowana, że jej nazwisko nie znalazło się na liście kandydatów dopuszczonych do egzaminów w ramach oceny zintegrowanej, ponieważ na zakończenie obu etapów oceny kwalifikacji uzyskała jedynie 27 punktów, czyli mniej niż 34 punkty, które otrzymał najniżej uplasowany z kandydatów zaproszonych do udziału w etapie oceny zintegrowanej.

22

W dniu 20 kwietnia 2011 r., z uwagi na to, że EPSO stwierdziło, iż liczba członków powołanych na stałe jest większa od wymaganej, D. Rapacciuolo zgodził się zrezygnować z członkostwa w komisji konkursowej.

23

W dniu 29 kwietnia 2011 r. EPSO powołało „szereg dodatkowych niestałych członków komisji konkursowej”, a mianowicie, jako członków z ramienia komitetu pracowniczego, G. Groppiego i N. Pipiliagkasa, a jako zastępców członków wyznaczonych przez komitet pracowniczy, M. Roberta i J. Pereza Escanillę. Zdaniem Komisji powołanie tych nowych osób nastąpiło wskutek rezygnacji D. Rapacciuola, F.J. Alvareza Hidalga, M.F. Negru i P. Stendery-Bzdeli.

24

W dniu 25 maja 2011 r., w następstwie rezygnacji z funkcji przez J. Pereza Escanillę na zastępcę członka wyznaczonego przez komitet pracowniczy powołano I. Sotirchosa.

25

W dniu 27 maja 2011 r. opublikowano listę członków komisji konkursowej.

26

Skarżący, poza A. Kalameesem i M. Załęską, złożyli wnioski o ponowne rozpatrzenie decyzji komisji konkursowej w sprawie odrzucenia ich kandydatur, które to wnioski zostały rozpatrzone odmownie.

27

Wszyscy skarżący złożyli zażalenia na podstawie art. 90 ust. 2 regulaminu pracowniczego na decyzję komisji konkursowej w sprawie odrzucenia ich kandydatur. Zażalenia zostały oddalone przez organ powołujący w drodze decyzji wydanych w dniach 9–25 listopada 2011 r.

28

W sprawie F‑23/12 skarżący wnoszą do Sądu o:

29

W sprawie F‑30/12 skarżący wnosi do Sądu o:

30

Postanowieniem prezesa drugiej izby Sądu z dnia 22 maja 2012 r. sprawy F‑23/12 i F‑30/12 zostały połączone do celów przeprowadzenia pisemnego i ustnego etapu postępowania oraz wydania orzeczenia kończącego postępowanie w sprawie.

31

Komisja przedstawiła jedną odpowiedź na skargę dla obu spraw jednocześnie. W swej odpowiedzi na skargę wnosi do Sądu o:

32

Na rozprawie w odpowiedzi na pytanie Sądu skarżący wskazali, że pragną przedstawić nowe żądanie stwierdzenia nieważności wszystkich wyników konkursu, a przynajmniej rozszerzyć zakres swoich żądań, gdyż o takim wniosku mowa już była w skargach.

33

W skargach skarżący żądają, by Sąd przed wydaniem wyroku nakazał Komisji przedstawienie wszystkich sprawozdań z zebrań kierowników wydziałów EPSO dotyczących konkursu EPSO/AD/204/10 oraz wszystkich protokołów z posiedzeń komisji konkursowej, które odbyły się w okresie od dnia 9 grudnia 2010 r. do dnia 27 maja 2011 r. Jednak biorąc pod uwagę dokumenty załączone przez strony do ich pism oraz zarządzone środki organizacji postępowania, Sąd uważa, że ma wystarczająco dużo informacji, by wydać rozstrzygnięcie w przedmiocie skarg, i postanawia, że nie ma potrzeby uwzględniać tego wniosku skarżących.

34

Należy stwierdzić, że zgodnie z art. 35 regulaminu postępowania jedynie żądania przedstawione w skardze wszczynającej postępowanie mogą być brane pod uwagę, a zatem bez zmiany przedmiotu sporu strona z zasady nie może w toku postępowania występować z nowymi żądaniami lub rozszerzać przedmiotu istniejących żądań (zob. podobnie wyrok Trybunału z dnia 8 lipca 1965 r. w sprawie 83/63 Krawczynski przeciwko Komisji). Jedynie gdy zachodzi nowa okoliczność mogąca wpłynąć na przedmiot skargi, jak na przykład wydanie w toku postępowania aktu uchylającego i zastępującego zaskarżony akt, można dopuścić, by skarżący odpowiednio zmienił swoje żądania (zob. podobnie wyrok Trybunału z dnia 3 marca 1982 r. w sprawie 14/81 Alpha Steel przeciwko Komisji, pkt 8).

35

W niniejszym przypadku należy zauważyć, że choć skarżący wskazali w ramach przedstawienia zarzutów zawartego w ich skargach, iż sądzą, że zakwestionowana musi zostać całość wyników konkursu, to nie wynika z tego jednak, wbrew temu, co utrzymują, że w ten sposób przedstawili oni w skargach żądanie stwierdzenia nieważności dotyczące wszystkich wyników konkursu.

