10.11.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 343/8

1)

Czy art. 19 rozporządzenia nr 343/2003 (1) w związku z art. 18 tego rozporządzenia należy interpretować w ten sposób, że państwo członkowskie wyrażające zgodę zgodnie z tymi przepisami jest tym państwem członkowskim, które jest odpowiedzialne za rozpatrzenie wniosku o udzielenie azylu w rozumieniu art. 16 ust. 1 zdanie wprowadzające rozporządzenia nr 343/2003, czy też krajowy organ odwoławczy musi w świetle prawa Unii, jeśli w toku postępowania w sprawie środka odwoławczego, o którym mowa w art. 19 ust. 2 rozporządzenia nr 343/2003, niezależnie od takiej zgody dojdzie do wniosku, że zgodnie z rozdziałem III rozporządzenia nr 343/2003 odpowiedzialne byłoby inne państwo członkowskie (nawet jeśli do tego państwa nie został skierowany wniosek o przejęcie lub nie wyraziło ono zgody na takie przejęcie), stwierdzić w odniesieniu do postępowania w przedmiocie rozstrzygnięcia środka odwoławczego jako wiążącą odpowiedzialność tego innego państwa członkowskiego? Czy każdej osobie ubiegającej się o azyl przysługuje w tym względzie prawo podmiotowe do rozpatrzenia jej wniosku o udzielenie azylu przez odpowiedzialne państwo członkowskie określone zgodnie z tymi kryteriami właściwości?

2)

Czy art. 10 ust.1 rozporządzenia nr 343/2003 należy interpretować w ten sposób, że państwo członkowskie, w którym następuje pierwszy nielegalny wjazd („pierwsze państwo członkowskie”), musi w przypadku urzeczywistnienia się poniższego stanu faktycznego uznać swoją odpowiedzialność za rozpatrzenie wniosku obywatela państwa trzeciego o udzielenie azylu:

Obywatel państwa trzeciego, przybywając z państwa trzeciego, wjeżdża nielegalnie do danego pierwszego państwa członkowskiego. Nie składa tam wniosku o udzielenie azylu. Następnie wyjeżdża do państwa trzeciego. Po okresie krótszym niż trzy miesiące wyjeżdża z państwa trzeciego i przybywa nielegalnie do innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej („drugie państwo członkowskiego”). Z tego drugiego państwa członkowskiego udaje się od razu dalej bezpośrednio do trzeciego państwa członkowskiego i tam składa swój pierwszy wniosek o udzielenie azylu. W tym momencie nie upłynęło jeszcze nawet dwanaście miesięcy od pierwszego nielegalnego wjazdu do pierwszego państwa członkowskiego.

3)

Niezależnie od odpowiedzi na pytanie drugie, czy jeśli wymienione w pytaniu drugim „pierwsze państwo członkowskie” jest państwem, którego system azylowy wykazuje systemowe nieprawidłowości, porównywalne do nieprawidłowości opisanych w wyroku ETPC z dnia 21 stycznia 2011 r. w sprawie M.S.S., 30.696/09, wymagana jest inna kwalifikacja zasadniczo odpowiedzialnego państwa członkowskiego w rozumieniu rozporządzenia nr 343/2003, bez względu na wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 21 grudnia 2011 r. w sprawach połączonych C-411/10 i C-493/10? Czy można w szczególności uznać, że pobyt w takim państwie członkowskim od samego początku nie może stanowić okoliczności faktycznej ustanawiającej odpowiedzialność w rozumieniu art. 10 rozporządzenia nr 343/2003?