—

tego, że EBC nie miał kompetencji w zakresie opublikowania zakwestionowanego aktu albo w ogóle, albo ewentualnie bez ogłoszenia instrumentu legislacyjnego, takiego jak rozporządzenie, przyjętego przez Radę bądź ewentualnie przez sam Europejski Bank Centralny.

—

tego, że zakwestionowany akt de jure albo de facto narzuci wymóg posiadania siedziby na systemy rozliczeniowe z udziałem kontrpartnera centralnego (CCP), które będą chciały przeprowadzać operacje rozliczeniowe lub rozrachunkowe w euro, a których codzienne obroty przekraczają pewien wolumen. Zakwestionowany akt narusza art. 48, 56 i 63 TFUE, wszystkie razem lub część z nich, ze względu na to, że:

—

tego, że zakwestionowany akt narusza art. 101 lub art. 102 TFUE w związku z art. 106 TFUE i art. 13 TUE, gdyż:

—

tego, że wymaganie od CCP z siedzibami w państwach członkowskich spoza obszaru euro przyjęcia innej osobowości prawnej i zmiany siedziby stanowi bezpośrednią lub pośrednią dyskryminację ze względu na przynależność państwową. Narusza to także ogólną zasadę równości UE, gdyż CCP z siedzibami w różnych państwach członkowskich są różnie traktowane bez obiektywnego uzasadnienia.

—

tego, że — z zastrzeżeniem, iż nie spoczywa na nim ciężar wykazania, że brak jest uzasadnienia wynikającego z interesu publicznego dla takich ograniczeń (gdyż ciężar dowodu spoczywa na EBC, jeśli chce wykazać dopuszczalność odstępstwa) — Zjednoczone Królestwo twierdzi, że jakiekolwiek przedstawione przez EBC uzasadnienie oparte na interesie publicznym nie spełniłoby wymogu proporcjonalności, gdyż są dostępne mniej uciążliwe sposoby zapewnienia kontroli nad instytucjami finansowymi mającymi siedziby w Unii, ale poza obszarem euro.