36

Zatem, zważywszy ponadto, że zgodnie z utrwalonym orzecznictwem przedmiot sporu musi być na tyle jasno i precyzyjnie określony, by umożliwiać stronie pozwanej przygotowanie obrony (postanowienie Sądu z dnia 28 września 2011 r. w sprawie F‑66/06 Kyriazi przeciwko Komisji, pkt 42), żądanie stwierdzenia nieważności wszystkich wyników konkursu należy uznać za podniesione po raz pierwszy na rozprawie. Tym samym, ponieważ jego zbyt późne przedstawienie, w toku postępowania, nie jest uzasadnione pojawieniem się nowej okoliczności mogącej wpłynąć na przedmiot skargi, żądanie to należy odrzucić jako niedopuszczalne.

37

Na poparcie żądania skierowanego przeciwko decyzjom komisji konkursowej w sprawie odrzucenia ich kandydatur (zwanych dalej „zaskarżonymi decyzjami”) skarżący podnoszą zasadniczo trzy zarzuty, dotyczące:

38

W odniesieniu do pierwszego zarzutu należy wskazać, że składa się on z trzech części, które łączy to, że odnoszą się one do zasad rządzących składem i działaniem komisji konkursowej. Dlatego też należy rozumieć, że pierwszy zarzut dotyczy nie tylko wady formalnej, lecz szerzej, naruszenia zasad tworzenia i działania komisji konkursowej.

39

W odniesieniu do zarzutów drugiego i trzeciego z pism skarżących wynika, że z wyjątkiem zarzutu dotyczącego oczywistego błędu w ocenie należy rozumieć, że omawiane zarzuty stanowią zarzut niezgodności z prawem ogłoszenia o konkursie. Argumentacja przedstawiona przez skarżących na poparcie tych dwóch zarzutów zmierza bowiem do zakwestionowania zgodności z prawem ogłoszenia o konkursie, ze względu na to, że przewidziano w nim na pierwszym etapie oceny kwalifikacji eliminację niektórych kandydatów tylko na podstawie liczby twierdzących odpowiedzi udzielonych na pierwszą część dziewięciu pytań zawartych w zakładce „ocena zdolności” formularza zgłoszeniowego, bez sprawdzenia przez komisję konkursową prawdziwości tych oświadczeń i tego, czy ich dyplomy i kwalifikacje zawodowe są istotne dla danej dziedziny. Ponadto w odpowiedzi na pytanie Sądu skarżący potwierdzili, że zarzuty drugi i trzeci stanowią jeden i ten sam zarzut, będący zarzutem niezgodności z prawem ogłoszenia o konkursie.

40

Wreszcie zależy zauważyć, że na rozprawie skarżący podnieśli nowy zarzut dotyczący naruszenia ogłoszenia o konkursie, zgodnie z którym mimo że ogłoszenie stanowiło ich zdaniem, że komisja konkursowa powinna wybrać 360 kandydatów do udziału w drugiej fazie oceny kwalifikacji, wybrała ona jedynie 316. Zatem, zważywszy na okoliczności niniejszej sprawy, zarzut ten zostanie zbadany przed zarzutem niezgodności z prawem ogłoszenia o konkursie.

41

Z powyższego wynika, że należy rozumieć, iż zarzuty podniesione przez skarżących na poparcie żądania stwierdzenia nieważności dotyczą:

42

W pierwszej kolejności skarżący podnoszą, że komisja konkursowa nie była ukonstytuowana, gdy rozpoczęła się ocena kwalifikacji, ani nawet wtedy, gdy podejmowano decyzję o współczynnikach wagi kryteriów wyboru.

43

W tym względzie należy wskazać, że choć komisja konkursowa odpowiedzialna za ocenę kandydatów w danym konkursie musi zostać koniecznie ukonstytuowana, zanim rozpocznie się selekcja kandydatów, to należy uznać, że komisja konkursowa została utworzona, jeżeli wszyscy jej członkowie zostali wyznaczeni przez organ powołujący po raz pierwszy. O ile bowiem z powodu dymisji niektórych członków skład tej komisji może wymagać zmian, o tyle okoliczność ta nie ma wpływu z mocą wsteczną na ustalenie daty, z którą komisję należy uznać za ukonstytuowaną.

44

W niniejszym przypadku z akt sprawy wynika, że organ powołujący wyznaczył po raz pierwszy wszystkich członków komisji konkursowej w dniu 14 grudnia 2010 r. Natomiast współczynnik wagi kryteriów wyboru został ustalony na posiedzeniach przygotowawczych, a ocena kwalifikacji odbyła się w dniach 3 marca – 14 kwietnia 2011 r. W związku z tym pierwszą część pierwszego zarzutu należy odrzucić jako pozbawioną podstawy faktycznej.

45

W drugiej kolejności skarżący zarzucają EPSO, że zwlekało z opublikowaniem ostatecznego składu komisji konkursowej, co nastąpiło dopiero po wydaniu przez tę komisję zaskarżonych decyzji.

