17.12.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 370/28

—

stwierdzenie nieważności rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 723/2011 z dnia 18 lipca 2011 r. rozszerzającego ostateczne cło antydumpingowe nałożone rozporządzeniem (WE) nr 91/2009 na przywóz niektórych elementów złącznych z żeliwa lub stali pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej na przywóz niektórych elementów złącznych z żeliwa lub stali wysyłanych z Malezji, zgłoszonych lub niezgłoszonych jako pochodzące z Malezji (Dz.U. L 194, s. 6);

—

orzeczenie, zgodnie z art. 277 TFUE, że nie znajduje zastosowania rozporządzenie Rady (WE) nr 1225/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (Dz.U. L 343, s. 51);

—

orzeczenie, zgodnie z art. 277 TFUE, że nie znajduje zastosowania rozporządzenie Rady (WE) nr 91/2009 z dnia 26 stycznia 2009 r. nakładające ostateczne cło antydumpingowe na przywóz niektórych elementów złącznych z żeliwa lub stali pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej (Dz.U. L 29, s. 1);

—

obciążenie Rady kosztami postępowania.

1)

Zarzut pierwszy oparty na niezgodności z prawem rozporządzenia (WE) nr 1225/2009, a zatem również rozporządzenia (WE) nr 91/2009 z uwagi na naruszenie prawa poprzez naruszenie art. 6.10 i art. 9.2 Porozumienia Antydumpingowego Światowej Organizacji Handlu (WTO) w zakresie w jakim nakłada ono ogólnokrajowe cło na dostawców z siedzibą w krajach nieposiadających gospodarki rynkowej, które nie wykazały, że spełniają wymogi, o których mowa w art. 9 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 1225/2009.

2)

Zarzut drugi oparty na niezgodności z prawem rozporządzenia (WE) nr 91/2009 z uwagi na brak dostatecznego uzasadnienia i oczywisty błąd w ocenie, gdyż Komisja błędnie uzależniła przyznanie indywidualnego traktowania od wykazania przez chińskich producentów, że spełnione są wymogi przewidziane w art. 9 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 1225/2009, z naruszeniem art. 6.10 i art. 9.2 Porozumienia Antydumpingowego WTO.

3)

Zarzut trzeci oparty na niezgodności z prawem wykorzystanej w rozporządzeniu (WE) nr 91/2009 wykładni pojęcia „znaczącej części” przemysłu wspólnotowego, o którym mowa w art. 4 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1225/2009 z uwagi na naruszenia prawa poprzez naruszenie art. 4.1 i art. 3.1 Porozumienia Antydumpingowego WTO a także z uwagi na oczywisty błąd w ocenie.

4)

Zarzut czwarty oparty na niezgodności z prawem rozporządzenia (WE) nr 91/2009 z uwagi na naruszenie prawa poprzez naruszenie art. 2.4, art. 6.2 i art. 4 Porozumienia Antydumpingowego WTO oraz art. 2 ust. 10, art. 6 ust. 8, art. 20 ust. 2 i art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1225/2009, a także z uwagi na oczywisty błąd w ocenie, gdyż Komisja określiła margines dumping na podstawie niewłaściwego porównania między wartością normalną a ceną eksportową i nie przekazała w odpowiednim czasie producentom z Chińskiej Republiki Ludowej informacji koniecznych do zapewnienia możliwości skorzystania z prawa do obrony.

5)

Ponadto skarżąca powołuje się na niezgodność z prawem rozporządzenia wykonawczego (WE) nr 723/2011, w zakresie w jakim w sposób niezależny charakteryzuje się ono brakiem dochodzenia i brakiem dostatecznego uzasadnienia, gdyż Komisja nie przedstawiła informacji dotyczących wysokości średnich cen eksportowych, produktów oraz kategorii towarowych, na podstawie których została określona wartość normalna i obliczony w ten sposób margines dumpingu.