46

W tej kwestii należy zauważyć, że nawet gdyby organ powołujący miał obowiązek publikowania składu wszystkich komisji konkursowych przed rozpoczęciem egzaminów, to poszanowanie tego obowiązku nie stanowiłoby istotnego wymogu formalnego, którego niedochowanie mogłoby powodować nieważność decyzji wydanych przez komisję, chyba że byłoby ono tego rodzaju, że mogłoby mieć wpływ na rzeczone decyzje lub pozbawić kandydatów jakiejś gwarancji proceduralnej. Przede wszystkim, poznanie tożsamości członków komisji konkursowej nie wpływa na szanse powodzenia kandydata, ponieważ selekcja kandydatów odbywa się na podstawie kryteriów określonych w ogłoszeniu o konkursie, a nie w zależności od tego, kim są członkowie tej komisji. Ponadto, choć publikowanie listy członków komisji konkursowej ma na celu umożliwienie kandydatom upewnienia się, że u któregoś z członków komisji konkursowej, przed którymi stają, nie zachodzi konflikt interesów, skarżący nie twierdzą, że w niniejszym przypadku taki konflikt interesów istniał. Co więcej, w bardziej ogólnym ujęciu, opublikowanie z opóźnieniem listy członków komisji konkursowej nie pozbawia kandydatów żadnej gwarancji, ponieważ zawsze mogą oni powołać się na ewentualny konflikt interesów w ramach późniejszej skargi na decyzję rzeczonej komisji w sprawie nieumieszczenia ich na liście rezerwy kadrowej.

47

W każdym razie do odrzucenia drugiej części zarzutu wystarczy wskazać, że ani z regulaminu pracowniczego, ani z ogłoszenia o konkursie nie wynika, że EPSO miało w niniejszym przypadku obowiązek opublikowania składu komisji konkursowej.

48

W trzeciej kolejności skarżący twierdzą, że w trakcie oceny kwalifikacji w skład komisji konkursowej nie wchodziła wystarczająca liczba członków, a przynajmniej że jej skład nie był stabilny.

49

W tym względzie o ile, zgodnie z orzecznictwem, aby zapewnić kandydatom na egzaminach ustnych spójność i obiektywizm ocen, a także zważywszy na porównawczy charakter konkursu, niezbędna jest tam obecność wszystkich członków komisji konkursowej, a przynamniej zachowanie pewnej stabilności składu komisji konkursowej (zob. w szczególności wyroki Sądu z dnia 29 września 2010 r.: w sprawie F‑5/08 Brune przeciwko Komisji, pkt 41; w sprawie F‑41/08 Honnefelder przeciwko Komisji, pkt 36), o tyle należy podkreślić, że zachowanie takiej stabilności nie jest niezbędne do zapewnienia poszanowania zasady równego traktowania w odniesieniu do egzaminów pisemnych. Członek komisji konkursowej, który nie był obecny w czasie, gdy inni członkowie komisji konkursowej sprawdzali pracę kandydata, może bowiem, jeżeli dostrzeże taką konieczność, sprawdzić a posteriori tę pracę w celu porównania jej z innymi, i w konsekwencji wziąć aktywny udział w jej ocenie (zob. podobnie wyrok Sądu Pierwszej Instancji z dnia 26 stycznia 2005 r. w sprawie T‑267/03 Roccato przeciwko Komisji, pkt 38).

50

Skoro w niniejszym przypadku elektroniczne formularze zgłoszeniowe mogły w razie potrzeby podlegać a posteriori ocenie członka komisji konkursowej, który nie był obecny w czasie, gdy sprawdzali je jego koledzy, stwierdzić należy, że zachowanie pewnej stabilności składu komisji konkursowej, jakie jest wymagane przy egzaminach ustnych, nie było niezbędne. W konsekwencji trzecią część pierwszego zarzutu należy oddalić jako bezzasadną.

51

Z powyższego wynika, że zarzut pierwszy należy oddalić w całości.

52

Należy przypomnieć, że na podstawie art. 35 § 1 lit. e) regulaminu postępowania skarga powinna wskazywać przywołane zarzuty i argumenty co do prawa i stanu faktycznego. W celu zagwarantowania pewności prawa i prawidłowego administrowania wymiarem sprawiedliwości, aby skarga była dopuszczalna, istotne okoliczności faktyczne i prawne, na których opiera się skarżący, muszą bowiem wynikać w sposób spójny i zrozumiały z brzmienia samej skargi, aby umożliwić stronie pozwanej przygotowanie obrony, a Sądowi rozstrzygnięcie w przedmiocie skargi, w razie potrzeby bez dodatkowych informacji (wyrok Sądu z dnia 10 listopada 2011 r. w sprawie F‑18/09 Merhzaoui przeciwko Radzie, pkt 43). Tymczasem w niniejszym przypadku, chociaż skarżący wskazują na oczywisty błąd w ocenie, to nie wyjaśniają jednak, pod jakim względem autor zaskarżonych decyzji, czyli komisja konkursowa, dopuścił się takiej niezgodności z prawem materialnym. W związku z tym drugi zarzut należy odrzucić jako niedopuszczalny z powodu braku wystarczających wyjaśnień.

53

Na rozprawie skarżący podnieśli nowy zarzut dotyczący faktu, że komisja konkursowa postąpiła wbrew ogłoszeniu o konkursie, dopuszczając do drugiego etapu selekcji tylko 316 kandydatów, podczas gdy zgodnie z tym ogłoszeniem miało ich być 360.

54

Na wstępie należy przypomnieć, że art. 43 § 1 regulaminu postępowania zabrania podnoszenia nowych zarzutów po pierwszej wymianie pism procesowych, chyba że ich podstawą są okoliczności ujawnione dopiero w toku postępowania (ww. wyrok w sprawie Merhzaoui przeciwko Radzie, pkt 36). Ponieważ w niniejszym przypadku skarżący oparli swój zarzut na okoliczności, która została ujawniona w toku postępowania, a mianowicie na fakcie, że do udziału w drugiej fazie oceny kwalifikacji dopuszczono tylko 316 kandydatów, zarzut ten należy uznać za dopuszczalny.

55

W odniesieniu do zasadności tego zarzutu należy po pierwsze wskazać, że choć ogłoszenie o konkursie stanowi, iż liczba kandydatur ocenianych w drugim etapie oceny kwalifikacji jest trzykrotnie wyższa niż liczba kandydatów dopuszczonych do etapu oceny zintegrowanej, to sprecyzowano w nim, że liczba ta nie jest wiążąca, lecz odpowiada jej „w przybliżeniu”. Po drugie, z omawianego ogłoszenia wyraźnie wynika, że liczba zaproszonych do etapu oceny zintegrowanej „może być maksymalnie 3 razy większa od liczby laureatów”. Tym samym, skoro liczba kandydatur rozpatrywanych na drugim etapie oceny kwalifikacji zależy od liczby kandydatów, którzy mogą zostać zaproszeni do udziału w etapie oceny zintegrowanej, stwierdzić należy, że w ogłoszeniu o konkursie w sposób dorozumiany musiało jednak chodzić o ustalenie w sposób niewiążący liczby kandydatur rozpatrywanych na drugim etapie postępowania w sprawie doboru kadr.

56

Stwierdzenie to znajduje zresztą oparcie w okoliczności, że ocena kwalifikacji pomyślana jest w taki sposób, by liczba kandydatów dopuszczonych do drugiego etapu oceny kwalifikacji zależała od progu, którego nie można dokładnie określić, zanim nie będą znani wszyscy kandydaci, ponieważ tenże próg zależy od ich liczby oraz od ilości punktów, które dostaną w zależności od udzielonych przez siebie odpowiedzi na pierwszą część każdego z pytań zadanych w zakładce „ocena zdolności” elektronicznego formularza zgłoszeniowego.

57

W konsekwencji zarzut trzeci należy oddalić jako bezzasadny.

58

Skarżący twierdzą w istocie, że postanowienia ogłoszenia o konkursie dotyczące pierwszego etapu oceny kwalifikacji były niezgodne z prawem, gdyż prowadziły do wyeliminowania kandydatów tylko na podstawie liczby twierdzących odpowiedzi udzielonych w zakładce „ocena zdolności” elektronicznego formularza zgłoszeniowego. Tymczasem wyeliminowanie kandydatów bez konkretnej weryfikacji ich świadectw i kwalifikacji przez komisję konkursową jest wbrew, po pierwsze, art. 27 regulaminu pracowniczego, który stanowi, że w konkursie dąży się do zatrudnienia osób spełniających najwyższe wymogi w zakresie kwalifikacji i wydajności, a także art. 5 załącznika III do regulaminu pracowniczego, zgodnie z jego wykładnią w orzecznictwie, który stanowi, że komisja konkursowa powinna przeprowadzić konkretną analizę świadectw kwalifikacji przez kandydatów, po drugie, podziałowi kompetencji między organem powołującym a komisją konkursową, wynikającym z załącznika III do regulaminu pracowniczego, a po trzecie, zasadzie równego traktowania, ponieważ sporne postanowienia ogłoszenia o konkursie sprawiają, że kandydaci mający takie same dyplomy i doświadczenie jak inni kandydaci dopuszczeni do drugiego etapu, zostaną wyeliminowani na koniec pierwszego etapu tylko dlatego, że z braku jasności w tym przedmiocie mogli uznać, że nie spełniają wymaganych warunków.

59

Ponadto skarżący utrzymują, że kryteria wyboru, których dotyczyły omawiane pytania, nie były jasne. W elektronicznym formularzu zgłoszeniowym w wersji angielskiej zastosowano bowiem termin „master”, a we francuskiej mowa jest o „maîtrise”. Ponadto omawiany formularz zawiera terminy „nauczanie” i „publikacje”, które nie są jednoznaczne.

60

W swojej obronie Komisja podnosi, że zarzut jest niedopuszczalny w całości, ponieważ skoro skarżący nie zaskarżyli ogłoszenia o konkursie w drodze skargi w terminie, nie mogą już kwestionować jego zgodności z prawem w drodze zarzutu. Komisja twierdzi również, że zarzut dotyczący naruszenia podziału kompetencji między komisją konkursową a organem powołującym jest niedopuszczalny, ponieważ nie został podniesiony przez skarżących na etapie poprzedzającym wniesienie skargi. W swoich zażaleniach skarżący podnieśli bowiem jedynie zarzuty dotyczące zgodności z prawem materialnym zaskarżonych decyzji, pomijając jakiekolwiek zarzuty dotyczące zgodności z prawem formalnym tych decyzji, do których zalicza się sporny zarzut, ponieważ odnosi się on do kompetencji komisji konkursowej.

61

Co do istoty Komisja przypomina, odnośnie do twierdzenia, że przyjęta metoda selekcji jest niezgodna z art. 27 regulaminu pracowniczego, że przysługuje jej szeroki zakres uznania przy wyborze zasad organizacji konkursu. Tymczasem uważa ona, że wyeliminowanie niektórych kandydatów na podstawie liczby twierdzących odpowiedzi udzielonych na pytania dotyczące ich dyplomów i doświadczenia zawodowego stanowi właściwą metodę selekcji, ponieważ pozwala dokonać ukierunkowanej selekcji kandydatów w bardzo konkretnej dziedzinie. Ponadto zastosowanie tej metody było w niniejszym przypadku niezbędne, gdyż ze względu na znaczną liczbę kandydatów, którzy się zgłosili do konkursu, od komisji konkursowej nie można było wymagać, by analizowała od samego początku postępowania w sprawie doboru kadr wszystkie kandydatury. Wprawdzie w istocie to postępowanie w sprawie doboru kadr wiąże się z ryzykiem, że niektórzy spośród najlepszych kandydatów zostaną wyeliminowani przez to, że nie odpowiedzą twierdząco na niektóre pytania, chociaż spełniają wyznaczone w nich kryteria, niemniej zdaniem Komisji kandydaci sami najlepiej mogli ocenić, czy powinni udzielić twierdzącej odpowiedzi na określone pytania, skoro w każdym razie ich zadaniem było elastyczne zinterpretowanie pytań oraz swoich dyplomów i doświadczenia zawodowego. Jeśli chodzi o okoliczność, że komisja konkursowa kontrolowała, czy oświadczenia kandydatów są istotne dla danej dziedziny, dopiero na drugim etapie oceny kwalifikacji, Komisja uważa, że nie ma to wpływu na zgodność z prawem metody selekcji, gdyż nie zmienia to faktu, że dzięki tej kontroli osoba, która niesłusznie udzieliła odpowiedzi twierdzącej na jakieś pytania, nie mogła się spodziewać, że zostanie zaproszona do udziału w etapie oceny zintegrowanej. Co do argumentów skarżących dotyczących wykonywania kompetencji przez komisję konkursową Komisja podkreśla, że zaskarżone decyzje zostały przecież wydane przez komisję konkursową i że wykonywała ona swoje kompetencje, decydując w sprawie współczynnika wagi pytań oraz przydzielając wyniki liczbowe za udzielone przez kandydatów odpowiedzi.

62

Jeśli chodzi o twierdzenia skarżących dotyczące ewentualnego działania z naruszeniem zasady równego traktowania, Komisja podnosi, że zarzut ten jest bezpodstawny, gdyż w odróżnieniu od kandydatów dopuszczonych do udziału w drugim etapie skarżący nie spełniali wymaganych w tym celu warunków.

63

W przedmiocie braku jasności niektórych kryteriów Komisja zaprzecza, by były one niejednoznaczne. Choć w elektronicznym formularzu zgłoszeniowym w wersji francuskiej użyto terminu „maîtrise”, w świetle brzmienia ogłoszenia o konkursie nie mogło być żadnych wątpliwości, że termin ten odnosi się do dyplomu w zakresie specjalizacji, potwierdzającego ukończenie studiów podyplomowych. To samo tyczy się terminu „nauczanie”. Skarżący mogli bowiem wywnioskować z okoliczności, że w elektronicznym formularzu zgłoszeniowym nie sprecyzowano, że musi to być nauczanie akademickie, podczas gdy sprecyzowano to w odniesieniu do pożądanego doświadczenia badawczego, że nauczanie, o którym mowa, nie musi koniecznie ograniczać się do środowiska uniwersyteckiego. Jeśli chodzi o kryterium dotyczące publikacji, skarżący nie wyjaśnili, na czym polega brak jasności w tym względzie.

64

Wreszcie Komisja utrzymuje, że nawet gdyby ogłoszenie o konkursie było niezgodne z prawem, nie należy stwierdzać nieważności zaskarżonych decyzji, ponieważ nieprawidłowość postępowania, której dotyczy niniejszy zarzut niezgodności z prawem, powoduje wadliwość tych decyzji wyłącznie wtedy, gdy zostanie wykazane, że w braku tej nieprawidłowości decyzje te mogły mieć odmienną treść. Zaś w niniejszym przypadku skarżący nie wykazali, że gdyby komisja konkursowa zbadała konkretnie ich zgłoszenia, zostaliby oni dopuszczeni do drugiego etapu oceny kwalifikacji.

65

Przede wszystkim, jeśli chodzi o zarzut niedopuszczalności podniesiony przez Komisję wobec zarzutu w całości, dotyczący tego, że skarżący nie zaskarżyli ogłoszenia o konkursie w terminie, do jego oddalenia wystarczy przypomnieć, że skarżący ma prawo powołać się na nieprawidłowości, jakie wystąpiły w przebiegu konkursu, w tym nieprawidłowości, których przyczyny można doszukiwać się w samej treści ogłoszenia o konkursie, przy okazji skargi na późniejszą decyzję komisji konkursowej (zob. podobnie wyrok Trybunału z dnia 11 sierpnia 1995 r. w sprawie C‑448/93 P Komisja przeciwko Noonan, pkt 17). Dopóki bowiem kandydatury skarżących nie zostały odrzucone przez komisję konkursową, ich interes prawny przeciwko ogłoszeniu o konkursie był niepewny, przez co nie można zarzucać im, że nie zaskarżyli tego ogłoszenia w terminie określonym w art. 90 i 91 regulaminu pracowniczego.

66

Jeśli zaś chodzi o zarzut niedopuszczalności wobec zarzutu dotyczącego faktu, że pierwszy etap oceny kwalifikacji był niezgodny z zasadami podziału kompetencji między komisją konkursową a organem powołującym, należy podkreślić, że zasada zgodności nie pozwala na to, by skarga zmieniała podstawę zażalenia, przy czym należy dokonywać szerokiej wykładni pojęcia podstawy. W przypadku żądania stwierdzenia nieważności za „podstawę sporu” należy uważać podważanie przez skarżącego zgodności z prawem materialnym zaskarżonego aktu albo podważanie jego zgodności z prawem formalnym (zob. w szczególności wyrok Sądu z dnia 1 lipca 2010 r. w sprawie F‑45/07 Mandt przeciwko Parlamentowi, pkt 119).

67

W tym względzie Komisja uważa, że powyższy zarzut jest niedopuszczalny, opierając się na przesłance, że odnosi się on do problemu braku właściwości autora aktu i że w związku z tym można go zrównać z wadą formalną, podczas gdy wady podniesione przez skarżących w ich zażaleniach można zrównać wyłącznie z wadami polegającymi na braku zgodności z prawem materialnym.

68

Jednakże należy stwierdzić, że przesłanka, na której Komisja opiera się w swoim rozumowaniu, jest błędna. Skarżący nie kwestionują bowiem wcale właściwości komisji konkursowej do wydania zaskarżonych decyzji, lecz utrzymują co do istoty, że organ powołujący nie miał prawa ustanowić metody selekcji opartej tylko na liczbie twierdzących odpowiedzi udzielonych przez kandydatów na pytania dotyczące ich świadectw i doświadczenia zawodowego, bez wprowadzenia konkretnego badania przez komisję konkursową, czy te świadectwa i doświadczenie są istotne dla danej dziedziny. Należy stwierdzić, że rozumiany w ten sposób przedstawiony przez skarżących zarzut dotyczy zgodności z prawem materialnym, a nie formalnym, zaskarżonych decyzji. Zatem zarzut niedopuszczalności podniesiony przez Komisję można oddalić, gdyż bezsporny jest fakt, że skarżący podnieśli w zażaleniach przynajmniej jedną wadę braku zgodności z prawem materialnym, nawet bez konieczności badania, czy poszczególne zażalenia zawierają przedstawienie zarzutu dotyczącego braku zgodności z prawem formalnym zaskarżonych decyzji.

69

Jeśli chodzi o zasadność zarzutu, należy przypomnieć, że organizacja konkursu ma na celu obsadzenie wolnych stanowisk w służbach instytucji i że w związku z tym, jak wynika w szczególności z art. 1 akapit pierwszy i art. 4 załącznika III do regulaminu pracowniczego, zadaniem organu powołującego jest sporządzenie ogłoszenia o konkursie i w tym celu wybór najodpowiedniejszej metody selekcji kandydatów, w zależności od wymogów dotyczących stanowisk do obsadzenia, a ogólniej, od interesu służby (zob. wyrok Sądu Pierwszej Instancji z dnia 27 września 2006 r. w sprawie T‑420/04 Blackler przeciwko Parlamentowi, pkt 45).

70

Należy jednak zwrócić uwagę, że korzystanie przez organ powołujący z tego uznania, bez względu na to, ile osób może zgłosić się do danego konkursu, musi mieścić się w granicach obowiązujących przepisów oraz ogólnych zasad prawa. Wynika z tego, że metoda wybrana przez organ powołujący powinna, po pierwsze, mieć na celu nabór osób spełniających najwyższe wymogi w zakresie kwalifikacji i wydajności, zgodnie z art. 27 regulaminu pracowniczego, po drugie, zgodnie z art. 5 załącznika III do regulaminu pracowniczego pozostawiać w rękach niezależnej komisji konkursowej ocenę, dla każdego przypadku oddzielnie, czy przedłożone dyplomy lub doświadczenie zawodowe poszczególnych kandydatów odpowiadają poziomowi wymaganemu przez regulamin pracowniczy i ogłoszenie o konkursie (ww. wyrok w sprawie Blackler przeciwko Parlamentowi, pkt 23), a po trzecie, prowadzić do spójnej i obiektywnej selekcji kandydatów.

71

W niniejszym przypadku należy wskazać, że przyjęta przez organ powołujący w ogłoszeniu o konkursie metoda oceny kwalifikacji na pierwszym etapie polegała na zapytaniu skarżących, za pośrednictwem kwestionariusza, czy uważają, że spełniają wszystkie wymogi dotyczące wykształcenia i doświadczenia zawodowego, a następnie, w zależności od odpowiedzi wszystkich kandydatów, na ustaleniu progu, poniżej którego kandydaci, którzy nie uzbierali po zastosowaniu współczynnika wagi wystarczającej liczby twierdzących odpowiedzi w przeliczeniu na punkty, byli eliminowani. Sąd uważa, że w takim kształcie tego rodzaju metoda jest niezgodna z przepisami regulaminu pracowniczego oraz ogólnymi zasadami rządzącymi konkursami.

72

Z art. 5 akapity pierwszy i trzeci załącznika III do regulaminu pracowniczego wynika bowiem, że w razie oceny kwalifikacji komisja konkursowa powinna zbadać, czy dyplomy i doświadczenie zawodowe kandydatów spełniają wymogi ustalone w ogłoszeniu o konkursie (zob. podobnie wyroki Sądu Unii Europejskiej z dnia 14 grudnia 2011 r.: w sprawie T‑361/10 P Komisja przeciwko Pachtitisowi, pkt 43; w sprawie T‑6/11 P Komisja przeciwko Vicentemu Carbajosie i in., pkt 58). Tymczasem metoda selekcji obowiązująca na pierwszym etapie powierza komisji konkursowej jedynie zadanie określenia współczynnika wagi dla poszczególnych pytań, a następnie wyliczenia liczby punktów uzyskanych przez każdego z kandydatów, i wreszcie określenia, w zależności od liczby osób konkurujących na tym pierwszym etapie oraz liczby uzyskanych przez nie punktów, progu punktów wymaganych do dopuszczenia do drugiego etapu oceny kwalifikacji.

73

Omawiana metoda selekcji nie przewiduje natomiast żadnej kontroli ze strony komisji konkursowej tego, czy świadectwa i kwalifikacje zawodowe posiadane przez kandydatów są istotne dla danej dziedziny. Tego rodzaju metoda oznacza z konieczności, że rzeczonych kandydatów nie wybiera się według tego, czy ich dyplomy lub doświadczenie zawodowe są istotne dla danej dziedziny, lecz zgodnie z ich własnym pojęciem na ich temat, co nie stanowi wystarczająco obiektywnego czynnika, by gwarantowało wybór najlepszych kandydatów, ani nawet spójność przeprowadzonej selekcji.

74

Ponadto należy wskazać, że zgodnie z metodą selekcji zastosowaną w niniejszym przypadku przez EPSO liczba punktów, które musiał uzyskać kandydat, aby jego zgłoszenie zostało przeanalizowane w drugim etapie, zależała od liczby punktów pozostałych kandydatów. Zatem kandydat mógł zostać wyeliminowany przez sam fakt, że inni kandydaci odpowiedzieli twierdząco na niektóre pytania wskutek zbyt korzystnej dla siebie interpretacji wskazanych kryteriów, błędnego zrozumienia pytań lub błędnej oceny wartości swoich dyplomów lub doświadczenia zawodowego, gdyż każde z zadanych pytań wymagało od kandydata bardzo subiektywnej oceny tego, czy jego dyplomy i doświadczenie zawodowe są istotne dla danej dziedziny (zob. w szczególności, w odniesieniu do koniecznej czasami precyzyjnej oceny tego, czy dyplom lub doświadczenie zawodowe są istotne, wyrok Sądu z dnia 24 kwietnia 2013 r. w sprawie F‑73/11 CB przeciwko Komisji, pkt 50–52). Również w tym względzie należy więc stwierdzić, że omawiana metoda selekcji jest niewystarczająca, by zagwarantować obiektywizm i spójność oceny.

75

W odniesieniu do tej kwestii należy podkreślić, że metoda selekcji zastosowana w niniejszym przypadku przez EPSO różni się od tych stosowanych przy innych konkursach, które mogły zostać zaskarżone do sądu, a których nieważności nie stwierdzono. Jakkolwiek bowiem w niektórych konkursach odrzuca się kandydatury przed pierwszymi egzaminami, w zależności od tego, czy opisane dyplomy i doświadczenie zawodowe są istotne dla danej dziedziny, to jednak w tych konkursach decyzje w sprawie odrzucenia części kandydatów wydawane są przez komisję konkursową po tym, jak zbada ona konkretnie, czy opisane dyplomy i doświadczenie zawodowe są istotne dla danej dziedziny. Wprawdzie w takich konkursach, gdzie prawdziwość twierdzeń kandydatów jest weryfikowana dopiero na koniec konkursu, niektórzy kandydaci mogą zostać również dopuszczeni do pierwszych egzaminów na podstawie błędnych oświadczeń, lecz należy podkreślić, że w tych konkursach liczba kandydatów, którzy mogą zostać dopuszczeni do pierwszych egzaminów, nie jest ograniczona, a więc ewentualne błąd lub oszustwo ze strony tych kandydatów mogą mieć jedynie minimalny wpływ na pozostałych kandydatów, w odróżnieniu od rozpatrywanego konkursu.

76

W związku z tym należy stwierdzić, że przewidując wyeliminowanie niektórych kandydatów ze względu na to, że ich dyplomy i doświadczenie zawodowe nie są wystarczająco istotne dla danej dziedziny bez zbadania tego konkretnie przez komisję konkursową, postanowienia ogłoszenia o konkursie dotyczące pierwszego etapu oceny kwalifikacji w niewłaściwy sposób ograniczają uprawnienia komisji konkursowej i w związku z tym należy je uznać za niezgodne z prawem.

77

Ponieważ decyzje komisji konkursowej w sprawie odrzucenia kandydatur D. Bonaguria, M. Cecchetta, A. Gecse, J. Glantenaya, B. Gorgola, A. Kalameesa, K. Skrobicha, I. Venckunaite i M. Załęskiej z postępowania konkursowego zostały wydane na podstawie postanowień ogłoszenia o konkursie dotyczących pierwszego etapu oceny kwalifikacji, należy stwierdzić ich nieważność. Wbrew temu, co utrzymuje Komisja, podniesiona w trybie zarzutu niezgodność z prawem aktu, na podstawie którego wydano daną decyzję, powoduje bowiem niezgodność z prawem tej decyzji.

78

Wprawdzie żądanie stwierdzenia nieważności należy oddalić w sytuacji, gdy jest oczywiste, iż w razie stwierdzenia nieważności decyzji będzie musiała zostać wydana nowa decyzja, identyczna jak ta pierwsza (wyroki Sądu: z dnia 4 lutego 2010 r. w sprawie F‑15/08 Wiame przeciwko Komisji, pkt 27, i analogicznie z dnia 29 września 2011 r. w sprawie F‑114/10 Bowles i in. przeciwko EBC, pkt 64), lecz w niniejszym przypadku nic nie pozwala wykazać zgodnie z wymogami sztuki prawniczej, że w razie stwierdzenia nieważności zaskarżonych decyzji zostaną koniecznie wydane nowe decyzje identyczne jak te poprzednie. Skoro bowiem w szczególności próg wymaganej liczby punktów został ustalony ze względu na odpowiedzi innych kandydatów, nie można wykluczyć, że gdyby komisja konkursowa zbadała, tak jak to powinno mieć miejsce, czy dyplomy i doświadczenie zawodowe posiadane przez wszystkich kandydatów są istotne dla danej dziedziny, D. Bonagurio, M. Cecchetto, A. Gecse, J. Glantenay, B. Gorgol, A. Kalamees, K. Skrobich, I. Venckunaite i M. Załęska uzyskaliby liczbę punktów przekraczającą ustalony próg.

79

Jeśli chodzi o I. Cruceru, należy zwrócić uwagę, że nie podnosi ona, iż niezgodność z prawem pierwszego etapu oceny kwalifikacji lub niejasność niektórych kryteriów wyboru odbiły się na szansie przejścia przez nią drugiego etapu oceny kwalifikacji. Ponadto zapytana o to w drodze środków organizacji postępowania wskazała ona, że jedynym istotnym względem niej zarzutem jest zarzut pierwszy, czyli zarzut naruszenia zasad tworzenia i działania komisji konkursowej. Ponieważ ten zarzut został oddalony, w odniesieniu do niej należy więc oddalić skargę.

80

W każdym razie należy wskazać, że choć niektórzy kandydaci mogli błędnie udzielić twierdzącej odpowiedzi na pytania, mimo że nie spełniali faktycznie przewidzianych wymogów, okoliczność ta nie ma wpływu na szanse powodzenia I. Cruceru, gdyż na drugim etapie komisja konkursowa sprawdziła, czy kandydaci podali w odpowiedziach istotne informacje, i mogła tym samym zneutralizować ewentualne popełnione w tej sprawie przez kandydatów błędy. Natomiast jeżeli z racji takich rzekomych niejasności kandydaci odpowiedzieli przecząco na niektóre pytania, mimo że spełniali stawiane wymagania, okoliczność ta mogła jedynie spowodować obniżenie liczby punktów uzyskanych przez pozostałych kandydatów, a zatem obniżyć próg punktów wymaganych do zaproszenia do udziału w etapie oceny zintegrowanej. Skoro I. Cruceru nie twierdzi w skardze, ani nawet w zażaleniu, że niejasności miały wpływ na jej własne odpowiedzi, należy stwierdzić, że rzekomy brak jasności nie mógł być dla niej niekorzystny.

81

Z powyższego wynika, że należy uwzględnić skargi D. Bonaguria, M. Cecchetta, A. Gecse, J. Glantenaya, B. Gorgola, A. Kalameesa, K. Skrobicha, I. Venckunaite i M. Załęskiej, a oddalić skargę I. Cruceru.

82

Zgodnie z art. 87 § 1 regulaminu postępowania, z zastrzeżeniem odmiennych przepisów rozdziału ósmego tytułu drugiego tego regulaminu, kosztami zostaje obciążona, na żądanie strony przeciwnej, strona przegrywająca sprawę. Na podstawie art. 87 § 2, jeżeli wymagają tego względy słuszności, Sąd może zdecydować, że strona przegrywająca sprawę zostanie obciążona tylko częścią kosztów, a nawet że nie zostanie nimi obciążona w ogóle.

83

Z powyższych wywodów wynika, że żądania skarżących zostały uwzględnione wyłącznie wobec D. Bonaguria, M. Cecchetta, A. Gecse, J. Glantenaya, B. Gorgola, A. Kalameesa, K. Skrobicha, I. Venckunaite i M. Załęskiej, a zostały oddalone w odniesieniu do I. Cruceru. W tych okolicznościach należy obciążyć Komisję dziewięcioma dziesiątymi własnych kosztów oraz kosztami poniesionymi przez D. Bonaguria, M. Cecchetta, A. Gecse, J. Glantenaya, B. Gorgola, A. Kalameesa, K. Skrobicha, I. Venckunaite i M. Załęskiej, a I. Cruceru obciążyć własnymi kosztami oraz jedną dziesiątą kosztów poniesionych przez Komisję.

Z powyższych względów

SĄD DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ (druga izba)

orzeka, co następuje: